Οι Θράκες ζητούσαν γή από τον Καποδίστρια!!!

*Η σφραγίδα της Δ ΄Εθνικής Συνέλευσης με ημερομηνία 2 Αυγούστου 1829 

και η υπογραφή του Προέδρου της Γεωργίου Σισίνη 

*Άγνωστες πτυχές από την ιστορία 

των Θρακών και Βιθυνών αγωνιστών του 1821

*Αναφορά στις σφαγές της Θράκης, 

Κυδωνιών, Κωνσταντινουπόλεως.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

               Μια άγνωστη πτυχή της Επανάστασης του 1821, ήταν η προσπάθεια των Θρακών αγωνιστών, αλλά και των Κωνσταντινουπολιτών και των Βιθυνών, όταν δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος, να αποκτήσουν μια δική τους εστία, στην ελεύθερη πλέον πατρίδα, με σπίτια που θα έχτιζαν οι ίδιοι και γη που θα καλλιεργούσαν αυτοί, αφού ήταν δύσκολο να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, όπου μεταξύ των άλλων είχαν επισυμβεί και φοβερές σφαγές, από τους αγριεμένους Οθωμανούς, πού έχαναν μετά από 400 χρόνια τις κτήσεις τους.

                «Ζητούμεν τόπον πρόσφορον, δια να κτίσωμεν στέγην και να σκεπάσωμεν υπ’ αυτήν τα κεκμηκότα μέλη μας. Ζητούμεν χώραν αρόσιμον, δια να θρέψωμεν, καλλιεργώντας αυτήν, τας πεινάσασας οικογένειάς μας» τόνιζαν  σε αναφορά που είχαν υποβάλει στην νέα κυβέρνηση της Ελλάδας, η οποία είχε επικεφαλής της, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Εκείνος τυπικός, όπως συνήθιζε, παρέπεμψε την αίτηση των Θρακών και Βιθυνών, που είχαν κινηθεί από κοινού στην Δ΄ Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, συνιστώντας μάλιστα ευνοϊκά το αίτημα αυτό. Υπενθυμίζεται, ότι η Βιθυνία είναι στρατηγικής σημασίας περιοχή της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας, στον Εύξεινο Πόντο, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, με επίκεντρο τη Νικομήδεια.

                Το κείμενο αυτό και η σχετική αλληλογραφία, που δεν αξιώθηκαν ποτέ δημοσιότητας και ιστορικής διερεύνησης, υπάρχουν στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας.

                Δημοσιεύω σήμερα με χαρά, τα έγγραφα αυτά για τους συμπατριώτες μου Θράκες κυρίως, αλλά και για τους λοιπούς φιλίστορες αναγνώστες αυτού του ιστότοπου. 

                Στις 2 Αυγούστου 1829, προεδρεύοντος του Γεωργίου Σισίνη, συνεδρίασε η Δ΄Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων η οποία εξέτασε ως 16ο θέμα των αίτημα των Θρακο- Βιθυνών. Η Συνέλευση άκουσε το ζήτημα με ευμένεια και το παρέπεμψε στην επιτροπή αναφορών για να έχει τη γνώμη της. Ιδού η αναγραφή στα Αρχεία της Εθνικής Παλιγεννεσίας:   

*Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας

          Την ίδια μέρα στέλνει έγγραφο προς τη Δ' Εθνοσυνέλευση και ο Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας συνιστώντας "ευνοϊκήν διάθεσιν" στα αιτήματα των Θρακο-Βιθυνών.

          Νωρίτερα στις 24 Ιουλίου 1829, οι εκπρόσωποι των Θρακο-Βιθυνών, είχαν ενημερώσει για το κοινό αίτημά τους και τον ίδιο τον Καποδίστρια και την Δ' Εθνοσυνέλευση.

          Ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον όμως παρουσίαζει η αυτούσια αναφορά των Θρακο-Βιθυνών, που ζητούσαν γη για να στεριώσουν στην καινούργια ελεύθερη πατρίδα τους. Στο άγνωστο αυτό κείμενο κάνουν λόγο για τους "πολυειδείς" αγώνες τους, για τα τραύματα που έφεραν στα σώματά τους και για τις δημεύσεις των περιουσιών τους στις πατρογονικές εστίες τους.

