Πώς μια πριγκίπισσα έσωσε οικογένεια Εβραίων από τους ναζί

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ  https://www.kathimerini.gr/1054519/article/epikairothta/kosmos/pws-mia-prigkipissa-eswse-oikogeneia-evraiwn-apo-toys-nazi 

*H πριγκίπισσα Αλίκη και ο σύζυγός της, πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδος και της Δανίας, 

το 1921, στην Αθήνα.

Στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών, δίπλα στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ, βρίσκεται το μνήμα της πιο εκκεντρικής, ίσως, προσωπικότητας της βρετανικής βασιλικής οικογένειας: της πριγκίπισσας Αλίκης του Μπάτενμπεργκ, μητέρας του πρίγκιπα Φιλίππου, συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ, και δισέγγονης της βασίλισσας Βικτωρίας.

Η πριγκίπισσα Αλίκη γεννήθηκε στο Ουίνδσορ στις 25 Φεβρουαρίου του 1855, πάσχοντας από κώφωση. Παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδος, γιο του βασιλιά Γεωργίου Α΄, και έζησε μια ζωή γεμάτη βασιλικά μεγαλεία, αλλά και ακραία ανέχεια. Νοσηλεύθηκε επί διετία σε ελβετικό ψυχιατρείο, καθώς διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η πριγκίπισσα Αλίκη φιλοξένησε στο σπίτι της, το ανάκτορο του πρίγκιπα Γεωργίου, στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Δημοκρίτου, την εβραϊκή οικογένεια Κοέν, η οποία βρισκόταν υπό διωγμόν από τους ναζί και τους ομοϊδεάτες τους, μεταξύ των οποίων και κάποια από τα παιδιά της. Όπως επισημαίνει η Εύη Κοέν, της οποίας η γιαγιά, η θεία και ο θείος βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι της πριγκίπισσας, «η πριγκίπισσα Αλίκη απλώς έσωσε όλη την οικογένεια. Προφανώς δεν θα ήμουν εδώ, ούτε θα είχα γεννηθεί, αν δεν υπήρχε η πριγκίπισσα».

«Οι Θράκες επολέμησαν ως λέοντες στη Μικρά Ασία»

*Αιώνιος τίτλο τιμής για τα παλληκάρια της Θράκης

*Απαράμιλλη η ανδρεία των Θρακών

*Έχυσαν πολύ αίμα

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

“Οι Θράκες επολέμησαν ως λέοντες”!  Είναι ένας επαινετικός τίτλος εφημερίδας, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας αιώνιος τίτλος τιμής, για τα παλληκάρια από τη Θράκη, που σχεδόν μόλις γνώρισαν τη λευτεριά μετά από 600 χρόνια σκλαβιάς, στρατεύθηκαν και πολέμησαν στη Μικρά Ασία χύνοντας το αίμα τους.

Βασικά, οι περισσότεροι είχαν ενταχθεί στην ΧΙΙ Μεραρχία, η οποία από τότε έως σήμερα, απέκτησε ακατάλυτους δεσμούς με τη Θράκη.

         Η ΧΙΙ Μεραρχία από το 1920 με έδρα αρχικά την Ξάνθη, είχε καταρτισθεί από το 14^ο, το 41^ο και το 46^ο Σύνταγμα Πεζικού στα οποία κατετάγησαν οι περισσότεροι τότε από τους στρατευθέντες Θράκες. Μόνο τα στελέχη της Μεραρχίας προέρχονταν από τα παλαιά συντάγματα. Το Μάιο του 1920 η νεοσύστατη Μεραρχία πήρε μέρος στην απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης, ξεκινώντας από την Ξάνθη. Τον Ιούνιο του 1920, μεταφέρθηκε στη Μικρά Ασία και πήρε μέρος σε επιχειρήσεις εναντίον Τούρκων ατάκτων. Τον επόμενο μήνα μεταφέρθηκε πάλι στη Θράκη και συμμετέσχε με άλλες μονάδες του Ελληνικού στρατού στην απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης. Ειδικότερα τον Απρίλιο του 1921, το 14^ο Σύνταγμα έδρευε στην Αδριανούπολη. Εκεί κατατάχθηκαν πάρα πολλοί νεοσύλλεκτοι Θράκες στην επιστράτευση που διατάχθηκε.

Δυο άρθρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου- Είκοσι χρόνια από το θάνατό του

*Ο Ανδρέας Παπανδρέου

*Στις 23 Ιουνίου, 

συμπληρώνονται

είκοσι χρόνια

από το θάνατό του

                Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε πολιτικός με μεγάλη λαϊκή αποδοχή. Κυβέρνησε τη χώρα με κυβερνητική άνεση, γιατί ο λαός στις εκλογές του έδινε ικανοποιητικές πλειοψηφίες.

                Εφαρμόζοντας τις αρχές του, έδωσε βάρος στην κοινωνική πολιτική, επιχειρώντας αναδιανομή του εθνικού πλούτου, αλλά κατά τους αντιπάλους του δεν φρόντισε να μην σκορπιστεί αυτός ο πλούτος σε πρόσκαιρες παροχές και κυρίως δεν φρόντισε να τον «αυγατίσει» ώστε να υπάρχει και για τις μελλοντικές γενιές.

                Σε μερικές και γνωστές περιπτώσεις ατύχησε στην επιλογή συνεργατών. 

                Δύο άρθρα που δημοσιεύθηκαν στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, επιχειρούν μια εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση στην προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, που σε πολλές περιπτώσεις θεωρείται αμφιλεγόμενη. 

