Στο Κοντομαρί Χανίων, διαπράχτηκε η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων στην κατεχόμενη Ευρώπη.

             Στον απέραντο χώρο του Διαδικτύου, κυκλοφορούν πολλά ενδιαφέροντα θέματα. Ένα από αυτά που αλίευσα, θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί δείχνει ανάγλυφα τα όσα υπέστησαν εκδικητικά, βάρβαρα και καθ' υπέρβαση του δικαίου του πολέμου οι Κρητικοί από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής. Δεν γνωρίζω τον δημιουργό αυτού του θέματος για να τον συγχαρώ προσωπικά. Όμως η δουλειά που έκανε, με την σεμνότητα που τον διακρίνει, αξίζει τις ευχαριστίες όλων των Ελλήνων και την αιώνια ευγνωμοσύνη μας. Το λιτό κείμενο και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, από τα ναζιστικά αρχεία, θα διαιωνίζουν την αιώνια ντροπή για τους βάρβαρους ναζιστές. 

        "Την επόμενη μέρα μετά την τελική επικράτηση των δυνάμεων του Άξονα στη Μάχη της Κρήτης, οι στρατιώτες της ναζιστικής Γερμανίας προχωρούν, για αντίποινα στην πρωτοφανή αντίσταση που αντιμετώπισαν από τις δυνάμεις Ελλήνων και Συμμάχων, στην εκτέλεση όλων των ανδρών του χωριού Κοντομαρί Χανίων.

22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ (7 ΜΑΡΤΙΟΥ) 1821. Ο ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ ΚHΡYΣΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

*Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο

 Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Σαν χθες, πριν 190 χρόνια ακριβώς, ο εθνάρχης Αλέξανδρος Υψηλάντης, η Υπερτάτη Αρχή της Φιλικής Εταιρείας, πέρασε επικεφαλής του Ιερού Λόχου τον ποταμό Προύθο. Πρόκειται για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, της οποίας μονάχα ο ένας κλάδος- αυτός που αφορούσε τμήμα της σημερινής Ελλάδας- κατάφερε να επιτύχει.

Είναι η 22^η Φεβρουαρίου του 1821 σύμφωνα με το παληό ημερολόγιο- η 7^η Μαρτίου σύμφωνα με το νέο. Οι ημερομηνίες ωστόσο αυτές, είναι σχεδόν απόβλητες από τα σχολικά μας βιβλία. Κανείς δεν ήθελε να θυμάται έναν χαμένο αγώνα, που διεξήχθη εν πολλοίς, με στρατεύματα απ’ όλην την Βαλκανική, με επίκεντρο μια εξωελλαδική περιοχή. 

11) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ

*Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μεγάλη μορφή στην ελληνική πολιτική ιστορία, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος μεσουράνησε στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα. Την προσωπικότητά του, παρουσιάζει το ιστολόγιό μας, στη σειρά των πορτρέτων των Προέδρων της Βουλής.

          Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος διετέλεσε δέκα φορές πρωθυπουργός, δύο φορές Πρόεδρος της Βουλής  και κατ’ επανάληψη υπουργός.

10) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΖΑΪΜΗΣ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ

*Ο Θρασύβουλος Ζαΐμης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Γόνος πλούσιας οικογένειας με σημαντική συνεισφορά στους εθνικούς αγώνες και μεγάλη επιρροή στα πράγματα της Πελοποννήσου, ήταν ο δέκατος στη σειρά Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, o Θρασύβουλος Ζαΐμης, που πρωταγωνίστησε στην ελληνική πολιτική ζωή από το 1850 έως το 1880. 

          Το πορτρέτο του ανθρώπου που διετέλεσε τέσσερις φορές Πρόεδρος της Βουλής και δύο φορές πρωθυπουργός, παρουσιάζει σήμερα το ιστολόγιό μας.

ΘΡΑΚΗ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ...

Πανουργιάς Πανουργιάς: Ο στρατηγός που αντιστάθηκε στη χούντα

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_02/07/2008_276147

Του Γιάννη Γουλιέλμου


Το όνομα Πανουργιάς Πανουργιάς έχει το δικό του ειδικό βάρος στην ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Ο προτελευταίος Πανουργιάς, ο στρατηγός και τέως βουλευτής της Ν.Δ., έφυγε από τη ζωή το 2008, σε ηλικία 91 ετών. 
Ο τελευταίος, ο εγγονός του, κρατάει σήμερα εκτός από το όνομα, τις μνήμες και τις θύμησες του παππού του. Ο πρώτος, ο οπλαρχηγός γερο- Πανουργιάς υπήρξε μία από τις αγνότερες μορφές της Επανάστασης του ’21.

4) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΚΑΛΛΙΦΡΟΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

*Ο Δημήτριος Καλλιφρονάς

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η οδός και η στάση Καλλιφρονά στα Πατήσια, διατηρούν ζωντανή τη μνήμη του αγωνιστή και πολιτικού της Αττικής Δημητρίου Καλλιφρονά, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέλαβε και το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής.

           Ο Δημήτριος Καλλιφρονάς υπήρξε αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, επιφανής πολιτικός και χαρακτηριζόταν ως «αττικάρχης». Καταγόταν από παλιά αθηναϊκή οικογένεια και διέθετε τεράστια κτηματική περιουσία.

2) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΣ

*Ο Κανέλλος Δεληγιάννης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Στη σειρά παρουσίασης των διατελεσάντων προέδρων της Βουλής, από τότε που η χώρα μας απέκτησε κοινοβουλευτικό βίο, παρουσιάζoυμε σήμερα, ένα σύντομο πορτρέτο του δεύτερου κατά σειρά προέδρου του Κοινοβουλίου, του Κανέλλου Δεληγιάννη. 

          Μετά την Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843 έγιναν εκλογές και συνήλθε η Εθνική Συνέλευση υπό την προεδρία του Πανούτσου Νοταρά. Αμέσως μετά την ψήφιση του Συντάγματος του 1844, πρόεδρος ανέλαβε ο Κανέλλος Δεληγιάννης.

          Γόνος αρχοντικής οικογένειας της Πελοποννήσου, γεννήθηκε στα Λαγκάδια Γορτυνίας το 1770. Μορφώθηκε στη Δημητσάνα και την Κωνσταντινούπολη.

1) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΠΑΝΟΥΤΣΟΣ ΝΟΤΑΡΑΣ

*Ο Πανούτσος Νοταράς

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Ελλάδα υπήρξε ένα από τα πρώτα ευρωπαϊκά κράτη, που απέκτησε Σύνταγμα και ακολούθησε την οδό του κοινοβουλευτισμού στην οργάνωση του δημόσιου βίου. Στην οργάνωση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, καταλυτικό ρόλο έπαιξαν οι Πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων. Κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής τους, εγγυητές της λειτουργίας της Εθνικής Αντιπροσωπείας, έπαιξαν καταλυτικό και ουσιαστικό ρόλο στην πορεία της Ελλάδας προς την πολιτική ανάπτυξη και την πρόοδο.

          Στη σειρά «ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ» αρχίζουμε την παρουσίαση των πορτρέτων των Προέδρων της Βουλής, από το 1843 έως τις ημέρες μας. Πρώτος χρονολογικά, είναι ο Πανούτσος Νοταράς.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ "ΠΛΗΡΩΝΑΝ" ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ- ΑΡΘΡΟ 3ο

 *Τούρκοι αξιωματικοί

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         Μια από τις μεγαλύτερες και αιματηρότερες επιθέσεις Κιρκασίων σημειώθηκε στη Βιζύη, μόλις υποχώρησαν οι Τούρκοι υπό τον στρατηγό Μεχμέτ Αλή Πασά, προ των προελαυνόντων Ρώσων. Έχουν καταγραφεί φόνοι, βιασμοί γυναικών, διαρπαγές, βεβηλώσεις ναών, και πυρπόληση της Μητρόπολης.

          Οι ορδές των Κιρκασίων μετά τη Βιζύη πήγαν στα χωριά Άγιος Γεώργιος, Άγιος Ιωάννης, Πινακά, Τζακλί, Καβάκι, Σεράγι, Γιοβαλί, Μαγκριώτισσα, Άσβουγα κλπ. όπου συνέχισαν το ληστρικό τους έργο.

          Όμως ένα πραγματικό ολοκαύτωμα συνέβη με τους ατυχείς κατοίκους του χωριού Άγιος Γεώργιος. Περίπου 1.000 άτομα κατέφυγαν σε μια σπηλιά στην τοποθεσία Καρά Ντερέ. Οι Κιρκάσιοι ανακάλυψαν το κρησφύγετό τους, αλλά δεν μπορούσαν να συλλάβουν τους έγκλειστους Χριστιανούς επειδή εκείνοι αντιστέκονταν σθεναρά. Η εφημερίδα «Παλιγγενεσία» των Αθηνών τη 1 Φεβρουαρίου 1878, δημοσιεύει μια συνταρακτική ανταπόκριση, σύμφωνα με την οποία οι Κιρκάσιοι κατέφυγαν σε ένα πανούργο και βάρβαρο τέχνασμα. Άνοιξαν με μοχλούς τρύπες στο θόλο της σπηλιάς και έριξαν μέσα θειάφι και πίσσα. Μετά άρχισαν να πυροβολούν. Το μίγμα πήρε φωτιά και οι ατυχείς Χριστιανοί πέθαναν από ασφυξία. Γλίτωσαν μόνο 18 άτομα.

ΛΗΣΤΕΙΕΣ: Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΘ΄ΑΙΩΝΑ- ΑΡΘΡΟ 1ο

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Οι ληστές, υπήρξαν μια απερίγραπτη μάστιγα για τον πληθυσμό της Θράκης, κατά τον 19^ο αιώνα, αλλά και στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα.

          Τα περιστατικά είναι πολλά και είναι αδύνατον να καταγραφούν με απόλυτη στατιστική τάξη. Όσα διασώζονται όμως σε επίσημα έγγραφα και σε δημοσιεύματα του Τύπου της εποχής εκείνης, δίνουν ζοφερή εικόνα για την ασφάλεια του πληθυσμού.

          Την ατμόσφαιρα τρόμου για τους Χριστιανούς της Θράκης, την ανεκτικότητα της εξουσίας προς τους ληστές ή την αδιαφορία, αλλά και τη συνεργασία μαζί τους, τις κενές περιεχομένου μεταρρυθμίσεις του Οθωμανικού καθεστώτος, περιγράφει ένα κείμενο, που μπορεί να χαρακτηρισθεί μνημειώδες. 

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΕΒΟΔΑ ΠΕΤΚΟ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ- ΑΡΘΡΟ 3ο

*Η υπογραφή του Έλληνα υποπρόξενου στο Δεδέαγατς Γ. Καραγιανόπουλου

Νέα ανέκδοτα στοιχεία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Σε δύο προηγούμενα άρθρα είδαμε αναλυτικά τη δράση του Βοεβόδα Πέτκο, Βούλγαρου επαναστάτη, ο οποίος έδρασε στη Θράκη, καταπολέμώντας τους Οθωμανούς, αλλά με στόχους να προσαρτηθεί η Θράκη στη Βουλγαρία και να αποκτήσει διέξοδο στο Αιγαίο. Σήμερα θα συνεχίσουμε τρίτο άρθρο για να φωτίσουμε με λεπτομέρειες την περίπτωση του Πέτκο, ο οποίος θυμίζουμε ότι γεννήθηκε το 1840 στο χωριό Ντογάν Χισσάρ (ή Ντογάν Ασσάρ) που βρίσκεται στο βόρεια της Αλεξανδρούπολης και σήμερα ονομάζεται Αισύμη.

          Στη βουλγαρική βιβλιογραφία έχουν εκδοθεί διάφορες εργασίες, στις οποίες υπάρχουν αναφορές και για τον Πέτκο. Ίσως η σημαντικότερη είναι η εργασία του Βούλγαρου Πατριάρχη Κύριλλου «Η Βουλγαρική Εξαρχία και η περιοχή Αδριανουπόλεως κατά τους αγώνες του 1877-78» έκδοση του Συνοδικού Πατριαρχείου της Βουλγαρίας, το 1969. Στη σελίδα 248, υπάρχει αναφορά στον Πέτκο Κυριάκωφ, που γεννήθηκε στο Ντογιάν Χισάρ όπως ονομάζει την γενέτειρά του. Γεννήθηκε το 1840 και πέθανε το 1900. Άρχισε τη δράση του ως χαϊντούκος από το 1861 στη Ροδόπη και την παραθαλάσσια Θράκη, τις Φέρρες, το Διδυμότειχο, την Κομοτηνή, την Ξάνθη και την Αίνο. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1877-87 και επέκτεινε τη δράση του στο Δεδέαγατς, το Ουζούν Κιοπρού και τη Μαρώνεια.

Η Σμύρνη στις φλόγες- «Έβλεπον την καταιγίδα πάντοτε απειλητικήν»

Από το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=349743&dt=22/08/2010

*Οι Τσέτες επιτίθενται

Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τη θλιβερή επέτειο 88 ετών από την καταστροφή της Σμύρνης υπενθυμίζεται ότι η τραγωδία εκείνη εις βάρος του Ελληνισμού δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί ερήμην της Δύσης. Αρκούσε και μόνο η υπαναχώρηση των θέσεων Γαλλίας και Μ. Βρετανίας για να οπλίσει τα χέρια των φανατισμένων μουσουλμάνων που επί τρεις ημέρες έσφαζαν αμάχους, έκαιγαν και κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Οι χριστιανοί οι οποίοι κατεσφάγησαν όμως δεν ήταν μόνο Ελληνες, και ας ήταν η συντριπτική πλειονότητα. Ηταν επίσης Αρμένιοι, Γάλλοι, Βρετανοί και αμερικανοί καθολικοί.Επρόκειτο καθαρά για τη σύγκρουση δύο κόσμων, δύο διαφορετικών πολιτισμών. Το ότι έκτοτε η Ελλάδα αποτέλεσε διαρκή στόχο της γείτονος, συγκρατώντας μόνη τον εξ Ανατολών κίνδυνο,κανείς Ευρωπαίος δεν μπορεί να αρνηθεί.

Τα δύο μεγάλα λάθη του Στάλιν

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_10/05/2010_336715

*Ο Ιωσήφ Στάλιν

Του Kimmo Rentola*

Η ΕΣΣΔ εισέβαλε στη Φινλανδία στις 30 Νοεμβρίου 1939. Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει πλέον τη φινλανδική κυβέρνηση, αλλά μια νέα κυβέρνηση-μαριονέτα που είχε συσταθεί με εντολή του Στάλιν.
Είχε προηγηθεί το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής με τη συμφωνία Μολότοφ-Ρίμπεντροπ στις 23 Αυγούστου. Η Γερμανία πήρε το μεγαλύτερο μέρος της Πολωνίας, ενώ στη σοβιετική σφαίρα επιρροής κατέληξαν η υπόλοιπη χώρα, οι τρεις μικρές Βαλτικές Δημοκρατίες και η Φινλανδία. Μία εβδομάδα μετά, η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία και αργότερα την ακολούθησε η ΕΣΣΔ από τα ανατολικά. Μετά την πτώση της Πολωνίας, η Μόσχα έπεισε γρήγορα τις τρεις Βαλτικές Δημοκρατίες να παραχωρήσουν στρατιωτικές βάσεις και κατόπιν ζήτησε από τη Φινλανδία ανταλλαγή περιοχών. Η φινλανδική κυβέρνηση δεν δέχθηκε τις απαιτήσεις, κυρίως επειδή δεν πίστευε ότι η ΕΣΣΔ θα της επετίθετο.
Καθώς οι διαπραγματεύσεις δεν απέφεραν αποτέλεσμα, ο Στάλιν αποφάσισε να επιτεθεί. Η υπεροχή των Σοβιετικών ήταν τέτοια ώστε η αποστολή θεωρήθηκε εύκολη. Οι δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού έλαβαν την εντολή να σταματήσουν στα σύνορα με τη Σουηδία. Στη Μόσχα συγκροτήθηκε κυβέρνηση «της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Φινλανδίας» με πρωθυπουργό τον γραμματέα της Κομμουνιστικής Διεθνούς Ο. Β. Κούουσινεν. Η συμπλήρωση των κυβερνητικών θέσεων έγινε με δυσκολία, αφού σχεδόν όλοι οι γνωστοί Φινλανδοί κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ είχαν δολοφονηθεί στις εκκαθαρίσεις του Στάλιν. Οταν στις 30 Νοεμβρίου άρχισε η επίθεση στα σύνορα, με βομβαρδισμό πόλεων, οι Φινλανδοί έσπευσαν να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία τους. Οι δύσκολες συνθήκες του χειμώνα ευνόησαν τους αμυνόμενους. Η κυβέρνηση-μαριονέτα που έστησε η ΕΣΣΔ δεν βρήκε υποστήριξη. Ακόμα και οι κομμουνιστές πήραν τα όπλα για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους έναντι του Κόκκινου Στρατού. Στη Φινλανδία, την εξουσία κατείχε μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας Αριστεράς και Κέντρου, την οποία στήριζαν και οι κομμουνιστές.

*Η Φινλανδία

Υπό το φως των πρόσφατα διαθέσιμων εγγράφων της Μόσχας φαίνεται ότι ο Στάλιν έκανε δύο μεγάλες λανθασμένες εκτιμήσεις που είχαν και οι δύο σχέση με την αξιοποίηση μυστικών πληροφοριών. Η μία αφορούσε την έναρξη του πολέμου και η άλλη τον τερματισμό του.
Κάνοντας προετοιμασίες για τον πόλεμο, ο Στάλιν έμαθε ότι οι Βρετανοί δεν έφεραν αντίρρηση στις απαιτήσεις της ΕΣΣΔ, διότι η πραγματοποίησή τους θα αποδυνάμωνε την ισχύ της Γερμανίας στη Βαλτική Θάλασσα. Επιπλέον, στην περίπτωση πολέμου οι Βρετανοί δεν θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη Φινλανδία αποτελεσματικά. Οι κατάσκοποι έστειλαν πληροφορίες από το Λονδίνο στο γραφείο του Στάλιν για την απαισιοδοξία του στρατάρχη Μάνερχεϊμ, αρχηγού του φινλανδικού στρατού. Ο γηραιός στρατάρχης είχε εκμυστηρευτεί στον Βρετανό στρατιωτικό ακόλουθο ότι η Φινλανδία δεν θα άντεχε ενδεχόμενη σοβιετική επίθεση. Από τις σουηδικές στρατιωτικές αρχές, η Μόσχα έμαθε ότι ούτε η Σουηδία θα συμμετείχε στον πόλεμο στο πλευρό της Φινλανδίας. Οι Σουηδοί προέβλεπαν ότι ο φινλανδικός στρατός θα αποτραβιόταν πολεμώντας προς τα βόρεια και προς τα σύνορα με τη Σουηδία. Για να αποτρέψει κάτι τέτοιο, ο Στάλιν έδωσε εντολή στον Κόκκινο Στρατό να κόψει τη Φινλανδία στα δύο στο στενότερο σημείο της χώρας, οπότε θα έκλεινε και η εδαφική σύνδεση και οδός διαφυγής προς τη Σουηδία. Η σοβιετική κατασκοπεία δεν μελέτησε σοβαρά την κατάσταση στη Φινλανδία, ούτε τις διαθέσεις των Φινλανδών. Η Μόσχα έστειλε νέους επικεφαλής της στρατιωτικής και πολιτικής κατασκοπείας στο Ελσίνκι μόλις τρεις εβδομάδες πριν από την επίθεση. Οι προκάτοχοί τους είχαν κληθεί πίσω στην ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων. Οι νέοι επικεφαλής έστελναν στη Μόσχα αναφορές ρηχές και ελαφρού περιεχομένου.
Σε σκληρές μάχες κατά τη διάρκεια του χειμώνα οι Φινλανδοί πέτυχαν μεγάλες νίκες, και έτσι ο Κόκκινος Στρατός δεν προχώρησε σύμφωνα με τα σχέδιά του. Τη χειρότερη μοίρα είχαν οι μεραρχίες που είχαν σταλεί για να κόψουν τη Φινλανδία στα δύο, οι οποίες διασπάστηκαν σε μικρές μονάδες σε απόμακρους δασικούς δρόμους και είτε αποδεκατίστηκαν είτε απωθήθηκαν.
Στα άλλα μέτωπα επικρατούσε ηρεμία και έτσι η παγκόσμια προσοχή στράφηκε στον Πόλεμο του Χειμώνα. Η Φινλανδία ήταν η πρώτη είδηση στα διεθνή ΜΜΕ και η φήμη της ΕΣΣΔ υπέστη μεγάλο πλήγμα. Η χώρα εκδιώχθηκε από την Κοινωνία των Εθνών.

*Οι μάχες

Η αντίσταση ανατρέπει τα δεδομένα

Η σθεναρή αντίσταση των Φινλανδών και οι δυσκολίες της ΕΣΣΔ άλλαξαν τα δεδομένα, κι έτσι Γαλλία και Βρετανία άρχισαν να σχεδιάζουν πώς να βοηθήσουν τη Φινλανδία. Είχαν να διαφυλάξουν και δικά τους συμφέροντα, όπως τη διαχείριση των περιοχών με ορυκτά στη βόρεια Σουηδία, έτσι ώστε η Γερμανία να μην μπορέσει να εκμεταλλευτεί την παραγωγή τους για τις πολεμικές της επιχειρήσεις.
Ο Στάλιν έκανε τη δεύτερη μεγάλη λανθασμένη εκτίμηση όταν αξιολογούσε τις κινήσεις της Δύσης. Επειδή τα στοιχεία που είχε λάβει νωρίτερα από τη Βρετανία αποδείχθηκαν παραπλανητικά (αντίθετα με την κοινή πεποίθηση πριν από τον πόλεμο, οι Φινλανδοί ήταν ικανοί για αντίσταση και οι Βρετανοί σχεδίαζαν επιχείρηση βοήθειας), ο Στάλιν είχε περισσότερη εμπιστοσύνη, πλέον, στις πληροφορίες από το Παρίσι. Σύμφωνα με αυτές, η Γαλλία σχεδίαζε μια μεγάλη επιχείρηση με σημαντική στρατιωτική δύναμη. Τον Στάλιν απασχολούσαν ιδιαίτερα τα σχέδια των Γάλλων για βομβαρδισμό του Μπακού, που ήταν προσβάσιμο για τη γαλλική αεροπορία από τη Συρία. Η σοβιετική πολεμική δράση εξαρτάτο σε ποσοστό άνω του 90% από το πετρέλαιο της περιοχής.
Στη σκιά της ενδεχόμενης επιχείρησης βοήθειας από τη Δύση, ο Στάλιν αποφάσισε να διαπραγματευτεί με την κυβέρνηση του Ελσίνκι. Δεν έγινε πλέον καμία αναφορά στην κυβέρνηση-μαριονέτα. Παράλληλα άρχισε νέα σφοδρή επίθεση μεγάλης κλίμακας με νέες δυνάμεις και νέα ηγεσία. Ο στρατάρχης Βοροσίλοφ απομακρύνθηκε από τη στρατιωτική ηγεσία και αργότερα από τη θέση του υπουργού Αμυνας.
Ενώ η στρατιωτική πίεση της ΕΣΣΔ αυξανόταν συνέχεια και η επιχείρηση βοήθειας από τη Δύση ήταν αβέβαιη και καθυστερούσε, η κυβέρνηση και η Βουλή της Φινλανδίας αποφάσισαν να δεχτούν τους όρους της Μόσχας, μολονότι ήταν αυστηροί. Η συμφωνία ειρήνης επετεύχθη στις 13 Μαρτίου 1940 στη Μόσχα, έπειτα από 105 ημέρες μαχών. Η Φινλανδία έχασε πάνω από το 10% των εδαφών της. Ο φινλανδικός πληθυσμός δεν παρέμεινε στις περιοχές αυτές. Πάνω από 400.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να μετακινηθούν στην υπόλοιπη Φινλανδία, όπου βρήκαν στέγη.

Μόνο μετά την επίτευξη ειρήνης ο Στάλιν έμαθε ότι η επιχείρηση βοήθειας από τη Δύση ήταν σημαντικά πιο αβέβαιη και μικρότερης εμβέλειας από τις αρχικές εκτιμήσεις. Σε συζήτηση μετά τον πόλεμο μεταξύ της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και της στρατιωτικής ηγεσίας, ο Στάλιν επέπληξε τους πληροφοριοδότες, που κατά τη γνώμη του δεν ήταν αρκετά αποτελεσματικοί. Ιδιαίτερα για τον βομβαρδισμό του Μπακού είχαν δώσει λανθασμένη εικόνα.
Ο Πόλεμος του Χειμώνα ήταν η βασική αιτία που η Φινλανδία πήρε μέρος, το 1941, στη γερμανική επίθεση κατά της ΕΣΣΔ, ώστε να επανακτήσει τις περιοχές που έχασε. Η επιχείρηση είχε άσχημη κατάληξη, αλλά το 1944 οι φινλανδικές δυνάμεις κατάφεραν να αποτρέψουν την επίθεση του Κόκκινου Στρατού και η χώρα απέφυγε την κατοχή και διατήρησε την ανεξαρτησία της.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στη Ρωσία τη δεκαετία του 1990, η ΕΣΣΔ έχασε στον Πόλεμο του Χειμώνα πάνω από 100.000 άνδρες, δηλαδή σε εκατό ημέρες πάνω από δύο φορές περισσότερους άνδρες από ό,τι σε δέκα χρόνια στο Αφγανιστάν.

*Ο Σόλων Γρηγοριάδης

Δημοσιότητα στον ελληνικό Τύπο

Ο Πόλεμος του Χειμώνα έτυχε μεγάλης δημοσιότητας στον παγκόσμιο αλλά και τον ελληνικό Tύπο. Oλες οι μεγάλες εφημερίδες της εποχής («Καθημερινή», «Ελεύθερο Βήμα», «Αθηναϊκά Νέα», «Πρωΐα», «Eθνος», «Βραδυνή») ασχολήθηκαν εκτενώς, οι δύο τελευταίες μάλιστα είχαν τους δικούς τους απεσταλμένους στη δοκιμαζόμενη χώρα, τον Σόλωνα Γρηγοριάδη η πρώτη και τον Θεόδωρο Δογάνη η δεύτερη. Οι εφημερίδες αποδελτιώθηκαν με επιμέλεια των φιλολόγων Μαρίας Μαρτζούκου και Μαρίας Γουρδουμπά, και εντός του μήνα πρόκειται να κυκλοφορήσει από το Φινλανδικό Ινστιτούτο Αθηνών, αρχικά στα φινλανδικά, η μελέτη της δρος Κίρα Καουρινκόσκι με τίτλο «Η Ελλάδα και ο Πόλεμος του Χειμώνα».


* Ο Kimmo Rentola είναι καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Turku. Μετάφραση από τα φινλανδικά: Jaana Oikarinen-Βασιλοπούλου, πρεσβεία Φινλανδίας.

Ο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ, ΤΙ ΘΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ.

*Οι τάφοι των Βενιζέλων στο Ακρωτήρι Χανίων

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

            Έξω από τα Χανιά, στην μαγευτική τοποθεσία Ακρωτήρι, βρίσκονται οι τάφοι των δύο Βενιζέλων, που διετέλεσαν πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Του Ελευθέριου Βενιζέλου και του γιου του Σοφοκλή Βενιζέλου. Στο πλάι των τάφων αυτών υπάρχει ένα κείμενο. Το κείμενο αυτό, είναι το σημερινό μας αντικείμενο.

           Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, υπήρξε μεγάλος πολιτικός και κατ’ εξοχήν ρεαλιστής. Το ρεαλισμό του, τον απέδειξε όχι μόνο στην καθημερινή πολιτική πρακτική του, αλλά και σε άλλα ζητήματα, όπως είναι η περίφημη αυτονεκρολόγησή του στις 28 Απριλίου 1932.

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

        Στις φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις στην Ιστορία της Θεωρητικής Κατεύθυνσης, ζητήθηκε από τoυς διαγωνιζόμενους, μεταξύ άλλων, να  δώσουν το περιεχόμενο του όρου: "Ομάδα των Ιαπώνων". 
        Στο ιστολόγιο αυτό πάντως, είχαμε την χαρά να γράψουμε για τους Ιάπωνες της Βουλής των Ελλήνων από τις 22 Ιανουαρίου 2010.
        Επαναφέρουμε σήμερα το θέμα αυτό, για να το θυμηθούν οι φίλοι αυτού του ιστολογίου.

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

*Σχόλιο από την "Ακρόπολη" την εφημερίδα του Βλάση Γαβριηλίδη

          Μια άτυπη και πολιτικά ετερόκλητη ομάδα βουλευτών, με ξενική ονομασία, έγραψε τη δική της πολιτική ιστορία, στις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν η χώρα προσπαθούσε να απαλλαγεί από τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες και να βρει τον κατάλληλο βηματισμό στο νέο περιβάλλον, που δημιουργούσαν οι ανάγκες του εκσυγχρονισμού της.

          Τους ονόμασαν Ιάπωνες, αλλά ήταν Έλληνες. Τους παρομοίωσαν με τους Ιάπωνες στρατιώτες, αλλά ήταν βουλευτές, με πάθος για την αποστολή τους και όραμα για τη χώρα. 

          Ήταν το έτος 1906, όταν ένα πυρήνας βουλευτών με ταυτόσημες απόψεις σε καίρια ζητήματα, έκανε την εμφάνισή του στην Ελληνική Βουλή, χωρίς ωστόσο να αποτελέσει κόμμα.

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Το κείμενο αυτό, γράφηκε από τον δημοσιογράφο Ανδρέα Μακρίδη με αφορμή την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου, για το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Τον ευχαριστώ για την παραχώρηση.

 

Ο ποιητής στην ηλικία που πραγματοποίησε το πρώτο του ταξείδι στην Ελλάδα. 
Πρόκειται για μινιατούρα που χάρισε στην αδελφή του Αυγούστα Λη και εκτίθεται σήμερα στο προγονικό του σπίτι, το Newstead Abbey στο Νόττινγχαμ. 
Είναι ίσως, η πλέον πιστή του απεικόνιση.

Ήλιε των ακοίμητων! Μελαγχολίας αστέρι!

Που η δακρυσμένη δέσμη σου τρεμοφεγγάει μακριά

Που δείχνει την σκοτείνια αυτή που δεν θα διασκορπίσεις,

Πόσο όμοιος είσαι με καλά ενθυμούμενη χαρά!

Έτσι φωτάει το παρελθόν, λάμψη άλλων ημερών,

Που λάμπουν μα δεν θάλπουνε, οι ισχνές του οι αχτίδες

Μια Θλίψη φεγγαρόνυχτη σκιρτάει για να φανεί

Καθάρια μα κι απόμακρη, ψυχρή - τόσο ψυχρή!

(«Ήλιε των Ακοίμητων!» από τις «Εβραϊκές Μελωδίες»)

          Τον περασμένο Σεπτέμβριο, συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την πρώτη επίσκεψη του Λόρδου Μπάυρον στην Ελλάδα και ένας μικρός όμιλος διανοουμένων, ο Σύνδεσμος Μπάυρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό, έχει ήδη καταθέσει στη Βουλή των Ελλήνων, την πρόταση να ανακηρυχθεί επισήμως η χρονιά που διανύουμε, «έτος Μπάυρον».