ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΠΑΫΡΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΜΦΥΛΙΑ ΣΥΡΡΑΞΗ 1944-1949

*O Λόρδος Μπάϋρον

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Την 28^η Οκτωβρίου 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Ύστερα από πέντε μήνες ηρωικής αντίστασης εκ μέρους του ελληνικού στρατού, η χιτλερική Γερμανία επενέβη στο πλευρό της συμμάχου της. Η Ελλάδα βρίσκεται υπό Κατοχή και υπό την διακυβέρνηση μιας κυβέρνησης Κουίσλιγκ.
 

Ένα χρόνο μετά την ιταλική επίθεση, στις 28 Οκτωβρίου 1941, χιλιάδες Αθηναίοι θα σπεύσουν παρά την κυβερνητική απαγόρευση, να προσκυνήσουν στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Δωσίλογοι υπουργοί αποδοκιμάζονται από το πλήθος στο δρόμο και τα μνημεία των ηρώων της Επανάστασης του 1821 γεμίζουν με λουλούδια. Ανάμεσά τους, το άγαλμα του Λόρδου Βύρωνα στο κέντρο της Αθήνας. (Θεοτοκάς 303)

        Ο θάνατος του ποιητή στο Μεσολόγγι, τον κατέταξε στον πάνθεον των ηρώων της Επανάστασης. Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος ωστόσο, ήταν ένα κρατίδιο, οικονομικά και πολιτικά καταδικασμένο, να προσδεθεί στο άρμα κάποιων μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων για να πετύχει την ολοκλήρωσή του. Και το πρόσωπο του ποιητή αποστειρώθηκε για να χωρέσει στο στενό πλαίσιο των εθνικών δικαίων των και των εθνικιστικών αξιώσεων των Ελλήνων, ως ενός προσώπου εσαεί και άνευ όρων φιλέλληνα, και με την καρδιά του έτοιμη «για κάθε ελληνική μοίρα».

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

*Γη ζυμωμένη με το αίμα μας, δεν πωλείται- γράφει στα ελληνικά στην προμετωπίδα 

της φιλελληνικής έκδοσης, ο ανώνυμος γάλλος φιλέλληνας. Παρίσι 1826

"Οι Φιλέλληνες" -Άρθρο στο ΑΠΕ, 

με αφορμή την 19η Απριλίου- 

Ημέρα Φιλελληνισμού 

και Διεθνούς Αλληλεγγύης

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Νικ. Μακρίδης

«Στην Ελλάδα! Στην Ελλάδα! Αντίο όλοι! 

Η ώρα του φευγιού είναι!
Γιατί επιτέλους, μετά απ' το αίμα του μαρτυρικού αυτού λαού 

το ευτελές το αίμα των δημίων του αναβλύζει!
Στην Ελλάδα στους φίλους μου! Εκδίκηση! Ελευθερία!
Τουρμπάνι στο κεφάλι μου! Στο χέρι μου η σπάθα!
Εμπρός! Νάτο το άλογο, που κάποιος το σελώνει!
(Βίκτωρ Ουγκώ: «Ενθουσιασμός»).

          Τους είπαν τυχωδιώκτες, πράκτορες ξένων δυνάμεων, ανέργους στρατιωτικούς που πούλαγαν την τέχνη τους για δυο δεκάρες. Άλλοι τους κλείδωσαν στα σεντούκια των εθνικών εορτών, λάτρεις απλούς μιας αρχαιότητας που αφυπνίστηκε από αιώνων ύπνο. Οι βασιλιάδες τους κυνήγησαν ή τους ξαπόστειλαν μια ώρα αρχύτερα απ' τις χώρες τους να τους ξεφορτωθούν. Ήταν οι Φιλέλληνες, το πρώτο κίνημα αλληλεγγύης στη νεώτερη Ιστορία, που η ανάσα τους ακούστηκε στις τέσσερις μεριές του ορίζοντα.

          Το θαύμα της υπερίσχυσης μιας δράκας επαναστατών ενάντια σε μια Αυτοκρατορία, με τονισμένα χρησιμοθηρικά τα στοιχεία της εθνικής υπερηφάνειας, οδήγησε συν τω χρόνω, στην υποβάθμιση του παράγοντα της διεθνούς αλληλεγγύης, που συνέβαλε καθοριστικά στην έκβαση του Αγώνα, ανοίγοντας εμμέσως το δρόμο για  κοινωνικές εξελίξεις στον ίδιο τον προηγμένο κόσμο.

           Ο φιλελληνισμός, η στήριξη ή και η συμμετοχή ακόμα, στην ελληνική Επανάσταση, ξεκινά από την πρώτη κιόλας στιγμή της εκδήλωσής της και συνεχίζεται για αρκετό καιρό μετά την επικράτησή της.

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Το κείμενο αυτό, γράφηκε από τον δημοσιογράφο Ανδρέα Μακρίδη με αφορμή την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου, για το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Τον ευχαριστώ για την παραχώρηση.

 

Ο ποιητής στην ηλικία που πραγματοποίησε το πρώτο του ταξείδι στην Ελλάδα. 
Πρόκειται για μινιατούρα που χάρισε στην αδελφή του Αυγούστα Λη και εκτίθεται σήμερα στο προγονικό του σπίτι, το Newstead Abbey στο Νόττινγχαμ. 
Είναι ίσως, η πλέον πιστή του απεικόνιση.

Ήλιε των ακοίμητων! Μελαγχολίας αστέρι!

Που η δακρυσμένη δέσμη σου τρεμοφεγγάει μακριά

Που δείχνει την σκοτείνια αυτή που δεν θα διασκορπίσεις,

Πόσο όμοιος είσαι με καλά ενθυμούμενη χαρά!

Έτσι φωτάει το παρελθόν, λάμψη άλλων ημερών,

Που λάμπουν μα δεν θάλπουνε, οι ισχνές του οι αχτίδες

Μια Θλίψη φεγγαρόνυχτη σκιρτάει για να φανεί

Καθάρια μα κι απόμακρη, ψυχρή - τόσο ψυχρή!

(«Ήλιε των Ακοίμητων!» από τις «Εβραϊκές Μελωδίες»)

          Τον περασμένο Σεπτέμβριο, συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την πρώτη επίσκεψη του Λόρδου Μπάυρον στην Ελλάδα και ένας μικρός όμιλος διανοουμένων, ο Σύνδεσμος Μπάυρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό, έχει ήδη καταθέσει στη Βουλή των Ελλήνων, την πρόταση να ανακηρυχθεί επισήμως η χρονιά που διανύουμε, «έτος Μπάυρον».