ΛΗΣΤΕΙΕΣ: Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΘ΄ΑΙΩΝΑ- ΑΡΘΡΟ 2ο

*Η Θράκη σε παλαιό χάρτη

*Ληστείες και δολοφονίες ιερωμένων

*Οι Κιρκάσιοι ληστές στη Θράκη

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Συνεχίζουμε, σε δεύτερο άρθρο την ιστορία της ληστοκρατίας στη Θράκη κατά τον 19ο αιώνα.

          Το 1862 το μεγάλο θέμα, ήταν η δολοφονία του αγγλοαμερικανού επισκόπου Μέριαμ, που βρέθηκε στη Θράκη προφανώς για να προωθήσει τους προσηλυτισμούς που προωθούσαν όλα τα δόγματα και όλες οι Εκκλησίες.

Η ιστορία της Σπιναλόγκα και ο άνθρωπος που ενέπνευσε "Το νησί"!

          Μια εκλεκτή φίλη από τα Χανιά, 
η Αργυρώ, που έστειλε ένα κείμενο 
και μια σειρά φωτογραφιών, 
με αφορμή την προβολή από το MEGA της σειράς "Το νησί". 
Επειδή το κείμενο περιέχει 
σημαντικά ιστορικά στοιχεία 
για τη ζωή στο νησί των λεπρών 
τη Σπιναλόγκα, 
το αναδημοσιεύω εδώ. 

Ξεχασμένες μνήμες και πληγές που ίσως να μην έχουν κλείσει ακόμη, αλλά και την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, ξύπνησε το πρώτο επεισόδιο από το "Νησί", την πολυαναμενόμενη σειρά του Mega, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παραγωγές των τελευταίων χρόνων. Βασισμένο στο bestseller της Victoria Hislop, "Το Νησί" φέρνει στο φως μια ιστορία που έχει σημαδέψει τον κόσμο, την ιστορία.

ΕΛΓΙΝΙΣΜΟΣ: ΟΡΟΣ ΣΥΝΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

*Τα ερείπια των θερινών ανακτόρων του Πεκίνου

*Θύματα της οικογένειας Έλγιν,

τα γλυπτά της  Ακρόπολης 

και τα θερινά ανάκτορα του Πεκίνου 

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

         «Βγήκαμε έξω και, αφού το λεηλατήσαμε, κάψαμε τον τόπο ολόκληρο, καταστρέφοντας με τρόπο αρμόζοντα σε βανδάλους την πλέον πολύτιμη ιδιοκτησία, που δεν θα μπορούσε να αντικατασταθεί, ούτε με 4 εκατομμύρια. Πήραμε για κάθε κομμάτι από 48 λίρες αμοιβή. Εγώ έκανα την καλή…» (Τσαρλς Τζωρτζ Γκόρντον, λοχαγός του Μηχανικού).

          Η πρόσφατη επίσκεψη του κινέζου Πρωθυπουργού, Γουέν Τζιαμπάο, στη χώρα μας και η επίσκεψή του στην Ακρόπολη, μας έδωσε την ευκαιρία να θυμηθούμε, ένα ακόμη πολιτιστικό έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας, που συνδέεται με την παράδοση του λόρδου Έλγιν: Την καταστροφή των θερινών ανακτόρων του Πεκίνου.

*Μέρος των θερινών ανακτόρων του Πεκίνου πριν την καταστροφή

ΛΗΣΤΕΙΕΣ: Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΘ΄ΑΙΩΝΑ- ΑΡΘΡΟ 1ο

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Οι ληστές, υπήρξαν μια απερίγραπτη μάστιγα για τον πληθυσμό της Θράκης, κατά τον 19^ο αιώνα, αλλά και στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα.

          Τα περιστατικά είναι πολλά και είναι αδύνατον να καταγραφούν με απόλυτη στατιστική τάξη. Όσα διασώζονται όμως σε επίσημα έγγραφα και σε δημοσιεύματα του Τύπου της εποχής εκείνης, δίνουν ζοφερή εικόνα για την ασφάλεια του πληθυσμού.

          Την ατμόσφαιρα τρόμου για τους Χριστιανούς της Θράκης, την ανεκτικότητα της εξουσίας προς τους ληστές ή την αδιαφορία, αλλά και τη συνεργασία μαζί τους, τις κενές περιεχομένου μεταρρυθμίσεις του Οθωμανικού καθεστώτος, περιγράφει ένα κείμενο, που μπορεί να χαρακτηρισθεί μνημειώδες. 

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗΣ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_10/10/2010_417966

*Η γέφυρα του Γοργοπόταμου μετά την ανατίναξη

 *Η ανατίναξη της γέφυρας απετέλεσε 

την κορυφαία πράξη 

της ελληνικής αντίστασης 

 

εναντίον των δυνάμεων 

  

του 'Aξονα 68 χρόνια πριν

Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης


Τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1942 μια φοβερή έκρηξη σε μια ήσυχη κοιλάδα της κεντρικής Ελλάδας έκοψε στη μέση την οδογέφυρα του Γοργοποτάμου, απ’ όπου περνούσε η σιδηροδρομική γραμμή που συνέδεε την Αθήνα με τον Βορρά. Τα εκρηκτικά τοποθέτησαν και πυροδότησαν Βρετανοί σαμποτέρ αφού προηγουμένως η από κοινού δράση ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ εξουδετέρωσε την ιταλική φρουρά. Η σιδηροδρομική γραμμή βγήκε εκτός λειτουργίας για αρκετές εβδομάδες, προκαλώντας έλλειψη καυσίμων και διακοπές ρεύματος στην Αθήνα. Η κορυφαία αυτή πράξη της ελληνικής αντίστασης έκανε φανερή την ευάλωτη θέση του Αξονα στην Ελλάδα, η οποία εξαρτάτο από μια λεπτή λωρίδα σιδηροδρόμου και αυτοκινητοδρόμου, που κατέβαινε σαν φίδι κατά μήκος της ανατολικής ακτής της χώρας. 

ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ???

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Σ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ                                                                 

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ Ν Δ                                                           

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ:   1. ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

     

ΘΕΜΑ: «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΛΗ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ»

Σύμφωνα με εκτενές δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» (06/10/2010-σελ. 14-15) και του Αδέσμευτου Τύπου, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ετοιμάζει αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου. Με έκπληξη διαπιστώνει κανείς ότι στα σχέδια του Υπουργείου είναι η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του μαθήματος της ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και η αντικατάστασή του από το μάθημα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας και της Ιστορίας των Ιδεών, το οποίο μάλιστα θα είναι και μάθημα επιλογής.

      Ε Ρ Ω Τ Α Τ Α Ι

η κ Υπουργός

1. Προτίθεται όντως το Υπουργείο Παιδείας να καταργήσει το μάθημα της Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας από το Λύκειο;

 

Αθήνα,  06 / 10 / 2010

 

Ο ερωτών Βουλευτής

Ευριπίδης Σ. Στυλιανίδης

Βουλευτής Ροδόπης

Η ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ

*Εικόνα από τις μάχες στην Ιντσόν

        Εφέτος, εορτάζεται η 60^η επέτειος του Πολέμου της Κορέας, ο οποίος ξεκίνησε όταν στρατεύματα της Βόρειας Κορέας εισέβαλαν στα εδάφη της Νότιας Κορέας. Τα Ηνωμένα Έθνη αντέδρασαν άμεσα στην επίθεση αυτή, στέλνοντας στρατεύματα από 16 διαφορετικές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, στη Νότια Κορέα. Μετά από σφοδρές μάχες διάρκειας 3 ετών, η Νότια Κορέα εξασφάλισε την ελευθερία της.

Σήμερα, όταν λέμε «Πόλεμος της Κορέας» εννοούμε εκείνη την πολεμική σύρραξη, που  άρχισε στις 25 Ιουνίου 1950 και τερματίσθηκε στις 27 Ιουλίου 1953. Η γραμμή διαίρεσης των δύο περιοχών ήταν ο 38ος παράλληλος της αντίστοιχης Κορεατικής Χερσονήσου.

Το Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδας στην Κορέα (αναφέρεται και με τα αρχικά ΕΚ.Σ.Ε.) από το 1950 έως το 1955, αποτελούσε την πρώτη ελληνική συμμαχική αποστολή στα πλαίσια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Τα Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδας περιελάμβανε δυνάμεις του στρατού ξηράς και της αεροπορίας. Συγκεκριμένα, αποτελούνταν από τάγμα συνολικής δύναμης 1.000 ατόμων και σμήνος της βασιλικής αεροπορίας από 67 άτομα, με 7 αεροσκάφη C-47 Ντακότα.

*Οι Έλληνες αεροπόροι στον πόλεμο της Κορέας

Το ελληνικό τμήμα αποσύρθηκε από την Κορέα το φθινόπωρο του 1955, με απόφαση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, και ως εκδήλωση για το ανθελληνικό πογκρόμ, που είχε οργανωθεί στην Τουρκία (συμμετείχε και αυτή στην Κορέα) εναντίον του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.

Οι Έλληνες στρατιώτες πήραν μέρος σε διάφορες μάχες. Μια από τις πιο φονικές μάχες ήταν εκείνη για την κατάληψη του υψώματος Νόρι τον Σεπτέμβριο του 1952. Τότε ένας Έλληνας λαϊκός ποιητής είχε γράψει μεταξύ άλλων τους στίχους:

Το Νόρι δεν ήταν Βερντέν

ή κάστρο στοιχειωμένο,

μον’ ήταν ένα τρίκορφο

βαριά εξοπλισμένο.

Σε όλες τις μάχες οι ελληνικές δυνάμεις επέδειξαν εξαιρετική επιχειρησιακή ετοιμότητα και απαράμιλλο ηρωισμό, πετυχαίνοντας συνεχείς νίκες.

Το ΕΚ.Σ.Ε. τιμήθηκε για την ηρωική του δράση στον Πόλεμο της Κορέας με εύφημο μνεία τόσο από τον πρόεδρο της Κορέας όσο και από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Οι κυβερνήσεις Κορέας και Η.Π.Α. απένειμαν πλήθος παρασήμων και μεταλλίων σε αξιωματικούς και στρατιώτες.

*Δημοσιεύματα της εποχής του πολέμου της Κορέας

        Το ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα επέδειξε και αξιοσημείωτο φιλανθρωπικό έργο στην Κορέα. Με έρανο μεταξύ του προσωπικού, ανεγέρθηκε ο ιερός ναός του Αγίου Νικολάου στο κέντρο της Σεούλ. Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι του τάγματος παρείχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε Κορεάτες, ενήλικες και παιδιά, θύματα του πολεμικών συγκρούσεων.

Οι απώλειες των Ελλήνων ανήλθαν σε 186 νεκρούς και 566 τραυματίες. Επίσης απωλέσθηκαν και 4 αεροσκάφη C-47 Ντακότα. Η Νότια Κορέα τιμώντας την ελληνική συμμετοχή ανήγειρε στην Κοιλάδα των Ηρώων, κοντά στην Σεούλ, μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες μαχητές.

*Το λιμάνι του Πουσάν κατεστραμένο

Όλοι γνωρίζουμε σήμερα ότι ο λαός της Νότιας Κορέας νιώθει βαθιά ευγνωμοσύνη προς όλους τους βετεράνους των Ηνωμένων Εθνών και παράλληλα με τον εορτασμό εις μνήμην των θυμάτων του πολέμου στη Νότια Κορέα, η Επιτροπή της Επετείου εις Μνήμην των Πεσόντων στην Κορέα επιθυμεί να ευχαριστήσει τους βετεράνους στην ίδια τους τη χώρα, προσφέροντας τους μια παράσταση από το παγκοσμίου φήμης Παιδικό Λαογραφικό Μπαλέτο της Κορέας τους  Little Angels.

Οι "Μικροί Άγγελοι", με τις πανέμορφες έγχρωμες και συγκινητικές τους αναπαραστάσεις της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κορέας, επισκέπτονται αυτό τον καιρό τις 16 χώρες οι οποίες απέστειλαν τότε στρατεύματα στην Κορέα. Τον περασμένο Ιούνιο έκαναν μια πολύ επιτυχημένη περιοδεία στην Αμερική και πολλές χιλιάδες άνθρωποι είδαν τις εμφανίσεις τους επί σκηνής. Το δεύτερο μέρος της περιοδείας τους  άρχισε τον Σεπτέμβριο με επισκέψεις σε χώρες της Ευρώπης και της Αφρικής.

*Τάφοι Ελλήνων αεροπόρων στην Κορέα

                Για το λόγο αυτό η Πρεσβεία της Νότιας Κορέας στην Ελλάδα, οργανώνει μια και μοναδική παράσταση των Little Angels στην Αθήνα, στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, στις 6 Οκτωβρίου 2010, στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στις 21.00.

 Η είσοδος στην καλλιτεχνική εκδήλωση είναι με εισιτήρια- προσκλήσεις και αναμένεται να την τιμήσουν με την παρουσία τους εκτός από τους  βετεράνους και τις οικογένειές τους, υψηλά ιστάμενα πρόσωπα από το χώρο της πολιτικής, διπλωματικής, οικονομικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής της χώρας.

Π.Σ.Α.

ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

*Παλαιός χάρτης της Θράκης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Περιγραφές ορισμένων θρακικών μοναστηριών, παρατηρούνται στα έγγραφα περί Θράκης, που περιέχει ειδικος φάκελος της Βιβλιοθήκης της Βουλής. Φυσικά, μοναστήρια υπήρχαν περισσότερα, αλλά εδώ θα αναφερθούμε, μόνο στα μοναστήρια που περιλαμβάνονται στα συγκεκριμένα έγγραφα της Βιβλιοθήκης της Βουλής.

          Ένα από τα μοναστήρια που περιγράφονται, είναι βυζαντινό και βρίσκονταν στην περιοχή της Αίνου. Η περιγραφή περιλαμβάνεται σε έκθεση του Ν. Γ. Χατζόπουλου, που είναι γραμμένη στις Φέρρες στις 2 Μαΐου 1882 και αφορά περιγραφή των χωριών της Αίνου.

*Το μοναστήρι της Σκαλωτής σε φωτογραφία του Βυζαντινολόγου Λαμπάκη το 1902

ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ: «Επί της αυτής γραμμής προς ανατολάς της Αίνου και μόλις απέχουσα του Μαΐστρου περί τα 20 λεπτά. Ελλ. οικογ. 90. Προς Βορράν του χωρίου Αμυγδαλιά και εις απόστασιν είκοσι λεπτών κείται η ιερά Σταυροπηγιακή Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου καλουμένη Σκαλωτή, επί υψηλού λόφου μαγευτικήν παρέχουσα θέαν. Εκείθεν φαίνεται ο υπερήφανος Άθως, αι νήσοι Λήμνος, Ίμβρος, Σαμοθράκη και Θάσσος και όλος ο Μέλας κόλπος. Η ιερά αύτη Μονή εκτίσθη υπό Αλεξίου Κομνηνού τω 1140 σωτηρίω έτει ήτοι προ 742 ετών. Το ιερόν τούτο σκήνωμα κτισμένος επί βράχου φαίνεται μακρόθεν μεγαλοπρεπές και επιβλητικόν, αναμιμνήσκον τω εμβριθή οδοιπόρω τους βυζαντινούς χρόνους. Η μονή αύτη έχει καλλιεργησίμους γαίας υπέρ τας τέσσαρας χιλιάδας στρέμματα. Εκ δεν των Σιγιλίων αυτής και των Αυτοκρατορικών Φιρμανίων δεικνύεται ότι είχεν άλλοτε ως ψώμισμα και το παρακείμενον χωρίον Αμυγδαλιά. Προ 25-30 ετών εμόναζον εν αυτή υπέρ τους 40 πατέρας, νυν όμως αριθμεί μόνον δύω. Χάριν εις την ευεργετικότητα και την ευθυδικίαν του νυν Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ΄ η Μονή αύτη μετά της ετέρας Σταυροπηγιακής του Αγίου Αθανασίου (Τζαντήρι) επιστώθησαν δια μίαν πενταετίαν αντί του στρογγυλού ποσού των 800 λιρών, ενώ προ του 1873 επλήρωναν ετησίως ανά 150 γρ. λόγω… (μία λέξη δυσανάγνωστη) από δε του 1873 μέχρι του 1881 τριάκοντα λίρας αι δύω».

Μια άλλη εικόνα για το μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου, μας δίνει ο Ν.Γ. Χατζόπουλος, περιγράφοντας το χωριό Αρβανίτες:

ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ: «Χωρίον ελληνικόν κείμενον Βορειοδυτικώς του χωρίου Κεμερλή ούτινος απέχει μόλις 3/4 της ώρας. Εις τους πρόποδας του βουνού Τζαντήρι εισίν ευρείαι και καρποφόροι πεδιάδες. Έχει νυν μόλις 10-12 Ελλ. Οικογενείας και 15 Βουλγαρικάς αίτινες από του τμήματος Φερρών συνωκίσθησαν εν των χωρίω τούτω προ οκτώ ετών.

Άνω του χωρίου τούτου Νοτιοδυτικώς επί του βουνού Τζαντήρι κείται η ετέρα Σταυροπηγιακή Μονή, εν τω μέσω δάσους απεράντου. Αρχαία επίσης και αυτή ως η της Σκαλωτής, ης εχρησίμευε ως Μετόχιον δια την κτηνοτροφίαν».  

*Χάρτης με την περιοχή "Μουσταφά Πασά" από το blogspot Μαράσια Έβρου

          Σε ένα άλλο ανυπόγραφο και αχρονολόγητο χειρόγραφο που έχει σταλεί προς τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Αδριανουπόλεως περιγράφεται ένα μοναστήρι που υπήρχε στην περιοχή του Μουσταφά Πάσα (περιοχή Σβίλεγκραντ σήμερα). Το εκπληκτικό είναι, ότι ουσιαστικά και με σημερινούς όρους, καταγγέλλεται… ιδιωτικοποίηση μοναστηριών!

          «Δύο δε ώρας μακράν του Μουσταφά Πασσά, υπάρχει Μοναστήριόν τι (ονόματι μόνον διότι στερείται μοναχών) καλούμενον Μοναστήριον της Λαμπούς και έχει περιουσίαν τινά, ήτις όμως κακή τη μοίρα περιήλθεν εις χείρας  κοσμικού τινός, όστις θεωρείται ήδη ιδιοκτήτης της, δίδων ετησίως ποσόν τι. Εξεταστέα η υπόθεσις».

          Σε ένα άλλο ανυπόγραφο και αχρονολόγητο χειρόγραφο, που αφορά το Μουσταφά Πασά γίνεται ξανά λόγος για το μοναστήρι της Λαμπούς.

«Εις την αυτήν περιφέρειαν- αναφέρεται- κείται Μοναστήριον (ονόματι, διότι δεν υπάρχουν εις αυτό μοναχοί) υπό την επωνυμίαν της Λαμπούς. Περί αυτού πράξις τις ευρίσκεται εν τινι κώδικι της κοινότητος ημών γενομένη περί το 1818 έτος ίνα δωθεί υπό την κατοχήν του Μοναστηρίου του Βατοπαιδίου, όπως φροντίσει την σύστασιν... (μια λέξη δυσανάγνωστη) σχολής όπως διδάσκονται οι παίδες των πλησιοχώρων εν οίς εισέτι υπάρχουσι και γραικικά άτινα εις αυτά εκσλαβισθήσονται δια την αμάθειαν, αλλ’ ουδέν εγένετο. Μετά δε το 1853 έτος ελήφθη φροντίς περί του εν λόγω Μοναστηρίου (ούτινος οι Κώδικες εις όλα τα έγγραφα εφυλάττοντο εις τα αρχεία της Δημογεροντίας) καταγραφείσης όλης της περιουσίας, ίνα τακτοποιηθεί η διαχείρισις των του Μοναστηρίου, αλλ’ η ραδιουργία του τότε επισκόπου επωφελουμένου κατέστρεψε τα του Μοναστηρίου. Περιελθούσα εις τινας κοσμικάς χείρας ως ανεξάρτητος λογίζεται την σήμερον δίδων ως εικός ετήσιό τι τω  κατά καιρούς Αδριανουπόλεως».

*Το Μοναστήρι της Λαμπούς σήμερα. Φωτογραφία Σταύρου Παπαθανάκη

Για το μοναστήρι της Λαμπούς, έχει γράψει ένα άρθρο στο περιοδικό «Εξώπολις» τεύχος 8-9, χειμώνας του 1997-98, ο Θεόδωρος Κυρκούδης, επισημαίνοντας, ότι πλήρη περιγραφή του έχει δημοσιεύσει στα «Θρακικά» του 1928 ο Γεώργιος Λαμπουσιάδης. Σήμερα, προσθέτει, χρησιμοποιείται  ως εκκλησία ενός μικρού βουλγαρικού οικισμού, που δημιουργήθηκε γύρω από το παλιό μοναστήρι και ονομάζεται Λαμπούχ. Επίσης κάνει γνωστό, στο ίδιο άρθρο, ότι ένα Ευαγγέλιο της μονής Λαμπούς του 1879 από το Τυπογραφείο «Φοίνιξ» της Βενετίας, βρίσκεται στον Κυπρίνο και μια εικόνα των Αγίων Αποστόλων, η οποία βρίσκεται στο χωριό της Ορεστιάδας Πλάτη.

          Στην προαναφερθείσα έκθεση με τον αυτό γραφικό χαρακτήρα, για τα χωριά του Καβακλή, αναφέρεται ότι υπήρχε και ένα μοναστήρι της Αγίας Τριάδας.

          «Εν τω μέσω των ανωτέρω χωρίων και άλλων Βουλγαρικών χωρίων υπάρχει η Μονή της Αγίας Τριάδος, έχουσα τσιφλίκιον, νερόμυλον, χίλια πρόβατα, πεντακοσίας αίγας, 300 αγελάδας και οκτώ άροτρα. Ο ηγούμενος είναι κοσμικός, έχων περί αυτόν δύο καλογήρους και 60 υπηρέτας, διοριζομένους από τα πέριξ χωρία και πληρωνομένους 300 γρόσια κατ’ έτος. Η μονή οφείλει να ξενίζει και να τρέφει άνευ πληρωμής τους καθ’ εκάστην εκείθεν διαβαίνοντας οδοιπόρους, οι οποίοι ουδέποτε είναι ολιγώτεροι των 30 καθ’ εκάστην. Κατ’ έτος ο ηγούμενος δίδει λογαριασμόν εις τους προκρίτους των χωρίων, οι οποίοι το συνήθως εκ 300 γροσίων κατ’ έτος περίσσευμα διαθέτουσιν εις ανωφελή έργα. Κλίμα άριστον. Ύδατα άφθονα και κάλλιστα».

          Αναφορά για ύπαρξη παλαιότατου μοναστηριού, στην περιοχή της Βιζύης, του Αγίου Νικολάου, γίνεται και σε επόμενο κεφάλαιο.

Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΕΣΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΑΝ

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_26/09/2010_416211

*Το ανατιναγμένο κτίριο της ΕΣΠΟ

Με την επιχείρηση κατά των δωσιλόγων

 η αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ,  τόνωσε το ηθικό  του χειμαζόμενου ελληνικού λαού
Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης


Σήμερα, περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας, μπορεί κανείς να προσέξει στη γωνία της Πατησίων με τον πεζόδρομο της Γλάδστωνος μία επιγραφή σε σχήμα ανοιχτού βιβλίου. «Εδώ ήταν στην Κατοχή 1941-1944 το Αρχηγείο της Ναζιστικής ΕΣΠΟ. Ανατινάχθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 από την Αντιστασιακή Οργάνωση ΠΕΑΝ - Πανελλήνιος Ενωσις Αγωνιζομένων Νέων» αναγράφεται στη μία σελίδα. 

Λίγο πιο πέρα ορθώνονται δύο στήλες. Στη μία δεσπόζει η προτομή του Κώστα Περρίκου, αρχηγού της ΠΕΑΝ. Τη δεύτερη στήλη αγκαλιάζουν τα πορτρέτα των Ιουλίας Μπίμπα, Διονύση Παπαδόπουλου, Δημήτρη Λόη και Γιάννη Κατεβάτη. Σήμερα, τραπεζάκια, καρέκλες, ομπρέλες και η τέντα από διπλανό φούρνο πνίγουν τα μοναδικά μνημεία στην Ελλάδα για την ανατίναξη της Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργανώσεως πριν από 68 χρόνια. Τότε, νέοι πατριώτες ρίσκαραν τις ζωές τους -πολλοί από τους οποίους στη συνέχεια εκτελέστηκαν- για να χτυπήσουν την ΕΣΠΟ, που προσπαθούσε να στρατολογήσει Ελληνες για να πολεμήσουν στο πλευρό της Βέρμαχτ στην ΕΣΣΔ. Από την έκρηξη της βόμβας που τοποθέτησαν στα γραφεία της ΕΣΠΟ σκοτώθηκαν δεκάδες συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων και Γερμανοί αξιωματικοί, ενώ η δωσιλογική οργάνωση διαλύθηκε οριστικά.

Επλούτει εκ της μεταξοτροφίας...

*Το Διδυμότειχο την εποχή της Τουρκοκρατίας

*Σελίδες από την εκπαιδευτική ιστορία

Διδυμοτείχου και Σουφλίου στον ΙΘ' αιώνα

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Διδυμότειχο και Σουφλί, ήταν δυο πόλεις της Θράκης, που διέθεταν κατά τον ΙΘ΄ αιώνα αλλά και πολύ νωρίτερα, σπουδαία ελληνικά σχολεία. Είχαν επίσης και μεγάλη παραγωγή μεταξιού.        
          Υπάρχει στο φάκελο της Βιβλιοθήκης της Βουλής, μια έκθεση που συνετάγη στις 15 Οκτωβρίου 1868 (Σ.Σ. Οι ημερομηνίες όλες αναφέρονται στο Παλαιό ή Ιουλιανό Ημερολόγιο, που ίσχυε τότε) από τον Νικόλαο Χατζόπουλο, διευθύνοντα προσωρινά, το ελληνικό υποπροξενείο Πύργου. Εκεί διαβάζουμε μια σημαντική πληροφορία για την οικονομική και εκπαιδευτική ζωή του Διδυμοτείχου.

          «Άλλοτε, γράφει, το Διδυμότειχον επλούτει  εκ της μεταξοτροφίας. Αλλά από του 1864 κατέπεσεν ολοσχερώς. Μόλις δε και μετά πολλού κόπου και δια της αόκνου ενεργείας, του Αγίου Διδυμοτείχου κυρίου Μεθοδίου, διατηρεί Ελληνικήν Σχολήν και Δημοτικόν, είτα δε και Παρθεναγωγείον. Αν δεν με απατά  η μνήμη, η Σεβ. Εκπαιδευτική Αδελφότης χορηγεί εις το Μεγάλο Δερβέντι (Μεγάλο Δέρειο σήμερα) της επαρχίας Διδυμοτείχου πεντηκοντάλιρον ετησίαν συνδρομήν».

          Αξίζει να αναφερθεί, ότι το Διδυμότειχο με την πανάρχαια ιστορία του αναφέρεται από πολλούς περιηγητές, αλλά και χαρτογράφους, της προ του 1800 εποχής. Σε έκθεση που είχε οργανωθεί στο Ζάππειο από 21 Σεπτεμβρίου έως 5 Οκτωβρίου 1998 από το υπουργείο Αιγαίου με θέμα τους χάρτες του Αιγαίου και της Κύπρου (1485-1800) από τις συλλογές Χρήστου Ζαχαράκι και Μαργαρίτας Κουτσογιαννοπούλου- Σαμούρκα, υπήρχε και ένας χάρτης του Joachim Ottens εποχής 1675 με το Αρχιπέλαγος και την Ηπειρωτική Ελλάδα. Στο χάρτη αυτό, αναφέρεται και το Διδυμότειχο με την ονομασία Dimotic. Το Διδυμότειχο περιλαμβάνεται και στη Μεγάλη Χάρτα του Ρήγα.

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

*Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Αδριανούπολης- Σπάνια φωτογραφία 

από το αρχείο του Γρηγόρη Αζορίδη

«Θυμόμουν τα πλατάνια,

το πλήθος στο Διδυμότειχο,

την αγριότητα που έκαιγε τα δέντρα θυμόμουν,

τα τραίνα με τους μελλοθάνατους

τη δίψα, τη δίψα».

Ζέφη Δαράκη

Από τη συλλογή «Ωσάν λέξεις» 1998

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Από τα δημοσιεύματα του Τύπου, προκύπτει ότι το Μάιο του 1872 η στρώση της σιδηροδρομικής γραμμής στο σημερινό νομό Έβρου προχωρούσε. Ήδη είχε κατασκευασθεί το τμήμα Δεδέαγατς- Φέρρες στο οποίο κυκλοφορούσε μια ατμάμαξα που μετέφερε υλικό για την προώθηση του έργου. Επίσης είχαν τοποθετηθεί οι σιδηροτροχιές μεταξύ Διδυμοτείχου και Αδριανουπόλεως.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΕΦΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΣΙΓΑΝΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=78&artid=243890&dt=28/09/2008

*Ο Χριστόδουλος Τσιγάντες

*Ο ένδοξος αντιστράτηγος 

πέθανε αυτοεξόριστος

 στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 1970, 

αλλά σύμφωνα με την επιθυμία του 

η τέφρα του μεταφέρθηκε στην Αθήνα 

όταν έπεσε η χούντα.

*Ένα παλαιότερο άρθρο 
της κ. Φωτεινής Τομαή.

*Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ | Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΡΙΑΝΤΑ πέντε χρόνια από την ίδρυση του Ιερού Λόχου και επτά από τον θάνατο του αρχηγού του, Χριστόδουλου Τσιγάντε, η ελληνική πολιτεία αποφάσισε το 1977 την ανέγερση μνημείου σε απότιση τιμής στη μνήμη των ενδόξων ιερολοχιτών που έπεσαν αγωνιζόμενοι για την ελευθερία της πατρίδας μας στη διάρκεια επιχειρήσεων μεταξύ 1942-1945. Ταυτόχρονα, με οδηγίες του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα, ξεκινούσε η διαδικασία μετακομιδής της τέφρας του αντιστρατήγου Τσιγάντε που πέθανε αυτοεξόριστος στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 1970, διατηρώντας μέχρι τέλους την επιθυμία του να μην «επιστρέψει» στην Ελλάδα όσο διαρκούσε το καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών.

Άγημα ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς οδηγεί την τεφροδόχο, μετά το πέρας της τελετής στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο Λονδίνο, στον δρόμο προς το αεροδρόμιο. «Ο ήρωας πολέμου, Στρατηγός Τσιγάντες, που πέθανε στην εξορία το 1970, είχε κατηγορηματικά αρνηθεί να επιστρέψει η τέφρα του στην Ελλάδα όσο δεν είχε αποκατασταθεί η δημοκρατία στη χώρα» επισημαίνεται στη λεζάντα. Κάτω, σε εκτενές άρθρο του στην εφημερίδα «Τhe Daily Τelegraph» ο Κρις Γούντχαουζ (14.9.1977) αναφερόμενος στη δράση του Τσιγάντε στη διάρκεια του Β Δ Παγκοσμίου Πολέμου επεσήμαινε μια ιδιαίτερη συγκυρία στην απόφαση του Ευάγγελου Αβέρωφ να ενεργήσει ώστε να επιστρέψει η τέφρα του Τσιγάντε στην Ελλάδα: Στρατιωτικός ακόλουθος στο Λονδίνο ήταν ο κυβερνήτης του «Βέλος» Ν. Παππάς, ο οποίος συμμετέχοντας σε νατοϊκή άσκηση στασίασε σε συνεννόηση με τον μετέπειτα υπουργό και αντίπαλο της χούντας Ευ. Αβέρωφ και ζήτησε καταφύγιο στη γείτονα Ιταλία. Ο Ν. Παππάς δικαιώθηκε αργότερα για την αντιστασιακή του δράση με την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα και επανήλθε στο Ναυτικό.

O Γούντχαουζ σε εκτενές άρθρο του στην «Daily Τelegraph» με τίτλο «Η ζωή και ο θάνατος ενός ήρωα» (14.9.1977) τον χαρακτήρισε «έναν γνήσιο τζέντλεμαν,έναν σπουδαίο αξιωματικό» και ο λόρδος Ερλ Τζέλλικο, βρετανός αξιωματικός και φίλος του από τα χρόνια του πολέμου, που έζησε δίπλα του ως την τελευταία του πνοή, «έναν μεγάλο πατριώτη, έναν σπουδαίο Ελληνα, απευθείας απόγονο των ιερολοχιτών του Θηβαίου Επαμεινώνδα και του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ατρόμητο στην καρδιά και ευαίσθητο συνάμα, με τρομερό χιούμορ που τον έκανε ψυχή της παρέας, καταπληκτικό μάγειρο, υπέροχο στρατιώτη, αλλά και άνθρωπο της ειρήνης, αδιαπραγμάτευτο υποστηρικτή των αρχών που πρέσβευε, ανάμεσα σε αυτές και την προσήλωσή του στη δημοκρατία, γι΄ αυτό κι η απόφασή του να ταφεί μακράν της πατρίδας του όσο διαρκούσε το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών δεν ήταν κίνηση θεατρική,αλλά πεποίθηση και ουσία. Η φράση “ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος” του Περικλή,κατ΄ επιθυμία του γιου του Μιχάλη» είπε στην επιμνημόσυνη ομιλία του ο λόρδος Τζέλλικο στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας στις 13 Σεπτεμβρίου 1977 «στη φιλική, αλλά πάντως ξένη για τον ίδιο τον Τσιγάντε αγγλική γη, με γέμισε μελαγχολία καθώς κοίταζα τον ζεστό ήλιο που έδυε το απόγευμα της Κυριακής στο εξοχικό μου στο Γουιλτσάιρ ρίχνοντας το φως του πάνω στην επιτύμβια στήλη λίγα μόλις μέτρα πιο ΄κεί, στον αυλόγυρο της κοινοτικής εκκλησίας όπου έκειτο η τέφρα του παλιόφιλου, τόσο αγαπητού σε μένα, τόσο σπουδαίου ήρωα, εκείνου του άνδρα που ενσάρκωνε απόλυτα αυτό που εθεωρείτο μεγαλείο στην εποχή του Περικλή».
Με την παράθεση μικρού μόνο αποσπάσματος από την τόσο μεστή και ανθρώπινη ομιλία του λόρδου Τζέλλικο, που έφυγε και αυτός από τη ζωή πριν από λίγα μόλις χρόνια, σκιαγραφείται η προσωπικότητα ενός έξοχου άνδρα, ενός πραγματικού ήρωα που στάθηκε μέχρι τέλους του βίου του ακέραιος και αξιοπρεπής, παρά τις πίκρες που γεύθηκε στην πολυτάραχη ζωή του.

Κεφαλλονίτης την καταγωγή ο Χριστόδουλος Τσιγάντες, από τα Σβορωνάτα Κάτω Λειβαθούς, ήταν μόλις 16 ετών όταν κατετάγη στον ελληνικό στρατό στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, και 20 όταν επικεφαλής τάγματος πεζικού στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου επέδειξε εξαίρετη ανδρεία πολεμώντας στο μακεδονικό μέτωπο. Στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του Α΄ και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου φοίτησε στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας. Γλωσσομαθής, με ευρεία κατάρτιση και παιδεία, έβλεπε να ανοίγεται μπροστά του ο δρόμος για μια αξιοζήλευτη στρατιωτική σταδιοδρομία. Ελαβε μέρος στην εκστρατεία της Ουκρανίας και σε συνέχεια στη Μικρασιατική, η ανάμειξή του όμως στο κίνημα του Μαρτίου του έτους 1935 είχε ως συνέπεια την οριστική καθαίρεσή του από τις τάξεις του στρατού και την καταδίκη του σε ποινή ισόβιων δεσμών. Με βασιλική χάρη που του δόθηκε με την παλινόρθωση της μοναρχίας έλαβε άδεια να φύγει στο εξωτερικό, όχι όμως και να επιστρέψει στο στράτευμα. Το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον βρήκε στη Γαλλία. Εκεί κατετάγη στη Λεγεώνα των Ξένων και βρέθηκε σύνδεσμος με τις «Ελεύθερες Γαλλικές Δυνάμεις» του στρατηγού Ντε Γκωλ σε επιχειρήσεις στην Ανατολική Αφρική υπό τον στρατηγό Λεκλέρκ. Η αμνηστία που του δόθηκε από την ελληνική εξόριστη κυβέρνηση ευθυνόταν για την επιστροφή του στις τάξεις του ελληνικού στρατού με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Τότε ήταν που ίδρυσε την καταδρομική μονάδα Ιερός Λόχος, της οποίας υπήρξε αρχηγός σε μια σειρά επιτυχών και ριψοκίνδυνων επιχειρήσεων στη Βόρεια Αφρική και στο Αιγαίο Πέλαγος. Για την ηρωική του δράση στη Μέση Ανατολή τιμήθηκε μαζί με άλλους δύο συνταγματάρχες, τον Θρασύβουλο Τσακαλώτο και τον Παυσανία Κατσώτα, με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζιστές, διετέλεσε στρατιωτικός διοικητής Αρχιπελάγους και αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής Δωδεκανήσων. Αποστρατεύθηκε με αίτησή του το 1948 με τον βαθμό του αντιστρατήγου. Γνωστός για τις δημοκρατικές του απόψεις, εργάστηκε ως πολιτικός σχολιαστής στις εφημερίδες «Έθνος», «Ελευθερία» και «Τα Νέα». Διετέλεσε γενικός διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), παυθείς αμέσως μετά την επιβολή του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου. 

Στις 12 Οκτωβρίου του έτους 1970 ο Τσιγάντες, νοσηλευόμενος στο Λονδίνο, πέθανε έχοντας διαρκώς στο πλάι του συναγωνιστές του, βρετανούς αξιωματικούς από τα χρόνια της κοινής τους δράσης στο Αιγαίο, ανάμεσά τους τον λόρδο Τζέλλικο με τον οποίο τον συνέδεε ιδιαίτερη, βαθιά φιλία. Η αποτέφρωση της σορού του έγινε μία ημέρα αργότερα. 

*Ο Τσιγάντες στις μάχες της ερήμου

Στις 26 Αυγούστου 1976 με έγγραφό του ο τότε υπουργός Αμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας εξέδωσε απόφαση για τη διάθεση ποσού 1,5 εκατ. δραχμών για την ανέγερση μνημείου «εντός του Πεδίου του Αρεως» και «την μεθόδευσιν των διαδικασιών μετακομιδής της τέφρας του Αντιστρατήγου Χρ. Τσιγάντε εκ Λονδίνου εις Αθήνας» (Φ.
735/51575).

*Ο Χριστόδουλος Τσιγάντες

Εναν χρόνο αργότερα, στις 2 Αυγούστου 1977, με έγγραφό του προς το ΥΠΕΞ το Αρχηγείο Στρατού ζητούσε τη μεσολάβηση του πρώτου για τη διεκπεραίωση όλων των απαιτούμενων ενεργειών για τον επαναπατρισμό της τέφρας του νεκρού ήρωα. Η ευθύνη ανετέθη στον διπλωματικό τότε σύμβουλο Α΄, σήμερα πρέσβη ε.τ. Παύλο Αποστολίδη, που υπηρετούσε μετά την επιστροφή του από το Λονδίνο στην κεντρική υπηρεσία. Στο μεταξύ τα βρετανικά ΜΜΕ, χάρη στην εξαίρετη δραστηριότητα του επικεφαλής του Γραφείου Τύπου στο Λονδίνο Μ. Δραγούμη, αφιέρωναν το ένα μετά το άλλο δημοσιεύματα για τον Τσιγάντε, ενώ στο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων των 22.00 προβαλλόταν μαζί με την είδηση φιλμ από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ιερού Λόχου υπό τις διαταγές του στρατηγού Μοντγκόμερι στη Βόρεια Αφρική.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1977 ο έλληνας πρεσβευτής στο Λονδίνο Σταύρος Ρούσσος παρέθεσε παρουσία μεγάλου αριθμού βρετανών επισήμων δείπνο προς τιμήν του υφυπουργού Αμυνας Ανδρέα Ζαΐμη που είχε φθάσει την προηγουμένη της τελετής για να παραλάβει συνοδευόμενος από άγημα ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς την τέφρα του Τσιγάντε με στρατιωτικό αεροσκάφος C-130. Μετά την επιμνημόσυνη τελετή και την υπέροχη ομιλία του Τζέλλικο στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας στο Λονδίνο, η τέφρα του Τσιγάντε, με ένα σύντομο σταθμό στη βάση της RΑF στο Λάινχαμ Ουίλτς όπου θα ακολουθούσε δεύτερη τελετή, θα στάθμευε επ΄ ολίγον στο Παρίσι για μία ακόμη λαμπρή τελετή στον χώρο των Ιnvalides, προτού τελικά φθάσει στην Αθήνα. Στη ρευστότητα αξιών που χαρακτηρίζει την εποχή μας παραδείγματα ζωής όπως αυτό του Χριστόδουλου Τσιγάντε αξίζει να προβάλλονται αντί να περικλείονται σε λίγες μόνο σειρές των σχολικών εγχειριδίων.



*Η κυρία Φωτεινή Τομαή είναι προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών.