Δύο Έλληνες ιερείς στην «Παράγκα 26» στο Νταχάου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  http://www.kathimerini.gr/905391/article/epikairothta/ellada/dyo-ellhnes-iereis-sthn-paragka-26

*Η στολή κρατουμένου του Νταχάου με τον αριθμό 57754 που φορούσε ο Δαμασκηνός Χατζόπουλος, εκτέθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου, όπου και συνελήφθη από τους Ιταλούς.

Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

Το καμπαναριό της ελληνορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας Σαλβατορκίρχε στο κέντρο του Μονάχου έχει να αφηγηθεί μια πράξη αντίστασης κατά του ναζισμού. Στο γλωσσίδι της καμπάνας, ο τότε εφημέριος του ναού, Μελέτιος Γαλανόπουλος, από τη Μαγούλα της Σπάρτης, είχε κρύψει μια ραδιοφωνική κεραία και άκουγε καθημερινά τις εκπομπές του BBC για την υπόδουλη Ευρώπη.

Ώσπου μια μέρα, στις 23 Απριλίου του 1942, τα ραδιογωνιόμετρα της Γκεστάπο εντόπισαν την κεραία και τον συνέλαβαν. Ο τολμηρός αρχιμανδρίτης, αφού ανακρίθηκε και βασανίστηκε άγρια, οδηγήθηκε στο γειτονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, Νταχάου, με χαραγμένο στο μπράτσο τον αριθμό 58279. Εκεί, στην περιβόητη «Παράγκα 26» ή αλλιώς «Μπλοκ των ιερωμένων», θα συναντήσει και άλλους κρατούμενους κληρικούς, ρωμαιοκαθολικούς, ευαγγελικούς.

«Υπόθεση Γκαίρλιτς»: Μια ξεχασμένη πτυχή των ελληνογερμανικών σχέσεων

*Αξιωματικοί στην κεντρική πύλη του ελληνικού στρατοπέδου του Γκαίρλιτς

Γράφει ο Γεράσιμος Αλεξάτος

          Tο καλοκαίρι του 1916- μεσούντος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου- 7.000 Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί του Δ' Σώματος Στρατού (με έδρα την Καβάλα), μεταφέρονται με 10 αμαξοστοιχίες στη μικρή αλλά ιστορική πόλη της πάλαι ποτέ πρωσικής επαρχίας της Σιλεσίας, το Γκαίρλιτς (Γκέρλιτς, Görlitz). 
  Φθάνοντας εκεί ύστερα από ένα δραματικό ταξίδι 12 ημερών, οι εξουθενωμένοι και ανίδεοι έως τότε στρατιώτες γίνονται αντικείμενο μιας εντυπωσιακά οργανωμένης παλλαϊκής υποδοχής που δεν επρόκειτο να την ξεχάσουν σε όλη τους τη ζωή: στον σιδηροδρομικό σταθμό τούς ανέμεναν σύσσωμες οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές της πόλης με επικεφαλής τον υπασπιστή του Κάιζερ, στρατιωτικά αγήματα και μπάντες και χιλιάδες λαού, ενώ στην πύλη του ανακαινισμένου στρατοπέδου είχε αναρτηθεί στα ελληνικά μια μεγάλη επιγραφή: «ΧΑΙΡΕΤΕ». 

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ?

*Αρχαία ελληνικά ερείπια στην Αίνο

*Οι αγώνες του Θρακικού Ελληνισμού 

και ο ρόλος του Νικόλαου Χατζόπουλου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

'Όπως έχουμε αναφέρει και άλλη φορά σ' αυτό το ιστολόγιο, στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, εναπόκειται ένας φάκελος με ποικίλα ντοκουμέντα για τη Θράκη. Τα περισσότερα από αυτά είναι αναφορές και εκθέσεις του Ν. Γ. Χατζόπουλου. Ακάματος εργάτης του πνεύματος, περιέτρεχε ως εθναπόστολος τη Θράκη και με τα γραπτά του, αφύπνιζε συνειδήσεις μεταξύ των πατριωτών της Κωνσταντινούπολης, που διέθεταν τον πλούτο τους για την Παιδεία των υπόδουλων.

Λεπτομερή βιογραφικά του, δεν είναι γνωστά. Η καταγωγή του ήταν από την Ήπειρο. Ωστόσο από μια αναφορά του ίδιου, του έτους 1882, προκύπτει ότι ήταν εκπαιδευτικός, διετέλεσε διπλωματικός, αλλά και εμποροϋπάλληλος.

Επλούτει εκ της μεταξοτροφίας...

*Το Διδυμότειχο την εποχή της Τουρκοκρατίας

*Σελίδες από την εκπαιδευτική ιστορία

Διδυμοτείχου και Σουφλίου στον ΙΘ' αιώνα

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Διδυμότειχο και Σουφλί, ήταν δυο πόλεις της Θράκης, που διέθεταν κατά τον ΙΘ΄ αιώνα αλλά και πολύ νωρίτερα, σπουδαία ελληνικά σχολεία. Είχαν επίσης και μεγάλη παραγωγή μεταξιού.        
          Υπάρχει στο φάκελο της Βιβλιοθήκης της Βουλής, μια έκθεση που συνετάγη στις 15 Οκτωβρίου 1868 (Σ.Σ. Οι ημερομηνίες όλες αναφέρονται στο Παλαιό ή Ιουλιανό Ημερολόγιο, που ίσχυε τότε) από τον Νικόλαο Χατζόπουλο, διευθύνοντα προσωρινά, το ελληνικό υποπροξενείο Πύργου. Εκεί διαβάζουμε μια σημαντική πληροφορία για την οικονομική και εκπαιδευτική ζωή του Διδυμοτείχου.

          «Άλλοτε, γράφει, το Διδυμότειχον επλούτει  εκ της μεταξοτροφίας. Αλλά από του 1864 κατέπεσεν ολοσχερώς. Μόλις δε και μετά πολλού κόπου και δια της αόκνου ενεργείας, του Αγίου Διδυμοτείχου κυρίου Μεθοδίου, διατηρεί Ελληνικήν Σχολήν και Δημοτικόν, είτα δε και Παρθεναγωγείον. Αν δεν με απατά  η μνήμη, η Σεβ. Εκπαιδευτική Αδελφότης χορηγεί εις το Μεγάλο Δερβέντι (Μεγάλο Δέρειο σήμερα) της επαρχίας Διδυμοτείχου πεντηκοντάλιρον ετησίαν συνδρομήν».

          Αξίζει να αναφερθεί, ότι το Διδυμότειχο με την πανάρχαια ιστορία του αναφέρεται από πολλούς περιηγητές, αλλά και χαρτογράφους, της προ του 1800 εποχής. Σε έκθεση που είχε οργανωθεί στο Ζάππειο από 21 Σεπτεμβρίου έως 5 Οκτωβρίου 1998 από το υπουργείο Αιγαίου με θέμα τους χάρτες του Αιγαίου και της Κύπρου (1485-1800) από τις συλλογές Χρήστου Ζαχαράκι και Μαργαρίτας Κουτσογιαννοπούλου- Σαμούρκα, υπήρχε και ένας χάρτης του Joachim Ottens εποχής 1675 με το Αρχιπέλαγος και την Ηπειρωτική Ελλάδα. Στο χάρτη αυτό, αναφέρεται και το Διδυμότειχο με την ονομασία Dimotic. Το Διδυμότειχο περιλαμβάνεται και στη Μεγάλη Χάρτα του Ρήγα.

ΑΙΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΕΔΕΑΓΑΤΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥH ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟ ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑ

*Η Αίνος το 1902

*Αναδρομές στην ιστορία της Θράκης

*Άγρια πολεμική δια του Τύπου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Διάβαζα πρόσφατα, μια νέα μετάφραση της «Αντιγόνης» του Σοφοκλέους, που παρουσίασε με επιτυχία σε ένα τόμο, ο συνάδελφός μου Ανδρέας Ζούλας. Το μάτι μου έπεσε σε δύο αναφορές του κειμένου για τις δύσκολες Θρακικές θάλασσες και τις αλίμενες ακτές της και θυμήθηκα άθελά μου την παλαιά «κόντρα» που είχε ξεσπάσει τον ΙΘ΄ αιώνα μεταξύ της Αίνου και του νεοσύστατου τότε Δεδέαγατς. Μια κόντρα, για την οποία έχω αρθρογραφήσει και παλαιότερα.

          Η Αίνος ήταν μια πόλη με μεγάλη ναυτική παράδοση. Ανέδειξε θρυλικούς καπεταναίους στη θάλασσα και έμειναν οι ηρωικές μορφές του καπετάν Χατζή Αντώνη Βιζβίζη, της γυναίκας του Δόμνας Βιζβίζαινας, και των άλλων αγωνιστών.