Τετάρτη 28 Αυγούστου 2019

Η καθημερινή σημαία του «Αβέρωφ» μπήκε τελικά στο Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο, αντί της επίσημης!!!

*Αυτή είναι η πρόχειρη, αλλά πολύτιμη και δοξασμένη σημαία του θωρηκτού "Γεώργιος Αβέρωφ" που ήταν αναπεπταμένη στις δύο κρίσιμες ναυμαχίες των Βαλκανικών Πολέμων, της Έλλης και της Λήμνου.




               
*Δωρεά του ναυάρχου

Παύλου Κουντουριώτη





Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



                Στις συλλογές του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου (της οδού Σταδίου) υπάρχει ένα έκθεμα, που γεμίζει εθνική υπερηφάνεια τους επισκέπτες. Πρόκειται για δωρεά που έκανε ο ίδιος ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης. Αναφερόμαστε στη σημαία, που ήταν υψωμένη στο θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» κατά τις νικηφόρες ναυμαχίες της Έλλης στις 4 Δεκεμβρίου 1912 και της Λήμνου στις 5 Ιανουαρίου 1913. Οι διαστάσεις της είναι 2,80Χ3,90 μ.  Είναι το έκθεμα με αριθμό εισαγωγής στο Μουσείο 2709.
                Και δεν μιλάμε για την επίσημη σημαία του ένδοξου θωρηκτού, αλλά την… πρόχειρη!!!
                Πώς συνέβη και προσφέρθηκε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο η πρόχειρη σημαία του πλοίου και όχι η επίσημη;
                Η υπόθεση αυτή ανάγεται στον Αύγουστο του 1913. Στις αρχές εκείνου του μήνα, ο τιμημένος ναυμάχος Παύλος Κουντουριώτης έκανε τη δωρεά αυτού του πολύτιμου τροπαίου.
                Η σημαία αυτή, σχετικά απέριττη, ήταν επηρμένη στον μεγάλο ιστό του θωρηκτού κάθε μέρα. Ο Κουντουριώτης είχε άλλη καλύτερη και μεγαλύτερη σημαία για την περίπτωση των ναυμαχιών με τον Τουρκικό στόλο. Τελικά… δεν του δόθηκε η ευκαιρία να υψώσει την επίσημη σημαία στον κεντρικό ιστό, γιατί όταν προέκυψε η πρώτη ναυμαχία της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου 1912, διατάχθηκε ο κελευστής Κατιντζάρης να την υψώσει, αλλά ο άτυχος δεν πρόλαβε επειδή τον χτύπησε ένα εχθρικό θραύσμα οβίδας και τον άφησε άπνου, τη στιγμή που στο ένα χέρι κρατούσε την επίσημη σημαία για να την υψώσει!
                Όταν προέκυψε η δεύτερη ναυμαχία της Λήμνου στις 5 Ιανουαρίου 1913, ο ναύαρχος Κουντουριώτης θεώρησε ότι η… καθημερινή σημαία, ήταν τυχερή και έδωσε εντολή να παραμείνει αυτή, στον κεντρικό ιστό του θωρηκτού. Αν και είχε κάποιες μικρές φθορές.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

Μια άγνωστη σύγκρουση του Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως Πολύκαρπου, με το Βούλγαρο στρατηγό Βέλτσεφ

*Ο Μητροπολίτης Αδριανούπολης Πολύκαρπος





Γράφει ο Παντελής Στέφ. Αθανασιάδης


                Ο Μητροπολίτης Πολύκαρπος, υπήρξε μια σημαντική αγωνιστική μορφή του Ελληνισμού της Θράκης. Συνέδεσε το όνομά του με άρρηκτους ιστορικούς δεσμούς με την Αδριανούπολη και την Νέα Ορεστιάδα, τις οποίες ποίμανε σε χαλεπούς καιρούς.
Ο Πέτρος Βαρβάκης, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε στα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας στις 27 Ιουλίου 1862. Υπήρξε απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης το 1887. Στις 19 Δεκεμβρίου 1893 προήχθη σε Μέγα Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Στις 6 Ιουνίου 1894 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως τιτουλάριος Επίσκοπος Λεύκης, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως και Αρχιερατικός Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής Μπαλουκλή. Στις 21 Οκτωβρίου 1900 εξελέγη Μητροπολίτης Ελασσόνας. Αργότερα στις 12 Αυγούστου 1910 εξελέγη Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως. Με την υποχρεωτική εκκένωση της Ανατολικής Θράκης από τον Ελληνικό πληθυσμό το 1922 μετέφερε την έδρα της Μητρόπολης στα Κάραγατς. Το 1923 με τη συνθήκη της Λωζάνης, οι Καραγατσιανοί μεταφέρθηκαν στην ελληνική επικράτεια αναζητώντας νέα πατρίδα και ίδρυσαν τη Νέα Ορεστιάδα. Το 1924 ανατέθηκε στον Πολύκαρπο η διαποίμανση της προσωρινής Μητροπόλεως Νέας Ορεστιάδας με τον τίτλο "Αδριανουπόλεως και Νέας Ορεστιάδας". Στις 12 Φεβρουαρίου 1931 εξελέγη Μητροπολίτης Χίου. Στις 28 Νοεμβρίου 1933 παραιτήθηκε. Απεδήμησε εις Κύριον στις 5 Φεβρουαρίου 1945.

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2019

Συνωστισμοί και... «Συνωστισμοί» στα λιμάνια της Δυτικής Θράκης, το 1913!!!

*Η ελληνική αντιπροσωπεία στο Βουκουρέστι.







*Τι συνέβη στα λιμάνια της Θράκης 

τον Ιούλιο του 1913







Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης




                Ο πρόσφατος συνωστισμός και η απελπισία των τουριστών στο λιμάνι της Καμαριώτισσας Σαμοθράκης, ανέσυρε μνήμες παλαιότερων δραματικών συνωστισμών ή «συνωστισμών» του Ελληνισμού στα λιμάνια της απελπισίας. Βέβαια οι εποχές δεν είναι όμοιες και οι αιτίες των συνωστισμών, δεν έχουν την ίδια αφετηρία. Άρα δεν είναι συγκρίσιμοι.
                Σήμερα θα αναφερθούμε, στο σύντομο αλλά τραγικό διάστημα, όταν τον Ιούλιο του 1913, αναγγέλθηκε από το Βουκουρέστι η επίτευξη ειρήνης στα ματωμένα Βαλκάνια. Το εξοργιστικό όμως για την ελληνική πλευρά ήταν ότι η διάσκεψη του Βουκουρεστίου παραχωρούσε τη Δυτική Θράκη στην ηττημένη Βουλγαρία.
                Οι εφημερίδες της 29ης Ιουλίου 1913, με πηχυαίους τίτλους ανήγγειλαν την επίτευξη ειρήνης στο Βουκουρέστι, αλλά τη χαρά του τερματισμού των εχθροπραξιών, στη Θράκη σκέπαζε το γεγονός, ότι εκεί, θα επανέρχονταν οι νικημένοι Βούλγαροι, οι οποίοι όταν άρχισε ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος έδωσαν απτά δείγματα της εκδικητικότητάς τους εναντίον των Ελλήνων και των Τούρκων. Τώρα επανέρχονταν ως κυρίαρχοι! Το άρθρο 4 της συνθήκης όριζε ότι σύμφωνα με το πρωτόκολλο 9 τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα θα έχουν αφετηρία από την κορυφή του Μπέλασικ και της Πλάνιας στα Βουλγαροσερβικά νέα σύνορα και θα καταλήγουν στις εκβολές του Νέστου στο Αιγαίο Πέλαγος!!! Το πρόβλημα πλέον ήταν για τους Ελληνικούς και Τουρκικούς πληθυσμούς…

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2019

Οι προπολεμικές Σουφλιώτισσες, ήταν αληθινά μοντελάκια


*Το ενδιαφέρον χρονογράφημα




*Χρονογράφημα για την...
Μαντάμ Ντε Σουφλί!!!




Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



                Η χαμένη σήμερα ταινία για την απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης, όταν προβλήθηκε στην Αίγυπτο, το 1920, προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, όχι μόνο για τα ιστορικά γεγονότα που περιέγραφε, αλλά και για την ωραιότητα και κομψότητα των κυριών του Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη) του Σουφλίου και του Κάραγατς. Αυτή είναι η αθέατη πλευρά της μεγάλης επιτυχίας και των άριστων εντυπώσεων που προκάλεσε η προβολή αυτή στον Ελληνισμό της Αιγύπτου.
                Μια ιδέα για την ιστορικότητα της χαμένης αυτής ταινίας μπορεί να λάβετε στη θέση https://sitalkisking.blogspot.com/2016/11/blog-post_1.html
                Η ταινία αυτή άρχισε να προβάλλεται στην Αθήνα από τις 22 Ιουλίου 1920. Αντίτυπα της ταινίας με γαλλικούς υπότιτλους εστάλησαν για προβολή και στη Γαλλία.
Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής εκείνης, στο φιλμ αυτό υπήρχαν σκηνές από την είσοδο του ελληνικού στρατού στη Γκιουμουλτζίνα (Κομοτηνή), το Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη) το Σουφλί το Διδυμότειχο και το Κάραγατς, καθώς και την καταστραφείσα από τους Βουλγάρους ελληνικότατη Μάκρη στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης. Υπήρχαν επίσης σκηνές από την αναχώρηση του επικεφαλής της Διασυμμαχικής Θράκης Γάλλου στρατηγού Σαρπύ μετά την παράδοση της εξουσίας στους Έλληνες, σκηνές από την επίσκεψη στη Θράκη του υπουργού Εσωτερικών Κωνσταντίνου Ρακτιβάν και σκηνές με τον Αρχηγό της Στρατιάς στρατηγό Ζυμβρακάκη και άλλους ανώτατους και ανώτερους αξιωματικούς. Επιπλέον, προβάλλονταν παρελάσεις προσκόπων, δοξολογίες, υποδοχές στρατευμάτων, ωραία τοπία της Θράκης κ.λπ.

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2019

Για να γνωρίσουμε ένα σπουδαίο Θράκα εκπαιδευτικό, αγνοημένο σήμερα


*Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μπροστά στο Αβερώφειο Γυμνάσιο, κατά την επίσκεψή του το 1915. Εικονίζονται επίσης από αριστερά Στέφανος Δέλτας, Ραδάμανθυς Ραδόπουλος, Μικές Σαλβάγος, Δημήτριος Θεοδωράκης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Μικές Συνοδινός και με υποσημειώση 
ο Παλαιολόγος Γεωργίου. Φωτογραφικό αρχείο Ε.Λ.Ι.Α.







*Διέπρεψε στα σχολεία της Αιγύπτου
*Τον στήριζε ο Γεώργιος Αβέρωφ
*Πέθανε πάμπτωχος στο Κάιρο






Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης



Πολλές φορές στη Θράκη, είτε από αμέλεια, είτε από αφέλεια, είτε από άλλους ποικίλους λόγους, αφήσαμε να μείνουν στην αφάνεια σημαντικά ιστορικά γεγονότα ή να αγνοηθούν ενδιαφέρουσες προσωπικότητες κάθε είδους, αντί να προβάλλονται και να τιμώνται.
Μια τέτοια περίπτωση εμβληματικού Θρακός εκπαιδευτικού, που διέπρεψε στα περίφημα ελληνικά σχολεία της Αλεξάνδρειας, προστατευόμενος μάλιστα του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, ήταν ο Παλαιολόγος Γεωργίου.
Γεννήθηκε στη Μαρώνεια στις 24 Οκτωβρίου 1857. Η οικογένειά του μετανάστευσε το 1866 στην Αίγυπτο, εγκαταστάθηκε στο Κάιρο και ο μικρός Παλαιολόγος μαθήτευσε στην Αμπέτειο Σχoλή του Καΐρου.

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2019

1973: Νέο καθεστώς και «δημοψήφισμα»

*Ουρά έξω από εκλογικό τμήμα. Στη διόλου αδιάβλητη ψηφοφορία υπέρ του νέου καθεστώτος εμφανίστηκε ότι ψήφισε το 78,4% και εναντίον το 21,6%.





Γράφει ο κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΡΙΖΑΣ*


Η ανακοίνωση της εξάρθρωσης μιας κίνησης στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό στις 24 Μαΐου 1973 αποτέλεσε την αφετηρία αλλεπάλληλων γεγονότων εντός του επομένου εξαμήνου. Έως το τέλος αυτής της διαδικασίας, στις 25 Νοεμβρίου 1973, η ελληνική σκηνή θα έχει υποστεί βαθιές αλλαγές.
Η κίνηση του Ναυτικού, αυτό που έμεινε γνωστό ως Κίνημα του Ναυτικού, ήταν ευρεία. Συμμετείχαν περισσότεροι από 70 αξιωματικοί οι οποίοι ήταν προσανατολισμένοι στην αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας και συνεπώς στην επάνοδο του κοινοβουλευτισμού. Το σύστημα αξιών και το κοινωνικό στίγμα του Ναυτικού διέφερε από αυτό του Στρατού. Το σώμα των αξιωματικών που αποφοιτούσαν από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ήταν περισσότερο αστικό και λιγότερο λαϊκό ή αγροτικό σε σχέση με αυτό της Σχολής Ευελπίδων. Γενικότερα, οι αξιωματικοί του Ναυτικού δεν αισθάνονταν αποξενωμένοι από το κοινοβουλευτικό καθεστώς και τον θρόνο, όπως συνέβαινε με τους πρωταγωνιστές του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.

Κυριακή 4 Αυγούστου 2019

1973: Το κίνημα του Πολεμικού Ναυτικού


*Τελευταία φωτογραφία των πρωταγωνιστών του κινήματος ως αξιωματικών, μετά την ανάκριση ενώπιον του συμβουλίου που τους απέταξε.






Γράφει ο κ. ΖΗΣΗΣ ΦΩΤΑΚΗΣ*



Η συμπλήρωση 46 ετών από το κίνημα του Ναυτικού, τον Μάιο του 1973, επαναφέρει στην επικαιρότητα την προσφορά του κλάδου αυτού στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Μια προσφορά πολύτιμη και πολυσήμαντη, που εξιστορείται ευσύνοπτα στις ακόλουθες γραμμές.
Η κατάληψη της εξουσίας από τους συνταγματάρχες τον Απρίλιο του 1967 δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Η μετεμφυλιακή ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα και κινδύνους. Η ισχυρή μεσογειακή θέση των ΗΠΑ, όμως, και η κυριαρχία της αμερικανόφιλης συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα κατέστησαν, μέχρι το 1964, περιττή την προσφυγή σε «ακραίες λύσεις».
Το 1964, βέβαια, αποτέλεσε ορόσημο για τη διεθνή ισορροπία ισχύος και για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα. Τη χρονιά εκείνη η Σοβιετική Ένωση υιοθέτησε ένα ταχύρρυθμο πρόγραμμα εξοπλισμών, με το οποίο ξεπέρασε σε πυρηνικούς εξοπλισμούς τις ΗΠΑ. Συνάμα εκμεταλλεύθηκε τις αρνητικές εντυπώσεις που είχαν δημιουργηθεί από τις δυσκολίες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και στην Καμπότζη και από την αμερικανοϊσραηλινή συνεργασία εναντίον των Αράβων και προώθησε σημαντικά τις θέσεις της στη Μεσόγειο.
Το αποτέλεσμα ήταν να μειωθούν οι έως τότε παρεχόμενες διευκολύνσεις στις αεροναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ στη θάλασσα αυτή. Το ενδεχόμενο της περαιτέρω μείωσης των διευκολύνσεων αυτών από την άνοδο της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό από τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό και, εν πολλοίς, δεν αντέδρασαν εναντίον του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

Ένα νέο σημαντικό ιστορικό πόνημα για την Ξάνθη, από τον κ. Πέτρο Γεωργαντζή

 *Το εξώφυλλο του βιβλίου




                «Χρονικό Ελευθερίων Ξάνθης και λοιπής Δυτικής Θράκης (1912-1920)» είναι ο τίτλος του νέου και ενδιαφέροντος βιβλίου του πολυγραφότατου και πολυβραβευμένου εκπαιδευτικού Πέτρου Α. Γεωργαντζή. Πρόκειται για έκδοση 320 σελίδων της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης με την ευκαιρία εφέτος των 100 ετών απελευθέρωσης της Ξάνθης.
                Για τους εκτός Θράκης φίλους θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η περιοχή της Ξάνθης απελευθερώθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1919, εξ ού και η συμπλήρωση της Εκατονταετίας. Η υπόλοιπη Δυτική Θράκη απελευθερώθηκε το Μάιο του 1920.
                Το νέο πόνημα του κ. Γεωργαντζή αναφέρεται στην κρίσιμη οκταετία 1912-1920, τότε που οι κάτοικοι της Ξάνθης και της λοιπής Δυτικής Θράκης, είδαν στους Βαλκανικούς Πολέμους τα ελληνικά στρατεύματα να ελευθερώνουν τις πόλεις και τα χωριά, αλλά και σύντομα να σβήνει το όνειρο αιώνων με την άδικη συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, που επεδίκασε την ελληνικότατη αυτή περιοχή στην ηττημένη Βουλγαρία, η οποία δεν άργησε να προσχωρήσει στους Γερμανούς κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο νέο βιβλίο του κ. Γεωργαντζή υπάρχουν πολλά πρωτοδημοσιευμένα στοιχεία, που δίνουν ανάγλυφα την εικόνα των βασάνων που δοκίμασαν οι Θράκες. Επτά κεφάλαια και ένα επίμετρο, αποτελούν την διάρθρωση του βιβλίου, το οποίο κοσμείται με πάρα πολλές ενδιαφέρουσες φωτογραφίες.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...