Η τραγική υπόθεση Πλουμπίδη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_06/10/2013_535887

 *Ο συλληφθείς το 1952 Νικόλαος Πλουμπίδης ή Μπάρμπας

*Η εξοντωτική κατηγορία του ΚΚΕ

εναντίον του είχε αίτια πολιτικά,

καθώς στο παρελθόν είχε διαφωνήσει

με τις επιλογές Ζαχαριάδη

Της Κατερίνας Τσέκου*

«Ο Πλουμπίδης είναι κορυφαία περίπτωση,

όχι απλώς κομμουνιστή,

αλλά ανθρώπου που σέβεται τον εαυτό του,

την αξιοπρέπειά του ως το τέλος.

Μας τίμησε όλους» (Πέτρος Ανταίος).

          Η ηγεσία του ΚΚΕ, έχοντας χάσει τη μάχη για την εξουσία, βρέθηκε εξόριστη το 1949, με τη λήξη των εχθροπραξιών του εμφυλίου πολέμου. Παρά ταύτα, στην αρχή, προσέβλεπε σε ανασύνταξη των δυνάμεών της για έναν «τρίτο γύρο» διεκδίκησης της εξουσίας.

          Γι’ αυτό και, υπό το σύνθημα «με τα όπλα παρά πόδα», προσπάθησε να οργανώσει στρατόπεδα εκπαίδευσης κομμουνιστών Ελλήνων φυγάδων στις Λαϊκές Δημοκρατίες, να διατηρήσει ομάδες ανταρτών στο βουνό και να συγκροτήσει παράνομες (αφού το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου) οργανώσεις στις μεγάλες ελληνικές πόλεις. Με δίκτυα ασυρμάτων «κρατούσε επαφή», ώστε όσοι αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων έμειναν στην Ελλάδα να παίρνουν τις κομματικές οδηγίες και παράλληλα να μεταδίδουν στο εξωτερικό χρήσιμες για το κόμμα πληροφορίες.

          Τον συντονισμό και τη σύνδεση της εξόριστης ηγεσίας με τις παράνομες οργανώσεις στην Ελλάδα αναλάμβαναν, σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, στελέχη του κόμματος, ειδικά εκπαιδευμένοι απεσταλμένοι του («πράκτορες»), οι οποίοι εισέρχονταν παράνομα στη χώρα. Κάποιοι κατάφερναν μετά το πέρας της αποστολής τους να διαφύγουν, όμως οι περισσότεροι συλλαμβάνονταν από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (τη συσταθείσα από τους Αμερικανούς ΚΥΠ).

Ένα ντοκιμαντέρ για τους Βαλκανικούς Πολέμους

Η ΒΟΥΛΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ απέκτησε κανάλι στο youtube!

    Μεταξύ άλλων, μπορείτε να δείτε και το ντοκιμαντέρ που έγραψε ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης και το σκηνοθέτησε η Τάινα Γρηγοριάδου,  για να τιμηθεί η επέτειος των 100 ετών από τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους. Η διάρκειά του είναι 40 λεπτά.    

Η μάχη της Ελασσόνας το 1912

*Η Ελασσόνα από το Ημερολόγιο του Κ.Σκόκου

*Η πρώτη απελευθερωμένη πόλη

κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους

Γράφει ο Παντελής Στέφ. Αθανασιάδης

          Οι Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13, είναι οι ενδοξότεροι πόλεμοι της Ελλάδας μετά την εξέγερση του 1821 και την εγκαθίδρυση ελεύθερου ελληνικού κράτους. Η κήρυξη του πολέμου εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την πλευρά της Ελλάδας, έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1912.

          Η πρώτη νικηφόρα μάχη, που κατέληξε σύντομα στην απελευθέρωση της πρώτης πόλης, είναι η μάχη της Ελασσόνας. 

          Η πόλη αυτή αναπτύχθηκε στα ερείπια της αρχαίας Ολοσσόνος και την θεωρούσαν πάντα σπουδαίο στρατηγικό σημείο. Από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ο Οθωμανός Πασάς Σεϊφουλάχ, είχε κατασκευάσει οχυρωματικά έργα και διεύρυνε το συγκοινωνιακό δίκτυο της περιοχής.

          Ο ελληνικός στρατός άρχισε την προέλασή του στις 5 Οκτωβρίου 1912 στη Θεσσαλία. Το προηγούμενο βράδυ ο αρχηγός Στρατού Διάδοχος Κωνσταντίνος, εξέδωσε διαταγή επιχειρήσεων, η οποία καθόριζε ότι η προέλαση του Στρατού της Θεσσαλίας θα άρχιζε το πρωί της επομένης.

1944: Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΦΑΚΟ ΤΟΥ ΦΙΝΟΥ

*Σπάνια ταινία από την Απελευθέρωση 

της Αθήνας, τον Οκτώβριο του 1944, 

με τον φακό του μεγάλου κινηματογραφιστή Φιλοποίμενος Φίνου.

«Μνημονιακός» ο Λόρδος Βύρων;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_29/09/2013_534902

*Ο λόρδος Βύρων στο πορτρέτο του Tomas Philips

*Η νέα μελέτη του καθηγητή 
Ρόντερικ Μπίτον ενώνει 
την Ελλάδα της Επανάστασης 
με εκείνη της κρίσης

Συνέντευξη στον Ηλία Μαγκλίνη

          Με τον Βρετανό καθηγητή Ρόντερικ Μπίτον είχαμε συναντηθεί τελευταία φορά τον Δεκέμβριο του 2010. Ο κάτοχος της έδρας Κοραή στο King’s College του Λονδίνου έγραφε τότε μια μελέτη για τη σχέση του Λόρδου Βύρωνα με την Ελλάδα της Επανάστασης.

          Τρία χρόνια αργότερα, το βιβλίο είναι γεγονός. Τίτλος του: Byron’s War: Romantic Rebellion, Greek Revolution (Oxford University Press, σελ. 338)- «Ο πόλεμος του Βύρωνα: Ρομαντική εξέγερση, Ελληνική Επανάσταση» (θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη).  
           Ξανασυναντήσαμε τον καθηγητή Μπίτον στην Αθήνα, όταν επισκέφθηκε τη χώρα μας με αφορμή εκδήλωση στην πρεσβεία της Μεγάλης Βρετανίας για την επιστροφή του περίφημου πορτρέτου του Βύρωνα, που είχε φιλοτεχνήσει ο Τόμας Φίλιπς.

Οι Βορειοθράκες εθελοντές, στον πόλεμο του 1897

*Σκίτσο από την "Ακρόπολη" για την έλευση των Βορειοθρακών εθελοντών στην Αθήνα

*Μια άγνωστη πτυχή

της γενναίας προσφοράς 

της Ανατολικής Ρωμυλίας

προς την μητέρα πατρίδα.

Γράφει ο Παντελής Στεφ Αθανασιάδης

                Οι Βόρειοι Θράκες γνωστοί και ως Ανατολικορωμυλιώτες, σε κάθε περίσταση έδειξαν την ανιδιοτελή φιλοπατρία τους. Και στις καλές στιγμές αλλά προπαντός και στις δύσκολες περιστάσεις της Ελλάδας. Αυτό το απέδειξαν και στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

                Ο πόλεμος αυτός, παρά την γενικά καλή παρουσία του ελληνικού στρατεύματος, που είχε καταγάγει σημαντικές νίκες, είχε για τη χώρα μας ατυχή έκβαση. Πρόκειται για τον πόλεμο που κήρυξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά της Ελλάδας το έτος 1897, αρνούμενη να επιτρέψει τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Κρήτη, προκειμένου ο ίδιος ο κρητικός λαός να αποφασίσει για την τύχη του.

                Η ελληνοτουρκική μεθόριος άρχιζε από τη γραμμή της Άρτας και έφτανε έως τις νοτιοανατολικές υπώρειες του Ολύμπου. Οι Οθωμανοί συγκέντρωσαν στρατιωτική δύναμη, 121.500 ανδρών και 1.300 ιππέων, με αρχηγό τον Ετέμ Πασά και γερμανούς συμβούλους. Οι ελληνικές δυνάμεις παρέταξαν 54.000 άνδρες και 500 ιππείς, με επικεφαλής τον διάδοχο Κωνσταντίνο.

