Ναζιστική Κατοχή. Η κατάσταση που επικρατούσε στον νομό Έβρου

*Η πρώτη σελίδα του ενδιαφέροντος κειμένου για τον νομό  Έβρου

 

*Ανέκδοτα στοιχεία

*Δρούσαν 570 ένοπλοι αντάρτες

*Μία ασπιρίνη 1.000 δραχμές

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

               Μια αδρή εικόνα της κατάστασης που επικρατούσε στον νομό Έβρου τον Απρίλιο του 1944 και υπό τον ζυγό της Ναζιστικής Κατοχής, μας δίνει ένα ανυπόγραφο χειρόγραφο κείμενο έξι σελίδων, που γράφτηκε στην Αδριανούπολη, στις 3 του μηνός, προφανώς προς χρήση του Ελληνικού Προξενείου της πόλης και των υπαλλήλων του, που εργάζονταν εκεί. Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες για τον συντάκτη του κειμένου, το οποίο επιγράφεται «Η παρούσα κατάσταση εν Έβρω- Ανταρτικά».

               Για να κατανοήσει κανείς σήμερα τα γεγονότα εκείνων των ημερών θα πρέπει να εξηγήσουμε, ότι το κείμενο αυτό, γράφτηκε μετά την άγρια εκτέλεση του ταγματάρχη Γεώργιου Σταθάτου με εντολή του καπετάν Οδυσσέα, αρχηγού των ανταρτών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στα ορεινά της Δαδιάς (23/12/1943), και την έλευση στον Έβρο του Αθηνόδωρου Κατσαβουνίδη (με καταγωγή από τις Φέρες) ο οποίος ως απεσταλμένος του ΚΚΕ από την Θεσσαλονίκη μεθόδευσε την σύλληψη και εκτέλεση του Οδυσσέα, με απόφαση του ανταρτοδικείου. Ο Έβρος έβγαινε μέσα από ένα φοβερό τούνελ τρομοκρατίας που είχε επιβάλει ο Οδυσσέας (Για τα γεγονότα αυτά και για καλύτερη αντίληψη της κατάστασης διαβάστε στο https://sitalkisking.blogspot.com/2021/01/1943.html και στο https://sitalkisking.blogspot.com/2019/05/1944.html#more).

*Ο Γεώργιος Σταθάτος με τη σύζυγό του Ελένη

               Ο συντάκτης του κειμένου αυτού δείχνει να έχει γνώση της κατάστασης και εκφράζει απόψεις, όπως:

1)      Ο κόσμος που ήταν τρομοκρατημένος από τις εκτελέσεις επί αρχηγίας του καπετάν Οδυσσέα, εξακολουθούσε ακόμη να δυσπιστεί και απέφευγε να πάρει ενεργό μέρος στα «Ανταρτικά». Κυρίως οι συντηρητικοί και δημοκρατικοί πολίτες,

2)      Υπήρχαν ακόμα διάφορες ανεξάρτητες οργανωμένες ομάδες, που ήταν κατά της κομμουνιστικής αρχηγίας του ΕΛΑΣ. Ανάμεσά τους είχαν διεισδύσει πράκτορες των Γερμανών και των Βουλγάρων «οίτινες κεντρίζουν τους δυσαρεστημένους. Το τοιούτον πιθανόν να προκαλέση συντόμως ταραχάς».

3)      Οι Γερμανοί μετέφεραν τότε (Απρίλιος 1944) μισθοφόρους από τη Θεσσαλονίκη στον  Έβρο.

4)      Οι Γερμανοί ενέτειναν την προπαγάνδα τους κατά του κομμουνισμού, γεγονός που έδειχνε να αποτελεί τέχνασμα, για να συνδυάσουν τη δυσαρέσκεια του εντόπιου πληθυσμού κατά της δράσης των ανταρτών υπό τον Οδυσσέα.

5)      Οι Γερμανοί μετακινούν δυνάμεις από τη μια πόλη στην άλλη διαδίδοντας ότι ορισμένα χωριά θα καταστραφούν τελείως διότι είναι κομμουνιστικά και υποστηρίζουν τους κομμουνιστές, όπως ονόμαζαν τότε τους αντάρτες.

6)      Η απροθυμία των κομμουνιστών να εγκαταλείψουν την αρχηγία του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ «και η έλλειψη σθένους πάντων των πιθανών αρχηγών των αποκαλουμένων «Δημοκρατικών» εν Έβρω, οίτινες θα ηδύναντο να αναδειχθούν και να επισπεύσουν τη λύση. Εάν παρουσιάζετο  τοιούτος αρχηγός, πιστεύω ότι θα επιτύγχανε να ισορροπήσει τας δυνάμεις και το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ θα επανέκτα αυτομάτως γόητρον και εμπιστοσύνην παρά τοις ενταύθα κατοίκοις ών το ηθικόν είναι ακόμη λίαν ακμαίον παρ’ όλα όσα υπέστησαν εις το παρελθόν και από μέρους του εχθρού και από το Αρχηγείον των Ανταρτικών.

*Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Οδυσσέας (Γαλεάδης) υπεύθυνος για το λουτρό αίματος στον Έβρο

Ο εφιάλτης των εκτελέσεων επί Οδυσσέως

 

Έχει ενδιαφέρον το τμήμα του χειρογράφου, που αναφέρει τον εφιαλτικό αριθμό των εκτελέσεων από το καθεστώς του καπετάν Οδυσσέα.

«Τελικώς υπολογίζεται- γράφει- ότι εν Έβρω εφονεύθησαν περί τα 800 πρόσωπα εις χρονικόν διάστημα ενός έτους. Εξ αυτών 275 ήσαν Γερμανοί  και Βούλγαροι πληροφορηταί. Οι υπόλοιποι εφονεύθησαν λόγω προσωπικών αντιζηλιών και προηγουμένων διαφορών (μίση, φθόνοι) καθώς επίσης και περίπου 150 δια μαύρην αγοράν και εκμετάλλευσιν της δυστυχίας και της πτώχειας του λαού».

Ο συντάκτης του κειμένου, θεωρεί αναγκαία την ύπαρξη προσώπων ικανών και ψύχραιμων , στερημένων από κάθε πολιτική υστεροβουλία για να αναλάβουν την ηγεσία της εθνικής αντίστασης στον Έβρο, αλλά όπως διαπίστωνε τότε «δυστυχώς  δεν υπάρχουν τοιαύτα πρόσωπα ή ίσως υπάρχουν αλλ’ έχουν αποσυρθή είς τα «κελύφη» των και αρνούνται να εξέλθουν. Είναι κρίμα ότι οι περισσότεροι εκ των πλέον φωτισμένων  (μορφωμένων) ανθρώπων εγκατέλειψαν την περιοχήν  δια να μεταβούν εν ασφαλεία εις Μέσην Ανατολήν».

*Εικόνα από τη βουλγαρική Κατοχή στην Αλεξανδρούπολη

Ο αριθμός των ανταρτών στον Έβρο

 

Σύμφωνα με το ίδιο κείμενο η συνολική δύναμη του ΕΛΑΣ στο νομό Έβρου ανέρχονταν σε περίπου 570 άνδρες οπλισμένους και περίπου 5.000 οργανωμένους, που αποτελούσαν τις εφεδρείες, παρέμεναν στα σπίτια τους έως ότου οπλισθούν και χρειαστούν για κάποια αποστολή.

Οι οπλισμένοι ήταν διαιρεμένοι σε ομάδες των 10-25 ανδρών και σκορπισμένοι ανά τον  Έβρο εκτελώντας διάφορα καθήκοντα για το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Ζητούσαν να βρεθούν αξιωματικοί για να τους διοικήσουν και να τους οργανώσουν όπως στο παλαιό 81^ο Σύνταγμα Πεζικού της Αλεξανδρούπολης. Χρειάζονταν όμως βοήθεια γιατί δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για το έργο τους. Κάθε ομάδα έχει επικεφαλής ένα πρώην υπαξιωματικό του Ελληνικού Στρατού. Οι περισσότεροι αντάρτες τότε, είχαν υπηρετήσει στην Αλβανία και στη Δυτική Μακεδονία όσο διαρκούσε η Ιταλική και η Γερμανική εισβολή. Τα πολιτικά τους φρονήματα ήταν κυρίως δημοκρατικά με την εξαίρεση των λιγότερων κομμουνιστών. Οι κομμουνιστές στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δεν υπερέβαιναν τους 100, αλλά κρατούσαν τα ηνία.

