ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΉ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ" ΤΕΎΧΟΣ 99-100
*Μπρούτζινο άγαλμα του Θεού Ερμή στην Φλωρεντία.
Μετά
τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε ανατολικό και δυτικό τμήμα το 395
μ.Χ., τα δύο αυτά τμήματα συνέχισαν την παράλληλη εξέλιξή τους.
Το ανατολικό
μέρος κατάφερε να επιβιώσει των βαρβαρικών επιδρομών που συντάραξαν τη
βαλκανική χερσόνησο και επέζησε μέχρι την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από
τους Οθωμανούς Τούρκους. Το δυτικό μέρος, όμως, δεν είχε την ίδια τύχη: υπέκυψε
στις εισβολές των βαρβαρικών φυλών και τελικά καταλύθηκε από τους Οστρογότθους
το 476 μ.Χ. Με τον τρόπο αυτό, εισήλθε στην περίοδο του Μεσαίωνα, η οποία,
σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, χαρακτηρίσθηκε από τη σημαντική επιρροή της
Εκκλησίας στην κοινωνική και προσωπική ζωή των ανθρώπων, καθώς και από
επιστημονική στασιμότητα και σχολαστικισμό, ερμηνεία, δηλαδή, των φαινομένων με
βάση τις χριστιανικές αρχές.
Ο
άνθρωπος του Μεσαίωνα ήταν ένας άνθρωπος υποταγμένος: στη γη την οποία
καλλιεργούσε, στη βούληση του φεουδάρχη, στην κοινότητα στην οποία ανήκε καθώς
και στη Θεία βούληση, η οποία εκφράζονταν μέσω της Εκκλησίας. Η αξία του
υπολογίζονταν μόνον ως μέρος ενός συνόλου, ενώ ο ίδιος έβλεπε όλη του τη ζωή ως
μια γραμμική πορεία προς τον θάνατο, στην οποία δεν μπορούσε να παρέμβει, ένα
παροδικό επεισόδιο το οποίο έπρεπε να υποστεί με καρτερία, προκειμένου να
γευτεί τα αγαθά της μετά θάνατον ζωής.