Αναπολήσεις και «αφηγήσεις» του τελευταίου βασιλέα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.kathimerini.gr/864049/article/epikairothta/ellada/anapolhseis-kai-afhghseis-toy-teleytaioy-vasilea

*1964: Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου και ο βασιλεύς Κωνσταντίνος μετά την ορκωμοσία του τελευταίου ενώπιον της Βουλής.

Γράφει ο καθηγητής ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΜΑΥΡΟΓΟΡΔΑΤΟΣ*

Δυστυχώς ούτε οι έντυπες ούτε οι τηλεοπτικές αναπολήσεις του τελευταίου βασιλέα μάς έμαθαν κάτι που να είναι ταυτόχρονα αξιόλογο και αξιόπιστο. Είναι κρίμα, αλλά έτσι είναι. Αναγγέλλει τώρα νέα, επαυξημένη έκδοση του τρίτομου βιβλίου «του».

Αλλά η προχωρημένη ηλικία και οι εξίσου προχωρημένες συνέπειές της δεν επιτρέπουν να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Δύσκολο να κάνει τώρα αυτό που δεν έκανε επί μισόν αιώνα, στη διάρκεια του οποίου κατόρθωσε να μην κάνει σχεδόν τίποτε, αποφεύγοντας οποιαδήποτε εργασία.

Είναι καταπληκτικό ότι αυτά τα 50 χρόνια δεν φρόντισε ούτε καν να μάθει και να αφομοιώσει την ιστορία της δικής του οικογένειας. Επικαλείται, ωστόσο, την ιστορία αυτή με την αμέριμνη ανευθυνότητα όχι ενός τέως «ανεύθυνου Άρχοντα» (κατά το τότε Σύνταγμα) αλλά ενός αδιάβαστου επιγόνου. Έτσι, λ.χ., ισχυρίζεται ότι ο παππούς του Κωνσταντίνος Α΄ (ο επονομαζόμενος και «ΙΒ΄») έπασχε από καρκίνο (τόμος Α΄ σελ. 47), κάτι που είναι τελείως ανακριβές.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΕΞΙ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ. ΔΙΚΗ ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

*Στιγμιότυπο από τη δίκη του πρίγκιπα Ανδρέα (Αρχείο ΕΡΤ)

Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας

Στις 15 Νοεμβρίου 1922 στο Γουδί είχε καταγραφεί ο επίλογος της Μικρασιατικής Εκστρατείας με την εκτέλεση των έξι (6) υπευθύνων Δημητρίου Γούναρη, Νικολάου Στράτου, Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, Νικολάου Θεοτόκη, Γεωργίου Μπαλτατζή και Γεωργίου Χατζανέστη, οι οποίοι είχαν παραπεμφθεί από την Επαναστατική Επιτροπή στο Έκτακτο Στρατοδικείο, που τους καταδίκασε σε θάνατο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Για την εποχή εκείνη η εκτέλεση ήταν μια προσπάθεια κάθαρσης από τη μικρασιατική εμπλοκή μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή.

Ποιος ήταν ο πραγματικός Ανδρέας Παπανδρέου;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/09/2013_532661

*Ο Ανδρέας Παπανδρέου

Του Θεόδωρου Κουλουμπή*

          Έχουν περάσει τριάντα εννέα χρόνια από την 3η του Σεπτέμβρη 1974, την ημέρα της γέννησης του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Καθώς το κόμμα αυτό, σήμερα υπό την ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, συνεδριάζει και προβληματίζεται για τα έργα και τις ημέρες του, το ερώτημα που εγείρεται είναι αν οι σχετικές διαβουλεύσεις θα αποτελέσουν μια επιστημονική νεκροψία ή μια σωτήρια επέμβαση αλλαγής της αορτικής του βαλβίδας.

          Η απάντηση θα εξαρτηθεί, κυρίως, από την αποτίμηση της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του πολυδιάστατου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου. Με άλλα λόγια, ήταν το ΠΑΣΟΚ ένα προσωποπαγές κόμμα, μια οντότητα της οποίας ο βίος φθίνει μετά την αποχώρηση του ιδρυτή του από την εξουσία ή ένα θεσμικό μόρφωμα που θα αντέξει στις εναλλαγές των αρχηγών του στην ηγεσία;

Ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά τα Ιουλιανά

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_28/07/2013_528298

*Η δυναστεία των Παπανδρέου

*Ο Ελληνοαμερικανός Τζιμ Πύρρος

καταγράφει στο ημερολόγιό του

μια συζήτηση που είχε

με το ζεύγος Παπανδρέου

Του Σπύρου Δραΐνα*

          Στις 13 Οκτωβρίου 1965, ο Τζιμ Πύρρος, επικεφαλής του πολιτικού γραφείου ενός φιλελεύθερου βουλευτή των Δημοκρατικών από το Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, πέρασε ολόκληρο το μεσημέρι στην οικία του Ανδρέα και της Μαργαρίτας Παπανδρέου στο Ψυχικό, όπου τον είχαν καλέσει για φαγητό.

          Σε μία συναρπαστικά λεπτομερή καταχώριση στο ημερολόγιό του για εκείνη την ημέρα, η οποία σήμερα δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά, ο Πύρρος εξιστορεί τις συζητήσεις του με το νεαρό ζεύγος Παπανδρέου. Η επίσκεψή του έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε εκείνον τον Ιούλιο όταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εξανάγκασε τον πατέρα του Ανδρέα να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία. Τρεις εβδομάδες πριν από την επίσκεψη του Πύρρου, ο διορισθείς από τον βασιλιά Στέφανος Στεφανόπουλος είχε μετά βίας επιβιώσει μιας αμφιλεγόμενης διαδικασίας παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή, προσφέροντας έτσι μια προσωρινή ανάσα από την πολιτική κρίση.