          Επίσης υπογραμμίζουν ότι όταν εξερράγη η Επανάσταση των Ελλήνων, έγιναν φοβερές σφαγές στην Κωνσταντινούπολη, τις Κυδωνίες και τη Θράκη ολόκληρη. Και διερωτώνται: "Ποίος, λοιπόν, εις το εξής θέλεις αμφισβητήσει περί των δικαιωμάτων μας, τα οποία και αυτός ο τύρρανος μας ανομολώγησε, σφάζων και διώκων τους αδελφούς μας, όχι δι' άλλην, βέβαια, αιτίαν, αλλά διότι ήσαν και είναι Έλληνες;".

               Όμως αξίζει να διαβαστεί το κείμενο που ακολουθεί:

            Δύο μέρες αργότερα και η επιτροπή αναφορών της Δ' Εθνικής Συνέλευσης γνωμοδοτεί ότι είναι δίκαιο το αίτημα και πρέπει να απευθυνθεί προς την Κυβέρνηση, για να ενεργήσει τα δέοντα σύμφωνα και με τις ισχύουσες αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης. 

            'Εκτοτε όπως προκύπτει, δεν έγινε τίποτε. Ένα χρόνο αργότερα δολοφονήθηκε και ο Καποδίστριας και το ρομαντικό σχεδίο των Θρακο-Βιθυνών για μια κανούργια πατρίδα, ναυάγησε άδοξα. Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο τον Οκτώβριο του 1830 και όπως μπορούμε σήμερα να συμπεράνουμε, δεν ξαναέγινε λόγος γι’ αυτό το αίτημα των Θρακών και Βιθυνών…

*Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος

Ονόματα Θρακο-Βιθυνών αγωνιστών

            Πάντως οι Θρακο-Βιθυνοί είχαν κινηθεί δραστήρια. Από τον Ιούνιο του 1829 είχαν σχηματίσει τις επιτροπές που χρειάζοντας για να προωθηθεί το αίτημά τους, που είχαν επικεφαλής τους τον Φαναριώτη Αλέξανδρο Μαρυκορδάτο, τον Αινίτη Μαργαρίτη Κούταβο και τον Βιθυνό  Κωνσταντίνο Δ. Σχινά. Γραμματέας είχε ορισθεί ο Κωνσταντινουπολίτης Σκρλάτος Δ. Βυζάντιος. Σημασία έχουν και τα ονόματα που συνοδεύουν τα έγγραφα αυτά. Αποτελούν, οιονεί καταλόγους Θρακών και Βιθυνών αγωνιστών, οι οποίοι κατά κανόνα είναι άγνωστοι στην εθνική ιστοριογραφία.

*Ο Αινίτης Μαργαρίτης Κούταβος. Φωτογραφία από την Επετηρίδα 

του Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής

            Και πρόσθετα έγγραφα με ονόματα Θρακών αγωνιστών

*Ο οικισμός Θρακομακεδόνων στις υπώρειες της Πάρνηθας, 

άσχετος με το όνειρο των Θρακών αγωνιστών του 1821

Οικισμός Θρακομακεδόνων

                Σήμερα στην Αττική, υπάρχει η περιοχή των Θρακομακεδόνων, αλλά καμιά σχέση δεν έχει με εκείνη την ιστορική  προσπάθεια των Θρακώ-Βιθυνών αγωνιστών του 1821, να αποκτήσουν δική τους γη και να χτίσουν τη δική τους πόλη, αφού δεν μπορούσαν πλέον να γυρίσουν στις πατρίδες τους.

                Η ίδρυση του οικισμού αυτού- που τώρα ανήκει διοικητικά στο Δήμο Αχαρνών- ανάγεται στα μέσα της δεκαετίας του 1950.            

                Στις 9 Αυγούστου 1948 μια ομάδα ανθρώπων, κατοίκων της Αθήνας,  με καταγωγή από τη Μακεδονία και τη Θράκη, αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν οικισμό με κατοίκους καταγόμενους από τη Μακεδονία και τη Θράκη. Έτσι δημιούργησαν έναν οικοδομικό συνεταιρισμό, αγοράζοντας το 1950 μια αγροτοδασική περιοχή 3.636 στρεμμάτων στους πρόποδες της Πάρνηθας. Η τοποθεσία ονομάζονταν Μπίλιζα, που σημαίνει στα αρβανίτικα πηγή των ανέμων. Το 1953 εγκρίθηκε η ένταξη της περιοχής στο σχέδιο πόλεως και έγινε η κλήρωση των οικοπέδων. Το πρώτο σπίτι αποπερατώθηκε το 1955. Σήμερα είναι μια όμορφη περιοχή.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης