Τα εικοσάρικα... της 3ης Σεπτεμβρίου 1843!!!

Απόσπασμα του δημοσιεύματος του "Αιώνος" για την διανομή των εικοσαδράχμων

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843, που υποχρέωσε τον βασιλέα Όθωνα να αποδεχθεί Σύνταγμα, μεταβάλλοντας τον χαρακτήρα του πολιτεύματος, από «Ελέω Θεού» μοναρχία σε συνταγματική μοναρχία, είχε και τις αστείες πλευρές της!

          Είναι ελάχιστα γνωστό σήμερα, ότι όσοι απλοί ένοπλοι πήραν μέρος στην Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843, αμείφθηκαν από το κράτος, με 20 δραχμές!!!

          Και μάλιστα τα λεφτά διανεμήθηκαν στους επαναστάτες, παρουσία του συνταγματάρχη (τότε) Ιωάννη Μακρυγιάννη, ο οποίος ήταν επικεφαλής των ενόπλων πολιτών. Στους αξιωματικούς που πήραν μέρος στην Επανάσταση ο Δήμος Αθηναίων, είχε δώσει ειδικό παράσημο και αμοιβή 100 δραχμών.

Η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_24/03/2013_515208

*Ο Μπελογιάννης με την σύντροφό του Έλλη Παπά, στη δίκη.

*Η θανατική καταδίκη των στελεχών του ΚΚΕ

και η Δίκη των Αεροπόρων σε κλίμα όξυνσης

του Ψυχρού Πολέμου

Του Σωτήρη Ριζά*

          Η καταδίκη και εκτέλεση των Νίκου Μπελογιάννη, Δημήτρη Μπάτση, Νίκου Καλούμενου και Ηλία Αργυριάδη τον Μάρτιο του 1952 καθώς και η λεγόμενη Δίκη των Αεροπόρων, τον Σεπτέμβριο του 1952, αποτελούν δύο σημαντικά γεγονότα που εντάσσονται στην καρδιά των εξελίξεων και της λογικής της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου, η οποία ταυτίζεται με την όξυνση του Ψυχρού Πολέμου.

          Και οι δύο περιπτώσεις επέδρασαν σε σημαντικό βαθμό στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος που χαρακτηριζόταν από τη διαμάχη μεταξύ της κοινοβουλευτικά επισφαλούς και ανομοιογενούς κυβέρνησης του Κέντρου, υπό τους Νικόλαο Πλαστήρα και Σοφοκλή Βενιζέλο, και του αντιπολιτευόμενου συντηρητικού Ελληνικού Συναγερμού υπό τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο.

Παναγιώτης Κεφάλας: Σεμνός αγωνιστής του 1821

*Ο Παναγιώτης Κεφάλας υψώνει τη σημαία της Επανάστασης 

στην απελευθερωμένη Τριπολιτσά

*Ύψωσε τη σημαία στην Τριπολιτσά.

Σκοτώθηκε το 1825 στο Μανιάκι.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης 

         Ο Παναγιώτης Κεφάλας, υπήρξε μια αγνή και ηρωική μορφή της Επανάστασης του 1821. Πολέμησε ηρωικά, όπου τον κάλεσε το χρέος προς την πατρίδα. Και καθαγιάσθηκε με τον ένδοξο θάνατό του στο Μανιάκι, όπου μαζί με τον Παπαφλέσσα, επιχείρησαν να αναχαιτίσουν τις ορδές των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ.

          Γεννήθηκε στο Δυρράχι της επαρχίας Αρκαδίας.

          Ο συγκεκριμένος αγωνιστής απεικονίστηκε από τον Γερμανό ζωγράφο Πέτερ Φον Ες και μάλιστα σε μια άκρως ηρωική στιγμή. Όταν ανέβηκε στα τείχη της Τριπολιτσάς κατά την απελευθέρωσή της και ύψωσε τη σημαία των Ελλήνων. Είναι μια από τις κλασσικές απεικονίσεις των ελληνικών στρατιωτικών κατορθωμάτων. Όσο για την πραγματική μορφή του, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ο Γερμανός ζωγράφος, δεν γνώρισε ποτέ αυτοπροσώπως τον Κεφάλα, γιατί ήρθε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωσή της.

"ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ" ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

*Η Ιστορία του 1808

*Το σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας του Πατριαρχείου, 

13 χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης*

«Τα εν τη Αμερική προς βοήθειαν των Αγγλοαμερικάνων σταλέντα στρατεύματα, επανελθόντα εις Φράντζαν, έφεραν τας ιδέας της ελευθερίας και τας μετέδωσαν (...) Κατ’ αυτόν τον καιρόν, η γενική συνέλευσις ακύρωσε τα δικαιώματα των ευγενών και διέταξε την δήμευσιν των εκκλησιαστικών κτημάτων διαμοιράσασα την Φράντζαν (...) Εν τούτοις, οι δύο αδελφοί του βασιλέως και οι πρώτιστοι του βασιλείου καταφυγόντες εις ξένας αυλάς, ενησχολούντο να διεγείρωσιν αυτάς εις πόλεμον κατά της ιδίας πατρίδος των, ελπίζοντες δήθεν να αποκαταστήσωσιν έπειτα την εξουσίαν των απόλυτον. Έως τόσον, μετά την εις Παρίσι άφιξιν του βασιλέως, με το να εμετρίασε η υπερβολική πείνα, οπωσούν εφησύχασεν ο λαός. Έπειτα συνεκροτήθη εις θέατρον εις τον κάμπον (πεδίον του Άρεως ονομαζόμενον) όπου παρήσαν ο βασιλεύς, ο στρατός και τα παριστώντα τον λαόν πρόσωπα και έκαμαν όρκον να φυλαχθή η νεοσυσταθείσα διοίκησις. Και ο λαός ένοπλος, ωρκίσθησαν να ζήσωσιν ελεύθεροι ή να αποθάνωσι...»

Το σχολικό εγχειρίδιο που φυλάσσεται επιμελώς στη συλλογή πολυτίμων και σπανίων εντύπων της Βιβλιοθήκης της Βουλής, δεν είναι μία τυχαία έκδοση. Εμπεριέχει ένα αναλυτικό αφιέρωμα στη Γαλλική Επανάσταση– 10 σελίδες σε σύνολο 253– προτροπές στους Έλληνες μαθητές να γνωρίσουνε την ιστορία των προγόνων τους, ακριβείς περιγραφές των άλλων θρησκευμάτων και πολιτισμών που θα ξένιζαν τον αναγνώστη του ακόμα και σήμερα. Και όμως: Παρότι η έκδοση πραγματοποιήθηκε επί Τουρκοκρατίας στα 1808 από το ίδιο το Πατριαρχείο, η ιστορική έρευνα την έχει προσπεράσει.

Ποιοι ήθελαν νεκρό τον Ελευθέριο Βενιζέλο;

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=502213&wordsinarticle=

*Ελευθέριος Βενιζέλος και Ισμέτ Ινονού. Οι δύο πρωταγωνιστές της Συνθήκης της Λωζάνης σε μεταγενέστερη φωτογραφία τους στην Αθήνα.

*Άγνωστες πτυχές από το παρασκήνιο 

της περιόδου των συνομιλιών 

ως την υπογραφή 

της Συνθήκης της Λωζάννης

Γράφει η κ. Φωτεινή Τομαή*

          Συμπληρώνονται εφέτος 90 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, σημείο καμπής αναμφισβήτητα της νεότερης ιστορίας της χώρας μας όσο και της γείτονος Τουρκίας.

          Για τις μακράς διαρκείας διαπραγματεύσεις που συχνά ελάμβαναν οξύτατο χαρακτήρα λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, με αποτέλεσμα τη διακοπή τους μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου 1923, έχουν γραφεί κατά καιρούς πολλά. Όπως και για τη διαπραγματευτική ικανότητα του Ελευθέριου Βενιζέλου, που σήκωσε μόνος, με τη βοήθεια του έλληνα πρεσβευτή στο Λονδίνο Δημητρίου Κακλαμάνου, τη βαριά ευθύνη ολοκληρώσεως των συνομιλιών ως την υπογραφή της Συνθήκης στο ιστορικό κτίριο Palais de Rumine του Πανεπιστημίου της Λωζάννης.

Γεώργιος Στανωτάς: 'Ενας πιστός και φιλότιμος στρατιώτης

Χρήστου Νοταρίδη

«ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ- 

Γεώργιος Στανωτάς (1888-1965)»

          Ένα βιβλίο με ιστορικό ενδιαφέρον, κυκλοφορεί εντός των ημερών. Πρόκειται για την βιογραφία του Στρατηγού Γεωργίου Στανωτά, ο οποίος περνώντας «δια πυρός και σιδήρου» έθεσε την προσωπική του σφραγίδα στην σύγχρονη ιστορία, παραμένοντας όμως μέχρι σήμερα ένας αφανής πατριώτης.

          Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους, διακρίθηκε στην Μικρασιατική Εκστρατεία, συνέβαλε στην έκβαση του Κινήματος του 1935, ηγήθηκε της Μεραρχίας Ιππικού στο Έπος του πολέμου 1940-41, έδρασε στη Μέση Ανατολή το 1943-44 και στην αδελφοκτόνο σύρραξη του 1946-49.

          Στις 380 σελίδες του βιβλίου, που έγραψε ο Χρήστος Νοταρίδης, μετά από έρευνα 6 ετών, περιλαμβάνεται πρωτότυπο αρχειακό υλικό (έγγραφα- φωτογραφίες- χάρτες), αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές της πρόσφατης ιστορίας και εκτίθεται το δραματικό σκηνικό των γεγονότων, τα οποία καθόρισαν αποφασιστικά την μετέπειτα πορεία της χώρας και την διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας.

          Προλογίζει ο ιστορικός- συγγραφέας ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι. ΚΑΡΓΑΚΟΣ τονίζοντας μεταξύ άλλων: «…Ὁ Γεώργιος Στανωτᾶς ἀπό ἁπλός στρατιώτης τό 1909, τερμάτισε τή στρατιωτική του πορεία το 1948 μέ τό βαθμό τοῦ ἀντιστρατήγου. Εἶναι ἀπό τούς πλέον παρασημοφορημένους ἀξιωματικούς ἐπ’ ἀνδραγαθίᾳ τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ. Κι ὅμως εἶναι ἄγνωστος στό σημερινό εὐρύ κοινό...».

          Επίσης, σημειώνει ο ΣΤΑΘΗΣ Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου YALE : « ....Η ανασύνθεση της ιστορικής πορείας του στρατηγού Στανωτά, που επιχειρεί με τρόπο επιτυχημένο και συστηματικό ο Χρήστος Νοταρίδης, μας δίνει την ευκαιρία να ξαναζήσουμε την διαδρομή της Ελλάδας στον 20ο αιώνα, μέσα από την ζωή και την δράση ενός ανθρώπου που συμμετέχει σε κομβικά γεγονότα....».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ * Βιβλιοπωλείο Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα Χαρ. Τρικούπη 14, τ.κ. 106 79 ΑΘΗΝΑ 

* Τηλ. 210 3628976 - 210 6440 021 και 210 3638435

www.hellasbooks.gr και e-mail: acroceramo@hellasbooks.gr

Το Σύνταγμα του 1952

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  
 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_10/03/2013_513879

*Η δημοσίευση του νέου Συντάγματος την Πρωτοχρονιά του 1952, 

στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως

*Ψηφίστηκε δεκαεπτά χρόνια

μετά την εξαγγελία του

και διήρκεσε μόλις δεκαπέντε,

μέχρι τη δικτατορία του 1967

Του κ. Σπύρου Βλαχόπουλου*

          Το Σύνταγμα του 1952 παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη πρωτοτυπία, ίσως και σε διεθνές επίπεδο: Εξαγγέλθηκε περίπου 17 χρόνια πριν από την ψήφιση και την έναρξη ισχύος του.

          Το ημερολόγιο έγραφε 10 Οκτωβρίου του 1935 όταν ο Γ. Κονδύλης, αντιπρόεδρος και ισχυρός άνδρας της κυβέρνησης Π. Τσαλδάρη, συνεργάσθηκε με τα ηγετικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (Αλ. Παπάγο, Δ. Οικονόμου, Γ. Ρέππα) και ανέτρεψε τον πρωθυπουργό του. Την ίδια ημέρα, μια μειοψηφία 82 μόλις πληρεξουσίων της Ε΄ Εθνοσυνέλευσης (οι υπόλοιποι είχαν αποχωρήσει διαμαρτυρόμενοι) ψηφίζουν την κατάργηση του πολιτεύματος της Αβασίλευτης Δημοκρατίας και του Συντάγματος του 1927, την ψήφιση νέου Συντάγματος Βασιλευομένης Δημοκρατίας και την «προσωρινή» μέχρι τότε επαναφορά του Συντάγματος του 1864/1911.

Η ανακομιδή των οστών του Καραϊσκάκη και η προίκα στην κόρη του

*Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, έφιππος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, υπήρξε ένας ανεπανάληπτος ήρωας της Επανάστασης του 1821 και μια σημαντική προσωπικότητα, που μέσα από τον αδρό, ακατέργαστο και βωμολόχο χαρακτήρα του, ήξερε να εμπνέει τους πολεμιστές του και να επιτυγχάνει σημαντικές στρατιωτικές νίκες.

          Υπήρξε ονομαστός κλέφτης του Κατσαντώνη, δυναμικός αρματολός των Αγράφων, και νικηφόρος αρχιστράτηγος της Ρούμελης. Ταυτόχρονα έμεινε στη συλλογική λαϊκή μνήμη ως γνήσιος και λαοφιλής λαϊκός ηγέτης.

          Γεννήθηκε το 1782 στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στη Σκουληκαριά της Άρτας. Μάνα του ήταν μια καλογριά.

          Ο θάνατός του παραμένει ως σήμερα ένα άλυτο μυστήριο, καθώς οι ιστορικοί είναι διχασμένοι, θεωρώντας άλλοι πως ήταν ένα τυχαίο γεγονός και άλλοι πως ο Καραϊσκάκης χτυπήθηκε από όργανο είτε των Άγγλων φιλελλήνων, είτε Ελλήνων πολιτικών αντιπάλων του.

70) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ- ΝΟΒΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

*Ο Γεώργιος Αθανασιάδης- Νόβας

         Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Πολιτικός, και ποιητής, υπήρξε ο ακαδημαϊκός Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας, ο οποίος εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1964. Τον Ιούλιο του 1965, εν μέσω της πολιτικής κρίσης, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον βασιλέα Κωνσταντίνο, αλλά απέτυχε να εξασφαλίσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Η επιλογή του αυτή επικρίθηκε έντονα από την πλευρά του Γεωργίου Παπανδρέου.

           Ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας, γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1893. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη δικηγορία, αλλά και με τη δημοσιογραφία επί 25 χρόνια. Υπήρξε συντάκτης στης εφημερίδες «Ακρόπολις», «Αθηναϊκή» «Πολιτεία» κ.λπ. και συνεκδότης κατά τα έτη 1933-1936 στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος».

Κ. Καραμανλής: Η στρατηγική της πολιτικής ηγεσίας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_03/03/2013_513137

 *Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

Του κ. Πασχάλη Μ. Κιτρομηλίδη*

          Πολύ λίγοι πολιτικοί ηγέτες μισήθηκαν τόσο πολύ από τους συγχρόνους τους όσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Συγχρόνως πολύ λίγοι πολιτικοί θα μπορούσαν να αισθανθούν τόσο δικαιωμένοι σε σχέση προς τις στρατηγικές επιλογές που έθεσαν για τη χώρα τους, μετέχοντας σε μια μοναδική τριάδα στην ελληνική πολιτική ιστορία, πλάι στον Ιωάννη Καποδίστρια και τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

          Χωρίς σοβαρή δόση υπερβολής θα μπορούσε να λεχθεί ότι οι τρεις αποτελούν τους σημαντικότερους πολιτικούς ηγέτες της νεότερης Ελλάδος, τους οποίους συνδέει μια κοινή στρατηγική επιλογή: η μεταμόρφωση της Ελλάδος σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτεία. Από τους τρεις ο Καποδίστριας πλήρωσε με τη ζωή του τον οραματισμό του, ο Ελ. Βενιζέλος προκάλεσε τα πιο ακραία πάθη των πολιτικών του αντιπάλων και πέθανε εξόριστος, ο Καραμανλής μόνον κατόρθωσε να επιβάλει και να επιτύχει τη στόχευση διά της οποίας επιχείρησε να διασφαλίσει τον εκσυγχρονισμό και την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας, την ένταξή της στους θεσμούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η νέα Δεξιά και ο Ελληνικός Συναγερμός

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_24/02/2013_512290

*Η κεντρώα εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για τον εκλογικό θρίαμβο του Αλέξανδρου Παπάγου, 
τον Νοέμβριο του 1952

*Η κάθοδος του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου

στην πολιτική, είχε στόχο

την αναμόρφωση της συντηρητικής παράταξης

Του κ. Χρήστου Χρηστίδη*

          Αν ένα από τα κύρια αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας, κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, ήταν η αποτελεσματική διακυβέρνηση, ο συσχετισμός δυνάμεων που είχε προκύψει από τις εκλογές του Μαρτίου του 1950 σίγουρα δεν παρείχε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ικανοποίησή του.

          Η φθορά του Λαϊκού Κόμματος και του Κόμματος των Φιλελευθέρων, σε συνδυασμό με τον κατακερματισμό των πολιτικών παρατάξεων, δημιούργησε εύλογους φόβους ακυβερνησίας. Πράγματι, το διάστημα που ακολούθησε τις εκλογές χαρακτηρίστηκε από συνεχείς κυβερνητικές μεταβολές, συγκροτήσεις βραχύβιων κοινοβουλευτικών συμμαχιών και έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των εκάστοτε κυβερνητικών εταίρων. Παράλληλα, το ρευστό πολιτικό κλίμα ενέτειναν και οι διαρκείς παρεμβάσεις από πλευράς τόσο των Ανακτόρων όσο και των Αμερικανών.

ΠΩΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ «ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ» ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ!!!

*Εμπνεόταν από την Αρχαία Ελλάδα, αλλά ρήμαξε την σύγχρονη Ελλάδα όταν την κατέκτησε.

*Θαύμαζε την αρχαία Ελλάδα, αλλά

κατέστρεψε την Ελλάδα της εποχής του

Γράφει ο Απόστολος Τσομπάνης- Νότιος

          «[…] δ) Μόνο ένας γνήσιος Γερμανός μπορεί να έχει το δικαίωμα της υπηκοότητας. Γνήσιος Γερμανός μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που έχει γερμανική καταγωγή, ανεξαρτήτως θρησκείας. Συνεπώς, κανένας Εβραίος δε μπορεί να θεωρηθεί γνήσιος Γερμανός, ε) Όσοι δεν έχουν δικαίωμα υπηκοότητας μπορούν να θεωρούνται μόνο φιλοξενούμενοι στη Γερμανία και πρέπει να υπάγονται στους νόμους περί αλλοδαπών, στ) Μόνο οι πολίτες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για την ηγεσία και τους νόμους του κράτους. Έτσι, απαιτούμε μόνο όσοι έχουν δικαίωμα υπηκοότητας να πρέπει να έχουν πρόσβαση στην εργασία σε οποιαδήποτε δημόσια θέση, είτε σε εθνικό είτε τοπικό επίπεδο – είμαστε αντίθετοι στο διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό σύστημα στο οποίο οι άνθρωποι εργάζονται με βάση το κόμμα στο οποίο ανήκουν και όχι σύμφωνα με τον χαρακτήρα και την ικανότητά τους […]».

          Αυτές οι προτάσεις περιέχονται αυτούσιες στο πρόγραμμα των εικοσιπέντε σημείων του Κόμματος των Γερμανών Εργατών και εκφωνήθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και Υπεύθυνος του Τομέα Προπαγάνδας, σε συγκέντρωση του κόμματος στις 24 Φεβρουαρίου 1920. 

Το κίνημα της 30ής Μαΐου 1951

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_17/02/2013_511636

*Ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος,με την στραταρχική ράβδο

*Η αποτυχημένη στάση αξιωματικών του στρατού

προκειμένου να αποτρέψουν την παραίτηση Παπάγου  

από την αρχιστρατηγία,62 χρόνια πριν.

Του κ. Δημήτρη Παπαδιαμάντη*

          Το κίνημα της 30ής-31ης Μαΐου του 1951 αποτελεί έως σήμερα ένα από τα πιο σκοτεινά γεγονότα της μετεμφυλιακής ιστορίας. Την περίοδο πριν από τη δικτατορία του 1967, λησμονήθηκε σύντομα ως κάτι το ασήμαντο, ενώ μεταπολιτευτικά δημοσιογράφοι και ιστορικοί επιχείρησαν να το αναδείξουν ως βασικό σταθμό στην πορεία των γεγονότων προς το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

          Στόχος του συγκεκριμένου άρθρου, λοιπόν, θα είναι η προσπάθεια περιγραφής και αξιολόγησης του κινήματος αυτού στις, κατά το δυνατόν, πραγματικές του διαστάσεις.

Ο αγώνας για την εξουσία στην Ελλάδα του ’40

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=497264

*Ο ταγματάρχης Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γουντχάουζ (αριστερά) και ο αρχηγός του ΕΔΕΣ Ναπολέων Ζέρβας (μέσον) χαιρετούν στρατιωτικά. 

Φωτογραφία από την περίοδο της Αντίστασης

*Η μαρτυρία του μέλους και στη συνέχεια

διοικητή της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής

στην Ελλάδα Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γουντχάουζ

για την Αντίσταση, τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο.

Για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Του Αναστάση Βιστωνίτη

          Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου και παρά την πληθώρα των βιβλίων για την Κατοχή και την αδελφοκτόνο σύρραξη που τη διαδέχτηκε εξακολουθούν να εκδίδονται και πλήθος άλλα σχετικά με το θέμα: απομνημονεύματα των πρωταγωνιστών, ιδίως από την πλευρά της Αριστεράς, ιστορικές αναλύσεις, εκτιμήσεις, κρίσεις και επικρίσεις, μαρτυρίες, αξιόπιστες ή μη.

          Δεν έχουμε όμως ακόμα μια πλήρη- και απολύτως αντικειμενική- ιστορία της εποχής, αφού σημαντικά αρχεία, όπως αυτό του ΚΚΕ ή ντοκουμέντα άλλων πηγών από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες δεν είναι διαθέσιμα στους μελετητές. Έτσι, ένα βιβλίο που προέρχεται από τον Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γουντχάουζ, εκ των πρωταγωνιστών της εποχής, είναι για πολλούς λόγους διαφωτιστικό. Κυρίως για το πώς έδρασε η εδώ Βρετανική Συμμαχική Αποστολή, μέλος και στη συνέχεια διοικητής της οποίας υπήρξε ο Γουντχάουζ. Και ακόμη, γιατί ο ίδιος αγάπησε την Ελλάδα- τον τόπο (κατ' εξοχήν τα βουνά), τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του-, με τον δικό του τρόπο φυσικά, τις ιδιαιτερότητες και τις πολιτικές του συμπάθειες.

Ξεπεράσαμε τις 300.000 επισκέψεις και συνεχίζουμε...

Σήμερα, 

το ιστολόγιό μου ξεπέρασε τις 300.000 επισκέψεις. 

Το ταξίδι στην Ιστορία ξεκίνησε 

στις 29 Οκτωβρίου 2009, παρουσίασε 597 θέματα- σταθμούς της νεώτερης ελληνικής ιστορίας 

και συνεχίζεται, 

με την συμπαράσταση όλων σας. 

Σας ευχαριστώ όλους που επισκέπτεστε 

αυτή τη γωνιά, που αγάπησα πολύ 

και συνεχίζουμε μαζί.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Γιατί δεν σώθηκαν οι εβραίοι στην Ελλάδα

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=494871&h1=true#commentForm

*Η μεγάλη συγκέντρωση των εβραίων τον Ιούλιο του 1942, κατόπιν διαταγής 
των κατοχικών δυνάμεων, στην πλατεία Ελευθερίας στη Θεσσαλονίκη 
που σηματοδότησε την έναρξη του διωγμού

*Το βιβλίο της Καρίνας Λάμψα και του Ιακώβ Σιμπή

φιλοδοξεί να απαντήσει σε σειρά ερωτημάτων,

που σχετίζονται με τη διάσωση των εβραίων

στην ελληνική επικράτεια, τη σχέση τους με τη χριστιανική

 κοινότητα, τον ρόλο του ΕΑΜ

και τα εσωτερικά προβλήματα της εβραϊκής κοινότητας

Του κ. Γιάννη Ν. Μπασκόζου

           

          Στις 5 Μαρτίου 1943 ο επικεφαλής του διορισμένου από τους Γερμανούς Εβραϊκού Συμβουλίου στη Θεσσαλονίκη ραβίνος Τσβι Κόρετς υπέγραφε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Καλούμε τους ομόθρησκούς μας να διατηρήσουν όλη την ηρεμία των και την ψυχραιμία, να μην παρασυρθούν από τον πανικόν, να μη δίδουν πίστη εις τας ανησυχητικάς διαδόσεις, που όλες είναι δίχως βάση. Ο καθένας πρέπει να εξακολουθεί να ασχολείται ήρεμα με τις εργασίες του και να εμπιστεύεται εις τους διευθύνοντας την Κοινότητα».

          Μία εβδομάδα μετά ο ίδιος ο αρχιραβίνος εμφανίστηκε στη συναγωγή για να ανακοινώσει στους ομόθρησκούς του ότι όλος ο πληθυσμός θα εκτοπιζόταν στην Κρακοβία. Ήξερε άραγε εκ των προτέρων ο Κόρετς ότι τους περίμεναν στρατόπεδα και κρεματόρια, κάτι που συνιστά, αν το γνώριζε, εσχάτη προδοσία, ή ήταν κι αυτός παραπλανημένος; Μπορούσαν άραγε να διασωθούν οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης, όπως διασώθηκε μια μεγάλη πλειοψηφία των εβραίων της Αθήνας, της Λάρισας ή του Βόλου;  Ποιος ήταν ο ρόλος των διορισμένων από τις κατοχικές δυνάμεις Εβραϊκών Συμβουλίων; Ήταν συνεργάτες των Γερμανών ή αναγκαίος θεσμός για τη βοήθεια των εβραίων που είχαν τη μεγαλύτερη ανάγκη;

Η ανάδειξη του Μακαρίου ως ηγέτη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_10/02/2013_510854

*Ο Μακάριος

*Η εκλογή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο

σηματοδότησε το απόγειο

των ενωτικών διεκδικήσεων

και μια νέα φάση του Κυπριακού

Της κ. Αναστασίας Γιάγκου*

          Τον Ιανουάριο του 1950, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου διοργάνωσε δημοψήφισμα, το οποίο κατέδειξε την επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας του κυπριακού ελληνισμού (95,7%) για ένωση με την Ελλάδα.

          Στη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος πρωτεύοντα ρόλο διαδραμάτισε ο νεαρός επίσκοπος Κιτίου και Γραμματέας του Γραφείου Εθναρχίας, Μακάριος (κατά κόσμον Μιχαήλ Μούσκος). Όταν τον Ιούνιο του 1950 ο γηραιός αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β΄ απεβίωσε, ο επίσκοπος Κιτίου εξελέγη στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, στην ουσία χωρίς αντίπαλο υποψήφιο, εφόσον ο βασικότερος ανταγωνιστής του, ο επίσκοπος Κυρηνείας Κυπριανός, απουσίαζε στο εξωτερικό επικεφαλής εθνικής πρεσβείας, η οποία θα γνωστοποιούσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Πώς έπεσε μια κολώνα στο Ολυμπιείον, το 1852

*Το δημοσίευμα της εφημερίδας "Αιών"

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η χθεσινή βροχόπτωση και το χαλάζι στην Αθήνα, θύμισε μια ανάλογη περίπτωση του 1852. Μια φοβερή κακοκαιρία τη νύχτα της 14ης προς την 15^η Οκτωβρίου του έτους εκείνου, που κράτησε πέραν των τριών ωρών, προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στην Αττική, αλλά και μια αγιάτρευτη πληγή.

          Έπεσε μια κολώνα στον ναό του Ολυμπίου Διός!!!

          Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με βάση δημοσίευμα της εφημερίδας «Αιών». Την φοβερή εκείνη νύχτα, μια απροσδόκητη λαίλαπα που άρχισε από τις 8 μμ. Και κράτησε πέραν  της 11^ης νυκτερινής, έπληξε την Αττική. Δυνατή βροχή αλλά και δύο μικρού μεγέθους σεισμοί, έκαναν το σκηνικό εφιαλτικό.

69) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ ΗΛΙΑΣ

*Πορτρέτο του Ηλία Τσιριμώκου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης 

Ο Ηλίας Τσιριμώκος, Πρόεδρος του Κοινοβουλίου στην πρώτη κυβέρνηση που σχημάτισε το 1963 η Ένωση Κέντρου, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Το 1965, όταν του ανατέθηκε η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, από τον βασιλέα Κωνσταντίνο, δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Γεννήθηκε το 1907 στην Λαμία και ήταν γιος του διατελέσαντος Προέδρου της Βουλής Ιωάννη Τσιριμώκου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Παρίσι. Άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα, από το 1931.

          Εισήλθε στην πολιτική σε νεαρή ηλικία και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδας με το Κόμμα των Φιλελευθέρων στη Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή στις 26 Ιανουαρίου 1936. Η Βουλή εκείνη καταλύθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος στις 4 Αυγούστου του ιδίου έτους εγκαθίδρυσε δικτατορία.

Μη υπαρχόντων πόρων.... και το 1901!!!

*Ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα φύλλα της εφημερίδας "'Εβρος" 

του Κωνσταντίνου Βλαχόπουλου, από τη συλλογή του Μιχάλη Πατέλη (Αλεξανδρούπολη).

*Η περίπτωση της εφημερίδας "'Εβρος" της Αδριανούπολης

που έμεινε αβοήθητη το 1901 από το Εθνικό Κέντρο, 

όταν στη Θράκη μαίνονταν οι προπαγάνδες 

και ο αλυτρωτισμός των γειτόνων μας 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

           Σήμερα θα σας αφηγηθώ μια σύντομη ιστορία, που δείχνει πώς το εθνικό κέντρο το 1901, όταν υπήρχαν σημαντικές ελληνικές αλύτρωτες πληθυσμιακές ομάδες, αδυνατούσε να τις βοηθήσει λόγω ελλείψεως πόρων. Ένα φαινόμενο, που και σήμερα ενδημεί στην εθνική ζωή, με αποτέλεσμα να χάνονται ή να υποβαθμίζονται διεθνή ερείσματα της χώρας και να υποχωρούν πολλές γραμμές άμυνας του ελληνισμού, εδώ που έχουμε καταντήσει... 

          Η ιστορία είναι πάντα διδακτική, γιατί παρέχει απτά παραδείγματα, που δείχνουν, αν πράγματι κάτι αλλάζει ή αν κάποια πράγματα, παραμένουν σε τέλμα όλα τα χρόνια, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

          Δυστυχώς η παραμέληση του Τύπου της Θράκης από το Εθνικό Κέντρο, σαν φαινόμενο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό, είναι διαχρονικό.

          Αφορμή για τις σκέψεις αυτές, μας δίνει ένα έγγραφο του 1901, που διασώζεται, έως και σήμερα στο Ιστορικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών.

          Το 1901 ο εκδότης της εφημερίδας «Έβρος» της Αδριανούπολης Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος, αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα. 

Η φρίκη των «Κρυστάλλων»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=495113&wordsinarticle=Τομαή

*Η συναγωγή της πόλης Λούντβιχσμπουργκ, στη Βάδη- Βυρτεμβέργη, 
έχει παραδοθεί στις φλόγες στις 10 Νοεμβρίου 1938, 
ως μέρος του παγγερμανικού πογκρόμ εναντίον των Εβραίων, 
που έστρωσε το χαλί στα σχέδια του Χίτλερ για την «τελική λύση»

*Φλογερά συλλαλητήρια στη Νέα Υόρκη

και διπλωματικά επεισόδια

για το αντισημιτικό πογκρόμ στη Γερμανία.
Αναφορές Ελλήνων διπλωματών

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

          Με αφορμή την καθιέρωση Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος την 27η Ιανουαρίου σε διεθνές επίπεδο, το ίδιο και στη χώρα μας, το παρόν άρθρο εξετάζει το αντισημιτικό κλίμα παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια από το οποίο επωφελήθηκε ο Χίτλερ προτού προχωρήσει στην «τελική λύση», όρο που χρησιμοποίησε η ναζιστική ιδεολογία, στην εξόντωση δηλαδή 6 εκατομμυρίων Εβραίων από την κατεχόμενη Ευρώπη.

          Οι διακρίσεις και οι διωγμοί του εβραϊκού στοιχείου από την Κεντρική Ευρώπη, τον γερμανόφωνο κυρίως χώρο, είχαν ξεκινήσει από τον Μεσοπόλεμο ήδη, δίνοντας μια καλή αφορμή στο ναζιστικό κόμμα και στον καγκελάριο Χίτλερ να προχωρήσει στην εφαρμογή του αντισημιτικού προγράμματός του λίγα μόλις χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιο (30 Ιανουαρίου 1933), με αποκορύφωμα το πογκρόμ της γνωστής έκτοτε ως «Νύχτας των Κρυστάλλων», στις 9-10 Νοεμβρίου 1938, εις βάρος των Εβραίων της Γερμανίας, όταν μέσα σε μία νύχτα κάηκαν ολοσχερώς σχεδόν 267 συναγωγές, λεηλατήθηκαν 7.500 εβραϊκές επιχειρήσεις, νοσοκομεία, σχολεία και νεκροταφεία και φονεύθηκαν 91 πολίτες.

Είναι καιρός να λύσουμε τα τραύματα του Εμφυλίου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_20/01/2013_508284

*Προκήρυξη της ΟΠΛΑ.

*Δύο εκπρόσωποι της νέας γενιάς ιστορικών

προσεγγίζουν την κρίσιμη δεκαετία του ’40

Του Ηλία Μαγκλίνη

          Ανήκουν και οι δύο σε μια νέα γενιά ιστορικών. Ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης είναι γεννημένος το 1970, ο Ιάσονας Χανδρινός το 1984. Και οι δύο όμως ασχολούνται με την ιστορία της ταραγμένης δεκαετίας του ’40.

          Ο πρώτος εξέδωσε πρόσφατα το βιβλίο «Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα» (εκδ. Αλεξάνδρεια), που εστιάζει στο εαμικό κίνημα των ανατολικών συνοικιών της Αθήνας και είναι αποτέλεσμα διδακτορικής έρευνας. Ο δεύτερος υπογράφει «Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα, 1942-1944» (εκδ. Θεμέλιο), προϊόν μεταπτυχιακής μελέτης που ερευνά ένα αποσιωπημένο για την Αριστερά θέμα: τη δράση των εκτελεστών της ΟΠΛΑ, του λεγόμενου «σιδερένιου βραχίονα» του ΚΚΕ.

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

          *Ένα σύντομο ταξίδι στην ιστορία και το χρόνο της Θράκης, με οδηγό τα γραμματόσημα που εκδόθηκαν εκεί, σε σημαντικές περιόδους της ιστορίας.

Η απελευθέρωση της Αθωνικής Πολιτείας πριν από 100 χρόνια

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_13/01/2013_507485

 *Απόσπασμα στρατιωτών με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Θεμιστοκλή Αιλιανό, στην Κερασιά. Είναι γύρω στις 10 Νοεμβρίου 1912 
(φωτ.: Εργαστήριο Ιωσαφαίων).

*Το ενδιαφέρον των Ρώσων,

η οικοδομική δραστηριότητα

και οι χαμένες περιουσίες

Της δημοσιογράφου Γιώτας Μυρτσιώτη

          Εκατό χρόνια πριν, στις 2 Νοεμβρίου 1912, άγημα του ελληνικού στόλου αποβιβαζόταν από τα αγκυροβολημένα στη Δάφνη ελληνικά πολεμικά πλοία, στη Χερσόνησο του Αγίου Ορους. Οι μοναχοί έκρουαν τις καμπάνες φωνάζοντας «Χριστός Ανέστη! Ζήτω η Ελευθερία! Ζήτω ο Ελληνισμός! Ζήτω η Ορθοδοξία! Ζήτω η Ελλάς!» και ύψωναν την ελληνική σημαία.

          Τις ίδιες ώρες, ένα σύντομο Δελτίο Τύπου έφτανε σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες της Ελλάδας: «Σήμερον την 10ην πρωινήν ώρα κατελήφθη η Χερσόνησος του Αθω διά ταυτοχρόνου αποβάσεως αγημάτων εις όρμον Αμμουλιανής και λιμένα Δάφνης, το επίνειον των Καρυών, της έδρας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Ορους».

          Στις Καρυές, η Ιερά Επιστασία συγκροτεί άμεσα τριμελή επιτροπή με σκοπό την παράδοση του καϊμακάμη (Οθωμανού πολιτικού διοικητή) και των άλλων σωμάτων ασφαλείας. Το άγημα έγινε δεκτό στην πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας με ζητωκραυγές από ένα μεγάλο πλήθος, που κατέφθασε από όλο σχεδόν το Άγιον Όρος. Στρατιώτες και πατέρες πανηγύριζαν μαζί τον τερματισμό της οθωμανικής κυριαρχίας στον Άθω μετά από μισή χιλιετία.