40) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

*Ο Στέφανος Στεφανόπουλος με εθνική ενδυμασία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μακρά κοινοβουλευτική θητεία, έχει να επιδείξει ο Στέφανος Στεφανόπουλος, βουλευτής Ηλείας, που αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής το 1886. Κύριο χαρακτηριστικό του, ήταν η φουστανέλα την οποία φορούσε έως το τέλος της ζωής του.

          Ο Στέφανος Στεφανόπουλος, γεννήθηκε το 1820 στον Πύργο και προέρχεται από οικογένεια αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Η οικογένειά του, που έδωσε πολλούς πολιτικούς και στα μεταγενέστερα χρόνια, κατάγονταν από τη Δίβρη Ηλείας.

39) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΡΙΚΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

*Ο Αντώνιος Ρικάκης

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Ο Αντώνιος Ρικάκης βουλευτής  Πατρών με μακρά πολιτική θητεία, γεννημένος στα Κύθηρα και με ρίζες από την Κρήτη, εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων το 1885-1886, σε μια περίοδο ιδιαίτερα οδυνηρή για τον Ελληνισμό.                                                             

O Αντώνιος Ρικάκης γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1824, αλλά είχε Κρητική καταγωγή από τους γονείς του. Μεγάλωσε στην Πάτρα και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Για πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο, άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στην Πάτρα.

Ο Ηρώδης των Ναζί, πέρασε από το Κοµµένο Άρτας!!!

Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/society/article/aid=422810&wordsinarticle=Τομαή

*Μνημείο στο Κομμένο Άρτας, για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας

*Το πιο στυγερό έγκληµα 

από τον µακρύ κατάλογο της φρίκης: 

318 εκτελεσθέντες, από τους οποίους 

οι 66 ήταν παιδιά

Της κ. Φωτεινής Τομαή* 

Λαός χωρίς ιστορική µνήµη δεν µπορεί ποτέ να ευελπιστεί σε ένα αξιοπρεπές µέλλον. Αντίθετα, όσο µια κοινωνία τροφοδοτείται µε µνήµες από το παρελθόν ενισχύει τον αυτοσεβασµό της, αυξάνει τον βαθµό συνοχής της και βρίσκεται πάντοτε έτοιµη να αντιµετωπίσει τις όποιες προκλήσεις, εκούσα άκουσα, κληθεί να διαχειρισθεί. Ο Β’ Παγκόσµιος Πόλεµος και οι εξαιρετικές πράξεις ηρωικήςαντίστασης που προέβαλε ο ελληνικός λαός στον Αξονα είναι οι πιο πρόσφατες, µαζί µε την περίοδο της χούντας, σελίδες µεγαλείου που κατέγραψε η νεότερη Ιστορία της χώρας. 
Στο δεύτερο άρθρο της σειράς µε θέµα τους φακέλους των δικογραφιών που συνέταξε το Ελληνικόν Εθνικόν Γραφείον Εγκληµάτων Πολέµου (Greek National War Crimes Office) συνεχίζεται η αναφορά σε πόλεις και χωριά της ελληνικής επικράτειας όπου στήθηκαν θυσιαστήρια αµάχων. Σηµειωτέον, σε όλες τις περιπτώσεις των δικαστικών εγγράφων, πλην των ονοµάτων των κατηγορουµένων, περιγράφονται τα εγκλήµατα λεπτοµερώς και παρατίθενται τα ονόµατα τόσο των θυµάτων όσο και των µαρτύρων. Τα δύο τελευταία, χάριν οικονοµίας του χώρου, παραλείπονται. 

38) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΚΑΛΛΙΓΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Διακεκριμένος νομικός, ιστορικός, λογοτέχνης και πολιτικός, ήταν  ο Παύλος Καλλιγάς, που αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής δύο φορές, το 1883 και το 1885.

Ο Παύλος Καλλιγάς, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1814 και ήταν γιος του Παναγή Άννινου Καλλιγά, γόνου αρχοντικής οικογένειας με καταγωγή από τα Καλλιγάτα της Κεφαλονιάς. Μεγάλωσε στη Τεργέστη, όπου κατέφυγε η οικογένεια του μετά το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821. Σπούδασε νομικά στη Γενεύη, στο Μόναχο, στο Βερολίνο και στη Χαϊδελβέργη, όπου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ Νομικής.

Η βουλγαρική εισβολή στην Ανατολική Μακεδονία

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_25/09/2011_457269                                            

*Οικογενειακή Φωτογραφία του 1925 της οικογένειας Θεοφάνη Δεδούση. Ο Δεδούσης Θεοφάνης επέζησε 

κατά την ομηρεία 1917-18, δε γλίτωσε όμως κατά την επόμενη βουλγαρική κατοχή (1941-44). Οι Βούλγαροι έκαψαν ζωντανή τη γυναίκα του μαζί με άλλα τέσσερα μέλη της οικογένειάς του στο σπίτι του, ενώ τον ίδιο με τέσσερα από τα παιδιά του τον σκότωσαν, αφού τον βασάνισαν φρικτά (Μάρτιος 1944). (Νεοσουλιώτες Όμηροι Βουλγάρων 1917-18, Ανάτυπο από τον 15^ο τόμο των «Σερραϊκών Χρονικών», Αναστ. Μπέγκος, Αθήνα 2004). Από το blog "Ελληνικό Ιστολόγιο"

                                                                                                                                                                                                                                                                                                 *Τα τραγικά γεγονότα και οι θηριωδίες

της ζοφερής διετίας 1916–18

Του Ιάκωβου Mιχαηλίδη*

Το τέλος του 19ου και η έναρξη του 20ού αιώνα σημαδεύτηκαν από μεγάλες ανακατατάξεις στις διεθνείς πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις, οι οποίες επηρέασαν καθοριστικά την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, ανατρέποντας παγιωμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές και επιβάλλοντας νέα δεδομένα. Οσον αφορά την ευρωπαϊκή ήπειρο, η αναζήτηση νέων αγορών, η διαμάχη για τον έλεγχο των δρόμων του πετρελαίου, οι ανοιχτοί λογαριασμοί από τις οξείες εθνικές διεκδικήσεις με μήλον της έριδος διαφιλονικούμενες περιοχές, η άνοδος νέων ιδεολογικών ρευμάτων σε συνδυασμό με την παρακμή και την ταχεία αποσύνθεση των γηραιών αυτοκρατοριών οδήγησαν στη συγκρότηση αντίπαλων συνασπισμών και τελικά στην έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι πτωχεύσεις στη νεότερη Ελλάδα

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_25/09/2011_457312

*Σκιτσογραφική απόδοση της πτώχευσης επί Χαριλάου Τρικούπη, το 1893, 
όταν η Ελλάδα "βάρεσε κανόνι"!!!

                                                         *Η στάση πληρωμών απέναντι στους δανειστές μας από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους μέχρι την τελευταία, το 1932
Tου Μιχάλη Ψαλιδόπουλου*


Η σφαίρα της οικονομικής δραστηριότητας του Δημοσίου περιορίζεται από τα φορολογικά του έσοδα και μπορεί να διευρυνθεί με δημόσιο δανεισμό. 
Εξυπακούεται ότι το προϊόν του δανεισμού πρέπει να εξυπηρετεί το χρέος για να μην επέλθει αδυναμία της χώρας να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της. Όταν αυτό συμβαίνει, μιλάμε για χρεοκοπία ή πτώχευση. 
Η πτώχευση νοείται ως τελούμενη σε καθεστώς ειρήνης, μια και η αναστολή πληρωμών λόγω γενικευμένου πολέμου συνιστά διαφορετική περίπτωση. Η πτώχευση μπορεί να γίνεται μόνο ως προς το εξωτερικό χρέος, μόνο προς το εσωτερικό ή και στα δύο.

