ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821- Μέρος Β'

         *Ο τάφος του Μεβλανά στο Ικόνιο                                      

   Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας

                                                  Μέρος δεύτερο

Ας συνεχίσουμε την κουβέντα, για την πορεία της Ρωμιοσύνης, μέχρι το πρώτο "μπαμ", της Επανάστασης του ’21. Στο καζάνι, εκεί όπου έβραζαν τα πριν της Επαναστάσεως γεγονότα, πρέπει να βάλουμε όλα τα συστατικά, με προσοχή. Μόνον έτσι θα βγουν συμπεράσματα, που πατάνε στα πόδια τους.

Λέγαμε για τους Οθωμανούς. Και λέγαμε, πως δεν είναι ασφαλή τα δύο πρώτα συμπεράσματα:

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821-Μέρος Γ΄

        Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας

                                                   Μέρος τρίτο

Μείναμε στους Μπεκτασήδες των Οθωμανών, τους επικρατέστερους. Κι αν πρέπει να πούμε κάτι γι αυτούς, είναι γιατί, τα τάγματα αυτά και κυρίως όσα ιδρύθηκαν στις κοιτίδες της Ρωμιοσύνης, στην Κωνσταντινούπολη για παράδειγμα, διατηρούσαν ένα κάποιο παραδεκτό επίπεδο σχετικά καλής συμπεριφοράς με τους χριστιανούς, μια σχέση που κρατήθηκε μέχρι και την δεκαετία του 1940, με την συμμετοχή, την άτυπη συμμετοχή, μερικών αξιόλογων Ρωμιών. 

Ήταν μ’ άλλα λόγια, μια άτυπη γέφυρα επαφής μεταξύ των δύο πίστεων, με βάση τα κοινά σημεία πίστης. Ας μην ξεχνάμε τους Κρυπτοχριστιανούς, που και σήμερα ακόμη είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Άρα, πολλοί Μπεκτασήδες, ήσαν πρώην χριστιανοί, ιδίως στις πρώτες δεκαετίες την Οθωμανικής παρουσίας. 

ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΤΟΥ 1944

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100003_03/04/2011_437774

*Ελασίτες στα οδοφράγματα

*Δυο διαφορετικές προσεγγίσεις 

για ένα γεγονός που καθόρισε την Ελλάδα 

67 χρόνια πριν

Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης

«Το αίμα φέρνει αίμα κι άλλο αίμα». Με αυτές τις λέξεις συνόψισε ο Σεφέρης την κατάσταση στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944. Δύο, μόλις, μήνες μετά την αποχώρηση των Γερμανών, αεροσκάφη Σπιτφάιαρ και Μποφάιτερ της RAF σφυροκοπούσαν τα προάστια, ενώ μάχες μεταξύ βρετανικών και κυβερνητικών δυνάμεων, από τη μία πλευρά, και του ΕΛΑΣ, από την άλλη, μαίνονταν σε όλη την πόλη. 

Η σπίθα γι' αυτόν τον «δεύτερο γύρο» εμφυλίου πολέμου, που έμεινε γνωστός ως «Δεκεμβριανά», άναψε όταν στις 3 Δεκεμβρίου η Αστυνομία, η οποία αντιπροσώπευε το έσχατο ορατό κατάλοιπο του κατοχικού συστήματος, άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών του ΕΑΜ στην πλατεία Συντάγματος. 

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

                                 Γράφει ο Γιώργος Ψύλλας

                                                                Μέρος Πρώτο

Μιλώντας για την επανάσταση των Ελλήνων, το 1821 κατά των Οθωμανών, πρέπει πρώτα- πρώτα, πριν από τα γεγονότα δηλαδή, να καταγράψει κανείς με ευκρίνεια, όλους τους παράγοντες, που επικρατούσαν και επηρέαζαν, από πολύ πριν από το 1821 και μέχρι το πρώτο ΄΄μπαμ΄΄.

Ποιοί ήταν οι Οθωμανοί; Πόσο καλά τους ξέρουμε;

Οι ίδιοι ελάχιστα πράγματα κατέγραψαν για τον εαυτό τους και μάλιστα, πολύ περιορισμένα, κυρίως θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Και σήμερα ακόμη, όσο και να γράφουν και να σβήνουν οι πανεπιστημιακοί τους δάσκαλοι, δεν μας παρουσιάζεται μια πλήρης, σαφής εικόνα της Οθωμανικής ιστορίας. Τα πιο πολλά γι’  αυτούς είναι σαν τίτλοι ειδήσεων με ελάχιστο, ξερό ρεπορτάζ.

ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ... ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!

16) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΛΟΝΤΟΣ XΡ. ΑΝΔΡΕΑΣ

*Ο Ανδρέας Χ. Λόντος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Στη σειρά της παρουσίασης των πορτρέτων των Προέδρων της Βουλής, θα αναφερθούμε σήμερα στον Ανδρέα Λόντο, βουλευτή και γερουσιαστή, ο οποίος εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1859- 1860 και ανέλαβε κατά καιρούς, διάφορα υπουργεία.

          Δύο μεγάλες και ευκατάστατες οικογένειες της Πελοποννήσου κατά το 18^ο και 19^ο αιώνα, έφεραν το επίθετο Λόντος. Και οι δύο οικογένειες  είχαν σαν αφετηρία το χωριό Κάλανος Νεζερών της Αχαΐας. 

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΝΑΒΕΙ ΦΩΤΙΕΣ!!!!

           Το εξαιρετικά τεκμηριωμένο άρθρο του Ανδρέα Μακρίδη  για τη δράση του Παπαφλέσα στην Πελοπόννησο το 1821, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο στην επισκέψιμότητα των φίλων του ιστολογίου που το διάβασαν όσο και στην κριτική που ασκείται για την δράση του Γρηγορίου Δικαίου, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως Παπαφλέσας και σφράγισε την δράση του (πατριωτική ή αμφιλεγόμενη), με την ηρωική θυσία του στο Μανιάκι, επιχειρώντας να αναχαιτίσει τις δυνάμεις του Ιμπραήμ. Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό για να διατυπώσετε τις παρατηρήσεις σας. Πρώτος διατύπωσε τις ακόλουθες παρατηρήσεις του ο κ. Νίκος Μπαριάμης:

"Κατα τη γνωμη μου, μια απο τις πιο υπερεκτιμημενες φιγουρες της επαναστασης (μαζι με αλλους οπως γκουρας, κουντουριωταιοι και εν μερει μακρυγιαννης και καραισκακης). ανθρωπος κιβδηλος, παραδοπιστος, διπροσωπος, υπερβολικα φιλοδοξος και τρομερα αστατος... στραφηκε κατα των αρχικων συμπολεμιστων του (κολοκοτρωνη, νικηταρα, πλαπουτα, δεληγιαννη, μητροπετροβα κλπ). η απεχθεια του μοραϊτικου λαου προς το προσωπο του φαινεται και απο τα μηδαμινα τραγουδια που δημιουργησε ο λαος γι αυτον και περιοριζονται στην ιδιαιτερη πατριδα του, τη μεσσηνια. κι αυτο συνεβη διοτι αυτος μαζι με ορισμενα ακομα ανθρωπαρια οπως μαυροκορδατος, κωλεττης και κουντουριωτης ηταν οι αμεσοι υπεθυνοι, με κορυφαιο τον διαολογιατρο τον κωλεττη, για την εισβολη των ρουμελιωτων στον μορια κατα τα χρονια που εμφυλιου (1823-1825), που προκαλεσε την ερημωση και καταστροφη της πελοποννησου. αυτος ηταν κυριος υπαιτιος της φυλακισης των μοραιτων οπλαρχηγων και προεστων στην υδρα. και τελικα καταφερε να "ξελασπωσει" με ενα μανιακι, την οποια κινηση εγω κρινω ως κινηση απελπισιας και κριση υστεροφημιας. δεν θελω διολου να υποβαθμισω την σημασια της μαχης του μανιακιου αλλα θεωρω οτι ο λογος που ο παπαφλεσσας αντιμετωπισε τον ιμπραημ σε εκεινο το σημειο κατω απο τις συγκεκριμενες συνθηκες που επικρατουσαν ηταν εγωιστικος, χωρις ιχνος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ μετανοιας...".

28 Μαρτίου 2011 7:56 π.μ. 

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ ΠΥΡΠΟΛΕΙ ΤΟΝ ΜΩΡΗΑ– Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ.

*Ο Παπαφλέσας

 Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Την ώρα που ο Υψηλάντης βρίσκεται αντιμέτωπος με την άρνηση της Ρωσίας να συνδράμει στην εθνική υπόθεση, το σχέδιό του σε ό,τι αφορά τον Μωρηά προχωρά κανονικά. Ο οθωμανικός στρατός έχει εγκαταλείψει κατά το μεγαλύτερο μέρος του την Πελοπόννησο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το κίνημα του Αλή πασά, το οποίο έχει υποδαυλίσει για λογαριασμό των Φιλικών, ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος. Οι απεσταλμένοι του Υψηλάντη, έχουν ήδη καταφθάσει στην Ελλάδα. 

Ο ένας, ο Δημήτριος Θέμελης, προορίζεται για τα νησιά του Αιγαίου– και κατορθώνει να συστήσει Εφορία της Φιλικής Εταιρείας στα Ψαρά, αλλά θα προδοθεί και θα αναγκαστεί να κρυφτεί στην Πάτμο. Ο δεύτερος, προορίζεται για την ηπειρωτική Ελλάδα. Είναι ο πλέον κατάλληλος για ν’ ανάψει φωτιές όπου βρεθεί και ο πλέον ακατάλληλος προκειμένου να ενώσει τους ανθρώπους που θα συναντήσει. Το όνομά του είναι Γεώργιος Δικαίος- Φλέσας και δεν τον σταματάει τίποτα.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ,

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ,

ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ 1821

15) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

*Ο Ανδρέας Αυγερινός, προεδρεύει. Πίνακας του Νικολάου Ορλώφ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Πρόεδρος της Βουλής και υπουργός κατ’ επανάληψη σε διάφορες κυβερνήσεις, διετέλεσε ο Ανδρέας Αυγερινός, πολιτικός από τον Πύργο Ηλείας.

          Γεννήθηκε στον Πύργο και ήταν γιός του Φιλικού Δημήτριου Αυγερινού. Οι Αυγερινοί ήταν επιφανής οικογένεια της Ηλείας και είχαν πρωτοστατήσει μαζί με τον Γεώργιο Σισίνη στην Επανάσταση του 1821. Ενίσχυαν μάλιστα με σημαντικές χρηματικές δωρεές τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας.

1944: Η απελευθέρωση της Ελλάδας

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100004_20/03/2011_436183

*Η χαρά της Απελευθέρωσης

 *Οι Γερμανοί άφησαν πίσω τους 

μια διαλυμένη χώρα 

με εξαθλιωμένο πληθυσμό,  που οδηγήθηκε σύντομα  στον εμφύλιο πόλεμο.
Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης

Τον Αύγουστο του 1944 ο σοβιετικός στρατός απειλούσε να αποκόψει τις δυνάμεις της Βέρμαχτ στην Ελλάδα, καθώς κατέκλυσε τη Ρουμανία και ορμούσε στα Βαλκάνια. Στις 26 Σεπτεμβρίου οι πρώτοι Βρετανοί αποβιβάστηκαν στην Πελοπόννησο. 
Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου οι Γερμανοί είχαν φύγει (με εξαίρεση τα Δωδεκάνησα και ένα μικρό τμήμα στην Κρήτη που παραδόθηκαν στις 8 Μαΐου 1945). Η Κατοχή είχε τελειώσει. Στους δρόμους τα πλήθη πανηγύριζαν. Ωστόσο, πίσω από τη χαρά, παραμόνευε η σκληρή πραγματικότητα. 

ΜΑΡΤΙΟΣ 1821: Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

*Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης

Γράφει  ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Την ώρα που ο Υψηλάντης κηρύσσει την Ελληνική Επανάσταση περνώντας τον Προύθο, θα στραφεί για βοήθεια σε κείνον για τον οποίον είναι βέβαιος πως περιμένει το σινιάλο του. Είναι ένας παλιός και στενός του φίλος, το μυστικό του όπλο, ο εκπρόσωπος της Μεγάλης Δύναμης που θα επενέβαινε στο πλευρό των Ελλήνων. Είναι ο Κόμης Καποδίστριας, ο υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου.

Ένα από τα πλέον σκοτεινά κεφάλαια της Ελληνικής Επανάστασης, είναι κι αυτή η συνεννόηση ανάμεσα στους δύο άνδρες. Γνωρίζουμε πως ο Καποδίστριας είχε αποπέμψει τους εκπροσώπους της Φιλικής Εταιρείας αρνούμενος να αναλάβει την ηγεσία της. Γνωρίζουμε πως είχε καταγγείλει την Εταιρεία στους εκπροσώπους των ελλήνων προυχόντων και γνωρίζουμε πως την ίδια στάση κρατά στα λεγόμενα «Απομνημονεύματα» του. 

14) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

*Ο Δημήτριος Βουδούρης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Συνεχίζοντας την παρουσίαση των πορτρέτων των Προέδρων της Βουλής, θα αναφερθούμε σήμερα στον Δημήτριο Βουδούρη, Υδραίο πολιτικό. Εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1857 και υπηρέτησε κυρίως ως υπουργός Ναυτικών κατ’ επανάληψη.
          Η οικογένεια Βουδούρη ή Μπουντούρη κατάγονταν από τη Μεσσηνία. Αντιστάθηκε στους Ενετούς του Μοροζίνι και στους Τούρκους. Το 1715 εξαιτίας των διωγμών που είχε υποστεί, διασκορπίσθηκε. 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ

^{ΕΛΛΗΝΙΚΟ   ΙΔΡΥΜΑ   ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ   ΜΕΛΕΤΩΝ}

               Μιλτιάδου 25, 15351-Τ: 210 6669131-140  Φ: 210 6669131 -  info@idisme.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

          Το Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.) τιμώντας την 50^η επέτειο της αποφοιτήσεως της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου από την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, υλοποίησε μαζί με Έλληνες και Τούρκους ιστορικούς το ντοκιμαντέρ «Η Σιωπηλή Σχολή» όπου παρουσιάζεται μια αναδρομή στην ιστορία της Σχολής από την ίδρυσή της το 1844 μέχρι και το κλείσιμό της το 1971. 

          Η ερευνητική ομάδα του ΙΔΙΣΜΕ, έπειτα από πολύμηνη ιστορική έρευνα,  ταξίδεψε σε Χάλκη, Κωνσταντινούπολη, Κάλυμνο και Θεσσαλονίκη για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Συνάντησε και πήρε συνέντευξη από πρώην μαθητές της Σχολής, καθηγητές αλλά και από τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής. Συνέντευξη παραχώρησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ο οποίος αποφοίτησε από τη Σχολή το 1961. Τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Ειρήνη Σαρίογλου και Μαρίνα Λεοντάρη ενώ την πρωτότυπη μουσική συνέθεσε ο Βασίλης Δημητρίου.

          Η πρώτη επίσημη παρουσίαση του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα θα πραγματοποιηθεί  τη Δευτέρα 4 Απριλίου 2011 και ώρα 19:30 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (αίθουσα Αλεξάνδρας Τριάντη).

          Το έργο υλοποιήθηκε σε συμπαραγωγή με την ΕΡΤ.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, θα παρουσιαστεί το σύγγραμμα 

«Η επιρροή της Τουρκικής πολιτικής στην ελληνική εκπαίδευση της Πόλης 

1923 – 1974» της Ειρήνης Σαρίογλου.

ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στο Κοντομαρί Χανίων, διαπράχτηκε η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων στην κατεχόμενη Ευρώπη.

             Στον απέραντο χώρο του Διαδικτύου, κυκλοφορούν πολλά ενδιαφέροντα θέματα. Ένα από αυτά που αλίευσα, θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί δείχνει ανάγλυφα τα όσα υπέστησαν εκδικητικά, βάρβαρα και καθ' υπέρβαση του δικαίου του πολέμου οι Κρητικοί από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής. Δεν γνωρίζω τον δημιουργό αυτού του θέματος για να τον συγχαρώ προσωπικά. Όμως η δουλειά που έκανε, με την σεμνότητα που τον διακρίνει, αξίζει τις ευχαριστίες όλων των Ελλήνων και την αιώνια ευγνωμοσύνη μας. Το λιτό κείμενο και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, από τα ναζιστικά αρχεία, θα διαιωνίζουν την αιώνια ντροπή για τους βάρβαρους ναζιστές. 

        "Την επόμενη μέρα μετά την τελική επικράτηση των δυνάμεων του Άξονα στη Μάχη της Κρήτης, οι στρατιώτες της ναζιστικής Γερμανίας προχωρούν, για αντίποινα στην πρωτοφανή αντίσταση που αντιμετώπισαν από τις δυνάμεις Ελλήνων και Συμμάχων, στην εκτέλεση όλων των ανδρών του χωριού Κοντομαρί Χανίων.

13) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΚΟΝΤΟΣΤΑΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

*Ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Φιλικός, τραπεζίτης, μεγαλέμπορος και πολιτικός, υπήρξε ο Χιακής καταγωγής Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, που πολιτεύονταν στην Καρυστία και το 1856 εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής.

          O Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, προσωπικότητα μεγάλου κύρους γεννήθηκε στη Χίο το 1789. Η οικογένεια του με βυζαντινές ρίζες, είχε φύγει από την Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση και εγκαταστάθηκε στη Χίο. Οι Κοντόσταυλοι ανήκαν στην λεγόμενη «Δωδεκάδα» του Χιακού Αρχοντολογίου. 

«ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ». ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΗΓΕΜΟΝΩΝ.

*Το κείμενο της προκήρυξης.

 Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Τον βλέπει κανείς στον περίφημο πίνακα του Von Hess να διαβαίνει τον Προύθο και να υψώνει την σημαία με το ένα χέρι, ενώ το άλλο δεν φαίνεται, κρυμμένο σε μία τσέπη πάνω από το σπαθί. 

Από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, οι καλλιτέχνες φροντίζουν να κρύβουν τις φυσικές αδυναμίες των ηρώων τους. Για τον ρομαντικό Von Hess ωστόσο, ο Υψηλάντης δικαιούτο να εξαιρεθεί. Γιατί η σωματική αναπηρία, με το ένα χέρι χαμένο στη μάχη της Δρέσδης, για τους ρομαντικούς δεν ήταν σκώμμα, αλλά υπερηφάνεια.

22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ (7 ΜΑΡΤΙΟΥ) 1821. Ο ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ ΚHΡYΣΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

*Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο

 Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

Σαν χθες, πριν 190 χρόνια ακριβώς, ο εθνάρχης Αλέξανδρος Υψηλάντης, η Υπερτάτη Αρχή της Φιλικής Εταιρείας, πέρασε επικεφαλής του Ιερού Λόχου τον ποταμό Προύθο. Πρόκειται για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, της οποίας μονάχα ο ένας κλάδος- αυτός που αφορούσε τμήμα της σημερινής Ελλάδας- κατάφερε να επιτύχει.

Είναι η 22^η Φεβρουαρίου του 1821 σύμφωνα με το παληό ημερολόγιο- η 7^η Μαρτίου σύμφωνα με το νέο. Οι ημερομηνίες ωστόσο αυτές, είναι σχεδόν απόβλητες από τα σχολικά μας βιβλία. Κανείς δεν ήθελε να θυμάται έναν χαμένο αγώνα, που διεξήχθη εν πολλοίς, με στρατεύματα απ’ όλην την Βαλκανική, με επίκεντρο μια εξωελλαδική περιοχή. 

12) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΖΑΡΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Γράφει ο Παντελής Αθανασιάδης

          Βουλευτής Καλαμών, φουστανελοφόρος, με πολυετή κοινοβουλευτική θητεία ήταν ο Ιωάννης Ζάρκος, που διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής το 1856 και το 1874. 

          Επτά βουλευτικές θητείες έχει στο ενεργητικό του ο Ιωάννης Ζάρκος, στο χρονικό διάστημα από το 1844 έως και το 1874. 

11) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ

*Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μεγάλη μορφή στην ελληνική πολιτική ιστορία, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος μεσουράνησε στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα. Την προσωπικότητά του, παρουσιάζει το ιστολόγιό μας, στη σειρά των πορτρέτων των Προέδρων της Βουλής.

          Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος διετέλεσε δέκα φορές πρωθυπουργός, δύο φορές Πρόεδρος της Βουλής  και κατ’ επανάληψη υπουργός.

Η ΘΡΑΚΗ ΤΗΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ- ΒΙΝΤΕΟ

Ριζοσπαστικό ρεύμα σκέψης και ο ρόλος των ηγετών του

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_27/02/2011_433836

 Εμφάνιση, εξέλιξη, ιδεολογικές

 και πολιτικές αναζητήσεις

Του Θανάση Διαμαντόπουλου

ΕYANΘΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

"Ελληνικός φιλελευθερισμός

Το ριζοσπαστικό ρεύμα, 1932-1979"

εκδ. Πατάκη, σελ. 604

Στη χώρα μας, όπου η παρακμή της εκπαίδευσης και της έρευνας μόνο ως η πιο ασήμαντη εκδήλωση της ευρύτερης κοινωνικής κρίσης δεν μπορεί να θεωρηθεί, ασφαλώς και δεν θα συνιστούσε αποκάλυψη κρατικού μυστικού η επισήμανση του γεγονότος ότι είναι ιδιαίτερα οι κοινωνικές επιστήμες που ποιοτικά υποβαθμίζονται. 
Ισως, μεταξύ άλλων λόγων, επειδή στα πανεπιστήμια, τις σχολές και τα ερευνητικά κέντρα που τις διακονούν η αξιοκρατία υποχώρησε συχνά μπροστά στην ιδεολογική τρομοκρατία, την «παρεοκρατία» και τις επιλογές βάσει πολιτικών και κομματικών κριτηρίων (με αποτέλεσμα, μαζί με τους ευάριθμους άριστους ερευνητές, να «συστεγάζονται» και πολλοί κάτω του μετρίου, που δεν δυσκολεύτηκαν ωστόσο να εξαντλήσουν την ακαδημαϊκή ιεραρχία, διαιωνίζοντας και αναπαράγοντας την ανεπάρκειά τους).