Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Η δράση του Οδυσσέα Ανδρούτσου και το
τραγικό τέλος του στο βράχο της Ακρόπολης, είναι γνωστά. Η πολεμική δράση του,
ο στρατηγικός νους του και η άδικη δολοφονία του από τον Ιωάννη Γκούρα, έχουν
περιγραφεί από πολλούς ιστορικούς. Στο περιθώριο της ιστορίας έμειναν οι ζωές
της χήρας του Ελένης, η οποία έζησε στην αφάνεια και σε πλήρη ένδεια και του
γιου του Λεωνίδα, ο οποίος πέθανε στο Μόναχο σε ηλικία 12 ετών.
Ο βίος
του Οδυσσέα, υπήρξε πολύπλαγκτος. Γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου είχε καταφύγει ο
καταδιωκόμενος από τους Τούρκους πατέρας του, μεταξύ των ετών 1788-1789.
Νονοί του ήταν η Μαρία Σοφιανού, σύζυγος του Λάμπρου Κατσώνη, κόρη προύχοντα
από την Κέα, και ο Ιωάννης Ζαβός πρόκριτος της Ιθάκης.
Σε
ηλικία 15 ετών εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή πασά, αλλά το 1818 μυήθηκε
στη Φιλική Εταιρεία. Αργότερα πήρε μέρος στην Επανάσταση του 1821, πέτυχε
σημαντικές νίκες κατά των Τούρκων, όμως γρήγορα αντιμετώπισε κατηγορίες για
συνεργασία με τον εχθρό. Το τέλος του το γνωρίζουμε όλοι. Τον φυλάκισαν το 1825
στην Ακρόπολη, στον παλαιό φράγκικο πύργο, απ’ όπου τον εκπαραθύρωσε τον
Ιούνιο, το πρωτοπαλλήκαρό του ο Ιωάννης Γκούρας, πριν ακόμα γίνει η δίκη του.
