Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας
Μέρος Πρώτο
Μιλώντας για την επανάσταση των Ελλήνων, το 1821 κατά των Οθωμανών, πρέπει πρώτα- πρώτα, πριν από τα γεγονότα δηλαδή, να καταγράψει κανείς με ευκρίνεια, όλους τους παράγοντες, που επικρατούσαν και επηρέαζαν, από πολύ πριν από το 1821 και μέχρι το πρώτο ΄΄μπαμ΄΄.
Ποιοί ήταν οι Οθωμανοί; Πόσο καλά τους ξέρουμε;
Οι ίδιοι ελάχιστα πράγματα κατέγραψαν για τον εαυτό τους και μάλιστα, πολύ περιορισμένα, κυρίως θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Και σήμερα ακόμη, όσο και να γράφουν και να σβήνουν οι πανεπιστημιακοί τους δάσκαλοι, δεν μας παρουσιάζεται μια πλήρης, σαφής εικόνα της Οθωμανικής ιστορίας. Τα πιο πολλά γι’ αυτούς είναι σαν τίτλοι ειδήσεων με ελάχιστο, ξερό ρεπορτάζ.
Ακόμη- ακόμη και η αποδιδόμενη δικαιοσύνη των Οθωμανών, στην θρησκεία είχε τις ρίζες της. Η όποια έννοια ΄΄παιδείας΄΄ τους, ξεκινούσε και κατάληγε στα κείμενα του Κορανίου. Αλλά και η ομολογουμένως αποτελεσματική στρατιωτική παρουσία των Οθωμανών, στην Ιστορία, ήταν απόρροια της πίστης του Ισλάμ και της νοοτροπίας αφανισμού του άπιστου και της περιουσίας του, του ΄΄γκιαούρ΄΄, αν σας ταιριάζει καλύτερα ο όρος.
Το εμπόριο; Η ναυτιλία; Οι μαστόροι και οι τεχνίτες; Όλοι τους σχεδόν, ήτανε αλλόφυλοι.
Όταν έγινε η μάχη του Ματζικέρτ, το 1071, το Πατριαρχείο έκανε καταγραφή όλων των Χριστιανών του Βυζαντίου και τους προσδιόρισε στα 33 εκ. άτομα, όποιοι κι αν ήταν αυτοί.
Το 1920, η απογραφή των Χριστιανών της Οθωμανικής επικράτειας, πάλι από το Πατριαρχείο, ήταν 3,5 εκ άτομα, στον ίδιο σχεδόν γεωγραφικό χώρο.
Τι έγιναν τα 30 εκατομμύρια των Χριστιανών, στα επόμενα 850 χρόνια;
Τι θέλετε να απόγιναν;
Άλλοι έφυγαν να σωθούν, όπου μπορούσαν, άλλοι εξοντώθηκαν και άλλοι, οι πιο πολλοί, με την βία και τον φόβο του θανάτου, εξισλαμίστηκαν. Υποθέτω, οι πιο ξύπνοι και οι πιο εύποροι, θα ήσαν, οι εξισλαμισθέντες. Όσα εκατομμύρια κι αν ήτανε αυτοί, αιμοδότησαν την υποτυπώδη οθωμανική διοικητική μηχανή αλλά και την εν γένει οικονομία. Οι Οθωμανοί, δεν δούλευαν γενικά. Κατείχαν και εκμεταλλευόταν τα πιο παραγωγικά εδάφη και μάζευαν φόρους, δυσβάστακτους πολλές φορές. Η πραγματική παραγωγική τους δύναμη, προερχότανε είτε από τους εξισλαμισθέντες είτε από τους Ραγιάδες. Οι ίδιοι, οι Τουρκομάνοι δηλαδή, απλώς επέβαλαν την κατοχή τους με όποιο μέσο ή τρόπο μπορούσαν.
Πριν πούμε για τις δραστηριότητες των Ραγιάδων, πρέπει να πούμε μια πτυχή των Οθωμανών, που ίσως να παραβλέπεται.
Όταν άρχισε ο εξισλαμισμός των κατοίκων της Μικρασίας, ο πολιτισμός και η κουλτούρα των κατοίκων της, Έλληνες, Πέρσες, Εβραίοι, Αρμένιοι και άλλοι, ήταν πολύ πιο ανώτερος από αυτήν την Τουρκμάνων. Μέσα στο υποχρεωτικό Ισλάμ, στην όλη θεολογία του, αλλά και στην τυπολατρία του, έλειπε η άνεση της αναζήτησης της Γνώσης. Ποιας Γνώσης; Αυτής των Νεοπλατωνικών της τότε εποχής.
Οι μορφωμένοι που δέχτηκαν το Ισλάμ και ήτανε πάρα πολλοί, κυρίως Ρωμιοί, ένοιωσαν την ασφυξία των ατέλειωτων μουσουλμανικών επιταγών και μάλιστα αποδεκτών με κλειστά τα μάτια. Αργά και σταθερά, εφεύραν αποκλίσεις πίστεως, μέσω των θρησκευτικών ταγμάτων, που ξεφύτρωναν ένα- ένα δω και κει. Θα μείνουμε σε δύο από αυτά, γιατί υπάρχει λόγος. Στο τάγμα των Μεβλανάδων και σ’ αυτό των Μπεκτασίδων, που ήταν και το επικρατέστερο.
Γιατί αυτή η αναφορά;
Τι σχέση έχει με την Ελληνική Επανάσταση;
Έχει σχέση με την Ρωμιοσύνη και τους Οθωμανούς.
Φαντάζομαι, πως ήδη θα έχετε πλησιάσει την άποψη ότι, λέγοντας ΄΄Οθωμανοί΄΄, σε ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ποσοστό, ήτανε τέως Χριστιανοί.
Αλλά, θα συνεχίσουμε...
Γιώργος Ψύλλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου