Στην Ορεστιάδα, η παρουσίαση του βιβλίου "Η απώλεια της Ανατολικής Θράκης - Ο φοβερός Οκτώβριος του 1922"

Σε μια κατάμεστη από κόσμο αίθουσα της Βιβλιοθήκης του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανουπόλεως (Ευριπίδου 65, Νέα Ορεστιάδα) πραγματοποιήθηκε το Σάββατο ν11 Οκτωβρίου, η παρουσίαση του βιβλίου του Παντελή Στεφ. Αθανασιάδη: "Η απώλεια της ανατολικής Θράκης - Ο τρομερός Οκτώβριος του 1923".

 Κεντρικός ομιλητής ήταν ο συγγραφέας Παντελής Αθανασιάδης, ενώ συμμετείχαν και οι Γεώργιος Ρυζιώτης και Δημήτριος Κιηγμάς.

Κατά την παρουσίαση του βιβλίου φωτίστηκαν στιγμές από τις διπλωματικές κινήσεις πριν και κατά την υπογραφή συνθηκών στο Παρίσι, τη Λωζάννη, τα Μουδανιά κατά την περίοδο 1919-1923, οι οποίες οδήγησαν στην άδικη απώλεια της Ανατολικής Θράκης. Τονίστηκαν οι δύσκολες και απάνθρωπες στιγμές που έζησε ο ελληνικός πληθυσμός κατά τη διαδικασία του βίαιου  εκτοπισμού του από τα χωριά και τις πόλεις της Ανατολικής Θράκης από το 1914 (το λεγόμενο «Μαύρο Πάσχα των Θρακών») μέχρι και το 1923, με έμφαση τον στον φοβερό Οκτώβριο του 1922.

Η παρουσίαση ξεκίνησε με προλόγους των προέδρων των τριών συνδιοργανωτών Συλλόγων: του Δημητρίου Κιηγμά, προέδρου του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανουπόλεως, του Αθανασίου Λυμπερίδη, προέδρου του Συλλόγου Απογόνων Καραγατσιανών και Αδριανουπολιτών "Η Ορεστιάδα" και του Ιωάννη Σαρσάκη, προέδρου του " Ιστορικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Διδυμοτείχου Καστροπολίτες - Γνώση και Δράση".

Μετά το πέρας της παρουσίασης του βιβλίου δόθηκε στο κοινό η δυνατότητα για ερωτήσεις προς τον συγγραφέα και ακολούθησε διάλογος.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με απονομή τιμητικών πλακετών από τους τρεις Συλλόγους προς τον συγγραφέα και ιστορικό ερευνητή Παντελή Αθανασιάδη.

Για αρκετή ώρα πριν και μετά την παρουσίαση του βιβλίου ο συγγραφέας υπέγραψε για το κοινό αφιερώσεις σε αντίτυπα του βιβλίου του, τα οποία διανεμήθηκαν δωρεάν στους παρευρισκομένους από το Ίδρυμα Χαριλάου Κ. Κεραμέως. Το βιβλίου δεν πωλείται, διατίθεται δωρεάν από το Ίδρυμα.

Την εκδήλωση παρακολούθησε πλήθος κόσμου, μεταξύ των οποίων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου  κ.κ. Δαμασκηνός, ο Υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Χρήστος Δερμεντζόπουλος, ο Βουλευτής Έβρου και πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Σταύρος Κελέτσης, εκπρόσωπος του Βουλευτή Έβρου κ. Αναστασίου Δημοσχάκη, η Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας και Πολιτισμού της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης κ. Φανή Μπαχαρίδου, οι Αντιδήμαρχοι Ορεστιάδας κ. Ευαγγελία Μπραϊκούδη και Παντελής Δημούτσης, ο καθηγητής Κοινωνιολογίας και Περιβαλλοντικής- Δασικής Εκπαίδευσης στο Τμήμα Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων της Σχολής Επιστημών Γεωπονίας και Δασολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Ορεστιάδα).  κ. Ευάγγελος Μανωλάς, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων, συγγενείς του συγγραφέα και πλήθος κόσμου από το Βόρειο Έβρο.

 

Η ομιλία του Παντελή Αθανασιάδη

Κυρίες και κύριοι

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες

Φίλες και φίλοι της Θράκης,

 

Σας ευχαριστώ θερμά, που ήρθατε απόψε εδώ στην παρουσίαση του βιβλίου μου με τίτλο «Η απώλεια της Ανατολικής  Θράκης- Ο φοβερός Οκτώβριος του 1922».

Θα αρχίσω εκφράζοντας τις άπειρες ευχαριστίες μου προς το  Κοινωφελές  Ίδρυμα Χαριλάου Κ. Κεραμέως, το οποίο ανέλαβε την έκδοση του βιβλίου μου. Αυτό το βιβλίο με τα πνευματικά του δικαιώματα, το παραχώρησα αφιλοκερδώς και το Ίδρυμα αποφάσισε να το διαθέτει δωρεάν σε Θρακικούς συλλόγους, εκπαιδευτικά ιδρύματα  κ.λπ. Το βιβλίο δεν θα το βρείτε να το αγοράσετε πουθενά. Δεν πωλείται, διατίθεται δωρεάν. Ευχαριστώ επίσης την Θρακικής καταγωγής επιμελήτρια της έκδοσης φιλόλογο και συγγραφέα Βασιλική Τσακόγλου.

Ευχαριστίες επίσης εκφράζω και στον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Αδριανουπόλεως, τον Σύλλογο Απογόνων Καραγατσιανών και Αδριανουπολιτών και τον Ιστορικό και Πολιτιστικό Σύλλογο Διδυμοτείχου «Καστροπολίτες- Γνώση και Δράση» και σε όσους συνέδραμαν και οργάνωσαν τη σημερινή παρουσίαση και τη δωρεάν διανομή αντιτύπων του βιβλίου, στην Ορεστιάδα.

Είμαι ικανοποιημένος από την υποδοχή του βιβλίου από το κοινό. Πρώτος ο Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου και Περιφερείας των εν Αθήναις με την πρόεδρό του κυρία Σίσσυ Καζακίδου και το δραστήριο Διοικητικό Συμβούλιό του, οργάνωσαν παρουσίαση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Ο ίδιος σύλλογος οργάνωσε σε συνεργασία με το Δήμο Διδυμοτείχου, άλλη παρουσίαση στην πινακοθήκη Ναλμπάντη στο Διδυμότειχο. Και τώρα, χάρη στις προσπάθειες των Καστροπολιτών και του παρισταμένου Γιάννη Σαρσάκη έχουμε την παρουσίαση στην Ορεστιάδα. Τους ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου.

Όταν πάρετε το βιβλίο στη χέρια σας  και το ξεφυλλίσετε, θα διαπιστώσετε ότι περιλαμβάνει θέματα  σχετικά με τα δεινοπαθήματα των κατοίκων της Ανατολικής Θράκης κυρίως κατά το διάστημα, που αυτό το κομμάτι της Ελλάδας έζησε ελεύθερο μετά από σκλαβιά 550 και πλέον ετών. Δηλαδή από τις αρχές του 20ου  αιώνα έως το 1923, με τελευταίο  το Καραγάτς, που και αυτό υποχρεώθηκε να ακολουθήσει τη μοίρα και της υπόλοιπης Ανατολικής Θράκης. Μια μοίρα που την αποφάσισαν «σύμμαχοι» (εντός εισαγωγικών) υποκύπτοντας στις απαιτήσεις του Μουσταφά Κεμάλ και αναμετρώντας τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα. Και όλοι ξέρουμε ότι τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των κρατών δεν έχουν ηθική βάση απαραιτήτως.

Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν ήρθα στην αγαπημένη Ορεστιάδα, που έκανα ένα μέρος της στρατιωτικής μου θητείας στο Πυροβολικό, εκεί στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, για να αυξήσω τις πωλήσεις του βιβλίου. Ήρθα για να σας παροτρύνω να διαβάσετε το βιβλίο και μετά; Ε!!! και μετά να το δανείσετε σε συγγενείς και  φίλους, που δεν θα το βρίσκουν αλλού.

Και το λογικό ερώτημα: Τι προσφέρει το βιβλίο; Τα γεγονότα του Οκτωβρίου 1922 είναι γνωστά. Ναι, είναι γνωστά και σε αδρές γραμμές όλοι τα γνωρίζουμε. Τολμώ να πω όμως ότι στο βιβλίο υπάρχουν και σημαντικές λεπτομέρειες, αποτέλεσμα μακροχρόνιων ερευνών, εντελώς άγνωστες.

Για παράδειγμα: Έως τώρα γνωρίζαμε τις περιγραφές του ξεριζωμού από τις περίφημες ανταποκρίσεις του Χεμινγουέι στην εφημερίδα του Καναδά «Τορόντο Σταρ». Σημαντικές και μοναδικές… Παρένθεση: Άραγε τιμήσαμε τη μνήμη του νομπελίστα συγγραφέα, που έκανε γνωστό το δράμα των Ανατολικοθρακιωτών μας διεθνώς;  Συνεχίζω… Όσοι στα κατοπινά χρόνια  έγραφαν για εκείνο τον ξεριζωμό για να δώσουν εντονότερο χρώμα στα κείμενά τους, για να τα εμπλουτίσουν και να τα κάνουν συναισθηματικότερα, έβαζαν και τις λίγες λέξεις που έγραψε ο Χεμινγουέι περιγράφοντας ένα δραματικό τοκετό που είχε δει, επάνω σε έναν αραμπά. Τώρα, διαβάζοντας το βιβλίο θα διαπιστώσουμε ότι δραματικούς τοκετούς στα βοϊδάμαξα ή στο χώμα περιέγραψαν και οι διοικητές των μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών… Σε μια περίπτωση μάλιστα είχαμε και δίδυμα αγοράκια στον σιδηροδρομικό σταθμό της Τυρολόης. Παρέμειναν όμως άγνωστα όλα αυτά, έως σήμερα.

Κάτι άλλο: Στο πολύτιμο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, βρήκα να υπάρχει ένας φάκελος, γεμάτος πόνο και δάκρυ.

Περιέχει 126 σελίδες ενδιαφερόντων εγγράφων, δακτυλογραφημένων ή χειρογράφων. Το περισσότερα από αυτά- και εδώ είναι το ενδιαφέρον- περιέχουν εκθέσεις διοικητών μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών για τα γεγονότα της άδικης εκκένωσης. Στις εκθέσεις αυτές, που πολλές φορές υπερβαίνουν τις τυπικές λιτές στρατιωτικές διατυπώσεις, ξεχειλίζει ο πόνος, η εθνική οδύνη και η λύπη για τα παθήματα του άμαχου πληθυσμού. Η αφηγηματικότητα συγκρίνεται ακόμα και με την αφηγηματικότητα του μεγάλου συγγραφέα Έρνεστ Χεμινγουέι, που βρέθηκε στην Αδριανούπολη και περιέγραψε το δράμα των Ανατολικοθρακιωτών με τις ανταποκρίσεις του.

Θεωρώ και επιμένω, ότι το περιεχόμενο αυτών των ιστορικών εκθέσεων, δεν πρέπει να παραμένει τόσα χρόνια μετά, στους φακέλους του Υπουργείου, όπου, ναι μεν φυλάσσονται και δεν καταστράφηκαν και διατίθενται στους ερευνητές της Ιστορίας, αλλά αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες και ειδικά σε όλους τους Θράκες, που η ιστορία του τόπου τους, δεν διδάσκεται πουθενά. Οι φιλότιμες προσπάθειες του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και των φοιτητών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών, αλλά και κάποιων άλλων συλλογικών φορέων της Θράκης, αποδείχθηκε ότι δεν αρκούν. Είναι καθήκον όλων όσων σχετίζονται με τη Θράκη, να φροντίσουν το περιεχόμενο του φακέλου αυτού, να μπορέσει να φτάσει σε όλα τα σπίτια, σε όλα τα σχολεία και σε όλες τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες του τόπου μας. Να γίνει κοινό κτήμα.   

Έτσι για να έχετε μια ιδέα καταφεύγω στην αναφορά  του συνταγματάρχη Γεωργίου Ζήρα με τίτλο «ΕΚΘΕΣΙΣ δεινοπαθημάτων Θρακών Ελλήνων προσφύγων». Είναι γραμμένη όχι σαν υπηρεσιακό έγγραφο με τις στεγνές διατυπώσεις, αλλά πλημυρισμένη από συναισθήματα εθνικής λύπης, περιγράφει τι συνέβη στην Ανατολική Θράκη από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι αποφάσεις των στρατηγών της Αντάντ στα Μουδανιά για άμεση εκκένωση στρατού και πληθυσμού. Συντάχθηκε στις 19 Νοεμβρίου 1922- αφού είχαν περάσει στη Δυτική Θράκη- και αποτελεί σημαντικό ντοκουμέντο για τα δεινά της Ανατολικής Θράκης. Γράφει για τους Θράκες: «Ως άλλοι Σουλιώται και Παργινοί επισκέπτονται τους τάφους των προσφιλών των άλλοτε υπάρξεων, τους οποίους δια τελευταίαν φοράν ραίνουσι με δάκρυα, αναπέμπουσι την τελευταίαν προσευχήν των επί των Εκκλησιών εις τας οποίας άλλοτε τοσάκις είχαν συνενώσει τας προσευχάς των δια την απελευθέρωσίν των και ετοιμάζονται να απέλθουν δια το άγνωστον». 

 Ιδιαίτερο βάρος έχει και η έκθεση του διοικητή της Β΄ Μεραρχίας υποστράτηγου Κωνσταντίνου Μανέτα. Τι εικόνα είχε ο υποστράτηγος  Μανέτας από την πορεία των καταδιωγμένων προσφύγων της Ανατολικής Θράκης; Σας διαβάζω. «Μητέρες άνευ τέκνων και νήπια αναζητούντα τας μητέρας αυτών, πολλάκις ανέκοψαν με συγκινητικάς κραυγάς τον δρόμον των στρατιωτών της Μεραρχίας, οίτινες εις πολλούς εκ τούτων διευκόλυνον την πορείαν, διαθέτοντες πολλάκις εκ των μεταγωγικών του Δημοσίου δια την μεταφοράν των».

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, θα πληροφορηθείτε τι συνέβαινε στην Αθήνα με τους Θράκες βουλευτές. Οι βουλευτές, καταργημένοι από το κίνημα Πλαστήρα- Γονατά, κινητοποιήθηκαν προς πάσα κατεύθυνση, αρκετά νωρίτερα.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βουλευτή Κωνσταντίνου Φίλανδρου που κατήγγειλε το 1924 πλέον, μέσα στη Βουλή χωρίς να διαψευσθεί, ότι το 1922 οι Θράκες βουλευτές, που είχαν πληροφορίες από πρεσβευτή μεγάλης δυνάμεως και έβλεπαν τη ραγδαία κατάρρευση του μετώπου της Μικράς Ασίας συνέταξαν ένα υπόμνημα, προειδοποιώντας ότι κινδυνεύει η Θράκη. Το παρέδωσαν εμπιστευτικά στον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Βοζίκη, ο οποίος εκπροσωπούσε προσωρινά τον πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη, που απουσίαζε στο εξωτερικό. Και αυτός δεν έκανε τίποτα. Όταν μάλιστα ρωτήθηκε τι έγινε με το υπόμνημα, παραδέχθηκε ότι το ξέχασε στην τσέπη του σακακιού του!!!

Οι βουλευτές της Θράκης στις 3 Σεπτεμβρίου 1922  άρχισαν να τηλεγραφούν στους ισχυρούς ηγέτες της Γης. Ιστορικά τηλεγραφήματα… Δύο Θράκες βουλευτές ο Εξηντάρης και ο Μανουηλίδης πήγαν επειγόντως στον πρωθυπουργό Νικόλαο Τριανταφυλλάκο θέλοντας να μάθουν τι συνέβαινε με τις Δυνάμεις της Αντάντ και το μέλλον της Θράκης. Ο πρωθυπουργός εκνευρίσθηκε και φέρθηκε με σκαιότητα στους δύο Θράκες βουλευτές!!!

Στο βιβλίο αυτό, έδωσα βάρος στα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας πριν από τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από την Ανατολική Θράκη.

Στόχος μου ήταν να νικηθεί η λήθη. Να μην υπάρξει άλλη άγνοια της ιστορίας μας και να μην υπάρξει λησμοσύνη. Να μείνει δηλαδή ζωντανή η ανάμνηση μια περιοχής με δημιουργικούς κατοίκους, που αγάπησαν τον τόπο τους, τον οποίο πότιζαν καθημερινά με τον ιδρώτα του μόχθου τους. Και κυρίως για να τα μάθουν οι νεώτεροι. Και όπως είπε κάποτε ο Αθηναίος ρήτωρ και πολιτικός στη δίκη κατά Λεωκράτους «αρμόσσει πάσι τοις νεωτέροις ακούσαι».

 Τα θέματα αυτά του βιβλίου δεν καλύπτουν το σύνολο της ιστορίας της Ανατολικής Θράκης. Αυτό δεν ήταν εφικτό.  Η έκδοση όμως αυτή η οποία θα σας διανεμηθεί φιλοδόξησε να φωτίσει και να κάνει γνωστά τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας  πριν από το διωγμό από μια περιοχή στην οποία άνθισε για χιλιάδες χρόνια ο Ελληνισμός, που ξεριζώθηκε βάναυσα. Που εκδιώχθηκε από μια γη, την οποία οι φιλόπονοι κάτοικοί της την καλλιεργούσαν και την έκαναν ένα πραγματικό παράδεισο δημιουργίας σε σύγκριση με την λεγόμενη Παλαιά Ελλάδα.

Εδώ θα σας αφηγηθώ κάτι, που δεν υπάρχει μέσα στο βιβλίο. Το έγραψα παλαιότερα και είναι χαρακτηριστικό, γιατί δείχνει πόσο πολύτιμη ήταν η Θράκη για την υπόλοιπη Ελλάδα. Και είναι και σήμερα η Θράκη μας, το ίδιο πολύτιμη, για όσους μπορούν να το καταλάβουν!!!

 Στην Αθήνα το 1920, ήταν πολλοί εκείνοι, που εκτός από την ύψιστη σημασία της απελευθέρωσης μιας ελληνικής περιοχής, είδαν το γεγονός αυτό ως ευκαιρία τόνωσης των οικονομικών του κράτους. Με άλλα λόγια έβλεπαν τη Θράκη, ως ένα Ελδοράδο για την Ψωροκώσταινα.

Έτσι η κυβέρνηση Βενιζέλου αποφάσισε την έκδοση Λαχειοφόρου Δανείου 300.000.000 δρχ. για να καλυφθούν τα έξοδα που αντιμετώπιζε το κράτος, τόσο με τις εκστρατείες απελευθέρωσης της Θράκης, όσο και με τις αναπτυξιακές και άλλες ανάγκες. Οι εγγραφές μάλιστα ήταν επιτυχείς από την πρώτη μέρα, με πρώτο εγγραφέντα το βασιλέα Αλέξανδρο.               

Πολλές από τις διαφημίσεις του Λαχειοφόρου Δανείου στις εφημερίδες είχαν ως σημείο αναφοράς τον πλούτο και την παραγωγικότητα της Θράκης.

Το «Έθνος» σε πρωτοσέλιδη διαφήμισή του για το δάνειο (στις 11 Απριλίου 1920), έγραφε με μεγάλα κεφαλαία γράμματα: «ΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ Η ΠΡΟΣΑΡΤΩΜΕΝΗ ΘΡΑΚΗ ΠΑΡΑΓΕΙ ΟΣΑ ΠΑΡΗΓΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΠΑΛΑΙΑ ΕΛΛΑΣ- ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΩΜΕΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟΝ ΤΗΣ».

            Η βασική διαφήμιση όμως, όπως δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής έλεγε άλλα, πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Την ανακάλυψα και την δημοσίευσα πριν από λίγα χρόνια. Σας διαβάζω και παρακαλώ προσέξτε. Το ίδιο το κράτος τα έλεγε.:

Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΔΙΔΕΙ:

ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑΝ ΕΙΣ ΣΙΤΟΠΑΡΑΓΩΓΗΝ

ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΝ ΕΙΣ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΙΑΝ

ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΡΗΤΗΝ ΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΝ ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΩΝ

ΕΝ ΑΚΟΜΗ ΛΑΥΡΙΟΝ ΕΙΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ

ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΥΜΗΝ ΕΙΣ ΑΝΘΡΑΚΟΠΑΡΑΓΩΓΗΝ

ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΥΜΗΤΤΟΝ ΕΙΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΝ

ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΝΑΣΣΟΝ ΕΙΣ ΤΥΡΟΚΟΜΙΑΝ.

Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΔΙΔΕΙ:

ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΣ ΠΛΟΥΤΗ

ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΤΗΣ

Σας ευχαριστώ όλους. Εύχομαι καλό διάβασμα.

Στη Θράκη των ονείρων, του 1920, με άλλη ματιά

*Τα ελληνικά στρατεύματα εισέρχονται στην Αδριανούπολη. Στιγμες ιστορικές.

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

                Το 1920, ήταν η χρονιά, που πήραν σάρκα και οστά τα όνειρα 500 και πλέον χρόνων, στην υποταγμένη στους Οθωμανούς Θράκη. Τα κύρια γεγονότα, που οδήγησαν στην απελευθέρωση διαδοχικά των μεγάλων πόλεων, είναι λίγο πολύ γνωστά. Άρχισαν από τις 14 Μαΐου 1920 με την απελευθέρωση της Δυτικής Θράκης και ολοκληρώθηκαν τον Ιούλιο με την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης.

                Σήμερα θα επιχειρήσουμε μια διαφορετική προσέγγιση σε εκείνες τις δοξασμένες μέρες, με κάποια γεγονότα, όπως είχαν καταγραφεί από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο και μας μεταφέρουν την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε στη Θράκη, όπου οι πάντες αδημονούσαν να δουν την πατρίδα τους ελεύθερη.

Το ευτύχημα είναι ότι ο τόπος και ο πληθυσμός του, δεν ταλαιπωρήθηκαν από μακρές πολυήμερες και αιματηρές μάχες, διότι οι δύο δυνάστες του, Τούρκοι και Βούλγαροι, ως σύμμαχοι των Κεντρικών Αυτοκρατοριών της Τριπλής Συμμαχίας (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία) ήταν ηττημένοι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και δεν είχαν δυνάμεις αντιπαράθεσης στον προελαύνοντα ελληνικό στρατό. Ωστόσο υπήρξαν και περιστατικά ένοπλων συγκρούσεων, που δεν έκριναν το τελικό αποτέλεσμα ως προς τις ελληνικές απελευθερωτικές προσδοκίες. Όπως για παράδειγμα η αντίσταση που επιχείρησε από την Αδριανούπολη ο Τζαφέρ Ταγιάρ και είχε άδοξη και κωμικοτραγική κατάληξη, η αιματηρή επίθεση Τουρκοβουλγάρων κομιτατζήδων της συνεργασίας Φουάτ Μπαλκάν και Τάνε Νικολώφ στο χωριό Πετρωτά, η μάχη στη γέφυρα της Αδριανούπολης κ.λπ.

*Από την επίθεση τουρκοβούλγαρων κομιτατζήδων στο χωριό Τοκμάκιοϊ (σημερινοί Μεταξάδες) τις μέρες της Απελευθέρωσης (Εφημερίδα "Εστία")

Ας αρχίσουμε την προσέγγισή μας από το φημισμένο Καραγάτς το οποίο απελευθέρωσε στις 15 προς  16 Μαΐου 1920 η Μεραρχία Ξάνθης,  που διοικούσε ο υποστράτηγος Λεοναρδόπουλος.

Το Καραγάτς γιόρτασε την ελευθερία του με  μια σπουδαία πρωτοβουλία. Άλλαξε την ονομασία του με μια νέα ονομασία, που ανταποκρίνονταν στις ιστορικές του ρίζες. Η κίνηση αυτή επισημάνθηκε αμέσως από τον Τύπο. Κάποιες εφημερίδες έγραψαν ότι η πόλη που το όνομά της θυμίζει… ξέσχισμα του χασέ (!!!) επανέρχεται εις την ελευθερίαν με το παλαιό ωραίο της όνομα: Ορέστεια. Με αυτό το όνομα είδαν το φως της δημοσιότητας τότε διάφορες ανταποκρίσεις. Η Ορέστεια, που στη πορεία της έγινε Ορεστιάδα.

Και άλλο αποκαλυπτικό έγγραφο για τη συμπεριφορά του Τουρκικού όχλου κατά την εκδίωξη των Ελλήνων από την Ανατολική Θράκη

*Η περιγραφή επιθέσεων κατά τρένων και σιδηροδρομικών σταθμών

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

Η ιστορική έρευνα συνήθως είναι ανεξάντλητη και πολύ συχνά φέρνει στο φως πάντα νέα στοιχεία, που πλουτίζουν τις δέλτους της, αλλά και την δική μας γνώση. Η περιπέτεια που έζησε η Ανατολική Θράκη το 1922, όταν παραδόθηκε αμαχητί στους Τούρκους από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Αντάντ, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Διότι η περίπτωση αυτής της ιστορικής περιοχής του Ελληνισμού δεν μελετήθηκε εξαντλητικά από τους ιστορικούς.

Έσχατο παράδειγμα η δημοσιοποίηση αναφορών των μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών, που έδρευαν τότε στην Ανατολική Θράκη και διατάχτηκαν να περάσουν δυτικά του ποταμού Έβρου, δηλαδή στη Δυτική Θράκη. Οι αναφορές αυτές αποτελούν σημαντικά αυθεντικά ντοκουμέντα.

Ντοκουμέντα με μεγάλο ενδιαφέρον, αποτελούν και τα δημοσιογραφικά κείμενα αν και ενίοτε μπορούν να εντοπισθούν υπερβολές για λόγους εντυπωσιασμού ή αποκρύψεις πτυχών των γεγονότων για λόγους πολιτικούς ή άλλους. Ντοκουμέντα μπορούν να χαρακτηρισθούν και ορισμένα λογοτεχνικά κείμενα που περιγράφουν την ατμόσφαιρα κάποιας εποχής, αλλά και εκεί μπορούν να εντοπισθούν ανακρίβειες και υποκειμενισμοί. Τα υπηρεσιακά έγγραφα και ιδίως τα στρατιωτικά συνήθως αποτελούν αυθεντικότερες πηγές. Οι αξιωματικοί που τα υπογράφουν οφείλουν να είναι ακριβείς κατά το δυνατόν, τόσο γιατί έχουν καθήκον, όσο και γιατί οι αναφορές τους αποτελούν και αυτές στοιχεία της περαιτέρω προαγωγής. Πόσο μάλιστα όταν, πρόκειται για αναφορές που σχετίζονται με κρίσιμα γεγονότα…

        Η συνεχής έρευνα λοιπόν, έχει τώρα να παρουσιάσει κάποιες δραματικές πτυχές του Ελληνισμού, όταν το 1922 εκδιώχθηκε βίαια από την Ανατολική Θράκη, όπου ήταν ριζωμένος από χιλιάδες χρόνια. Στις 23 Φεβρουαρίου η ιστοσελίδα αυτή δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Λεπτομερειακή περιγραφή εγκλημάτων του Τουρκικού όχλου κατά των διωγμένων Ελλήνων, τον Οκτώβριο του 1922, στην Ανατολική Θράκη». Νέα έρευνα αποκαλύπτει ένα επί πλέον έγγραφο προερχόμενο από το ΙΙΙ Επιτελικό Γραφείο της Στρατιάς Θράκης. Το έγγραφο αυτό αναφέρεται σε επιθέσεις Τούρκων ατάκτων κατά των συγκοινωνιών, σιδηροδρομικών σταθμών κ.λπ. από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι 14 Νοεμβρίου 1922. Από την ανάγνωση της έκθεσης αυτής προκύπτει ότι σε ορισμένες επιθέσεις, συνέπρατταν και Βούλγαροι κομιτατζήδες.

        Η έκθεση αυτή, που συντάχθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1922, προφανώς στην Αλεξανδρούπολη, όπου είχε εγκατασταθεί η Στρατιά Θράκης, με διοικητή τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Νίδερ, βρίσκεται σήμερα στο Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών. 

*Εικόνα της βίαιης εκκένωσης της Ανατολικής Θράκης

        Το πλήρες περιεχόμενό της, άγνωστο μέχρι σήμερα, είναι το ακόλουθο:  

 

ΣΤΡΑΤΙΑ ΘΡΑΚΗΣ

ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΝ

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΙΙΙον           

Ε Κ Θ Ε Σ Ι Σ

Των γενομένων υπό Τούρκων ατάκτων προσβολών κατά συγκοινωνιών, σιδ/κών συρμών κ.λπ. από αρχών Σ/βρίου μέχρι 14 Ν/βρίου ε.έ.

-----

9^ην Σεπτεμβρίου. Επιβατική αμαξοστοιχία Αδριανουπόλεως – Δεδέαγατς επυροβολήθη  παρά 200μελούς συμμορίας μεταξύ Σουφλίου και σιδ/κού σταθμού Μπιντικλί (χιλ. 59, σ.σ. πρόκειται για το σημερινό Τυχερό). Ετραυματίσθησαν 7 πολίται, 1 στρατιώτης. Εις χιλ. 59.500 ανευρέθησαν δύο βόμβαι τοποθετημέναι επί σιδηροδρομικής γραμμής και παραπλεύρως χειροβομβίδες και Τουρκικαί εφημερίδες.

*Αναχώρηση στρατού και λαού από το Αλπουλού Ανατολικής Θράκης

9^ην Σεπτεμβρίου. Νύκτα 20 συμμορίται επετέθησαν καθ’ ημετέρου φυλακίου  σιδ/κής γραμμής Αν. Καρίκιοϊ μεταξύ Κούλελη και Αλπουλού. Εφονεύθη είς των συμμοριτών (καταγόμενος εκ Χαριουπόλεως) ετραυματίσθη ελαφρώς είς στρατιώτης.

10^ην Σεπτεμβρίου. 11^ην ώραν άμαξα  ταχυδρομική Ανακτορίου - Μηδείας συνοδευομένη υπό 7 χωρικών, 4 οπλιτών υπέστη αιφνιδιαστικήν επίθεσιν ενεδρευόντων κομιτατζήδων Αν. Ανηλίου. Εις βοήθειαν προσέτρεξαν φυλάκιον Ανηλίου και Αστυνομική δύναμις  Σουλτάν Μπακτσέ. Αποτέλεσμα αιφνιδιασμού φόνος ενός χωροφύλακος, τραυματισμός δύο και εξαφάνισις τετάρτου και ενός διόπου. Δύναμις επιτεθέντων 35 ένοπλοι ομοιομόρφων ενδεδυμένοι., οίτινες μετά επίθεσιν κατηυθύνθησαν προς όγκον Στράγγα Βαλκά.

16^ην Σεπτεμβρίου. Άγνωστοι επυροβόλησαν δια κυνηγετικού όπλου σκοπόν μας παρά χιλ. 12.200 σιδ/κής γραμμής Δεδέαγατς - Αδριανουπόλεως άνευ αποτελέσματος. Αντιπυροβοληθέντες ετράπησαν εις φυγήν.

20^ην Σεπτεμβρίου. Απόσπασμα 61^ου Συντάγματος συνεπλάκη προς τετραμελή συμμορίαν περί το χωρίον  Μπουρουνσούζ (10 χιλ. Β. του Παυλίκοϊ). Αποτέλεσμα φόνος δύο , σύλληψις αρχηγού και ενός συμμορίτου εισέτι. Είς των συλληφθέντων απέθανεν είτα εκ των τραυμάτων του.

22^αν Σεπτεμβρίου. Συμμορία 50 ανδρών ενεδρεύουσα 4 περίπου χιλιόμετρα Β.Α. Σουλτάν Μπαξέ (Μηδείας) επετέθη  κατά αμάξης εφ΄ ής επέβαινον δύο στρατιώται. Ετραυμάτισε τον ένα και εφόνευσε δύο Οθωμανούς και ένα Έλληνα.

*Έφευγαν όπως- όπως!!!

29^ην Σεπτεμβρίου. Δεκαμελής περίπου ομάς κομιτατζήδων επετέθη κατά ημετέρου φυλακίου σιδ/κής γραμμής 5 χιλ. Ανατ. Κίρκα. Μετά συμπλοκήν μιας περίπου ώρας ομάς απεσύρθη. Ετραυματίσθη είς στρατιώτης. Κάτοικοι χωρίου Καρά Καγιά απουσίαζον άπαντες κατά συμπλοκήν. Μετά μεσονύκτιον 29^ης εικοσαμελής συμμορία Κομιτατζήδων επεδόθη εις υπονόμευσιν γραμμής και τραβερσών παρά γέφυραν  5 χιλ. Αν. σταθμούς Κίρκα. Σκοπός φυλακίου γεφύρας αντιληφθείς κρότον σκαπάνης έσπευσεν προς τα εκεί, οπόθεν πυροβοληθείς αντεπυροβόλησε.

30^ην Σεπτεμβρίου. Νύκτα ημέτερον φυλάκιον σιδ/κής γραμμής 6 χιλ Ν.Α. Ποροΐων συνεπλάκη προς τριμελή συμμορίαν. Αποτέλεσμα τραυματισμός συμμορίτου.

3^ην Οκτωβρίου. Οθωμανοί επετέθησαν κατά Ελλήνων  προσφύγων και απεπειράθησαν να καταστρέψωσι ξυλίνην γέφυραν παρά χωρίον Δογατζέ (Β. Σιδ/κής Γραμμής).

2^αν ώραν φυλάκιον σιδ/κής γραμμής μεταξύ Αλπουλού και Παυλίκιοϊ επυροβολήθη παρ’ αγνώστων, οίτινες αντιπυροβοληθέντες ετράπησαν εις φυγήν.

5^ην Οκτωβρίου. Κάτοικοι χωρίου Τσερκέζ Μουσελίμ (10 χιλ. Β. Χαιρεπόλεως) προσέβαλον κινουμένους πρόσφυγας φονεύσαντες τινάς εξ αυτών.

6^ην Οκτωβρίου. Εις Μακράν Γέφυραν αφίκετο αστυνομικός σταθμάρχης Τσερκέζ Μουσελίμ μετά δύο χωροφυλάκων άπαντες τραυματισμένοι παρά κατοίκων Οθωμανών, απελευθερωθέντες παρ’ αδειούχων στρατιωτών,

7^ην Οκτωβρίου. Φάλαγξ αυτοκινήτων μεταβαίνουσα εκ 40 Εκκλησιών εις Βιζύην επυροβολήθη παρά χωρίον Πυργιαλί υπό κατοίκων άνω χωρίου.

11^ην Οκτωβρίου, 11^ην ώραν ομάς ενόπλων επιχειρήσασα εισέλθη χωρίον  Σκοπόν συνεπλάκη μετά εκεί Αστυνομικού σταθμού. Απώλεια αυτής είς νεκρός, δύο τραυματίαι και 4 αιχμάλωτοι.

12^ην Οκτωβρίου. Εξαμελής ομάς επετέθη κατά του υπ΄ αριθμ. 30 φυλακίου σιδ/κης γραμμής μεταξύ Κίρκα και Μπόντιμα.

*Ο φοβερός Οκτώβριος του 1922, στην Ανατολική Θράκη

13^ην Οκτωβρίου. 5^ην ώραν ομάς διακοσίων περίπου ατάκτων επετέθη κατά του φυλακίου σιδ/κης γραμμής  παρά το 236 χιλ. Δυτ. Μάνδρας. Αποσταλείσα ενίσχυσις εβλήθη εκ του  χωρίου Κατράτζας.

23^ην Οκτωβρίου. Περί 20^ην ώραν άγνωστοι ένοπλοι επετέθησαν κατά ανδρών 37^ου φυλακίου 307 σιδ/κής γραμμής. Επηκολούθησε συμπλοκή άνευ αποτελέσματος.

Δέκα άγνωστοι επετέθησαν κατά φυλακίου σήραγγος σιδ. γραμμής 4 χιλ. Δυτ. Μπουκίων αποκρουσθέντες.

2^αν Νοεμβρίου. Ημέτερα φυλάκια υπ΄ αρ. 37 και 38 από Κιρκά προς Ποταμόν προσεβλήθησαν υπό 50μελούς συμμορίας ώραν 22^αν  ως και σοδ/κον σταθμόν Κιρκά. Διερχομένη αμαξοστοιχία προσεβλήθη φονευθέντος ενός πρόσφυγος και τραυματισθέντων επτά.

15^ην Νοεμβρίου 24^ην ώραν βόμβα εκραγείσα  επί σιδ/κής γραμμής 2 χιλ. Βορ. Φερρών κατέστρεψε  ράβδους επί μήκους τριών μέτρων ανορυχθείσης τάφρου βάθους ενός μέτρου.

Εν Στρατηγείω τη 17^η Νοεμβρίου 1922

Το

ΙΙΙον Γραφείον Στρατιάς

(Υπογραφή δυσανάγνωστη)

*Το τέλος του ιστορικού εγγράφου της Στρατιάς Θράκης

        Συμπέρασμα: Βασικά το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης, αλλά και όλοι οι άλλοι θεσμικοί φορείς της περιοχής, οφείλουν να ενθαρρύνουν και ειδικά μέσω των νέων επιστημόνων και ιστορικών, την συνεχή, εντατική και εις βάθος έρευνα της ιστορίας της ενιαίας Θράκης και την διάχυση αυτών των εργασιών σε σχολεία, μουσεία και συλλόγους, αλλά και στις βιβλιοθήκες των σπιτιών. Η ιστορία της Θράκης, στο παρελθόν δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε από την εθνική ιστοριογραφία, τώρα πρέπει να σπάσει τα κελύφη, που την κρατούσαν αγνοημένη και να γίνει κοινό κτήμα.

 

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η ΧΙΙ Μεραρχία για τον διωγμό των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης. «…ίνα διασώσωσιν την ζωήν και την τιμήν των»!!!

*Η μνημειώδης έκθεση της ΧΙΙ Μεραρχίας 

*Μακρές οδοιπορίες, γυμνοί και νήστεις

*Η τρομερή Οδύσσεια της Ανατολ. Θράκης 

*Η αγαπημένη Μεραρχία των Θρακών  

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης  

 

 

               H ιστορική XII Μεραρχία, που υφίσταται και σήμερα με την ονομασία ΧΙΙ Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού «Έβρου» και εδρεύει στην Αλεξανδρούπολη, είναι ο μεγάλος στρατιωτικός σχηματισμός, που από το 1920 και μετά, συνδέθηκε με ακατάλυτους δεσμούς με τη Θράκη και το λαό της, τόσο σε καιρούς πολέμου, όσο και σε καιρούς της ειρήνης.

          Το Μάιο του 1920, αρχίζει η μεγάλη αγάπη και η σύνδεση της ΧΙΙ Μεραρχίας με τη Θράκη. Η Μεραρχία αυτή που προϋπήρχε από το 1913, συμμετείχε στην της Δυτικής Θράκης, μετά από σκλαβιά περίπου 550 ετών.

            Τον Ιούνιο του 1920 η Μεραρχία μεταφέρθηκε στη Μικρά Ασία και πήρε μέρος σε επιχειρήσεις εναντίον Τούρκων ατάκτων. Τον επόμενο μήνα μεταφέρθηκε στην Θράκη. Από τις 23 Απριλίου 1920 είχε πλέον έδρα την Ξάνθη με διοικητή τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μαζαράκη- Αινιάν και συμμετείχε μαζί με άλλες μονάδες του ελληνικού στρατού στην απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης. Τότε- μήνας Ιούλιος- ήταν που εισήλθε θριαμβευτικά στην Αδριανούπολη ο Ελληνικός στρατός και ο βασιλεύς των Ελλήνων Αλέξανδρος. Αμέσως μετά την απελευθέρωση άρχισαν να στατεύονται και οι Θράκες. Η ΧΙΙ Μεραρχία είχε επανδρωθεί κυρίως με Θράκες οπλίτες.

          Γρήγορα όμως, ως ετοιμοπόλεμη επαναφέρθηκε στη Μικρά Ασία και πήρε μέρος  σε πολλές μάχες, φθάνοντας έως τον ποταμό Σαγγάριο. Το Μάιο του 1921 (από 29 Μαΐου έως τις 10 Ιουλίου 1921) η Μεραρχία είχε διοικητή τον πρίγκιπα Ανδρέα, παππού του σημερινού βασιλιά της Αγγλίας Κάρολου.

Μετά την άδοξη εγκατάλειψη της Μικράς Ασίας, η ΧΙΙ Μεραρχία διασπάσθηκε και ένα τμήμα της έφθασε στην Ανατολική Θράκη και κυρίως στις περιοχές της Χαιρέπολης (Χαϋράμπολου σήμερα) και της Τυρολόης (Τσορλού σήμερα). Από εκεί, έφτασε στις Φέρες όπου ανασυγκροτήθηκε και παρέμεινε εκεί μέχρι της υπογραφής της συνθήκης Ειρήνης, το 1923. Στη συνέχεια ανέλαβε τον τομέα προκάλυψης στη ζώνη του Διδυμοτείχου. Αργότερα και μέχρι το έτος 1940, αλλά και μέχρι σήμερα η ΧΙΙ Μεραρχία παρέμεινε στη Θράκη.

Λεπτομερειακή περιγραφή εγκλημάτων του Τουρκικού όχλου κατά των διωγμένων Ελλήνων, τον Οκτώβριο του 1922, στην Ανατολική Θράκη

*Η έκθεση της III Μεραρχίας με τα συγκλονιστικά ντοκουμέντα

*Ντοκουμέντο της ΙΙΙ Μεραρχίας 

*Το σύνθημα «γιάγμα, κεσίμ γιασίμ».

*Ακατάσχετη λεηλασία σε ελληνικά σπίτια

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η III Μεραρχία, που τον φοβερό Οκτώβριο του 1922 βρέθηκε στην Ανατολική Θράκη, εκτός από την καταπληκτική σε αφήγηση λεπτομερειακή περιγραφή των τραγικών γεγονότων  της εκκένωσης, από τον Μέραρχο Βλάση Τσιρογιάννη (Βλέπε σχετικά στο https://sitalkisking.blogspot.com/2025/02/blog-post_16.html) έχει αφήσει ως ιστορική παρακαταθήκη και ένα άλλο ντοκουμέντο μεγάλης αξίας.

Πρόκειται για μια αναλυτική περιγραφή των εγκλημάτων, που πραγματοποίησε ο τουρκικός όχλος εις βάρος των Ελλήνων, οι οποίοι είτε με τα βοϊδάμαξα είτε με τα πόδια προσπαθούσαν να περάσουν τον ποταμό Έβρο, για να βρεθούν διωγμένοι στην ελεύθερη Ελλάδα.

Είναι γνωστό με τη συνθήκη των Μουδανιών, που λειτούργησε ως ταφόπετρα της Μεγάλης Ιδέας, αποφασίσθηκε οι στρατοί Ελλάδας και Τουρκίας να μην βρεθούν αντιμέτωποι στην Ανατολικής Θράκη, για να μην επαναληφθούν οι συγκρούσεις. Για το λόγο αυτό αναπτύχθηκαν συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις για λόγους τάξης και ασφάλειας. Όμως καμία τάξη δεν υπήρξε και καμία ασφάλεια. Άλλωστε όλοι οι παράγοντες στρατιωτικοί και πολιτικοί αντιλαμβάνονταν ότι οι δυνάμεις αυτές δεν ήταν επαρκείς ούτε ικανές να εξασφαλίσουν την ευταξία στη διαδικασία της εκκένωσης. Γιατί οι σύμμαχοί στρατηγοί στα Μουδανιά, θέλοντας να παραδώσουν περιοχή αυτή στον Μουσταφά Κεμάλ, δεν υπολόγισαν έναν άγνωστο γι’ αυτούς παράγοντα, τον Τουρκικό όχλο!!!

Είναι γνωστό, ότι οι Τούρκοι μεταβάλλονται πολύ γρήγορα από φιλήσυχοι πολίτες σε επιθετική μάζα με αρπακτικά και δολοφονικά ένστικτα. Και αυτό φάνηκε από την πρώτη μέρα της εκκένωσης, όταν από τα χωριά από τα οποία περνούσαν οι φάλαγγες των άτυχων προσφύγων ξεπρόβαλλαν αγριεμένοι Τούρκοι, για να αρπάξουν ότι βρουν, να ατιμάσουν και αν χρειαστεί να σκοτώσουν. Ιστορικά την τάση αυτή των Τούρκων έχει απεικονίσει ένα σύνθημα τριών λέξεων που χρησιμοποιήθηκε στα χρόνια των διωγμών κατά των Ελλήνων. «Γιάγμα, γιασίμ, κεσίμ». (Yagma, kesim, yasim). Η τρομακτική αυτή φράση στα χείλη του όχλου σήμαινε «Λεηλασία, σφαγή, καταστροφή».  Ένα εφιαλτικό σύνθημα, που πήγαζε θα έλεγε κανείς από τα σπλάχνα τους, από τα βάθη του DNA τους, όταν διαμορφώνονταν οι κατάλληλες συνθήκες.

Ανατολική Θράκη: Έφυγαν με φοβερή βροχή… «άλλαι δε γεννώσι καθ’ οδόν». Σε μια νύχτα υπό βροχή γέννησαν έξι γυναίκες στην Τυρολόη!!!

* Η κεφαλίδα της συγκλονιστικής έκθεσης του Μέραρχου Βλάση Τσιρογιάννη

 

* Η συγκλονιστική έκθεση Τσιρογιάννη

*Δάκρυσε και ο Νάνσεν στην Θράκη

*Γεννούσαν στο ύπαιθρο υπό βροχή

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

               Ο Βλάσης Τσιρογιάννης, υπήρξε ένας εξαίρετος αξιωματικός, που πολέμησε  για να μεγαλώσει η Ελλάδα. Αλλά με πόνο ψυχής έζησε τον Οκτώβριο του 1922 και τα γεγονότα, που συρρίκνωσαν την Ελλάδα, με την ουσιαστική παράδοση της Ανατολικής Θράκης στους Τούρκους, που δεν πολέμησαν για να την πάρουν. Παράδοση, που ανέλαβαν και διεκπεραίωσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής.

               Ο Τσιρογιάννης, που γεννήθηκε στην Αμφιλοχία το 1872, κατατάχθηκε αρχικά ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό και πήρε μέρος στον ατυχή Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Φοίτησε σε στρατιωτικές σχολές και το 1904 πήγε στη Μακεδονία όπου έδρασε στην περιοχή της Στρώμνιτσας με το ψευδώνυμο Ντάλης.

               Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους ως ταγματάρχης, ενώ στην Μικρασιατική Εκστρατεία ήταν διοικητής μεικτού αποσπάσματος στην κατάληψη της Κιουτάχειας, Ως αρχηγός Πεζικού της ΙΧ Μεραρχίας πολέμησε στα Σαγγάριο και στη συνέχεια απομακρύνθηκε από το Στράτευμα για λόγους πολιτικούς. Επανήλθε το 1922 όταν οι συνταγματάρχες Πλαστήρας και Γονατάς ανέτρεψαν την κυβέρνηση της Αθήνας και τοποθετήθηκε ως διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας Πεζικού στη Θράκη. Πέθανε το 1928.

               Όταν όλα είχαν τελειώσει στη Δυτική Θράκη και το Στράτευμα μαζί με τους Έλληνες της Ανατολικής Θράκης, είχαν περάσει δυτικά του Έβρου, οι διοικητές των μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών συνέταξαν εκθέσεις για την τραγωδία της εκδίωξης του Ελληνισμού από εκείνο το κομμάτι που σήμερα στους χάρτες το ονομάζουν Ευρωπαϊκή Τουρκία!!! «Ευρωπαϊκή»…

               Ο Τσιρογιάννης, υπέβαλε στο Β’  Σώμα Στρατού με ημερομηνία 20 Νοεμβρίου έκθεση για τις θυσίες και τα δεινοπαθήματα των Θρακών, που διώχτηκαν από τις πατρίδες τους.

               Η έκθεση αυτή ίσως είναι, από καλύτερα κείμενα που έχουν γραφεί για την απώλεια της Ανατολικής Θράκης. Με ακριβείς περιγραφές για τα επιμέρους γεγονότα, με συγκινητική προσέγγιση στα βάσανα του κόσμου αποτελεί ένα μνημειώδες ντοκουμέντο, αυθεντικό, αλλά και σπαρακτικό. Φυλάσσεται στο Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών και θα ήταν ευχής έργο να παραχωρηθούν αντίγραφά του σε όλα τα Μουσεία που λειτουργούν στη Θράκη, ώστε να εκτίθεται καδραρισμένο στους επισκέπτες.

               Ο εμπειροπόλεμος Μέραρχος Βλάσης Τσιρογιάννης, με βλέμμα διεισδυτικό, περιγράφει με λεπτομέρειες τα τραγικά γεγονότα, συναγωνιζόμενος τους έμπειρους δημοσιογράφους της εποχής του.

               Οι θεσμικοί φορείς της Θράκης, έχουν καθήκον να φροντίσουν ώστε οι εκθέσεις των μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών για τα γεγονότα του φοβερού Οκτωβρίου 1922, θα γίνουν κοινό κτήμα των Θρακών. Η διαφύλαξη τέτοιων αυθεντικών ντοκουμέντων υπήρξε πράξη επαινετέα. Αλλά τώρα που έχουν εκλείψει οι γενιές που έζησαν εκείνα τα γεγονότα, είναι χρήσιμο τα ντοκουμέντα αυτά, να φτάσουν στα σπίτια των Θρακών για να διαβάζονται. Από τις βιβλιοθήκες των πλούσιων, έως τα ράφια των φτωχών σπιτιών.

               Η καταπληκτική αυτή και αδημοσίευτη έκθεση, συνετάχθη στις 20 Νοεμβρίου και υποβλήθηκε στη Στρατιά Θράκης.

               Από αυτή την ταπεινή ιστοσελίδα προτρέπω όλους τους φίλους να διαβάσουν την έκθεση του Μέραρχου Τσιρογιάνη. Γιατί πραγματικά αξίζει: 

Στρατηγός Κ. Μανέτας: Έκθεση δεινοπαθημάτων του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης.

*Ο στρατηγός Κωνσταντίνος Μανέτας

 

 

 

*Ένα κείμενο, γροθιά στο στομάχι

*Ανέκδοτη δυναμική περιγραφή

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

               Ο υποστράτηγος Κωνσταντίνος Μανέτας, που τον φοβερό Οκτώβριο του 1922 βρέθηκε ως διοικητής Μεραρχίας στην ευρύτερη περιοχή των Σαράντα Εκκλησιών, υπήρξε ένας εμπειροπόλεμος αξιωματικός, με συμμετοχή σε όλους του πολέμους της εποχής τους. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στη Μάχη του Κιλκίς τραυματίσθηκε σοβαρά. Έλαβε μέρος στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης, στο Μακεδονικό Μέτωπο, στην Ουκρανική Εκστρατεία και στη Μικρασιατική Εκστρατεία, ως διοικητής Μεραρχίας. Το 1921 τέθηκε σε διαθεσιμότητα για πολιτικούς λόγους (ως βενιζελικός) και επανήλθε στο στράτευμα μετά το Κίνημα των Γονατά- Πλαστήρα, τον Σεπτέμβριο του 1922. Αργότερα ανέπτυξε και πολιτική δράση.

               Οι ρίζες του ανάγονταν στους Κολοκοτρωναίους. Η μητέρα του Ζωίτσα Κολοκοτρώνη, ήταν κόρη του Γενναίου Κολοκοτρώνη, γιου του Γέρου του Μωρηά.

               Η έκθεσή του για τα δεινοπαθήματα του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης, που εναπόκειται στο Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, αποτελεί σημαντικό τεκμήριο για τα δραματικά γεγονότα του Οκτωβρίου 1922, όταν ξεριζώθηκαν οι Έλληνες κάτοικοι μέσα σε ασφυκτικές προθεσμίες, με απόφαση των Δυνάμεων της Αντάντ.

               Πρόκειται για ένα κείμενο περιγραφικό, με συναισθηματισμό, αλλά και άμεση γνώση των γεγονότων, που αξίζει να διδάσκεται στα σχολεία της Θράκης, για να έχουν γνώση οι νεώτερε γενιές, που πλέον δεν έχουν την τύχη μετά από τόσα χρόνια να έχουν γιαγιάδες και παππούδες, που θα τους αφηγούνται τις ιστορίες του μεγάλου εκείνου διωγμού. Ο στρατηγός Μανέτας αναφέρεται ακόμα και σε τοκετούς στα βοϊδάμαξα κατά τη διάρκεια της φυγής των Θρακών, όπως είχε κάνει και ο διάσημος Έρνεστ Χεμινγουέι στις ανταποκρίσεις του από την Αδριανούπολη προς την καναδική εφημερίδα «Τορόντο Σταρ».

             Η πολύτιμη αυτή έκθεση φέρεται να έχει συνταχθεί στο χωριό Καδήκιοϊ στις 8 Νοεμβρίου 1922. Στη Θράκη, Ανατολική και Δυτική κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, απαντώνται τουλάχιστον τρία χωριά με το όνομα Καδήκιοϊ, δηλαδή το χωριό του κατή, με άλλα λόγια του ιεροδικαστή των Μουσουλμάνων.

Η έκθεση του συνταγματάρχη Ζήρα, γεμάτη συναίσθημα αλλά και οδύνη

*Η έκθεση του συνταγματάρχη Γ. Ζήρα διοικητή της ΧΙ Μεραρχίας

 

*Περιγραφή της δραματικής φυγής

από την Ανατολική Θράκη το 1922

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

Με άσχημα συναισθήματα τον Οκτώβριο του 1922 οι στρατιωτικοί, εγκατέλειπαν την Ανατολική Θράκη, στην οποία μετά από λίγες ημέρες θα εγκαθίσταντο οι Τούρκοι, με προτροπή μάλιστα των Μεγάλων Δυνάμεων. Θα την καταλάμβαναν χωρίς να δώσουν καμιά μάχη, χωρίς να ρίξουν ούτε μία σφαίρα. Σε δραματικότερη θέση βρέθηκε ο άμαχος πληθυσμός, δηλαδή οι γηγενείς Θράκες, υποχρεώθηκαν μέσα σε ασφυκτικές προθεσμίες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους και να φύγουν στο άγνωστο μόνο με όσα μπορούσαν να μεταφέρουν οι ίδιοι.

Συμπτωματικά και οι καιρικές συνθήκες εκείνων των ημερών ήταν οι χειρότερες δυνατές. Το σκηνικό στην Ανατολική Θράκη ήταν εφιαλτικό. Έκλαιγαν οι διωγμένοι, έκλαιγε και ο ουρανός…

Οι μαρτυρίες που διασώθηκαν από εκείνο τον ξεριζωμό του Ελληνισμού, προφορικές και γραπτές, είναι οδυνηρές. Ταυτόχρονα αποτελούν την ιστορική παρακαταθήκη για να μην ξεχασθούν ποτέ γεγονότα, τα οποία έχουν  χαραχθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων, σαν βαθειά αγιάτρευτη πληγή του Έθνους.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν  οι εκθέσεις των μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών, οι οποίες διασώθηκαν και πρέπει να θεωρούνται, η πρώτη ύλη για την συγγραφή των περιπετειών της αγνοημένης από την Εθνική ιστοριογραφία, ελληνικής γης της Ανατολικής Θράκης. Αυτής της γης, που για χίλια και πλέον χρόνια έτρεφε την πρωτεύουσα του Βυζαντίου την Κωνσταντινούπολη και στο έδαφός της αναπτύχθηκαν πολλές άλλες πόλεις και χωριά με δραστήριους και δημιουργικούς Έλληνες και σπουδαία Παιδεία.

Μια αυθεντική περιγραφή της άδικης εκκένωσης της Ανατολικής Θράκης, τον Οκτώβριο του 1922

*Απόσπασμα από την πρώτη σελίδα της ιστορικής έκθεσης του Γ' Σ.Σ.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                 Η άδικη απώλεια της Ανατολικής Θράκης το 1922, με σύμπραξη των θεωρούμενων συμμαχικών κρατών, παρέμεινε στη συλλογική εθνική μνήμη ως χαίνουσα πληγή, που δεν πρόκειται να επουλωθεί.

Τα γεγονότα είναι γνωστά και έχουν περιγραφεί με σειρά άρθρων στην ιστοσελίδα αυτή. Στην Ανατολική Θράκη, υπήρχε ετοιμοπόλεμος ελληνικός στρατός. Και το κυριότερο, δεν υπήρχε τουρκικός στρατός, ο οποίος επιπλέον δεν είχε τα απαιτούμενα αποβατικά μέσα για να μεταφερθούν κεμαλικές δυνάμεις στην Ανατολική Θράκη. Ήττα είχαμε υποστεί στη Μικρά Ασία, όπου κατακρεουργήθηκε ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, κάηκε η Σμύρνη και άλλες πόλεις και χωριά, διώχτηκαν οι Χριστιανοί κάτοικοι ενώ άλλοι βρήκαν το θάνατο… Η Ανατολική Θράκη, που παραδόθηκε στον Μουσταφά Κεμάλ, εξακολουθεί να στοιχειώνει τις μνήμες μας.

*Αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια της προσφυγιάς, μέσα σε πρωτοφανή κακοκαιρία 

               Για την μεγάλη αυτή εθνική απώλεια, έχουν γραφεί πολλά. Απόψεις εκφράστηκαν πολλές για τις ευθύνες ξένων και ημετέρων. Περισσότερα έχουν γραφεί υπό μορφή αφηγήσεων αυτοπτών μαρτύρων ή αναμνήσεων μιας σκληρής εποχής που σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από το ξεκλήρισμα ενός λαού ριζωμένου στα χώματα εκείνα από τους πανάρχαιους χρόνους.

               Από τον  Νομπελίστα Αμερικανό συγγραφέα Έρνεστ Χεμινγουέι, που νεαρός ακόμα ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας «Τορόντο Σταρ» βρέθηκε εκείνο τον φοβερό Οκτώβριο του 1922 στην Αδριανούπολη και είδε με τα μάτια του το δράμα των διωγμένων Ανατολικοθρακιωτών, έως τον έσχατο παππού ή τη γιαγιά που περιέγραφαν στα εγγόνια τους πώς έφυγαν, όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους για να συντηρήσουν τη μνήμη ενός εγκλήματος μεγάλου.