ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Γράφει ο κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ*
Είναι γνωστό το οικουμενικό σάλπισμα που
αντήχησε σε ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού για τον φωτισμό του
Γένους. Σάλπισμα παιδείας έντονο κι ελπιδοφόρο, υπείκον στην εντολή του
Αδαμαντίου Κοραή, ως προαπαιτούμενο εφαλτήριο για την ανάσταση του έθνους. Και
είναι, βεβαίως, γνωστή και τεκμηριωμένη η συνειδητή ανταπόκριση στο
επιβαλλόμενο χρέος, σε πολλαπλές μορφές δραστηριότητας τού ανά τον κόσμο
ελληνικού στοιχείου. Διανοούμενοι ιστόρησαν ή τραγούδησαν τους ασίγαστους
πόθους του ελληνισμού. Πόθους και αίτημα για την ελευθερία και την κοινωνική
ανεξαρτησία, για το όραμα που έμενε έντονο μετά την πτώση της Πόλης.
Κι
άλλοι, οι περισσότεροι, άμοιροι ενδεχομένως παιδείας, αλλά ενσυνείδητοι
οραματιστές του αγαθού της ελευθερίας, προσέδραμαν, σε ανταπόκριση του
αιτήματος, με τον μόχθο τους και την οικονομική συμβολή τους, και ίδρυσαν
σχολεία, που έγιναν οάσεις αυτής της παιδείας, στον τουρκοκρατούμενο ελλαδικό
χώρο και πέραν τούτου, όπου στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη ανθούσε ο παροικιακός
ελληνισμός.
