Ένα σχόλιο για τον δωσιλογισμό στη Μακεδονία

1944: Εφεδροελασίτες παρελαύνουν στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Σχολιάζει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

          Είναι εξαιρετικά δύσκολο να χειριστεί κανείς ένα θέμα σαν τον δωσιλογισμό στη Μακεδονία, όταν επιχειρεί να βρει μια μέση οδό ανάμεσα στις δύο εχθρικές επιχειρηματολογίες («Υπερασπιστές του ελληνικού Βορρά» - «Προδότες, όργανα του Χίτλερ»). 

          Το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά του να χαράξει κάποιες «κόκκινες γραμμές» που να κρατούν το μεγάλο όγκο της εθνικής αντίστασης ενιαίο, προσδιόρισε ως διαχωριστική γραμμή τη συνεργασία ή όχι με τον κατακτητή. Ήταν μια εύλογη πρωτοβουλία προκειμένου να επουλωθούν πληγές μισού αιώνα, η οποία δεν έφτασε μέχρι τη βάση των αντιστασιακών οργανώσεων: Οι «εθνικές» αντιστασιακές οργανώσεις, απέφυγαν και εξακολουθούν να αποφεύγουν τον συγχρωτισμό τους με τις ΕΑΜικές- και τούμπαλιν. Μάλιστα οι πρώτες, σε σχετικά πρόσφατη έκδοσή τους, δικαιώνουν και τα Τάγματα Ασφαλείας, θεωρώντας πως στην πλειοψηφία τους απαρτίστηκαν από ανθρώπους, που είχαν πληγεί από τον ΕΛΑΣ.

Δωσίλογοι και συναινούντες στη Βόρεια Ελλάδα

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=482128

*Τάγματα εργασίας, που οργάνωσαν οι Βούλγαροι στην Καβάλα

*Το παζλ των εθνικιστικών οργανώσεων στη Βόρεια Ελλάδα

στη διάρκεια της τριπλής κατοχής της (1941-1944)

και οι σχέσεις των αντιστασιακών 

και μη ομάδων με τους κατακτητές

Του κ. Γιάννη Μπασκόζου

          Το πολιτικό παζλ στη Μακεδονία την περίοδο της Κατοχής παραμένει ως σήμερα ένας δυσεπίλυτος γρίφος. Μια περιοχή υπό τριπλή κατοχή, με πολλά φαινόμενα δωσιλογισμού, συνεργασίας, παθητικής αντίστασης και ένοπλης κομμουνιστικής και αντικομμουνιστικής αντίστασης δίνει ένα εκρηκτικό υλικό στον ιστορικό.

          Ο Βάιος Καλογρηάς στο βιβλίο του «Το αντίπαλο δέος. Οι εθνικιστικές οργανώσεις αντίστασης στην κατεχόμενη Μακεδονία» (University Studio Press), που αποτελείται από το υλικό του διδακτορικού του, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τις περίπλοκες σχέσεις πολιτικής, ιδεολογίας, γεωγραφικών και εθνικών συμφερόντων που συνδιαμόρφωσαν τον μακεδονικό χώρο και έσυραν τους κατοίκους του σε τραγικές περιπέτειες. Ο Βάιος Καλογρηάς παρουσιάζει την τριπλή κατοχή, ιταλική, γερμανική και βουλγαρική, στην περιοχή και τις επιδιώξεις κάθε δύναμης. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά την εκδίωξη των οθωμανικών στρατευμάτων από τα Βαλκάνια το 1912-1913 η περιοχή της Μακεδονίας ήταν ένα μωσαϊκό εθνοτήτων, όπου ένα τμήμα της είχε προσαρτηθεί στη Σερβία και τη Βουλγαρία τροφοδοτώντας αυτονομιστικές διαθέσεις. 

Οι εκλογές του 1950 και η ΕΠΕΚ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ   http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_27/10/2012_500032

*Ο Νικόλαος Πλαστήρας 

*Η πρώτη καταγραφή της λαϊκής θέλησης

μετά τον Εμφύλιο έγινε με απλή αναλογική

και ανέδειξε το κόμμα του Ν. Πλαστήρα

Του κ. Σωτήρη Ριζά*

Οι εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 απετέλεσαν την πρώτη ευκαιρία για την καταγραφή της λαϊκής θέλησης μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Στη νέα εκλογική αναμέτρηση, σε αντίθεση με τις εκλογές του 1946, θα συμμετείχε και η ηττημένη κομμουνιστική Αριστερά μέσω ενός σχήματος εκλογικής συνεργασίας μικρών κομμάτων, καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) παρέμενε παράνομο.

Θα συμμετείχαν επίσης κόμματα και ομάδες του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς που είχαν επίσης απόσχει από τις εκλογές του 1946 εν όψει της αναμφισβήτητης τότε κυριαρχίας της βασιλόφρονος Δεξιάς.

Ο Γεώργιος Α' και ο δολοφόνος του

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=480309&wordsinarticle=

*Κρητικοί χωροφύλακες μεταφέρουν τον Αλέξανδρο Σχινά, που δολοφόνησε 
από μικρή απόσταση τον βασιλιά Γεώργιο Α’ στη Θεσσαλονίκη

*Τι ήξεραν οι πρίγκιπες,

ποιος όπλισε το χέρι του Σχινά,

τι μετέδιδαν οι διπλωμάτες

μέσω των τηλεγραφημάτων τους

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

          Ακόμα και αν δεχθεί κανείς την απουσία σχέσεως μεταξύ αιτίου και αιτιατού στην Ιστορία, σήμερα, εκατό χρόνια μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, είναι αδύνατο να αποφύγει τον συλλογισμό ότι, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η δολοφονία του Γεωργίου Α΄ τον Μάρτιο του 1913 στην απελευθερωμένη από τα ελληνικά στρατεύματα Θεσσαλονίκη, ίσως και να είχε αποφευχθεί ο εθνικός διχασμός όταν εξερράγη ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

          Ο μακροβιότερος όλων, επί πεντηκονταετία (1863-1913) μονάρχης και ιδρυτής της δυναστείας των Γκλύξμπουργκ που ηγεμόνευσε στην Ελλάδα, δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα και μετέπειτα βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, ήταν ένας εξαιρετικά συμπαθής στο εξωτερικό και, όπως απεδείχθη, συνετός για τα ελληνικά πράγματα βασιλέας.

28.000 παιδιά στο «Παραπέτασμα»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=480023

*Fehervascurgo Ουγγαρίας. Παιδιά από το Κεράσοβο. Ανάμεσά τους η Φώφη Βασιλείου (πέμπτη από αριστερά στη δεύτερη σειρά, με τα λευκά ρούχα), 
μητέρα του κύπριου προέδρου Γ. Βασιλείου, 1950

*Νέες προσεγγίσεις

για το παιδομάζωμα ή παιδοσώσιμο.

Η ιστορική έρευνα

και οι ανθρώπινες μαρτυρίες

Του Γιάννη Ν. Μπασκόζου

          «Ποιος μου δίνει εμένα τα παιδικά μου χρόνια; Ποιος; Κανένας. Μόνο η Ιστορία»αναρωτιέται μια ηλικιωμένη γυναίκα, τότε 14 χρόνων κορίτσι από το χωριό Λια, που συνόδευσε μικρότερα από εκείνη παιδιά στη αναγκαστική φυγή τους στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Η ερώτηση αυτή ίσως δεν έχει ακόμη απάντηση. Προκαλεί μόνο προβληματισμό σχετικά με την ανάγκη ή όχι, την εκμετάλλευση ή μη της μετακίνησης 28.000 περίπου παιδιών από φτωχές οικογένειες και σχεδόν έρημα χωριά προς τις χώρες του πρώην «υπαρκτού».

          Παιδομάζωμα ή παιδοσώσιμο; Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε στο επίκεντρο το διεθνές συνέδριο που έγινε τον Οκτώβριο του 2003 στον πύργο Κάροϊ στο Φεχιρβαρτσούγκο της Ουγγαρίας με θέμα «Τα παιδιά- πρόσφυγες από την Ελλάδα στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο». 

ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΗΤΑΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ....

*Το ιστορικό έγγραφο για πολιτογράφηση ως Ελλήνων, διακεκριμένων Γερμανών Φιλελλήνων

*Ιστορικό έγγραφο του 1823 

για πολιτογραφήσεις ως Ελλήνων

Γερμανών  Φιλελλήνων  

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Είναι γνωστό στις μέρες μας, ότι η κοινή γνώμη της Ελλάδος, που είχε ξεπεράσει τα δραματικά σύνδρομα του παρελθόντος, επανήλθε πάλι στο κλίμα αντιπάθειας προς κάθε τι το γερμανικό. Αιτία, είναι η στάση της γερμανικής ηγεσίας προς το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας.