*Εικόνα της Κατοχής από την Ορεστιάδα

Η προσωπική γνώμη του συντάκτη του κειμένου ήταν πως όταν εμφανισθούν στις εκεί ακτές οι συμμαχικές δυνάμεις «θα εξαφανισθεί τελείως η «κομμουνιστική λύσις. Οι κάτοικοι γενικώς είναι υπέρ των Συμμάχων και ελπίζουν  (ανυπομονούν) να ίδουν τας συμμαχικάς δυνάμεις ερχομένας να απελευθερώσουν αυτούς  εκ του βαρβάρου ζυγού των Γερμανών και Βουλγάρων. Οι αντάρται θα επεθύμουν πολύ να εργασθούν κατά του εχθρού (Γερμανού και Βουλγάρου) λαμβάνοντες διαταγάς εκ του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Επιθυμούν σφοδρώς να αναγνωρισθούν και οπλισθούν  ούτως ώστε να δύνανται να υπηρετήσουν όσον χρειάζονται και καθ’ οιονδήποτε τρόπον ήθελον διαταχθή. Πιστεύω ότι είναι ειλικρινείς εις τούτο και το να δοθή προσοχή εις αυτούς υπό των αρμοδίων αρχών θα εβοήθει σημαντικώς την κατάταξίν των παρά το πλευρόν των Συμμάχων».

*Ενα χρήσιμο έγγραφο με σημαντικές ημερομηνίες

 

Η οικονομική κατάσταση

 

Η οικονομική κατάσταση στον Έβρο κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής απασχόλησε τον συντάκτη αυτού του σημαντικού κειμένου.

Είναι γεγονός και το γνωρίζουμε και από άλλες πηγές, αλλά και από αφηγήσεις των κατοίκων, η περιοχή αυτή επλήγη ίσως λιγότερο από άλλα μέρη της χώρας αν και οι γενικότερες συνθήκες ήταν δυσμενείς. Η περιοχή παρήγε άφθονα φασόλια, σιτάρι, αυγά, γάλα και κρέας (σχετικά διαβάστε στο https://sitalkisking.blogspot.com/2017/05/blog-post_26.html).

 Επιφανειακά το γεγονός αυτό φαίνονταν πολύ ικανοποιητικό για τα δεδομένα εκείνη της άγριας εποχής. Αλλά η πραγματικότητα ήταν κάπως διαφορετική. Το χρήμα δεν είχε πλέον καμιά αξία. Το εμπόριο διεξάγονταν με βάση πρωτόγονα ανταλλακτικά συστήματα, που τα εκμεταλλεύονταν οι μαυραγορίτες, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις ενθαρρύνονταν από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής και μερικές φορές συνεργάζονταν μαζί τους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα παραδείγματα τιμολόγησης διαφόρων ειδών. Ακόμα και αν έχει κάποιος μεγάλο απόθεμα σιταριού αυτό εξαντλείται τάχιστα γιατί ανταλλάσσονταν 40 κιλά σιταριού με ένα κιλό σαπουνιού. Επίσης 40 κιλά σιταριού ανταλλάσσονταν με ένα κιλό ελαιολάδου. Μία ασπιρίνη κόστιζε 1.000 δραχμές. Κινίνο και attebrine (σ.σ. φάρμακα για την ελονοσία) ήταν λίαν δυσεύρετα. «Οι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά αποθνήσκουν καθημερινώς λόγω ελλείψεως φαρμάκων» τονίζονταν στην έκθεση αυτή.  

Ο συντάκτης της έκθεσης, καταλήγοντας επισημαίνει:

«Λυπούμαι διότι δεν έχω την ικανότητα να περιγράψω καλύτερον την κατάστασιν των καλών αυτών ανθρώπων εις μίαν περιοχήν της Ελλάδος τόσον σκληρά από αιώνων δοκιμαζομένων λόγω της θέσεως αυτής πλησίον των συνόρων τριών διαπληκτιζομένων εθνών. Συμπεραίνων επιθυμώ να δηλώσω ότι οι άνθρωποι αυτοί, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και η αδιοργάνωτη μάζα, δύνανται να αποδώσουν κάτι καλόν εις τον κοινόν  κατά του εχθρού αγώνα εάν καθοδηγηθούν δεόντως και κατά τον πρέποντα τρόπον».   