Ναζιστικές θηριωδίες στην Ελλάδα

Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=420215&wordsinarticle=Τομαή

*Παντού θρήνος από τις συνεχείς εκτελέσεις

                                                                     *Οι φάκελοι του ΥΠΕΞ 

για τις σφαγές σε πάνω 

από 60 πόλεις και χωριά 

την περίοδο της Κατοχής

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

Κανένας δεν µπορεί να διαφωνήσει µε τη διαπίστωση ότι όσο διαρκούν εγκλήµατα µίσους, εχθρικής αδιαλλαξίας ή εθνικής κάθαρσης η ανθρωπότητα δεν µπορεί να επαίρεται για τον πολιτισµό της. 

Και, δυστυχώς, εγκλήµατα αυτού του είδους συνεχίζονται ως τις µέρες µας- µπορεί µακράν της Ευρώπης, αλλά εν τούτοιςσυνεχίζονται. Οπως πολύ συνετά και µε σοφία σηµειώνει στο τελευταίο βιβλίο του ο Οικουµενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολοµαίος, «σ’ αυτόν τον πλανήτη που δηµιούργησε για όλους µας ο Θεός υπάρχει χώρος για όλους», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το πόσο είναι ικανή η φαυλότητα να υποβιβάσει στο έσχατο σηµείο την ανθρώπινη φύση. 

Οι µαρτυρίες που παρατίθενται προέρχονται από φακέλους του ΥΠΕΞ µε ένδειξη «Ναζιστές εγκληµατίες πολέµου» και αφορούν αλληλογραφία του έλληνα εκπροσώπου στα Ηνωµένα Εθνη και του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκληµάτων Πολέµου (Greek Νational War Crimes Office). 

Σαμπατάι Τσεβί: Ένας Εβραίος ψευτομεσίας, που έγινε μουσουλμάνος

*Ο Σαμπατάι Τσεβί

Γιώργος Κουτζακιώτης

"Αναμένοντας το τέλος του κόσμου τον 17ο αιώνα. Ο εβραίος μεσσίας και ο μέγας διερμηνέας"

Σειρά: Αυτοτελή Δημοσιεύματα 120, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/ Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2011, 
260 σελ. ISBN 978-960-9538-02-2

Θέμα τoυ βιβλίου είναι η πρόσληψη του μεσσιανικού κινήματος του εβραίου

μυστικιστή από τη Σμύρνη Σαμπατάι Τσεβί (1626-1676)- ενός από τα

σημαντικότερα μεσσιανικά κινήματα στην ιστορία- από τους Έλληνες λογίους της

εποχής. 
Μελετώντας τη μέχρι σήμερα διεθνή ιστοριογραφική παραγωγή για το

κίνημα αυτό, παρατηρεί κανείς ότι οι μόνες πηγές που δεν αξιοποιήθηκαν είναι οι

ελληνικές και ότι, ενώ η πρόσληψη του κινήματος από τους προτεστάντες

χριστιανούς έχει εξεταστεί διεξοδικά, ελάχιστες αναφορές γίνονται στους

ορθόδοξους χριστιανούς, οι οποίοι αποτελούσαν και τη μεγαλύτερη χριστιανική

πληθυσμιακή ομάδα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπου και διαδραματίστηκαν τα κύρια γεγονότα. 

Παναγιώτης Kανελλόπουλος, υπόδειγμα ηθικού ανθρώπου

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_11/09/2011_455688

*Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή

Tου K. I. Δεσποτόπουλου*


Στην Iστορία της Eλλάδος του εικοστού αιώνος ενυπάρχει, και αποτελεί έξοχο ιστορικό μέγεθος, ο Παναγιώτης Kανελλόπουλος, είτε ως πολιτικός ηγέτης είτε ως πνευματικός ταγός.
Γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Aχαΐας το 1902, την 30ή Nοεμβρίου, ημέρα εορτασμού του πολιούχου αγίου της. Eφυγε από τη ζωή στην πρωτεύουσα της Eλλάδος την 11η Σεπτεμβρίου 1986, πνευματικά βαθύπλουτος και ηθικά περίστεπτος. Eίναι, άρα, σήμερα, τέταρτο αιώνος ακριβώς από τότε, καθήκον ευλάβειας των γνωρίμων του η αναπόληση και η έξαρση του βίου του, με νηφάλια παρουσίαση των πεπραγμένων του και των πεπρωμένων του.

Οι εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_18/09/2011_4

*Ο αρχιεπίσκοπος και αντιβασιλεύς Δαμασκηνός διαβάζει το Λόγο του Θρόνου κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση της Βουλής που προέκυψε από τιος εκλογές του 1946
*Η πορεία προς τις κάλπες

για πρώτη φορά από 

τον Ιανουάριο του 1936,

διεξήχθη μέσα σε κλίμα βίας 

και αποχής της Αριστεράς 65 χρόνια πριν

Του κ. Αντώνη Kλάψη*


Oταν στις 19 Ιανουαρίου 1946 ο αντιβασιλέας Δαμασκηνός υπέγραφε το διάταγμα προκήρυξης βουλευτικών εκλογών για τις 31 Μαρτίου του ίδιου έτους, έθετε την Ελλάδα, για πρώτη φορά από τον Ιανουάριο του 1936, σε προεκλογική περίοδο.              Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι εκλογές του 1946 θα σηματοδοτούσαν την επιστροφή της χώρας στην οδό της πολιτικής ομαλότητας έπειτα από μία ταραγμένη δεκαετία, η οποία είχε σφραγιστεί από τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά, την κατοχή της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, αλλά και την ένταση των πολιτικών παθών αμέσως μετά την απελευθέρωση, με αποκορύφωμα τα Δεκεμβριανά του 1944. Τα δεδομένα, ωστόσο, δεν άφηναν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Εμφύλιος Πόλεμος: Αίμα και μάχες στο Διδυμότειχο το 1948

*Η πολυγραφημένη εφημερίδα των ανταρτών του Έβρου "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ"

 *Άγνωστες εξιστορήσεις

από τις μάχες του Εμφυλίου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         Την νύχτα της 30^ης προς 31^η Μαρτίου 1948, βλήματα πυροβολικού, έσκιζαν τη νυχτερινή ησυχία του Διδυμοτείχου και έκαναν τους κατοίκους του να τρέχουν αλλόφρονες προς τα πρόχειρα καταφύγια, που είχαν στα υπόγεια των σπιτιών τους. Οι καιροί ήταν ανήσυχοι. Ο Εμφύλιος κορυφώνονταν και το αίμα έρρεε ασταμάτητα και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.

         Ήταν μια ακόμα επίθεση των αριστερών ανταρτών, στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, καθώς τα πάθη αναρρίπιζαν τις φλόγες της αδελφοκτόνας σύγκρουσης, που βαθμιαία αλλά αιματηρά, περιορίζονταν στη Βόρεια Ελλάδα. Με βάση τα στοιχεία που έχουν διασωθεί στη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, γνωρίζουμε σήμερα, ότι δύναμη των ανταρτών, που είχε υπολογισθεί τότε στους σχεδόν 300, πραγματοποιούσε εκείνο το ανοιξιάτικο βραδινό, επίθεση εναντίον του Διδυμοτείχου. Ένας μάλιστα από τους αντάρτες που παραδόθηκε στις δυνάμεις του στρατού, είχε πει, πως υπολόγιζε τους επιτιθέμενους σε περισσότερους των 250.

Η Βουλή τίμησε σήμερα, την Ημέρα της Δημοκρατίας, ερήμην των πολιτών!!!

*Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος

Ποιος το γνώριζε από τους πολίτες άραγε; Η Βουλή των Ελλήνων τίμησε σήμερα σε ειδική εκδήλωση την  Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας, η οποία καθιερώθηκε με το ψήφισμα της 8^ης Νοεμβρίου 2007 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ερήμην των πολιτών. Πάντως η Βουλή έκανε το καθήκον της...

Ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, σε ομιλία του στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου, επισήμανε ότι «είναι εγκληματική ανευθυνότητα όσων επιχειρούν να μετατρέψουν τη μεγάλη οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας σε κρίση δημοκρατίας».

Από τη Βάρκιζα στην έναρξη του Εμφυλίου

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_11/09/2011_455708

*Η υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας από τους εκπροσώπους του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ 

Ηλία Τσιριμώκο, Γιώργη Σιάντο και Μήτσο Παρτσαλίδη

*Η εσωτερική διαμάχη στην Ελλάδα  συνδέθηκε με την αντιπαλότητα ΕΣΣΔ  και Δυτικών στα Βαλκάνια

Του Βασίλη Κόντη*


Η Συμφωνία της Βάρκιζας έδωσε τέλος στην εμφύλια σύρραξη του Δεκεμβρίου, αλλά δεν έλυσε τα βαθύτερα πολιτικά της προβλήματα, αυτά που κατά κύριο λόγο προκαλούσαν τη σύγκρουση.                                                                                     Στο εξής, η εσωτερική διαμάχη στην Ελλάδα συνδέθηκε με την αντιπαλότητα μεταξύ της Σοβιετικής Ενωσης και των δυτικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, δίνοντας έτσι μεγάλη διεθνή διάσταση στον ελληνικό πολιτικό αγώνα.

Η ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟ 1922

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=417713&wordsinarticle=

 

*Μπολσεβίκοι στρατιωτικοί εμπειρογμώμονες με τον Αττατούρ

*Ο γερµανοϊταλικός άξονας καθώς και η Γαλλία

και η Ρωσία των µπολσεβίκων,

από την εποµένη της Συνθήκης των Σεβρών,

στήριξαν µε όπλα και πολεµοφόδια

τον στρατό του Κεµάλ εις βάρος της Ελλάδας.

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ της Συνθήκης των Σεβρών στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1920 σήµανε το τέλος της οθωµανικής αυτοκρατορίας και τον διαµελισµό της από τους Συµµάχους.

Στη θέση όµως του παλαιού θεοκρατικού καθεστώτος γεννήθηκε µια νέα, ακόµη πιο επικίνδυνη, πραγµατικότητα που αποτέλεσε κατά µία έννοια τη νέα θρησκεία του κράτους: ο παντουρκισµός. οι διωγµοί σε βάρος των χριστιανικών πληθυσµών, προτού ακόµη προλάβει να στεγνώσει το µελάνι στις Σέβρες, θα έπαιρναν τον χαρακτήρα γενοκτονίας ακριβώς δύο χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1922, όταν η Σµύρνη παραδινόταν στις φλόγες. Η προδοσία όµως της Ελλάδας από τους τέως συµµάχους της είχε 
αρχίσει πολύ νωρίτερα.

ΟΤΑΝ ΑΣΚΟΥΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΕΡ...ΤΣΕΠΗΣ!!!

*Στο κτίριο αυτό, στην οικία Αλέξανδρου Κοντόσταυλου, συνεδρίαζε τότε η Α΄ Εθνοσυνέλευση, όπου ακούσθηκε ο ανιδιοτελής λόγος των αγωνιστών του 1821.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Τον Σπύρο Μήλιο, μια διακεκριμένη πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα, τον έχουμε παρουσιάσει από αυτό εδώ το ιστολόγιο*. 
          Ο Σπύρος Μήλιος από τη Χιμάρα είναι από τους πιο γνωστούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές, που πολέμησε σε κρίσιμες μάχες της Επανάστασης του 1821. Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε αξιωματούχος σε διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις στο ελληνικό κράτος και το 1872 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

Σήμερα όμως, θα γνωρίσουμε μια άλλη πτυχή του βίου του, που ανάγεται στο 1843. Μιλάμε για την ανιδιοτέλειά του. 

Αίμα για την Ανάσταση της Ρόδου

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=397217&wordsinarticle=Τομαή

 *Η Ιταλική Κατοχή των Δωδεκανήσων

*Η προσδοκία των Ελλήνων της Δωδεκανήσου

για ένωση με τη μητέρα πατρίδα

ήταν τόσο θερμή το Πάσχα του 1919

που έλαβε βάναυση απάντηση από τις ιταλικές αρχές

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

Πάσχα 1919, Δωδεκάνησα. Γιορτή χριστιανοσύνης, μα και Ελληνισμού. Παρακολουθούμε μέσα από πυκνογραμμένη, εκ 33 σελίδων, «αυθεντική έκθεση του Σ.Μητροπολίτου Ρόδου Αποστόλου των κατά το Πάσχα 7 Απριλίου 1919 γενομένων συλλαλητηρίων και των σκηνών αι οποίαι προυκλήθησαν υπό των ιταλικών Αρχών», η οποία διαβιβαζόταν με ΑΠ 9469 προς «Την Αυτού Εξοχότητα τον Πρόεδρον της Ελληνικής Κυβερνήσεως κύριον Ελευθέριον Βενιζέλον εις Παρισίους». 

Σημειωτέον, ο Βενιζέλος βρισκόταν στη γαλλική πρωτεύουσα επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης που αναμενόταν να αποκαταστήσει την τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη μετά το τέλος του Α Δ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Ομιλία στο Πλανητάριο για τη Θράκη και τον Ελύτη

37) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

*Ο Σπυρίδων Βαλαωρίτης

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Πρώτος εξάδελφος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και αντίπαλός του στην Ιόνια Βουλή, ο Λευκαδίτης πολιτικός και διπλωμάτης Σπυρίδων Βαλαωρίτης, αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων το 1882.

          Ο Σπυρίδων Βαλαωρίτης, γεννήθηκε στη Λευκάδα το Μάιο του 1819. H οικογένειά του κατάγονταν από την Ήπειρο και πρόγονός του ήταν ο ονομαστός αρματολός Χρήστος Βαλαώρας.

36) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

*Ο Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μακρά πολιτική σταδιοδρομία έχει ο Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος που εξελέγη κατ’ επανάληψη βουλευτής, και διετέλεσε πολλές φορές υπουργός και το 1870 υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Βουλής.

          Ο Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος γεννήθηκε στο Χάρακα της περιοχής Επιδαύρου Λιμηράς το 1827. Ο πατέρας του ήταν δημογέροντας επί τουρκοκρατίας και επί Καποδίστρια είχε διορισθεί ειρηνοδίκης.

ΣΤΙΣ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1944 ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΑΧΗ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ- Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

*Ο λαός του Διδυμοτείχου ετοιμάζεται να γιορτάσει την απελευθέρωση της πόλης. 

Έφιπποι στα άσπρα άλογα ο Μιχαήλ Παρασχίδης και ο Ανέστης Τάσιογλου, στελέχη του ΕΑΜ.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         29 Αυγούστου! Μια σημαντική επέτειος, που πέρασε απαρατήρητη. Μιλάμε για την απελευθέρωση της πόλης του Διδυμοτείχου από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής τη μέρα αυτή του 1944.

          Ήταν η πρώτη πόλη στην κατεχόμενη Ευρώπη, που απελευθέρωσαν  οι δυνάμεις της Αντίστασης, πολεμώντας με τους Γερμανούς.

          Το απόγευμα της προηγούμενης μέρας 28 Αυγούστου 1944 είχαν απελευθερωθεί οι Φέρες του Έβρου, όταν οι Γερμανοί κυκλώθηκαν από πλήθος λαού πολιτών και κυρίως νεολαίας. Αντιλαμβανόμενοι το μάταιο της συνέχισης ενός αγώνα που είχε αρχίσει να χάνεται, παραδόθηκαν αυτοβούλως.

          Στο Διδυμότειχο όμως, όπου υπήρχε σημαντική δύναμη Γερμανών  χρειάστηκε να διεξαχθεί μάχη μεταξύ των ανταρτών της Αντίστασης και των ναζιστών. Επρόκειτο για το 81 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με καπετάνιο τον Βαγγέλη Κασάπη (Κρίτωνα).

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ- Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=415783&wordsinarticle=Τομαή

*Η μεγάλη πυρκαγιά, που κατέστρεψε τη Σμύρνη

*Η συνομιλία του Ελευθέριου Βενιζέλου

με τον άγγλο υπουργό Εξωτερικών

όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Σμύρνη

«Οπότε επέρχεται η συμφορά µας αφήνετε»

Ο µετέπειτα πρόεδρος της Τουρκίας Ισµέτ Ινονού

αποκαλύπτει άγνωστες λεπτοµέρειες

για την καταστροφή του 1922

Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*

 Εναν αιώνα σχεδόν µετά την καταστροφή της Σµύρνης η ερµηνεία των γεγονότων της περιόδου παραµένει επίκαιρη, όπως απέδειξε η προ µερικών µόνο ετών αιρετική προσέγγιση που επιχειρήθηκε διά των σχολικών εγχειριδίων. Αυτά, για τη χώρα µας. 

Για τη γείτονα που γνωρίζει καλά πότε να σιωπά και πότε να βρυχάται (βλέπε τελευταίες απειλητικές δηλώσεις Ερντογάν προς την ΕΕ σε περίπτωση ανάληψης της Προεδρίας της από την Κυπριακή ∆ηµοκρατία), το 1922 παραµένει ορόσηµο και σταθερή αναφορά του τουρκικού εθνικισµού και της τουρκικής αλαζονείας όπως αυτή εκδηλώνεται σήµερα. Το 1922 στοίχειωνε για δεκαετίες την ιστορική µνήµη των δύο λαών, ελληνικού και τουρκικού, νοµιµοποιώντας ακόµη και σε περιόδους συµφιλίωσης τη µεταξύ
τους αντιπαλότητα. 

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΤΟ 1944 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ!!!

*Ο καπετάν Οδυσσέας

*Άγνωστα δραματικά περιστατικά 

από την Κατοχή, στο νομό Έβρου 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Λευκίμη, ένα όμορφο αλλά απομονωμένο χωριό του Έβρου, ήρθε αυτές τις μέρες στο προσκήνιο της δημοσιότητας με τρόπο δραματικό εξαιτίας της μεγάλης πυρκαγιάς, που κατέκαψε στην περιοχή δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, ενός μοναδικού δάσους με σπάνια βιοποικιλότητα. Το χωριό, από τα πολύ παλαιά του νομού, βρίσκεται στις παρυφές του προστατευόμενου δάσους Δαδιάς- Λευκίμης.

Όμως η Λευκίμη, είναι στενά συνδεδεμένη με τρόπο τραγικό, με την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης στον Έβρο. Μια από τις μαύρες σελίδες της, άγνωστη στο ευρύ κοινό.

 Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

          Ο Οδυσσέας Γαλεάδης, ένας καπνεργάτης από την Ξάνθη, οργανωμένος στο ΚΚΕ, εμφανίσθηκε τον Απρίλιο του 1943 στην περιοχή Σουφλίου και κατόρθωσε να αναλάβει την καθοδήγηση των αριστερών ανταρτικών ομάδων, χωρίς να διαθέτει μάλιστα κομματικά έγγραφα για τη διαπίστευσή του.