          Η Γερμανία με καρότο και μαστίγιο προς την Ελλάδα, επιχειρεί να κατοχυρώσει τον ηγετικό της ρόλο στην Ευρώπη, να εξασφαλίσει με όρους τοκογλυφικούς τα οικονομικά της συμφέροντα και να κυριαρχήσει σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.

          Η στάση των Γερμανών ιθυνόντων, συνήθως σκληρή και ανελέητη, αναρριπίζει τις οδυνηρές μνήμες του παρελθόντος, όταν η χώρα τους, εξαπέλυσε μέσα σε ένα αιώνα δύο Παγκόσμιους Πολέμους, που διακρίθηκαν ιδιαίτερα για τη βαρβαρότητά τους και το άδικα χυμένο αίμα των λαών. Ειδικά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος...

«Μεγαλειότατε, χορηγήστε μοτοσικλέτα στον ανάπηρο»

          ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_14/10/2012_498714

*Το κτίριο των Γενικών Αρχείων του Κράτους

*Αιτήματα για ρουσφέτια

προς το παλάτι 
από τις δεκαετίες

του ’40, ’50 και του ’60

Του Κώστα Oνισένκο

          «Μεγαλιώτατε λαβένω το θάρως να σας γράψω...». Κάπως έτσι ξεκινούσαν εκατοντάδες γράμματα που έφταναν στο παλάτι και στο πρωθυπουργικό γραφείο από κάθε γωνιά της Ελλάδας από πολίτες που ζητούσαν «κάθε είδους» εξυπηρετήσεις και λύσεις σε προβλήματά τους. Άλλα ήταν γραμμένα σε δραματικό τόνο, άλλα αφοπλιστικά ειλικρινή, άλλα προκαλούσαν μόνον θυμηδία και σχεδόν όλα κατατάσσονται στην κατηγορία του... «ρουσφετιού».

          Μια σειρά από ανάλογες επιστολές, κυρίως από τις δεκαετίες του ’40, ’50 και του ’60 που εντάσσονται στον αρχειακό πλούτο της χώρας, αποτελούν μέρος του υλικού, που θα παρουσιαστεί τον Μάρτιο στην έκθεση των Γενικών Αρχείων του Κράτους με θέμα τον Πολιτικό Πολιτισμό. 

1822: Η κατάργηση της δουλείας στην Ελλάδα

 *Η Επανάσταση του 1821 προχώρησε με τόλμη στην κατάργηση της δουλείας. 

Τοιχογραφία του Μεγάρου της Βουλής

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

               Οι Έλληνες, όταν ξεκίνησαν τον αγώνα της απελευθέρωσης το 1821, είχαν βαθιά συναίσθηση της έννοιας της σκλαβιάς. Είχαν βιώσει επί 400 και πλέον χρόνια, τη δύναμη και την σκληρότητα του κατακτητή, που έκανε ελεύθερους ανθρώπους σκλάβους και τους πουλούσε στα σκλαβοπάζαρα της Μεσογείου. Ανάλογα φαινόμενα ζούμε σήμερα, με το φαινόμενο το trafficking, που ουσιαστικά πωλούνται ως σκλάβοι στα σκλαβοπάζαρα της νύχτας, γυναίκες και μικρά παιδιά.

          Το 1821, μέσα από τη φωτιά της Επανάστασης, έσπευσαν όλοι οι αγωνιζόμενοι να δημιουργήσουν θεσμούς ελευθερίας και χρηστής διοίκησης. Η πρώτη μεγάλη κίνηση έγινε με την Α΄ Εθνοσυνέλευση, που συνήλθε στην Επίδαυρο και ψήφισε το πρώτο ελληνικό Σύνταγμα.

          Με το Σύνταγμα εκείνο, οι Έλληνες, εντελώς πρωτοποριακά για την Ευρώπη της αποικιοκρατίας, θέσπισαν την κατάργηση της δουλείας. 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (1830) ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ (1913)

*Αφίσα εποχής

Του κ. Απόστολου Τσομπάνη-Νότιου*

          

         Η χρονολογική περίοδος που μεσολάβησε από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Οθωμανικό ζυγό (1830) μέχρι την ενσωμάτωση και της Ανατολικής Μακεδονίας στον εθνικό κορμό (1913) ήταν καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων, όπως αυτά συνέβησαν σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

          Στις 3 Φεβρουαρίου 1830, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Τα εδάφη του νεοσύστατου κράτους περιελάμβαναν την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, τις Κυκλάδες και την Εύβοια. Τρία χρόνια πριν, το 1827, Κυβερνήτης της Ελλάδας ορίστηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας, πάλαι ποτέ Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου της Ρωσίας.

          Ο Καποδίστριας παρέμεινε στη θέση του Κυβερνήτη μέχρι την δολοφονία του, το 1831. Δύο χρόνια μετά, το 1833, οι Μεγάλες Δυνάμεις όρισαν πρώτο βασιλιά τον νεαρό πρίγκιπα Όθωνα. Ο Όθωνας βασίλευσε ως την έξωσή του, το 1862. Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης, ακόμα και μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και τη σύνταξη του πρώτου Συντάγματος.

67) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

*Ο Ιωάννης Μακρόπουλος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Ιωάννης Μακρόπουλος, που είχε διατελέσει δήμαρχος Λαμίας, αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής το 1952, από την πανίσχυρη κυβερνητική πλειοψηφία του Ελληνικού Συναγερμού. 

          Είχε επίσης συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις, που οδήγησαν το 1945 στην υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. 

Ο Ιωάννης Μακρόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1883, από φτωχούς γονείς. Σπούδασε εργαζόμενος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία στη Λαμία.

250.000 επισκέψεις στο ιστολόγιό μου!!!

Φίλες και φίλοι,

αναγνώστριες και αναγνώστες,

αυτού το ιστολογίου.

Θέλω να σας ευχαριστήσω

από τα βάθη της καρδιάς μου,

γιατί με τη δική σας συμμετοχή

συμπληρώθηκαν σήμερα

250.000 επισκέψεις.

Είναι ένα ταξίδι στη Blogόσφαιρα

που άρχισε δειλά- δειλά

στις 26 Οκτωβρίου 2009

και συνεχίζεται με πάθος,

μετά την ανάρτηση 555 θεμάτων νεώτερης ελληνικής ιστορίας.

Παντελής Αθανασιάδης

Οι εκδηλώσεις Μνήμης της Ν. Ορεστιάδας.

*Οι ομιλητές της ημερίδας της Νέας Ορεστιάδας

*Ενενήντα χρόνια 

από τη Μικρασιατική καταστροφή

και το Διωγμό των Ελλήνων 

της Ανατολικής Θράκης. 

          Με τη διαπίστωση ότι ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας (Ιωνία, Φρυγία, Λυκία, Βιθυνία και άλλων τόπων), της Θράκης, του Πόντου, της Καππαδοκίας, ο οποίος ζούσε στο οθωμανικό κράτος μέχρι το 1922-1923, μπήκε στο περιθώριο αμέσως μετά τη Γενοκτονία και την έλευσή του ως ακρωτηριασμένο προσφυγικό σώμα στον ελλαδικό χώρο, πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις μνήμης στη Νέα Ορεστιάδα το διήμερο 6 και 7 Οκτωβρίου.
          Οι εκδηλώσεις ήταν συμβολή στην αναζήτηση της αλήθειας, δηλαδή της μη λήθης και συνιστούσε  ένα αντίδωρο των προσφύγων της δεύτερης και τρίτης γενιάς στη διατήρηση της μνήμης, της πολιτισμικής παράδοσης των πατρίδων της Ανατολής και στους πρόσφυγες της πρώτης γενιάς, που έδωσαν το ζην και το ευ ζην.

Τα χρέη των Βαλκανικών Πολέμων

 ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=478290&wordsinarticle=

*Χειρόγραφη διαχάραξη των βαλκανικών συνόρων από τον Carl Flemming στο Βερολίνο 
(Αρχείο ΥΠΕΞ)

*Τότε που η Αθήνα έτρεχε και πάλι

στο Παρίσι για να πάρει

νέο δάνειο 500 εκατ. γαλλικών φράγκων

Της κ. Φωτεινής Τομαή

          Πολλά γράφτηκαν και θα εξακολουθούν να γράφονται όσο διανύουμε το εκατοστό έτος από την έκρηξη των Βαλκανικών Πολέμων που έμελλε ν’ αλλάξουν τον χάρτη της χερσονήσου και ν’ ανακατανείμουν τις σφαίρες επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής στον ευαίσθητο γεωγραφικό χώρο της ΝΑ Ευρώπης.

          Για την Ελλάδα οι πόλεμοι εκείνοι απετέλεσαν σταθμό. Η έκταση της χώρας σχεδόν διπλασιάστηκε, το ίδιο και ο πληθυσμός της. Ωστόσο νέα προβλήματα προσετέθησαν, όχι μόνο στην εξωτερική της πολιτική αλλά και στην οικονομία της. Οι πολεμικές και αμυντικές δαπάνες της, καθώς και η ρύθμιση οικονομικών εκκρεμοτήτων από παλαιότερα δάνεια οδήγησαν στην ανάγκη συνομολόγησης νέων.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ: Εκατό χρόνια δόξας!

*Η κορύφωση της επιτυχίας: Η κατάληψη της Θεσσαλονίκης

*Η σημερινή επέτειος

των πιο ένδοξων πολέμων

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Πέρασαν από τότε εκατό χρόνια…. Από τότε, που καταγράφηκαν σελίδες ένδοξης ιστορίας. Εκατό χρόνια από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 που έμειναν στην λαϊκή συλλογική μνήμη σαν ένδοξο παραμύθι με πολλή δράση και αίσιο τέλος. Και στην πολιτική και τη διπλωματία, σαν άθλος συνένωσης όλων των εθνικών δυνάμεων για την επίτευξη της μεγάλου στόχου. 

Οι πόλεμοι αυτοί, που άλλαξαν το χάρτη των Βαλκανίων, χαρακτηρίζονται σαν ο μεγαλύτερος ελληνικός στρατιωτικός άθλος μετά την Επανάσταση του 1821.

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι , αποτελούν στη σύγχρονη ιστορία, το λαμπρότερο στρατιωτικό επίτευγμα της Ελλάδας, η οποία κατόρθωσε να διπλασιάσει την έκτασή της και τον πληθυσμό της, ενσωματώνοντας στον εθνικό κορμό συμπαγείς αλύτρωτους ελληνικούς πληθυσμούς.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους φτάσαμε μέσα από σειρά ζυμώσεων, οι οποίες άρχισαν από τα μέσα του 19^ου αιώνα, όταν στο ευρύτερο γεωγραφικό περιβάλλον άρχισαν να σημειώνονται μεγάλες ανακατατάξεις.

Σμύρνη: Φθηνό πανωφόρι, παλιά αρχοντιά

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=474770

*Η Σμύρνη

*Ενενήντα χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή,

ο συγγραφέας της τριλογίας «Επιστροφή στη Σμύρνη»

 Βαγγέλης Μαυρουδής, αναζητεί τους προγόνους του

και ανατρέχει στα γεγονότα

Του Γιάννη Ν. Μπασκόζου  

          Τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1922 με τη μεγάλη σφαγή Ελλήνων και Αρμενίων στη Σμύρνη, αλλά και όσα έμελλε να ακολουθήσουν, αλλάζοντας την ελληνική κοινωνία, σημάδεψαν γενιές και γενιές, ενώ επηρεάζουν ακόμη και σήμερα.

          Τα γεγονότα εκείνα έχουν επηρεάσει και τη λογοτεχνία, αφού σε αυτά οφείλουμε λίγα αλλά πολύ δυνατά μυθιστορήματα, όπως την Ιστορία ενός αιχμαλώτου του Στρατή Δούκα, τα Ματωμένα χώματα της Διδώς Σωτηρίου, το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη κ.ά.

          Η Σμύρνη επανήλθε τα τελευταία χρόνια στο προσκήνιο μέσα από μια τάση νοσταλγική και γλυκερή για τις χαμένες πατρίδες, όπου τα ιστορικά γεγονότα γίνονται απλώς το φόντο αισθηματικών, αδιάφορων ιστοριών. 

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

*Η σωζώμενη λαιμητόμος... στο μουσείο!

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Υπάρχουν στιγμές στην ελληνική ιστορία, που θαυμάζει κανείς την σύμπνοια και την αλληλεγγύη πολιτών και ηγεσίας. Και έχει αξία αυτή η επισήμανση γιατί στις μέρες ζούμε την απόλυτη αποστροφή του λαού προς ό,τι εκφράζει την έννοια της ηγεσίας, μετά τις γνωστές αποτυχίες και την δυστυχία, που έχουν επισωρεύσει στις λαϊκές μάζες.

          Χαρακτηριστικό παράδειγμα λαϊκής αποδοχής και σύμπνοιας υπήρξε η Επανάσταση της 3^ης Σεπτεμβρίου 1843. Κατά την εκδήλωση της επαναστατικής ενέργειας, σημειώθηκαν περιστατικά, που δείχνουν πόσο συμφιλιώθηκαν οι Έλληνες, κατά τις μεγάλες εκείνες στιγμές.

          Με οδηγό την εφημερίδα «Ελπίδα» πληροφορούμαστε  για παράδειγμα, πως οι Μανιάτες Πιεράκοι και Μαυρομιχάληδες, που χώριζε τις οικογένειές τους δεκαπενταετής άσπονδη έχθρα, συμφιλιώθηκαν στη στιγμή. Ο συνταγματάρχης Νικόλαος Πιεράκος ρίχτηκε στην αγκαλιά του σεβάσμιου Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, με δάκρυα στα μάτια…

Μια σημαντική επιστημονική ημερίδα στη Νέα Ορεστιάδα

"Ενενήντα χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή και το Διωγμό των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης"

6,7 Οκτωβρίου 2012 στη Νέα Ορεστιάδα

Την ημερίδα αυτή οργανώνουν 

ο Δήμος Νέας Ορεστιάδας, 

η Μητρόπολη Διδυμοτείχου, 

Ορεστιάδας και Σουφλίου 

και το Ερευνητικό Κέντρο Αδριανούπολης 

του συλλόγου απογόνων Καραγατσιανών Αδριανουπολιτών της Ν. Ορεστιάδας

Ο Βενιζέλος δεν επένδυσε στην τύχη, το 1919

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_23/09/2012_496502

*Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ομιλεί στη Βουλή

          Μια σημαντική επιστολή του ακαδημαϊκού 

κ. Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου, στην οποία αναλύεται 

η πολιτική του Ελευθέριου Βενιζέλου στη ΜΙκρά Ασία, δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 23ης Σεπτεμβρίου. Θεωρώ ότι η επιστολή αυτή περιέχει σημαντική, σύντομη και κατανοητή ανάλυση, για τα γεγονότα που σχετίζονται με την πορεία της Ελλάδας στη Μικρά Ασία, που κατέληξε στην μεγαλύτερη καταστροφή των εθνικών οραμάτων. 

Tου K. I. Δεσποτόπουλου*

          Στο φύλλο σας της 14ης Σεπτεμβρίου 2012 είναι δημοσιευμένη επιστολή, περιεκτική γνωμών «εγκρίτων ανδρών», για τη Mικρασιατική Eκστρατεία και την παρεπόμενή της Kαταστροφή. 
          Σμυρναίος εγώ, εύλογα ενδιαφέρομαι για το θέμα. Eξάλλου και πρόσφατα έχω ασχοληθεί με αυτό, σε βιβλιοκρισία μου του βιβλίου του ακαδημαϊκού Σβολοπούλου «H απόφαση για επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στη Mικρά Aσία» (βλ. σελ. 259-270 του βιβλίου μου «Iστορικά»). Aς μου επιτραπεί, λοιπόν να σχολιάσω κάπως την επιστολή.
          H παρατιθέμενη γνώμη καθηγητού Iστορίας, ότι «ο Eλευθέριος Bενιζέλος συμπεριφέρθηκε ως “παίκτης” και “επένδυσε” στον μοναδικό διαθέσιμο παράγοντα, την τύχη, όπως έκανε και στους Bαλκανικούς Πολέμους», είναι, πιστεύω, διπλά σφαλερή, δηλαδή ως προς την πολιτική του Bενιζέλου και το 1919 και το 1912.

Οταν το Σίτι δεν έπαιξε με το χρέος

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=476182&wordsinarticle=

*Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ευάγγελος Αβέρωφ

*Οι πιέσεις ΗΠΑ- Βρετανίας,

οι όροι της Αθήνας και το κλειδί

της συμφωνίας με τους

αμερικανούς ομολογιούχους

Της κ. Φωτεινής Τομαή

          Η αγωνία της ελληνικής κυβέρνησης, πριν ακριβώς από 50 χρόνια, να ξεπεράσει τις δυσκολίες που ο ασφυκτικός κλοιός των ξένων είχε προκαλέσει σε μια κρίσιμη για τη χώρα περίοδο ανόρθωσης της οικονομίας της, η οποία συνέπιπτε με την υπογραφή της συμφωνίας συνδέσεώς της με την τότε ΕΟΚ, έχει ασφαλώς λησμονηθεί.

