Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δημητρόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δημητρόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

Οι αθέατες όψεις του 1821

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ https://www.tovima.gr/2018/08/31/books-ideas/oi-atheates-opseis-toy-1821/
*Εταιρεία Μελέτης νέου ελληνισμού– περιοδικό «Μνήμων»
"Όψεις της Επανάστασης του 1821"
Εκδόσεις «Μνήμων», 2018
σελ. 402, τιμή 19 ευρώ






Γράφει ο κ. Σωτηρόπουλος Α. Δημήτρης*




Kαθώς πλησιάζει η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-2021), αναμένεται πληθώρα εκδόσεων για μια περίοδο που πολλοί θα νόμιζαν ότι έχει ερευνηθεί επαρκώς. Τι άλλο να γράψει κανείς πια για ένα ιστορικό γεγονός για το οποίο ξέρουμε τόσο πολλά;
Ο τόμος που επιμελήθηκαν οι ιστορικοί Δημήτρης Δημητρόπουλος, Χρήστος Λούκος και Παναγιώτης Μιχαηλάρης διαψεύδει αυτή την εντύπωση. Τα δεκαπέντε κεφάλαια του συλλογικού τόμου προέρχονται από ανακοινώσεις ομότιτλου συνεδρίου το οποίο έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 2015. Ωστόσο, δεν πρόκειται για συνηθισμένα «πρακτικά συνεδρίου». Ο Χρ. Λούκος, συγγραφέας του εισαγωγικού κεφαλαίου του τόμου, ενοποιεί την προβληματική των κεφαλαίων.

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Η συμβολή των Ελλήνων στην Ιταλική Αναγέννηση: Μύθος ή πραγματικότητα;

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΉ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ" ΤΕΎΧΟΣ 99-100
*Μπρούτζινο άγαλμα του Θεού Ερμή στην Φλωρεντία.


 Γράφει ο Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) Γεώργιος Δημητρόπουλος*


                Μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε ανατολικό και δυτικό τμήμα το 395 μ.Χ., τα δύο αυτά τμήματα συνέχισαν την παράλληλη εξέλιξή τους. 
                 Το ανατολικό μέρος κατάφερε να επιβιώσει των βαρβαρικών επιδρομών που συντάραξαν τη βαλκανική χερσόνησο και επέζησε μέχρι την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους. Το δυτικό μέρος, όμως, δεν είχε την ίδια τύχη: υπέκυψε στις εισβολές των βαρβαρικών φυλών και τελικά καταλύθηκε από τους Οστρογότθους το 476 μ.Χ. Με τον τρόπο αυτό, εισήλθε στην περίοδο του Μεσαίωνα, η οποία, σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, χαρακτηρίσθηκε από τη σημαντική επιρροή της Εκκλησίας στην κοινωνική και προσωπική ζωή των ανθρώπων, καθώς και από επιστημονική στασιμότητα και σχολαστικισμό, ερμηνεία, δηλαδή, των φαινομένων με βάση τις χριστιανικές αρχές.
                Ο άνθρωπος του Μεσαίωνα ήταν ένας άνθρωπος υποταγμένος: στη γη την οποία καλλιεργούσε, στη βούληση του φεουδάρχη, στην κοινότητα στην οποία ανήκε καθώς και στη Θεία βούληση, η οποία εκφράζονταν μέσω της Εκκλησίας. Η αξία του υπολογίζονταν μόνον ως μέρος ενός συνόλου, ενώ ο ίδιος έβλεπε όλη του τη ζωή ως μια γραμμική πορεία προς τον θάνατο, στην οποία δεν μπορούσε να παρέμβει, ένα παροδικό επεισόδιο το οποίο έπρεπε να υποστεί με καρτερία, προκειμένου να γευτεί τα αγαθά της μετά θάνατον ζωής.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...