Πέμπτη 23 Ιουνίου 2022

Αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας 180 χρόνια πριν

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ https://www.kathimerini.gr/opinion/561915724/amfisvitisi-tis-ellinikis-kyriarchias-180-chronia-prin/

*Η Σαπιέντζα
 

 



Γράφει ο κ. ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΛΑΨΗΣ

 


Από την κρίση των Ιμίων κι έπειτα, η Τουρκία αμφισβητεί την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας επί βραχονησίδων, νησίδων, αλλά και κατοικημένων νησιών. Κι όμως. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπη με τέτοιου είδους διεκδικήσεις.

Από το 1815 οι Βρετανοί είχαν υπό τον έλεγχό τους τα Επτάνησα. Σχεδόν αμέσως μετά την ανεξαρτητοποίηση της Ελλάδας, το Λονδίνο διακήρυξε ότι όλα τα νησιωτικά εδάφη του Ιονίου Πελάγους, κατοικημένα και ακατοίκητα, ακόμα και εκείνα που εφάπτονταν των ακτών της Πελοποννήσου, ανήκαν στη Βρετανία. Η βρετανική πλευρά χρησιμοποιούσε ένα νομικίστικο επιχείρημα: ελληνικά ήταν μόνο εκείνα τα νησιά που αναφέρονταν ονομαστικά στις ιδρυτικές συνθήκες του ελληνικού κράτους – δηλαδή η Εύβοια, οι βόρειες Σποράδες και οι Κυκλάδες. Αντίθετα, στα μη κατονομαζόμενα νησιά, όπου κι αν βρίσκονταν αυτά, η Ελλάδα δεν είχε κανένα δικαίωμα. Βέβαια, αν κάποιος έπαιρνε τοις μετρητοίς τη βρετανική επιχειρηματολογία, θα έπρεπε να καταλήξει στο (παράλογο) συμπέρασμα ότι η Σαλαμίνα, η Αίγινα, η Ύδρα ή οι Σπέτσες δεν ήταν τμήματα της ελληνικής επικράτειας, αφού δεν μνημονεύονταν στις συνθήκες.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022

Η άγνωστη αναφορά του Λ. Λεονταρίδη, όταν οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Δυτ. Θράκη και οι Νεότουρκοι άρχιζαν τους διωγμούς στην Ανατ. Θράκη, το 1913

*"Έρχονται οι Βούλγαροι" ήταν η κραυγή τρόμου, το 1913 (Αρχείο του LostBulgaria.com)


 



 

*Στιγμές δοκιμασίες για τους Θράκες

*Το ανέκδοτο σημείωμα του Πολύκαρπου


 


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Δραματικές στιγμές οδύνης και αίματος άρχισαν να ζουν οι Έλληνες της Ανατολικής και της Δυτικής Θράκης το καλοκαίρι του 1913, όταν ακριβώς η Ελλάδα βγήκε νικήτρια από τους Βαλκανικούς Πολέμους, αλλά η άδικη συνθήκη του Βουκουρεστίου, παραχώρησε τη Δυτική Θράκη στην ηττημένη Βουλγαρία και η Ευρώπη έκλεινε τα μάτια στην εγκληματική δράση των Νεοτούρκων στην Ανατολική Θράκη.

               Οι μέρες ήταν γεμάτες αντάρα και δάκρυ για τον Ελληνισμό της Θράκης. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, ο Ελληνισμός της Βόρειας Θράκης αντιμετώπισε φοβερούς διωγμούς και ολοκαυτώματα. Στη Δυτική Θράκη την ανεξέλεγκτη δράση των κομιτατζήδων συνέχισε το επίσημο βουλγαρικό κράτος ως αρχή κατοχής. Και στην Ανατολική Θράκη οι Νεότουρκοι άρχιζαν σιγά- σιγά τη γενοκτονική τους πολιτική, που έμεινε γνωστή στην Ιστορία ως «Μαύρο Πάσχα των Θρακών».

                Το 1913 οι συνεχείς μάχες, οι προελάσεις πότε των Βουλγάρων και πότε των Τούρκων, στα εδάφη της ενιαίας Θράκης, άλλοτε πύρωναν τις ελπίδες των αλύτρωτων για απελευθέρωση και άλλοτε έφερναν απόγνωση. Το καλοκαίρι του 1913 ήταν μια δύσκολη χρονιά. Ο ελληνικός στρατός με νικηφόρες πάντα προελάσεις κατατρόπωνε τους Βουλγάρους και τους απωθούσε προς τη Σόφια. Οι ήττες δημιουργούσαν ένα αίσθημα εκδίκησης των Βουλγάρων κατά των Ελλήνων στα χωριά που εγκατέλειπαν. Οι Τούρκοι, πάλι, που απωθούσαν τους Βουλγάρους από τη δική τους πλευρά, όταν έμπαιναν σε ελληνικά χωριά έδειχναν μίσος και βαρβαρότητα. Φωτιά και φόνοι παντού. Η κατάσταση ήταν δραματική.

                Η κατάσταση με τους πρόσφυγες να προσπαθούν να βρουν πλοίο που θα τους μεταφέρει μακριά, ήταν απελπιστική. Στην κραυγή «Έρχονται οι Βούλγαροι» ακολουθούσε πανικός και ρίγος. Όλοι είχαν δοκιμάσει για μικρό μόνο διάστημα την πρώτη βουλγαρική κατοχή από τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο και ήξεραν τι θα συμβεί και πάλι.

               Τέτοια ήταν τότε η ατμόσφαιρα στις πόλεις και τα χωριά της Θράκης. Κάθε κάτοικος είχε να αφηγηθεί μια προσωπική περιπέτεια. Κάθε χωριό κουβαλούσε τη συλλογική φρίκη των κατοίκων του, που δοκιμάζονταν σκληρά, από Βουλγάρους και από Τούρκους. Κάθε πόλη ψυχορραγούσε…

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2022

Περίπτερα. Μια Επινόηση με Ελληνική Προσωπικότητα. (11/06/2022)

*Το εξώφυλλο του βιβλίου του Θανάση Κάππου



               Μια ενδιαφέρουσα εκπομπή στο Κανάλι της Βουλής, στις 11 Ιουνίου 2022, για τα περίπτερα, που τόσο πολύ είχαν συνδεθεί με τη ζωή μας. 

                Σαν πρόδρομοι των σούπερ μάρκετ, σαν κόμβοι επικοινωνιακοί μεταξύ ανθρώπων, όταν τα τηλέφωνα ήταν δυσεύρετα, σαν λύση για όσους είχαν… σεκλέτια και ήθελαν να καπνίσουν ένα τσιγάρο. Και κυρίως σαν στρατηγικά σημεία προώθησης των εφημερίδων, που τις κρεμούσαν περιμετρικά με μανταλάκια και έτσι μας προέκυψε η απαξιωτική φράση «τον κρέμασε στα μανταλάκια» υπονοώντας ότι ο Τύπος εξέθετε κάποιον δημόσια. Συνήθως πολιτικά.

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

Όταν το Διδυμότειχο και το Καραγάτς παραχωρήθηκαν στη Βουλγαρία από την Τουρκία, το 1915

*Χάρτης της περιοχής. Μέσα σε κύκλο η περιοχή Διδυμοτείχου- Καραγάτς, που παραχωρήθηκε από την Τουρκία στη Βουλγαρία, το 1915





 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Είναι άγνωστο, αλλά η περιοχή Διδυμοτείχου έως το Καραγάτς, παραχωρήθηκε το 1915 από την Τουρκία στη Βουλγαρία, ως… οικόπεδο, για να δελεασθούν οι Βούλγαροι και να πάρουν μέρος στον εξελισσόμενο τότε Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!

               Γύρω από την τελική παραχώρηση του Διδυμοτείχου Και του Καραγάτς στη Βουλγαρία παίχθηκε έντονο διπλωματικό παιχνίδι, γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη, που αποτελούσαν την «Εγκάρδια Συνεννόηση» δηλαδή αυτό που γνωρίζουμε ως συμμαχία της Αντάντ, έκαναν σειρά προτάσεων και με εδαφικές παραχωρήσεις προς τη Βουλγαρία, αλλά εκείνη σκεπτόμενη καιροσκοπικά, τις απέρριψε, θεωρώντας καλύτερες τις Γερμανικές. Βρέθηκε εξ αιτίας της πλεονεξίας της στην λάθος πλευρά, της ιστορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο λάθος έκανε αργότερα και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.   

               Μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913 με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Θράκης παραχωρήθηκε στην ηττημένη Βουλγαρία Ένα μικρό μέρος της περί το Διδυμότειχο, το Καραγάτς και το Ορτάκιοϊ το είχε κρατήσει η Τουρκία.

               Η γενική εικόνα που επικράτησε στα κατοπινά χρόνια στην διπλωματία, φαίνεται σε ένα έγγραφο με ημερομηνία 22 Φεβρουαρίου 1922 στο οποία εν είδει συμπεράσματος αναφέρεται ότι «κατόπιν της παρ’ αμφοτέρων των Κρατών συνεννοήσεως και συμφωνίας συμπτιπτούσης με την παραχώρησιν εκ μέρους της Τουρκίας εις την Βουλγαρίαν της λωρίδας Καραγάτς- Διδυμοτείχου, τη μεσολαβήσει της Γερμανικής Κυβερνήσεως, επί μόνω τω σκοπώ όπως πεισθή η Βουλγαρία να εξέλθη εις τον Ευρωπαϊκόν πόλεμον υπέρ των Κεντρικών».

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022

«Είναι άραγε νωρίς για κοκτέιλ;»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/culture/561883018/einai-arage-noris-gia-kokteil/

O νεαρός Χέμινγουεϊ ως ανταποκριτής της εφημερίδας Toronto Star στο Παρίσι. Τον Αύγουστο του ’22, όταν έπεσε η Σμύρνη, εκείνος αναχώρησε για Κωνσταντινούπολη και αργότερα βρέθηκε στην Αδριανούπολη. Η καταστροφή της Μικράς Ασίας τον σφράγισε ως ρεπόρτερ και πεζογράφο – ακόμα και ως ποιητή.
 

 


 

*Άγνωστο καυστικό ποίημα 

του Έρνεστ Χέμινγουεϊ

με θέμα τη Διάσκεψη της Λωζάννης, 

το 1923.

 

 

 

Το 1922 ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ είναι ένας 23χρονος ρεπόρτερ, ανταποκριτής της εφημερίδας Toronto Star στο Παρίσι. Όταν τον Αύγουστο του ’22 πέφτει η Σμύρνη, έρχεται η πληροφορία ότι οι Τούρκοι απειλούν να καταλάβουν την ουδέτερη ζώνη των Στενών του Βοσπόρου, από τη Μαύρη Θάλασσα στον βορρά έως τα Δαρδανέλλια στον νότο, την οποία φρουρούν οι Σύμμαχοι.

Αμέσως, ο Χέμινγουεϊ αναχωρεί για την Κωνσταντινούπολη. Η άφιξή του συμπίπτει με τη συνεχή άφιξη βρετανικών στρατευμάτων. Στο μεταξύ, οι φήμες για τουρκικές θηριωδίες στη Σμύρνη έχουν τρομοκρατήσει τους χριστιανούς που βρίσκονται στην πόλη. Ο Έλληνας διευθυντής του ξενοδοχείου στο οποίο διαμένει ο Χέμινγουεϊ λέει στον νεαρό δημοσιογράφο ότι θα προτιμούσε να πολεμήσει παρά να χάσει τη δουλειά του και την περιουσία του.

Στις 14 Οκτωβρίου, ο Χέμινγουεϊ καταλήγει στην Αδριανούπολη, όπου επικρατεί χαοτική κατάσταση.

Εκεί, θα περιγράψει από πρώτο χέρι το δράμα των Ελλήνων προσφύγων, οι οποίοι, ανακατεμένοι με Έλληνες στρατιώτες, εγκαταλείπουν την περιοχή κατευθυνόμενοι δυτικά. Κρατάει σημειώσεις παρότι ανεβάζει ξανά πυρετό από την ελονοσία. Παίρνει ασπιρίνες και κινίνα τα οποία συνοδεύει με θρακιώτικο κρασί, ώσπου, μην αντέχοντας άλλο, επιβιβάζεται στο Οριάν Εξπρές και τέσσερις ημέρες μετά επιστρέφει στο Παρίσι.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022

Η ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ, ΤΟ 1922



Η Κόρινθος τίμησε με κάθε επισημότητα και με συμμετοχή των εκκλησιαστικών, πολιτικών και αυτοδιοικητικών αρχών, της πόλης, την επέτειο των 100 ετών από την άδικη και οδυνηρή εκκένωση της Ανατολικής Θράκης.

Την εκδήλωση οργάνωσε η Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου, ένα δραστήριο σωματείο, που αγωνίζεται  να κρατήσει ζωντανές τις μνήμες των ξεριζωμένων Ελλήνων από τις αλησμόνητες πατρίδες.

Πολλοί Θράκες, Μικρασιάτες αλλά και Κορίνθιοι γέμισαν τη μεγάλη αίθουσα «Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης» του ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη λεωφόρο Ιωνίας. Η εκδήλωσε τελούσε υπό την αιγίδα του Δήμου Κορινθίων.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2022

Μια ομιλία στην Αλεξανδρούπολη

*Στιγμιότυπο από την Ημερίδα



      Το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης, οργάνωσε στις 29 Μαΐου Ημερίδα με θέμα «Προφορικές μαρτυρίες και τεκμήρια για την ιστορία της Αλεξανδρούπολης». Η Ημερίδα με τη συμμετοχή ομιλητών, οργανώθηκε στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων ελευθερίας της πόλης. Τιμήθηκαν επίσης απόγονοι προσωπικοτήτων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πόλης.

Στην Ημερίδα πήρα μέρος με ομιλία, που είχε τίτλο «1922, Άδειασε η Ανατολική Θράκη, «Βούλιαξε» η Αλεξανδρούπολη».







*Η αφίσα της Ημερίδας




Κυριακή 22 Μαΐου 2022

Τι πολύτιμο έφερε από τη Σμύρνη, ο ζωγράφος Γεώργιος Προκοπίου, το 1922

*Μικρά Ασία. Μια φωτογραφία του Προκοπίου, που έγινε πίνακας


 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Ο ζωγράφος Γεώργιος Προκοπίου, μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της ζωγραφικής, υπήρξε παράλληλα ένας εξαίρετος πατριώτης, που με τη συμμετοχή του στους εθνικούς πολέμους, κατέλειπε ιδανικό παράδειγμα ανδρείας. Υπήρξε παράτολμος, γενναίος, αποφασιστικός, ευρηματικός, γενικά άξιος.

               Η μεγάλη παρακαταθήκη του υπήρξαν τα έργα του χρωστήρα του, πίνακες ανεκτίμητης αξίας, αλλά και η συμμετοχή του στους πολέμους, όπου από την πρώτη γραμμή φωτογράφιζε ή κινηματογραφούσε τις μάχες. Αξιοσημείωτη θεωρείται η κινηματογράφηση από τον ίδιο της καταστροφής της Σμύρνης.

Ο Γεώργιος Προκοπίου γεννήθηκε στο προάστιο της Σμύρνης Μπουρνόβα, το 1876. Τα πρώτα μαθήματα στο σχέδιο τα διδάχθηκε από μια Αγγλίδα ζωγράφο, η οποία ζούσε στη Σμύρνη. Σπούδασε από το 1895, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα με δασκάλους τους μεγάλους ζωγράφους Νικηφόρο Λύτρα και Γεώργιο Ροϊλό. Αποφοίτησε το 1901. Το 1904 πρώτευσε στον Διεθνή Διαγωνισμό Προσωπογραφίας του Αιθίοπα Αυτοκράτορα Μενελίκ Α΄. Τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Σολομώντος και με τον Αιθιοπικό Αστέρα. Τοποθετήθηκε ως ιδιαίτερος ζωγράφος της Αυλής της Αντίς Αμπέμπα. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1906.

Σάββατο 21 Μαΐου 2022

ΗΜΕΡΙΔΑ: «Προφορικές μαρτυρίες και τεκμήρια για την ιστορία της Αλεξανδρούπολης».



 

    Το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης και το Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης – Μεταπτυχιακό  πρόγραμμα σπουδών,  με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων ελεύθερης Αλεξανδρούπολης διοργανώνουν ημερίδα με θέμα «Προφορικές μαρτυρίες και τεκμήρια για την ιστορία της Αλεξανδρούπολης», η οποία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 29 Μαΐου 2022 στον ισόγειο χώρο του μουσείου. Στην εκδήλωση θα πάρουν μέρος ιστορικοί, ιστοριοδίφες και συλλέκτες ιστορικού υλικού της πόλης μας.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2022

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

 

*Από την εκπομπή της 17ης Μαΐου 2022



               Αυτό ήταν το 15ο επεισόδιο της εκπομπής των "Καστρινών Διαλόγων" για την χρονική περίοδο 2021-22. Είχε επετειακό χαρακτήρα και αναφορά στο γεγονός της απελευθέρωσης του Διδυμοτείχου το Μάιο του 1920.
Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο κ. Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης, δημοσιογράφος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας. Παρουσίαση Γιάννης Σαρσάκης, συγγραφέας.















Κυριακή 15 Μαΐου 2022

Ας γνωρίσουμε την αξέχαστη Ραιδεστό του 1903, τότε που ανθούσε ο Ελληνισμός εκεί

*Η Ραιδεστός, τότε που έγινε ελληνική...

 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




               Η Ραιδεστός του παρελθόντος υπήρξε μια πόλη, στην οποία χωρίς να έχει την αριθμητική υπεροχή ο Ελληνισμός, ανέπτυξε μια ρωμαλέα Ελληνική κοινότητα, με αξιοσημείωτες επιδόσεις στον πολιτισμό και την οικονομία της εποχής της. Κατά τη διάρκεια της  Οθωμανοκρατίας, γνώρισε σημαντική εμπορική ανάπτυξη, κυρίως λόγω της επίκαιρης θέσης της, ως λιμάνι της Προποντίδας. Επίσης, ήταν γνωστή για τα σιδηρουργεία της, τα οποία βρίσκονταν κυρίως στον έλεγχο της πολυπληθούς αρμενικής κοινότητας και για την εμπορία υφασμάτων.

Η πόλη φέρεται να ιδρύθηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα από αποίκους προερχόμενους από τη νήσο Σάμο και ονομαζόταν Βισάνθη. Αργότερα κατά τη βυζαντινή περίοδο έγινε γνωστή ως Ραιδεστός, ονομασία που ευρισκόταν σε χρήση, έως το 1922, που εκδιώχθηκε ο Ελληνισμός. Σήμερα ανήκει στην Τουρκία και ονομάζεται Tekirdağ.

Τη Ραιδεστό της ακμής του Ελληνισμού, θα γνωρίσουμε μέσα από έγγραφα που διασώζονται στο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2022

Ο κεραυνός, που χτύπησε την ιστορική γέφυρα της Αδριανούπολης το 1923


*Η ιστορική γέφυρα της Αδριανούπολης


 



 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Ένας κεραυνός που έπεσε στη γνωστή  γέφυρα της Αδριανούπολης το Μάιο του 1923 και προκάλεσε μια μεγάλη έκρηξη πυρομαχικών, αναστάτωσε την περιοχή, αλλά και την Αθήνα, όπου πολλοί φαντάστηκαν ότι άρχισαν εχθροπραξίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και οι εφημερίδες έκαναν έκτακτες εκδόσεις.

               Αξίζει όμως να έχουμε κατά νουν την πολιτική κατάσταση της εποχής εκείνης. Η Τουρκία, λόγω της ήττας της Γερμανίας και των συμμάχων της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο   είχε υποχρεωθεί να δεχθεί την εγκατάσταση αρμοστών των νικητριών Δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη. Η Ελλάδα, ηττημένη στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, είχε οδηγηθεί σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία στη Λωζάννη, ενώ παράλληλα αναδιοργάνωνε το στρατό της στον Έβρο. Αυτή η αναδιοργάνωση απασχολούσε τους Τούρκους, οι οποίοι θεωρούσαν ότι από εκεί θα δεχθούν επίθεση. Τα πνεύματα ήταν εξημμένα εκατέρωθεν με τους φιλοπόλεμους στρατηγούς.

               Το περιστατικό της Αδριανούπολης, ήταν ικανό να θεωρηθεί ως έναρξη νέου πολέμου μεταξύ των δύο χωρών. Αλλά πόλεμος τελικά, δεν συνέβη…

Πέμπτη 5 Μαΐου 2022

Ο σεισμός, που ισοπέδωσε τη Χίο, το 1881

*Το κάστρο της Χίου σε παλαιά χαλκογραφία
 



 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Η Χίος φέρει βαρύ φορτίο στην ιστορία της, ένα Ολοκαύτωμα το Μάρτιο του 1822 και μια βιβλική καταστροφή από φοβερό σεισμό το 1881. Η σφαγή στη Χίο από τους Τούρκους είναι γνωστή και διδάσκεται στα σχολεία. Επιπλέον έχει εμπνεύσει το Γάλλο ζωγράφο Ευγένιο Ντελακρουά, ο οποίος με καταπληκτικούς πίνακες διεκτραγώδησε το δράμα του νησιού σε όλο τον κόσμο και συντήρησε την μνήμη ενός ανθρωπιστικού εγκλήματος.

               Η άλλη καταστροφή από το σεισμό, έγινε πάλι Μάρτιο μήνα, το 1881 και άφησε θάνατο και ερείπια. Η καταστροφή αυτή είναι άγνωστη και δεν έχει διασωθεί στη συλλογική μνήμη.

               Οι πρώτες πληροφορίες που έφτασαν στην Αθήνα ανέφεραν ότι από τον ισχυρό σεισμό της Χίου υπήρχαν 3.000 νεκροί και τραυματίες, οι μετασεισμοί εξακολουθούσαν, ενώ όλος ο πληθυσμός βρισκόταν στο ύπαιθρο. Ο σεισμός σημειώθηκε γύρω στις 2 μμ. Ήταν 22 Μαρτίου, ημέρα Κυριακή. Έγινε αισθητός ακόμα και στην Αθήνα, ενώ σείσθηκαν και τα ανατολικά παράλια της Εύβοιας.

Οι πρώτοι που προσέτρεξαν και πρόσφεραν βοήθεια ήταν οι ναύτες του γαλλικού πολεμικού Bouvel. Προσέτρεξαν επίσης πληρώματα πολεμικών των Μεγάλων Δυνάμεων που έπλεαν στο Αιγαίο.

               Λίγες μέρες αργότερα δημοσιεύθηκαν πληροφορίες ότι ο αριθμός των νεκρών έως τις 23 Απριλίου ανέρχονταν σε 4.000. Μόνο η πόλη της Χίου είχε 1.000 νεκρούς. Αργότερα ο αριθμός των νεκρών του νησιού έφτασε τις 5.000!!! 

Κυριακή 1 Μαΐου 2022

Η ανατίναξη του Οριάν Εξπρές στο σταθμό του Πυθίου, το 1903

*Η πρώτη είδηση για την ανατίναξη του Οριάν Εξπρές στην "Ακρόπολι"


 

 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Το επείγον  τηλεγράφημα που έφτασε από την Αδριανούπολη στο υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα, το βράδυ της 14ης Αυγούστου 1903, κινητοποίησε τους πάντες. Ο πρόξενος Νικολάου τηλεγραφούσε: 

               «Αμαξοστοιχία rapide εξ Ευρώπης κατερχομένη δια Κων/πολιν εν σταθμώ Kouleli Bourgas ανετινάχθη υπό Βουλγάρων επιβιβασθέντων εν τη αμαξοστοιχία εν Βουλγαρία. Εφονεύθησαν τινες και επληγώθησαν. Συνελήφθησαν πέντε επιβάται ένοχοι».

               Ακολούθησε και δεύτερο τηλεγράφημα:

               «Κατόπιν σημερινού τηλεγραφήματος καθέκαστα: Δύο βαγόνια εθραύσθησαν, 16   επληγώθησαν και 6 εφονεύθησαν ών είς Έλλην Δημήτριος Χαραλαμπάκος εξ Ουζούν Κιοπρού. Άπαντες λοιποί Οθωμανοί».

               Κάποιες μικρές ανακρίβειες ήταν λογικό να υπάρχουν αν σκεφθεί κανείς τις δυσχέρειες στις επικοινωνίες εκείνης της εποχής.

               Τι είχε συμβεί όμως στο Κούλελι Μπουργκάς, όπως ονομάζονταν επί Οθωμανοκρατίας το σημερινό Πύθιο;

Πέμπτη 28 Απριλίου 2022

Ο Στάλιν το 1945 ήθελε την Αλεξανδρούπολη, αλλά…

*Στάλιν, Τρούμαν, Τσώρτσιλ στο Πότσνταμ. Πίσω με το μουστάκι ο Άττλη. 
Δεν είχαν έρθει ακόμα τα αποτέλεσματα των εκλογών στην Αγγλία.


 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Ο Στάλιν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου «είχε βάλει στο μάτι» την Αλεξανδρούπολη και το λιμάνι της, που σήμερα νέμονται οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ για λόγους στρατιωτικούς!!! Είχε αντιληγθεί την στρατηγική της αξία.

               Η ιστορία είναι παλιά και αποκαλύφθηκε από τον «πατέρα της Νίκης» Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος εξέδωσε τα απομνημονεύματά του με τίτλο «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος» και τιμήθηκε το 1953 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

               Στο έργο του αυτό, με απολαυστική αφήγηση, αναφέρεται στα γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως στις μεγάλες Διασκέψεις, που έγιναν με τη συμμετοχή των άλλων δύο ηγετών, του Στάλιν και του Ρούζβελτ (Τεχεράνη 1943 και Γιάλτα 1945) αλλά και του Πότσνταμ με τη συμμετοχή του Τρούμαν, μετά το θάνατο του Ρούζβελτ (τον Απρίλιο του 1945).

               Για την σημερινή αναφορά μας στην Αλεξανδρούπολη, ενδιαφέρον είχε η Διάσκεψη του Πότσνταμ, προαστίου του Βερολίνου, που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά την παράδοση άνευ όρων της Χιτλερικής Γερμανίας. Οι εργασίες της διήρκεσαν από τις 17 Ιουλίου έως τις 2 Αυγούστου 1945.

Δευτέρα 25 Απριλίου 2022

Νικόλαος Κλαδάς και Τζαφέρ Ταγιάρ: Δύο παράλληλες ιστορίες αιχμαλωσίας.


*Ο υποστράτηγος Κλαδάς κατά την άφιξή του στο Λοιμοκαθαρτήριο του Αγίου Γεωργίου Σαλαμίνας. Τον υποδέχθηκε η σύζυγός του (Φωτογραφία Ε.Λ.Ι.Α.- Μ.Ι.Ε.Τ.)

 

 


 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

Ο υποστράτηγος Νικόλαος Κλαδάς και ο συνταγματάρχης Τζαφέρ Ταγιάρ, είναι δυο πρόσωπα τραγικά, που έζησαν τα δραματικά γεγονότα των 1920-1922, δοκίμασαν τον πόνο της αιχμαλωσίας και τελικά μπόρεσαν να επιβιώσουν, να ανταλλαγούν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους ελεύθεροι. Ο Κλαδάς αιχμαλωτίσθηκε στη Μικρά Ασία και ο Ταγιάρ στην Ανατολική Θράκη.

Επρόκειτο για πεπειραμένους στρατιωτικούς, δοκιμασμένους σε προηγούμενους πολέμους, ο καθένας για τη χώρα του, αλλά η μοίρα, τους οδήγησε στην παράλληλα αιχμαλωσία. Η διαφορά είναι ότι ο ένας κακοπέρασε ως αιχμάλωτος και ο άλλος καλοπέρασε…

Ο Κλαδάς γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1871. Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων. Πήρε μέρος στον άτυχο πόλεμο του 1897 και στη συνέχεια στους Βαλκανικούς Πολέμου 1912-1913. Διακρίθηκε στη μάχη του Σόροβιτς και συμμετείχε ως λοχαγός Πυροβολικού στην απελευθέρωση της Σιάτιστας, στις 4 Νοεμβρίου 1912. Αργότερα διετέλεσε υποδιοικητής της Σχολής Ευελπίδων και το 1917 αποστρατεύθηκε ως βασιλόφρων. Επανήλθε στο στράτευμα όταν ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές του Νοεμβρίου 1920 και ανέλαβε τη διοίκηση της ΧΙ Μεραρχίας, που πολέμησε στη Μικρά Ασία. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας είχε ενδιαφερθεί προσωπικά στη Νικομήδεια για την ψυχαγωγία των στρατιωτών της Μεραρχίας του με θέατρο. Ήταν ευρυμαθής και έγραψε διάφορες στρατιωτικές μελέτες. Πέθανε στην Αθήνα το 1938.

Σάββατο 23 Απριλίου 2022

Η πύλη της Αγιάς Σοφιάς, το απόν «ξανθό γένος» και οι θερμουργοί ψευδοπροφήτες


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ 
ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!

*Η προσφάτως καταστραφείσα αυτοκρατορική πύλη της Αγίας Σοφίας


 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Η προφανώς σκόπιμη καταστροφή της αυτοκρατορικής πύλης της μνημειακής Αγίας Σοφίας από κάποιον φανατικό, ανατάραξε στα βάθη της λαϊκής ψυχής ξεχασμένους θρύλους και ποικίλες ψευδοπροφητείες, που σχετίζονται με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, αλλά και με τις προσδοκίες πολλών… Η χρονική σύμπτωση του πολέμου που κήρυξε η Ρωσία κατά της Ουκρανίας, έχει κάνει αφελείς πουτινολάγνους να πιστέψουν ότι το «ξανθό γένος» θα διώξει τους Τούρκους από τη Βασιλεύουσα και θα την προσφέρει σε εμάς τους ιστορικούς κληρονόμους της. Ω! της  αφελείας και της αγαθοσύνης!!!

               Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέψουμε, ότι οι κατά καιρούς ψευδοπροφήτες, συνήθως ανιδιοτελείς, γιατί δεν προσδοκούσαν να πάρουν αυτοί την εξουσία, πρόσφεραν τεράστιες υπηρεσίες στο σκλαβωμένο γένος, γιατί θέρμαιναν τον πατριωτισμό των Ελλήνων, έτρεφαν τις ελπίδες τους για απελευθέρωση και σφυρηλατούσαν τη γενιά εκείνη που θα έκανε αληθινά τα όνειρά τους, χωρίς τη σύμπραξη του «ξανθού γένους». Το «ξανθό γένος» φάνηκε στο τέλος της Επανάστασης του 1821, στο Ναβαρίνο, αλλά με σύμπραξη Άγγλων και Γάλλων. Επίσης το «ξανθό γένος» βοήθησε στην υπογραφή της συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774, η οποία συνετέλεσε στην αλματώδη ανάπτυξη του ελληνικού εμπορικού ναυτικού που φάνηκε χρήσιμο το 1821. Υπάρχει και κάτι ακόμα. Οι Ρώσοι μετά τη νίκη τους το 1829 υποχρέωσαν την Τουρκία να υπογράψει τη Συνθήκη της Αδριανούπολης με την οποία αναγνωρίζονταν η ανεξαρτησία του νέου Ελληνικού κράτους. Οι Άγγλοι μας ήθελαν φόρου υποτελείς στο Σουλτάνο γιατί φοβόταν ότι οι Ρώσοι θα αποκτήσουν σημαντική επιρροή στο νέο κράτος.

               Οι λαϊκοί θρύλοι όμως και οι δοξασίες στέριωναν την εθνική ταυτότητα των υπόδουλων, οικοδομούσαν τη στέρεα πεποίθηση για απελευθέρωση  και μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα ή ακόμα και με τα δημοτικά τραγούδια ή τις λαϊκές αφηγήσεις.

               Το Έθνος, όμαιμον, ομόγλωσσον και ομόθρησκον, δεν χάθηκε στο διάβα της φουρτουνιασμένης Ιστορίας. Κατόρθωσαν, όπως έγραψε και ο πατέρας της Λαογραφίας καθηγητής Νικόλαος Πολίτης, οι Έλληνες και με τα «ομότροπα ήθη» να θεμελιώσουν τη συνείδηση της εθνικής ενότητας. Ομότροπα ήθη, που διατήρησαν αδιάσπαστη τη συνέχεια του Ελληνισμού και την συνοχή του από τα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου, από τα παράλια της Μικράς Ασίας, από τα βάθη της Καππαδοκίας, έως τα νησιά του Ιονίου και την Ήπειρο και από το Βόρεια Θράκη και την Μακεδονία έως την Κρήτη και την Κύπρο.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2022

Τα παρασκήνια της Λωζάνης, το 1923

*Ο Βενιζέλος υπογράφει τη συνθήκη της Λωζάννης


 



 

*Κερδίσαμε την ειρήνη

*Χάσαμε το Καραγάτς

 

 


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Η συνθήκη της Λωζάνης, που ισχύει από το 1923 είναι μια από τις ισχυρότερες συνθήκες με αξιοσημείωτη μακροβιότητα, και αποτελεσματικότητα, παρά τις προσπάθειες του αναθεωρητισμού της Τουρκίας να θέλει να την τροποποιήσει με βάση τα πρόσκαιρα συμφέροντά της. Ωστόσο παρά την αποτελεσματικότητά της, δεν έπαψε να περιέχει στα σπλάχνα της μια αγιάτρευτη πληγή. Την παραχώρηση του Καραγάτς και των χωριών Μποσνάκιοϊ και Ντεμιρτάς που παραχωρήθηκαν στην Τουρκία, για να μην πληρώσει η Ελλάδα πολεμικές επανορθώσεις για καταστροφές που προκάλεσε  ο Ελληνικός στρατός κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία.

Η Συνθήκη αυτή, ήταν ουσιαστικά η συνθήκη ειρήνης, που προσδιόρισε τα όρια της Τουρκίας, όπως υπάρχουν έως σήμερα και προς την Ελλάδα, αλλά και προς τις άλλες χώρες με τις οποίες συνορεύει. Υπογράφηκε στη Λωζάννη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες, τις συμμαχικές, οι οποίες πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922). Η συνθήκη αυτή ήταν το αποτέλεσμα της διάσκεψης που ξεκίνησε από την αίθουσα του καζίνου της ελβετικής αυτής πόλης στις 7 Νοεμβρίου 1922 και συνεχίσθηκε σε άλλους χώρους. Με αυτήν καταργήθηκε η προηγούμενη συνθήκη των Σεβρών, που δημιουργούσε την λεγόμενη Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών. Οι επαναστάτες ζήτησαν να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Λωζάννη, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που ιδιώτευε στην Ευρώπη, μετά την απώλεια των εκλογών του Νοεμβρίου 1920, όταν δεν βγήκε ούτε βουλευτής ο ίδιος!!!

Με τη συνθήκη αυτή θάφτηκε η Μεγάλη Ιδέα, που από το 1844 ήταν αλυτρωτικό κίνημα και η κύρια πολιτική του Ελληνικού κράτους, αλλά θέρμαινε τις προσδοκίες των Ελλήνων…

               Οι συνομιλίες των συμμάχων στη Λωζάννη, άρχισαν μέσα σε κλίμα πολλών διαφωνιών και στην εναρκτήρια τελετή πήρε μέρος και ο μόλις ανελθών στην εξουσία δικτάτωρ της φασιστικής Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος είχε απαιτήσει να εκδοθεί ανακοίνωση… που να αναγνωρίζεται η Ιταλία ως ισότιμη με την Αγγλία και τη Γαλλία!!! Κάτι που δεν έγινε αποδεκτό. 

Βασική διαφωνία ήταν ποια Τουρκία θα εκαλείτο στις διαπραγματεύσεις, αλλά ο Κεμάλ με τον αέρα του νικητή, κατάργησε αιφνιδιαστικά το Σουλτανάτο της Κωνσταντινούπολης και ανάγκασε του Ευρωπαίους να αποδεχθούν την αντιπροσώπευση της Τουρκίας από την κυβέρνηση, που είχε δημιουργηθεί στην Άγκυρα και είχε στείλε ως εκπρόσωπό της τον κεμαλικό Ισμέτ Πασά.

               Η Τουρκία ενόψει της διασκέψεως άρχισε να προωθεί κρυφά στρατεύματα στην Ανατολική Θράκη. Ο λόρδος Κώρζον ζητούσε να ενισχυθεί η συμμαχική στρατιωτική παρουσία, αλλά αρνήθηκαν ο Πουανκαρέ και οι Ιταλοί.

Τετάρτη 13 Απριλίου 2022

Το βραβείο Καρλομάγνος στον Καραμανλή

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/world/561801685/to-vraveio-karlomagnos-ston-karamanli/

*Η τελετή απονομής του βραβείου Καρλομάγνος στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, για τις «συνεχείς προσπάθειές του για την ενοποίηση της Ευρώπης», στην οποία έβλεπε «τη δυνατότητα αποτελεσματικής συμβολής στην εμπέδωση της παγκόσμιας ειρήνης και τη ζωογόνηση της δημοκρατίας».

 



 

*Η αναγνώριση του Έλληνα πρωθυπουργού

ως υπερμάχου της ευρωπαϊκής ιδέας

και της ενοποίησης της Ευρώπης

 


 

 

Γράφει η κ. ΑΝΤΙΓΟΝΗ-ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΙΜΕΝΙΔΟΥ

 

 

Η επιστροφή της Ελλάδας στη δημοκρατία σήμανε ταυτόχρονα την επιστροφή στο αίτημα για ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Σε αυτό, πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισε ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Στις 11 Δεκεμβρίου 1974 ανέφερε σε ομιλία του ότι επιθυμούσε την ένταξη το συντομότερο δυνατόν, γιατί ο ευρωπαϊκός δρόμος ήταν η μόνη επιλογή για την ανεξαρτησία και την ισχυροποίηση της χώρας. Η στοχοπροσήλωση αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού δεν στάθηκε μόνο αρωγός στη θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων, αλλά πολύ περισσότερο συνέδραμε στην εξοικείωση των Ευρωπαίων με τις ευρύτερες απόψεις του περί Ευρώπης. Η σημασία τους αναγνωρίστηκε συμβολικά με το βραβείο Καρλομάγνος, που του απονεμήθηκε για το έτος 1978, ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις για την ελληνική προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Τρίτη 12 Απριλίου 2022

1922 – Τα αναπάντητα ερωτήματα της καταστροφής: Άλλαξαν την πορεία και την κατάληξη της εκστρατείας οι εκλογές του 1920;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/world/561790588/1922-ta-anapantita-erotimata-tis-katastrofis-allaxan-tin-poreia-kai-tin-katalixitis-ekstrateias-oi-ekloges-toy-1920/ 

*Ο Κωνσταντίνος και η Σοφία σε μια άμαξα στο Σεν Μόριτζ το 1920. Το ζήτημα της επανόδου του στον ελληνικό θρόνο βρέθηκε στο επίκεντρο των εκλογών του 1920. (Michel de Grèce, «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ-ΣΠΑΝΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΜΑΡΥΛΛΙΔΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ»)

 

 


 

*Η ήττα του Βενιζέλου,

η επαναφορά του Κωνσταντίνου

και οι εσωτερικές και διεθνείς διεργασίες

 





Γράφουν οι κ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΗΝΑΚΑΚΗΣ,

ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

  


Στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920 οι νικήτριες δυνάμεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραφαν στη Γαλλία τη Συνθήκη των Σεβρών, που διαμοίραζε τα εδάφη της πρώην αυτοκρατορίας. Με τη συνθήκη περιέρχονταν στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Θράκης, η ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης, η Ίμβρος και η Τένεδος, καθώς και η Λήμνος, η Λέσβος, η Χίος, η Ικαρία, η Σαμοθράκη και η Σάμος.

Ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας και πρωθυπουργός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε καταφέρει να σχηματίσει την «Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», σύμφωνα με την έκφραση της εποχής – τουλάχιστον σε διπλωματικό επίπεδο. Ποιος όμως θα επέβαλλε στο πεδίο την εύθραυστη Συνθήκη των Σεβρών; Την ίδια απορία είχε τότε και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ από τη θέση του υπουργού Πολέμου της Μεγάλης Βρετανίας: «Επιτέλους ειρήνη με την Τουρκία. Και για την επικύρωσή της, πόλεμος με την Τουρκία. Παρ’ όλα αυτά, όσον αφορά τις μεγάλες συμμαχικές δυνάμεις, ο πόλεμος θα δινόταν μέσω πληρεξουσίου. Και οι πόλεμοι που δίνονται από τα μεγάλα έθνη μέσω πληρεξουσίου αποβαίνουν πολύ επικίνδυνοι για τον πληρεξούσιο» (Τζάιλς Μίλτον, «Χαμένος Παράδεισος», Μίνωας, 2022, σ. 212).Στο έδαφος της Μικράς Ασίας συνεχίζονταν οι επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού απέναντι στις δυνάμεις του Μουσταφά Κεμάλ, αλλά τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της εκστρατείας είχαν αρχίσει να γίνονται φανερά.

Ο Βενιζέλος πίστευε ότι οι διπλωματικές επιτυχίες του θα ήταν και το εισιτήριό του για τη νίκη στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920. Το ίδιο πίστευαν το επιτελείο του και οι ξένοι σύμμαχοι. Για πρώτη φορά θα ψήφιζε η Ανατολική Θράκη, ενώ με ειδικά ψηφοδέλτια θα ψήφιζε επίσης ο στρατός στον τόπο υπηρεσίας του. Ωστόσο, κανείς δεν είχε υπολογίσει σωστά τις πολιτικές διεργασίες στο εκλογικό σώμα.

Επιπλέον, ο αιφνίδιος θάνατος του βασιλιά Αλέξανδρου (12 Οκτωβρίου) από δάγκωμα πιθήκου δημιούργησε ένα κλίμα «επιστροφής» του βασιλιά Κωνσταντίνου στις τάξεις των αντιβενιζελικών –και όχι μόνο– και μετέτρεψε τις εκλογές του Νοεμβρίου σε άτυπο δημοψήφισμα για τη μοναρχία.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2022

Άγνωστες πτυχές από την ιστορία των Θρακιωτών Αγωνιστών του 1821




Για την εθνική επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, είχα τη χαρά και την τιμή να είμαι προσκεκλημένος του ThrakiNet και της κ. Κυριακής Γιαλαμά.
Μίλησα για άγνωστες πτυχές του μεγάλου εκείνου αγώνα, που σχετίζονται με τη Θράκη


Παρασκευή 8 Απριλίου 2022

Ο θάνατος της Σοφίας Βέμπο

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/society/561790696/o-thanatos-tis-sofias-vempo/

*Η Σοφία Βέμπο προπολεμικά αναδείχτηκε σε μία από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες τόσο στο θέατρο όσο και στη δισκογραφία. Ερμήνευσε τραγούδια των σπουδαιότερων συνθετών του Μεσοπολέμου, ενώ πριν και μετά τον πόλεμο έκανε πολλές περιοδείες ανά τον κόσμο όπου υπήρχαν ελληνικές κοινότητες.

 

 



*Η μεγάλη ερμηνεύτρια

εξέφρασε το πνεύμα του αγώνα του 1940

και υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία

του ελληνικού τραγουδιού

 

 


Γράφει ο κ. ΛΑΜΠΡΟΣ ΛΙΑΒΑΣ

 

 

Η Σοφία Βέµπο γεννήθηκε το 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης κι έζησε στην Κωνσταντινούπολη έως το 1921, όταν η οικογένειά της υποχρεώθηκε να καταφύγει στον Βόλο. Εκδήλωσε το ταλέντο της στο τραγούδι από μικρή ηλικία, αν και δεν έκανε συστηματικές μουσικές σπουδές.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως τραγουδίστρια το 1933 στο κέντρο Αστόρια της Θεσσαλονίκης, με το όνομα Έφη Βέμπο (το όνομα της οικογενείας της ήταν Μπέμπο). Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς πέρασε με επιτυχία στο θεατρικό σανίδι, στην αθηναϊκή επιθεώρηση «Παπαγάλος». Η βαθιά φωνή της με τα θερμά ηχοχρώματα, η καθαρή άρθρωση και η έντονη θεατρική παρουσία την έκαναν αμέσως να ξεχωρίσει, σε σύγκριση με τις λεπτές φωνές και τον επιτηδευμένο τρόπο ερμηνείας που χαρακτήριζαν πολλές τραγουδίστριες της περιόδου.

Τα τραγούδια έπαιζαν κεντρικό ρόλο στις επιθεωρήσεις, που ήταν ο κυριότερος χώρος για την ανάδειξη των νέων «σουξέ», καθώς τα γραμμόφωνα στα σπίτια δεν είχαν μεγάλη διάδοση και δεν είχε εγκαινιαστεί ακόμη το ελληνικό ραδιόφωνο. Συνηθιζόταν μάλιστα στο θέατρο να προβάλλονται πίσω από τον τραγουδιστή οι στίχοι, ώστε να τους μαθαίνει το κοινό και να τραγουδά μαζί του. Έτσι, ήδη με τη λήξη της παράστασης, οι νέες επιτυχίες διαδίδονταν από στόμα σε στόμα!

Πέμπτη 7 Απριλίου 2022

Ένας Λευκαδίτης γιατρός στο πολιορκημένο Μεσολόγγι

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
*Η έξοδος του Μεσολογγίου. Πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη. Εθνική Πινακοθήκη. 
Λάδι σε μουσαμά 169 Χ 127 εκ.

 



 

Γράφει ο κ. Παντελής Μπουκάλας


 

Από το λήµµα για το Μεσολόγγι στο «Λεξικόν της Επαναστάσεως» του Γεωργίου Γαζή: «Αν έλειπεν ο πατριωτισμός των κατοίκων εις την διόρυξιν της τάφρου και εις την κατασκευήν του τείχους και των προμαχώνων αφ’ ενός μέρους, και αφ’ ετέρου ο ηρωισμός των υπερασπιστών […] επί της εσχάτης πολιορκίας, το Μεσολόγγιον μίαν ημέραν, και όχι εν έτος, δεν εβαστούσεν πολιορκούμενον διά ξηράς από τας δυνάμεις της Ασίας, Αφρικής και της Ευρωπαϊκής Τουρκίας».

«Φράχτης» χαρακτηρίστηκε το τείχος ή «μάντρα». Κι ο τόπος «αλωνάκι», όπως με τρυφερότητα τον βάφτισε ο Σολωμός: «Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι». Τα πρώτα οχυρωματικά έργα έγιναν τον Ιούνιο του 1821. Χάρη στον Χιώτη μηχανικό Μιχαήλ Κοκκίνη, τα τείχη βελτιώθηκαν κατά πολύ, οι δε ντάπιες και τα κανονοστάσια απέκτησαν ονόματα ιδιαίτερου κύρους: Ρήγας. Κοραής. Κυριακούλης Μαυρομιχάλης. Μάρκος Μπότσαρης. Φραγκλίνος, ο ηγέτης της Αμερικανικής Επανάστασης. Μπάιρον. Σκεντέρμπεης, ο Αλβανός ήρωας του 15ου αιώνα. Κοτζιούσκος, ήρωας της πολωνικής ανεξαρτησίας. Τοκελί, Ούγγρος ήρωας. Γουλιέλμος της Οράγγης, ήρωας των Κάτω Χωρών και της Αγγλίας. Γουλιέλμος Τέλλος, ο περίφημος Ελβετός. Το «αλωνάκι» στραμμένο προς την Ευρώπη.

Η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου διήρκεσε από τον Οκτώβριο του 1822 έως τα Χριστούγεννα. Το νικηφόρο τέλος απαθανατίστηκε από τον Σολωμό στον «Υμνο εις την Ελευθερίαν». Με πηγή όσα άρχισε να ιστοριογραφεί ο «εγκάρδιος φίλος του» Σπυρίδων Τρικούπης, ο ποιητής ιστορεί συγκλονιστικά τον μαζικό πνιγμό των Τούρκων στον Αχελώο. Παρακινημένος επίσης από την (τυπωμένη) «Ιστορία» του Τρικούπη, ο Κρυστάλλης αναζητεί πολύ αργότερα την ταυτότητα του άγνωστου άντρα που, παριστάνοντας τον κυνηγό, ειδοποίησε τους Μεσολογγίτες για το σχέδιο του Ομέρ να επιτεθεί το βράδυ των Χριστουγέννων, και γράφει το επύλλιο «Ο καλόγηρος της Κλεισούρας». Από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 1823 πολιορκείται το Αιτωλικό και αποκλείεται το Μεσολόγγι (τον αποκλεισμό αυτό ο Π. Στεφανίτσης τον μετράει ως δεύτερη πολιορκία). Η έσχατη πολιορκία, η γνωστή πια ως δεύτερη, διαρκεί από τις 15.4.1825 έως την Έξοδο, 11.4.1826.           

Δεν είναι λίγες οι πηγές για τον έναν χρόνο που κατέστησε την πόλη «μέγα αγκωνάρι του Αγώνα», κατά τον χαρακτηρισμό του Αλέξη Πολίτη: τα «Ελληνικά Χρονικά» του Μάγερ, που εκδίδονταν από την 1.1.1824 έως τις 20.2.1826, ιστοριογραφίες, επιστολές στρατιωτικών και πολιτικών, απομνημονεύματα. Ως μάρτυρας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επικουρικά η προφορική λαϊκή παράδοση και η ποίηση, πρωτίστως η συγχρονική: τα σολωμικά έργα, η «Ιστορία της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος» του Στασινού Μικρούλη, τα δημοτικά τραγούδια.

Κυριακή 3 Απριλίου 2022

Η καταραμένη για τη Θράκη Διάσκεψη των Μουδανιών, το Σεπτέμβριο του 1922

*Ένα σπάνιο ντιοκουμέντο. Απόσπασμα της ιδιόγραφης επιστολής του Ελευθέριου Βενιζέλου προς το υπουργείο Εξωτερικών για τη σημασία της Θράκης. 
Εδώ δημοσιεύεται ολόκληρη (Αρχείο Ιδρύματος Ελ. Κ. Βενιζέλου)


 

 

*Όλο το παρασκήνιο,

σε Λονδίνο και Παρίσι

              

 



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

              

               Τα Μουδανιά υπήρξαν παλαιά ελληνική πόλη της Βιθυνίας στη Μικρά Ασία. Σήμερα αποτελούν το επίνειο της Προύσας με την οποία συνδέονται και σιδηροδρομικώς. Το λιμάνι αυτό στη θάλασσα της Προποντίδας, έχει στοιχειώσει στη συνείδηση του Θρακικού Ελληνισμού, γιατί εκεί, το 1922, οι θεωρούμενες ως σύμμαχοι δυνάμεις της Αντάντ, έλαβαν την πλέον ολέθρια απόφαση, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις του Μουσταφά Κεμάλ, αναδιατάσσοντας ταυτόχρονα τα συμφέροντά τους στην Ανατολή και τις ζώνες επιρροής.

               Η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν τραγική. Ολοκληρωτική ήττα στη Μικρά Ασία. Πυρκαγιά στη Σμύρνη και σφαγή του μητροπολίτη Χρυσόστομου. Χιλιάδες πρόσφυγες διωγμένοι κακήν κακώς. Ανείπωτο το δράμα του Ελληνισμού της Ανατολής. Στις 11 Σεπτεμβρίου άρχισε να κινείται ο στρατός που ήταν στη Μικρά Ασία και στη Μυτιλήνη. Επαναστάτησε ενώπιον της μεγάλης καταστροφής και ζήτησε με προκήρυξη:

               *Την παραίτηση του βασιλέως Κωνσταντίνου, χάριν της Πατρίδος υπέρ του Διαδόχου.

               *Την άμεση διάλυση της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης

               *Τον σχηματισμό «αχρόου κυβερνήσεως και εμπνεούσης  εμπιστοσύνην εις την Αντάντ δια την ταχίστην και αμερόληπτον ενέργειαν εκλογών».

               *Και την άμεση ενίσχυση του Θρακικού μετώπου.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Περιοδείες Καραμανλή στη Δυτ. Ευρώπη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

https://www.kathimerini.gr/society/561779692/istoria-periodeies-karamanli-sti-dyt-eyropi/

*Ελληνοϊταλικές συνομιλίες στη Ρώμη. Επικεφαλής της ιταλικής αντιπροσωπείας ο πρωθυπουργός Τζούλιο Αντρεότι. Η συνάντηση ήταν κρίσιμης σημασίας για την υπερκέραση των επιφυλάξεων της Ιταλίας, που αφορούσαν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Φωτ. ΙΔΡΥΜΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

 

 

 

*Η εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων

με την ΕΟΚ συνοδεύεται 

από τη διπλωματική εξόρμηση

του πρωθυπουργού

 

 



Γράφει ο κ. Ευάνθης Χατζηβασιλείου*

 


Η υποβολή, τον Ιούνιο του 1975, της αίτησης για προσχώρηση στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες αποτέλεσε τη μείζονα πολιτική επιλογή της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά και της μεταπολιτευτικής Ελλάδας συνολικά. Μετά την οικονομική ανάπτυξη των δεκαετιών του 1950 και 1960, η χώρα μπορούσε πλέον να προσδοκά ρεαλιστικά αυτή την προοπτική.

Επιπλέον όμως, μετά την ταπεινωτική εμπειρία της δικτατορίας του 1967-1974 και τη συγκρότηση μιας εδραιωμένης δημοκρατίας με την υιοθέτηση του Συντάγματος του 1975, η κυβέρνηση Καραμανλή προσέβλεπε στη σταθεροποίηση και στη θωράκιση του δημοκρατικού πολιτεύματος μέσω της ένταξης στην κοινότητα των ανεπτυγμένων αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών της Δυτικής Ευρώπης. Η εδραίωση της δημοκρατίας και η ευρωπαϊκή επιλογή ήταν δύο επάλληλοι στόχοι, κυριολεκτικά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: ο ένας δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τον άλλον. Το έτος 1978 αποκτούσε πλέον κρίσιμη σημασία για την επιτυχία της προσπάθειας.

 

Στόχος, η επιτάχυνση των διαδικασιών

 

Οι Ευρωπαϊκές Κοινότητες ανταποκρίθηκαν στο ελληνικό αίτημα. Παρά τις μερικές αμφιβολίες που είχαν διατυπωθεί από την Επιτροπή στις αρχές του 1976 (και είχαν υπερκερασθεί χάρη στη δραστηριοποίηση της ελληνικής διπλωματίας και του ίδιου του πρωθυπουργού), η Κοινότητα επέλεξε να χρησιμοποιήσει την προοπτική της ένταξης ως μοχλό για τη σταθεροποίηση των δημοκρατιών και του δυτικού προσανατολισμού των κρατών της Νότιας Ευρώπης που έβγαιναν από δικτατορίες – Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2022

Ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος και οι παράπλευρες ετοιμασίες του

*Κωνσταντίνος και Βενιζέλος. Οι πρωταγωνιστές των Βαλκανικών Πολέμων



 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 


               Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, αποτελούν την απόλυτη δόξα της Ελλάδας, τόσο για τα αποτελέσματά τους στα πεδίο των μαχών, όσο και στον τελικό απολογισμό τους, αφού σχεδόν διπλασίασαν την έκταση και τον πληθυσμό της χώρας. Και το κυριότερο, δεν συνοδεύθηκαν από  κάποιον αχρείαστο εμφύλιο πόλεμο. Βέβαια εκείνη την εποχή ανιχνεύουμε τα σπέρματα του Εθνικού Διχασμού, που ταλάνισε την πατρίδα μας για πολλά χρόνια κατόπιν.

               Η Ελλάδα όταν άρχισαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, κατόρθωσε με ένα πλήρως αναδιοργανωμένο και άρτιο εξοπλισμένο στράτευμα και με τις κατάλληλες συμμαχίες, να προσαρτήσει ελληνικά εδάφη στα οποία διέθετε αδιαφιλονίκητους τίτλους και τα οποία  κατείχε η Τουρκία, να απελευθερώσει αλύτρωτους πληθυσμούς και να ξεπλύνει την ντροπή της ήττας του πολέμου του 1897.

               Οι πολεμικές επιχειρήσεις του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου εναντίον των Τούρκων, από την πλευρά της Ελλάδας άρχισαν στις 5 Οκτωβρίου 1912 και κράτησαν περίπου δύο μήνες, με τον Ελληνικό στρατό να έχει σημαντικές νίκες, δοξάζοντας την Ελλάδα.

               Η ιστορία των Βαλκανικών Πολέμων είναι γνωστή και έχει καταγραφεί σε όλες τις λεπτομέρειές της τόσο από στρατιωτικούς, όσο και από άλλους συγγραφείς. Η βιβλιογραφία είναι πλούσια. Θα αναφέρουμε μόνο την τρίτομη έκδοση της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ, στη δεκαετία του 1930 και τις εκδόσεις με τα Παραρτήματα και τα Σχεδιαγράμματα.

               Σήμερα θα καταγράψουμε κάποιες παράπλευρες ενέργειες , που δεν σχετίζονται άμεσα με τις εχθροπραξίες, αλλά περιγράφουν την ατμόσφαιρα της προετοιμασίας της μεγάλης πολεμικής νικηφόρας εξόρμησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...