          Τότε, η αναβίωση της συζήτησης για το δημόσιο χρέος, που στοίχειωνε το ελληνικό κράτος από συστάσεώς του, συνέβαλε στο να γίνει ένα νοικοκύρεμα των οικονομικών του υποχρεώσεων που είχαν παγώσει μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

          Το δυσανάλογο του όγκου των εγγράφων της κρίσιμης διετίας 1962-1964 και του χώρου ενός άρθρου κλεφτές μόνο ματιές επιτρέπει στις εικόνες ενός παρελθόντος με συστατικά του παρόντος και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα μας, με διαφορετική έστω συνταγή ή αλλιώς μείγμα πολιτικής, τα αποτελέσματα της οποίας μονάχα ο χρόνος μπορεί να κρίνει.

ΚΟΡΑΗΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε'

*Το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

         «Για τον ελληνισμό των αρχών του 19ου αιώνα, υπόδουλο και παροικιακό, το ερώτημα για την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων, δεν μπορούσε παρά να υποκατασταθεί από το αίτημα για εθνικό κράτος.  Οι αυτονομήσεις των οικονομικών δραστηριοτήτων των υποδούλων, λόγω της αδυναμίας του Οθωμανικού κράτους να τις ενσωματώσει στις λογικές του, δεν είχαν μεγάλα περιθώρια επιτυχίας, κυρίως όταν, κατά τη δεύτερη δεκαετία του αιώνα, οι οικονομικές δραστηριότητες βυθίστηκαν σε βαθειά κρίση».

          Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, το παραπάνω απόσπασμα που αποδίδει την Επανάσταση του ’21 στην οικονομική κρίση και στην αδυναμία των Οθωμανών να ενσωματώσουν «στις λογικές τους» την οικονομική δραστηριότητα των ελλήνων εμπόρων, δεν προέρχεται από κάποιο περιθωριακό έντυπο μαρξιστικής ή νεοφιλελεύθερης απόκλισης. Προέρχεται από τον εισαγωγικό τόμο στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Σπυρίδωνα Τρικούπη, με τίτλο «από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη στο σήμερα», γραμμένο από τον Βασίλη Κρεμμυδά και σε έκδοση της Βουλής των Ελλήνων του 2007.

ΟΙ ΜΠΕΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ

*H προκήρυξη της Μεσσηνιακής Γερουσίας προς "τις ευρωπαϊκές αυλές" με την υπογραφή του Πετρόμεπη Μαυρομιχάλη. Εναπόκειται στα αρχεία του Βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών.

*Η θρακική καταγωγή

των Μαυρομιχαλαίων

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Οι Μπέηδες της Μάνης, υπήρξαν ένας θεσμός, που παραχωρήθηκε άτυπα σχεδόν από την Οθωμανική εξουσία για λόγους σκοπιμότητας, αλλά λειτούργησε θετικά υπέρ των υπόδουλων Ελλήνων.

          Η φιλοσοφία της παραχώρησης τίτλων σε επιφανείς Μανιάτες, στηρίχθηκε σε φεουδαρχικούς ή τιμαριωτικούς θεσμούς ανατολικού τύπου. Η αιτία όμως αυτών των παραχωρήσεων ήταν αρχικά η ασφάλεια  της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κυρίως από τις επιθέσεις των Ενετών.

          Η Υψηλή Πύλη παραχώρησε το καθεστώς "Μπεηλικίου" στη Μάνη για πρώτη φορά το 1688 στη διάρκεια του τέταρτου Τουρκοενετικού πολέμου και τη δεύτερη μετά την εγκατάλειψη των Μανιατών από τους Ρώσους, το 1776.

          Την πρώτη φορά οι Τούρκοι απέβλεπαν να αποσπάσουν τους ισχυρούς Μανιάτες από τους επικίνδυνους στη Μεσόγειο Ενετούς και να αποκτήσουν νέες βάσεις στη Μάνη, αλλά και τη συμμαχία των κατοίκων της.