Κατοχή 1942: Κραυγή από τον Έβρο. «Τσολάκογλου παραιτήσου»!!!

*Η πρώτη σελίδα της ανέκδοτης επιστολής του νομάρχη Σταύρου Ευταξία

 

 

*Αδημοσίευτα  στοιχεία

για  τις βουλγαρικές ωμότητες

*Ο νομάρχης Έβρου καλεί

τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

                Η Βουλγαρική κατοχή στην Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία, από το 1941 έως το 1944, ήταν από τις χειρότερες που δοκίμασε ο πληθυσμός των άτυχων αυτών περιοχών. Ασκήθηκε κάθε είδους βαρβαρότητα, χωρίς έλεος με αντικειμενικό στόχο να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της περιοχής εθνογραφικά. Όπως είναι γνωστό, ο νομός Έβρου εξαιρέθηκε και παρέμεινε υπό Γερμανική κατοχή με ελληνικές πολιτικές αρχές (νομάρχης, δήμαρχοι και πρόεδροι κοινοτήτων). Σ΄ αυτό το κρίσιμο διάστημα, πρωτεύουσα του νομού  Έβρου, είχε καταστεί το Διδυμότειχο.

                Νομάρχης Έβρου είχε σταλεί από την κυβέρνηση της Αθήνας ο δημοσιογράφος Σταύρος Ευταξίας, μετά τη δολοφονία από αντάρτες του ΕΛΑΣ, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης του προκατόχου του Ιωάννη Φραγκούλη. Οι νομάρχες, είχαν ως αποστολή μεταξύ άλλων να ενισχύουν ποικιλότροπα τον  Ελληνισμό των κατεχομένων από τους Βουλγάρους περιοχών. Έτσι είχαν επαφές, όσες μπορούσαν να έχουν στις συνθήκες της Κατοχής και να ενισχύουν τους συμπατριώτες μας. Κυρίως στη διατήρηση των ελληνικών σχολείων και στην αποφυγή της εγγραφής Ελλήνων στους καταλόγους των Βουλγάρων, με βουλγαρικά ονόματα πλέον!!! Ήταν οι λεγόμενοι περιφρονητικά «βουλγαρογραμμένοι».

                Στα έγγραφα της συλλογής Vlanton εντόπισα άγνωστες επιστολές του νομάρχη Έβρου Σταύρου Ευταξία προς τον πρωθυπουργό της συνθηκολόγησης Γεώργιο Τσολάκογλου. Προέρχονται τα έγγραφα των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που ενημέρωναν την Ουάσιγκτον για την δραματική κατάσταση της Ελλάδας. Οι Αμερικανοί πράκτορες αποκαλούσαν σχεδόν σε όλες τις αναφορές τους τον στρατηγό Τσολάκογλου «Πρωθυπουργό μαριονέτα» (puppet Prime Minister).

 

*Ο νομάρχης Σταύρος Ευταξίας σε περιοδεία του, συνοδευόμενος από έφιππους χωροφύλακες

Κεραυνοί προς Τσολάκογλου από τον Έβρο

 

                Στις 4 Νοεμβρίου 1942 οι Αμερικανοί πράκτορες στέλνουν στην υπηρεσία τους μια επιστολή του νομάρχη Σταύρου Ευταξία προς τον πρωθυπουργό Γεώργιο Τσολάκογλου, με την διευκρίνιση ότι  «δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφιβάλλουμε για την αυθεντικότητά της επιστολής μας, αν και η πηγή μας είναι στην κατεχόμενη Ελλάδα». Σε άλλο σημείωμα διευκρινίζεται ότι η πηγή δεν αποκάλυψε, πώς απέκτησε αυτή την επιστολή. Σήμερα δεν γνωρίζουμε αν αυτή η επιστολή, υπεκλάπη ή διέρρευσε από το γραφείο του νομάρχη στο Διδυμότειχο ή αν υπεκλάπη στην Αθήνα από το γραφείο του πρωθυπουργού. Γιατί μάλλον αποκλείεται να διέρρευσε από εκεί… Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες, γιατί το περιεχόμενο της επιστολής έχει ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον για την φοβερή κατάσταση που άρχισε να επικρατεί στις βουλγαροκρατούμενες περιοχές. Από την επιστολή προκύπτει ότι ο νομάρχης Ευταξίας με άδεια των γερμανικών αρχών πήγε στην Αλεξανδρούπολη αρκετές φορές και είχε ενημερώσει την κυβέρνηση ζητώντας να γίνει κάτι για την ανακούφιση του καταπιεζόμενου άγρια ελληνικού πληθυσμού.

                Επειδή όμως έως το τέλος της μισητής Κατοχής η κατάσταση σταδιακά εκτραχύνονταν, αντί να εξομαλύνεται,  συμπεραίνουμε ότι οι Γερμανοί δεν έκαναν τίποτα για να ικανοποιήσουν τον πρωθυπουργό τους αν τους ζήτησε κάτι σχετικό και άφηναν τους Βούλγαρους συμμάχους τους ανενόχλητους.

 

Ολόκληρη η επιστολή του νομάρχη Έβρου. Τσολάκογλου παραιτήσου!!!

 

Ας δούμε όμως ολόκληρο το κείμενο της εξαιρετικής επιστολής του Ευταξία, που κυριολεκτικά «βγάζει γλώσσα» στον πρωθυπουργό- μαριονέττα των Γερμανών, αυτός ένας νομάρχης διορισμένος από το ίδιο τον Τσολάκογλου:

 4 Νοεμβρίου 1942

Αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ,

Πριν από λίγο καιρό, με άδεια των τοπικών γερμανικών αρχών, επισκέφτηκα την πρωτεύουσα Αλεξανδρούπολη, η οποία βρίσκεται τώρα υπό βουλγαρική κατοχή.

Σας έχω ήδη περιγράψει λεπτομερώς στις αναφορές μου τις άθλιες συνθήκες και το απερίγραπτο μαρτύριο, που υφίσταται ο ελληνικός πληθυσμός του τμήματος της Θράκης το οποίο οι Βούλγαροι έχουν καταλάβει υπό την φτέρνα του άτιμου και δειλού εισβολέα.

 Αλλά είναι άλλο πράγμα να το ακούς από μακριά και άλλο να το βλέπεις επί τόπου. Όπου κι αν πήγαινα, γυναίκες και παιδιά μου φιλούσαν τα χέρια και πολλοί έσκυβαν για να φιλήσουν τα χρώματα της ελληνικής σημαίας, την οποία φορούσα περήφανα στην κομβιοδόχη μου. Δύο λέξεις ψιθύριζε κάθε στόμα: «Σώστε μας».

Παρά την προσεκτική παρακολούθηση στην οποία υποβλήθηκα από τις βουλγαρικές αρχές, παρά την ασφυκτική ατμόσφαιρα στρατιωτικής κατοχής που με περιέβαλλε, κατάφερα να επισκεφτώ ακόμη και τα «περίχωρα», συνοδευόμενος από τον Γερμανό Λιμενάρχη της Αλεξανδρούπολης, κ. Wik.

Δεν παρέλειψα να διαμαρτυρηθώ έντονα για την άθλια κατάσταση των Ελλήνων κατοίκων, την κατάσχεση της κινητής και κτηματικής τους περιουσίας, την ατίμωση τόσων πολλών οικογενειών, την στέρηση ψωμιού και εργασίας, και για τόσα άλλα πράγματα που είναι αδύνατον να περιγραφούν, ακόμη και σε εκείνους των Βουλγάρων αξιωματούχων, που με προσέγγισαν κρυφά, ιδιαίτερα στον ταγματάρχη, ο οποίος είναι Διοικητής της πόλης, και σε έναν Επίτροπο ονόματι Ίλκωφ, έναν δηλαδή συνταξιούχο ανώτερο αξιωματικό.

Εξοχότατε, λυπάμαι για το συμπέρασμα στο οποίο αναγκάστηκα να καταλήξω, και σας ζητώ συγγνώμη που πήρα το θάρρος να σας πω ότι είναι αδύνατο να υπάρχει ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα σε μια εποχή όπου χιλιάδες από τον λαό μας βρίσκονται υπό την κυριαρχία του βάρβαρου Βουλγάρου, και σε μια στιγμή που ελληνικό αίμα ποτίζει το έδαφος της Θράκης, το οποίο έχει αιματοβαφεί τόσο συχνά στο παρελθόν. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να υποβάλει μια πολύ έντονη διαμαρτυρία στη γερμανική κυβέρνηση σχετικά με τα τεκταινόμενα και να απαιτήσει την άμεση λήψη μέτρων για την προστασία των Ελλήνων στη Θράκη, που βρίσκονται υπό βουλγαρική κατοχή.

Εάν η απάντηση είναι αρνητική ή μη ικανοποιητική, παρακαλώ συγχωρήστε με που εκφράζω την πεποίθηση ότι η κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθεί. Μια ελληνική κυβέρνηση που δεν μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντα του λαού της είναι ανάξια του ονόματός της. Πολεμήσαμε σαν ήρωες εναντίον δύο αυτοκρατοριών.

Ηττηθήκαμε, αλλά δεν επιτρέπεται στην ηρωική μας ήττα για την οποία μιλάει όλος ο κόσμος, να δεχτούμε την ατίμωση της Φυλής μας από έναν βάρβαρο λαό.

Με τιμή και σεβασμό

Σταύρος Ευταξίας

Νομός Έβρου.

                Πρόκειται για επιστολή- κόλαφο αν αναλογισθεί κανείς τις συνθήκες της Κατοχής. Άγνωστη έως σήμερα, αλλά χαρακτηριστική για την κλίμακα αξιών που υπήρχε στην ελληνική κοινωνία.

*Η επιστολή με την άρνηση του νομάρχη Σταύρου Ευταξία

 

«Όχι» του Ευταξία στον Τσολάκογλου

 

                Η απειθαρχία όμως του Ευταξία προς την κυβέρνηση της Αθήνας συνεχίσθηκε.  Τα βράδυ της 14^ης Νοεμβρίου 1942, έφτασε κυβερνητική διαταγή, μέσω της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας να μεταβούν κάποιοι νομάρχες της Βορείου Ελλάδος στην Αθήνα.

                Την επομένη ο νομάρχης Σταύρος Ευταξίας έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό Γεώργιο Τσολάκογλου με τη οποία εξηγεί τους λόγους που δεν του επιτρέπουν να αφήσει τον νομό του και να επισκεφτεί την Αθήνα. Ιδιαίτερη επισήμανση κάνει στον κίνδυνο  των Βούλγαρων κομιτατζήδων που εμφανίσθηκαν στην ύπαιθρο και τρομοκρατούσαν τον πληθυσμό. Την επιστολή αυτή που διασώθηκε στα Αμερικανικά Εθνικά Αρχεία, παρέδωσε σε πράκτορες των ΗΠΑ η ίδια πηγή, όπως και την προηγούμενη επιστολή. Η επιστολή αυτή είχε γραφεί από τον Ευταξία στις Φέρες.

15-11-1942

Αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ,

Έλαβα την τηλεγραφική σας διαταγή με αριθμό 66369 προς τη Γενική Διοίκηση της Μακεδονίας μόλις χθες το βράδυ και σπεύδω να απαντήσω.Η επιδείνωση των συνθηκών στη Θράκη, οι δραστηριότητες των συμμοριών  των κομιτατζήδων και η αβέβαιη στάση των γειτονικών χωρών με εμποδίζουν να έρθω στην Αθήνα προς το παρόν.Η αναχώρησή μου θα προκαλούσε φόβουςστους ειρηνικούς κατοίκους και θα προκαλούσε επεισόδια, αν όχι αναταραχές,μεταξύ των πολιτών.

Τα εγκληματικά στοιχεία, δυστυχώς υποστηριζόμενα από τους τοπικούς, προσπαθούν εδώ και καιρό να δημιουργήσουν μια άνομη κατάσταση, η οποία θα ενίσχυε τα άτιμα εθνικά τους σχέδια.

                Ο Ευταξίας αναφέρεται και στη δράση μαυραγοριτών, καταγγέλλοντας μάλιστα ότι συνέλαβε και έστειλε πίσω στην Αθήνα με συνοδεία δημόσιο υπάλληλο για τέτοια παράνομη δράση. Ο συγκεκριμένος υπάλληλος είχε διορισθεί από την κυβέρνηση στο Διδυμότειχο. Γνωστοποιεί επίσης ότι συνελήφθησαν παρά τη μικρή δύναμη της Χωροφυλακής 25 άτομα επικίνδυνα, επειδή είχαν έρθει σε επαφή με τους κομιτατζήδες. Και συνέχιζε: 

«Εκτός από όλα τα παραπάνω, η θέση όλων των Ελλήνων στην περιοχή της Θράκης υπό βουλγαρική κατοχή, έχει γίνει ακόμη πιο κρίσιμη τις τελευταίες ημέρες, ιδιαίτερα από τότε που η επαρχία της Αλεξανδρούπολης διοικήθηκε από έναν Βούλγαρο Μακεδόνα, ο οποίος ήταν νομάρχης της Δράμας κατά τη διάρκεια της φρικτής σφαγής των Ελλήνων. (σ.σ. εννοεί τη φοβερή σφαγή του Δοξάτου τον Οκτώβριο του 1941). Χθες το πρωί έλαβα μια διαμαρτυρία από τους Έλληνες της Αλεξανδρούπολης, οι οποίοι μου λένε ότι οι Βούλγαροι κατακτητές τους, αφού κατάσχεσαν όλη την κινητή περιουσία τους και τα χωράφια τους, τους πέταξαν έξω στους δρόμους. Δυστυχώς δεν έχουν την απαραίτητη οικονομική βοήθεια από την κυβέρνηση».

             Ο Ευταξίας εξηγεί ότι δεν υπήρχε πλέον ενημέρωση για την τύχη πολλών οικογενειών, που διώχθηκαν από τους Βούλγαρους, αν και πολλές οικογένειες είχαν σφαγιασθεί στα σύνορα των νομών.

*Το Διδυμότειχο με τη σβάστικa στην πλατεία του

Μόνο μια κουβέρτα

 

Εν τω μεταξύ, από μια πηγή άγνωστης αξιοπιστίας, οι Αμερικανοί έλαβαν μια αναφορά με ημερομηνία 15 Δεκεμβρίου 1942, σχετικά με τη Θράκη, που κατεχόταν από τους Βούλγαρους. Υπήρχαν ορισμένες πληροφορίες για τις βουλγαροκρατούμενες περιοχές και κυρίως για την Αλεξανδρούπολη.

Ο Βούλγαρος νομάρχης της Αλεξανδρούπολης είχε απαλλαγεί οριστικά από τη θέση του και μετατέθηκε, λόγω διαφωνίας του σχετικά με την πολιτική που ακολουθούσε ο Γερμανός Στρατιωτικός Διοικητής. Ο νομάρχης επέμενε στην υιοθέτηση των αυστηρών μέτρων, που είχε εφαρμόσει κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Η βουλγαρική μετανάστευση συνεχίζονταν, αλλά σε μικρότερο βαθμό από ό,τι τους τελευταίους μήνες. Ελληνικές οικογένειες στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης αναζητούσαν καταφύγιο στον Έβρο για να αποφύγουν  τα καταπιεστικά μέτρα που έλαβαν οι Βουλγαρικές αρχές. Κατά την αναχώρησή τους, επετράπη να πάρουν μόνο μια κουβέρτα και κανένα άλλο προσωπικό τους περιουσιακό στοιχείο. Σαράντα πέντε τέτοιες οικογένειες είχαν διασκορπισθεί σε διάφορα χωριά του νομού Έβρου και η δεινή τους θέση είχε καταστεί  τραγικότερη.

Ο δημοσιογράφος Σταύρος Ευταξίας, γόνος πολιτικής οικογένειας, διέφυγε τελικά στην Μέση Ανατολή μέσω Τουρκίας στις 18 Μαΐου 1943, όταν αντελήφθη ότι οι Γερμανοί ετοιμάζονται να συλλάβουν για τις διάφορες δραστηριότητές του υπέρ του Ελληνισμού.

 

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης