Τα εικοσάρικα... της 3ης Σεπτεμβρίου 1843!!!

Απόσπασμα του δημοσιεύματος του "Αιώνος" για την διανομή των εικοσαδράχμων

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843, που υποχρέωσε τον βασιλέα Όθωνα να αποδεχθεί Σύνταγμα, μεταβάλλοντας τον χαρακτήρα του πολιτεύματος, από «Ελέω Θεού» μοναρχία σε συνταγματική μοναρχία, είχε και τις αστείες πλευρές της!

          Είναι ελάχιστα γνωστό σήμερα, ότι όσοι απλοί ένοπλοι πήραν μέρος στην Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843, αμείφθηκαν από το κράτος, με 20 δραχμές!!!

          Και μάλιστα τα λεφτά διανεμήθηκαν στους επαναστάτες, παρουσία του συνταγματάρχη (τότε) Ιωάννη Μακρυγιάννη, ο οποίος ήταν επικεφαλής των ενόπλων πολιτών. Στους αξιωματικούς που πήραν μέρος στην Επανάσταση ο Δήμος Αθηναίων, είχε δώσει ειδικό παράσημο και αμοιβή 100 δραχμών.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Έντονες  αντιδράσεις μεταξύ αναγνωστών, δημιούργησε το θέμα για τις λεπτομέρειες της κηδείας της Αικατερίνης χήρας του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη. Ο διάλογος διεξήχθη στο Facebook αλλά πιστεύω ότι αξίζει, τα λεχθέντα, να μεταφερθούν και εδώ ώστε οι αναγνώστες να έχουν συνολική εικόνα και ανάλογη άποψη για το δημοσίευμα.

Θέλω να τονίσω και από εδώ, πώς δεν αμφισβητώ τη μεγάλη προσφορά της Εκκλησίας στο Έθνος και ότι ατοπήματα εκπροσώπων της, δεν ακυρώνουν την ηγετική της παρουσία στην ελληνική κοινωνία. Παράλληλα πιστεύω, ότι και άστοχες πράξεις όσων συνδέονται με την Εκκλησία, δεν πρέπει να συγκαλύπτονται όπως ζητήθηκε από αναγνώστες. Αντίθετα πρέπει να στηλιτεύονται δεόντως για να μην επαναλαμβάνονται.

ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΑΝ ΠΑΠΑ, ΝΑ ΘΑΨΟΥΝ ΤΗ ΧΗΡΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ!!!

*Το δημοσίευμα της"Στοάς"

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η αγνωμοσύνη των θεσμικών παραγόντων της χώρας προς του ήρωες και τους άξιους πολίτες, που θυσιάστηκαν, είναι αθεράπευτο διαχρονικό σύνδρομο της άμοιρης πατρίδας μας.

Πρόσφατα γράψαμε για την μικρονοϊκή αντιμέτωπιση από την αστυνομία και το προϊοστάμενο υπουργείο της, ορισμένων πολιτών που σκέφτηκαν να τιμήσουν στα βαθειοά γεράματά του τον πυρπολητή Κωνσταντίνο Κανάρη.

Σήμερα θα δούμε μια απρεπή συμπεριφορά ιερέων, προς την αποθανούσα χήρα του ήρωα της Επανάστασης του 1821 στρατηγού Μακρυγιάννη.

ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Α' ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ 1843

         

*Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που οδήγησε στον σχηματισμό 

της Α΄ Εθνοσυνέλευσης

          Είναι πολλές οι εκδόσεις της Βουλής των Ελλήνων και είναι εύλογο το ιστορικό και επιστημονικό ενδιαφέρον τους..

          Μια από αυτές, είναι και η έκδοση των Πρακτικών της Α΄ Εθνικής Συνέλευσης η οποία διήρκεσε από τις 8-11-1843 έως τις 18-3-1844 και έδωσε στη χώρα, μετά την Επανάσταση των Καλλέργη- Μακρυγιάννη, το πρώτο μετεπαναστατικό  της Σύνταγμα.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΙΩΝΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ

Με αφορμή την επέτειο και το ζόφο των ημερών, ο φίλος μου ο Μάκης μου στέλνει ένα κείμενο - απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, που στις μέρες μας αποκτά δραματική επικαιρότητα. Γράφτηκε μόλις 25 χρόνια μετά το ηρωικό 1821:  ".Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά όπου γευόμαστε, θα παρακαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή, τιμιότη.   ...Τις πρόσοδες της πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε ''πηρεσίαν να μπούμεν'', ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμε όλες. Χρωστούν εις το Ταμείον δεκαοχτώ 'κατομμύρια ο ένας και ο άλλος. Ο Μιχαλάκης ο Γιατρός πεντακόσιες χιλιάδες, ο Τζούχλος τρακόσες, ο Γεωργάκης Νοταράς τρακόσες πενήντα - όλο τέτοιγοι χρωστούνε αυτά. Ο κεντρικός ταμίας ο Φίτζες - τρακόσες πενήντα του λείπουν από το ταμείον. Κι' ακόμα δεν κυτάχτηκαν πόσα θα λείψουν ακόμα. Το ίδιο ντογάνες κι' άλλα. Τέτοιοι μπαίνουν εις τα πράγματα και τέτοιους συντρόφους βάνουν.  ...Οι αγωνισταί, οι περισσότεροι και οι χήρες κι' αρφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία -γεμίσαμαν πλήθος πιανοφόρια και κιθάρες. Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματά τους, λεπτό δεν τους δίνομεν από αυτά- κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματά μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον. ...Πώς θα σωθούμε εμείς μ' αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίας του κόσμου ως άνθρωποι; ...Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλυτώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν."