ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ E' ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΥΨΗΛΑΝΤΗ: ΕΝΑΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ «ΕΝ ΟΧΕΤΟΙΣ ΔΑΚΡΥΩΝ» (Μέρος Α' )

*Ο ανδριάντας του Γρηγορίου Ε' στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Την Κυριακή 13 Μαρτίου του 1821, σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Γρηγόριος ο Ε’, εκφωνεί επισήμως τον αφορισμό των δύο εμφανιζόμενων πρωταγωνιστών της ελληνικής εξέγερσης στη Μολδοβλαχία: Του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας, Αλέξανδρου Υψηλάντη και του συνεργάτη του Μιχαήλ (Βόδα) Σούτσου, Ηγεμόνα της Μολδαβίας. 

Αν η επαναστατική προκήρυξη του Υψηλάντη, «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», διεκδικεί την διάκριση του πρώτου και πλέον προοδευτικού μανιφέστου της μεταναπολεόντειας εποχής, ο αφορισμός του διακινητή της και όσων των ακολουθούσαν, αποτελεί εκ πρώτης όψεως το άκρως αντίθετό του: Έναν κατάπτυστο ύμνο στο ραγιαδισμό και την εθελοδουλία.

Συντεταγμένος στις 11 Μαρτίου του ’21, ο αφορισμός εμφανίζεται έκτοτε, ως τεκμήριο του αντιδραστικού ρόλου της Εκκλησίας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά και αργότερα. Οι κατήγοροι του Γρηγορίου ωστόσο, είτε αγνοούν, είτε ηθελημένα αποσιωπούν, πως την απόφαση για αφορισμό δεν την έλαβε κάποιος συνειδητά αντεπαναστάτης Πατριάρχης, αλλά ένα Σώμα εβδομήντα δύο εκπροσώπων της Ρωμιοσύνης της Κωνσταντινούπολης – ιερείς, πολιτικοί, αρχιτεχνίτες – αρκετοί εκ των οποίων ήσαν μυημένοι στο επαναστατικό εγχείρημα. Και σχεδόν πάντα, την ίδια ώρα που ο Γρηγόριος απαγχονίζεται εκ νέου από τους ομοφύλους του, αποσιωπείται όλο το κρίσιμο παρασκήνιο, που έκανε τον ίδιο τον Υψηλάντη να μιλά για «το άγιο αίμα του Πατριάρχη» μετά απ’ τον απαγχονισμό του.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

          Παρακολουθείστε ένα ενδιαφέρον βίντεο για την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας. Δυστυχώς επειδή είναι αμερικανικό προπαγανδιστικό, δεν αναφέρει σχεδόν τίποτα για τις θυσίες της Ελλάδας. 
          Ευχαριστώ, την κ. Αθηνά Καραγιάννη, που μου το υπέδειξε.

20) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ Β΄ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ: ΒΑΛΒΗΣ ΖΗΝΟΒΙΟΣ

*Ο Ζηνόβιος Βάλβης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ορόσημο στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος, είναι το 1862, όταν πραγματοποιήθηκε η έξωση του βασιλιά Όθωνα και συγκροτήθηκε η Β΄ Εθνοσυνέλευση, η οποία και ψήφισε τελικά, το Σύνταγμα του 1864. Το Σύνταγμα αυτό είναι το μακροβιότερο της χώρας μας, αφού η αναθεώρησή του έγινε μόλις το 1911.

          Στη Β΄ Εθνοσυνέλευση, προέδρευσαν πέντε πολιτικές προσωπικότητες της εποχής, οι Ζηνόβιος Βάλβης, Αριστείδης Μωραϊτίνης, Διομήδης Κυριακού, Ιωάννης Μεσσηνέζης και Επαμεινώνδας Δεληγιώργης.

19) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΠΕΤΙΜΕΖΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

*Ο Λεωνίδας Πετμεζάς

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Συνεχίζοντας την παρουσίαση των πορτρέτων των διατελεσάντων Προέδρων της Βουλής από το 1843 έως σήμερα, θα αναφερθούμε στον Λεωνίδα Πετιμεζά, γόνο ιστορικής οικογένειας της ορεινής Αχαΐας. 

        Με μεγάλες οικογενειακές περγαμηνές, εισήλθε στην πολιτική ο Λεωνίδας Πετιμεζάς, ο οποίος εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1862.

        Γεννήθηκε στα Σουδενά των Καλαβρύτων το 1825.

Αυθεντικό Βίντεο απο την καταστροφή της Σμύρνης, το Σεπτέμβριο του 1922.!!!!!!!

*Η μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε την Σμύρνη.

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΔΕITE ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ  ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΤΟ 1922: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΘΑΜΜΕΝΟ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ, ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΥΠΕΔΕΙΞΕ. 

 Smyrna 1922
 You are informed of a 35 mm film transferred to digital in 2008. It can be watched at:

 http://www.vimeo.com/10069165 

18) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΦΙΛΩΝ ΦΙΛΩΝΟΣ

*Ο Φίλων Φίλωνος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μετά τον Αντώνιο Γεωργαντά, που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1849- 1850, η Λιβαδειά, έδωσε  και δεύτερο Πρόεδρο, τον Φίλωνα Φίλωνος, γιο αγωνιστή της Επανάστασης του 1821. 

          O Φίλων Φίλωνος, που διατέλεσε Πρόεδρος της Βουλής κατά τα έτη 1861-1862, γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1813.

          Ήταν γιός του Γιαννάκη Φίλωνος, πρόκριτου της Λιβαδειάς, ο οποίος την 1^η Απριλίου 1821 κήρυξε μαζί με τους προεστούς Ιωάννη Λογοθέτη και Λάμπρο Νάκο, την Επανάσταση στην περιοχή, και σχημάτισε τοπική προσωρινή διοικητική αρχή, την λεγόμενη Αρχή των Κονσόλων της Ανατολικής Ελλάδος.

ΑΘΗΝΑ:ΜΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ

17) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ

*Ο τάφος του Ανάργυρου και της συζύγου του Αικατερίνης στις Σπέτσες

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Οι Σπέτσες είχαν τεράστια συμβολή στην Επανάσταση του 1821, τόσο με τα καράβια, όσο και με τα πληρώματά τους, αλλά και με τις μεγάλες οικονομικές προσφορές των κατοίκων τους.

          Μετά την δημιουργία του νέου Ελληνικού Κράτους, οι Σπέτσες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας και το 1861 προσέφεραν στη χώρα και ένα πρόεδρο της Βουλής, τον Ανάργυρο Αναργύρου.

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821- Μέρος Δ'

Κωνσταντινούπολη: Ο Πύργος στο Γαλατά

                                       Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας

                                                    Μέρος Τέταρτο

Πριν μπούμε στο Σαράϊ, γιατί εκεί μέσα, η όποια επίδραση της Ρωμιοσύνης έφτανε κατ’ ευθείαν στον Σουλτάνο, να πούμε δυο παράγοντες, που μέχρι σήμερα επηρεάζουν την Τούρκικη στάση, γενικά.

Ο ένας είναι ισόβιος με τους Οθωμανούς, γιατί σχετίζεται με την γη που πατάνε. Η γη, κατά έναν περίεργο τρόπο, μιλά. Μέσα της ζει το παρελθόν και πάνω της, οι αμέτρητες μαρτυρίες, ομολογούν την ιστορία. Όπου κι αν πάτε στην σημερινή Τουρκία …και να πάτε… όποιο χώμα κι αν πατάτε, είναι Ρωμιοσύνη. 

Εκδήλωση στην Καβάλα, για την ημέρα μνήμης των διωγμών στην Ανατολική Θράκη 1913-15

*Αδριανούπολη: Η μητρόπολη του Θρακικού Ελληνισμού

Ομιλητής ο κ. Χρήστος Κοζαρίδης

Αγαπητοί Φίλοι και φίλες

Θρακιώτες και Θρακιώτισσες

Πριν από 3 χρόνια καθιερώθηκε από την πανελλήνια ομοσπονδία θρακικών σωματείων η 6 Απριλίου ως ημέρα μνήμης των διωγμών που υπέστησαν οι πρόγονοι μας στην Ανατολική Θράκη την περίοδο 1914-15.

  Η Θράκη αποτέλεσε για χιλιάδες χρόνια ένα ενιαίο χώρο, μέσα στον  οποίο συμβίωναν διαφορετικοί πολιτισμοί, γλώσσες και θρησκείες. Λίγες μόνο δεκαετίες, ούτε καν μισός αιώνας, χρειάστηκαν για να τριχοτομηθεί και να χάσει την φυσιογνωμία της που κατά βάση χαρακτηρίζονταν για την ελληνικότητα της, όπως παραδέχονται σήμερα η πλειοψηφία των ιστορικών επιστημόνων. 

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821- Μέρος Β'

         *Ο τάφος του Μεβλανά στο Ικόνιο                                      

   Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας

                                                  Μέρος δεύτερο

Ας συνεχίσουμε την κουβέντα, για την πορεία της Ρωμιοσύνης, μέχρι το πρώτο "μπαμ", της Επανάστασης του ’21. Στο καζάνι, εκεί όπου έβραζαν τα πριν της Επαναστάσεως γεγονότα, πρέπει να βάλουμε όλα τα συστατικά, με προσοχή. Μόνον έτσι θα βγουν συμπεράσματα, που πατάνε στα πόδια τους.

Λέγαμε για τους Οθωμανούς. Και λέγαμε, πως δεν είναι ασφαλή τα δύο πρώτα συμπεράσματα:

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821-Μέρος Γ΄

        Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας

                                                   Μέρος τρίτο

Μείναμε στους Μπεκτασήδες των Οθωμανών, τους επικρατέστερους. Κι αν πρέπει να πούμε κάτι γι αυτούς, είναι γιατί, τα τάγματα αυτά και κυρίως όσα ιδρύθηκαν στις κοιτίδες της Ρωμιοσύνης, στην Κωνσταντινούπολη για παράδειγμα, διατηρούσαν ένα κάποιο παραδεκτό επίπεδο σχετικά καλής συμπεριφοράς με τους χριστιανούς, μια σχέση που κρατήθηκε μέχρι και την δεκαετία του 1940, με την συμμετοχή, την άτυπη συμμετοχή, μερικών αξιόλογων Ρωμιών. 

Ήταν μ’ άλλα λόγια, μια άτυπη γέφυρα επαφής μεταξύ των δύο πίστεων, με βάση τα κοινά σημεία πίστης. Ας μην ξεχνάμε τους Κρυπτοχριστιανούς, που και σήμερα ακόμη είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Άρα, πολλοί Μπεκτασήδες, ήσαν πρώην χριστιανοί, ιδίως στις πρώτες δεκαετίες την Οθωμανικής παρουσίας. 

ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΤΟΥ 1944

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100003_03/04/2011_437774

*Ελασίτες στα οδοφράγματα

*Δυο διαφορετικές προσεγγίσεις 

για ένα γεγονός που καθόρισε την Ελλάδα 

67 χρόνια πριν

Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης

«Το αίμα φέρνει αίμα κι άλλο αίμα». Με αυτές τις λέξεις συνόψισε ο Σεφέρης την κατάσταση στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944. Δύο, μόλις, μήνες μετά την αποχώρηση των Γερμανών, αεροσκάφη Σπιτφάιαρ και Μποφάιτερ της RAF σφυροκοπούσαν τα προάστια, ενώ μάχες μεταξύ βρετανικών και κυβερνητικών δυνάμεων, από τη μία πλευρά, και του ΕΛΑΣ, από την άλλη, μαίνονταν σε όλη την πόλη. 

Η σπίθα γι' αυτόν τον «δεύτερο γύρο» εμφυλίου πολέμου, που έμεινε γνωστός ως «Δεκεμβριανά», άναψε όταν στις 3 Δεκεμβρίου η Αστυνομία, η οποία αντιπροσώπευε το έσχατο ορατό κατάλοιπο του κατοχικού συστήματος, άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών του ΕΑΜ στην πλατεία Συντάγματος. 

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

                                 Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας

                                                                Μέρος Πρώτο

Μιλώντας για την επανάσταση των Ελλήνων, το 1821 κατά των Οθωμανών, πρέπει πρώτα- πρώτα, πριν από τα γεγονότα δηλαδή, να καταγράψει κανείς με ευκρίνεια, όλους τους παράγοντες, που επικρατούσαν και επηρέαζαν, από πολύ πριν από το 1821 και μέχρι το πρώτο ΄΄μπαμ΄΄.

Ποιοί ήταν οι Οθωμανοί; Πόσο καλά τους ξέρουμε;

Οι ίδιοι ελάχιστα πράγματα κατέγραψαν για τον εαυτό τους και μάλιστα, πολύ περιορισμένα, κυρίως θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Και σήμερα ακόμη, όσο και να γράφουν και να σβήνουν οι πανεπιστημιακοί τους δάσκαλοι, δεν μας παρουσιάζεται μια πλήρης, σαφής εικόνα της Οθωμανικής ιστορίας. Τα πιο πολλά γι’  αυτούς είναι σαν τίτλοι ειδήσεων με ελάχιστο, ξερό ρεπορτάζ.

ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ... ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!

16) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΛΟΝΤΟΣ XΡ. ΑΝΔΡΕΑΣ

*Ο Ανδρέας Χ. Λόντος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Στη σειρά της παρουσίασης των πορτρέτων των Προέδρων της Βουλής, θα αναφερθούμε σήμερα στον Ανδρέα Λόντο, βουλευτή και γερουσιαστή, ο οποίος εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1859- 1860 και ανέλαβε κατά καιρούς, διάφορα υπουργεία.

          Δύο μεγάλες και ευκατάστατες οικογένειες της Πελοποννήσου κατά το 18^ο και 19^ο αιώνα, έφεραν το επίθετο Λόντος. Και οι δύο οικογένειες  είχαν σαν αφετηρία το χωριό Κάλανος Νεζερών της Αχαΐας. 

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΝΑΒΕΙ ΦΩΤΙΕΣ!!!!

           Το εξαιρετικά τεκμηριωμένο άρθρο του Ανδρέα Μακρίδη  για τη δράση του Παπαφλέσα στην Πελοπόννησο το 1821, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο στην επισκέψιμότητα των φίλων του ιστολογίου που το διάβασαν όσο και στην κριτική που ασκείται για την δράση του Γρηγορίου Δικαίου, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως Παπαφλέσας και σφράγισε την δράση του (πατριωτική ή αμφιλεγόμενη), με την ηρωική θυσία του στο Μανιάκι, επιχειρώντας να αναχαιτίσει τις δυνάμεις του Ιμπραήμ. Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό για να διατυπώσετε τις παρατηρήσεις σας. Πρώτος διατύπωσε τις ακόλουθες παρατηρήσεις του ο κ. Νίκος Μπαριάμης:

"Κατα τη γνωμη μου, μια απο τις πιο υπερεκτιμημενες φιγουρες της επαναστασης (μαζι με αλλους οπως γκουρας, κουντουριωταιοι και εν μερει μακρυγιαννης και καραισκακης). ανθρωπος κιβδηλος, παραδοπιστος, διπροσωπος, υπερβολικα φιλοδοξος και τρομερα αστατος... στραφηκε κατα των αρχικων συμπολεμιστων του (κολοκοτρωνη, νικηταρα, πλαπουτα, δεληγιαννη, μητροπετροβα κλπ). η απεχθεια του μοραϊτικου λαου προς το προσωπο του φαινεται και απο τα μηδαμινα τραγουδια που δημιουργησε ο λαος γι αυτον και περιοριζονται στην ιδιαιτερη πατριδα του, τη μεσσηνια. κι αυτο συνεβη διοτι αυτος μαζι με ορισμενα ακομα ανθρωπαρια οπως μαυροκορδατος, κωλεττης και κουντουριωτης ηταν οι αμεσοι υπεθυνοι, με κορυφαιο τον διαολογιατρο τον κωλεττη, για την εισβολη των ρουμελιωτων στον μορια κατα τα χρονια που εμφυλιου (1823-1825), που προκαλεσε την ερημωση και καταστροφη της πελοποννησου. αυτος ηταν κυριος υπαιτιος της φυλακισης των μοραιτων οπλαρχηγων και προεστων στην υδρα. και τελικα καταφερε να "ξελασπωσει" με ενα μανιακι, την οποια κινηση εγω κρινω ως κινηση απελπισιας και κριση υστεροφημιας. δεν θελω διολου να υποβαθμισω την σημασια της μαχης του μανιακιου αλλα θεωρω οτι ο λογος που ο παπαφλεσσας αντιμετωπισε τον ιμπραημ σε εκεινο το σημειο κατω απο τις συγκεκριμενες συνθηκες που επικρατουσαν ηταν εγωιστικος, χωρις ιχνος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ μετανοιας...".

28 Μαρτίου 2011 7:56 π.μ. 

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ ΠΥΡΠΟΛΕΙ ΤΟΝ ΜΩΡΗΑ– Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ.

*Ο Παπαφλέσας

 Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Την ώρα που ο Υψηλάντης βρίσκεται αντιμέτωπος με την άρνηση της Ρωσίας να συνδράμει στην εθνική υπόθεση, το σχέδιό του σε ό,τι αφορά τον Μωρηά προχωρά κανονικά. Ο οθωμανικός στρατός έχει εγκαταλείψει κατά το μεγαλύτερο μέρος του την Πελοπόννησο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το κίνημα του Αλή πασά, το οποίο έχει υποδαυλίσει για λογαριασμό των Φιλικών, ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος. Οι απεσταλμένοι του Υψηλάντη, έχουν ήδη καταφθάσει στην Ελλάδα. 

Ο ένας, ο Δημήτριος Θέμελης, προορίζεται για τα νησιά του Αιγαίου– και κατορθώνει να συστήσει Εφορία της Φιλικής Εταιρείας στα Ψαρά, αλλά θα προδοθεί και θα αναγκαστεί να κρυφτεί στην Πάτμο. Ο δεύτερος, προορίζεται για την ηπειρωτική Ελλάδα. Είναι ο πλέον κατάλληλος για ν’ ανάψει φωτιές όπου βρεθεί και ο πλέον ακατάλληλος προκειμένου να ενώσει τους ανθρώπους που θα συναντήσει. Το όνομά του είναι Γεώργιος Δικαίος- Φλέσας και δεν τον σταματάει τίποτα.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ,

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ,

ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ 1821

15) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

*Ο Ανδρέας Αυγερινός, προεδρεύει. Πίνακας του Νικολάου Ορλώφ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Πρόεδρος της Βουλής και υπουργός κατ’ επανάληψη σε διάφορες κυβερνήσεις, διετέλεσε ο Ανδρέας Αυγερινός, πολιτικός από τον Πύργο Ηλείας.

          Γεννήθηκε στον Πύργο και ήταν γιός του Φιλικού Δημήτριου Αυγερινού. Οι Αυγερινοί ήταν επιφανής οικογένεια της Ηλείας και είχαν πρωτοστατήσει μαζί με τον Γεώργιο Σισίνη στην Επανάσταση του 1821. Ενίσχυαν μάλιστα με σημαντικές χρηματικές δωρεές τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας.

1944: Η απελευθέρωση της Ελλάδας

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100004_20/03/2011_436183

*Η χαρά της Απελευθέρωσης

 *Οι Γερμανοί άφησαν πίσω τους 

μια διαλυμένη χώρα 

με εξαθλιωμένο πληθυσμό,  που οδηγήθηκε σύντομα  στον εμφύλιο πόλεμο.
Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης

Τον Αύγουστο του 1944 ο σοβιετικός στρατός απειλούσε να αποκόψει τις δυνάμεις της Βέρμαχτ στην Ελλάδα, καθώς κατέκλυσε τη Ρουμανία και ορμούσε στα Βαλκάνια. Στις 26 Σεπτεμβρίου οι πρώτοι Βρετανοί αποβιβάστηκαν στην Πελοπόννησο. 
Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου οι Γερμανοί είχαν φύγει (με εξαίρεση τα Δωδεκάνησα και ένα μικρό τμήμα στην Κρήτη που παραδόθηκαν στις 8 Μαΐου 1945). Η Κατοχή είχε τελειώσει. Στους δρόμους τα πλήθη πανηγύριζαν. Ωστόσο, πίσω από τη χαρά, παραμόνευε η σκληρή πραγματικότητα. 

ΜΑΡΤΙΟΣ 1821: Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

*Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης

Γράφει  ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Την ώρα που ο Υψηλάντης κηρύσσει την Ελληνική Επανάσταση περνώντας τον Προύθο, θα στραφεί για βοήθεια σε κείνον για τον οποίον είναι βέβαιος πως περιμένει το σινιάλο του. Είναι ένας παλιός και στενός του φίλος, το μυστικό του όπλο, ο εκπρόσωπος της Μεγάλης Δύναμης που θα επενέβαινε στο πλευρό των Ελλήνων. Είναι ο Κόμης Καποδίστριας, ο υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου.

Ένα από τα πλέον σκοτεινά κεφάλαια της Ελληνικής Επανάστασης, είναι κι αυτή η συνεννόηση ανάμεσα στους δύο άνδρες. Γνωρίζουμε πως ο Καποδίστριας είχε αποπέμψει τους εκπροσώπους της Φιλικής Εταιρείας αρνούμενος να αναλάβει την ηγεσία της. Γνωρίζουμε πως είχε καταγγείλει την Εταιρεία στους εκπροσώπους των ελλήνων προυχόντων και γνωρίζουμε πως την ίδια στάση κρατά στα λεγόμενα «Απομνημονεύματα» του.