 

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Οι τραγικές εκτελέσεις αυτοδιοικητικών παραγόντων στο νομό Έβρου κατά την ναζιστική Κατοχή

*Το συνοδευτικό έγγραφο με το οποίο υποβλήθηκε στο υπουργείο Εσωτερικών η κατάσταση με τα ονόματα των εκτελεσθέντων αυτοδιοικητικών παραγόντων του νομού Έβρου 

 

 

*Ανέκδοτος κατάλογος με ονόματα

Από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

               Οι εκφραστές της τοπικής αυτοδιοίκησης στο νομό Έβρου, κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής 1941-1944, πλήρωσαν και αυτοί βαρύ φόρο αίματος, τόσο από τους κατακτητές Γερμανούς όσο και από τους ‘Έλληνες ταξικούς αντιπάλους, που αποσκοπούσαν στην κατάληψη της εξουσίας αμέσως μετά την απελευθέρωση.

               Το 1946 είχαν ζητηθεί από το υπουργείο Εσωτερικών στοιχεία για τους εκτελεσθέντες κατά την Κατοχή αυτοδιοικητικούς, δημάρχους προέδρους κοινοτήτων, γραμματείς κλπ. όλης της χώρας.

               Ο νομάρχης Έβρου Ιωάννης Βούρβουλης συνέταξε στις 5 Σεπτεμβρίου 1946 ένα τέτοιο κατάλογο και τον υπέβαλε στη Διεύθυνση Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο υπουργείο Εσωτερικών και τον  κοινοποίησε στη Γενική Διεύθυνση του υπουργείου Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη και στη Γενική Διοίκηση Θράκης στην Κομοτηνή.

               Ένα αντίγραφο με τα ονόματα των θυμάτων της Κατοχής από την τοπική αυτοδιοίκηση του νομού Έβρου διασώζεται σήμερα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Από την μελέτη του πίνακα αυτού προκύπτει ότι τα περισσότερα θύματα εκτελέσεων σημειώθηκαν προς τα τέλη του 1943 και στις αρχές του 1944. Στον πίνακα αυτό δεν υπάρχει το όνομα του νομάρχη Έβρου Ιωάννη Φραγκούλη, που δολοφονήθηκε Μεγάλη Πέμπτη του 1942 στο Διδυμότειχο, που τότε ήταν έδρα νομαρχίας γιατί η Αλεξανδρούπολη είχε παραχωρηθεί από τους Ναζί στους Βουλγάρους.

Δυστυχώς κατά τη διάρκεια της Κατοχής σημειώθηκαν στον Έβρο, εκτελέσεις αυτοδιοικητικών παραγόντων, οι περισσότερες από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, που τον καθοδηγούσε αποκλειστικά το ΚΚΕ, οποίο δεν επέτρεψαν ανάπτυξη άλλου αντάρτικου στο νομό (περίπτωση δολοφονίας Γεωργίου Σταθάτου)  και λιγότερες από τους κατακτητές Γερμανούς.

Η άγρια δολοφονία του ταγματάρχη Γεώργιου Σταθάτου το 1943, στα ορεινά της Δαδιάς, από τον καπετάν Οδυσσέα

*Απόσπασμα του σπάνιου αμερικανικού εγγράφου της OSS με την περιγραφή της δολοφονίας του Γεώργιου Σταθάτου από τον Δημήτριο Πετριτζίκη

 

 

*Μαρτυρία για το θάνατό του,

από τα αμερικανικά αρχεία

*Το μέγιστο έγκλημα

του καπετάν Οδυσσέα

*Παραμονές Χριστουγέννων

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

        Ο ταγματάρχης Γεώργιος Σταθάτος, είναι ένα από τα πάμπολλα θύματα της Κατοχής στο νομό Έβρου. Εκτελέστηκε με εντελώς βάρβαρο τρόπο από ελληνικά χέρια. Μια μαρτυρία του φρικαλέου τρόπου εκτέλεσής του υπάρχει στα αμερικανικά αρχεία, σταλμένη από τον ελληνοαμερικανό πράκτορα της OSS Αλέκο Γεωργιάδη. Η μαρτυρία είναι του συνεργάτη του, Δημήτρη Πετριτζίκη, ο οποίος την αφηγήθηκε στον Γεωργιάδη.

Πρόκειται για άγνωστο κείμενο γραμμένο στα αγγλικά, που φωτίζει μακάβρια, μια σκοτεινή πτυχή της Εθνικής Αντίστασης, στο διάστημα που στα βουνά κυριαρχούσε ο καπετάν Οδυσσέας Γαλεάδης (Πόντιος καπνεργάτης με καταγωγή από τον Καύκασο). Η διαδοχή των γεγονότων εκείνης της εποχής είναι συγκλονιστική, γιατί τελικά και ο καπετάν Οδυσσέας εκτελέστηκε από τους ίδιους τους αντάρτες, με απόφαση ανταρτοδικείου (βλέπετε σχετικά στο http://sitalkisking.blogspot.gr/2011/08/1944.html εξαιτίας των πολλαπλών εκτελέσεων που είχε διατάξει.

Γιατί οι ΕΛΑΣιτες, εκτέλεσαν τον καπετάν Οδυσσέα στη Λευκίμη Έβρου το 1944;

*Η ανέκδοτη προκήρυξη των ανταρτών του Έβρου 

για την καταδίκη και εκτέλεση του καπετάν Οδυσσέα το 1944

*Μια ανέκδοτη προκήρυξη

των ανταρτών, δίνει απάντηση

στο αδυσώπητο «γιατί»

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η εκτέλεση καπετάνιου από τους ίδιους τους συντρόφους του, μετά από απόφαση ανταρτοδικείου, αποτελεί ίσως μοναδική περίπτωση στα χρονικά της Κατοχής στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον καπετάνιο Οδυσσέα (Λευτέρη Γαλεάδη), γραμματέα της κομματικής οργάνωσης ΚΚΕ Ξάνθης, που δικάστηκε και εκτελέστηκε το Φεβρουάριο του 1944 στη Λευκίμη Έβρου.

                Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι στις 5 Απριλίου 1941, πριν ακόμα συνθηκολογήσει η Ελλάδα με τη Ναζιστική Γερμανία,  η Περιφερειακή Επιτροπή του ΚΚΕ Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης αποφάσισε να δημιουργήσει οργάνωση Εθνικής Αντίστασης με την επωνυμία ΜΕΣ (Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας). Γραμματέας της ορίσθηκε ο καπνεργάτης  Λευτέρης Γαλεάδης (κατοπινό ψευδώνυμό του, Οδυσσέας) ο οποίος σε συγκέντρωση στην πλατεία της Ξάνθης εξήγησε την ανάγκη της εθνικής ενότητας και τους σκοπούς του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας για την επιβίωση του λαού και την οργάνωση της ένοπλης αντίστασης εναντίον του εισβολέα.

                Εσχάτως είχα τη χαρά να πάρω στα χέρια μου, μια προκήρυξη των ανταρτών της εποχής εκείνης, που εξηγούν γιατί εκτέλεσαν τον καπετάν Οδυσσέα. Είναι ανέκδοτη και περιλαμβάνεται στις  ανεκτίμητες συλλογές του φίλου μου συλλέκτη Μιχάλη Πατέλη, τον οποίο ευχαριστώ πολύ από τη θέση αυτή. Είναι ένα κείμενο που φωτίζει τα αμείλικτα «γιατί» της εποχής εκείνης.

Ο κατοχικός πληθωρισμός στον Έβρο και οι… «μοκαβάδες»!!!

 *Η ηγεσία των ανταρτών του Έβρου, περί το 1943 κάπου στα βουνά του Έβρου. Από αριστερά Φλέσσας (Ευάγγελος Κατμερίδης από το Πύθιο) Μπάμπης (Σταύρος Σαμουρίδης από τη Νέα Ορεστιάδα), καπετάν Οδυσσέας (Ιωάννης Γαλέαδης από την Καβάλα) Μίμης (Διαμαντής Παγιώτας από την Αλεξανδρούπολη) Τηλέμαχος (Βαΐτσης Καραπαναγιώτης από το Πύθιο) 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Μαύρες, κατάμαυρες μέρες, πέρασε ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της Κατοχής, όταν η χώρα βρέθηκε κάτω από γερμανική, ιταλική και βουλγαρική κατοχή. Δεκάδες χιλιάδες είναι οι νεκροί, κυρίως από την πείνα. Σοκάρουν οι φωτογραφίες των σκελετωμένων παιδιών.

                Ο νομός Έβρου είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, γιατί βρέθηκε υπό γερμανική κατοχή (πλην ελαχίστων τμημάτων του που δόθηκαν στη Βουλγαρία), αλλά όντας απομακρυσμένος  δοκιμάστηκε σκληρά και αυτός, από τις ελλείψεις ειδών που δεν παράγονταν επιτοπίως.

                Είναι γεγονός, ότι ο νομός Έβρου επλήγη λιγότερο, συγκριτικά με άλλες περιοχές της Ελλάδας από επισιτιστικής πλευράς, αλλά οι συνθήκες διαβίωσης δεν έπαψαν να είναι χαλεπές. Οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές δεδομένου ότι υπήρχαν δραματικές ελλείψεις σε διάφορα προϊόντα και άλλα καταναλωτικά είδη.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΕΒΡΟΥ

*Η πλατεία του Διδυμοτείχου το 1941. Στο κέντρο κυματίζει η σβάστικα των Ναζί.

Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος  Πατιαλιάκας

                Σημαντική υπήρξε η ανάπτυξη της Εθνικής Αντίστασης στον νομό Έβρου, αν και σχετικώς άγνωστη, παρά το γεγονός ότι γεωγραφικά η περιοχή ήταν ουσιαστικά, μια στενή λωρίδα γης.

                Κατά τον Σεπτέμβριο του 1941 παρουσιάσθηκε εθνικιστική κίνηση στον νομό Έβρου με έδρα το Διδυμότειχο και υπό τον εργολάβο Άγγελο Ζωγράφο καθώς και τον Στέφανο Παπαδόπουλο, προϊστάμενο Τ.Τ.Τ. γραφείου Νέας Ορεστιάδας.                      Στις αρχές του 1942 άρχισε κάποια ανταρτική κίνηση υπό τον Έφεδρο Ανθυπολοχαγό Ζαφείρη Δρατζίδη και τον αδελφό του Γεώργιο, κατοίκους Πετράδων, Γεώργιο Στεφανάκη, κάτοικο Ασημενίου, Ιωάννη Μπούρα και Χρήστο Μπούρα, κατοίκους Πυθίου, Απόστολο Φαρφάρα και Αθανάσιο Φαρφάρα, κατοίκους Θυρέας, Ιωάννη Αναστασιάδη, κάτοικο Νέας Ορεστιάδας, και ένα άλλο άγνωστο πρόσωπο με το ψευδώνυμο Άρης (1).

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΤΟ 1944 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ!!!

*Ο καπετάν Οδυσσέας

*Άγνωστα δραματικά περιστατικά 

από την Κατοχή, στο νομό Έβρου 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Λευκίμη, ένα όμορφο αλλά απομονωμένο χωριό του Έβρου, ήρθε αυτές τις μέρες στο προσκήνιο της δημοσιότητας με τρόπο δραματικό εξαιτίας της μεγάλης πυρκαγιάς, που κατέκαψε στην περιοχή δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, ενός μοναδικού δάσους με σπάνια βιοποικιλότητα. Το χωριό, από τα πολύ παλαιά του νομού, βρίσκεται στις παρυφές του προστατευόμενου δάσους Δαδιάς- Λευκίμης.

Όμως η Λευκίμη, είναι στενά συνδεδεμένη με τρόπο τραγικό, με την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης στον Έβρο. Μια από τις μαύρες σελίδες της, άγνωστη στο ευρύ κοινό.

 Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

          Ο Οδυσσέας Γαλεάδης, ένας καπνεργάτης από την Ξάνθη, οργανωμένος στο ΚΚΕ, εμφανίσθηκε τον Απρίλιο του 1943 στην περιοχή Σουφλίου και κατόρθωσε να αναλάβει την καθοδήγηση των αριστερών ανταρτικών ομάδων, χωρίς να διαθέτει μάλιστα κομματικά έγγραφα για τη διαπίστευσή του.