Φλαγγίνειος Σχολή, μια εστία φωτός

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

http://www.kathimerini.gr/839201/article/epikairothta/kosmos/flaggineios-sxolh-mia-estia-fwtos

 *Το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας στο ponte dei Greci, τη Γέφυρα των Ελλήνων.

Γράφει ο κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ*

                Είναι γνωστό το οικουμενικό σάλπισμα που αντήχησε σε ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού για τον φωτισμό του Γένους. Σάλπισμα παιδείας έντονο κι ελπιδοφόρο, υπείκον στην εντολή του Αδαμαντίου Κοραή, ως προαπαιτούμενο εφαλτήριο για την ανάσταση του έθνους. Και είναι, βεβαίως, γνωστή και τεκμηριωμένη η συνειδητή ανταπόκριση στο επιβαλλόμενο χρέος, σε πολλαπλές μορφές δραστηριότητας τού ανά τον κόσμο ελληνικού στοιχείου. Διανοούμενοι ιστόρησαν ή τραγούδησαν τους ασίγαστους πόθους του ελληνισμού. Πόθους και αίτημα για την ελευθερία και την κοινωνική ανεξαρτησία, για το όραμα που έμενε έντονο μετά την πτώση της Πόλης.

                Κι άλλοι, οι περισσότεροι, άμοιροι ενδεχομένως παιδείας, αλλά ενσυνείδητοι οραματιστές του αγαθού της ελευθερίας, προσέδραμαν, σε ανταπόκριση του αιτήματος, με τον μόχθο τους και την οικονομική συμβολή τους, και ίδρυσαν σχολεία, που έγιναν οάσεις αυτής της παιδείας, στον τουρκοκρατούμενο ελλαδικό χώρο και πέραν τούτου, όπου στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη ανθούσε ο παροικιακός ελληνισμός.

Οι θέσεις των λογίων στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_12/08/2012_491954

 *Το περιοδικό "Νεολαία" της εποχής Ιωάνη Μεταξά

*Οι δημοσιεύσεις του περιοδικού «Η Νεολαία»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΣ

«Η νέα γενιά υπό καθοδήγηση: 

Το παράδειγμα του περιοδικού Η ΝΕΟΛΑΙΑ (1938-1941)»

Αναλυτική παρουσίαση περιεχομένων και ευρετήριο

εκδ. Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη- σελ. 910

Του Γεώργιου Ν. Μοσχόπουλου*

          Η ολιγόχρονη σχετικά περίοδος του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, που κατ’ ουσίαν έκλεισε, ως γνωστόν, με την εμπλοκή της χώρας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και, βέβαια, με τον θάνατο του εμπνευστή του στις αρχές του 1941, ιδιαίτερα και ευλόγως απασχόλησε την κριτική της νεότερης ελληνικής γραμματείας.

          Οι στόχοι και κυρίως οι, με ιδιαίτερη φροντίδα πειθούς, μελετημένες προτάσεις, κατ’ αποκλειστικότητα, του Ιωάννου Μεταξά για έναν καινούργιο –αναγεννώμενο– ελληνικό πολιτισμό, τον «Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό» (ένα μείγμα αρχαίου ελληνικού και βυζαντινού), που εντόνως προέβαλλαν την αδιάλειπτη συνέχεια του έθνους και τις υψηλές αξίες της φυλής, κατηύθυναν, με βεβαιωμένη μάλιστα επιτυχία, σ’ έναν πρωτόγνωρο κλυδωνισμό της σκέψης, εν πολλοίς, της νεάζουσας λογιοσύνης της εποχής, και στην ανάδειξη μιας, εκ των πραγμάτων, προκύπτουσας αμφισημίας της καθεστωτικής «λυτρωτικής» ιδεολογίας.