Λ. Μαβίλης και Cl. Harris, δυο ευγενικές μορφές, το 1897

*Ο Λορέντζος Μαβίλης σε ηλικία 30 ετών στη Γερμανία

*Πώς γλύτωσε ο Μαβίλης την αυτοκτονία.
*Ο θάνατος του Άγγλου φιλέλληνα Cl. Harris

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Λορέντζος Μαβίλης, είναι μια από τις ευγενέστερες και ηρωικότερες μορφές της νεώτερης Ελλάδας. Ποιητής, πολιτικός, αλλά και εθελοντής στις δύσκολες στιγμές του Έθνους καθαγιάστηκε στην εθνική συνείδηση με τον ένδοξο θάνατό του στη μάχη του Δρίσκου του 1912.

          Πολέμησε στην επανάσταση της Κρήτης το 1896. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1897 ως εθελοντής. Εξελέγη βουλευτής στην Α΄ Αναθεωρητική Βουλή του 1910. Πολέμησε εθελοντικά με τους Γαριβαλδινούς στους βαλκανικούς πολέμους, αν και ήταν πρώην βουλευτής και ηλικίας 52 ετών. Με άλλα λόγια υπήρξε ένα φωτεινό παράδειγμα φιλοπατρίας και εθελοντισμού. Ένα παράδειγμα, από αυτά που λείπουν στις μέρες μας.

          Σήμερα, θα γνωρίσουμε μια σχετικά άγνωστη σελίδα από τη ζωή του Μαβίλη, όταν ήταν έτοιμος να τινάξει στα μυαλά του στον αέρα, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων το 1897, στη μάχη των Πέντε Πηγαδιών. Στην ίδια μάχη έχασε τη ζωή του και ένας φίλος του Άγγλος φιλέλληνας.

Σοβιετικοί αντάρτες στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ

*Αντάρτες της Εθνικής Αντίστασης εν δράσει, κατά την Κατοχή

           Σήμερα 7/4/2014 βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να εμπλουτίσω το θέμα αυτό που μπορείτε να διαβάσετε στην συνέχεια, με νεώτερα στοιχεία. Πρόκειται για κατάλογο Σοβιετικών στρατιωτών και αξιωματικών που πολέμησαν 

στις γραμμές του ΕΛΑΣ και έπεσαν πολεμώντας στην Ελλάδα εναντίον των κατακτητών, κατά την κατοχή 1941-1944. Ο πίνακας αυτός έχει συνταχθεί από τον μόνιμο ιστοριογράφο της ΔΙΣ/ΓΕΣ, κ. Νικόλαο Σολ. Δεπάστα.

1)    Τσερκάσοφ Γκεόργκυ, έπεσε στη Στυλίδα στις 6-11-1942

2)    Γκόλικοφ Νικολάϊ, έπεσε στα Κρούσια

3)    Σοκόλοφ Μιχαήλ, από το Λένινγκραντ

4)    Σαουζντάλτσεφ Ανατόλι, από το Χήμκι

5)    Πολίμπιν Ολέγκ , από την Ουκρανία

6)    Μαρτίνοφ Ολέγκ, από το Λένινγκραντ

7)    Αμπράμοφ Αλεξάντερ, από το Λένινγκραντ

8)    Καζακόφ Πιότρ, Διοικητής του ρωσικού λόχου του 30^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ

9)    Παραμόνοφ Ιβάν, από το Σμολένσκ

10)                       Κριβένκο Ιβάν, από το Κίεβο

11)                       Ναζαρένκο Γιούρι Ντμιτρίεβιτς, από την Πολτάβα

12)                       Νοβιζίλοφ Πάβελ, από το Ιζέβσκ

13)                       Γκάνιν Αλεξέι, από τη Μόσχα

14)                       Γιούντιν Νικολάι, από την Καρέλια

15)                       Μπελαβνίτσεφ Ιάκοβ, από την Τούλα

16)                       Λιβάτοφ Βασίλη, από το Μαρλαμπτήλ- Ρωσία

17)                       Αμπάτοδ Αλεξέι, από το Ροστόβ

18)                       Μιχαΐλοβιτς Ιβάν, έπεσε στην Αγία Τριάδα Καλοσκοπής

19)                       Ζιμαγκόρεφ Αλεξέι,  έπεσε στην Αγία Τριάδα Καλοσκοπής

20)                       Νικολάι, άλλο στοιχείο δεν υπάρχει, παρά μόνο ότι έπεσε στην Άνω Υδρούσα

21)                       Νικίτιν, έπεσε στην μάχη της Φλώρινας

22)                       Άγνωστος. Αναγράφεται η θυσία του στο μνημείο της Στυμφαλίας σαν Σοβιετικός Κομσομόλ

23)                       Σέβελ Νικολάι, είναι θαμμένος στο βρετανικό νεκροταφείο του

24)                       Σοροκόφ Πιότρ, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

25)                       Πανόφ Ιβάν, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

26)                       Πατόκα Πάβελ, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

27)                       Ποπόφ Πάβελ, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

28)                       Στουκατσεόφ Ντμίτρι, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

29)                       Αρχίποφ Πιότρ,  είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

30)                       Εφρέμοφ Κούζμου, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

31)                       Πανίτκιν Σεγκέι, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

32)                       Τσερβερκόφ Ιβάν,  είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

33)                       Ρατούσνι Βασίλη- Ρομάνοβιτς, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

34)                       Ορλαμένκο Αλεξέι

35)                       Μπαρσούκοφ Ιβάν

36)                       Γκολένκοφ Νικολάι, πέθανε από τραύματα στο χωριό Αξιούπολη.  

*Λόχοι Ρώσων αυτομόλων

σε Πελοπόννησο και Μακεδονία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         Η εθνική μας Αντίσταση, είναι εν πολλοίς χαρτογραφημένη και καταγεγραμμένη. Ορισμένες πτυχές της ωστόσο, μένουν ακόμα άγνωστες στο ευρύ κοινό, είτε διότι οι αναμνήσεις των πρωταγωνιστών της δεν εστιάστηκαν επάνω τους, είτε διότι το κλίμα της εποχής, δεν ευνοούσε την ανάδειξή τους. Μια τέτοια πτυχή, είναι και η συμμετοχή Ρώσων στρατιωτών στον ΕΛΑΣ.

          Από τις ελληνικές αντιστασιακές ομάδες, δεν έλειψε η επαφή με το εξωτερικό. Από την αρχή της γερμανοχιτλερικής Κατοχής, ο ελληνικός λαός έκρυψε, φιλοξένησε και φυγάδευσε Άγγλους στρατιώτες, που είχαν βρεθεί αγωνιζόμενοι στο ελληνικό έδαφος. Δίκτυα αποστολής εθελοντών στη Μέση Ανατολή χρησιμοποιήθηκαν και γι' αυτόν το σκοπό, ενώ παρόντες υπήρξαν αργότερα, Άγγλοι και Αμερικανοί στρατιωτικοί που συμβούλευαν, καθοδηγούσαν ή και υποδείκνυαν στόχους στις ελληνικές οργανώσεις Αντίστασης. 

             Πλέον γνωστές είναι οι περιπτώσεις του Κρις Γουντχάους και του Έντυ Μάγιερς στην Κεντρική Ελλάδα, του Πάτρικ Λη Φέρμορ στην Κρήτη, του ταγματάρχη Μίλερ (Guy Micklethwait) στην Ανατολική Μακεδονία, του αντισυνταγματάρχη Χιλς (Leslie Frederic Sheppard) στη Θεσσαλία, του Ελληνοαμερικανού Τζιμ Κέλλυς στον νομό Έβρου κ.ά. αλλά και του Ρώσου συνταγματάρχη Ποπώφ, επικεφαλής σοβιετικής αποστολής, χωρίς όμως ουσιώδη δράση. Σαμποτέρ διεκπεραίωσαν κρίσιμες ανατινάξεις γεφυρών και σιδηροδρομικών γραμμών, με την στήριξη των Ελλήνων ανταρτών.

Η κρίση στις σχέσεις Παπάγου- Μαρκεζίνη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ   http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/09/2013_533452

*Από αριστερά: Στέφανος Στεφανόπουλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, 

Αλέξανδρος Παπάγος, Παναγιώτης Πουλίτσας (υπηρεσιακός πρωθυπουργός) Σπυρίδων Μαρκεζίνης

*Ποιες ήταν οι συνέπειες της διαφωνίας τους

και πόσο επηρεάστηκαν η οικονομική

και η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας

59 χρόνια πριν

Του Σωτήρη Ριζά*

          Η διαφωνία και εν συνεχεία η ρήξη στις σχέσεις μεταξύ του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου και του υπουργού Συντονισμού Σπύρου Μαρκεζίνη τον Απρίλιο του 1954 δεν είχε τόσο άμεσες πολιτικές συνέπειες, όπως η διαφωνία του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τους Παναγή Παπαληγούρα και Γεώργιο Ράλλη το 1958, που οδήγησε σε νέες εκλογές, ή η ρήξη του Γεωργίου Παπανδρέου με ισχυρά στελέχη της Ένωσης Κέντρου το 1965, που οδήγησε στην ανατροπή της κυβέρνησης του Κέντρου και σε μια μακρά πολιτική κρίση.

          Ο στρατάρχης Παπάγος διατήρησε την πρωθυπουργία έως τον θάνατό του, τον Οκτώβριο του 1955, και το κυβερνών κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία παρά την αποχώρηση 25 βουλευτών, οι οποίοι συντάχθηκαν με τον Μαρκεζίνη το 1954. Πιο ενδιαφέρον ήταν το προσωπικό υπόβαθρο της διαφωνίας καθώς και πολιτικές προεκτάσεις που αφορούσαν την οικονομική και εξωτερική πολιτική, οι οποίες όμως δεν διαλευκάνθηκαν πλήρως.

Πώς ήταν η Ακρόπολη το 1834!

*Παλαιό χαρακτικό που απεικονίζει την Ακρόπολη με τον οθωμανικό μιναρέ.

*Μια αυθεντική περιγραφή

από τον Γάλλο λόγιο

Thomas Abbet- Graccet

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η Ακρόπολη διαχρονικά, αποτέλεσε πάντοτε μαγνήτη για όλους τους επισκέπτες της Αθήνας, πολλοί από τους οποίους την ζωγράφισαν ή έκαναν σχέδια για σπουδαίες γκραβούρες, ενώ άλλοι μας έδωσαν λεπτομερείς περιγραφές του σπουδαιότερου μνημείου της κλασσικής Αρχαιότητας.      

                Ο Thomas Abbet- Graccet υπήρξε σημαντικός Γάλλος λόγιος και περιηγητής του 19^ου αιώνα. Περί το έτος 1900, βρέθηκαν επιστολές που είχε στείλει στον κόμη Durcis με σημαντικές πληροφορίες για γεγονότα της εποχής του και για περιοχές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Επρόκειτο μάλλον για αντίγραφα επιστολών του, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου τη σημασία τους.

                Σε μία από τις επιστολές αυτές, περιγράφει την επίσκεψή του στην Ακρόπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 1834. Η εικόνα που δίνει, έχει την αξία της, για να κατανοήσουμε σήμερα, με τόσα σημαντικά έργα που έγιναν, την κατάσταση του σημαντικού αυτού βράχου για τον παγκόσμιο πολιτισμό, λίγα χρόνια μετά την διεξαγωγή του απελευθερωτικού αγώνα του 1821 και δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους. Η επιστολή του αυτή δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αρμονία» το 1901.

Ποιος ήταν ο πραγματικός Ανδρέας Παπανδρέου;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/09/2013_532661

*Ο Ανδρέας Παπανδρέου

Του Θεόδωρου Κουλουμπή*

          Έχουν περάσει τριάντα εννέα χρόνια από την 3η του Σεπτέμβρη 1974, την ημέρα της γέννησης του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Καθώς το κόμμα αυτό, σήμερα υπό την ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, συνεδριάζει και προβληματίζεται για τα έργα και τις ημέρες του, το ερώτημα που εγείρεται είναι αν οι σχετικές διαβουλεύσεις θα αποτελέσουν μια επιστημονική νεκροψία ή μια σωτήρια επέμβαση αλλαγής της αορτικής του βαλβίδας.

          Η απάντηση θα εξαρτηθεί, κυρίως, από την αποτίμηση της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του πολυδιάστατου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου. Με άλλα λόγια, ήταν το ΠΑΣΟΚ ένα προσωποπαγές κόμμα, μια οντότητα της οποίας ο βίος φθίνει μετά την αποχώρηση του ιδρυτή του από την εξουσία ή ένα θεσμικό μόρφωμα που θα αντέξει στις εναλλαγές των αρχηγών του στην ηγεσία;

Στον αστερισμό της καταστροφής της Σμύρνης...

*Ο "συνωστισμός" στην προκυμαία της Σμύρνης, κατά την άποψη της κ. Μαρίας Ρεπούση

        Οι μέρες αυτές που διανύουμε, είναι οι μέρες των τραγικών γεγονότων της καταστροφής της Σμύρνης το 1922 και της απώλειας της Ανατολικής Θράκης.

        Επειδή στο παρόν ιστολόγιο κατά καιρούς έχουν αναρτηθεί σχετικά άρθρα, παραθέτουμε έναν οδηγό, για όσους αναγνώστες θα ήθελαν να έχουν σφαιρικότερη ενημέρωση ή να ανανεώσουν τη γνώση που είχαν για όσα συνέβησαν τότε. Παρατίθενται οι τίτλο των άρθρων και οι διευθύνσεις που μπορούν με ένα κλικ να σας ανοίξουν το άρθρο που επιλέξατε.

 

ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΟΡΤΑΚΙΟΪ ΘΡΑΚΗΣ

*Το παλαιό Ορτάκιοϊ

 *Βουλγαρικές ωμότητες

 με στόχο τον αφελληνισμό

της Θράκης το 1913-1919

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Το Ορτάκιοϊ , που θα μας απασχολήσει σήμερα, είναι σήμερα μια μικρή βουλγαρική πόλη με τη σημερινή ονομασία Ιβαΐλοβγκραντ. Στο παρελθόν όμως ήταν μια μεγάλη κωμόπολη με ανθούσα ελληνική παρουσία και έδρα μητρόπολης. Βρίσκεται κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, ακριβώς απέναντι από το ελληνικό χωριό Δοξιπάρα, όπου ανακαλύφθηκαν σε τύμβο μέσα, άμαξες και σκελετοί. Απέχει περίπου 38 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Διδυμοτείχου.

                Κατά το 1790 το Ορτάκιοϊ καταστράφηκε από τους Κιρτζαλήδες ληστές (Για το φαινόμενο των Κιρτζαλήδων ληστών βλέπε στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2012/05/blog-post_17.html#more  . Αργότερα και στα τέλη του 19ου αιώνα με αρχές του 20ου η πόλη αριθμούσε περισσότερους από 3.000 Έλληνες κατοίκους. Από το 1859, το Ορτάκιοϊ έγινε η έδρα της Μητρόπολης Λιτίτζης. Στην πόλη υπήρχε μια αστική σχολή, ένα παρθεναγωγείο και ένα νηπιαγωγείο.

Η επίσκεψη Αντενάουερ στην Ελλάδα, το 1954

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_08/09/2013_532702

*Ο Αντενάουερ, επισκέπτεται την Σαντορίνη. 

Ο αρχαιολόγος παππούς του υπήρξε ο πρώτος ανασκαφέας του νησιού 

*Στο τραπέζι η εξωτερική πολιτική

και η οικονομική συνεργασία

υπό τη βαριά σκιά

του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου 59 χρόνια πριν

Του Δημήτρη Κ. Αποστολόπουλου*

          Με δεδομένη την «ιστορική υποθήκη» της ναζιστικής κατοχής ξεκινούσε η επανασύναψη των σχέσεων Ελλάδας και Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

          Παρά τις μεγάλες απώλειες του πληθυσμού, που ήλθαν ως αποτέλεσμα των βίαιων αντιποίνων και του λιμού, αλλά και τις τεράστιες υλικές καταστροφές σε υποδομές, πόλεις και χωριά, οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της χώρας θα έδειχναν καλή πίστη, πιστεύοντας ότι η νέα Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας διέφερε ριζικά από το Τρίτο Ράιχ. Ηδη τον Οκτώβριο του 1950 ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, Γεώργιος Παπανδρέου, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Δυτική Γερμανία με στόχο- πέρα από τις γενικότερες οικονομικές επαφές- να ξανακερδίσουν τα ελληνικά καπνά την παραδοσιακή τους θέση στη γερμανική αγορά, στόχος που επιτεύχθηκε με την υπογραφή σχετικής συμφωνίας.

Ελληνική τηλεόραση: Δεσποινίς, ετών πενήντα!

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=527240&wordsinarticle=

*Το εμβληματικό κτίριο της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης

*Άργησε αλλά ιδρύθηκε 

ως ισχυρός αντίπαλος

στην αγαπημένη συνήθεια των Ελλήνων 

να... πολιτικολογούν!

Της κ. Φωτεινής Τομαή

            Ποιος θα μπορούσε σήμερα να πιστέψει ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα της Ευρώπης που ως τα μέσα της δεκαετίας του ’60 παρέμενε χωρίς κρατική τηλεόραση; Είναι γι’ αυτό ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στην ίδρυσή της και που ασφαλώς συνδέονταν με την άσκηση πολιτικής επιρροής στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων.
            Αν και δεν συμπεριλαμβανόταν στις άμεσες προτεραιότητες οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας μετά τον πόλεμο η ίδρυση ελληνικής κρατικής τηλεόρασης, η ανάγκη της προέκυψε, προσλαμβάνοντας μάλιστα επιτακτικό χαρακτήρα, τη δεκαετία έξαρσης του Ψυχρού Πολέμου, όταν ακόμη και τα Σκόπια έφτασαν να διαθέτουν τηλεοπτικό σταθμό στις πόλεις Μοναστήρι και Πρίλεπ, όπως πληροφορούσε με έγγραφό του ο τότε διευθύνων το γενικό προξενείο μας Κ. Ζαχαρόπουλος (ΑΠ 2287, Σκόπια, 4 Νοεμβρίου 1959).  

ΠΑΣΟΚ: Η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_01/09/2013_531882

*Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ανακοινώνει τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη 1974

*Μια μαρτυρία για τους μύθους 

και τις αλήθειες

που συνοδεύουν την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ

από τον Ανδρέα Παπανδρέου

Του Κώστα Χρ. Ανδρουτσόπουλου*

          Χρόνια τώρα έχει «κατασκευαστεί» η βεβαιότητα ότι η ίδρυση νέου κόμματος μετά τη μεταπολίτευση ήταν αναγκαία και αναπόφευκτη και ότι χάρη στη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ ενώθηκε εν συνεχεία η «Δημοκρατική Παράταξη» και το 1981 ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που είχε διαμορφωθεί τις μέρες της μεταπολίτευσης. 

          Η 3η του Σεπτέμβρη του 1974 δεν προέκυψε όμως από παρθενογένεση. Προϋπήρξαν γεγονότα, πολλές φορές φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, που οδήγησαν στη δημιουργία κατά τη μεταπολίτευση νέου κόμματος (Κινήματος για να είμαι σύμφωνος με την επαναστατική ορολογία της εποχής εκείνης).

Η Συμφωνία της Άγκυρας, το 1953

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_25/08/2013_531154

*Ο Τύπος αναγγέλλει την υπογραφή του τριμερούς συμφώνου στην Άγκυρα ("Ελευθερία")

*Ελλάδα, Τουρκία και Γιουγκοσλαβία

υπέγραψαν συνθήκες φιλίας
και συνεργασίας, που απεδείχθησαν

θνησιγενείς 60 χρόνια πριν

Της Δώρας Γκότα-Σμυρνιούδη*

          Τον Φεβρουάριο του 1953 έκπληκτη η διεθνής κοινότητα παρακολουθούσε τις διπλωματικές επαφές μεταξύ της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας του Τίτο και δύο μελών του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας και της Τουρκίας, για δημιουργία περιφερειακής στρατιωτικής συμμαχίας στα Βαλκάνια.

          Και μπορεί στη σημερινή εποχή, που ο Ψυχρός Πόλεμος έχει λήξει, η προσέγγιση κρατών με διαφορετικό ιδεολογικό υπόβαθρο να μην προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το 1953 όμως φάνταζε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

          Την εποχή εκείνη η σύγκρουση Ανατολής και Δύσης δεν ήταν μόνο θεωρητική, αφού ο πόλεμος της Κορέας, που είχε ξεσπάσει τον Ιούνιο του 1950 και διαρκούσε ακόμη, με την εμπλοκή πολυεθνικής δύναμης του ΟΗΕ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και κομμουνιστικών κινεζικών στρατευμάτων να αποτελεί την πρώτη μεγάλης εμβέλειας σύρραξη μεταξύ των δύο συνασπισμών.

Η ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΗ ΕΚΛΟΓΗ ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

*Ο κ. Χρήστος Σαρτζετάκης

Του Απόστολου Τσομπάνη – Νότιου*

          Η πλέον, ίσως, επεισοδιακή εκλογή Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας από την Μεταπολίτευση ήταν αυτή του Χρήστου Σαρτζετάκη.

          Ο Χρήστος Σαρτζετάκης εκλέχτηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Μάρτιο του 1985 και παρέμεινε στο αξίωμα αυτό μέχρι το τέλος της θητείας του, τον Μάιο του 1990.

          Ο διακεκριμένος δικαστικός, είναι μέχρι σήμερα το μόνο μη πολιτικό πρόσωπο που εκλέχτηκε στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα.

'Ενας άγνωστος Θραξ, ήρωας του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου

*Σώζεται τουλάχιστον μια φωτογραφία του στην εφημερίδα "Πατρίς" στις 28 Νοεμβρίου 1912

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η Θράκη είχε πάντα συμμετοχή στους εθνικούς αγώνες, αλλά δεν κατόρθωσε να αναδείξει τους ήρωες της, τα δικά της παιδιά δηλαδή, όπως συνέβη με άλλες περιοχές της Ελλάδας. Με αποτέλεσμα να μην ξέρουν ούτε οι Θρακιώτες τους ήρωές τους. Και δεν ήταν λίγοι… Άλλωστε και στο επίπεδο της ιστοριογραφίας η Θράκη είναι αδικημένη από τους μεγάλους ιστοριογράφους, αλλά εδώ, όχι με δική της ευθύνη.

          Σήμερα θα γνωρίσουμε έναν άγνωστο Βορειοθράκα ήρωα, θύμα των βουλγαρικών διωγμών στις αρχές του 20^ου αιώνα, ο οποίος τελικά έδωσε τη ζωή του το 1912, στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, τότε που η Ελλάδα άνοιγε τα φτερά της για την εθνική ολοκλήρωση.

          Πρόκειται για τον Παπαλάμπρου Γεώργιο, από την Περιστερά της Ανατολικής Ρωμυλίας. Δυστυχώς τα στοιχεία που γνωρίζουμε για τον ένθερμο αυτό πατριώτη, είναι περιορισμένα.

Η ΕΚΛΟΓΗ ΚΩΝ. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΤ-1

Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος ορκίζεται ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας

                Ο φίλος Απόστολος Τσομπάνης- Νότιος, ανακάλυψε στο You Tube  και μου έστειλε ένα βίντεο από την εκλογή του κ. Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου στις 8 Μαρτίου 1995 ως Προέδρου της Δημοκρατίας.
                Μέσα στο βίντεο αυτό, που είχε προβληθεί τότε ταυτόχρονα με την διαδικασία εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας από την ΕΤ-1, συμμετέχει και η αφεντιά μου. Ήμουνα την εποχή εκείνη κοινοβουλευτικός συντάκτης στην αλήστου μνήμης ΕΡΤ, με την Έμυ Κροκίδη.

                Εκείνη η εκλογή, ήταν πρόταση του Προέδρου της ΠΟΛ.ΑΝ Αντώνη Σαμαρά, που την αποδέχτηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου ΠΑΣΟΚ), για να αποφύγει τη διάλυση της Βουλής και την προσφυγή σε εκλογές, που ζητούσε έντονα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (ΝΔ). 

Αύγουστος Μύρμπεργκ: Ένας άγνωστος Φιλέλληνας

*Ο Αύγουστος Μαξιμιλιανός Μύρμπεργκ

*Μια ζωή γεμάτη αγώνες 

για την ελευθερία των λαών

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Ο αγώνας της Εθνεγερσίας του 1821 έχει πολλές πτυχές ηρωισμών και άλλων σημαντικών πράξεων, ανάμεσα στις οποίες μεγάλο μέρος κατέχουν και οι φιλέλληνες, οι οποίοι μέσα από ένα πέπλο άλλοτε ρομαντισμού και άλλοτε τυχοδιωκτισμού, έγραψαν τις δικές τους σελίδες ιστορίας. Πολλοί από αυτές τις ευγενείς μορφές των φιλελλήνων παραμένουν σήμερα άγνωστες και είναι απλά, καταγεγραμμένες σε απρόσιτα αρχεία ή μας τις υπενθυμίζουν διάφορα μνημεία σε τόπους μαχών.

                Για παράδειγμα στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι  υπάρχει μνημείο των Σουηδών φιλελλήνων, που αγωνίστηκαν μαζί με τους Έλληνες για την ελευθερία της Ελλάδας.  

                Σήμερα, θα γνωρίσουμε έναν άγνωστο Σουηδό Φιλέλληνα, τον Αύγουστο Μαξιμιλιανό Μύρμπεργκ, που ήρθε εθελοντικά στην μαχόμενη Ελλάδα και έφτασε να γίνει και φρούραρχος του Ναυπλίου.