*Γη ζυμωμένη με το αίμα μας, δεν πωλείται- γράφει στα ελληνικά στην προμετωπίδα
της φιλελληνικής έκδοσης, ο ανώνυμος γάλλος φιλέλληνας. Παρίσι 1826
"Οι Φιλέλληνες" -Άρθρο στο ΑΠΕ,
με αφορμή την 19η Απριλίου-
Ημέρα Φιλελληνισμού
και Διεθνούς Αλληλεγγύης
Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Νικ. Μακρίδης
Η ώρα του φευγιού είναι!
Γιατί επιτέλους, μετά απ' το αίμα του μαρτυρικού αυτού λαού
Γιατί επιτέλους, μετά απ' το αίμα του μαρτυρικού αυτού λαού
το ευτελές το αίμα των δημίων του αναβλύζει!
Στην Ελλάδα στους φίλους μου! Εκδίκηση! Ελευθερία!
Τουρμπάνι στο κεφάλι μου! Στο χέρι μου η σπάθα!
Εμπρός! Νάτο το άλογο, που κάποιος το σελώνει!
(Βίκτωρ Ουγκώ: «Ενθουσιασμός»).
Στην Ελλάδα στους φίλους μου! Εκδίκηση! Ελευθερία!
Τουρμπάνι στο κεφάλι μου! Στο χέρι μου η σπάθα!
Εμπρός! Νάτο το άλογο, που κάποιος το σελώνει!
(Βίκτωρ Ουγκώ: «Ενθουσιασμός»).
Τους είπαν τυχωδιώκτες, πράκτορες ξένων δυνάμεων, ανέργους στρατιωτικούς που πούλαγαν την τέχνη τους για δυο δεκάρες. Άλλοι τους κλείδωσαν στα σεντούκια των εθνικών εορτών, λάτρεις απλούς μιας αρχαιότητας που αφυπνίστηκε από αιώνων ύπνο. Οι βασιλιάδες τους κυνήγησαν ή τους ξαπόστειλαν μια ώρα αρχύτερα απ' τις χώρες τους να τους ξεφορτωθούν. Ήταν οι Φιλέλληνες, το πρώτο κίνημα αλληλεγγύης στη νεώτερη Ιστορία, που η ανάσα τους ακούστηκε στις τέσσερις μεριές του ορίζοντα.
Το θαύμα της υπερίσχυσης μιας δράκας επαναστατών ενάντια σε μια Αυτοκρατορία, με τονισμένα χρησιμοθηρικά τα στοιχεία της εθνικής υπερηφάνειας, οδήγησε συν τω χρόνω, στην υποβάθμιση του παράγοντα της διεθνούς αλληλεγγύης, που συνέβαλε καθοριστικά στην έκβαση του Αγώνα, ανοίγοντας εμμέσως το δρόμο για κοινωνικές εξελίξεις στον ίδιο τον προηγμένο κόσμο.
Ο φιλελληνισμός, η στήριξη ή και η συμμετοχή ακόμα, στην ελληνική Επανάσταση, ξεκινά από την πρώτη κιόλας στιγμή της εκδήλωσής της και συνεχίζεται για αρκετό καιρό μετά την επικράτησή της.
