Γιατί οι ΕΛΑΣιτες, εκτέλεσαν τον καπετάν Οδυσσέα στη Λευκίμη Έβρου το 1944;

*Η ανέκδοτη προκήρυξη των ανταρτών του Έβρου 

για την καταδίκη και εκτέλεση του καπετάν Οδυσσέα το 1944

*Μια ανέκδοτη προκήρυξη

των ανταρτών, δίνει απάντηση

στο αδυσώπητο «γιατί»

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η εκτέλεση καπετάνιου από τους ίδιους τους συντρόφους του, μετά από απόφαση ανταρτοδικείου, αποτελεί ίσως μοναδική περίπτωση στα χρονικά της Κατοχής στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον καπετάνιο Οδυσσέα (Λευτέρη Γαλεάδη), γραμματέα της κομματικής οργάνωσης ΚΚΕ Ξάνθης, που δικάστηκε και εκτελέστηκε το Φεβρουάριο του 1944 στη Λευκίμη Έβρου.

                Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι στις 5 Απριλίου 1941, πριν ακόμα συνθηκολογήσει η Ελλάδα με τη Ναζιστική Γερμανία,  η Περιφερειακή Επιτροπή του ΚΚΕ Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης αποφάσισε να δημιουργήσει οργάνωση Εθνικής Αντίστασης με την επωνυμία ΜΕΣ (Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας). Γραμματέας της ορίσθηκε ο καπνεργάτης  Λευτέρης Γαλεάδης (κατοπινό ψευδώνυμό του, Οδυσσέας) ο οποίος σε συγκέντρωση στην πλατεία της Ξάνθης εξήγησε την ανάγκη της εθνικής ενότητας και τους σκοπούς του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας για την επιβίωση του λαού και την οργάνωση της ένοπλης αντίστασης εναντίον του εισβολέα.

                Εσχάτως είχα τη χαρά να πάρω στα χέρια μου, μια προκήρυξη των ανταρτών της εποχής εκείνης, που εξηγούν γιατί εκτέλεσαν τον καπετάν Οδυσσέα. Είναι ανέκδοτη και περιλαμβάνεται στις  ανεκτίμητες συλλογές του φίλου μου συλλέκτη Μιχάλη Πατέλη, τον οποίο ευχαριστώ πολύ από τη θέση αυτή. Είναι ένα κείμενο που φωτίζει τα αμείλικτα «γιατί» της εποχής εκείνης.

*Ο καπετάν Οδυσσέας

Ο Οδυσσέας στον Έβρο το 1943

                Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:  

Ο Οδυσσέας Γαλεάδης, Καυκάσιος στην καταγωγή, καπνεργάτης από την Ξάνθη, οργανωμένος στο ΚΚΕ, εμφανίσθηκε τον Απρίλιο του 1943 στην περιοχή Σουφλίου και κατόρθωσε να πείσει τους αντάρτες της Αντίστασης και να αναλάβει την καθοδήγηση των αριστερών ανταρτικών ομάδων της περιοχής, χωρίς όμως να διαθέτει κομματικά έγγραφα για τη διαπίστευσή του. 

                 Όπως έχουμε ξαναγράψει σ’ αυτή την ιστοσελίδα ευρεία εξιστόρηση της δράσης του καπετάν Οδυσσέα στον νομό Έβρου, υπάρχει στο δίτομο βιβλίο του Αλεξανδρουπολίτη  αντιστασιακού Βαγγέλη Κασάπη, ή καπετάν Κρίτωνα, όπως είναι γνωστός στην περιοχή. Το βιβλίο έχει τίτλο «Στον κόρφο της Γκύμπραινας (Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης στον Έβρο)» εκδόσεις Κάλβος 1977. Στο ίδιο βιβλίο, υπάρχει και κριτική της δράσης του, η οποία  κατέληξε άδοξα εξαιτίας των λαθών, που του καταλογίσθηκαν από τους συντρόφους του, αλλά και των αδικαιολόγητων εκτελέσεων, που έπληξαν ανεπανόρθωτα το κομμουνιστικό αντιστασιακό κίνημα. Μεταξύ άλλων καταλογίσθηκε στον Οδυσσέα ως θανάσιμο λάθος του να δώσει σε κάθε αντάρτη το δικαίωμα να ανακρίνει τον κάθε ύποπτο και να αποφασίζει για τη ζωή του χωρίς απόφαση δικαστηρίου.

Εντολή για σφαγές...

                Χαρακτηριστικά μια ανακοίνωση που εκδόθηκε στις 27η Νοεμβρίου 1943 από το Τμήμα Έβρου του ΕΛΑΣ και δημοσιεύθηκε στην πολυγραφημένη εφημερίδα «Λαϊκός Φρουρός», η οποία εκδίδονταν στα βουνά,  δείχνει τις συνθήκες που επικρατούσαν, τις σχέσεις ανταρτών και πληθυσμού. Είναι ανακοίνωση του αρχηγού των ανταρτών Οδυσσέα και απευθύνεται στο λαό του νομού. Η ανακοίνωση αυτή, αφού αναφέρεται στο φαινόμενο του μαυραγοριτισμού καταλήγει με τη φράση:

               «Αντάρτες του νομού μας, σας δίνω εντολή να σφάξετε αλύπητα τον καθένα, που δεν πραγματοποιεί τις αποφάσεις αυτές που εξυπηρετούν το λαό μας. ΒΟΥΝΑ ΕΒΡΟΥ 20 του ΝΟΕΜΒΡΗ 1943».

                Ο καπετάν Κρίτωνας στο βιβλίο του γράφει και τα ακόλουθα: «Έγιναν ορισμένες εκτελέσεις αδικαιολόγητες στη συνείδηση του λαού, με αναπόδειχτες κατηγορίες. Ακόμα και εκτελέσεις από προσωπικούς λόγους» γράφει ο Βαγγέλης Κασάπης (τόμος Β. σελ. 116).  Και συνεχίζει στη σελίδα 117: «Μέσα στο κλίμα αυτό και δίχως κανένα  συγκεκριμένο στοιχείο, μόνο με κάτι ανεύθυνες πληροφορίες του Κώστα προς τον Οδυσσέα, ότι τάχα ο Σταθάτος στο κόσμο των περιοχών που επηρεάζει καταφέρεται κρυφά εναντίον μας, φτάνουμε παραμονές Χριστουγέννων 1943, στην εκτέλεση του Σταθάτου. Ο Σταθάτος πιάστηκε και εκτελέστηκε μαζί με τον Πορτοκαλλίδη και άλλους εννιά».

*Τηλεγράφημα από την ελληνική πρεσβεία της Άγκυρας, 
στην ελληνική εξόριστη κυβέρνηση του Καΐρου

Ο Γεώργιος Σταθάτος με καταγωγή από το χωριά Κόμαρα Ορεστιάδας, ήταν φιλοβενιζελικός αξιωματικός, που αποτάχθηκε το 1935 μετά την αποτυχία του βενιζελικού κινήματος. Όταν καταλήφθηκε ο Έβρος από τους Γερμανούς πέρασε κρυφά στην Τουρκία για να καταφύγει στη Μέση Ανατολή. Έλαβε όμως καθ’ οδόν εντολή από την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου να επιστρέψει στον Έβρο και να οργανώσει εθνικό αντάρτικο. Και παρά το γεγονός ότι έδειξε κατανόηση και διάθεση συνεργασίας με τους αριστερούς αντάρτες, υπήρξε θύμα του καπετάν Οδυσσέα.

Έχει γραφεί από διάφορους ιστορικούς ότι από τις 20 Αυγούστου 1943 άρχισε να εφαρμόζεται η τρομοκρατία, που ακολούθησε την ανάληψη της αρχηγίας των ανταρτών από τον Οδυσσέα από τον Απρίλιο του 1943.

 Εκείνο το διάστημα φέρονται να αποκεφαλίσθηκαν οι Πασχάλης Αμαξόπουλος από το Τυχερό, Αθανάσιος Αβραμίδης δασονόμος από τις Φέρες και πολλοί άλλοι. Εσφάγη εξαμελής οικογένεια και ο ιερέας των Λουτρών και τέλος απήχθη ο πρόεδρος των Λουτρών Κ. Σγουρίδης, που αφού βασανίσθηκε για έναν ολόκληρο μήνα, αφέθηκε ελεύθερος.

                Κατά την εκδιδόμενη αντάρτικη εφημερίδα «Λαϊκός Φρουρός», αποκεφαλίσθηκαν έως τις 10 Οκτωβρίου 1943 περίπου 75 πολίτες, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν οι Γεώργιος Στειρόπουλος, βιβλιοπώλης, Ηλίας Μόσχος, εμποροβιομήχανος, Καριοφίλης Πασχαλίδης, αγροτικός διανομέας, Χασάν Αφέντης δάσκαλος, μετά την καταδίκη τους σε θάνατο από το «Λαϊκό Δικαστήριο» για εσχάτη προδοσία. Από αρχές Νοεμβρίου 1943 και μέχρι την 26 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους με αποφάσεις των ανταρτοδικείων καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέσθηκαν κάτοικοι πολλών χωριών, όπως της Βρυσούλας, της Καβησσού, του Τυχερού, του Δορίσκου και άλλων, μεταξύ των οποίων οι Αριστείδης Δουλτσαρίδης, Πρόεδρος Κοινότητας Βρυσούλας, Ευθύμιος Σταμπουλίδης, Πρόεδρος Κοινότητας Καβησσού και ο Στέφανος Στεφανόπουλος, Πρόεδρος Κοινότητας Τυχερού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έγγραφα του Ιστορικού Αρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών, δίνουν κάθε φορά διαφορετικούς αριθμούς για τα θύματα του καπετάν Οδυσσέα. Μερικές φορές ίσως και διογκωμένους γιατί δεν υπήρχε η δυνατότητα διασταυρώσεων. Σε έκθεση π.χ. της 3^ης Απριλίου 1944, η οποία συνετάγη στην Αδριανούπολη αναφέρεται ότι στον νομό Έβρου σε διάστημα ενός έτους δολοφονήθηκαν περί τα 800 άτομα. Από αυτά 275 ήταν Γερμανοί και Βούλγαροι. Οι υπόλοιποι φονεύθηκαν λόγω προσωπικών αντιζηλιών και προηγούμενων διαφορών (μίση- φθόνοι) «και περίπου 150 «δια μαύρην αγοράν» και εκμετάλλευσιν της δυστυχίας και της πτώχειας του λαού». Στις 12 Δεκεμβρίου 1943, τρεις αντάρτες που πέρασαν στην Τουρκία, πήγαν στο ελληνικό προξενείο της Αδριανούπολης και μεταξύ άλλων είπαν, ότι ο αριθμός των 300 εκτελέσεων, που ισχυρίσθηκαν μερικοί είναι υπερβολικός και φανταστικός. Σύμφωνα με αναφορά του Δ. Καλούτση (10 Μαρτίου 1944) τον επισκέφθηκαν στο προξενείο Αδριανούπολης με δική τους πρωτοβουλία δύο αντάρτες του Έβρου. Ο ένας μάλιστα καταγόμενος από την Ξάνθη. Του αφηγήθηκαν τα γεγονότα της σύλληψης, καταδίκης και εκτέλεσης του Οδυσσέα και ανέφεραν ότι επί της ηγεσίας του εκτελέσθηκαν πάνω από 400 άτομα στον Έβρο, με μικρό ποσοστό από αυτούς να είναι πράκτορες ή συνεργάτες του εχθρού. Είπαν επίσης ότι ο Οδυσσέας είχα αποφασίσει να εκτελέσει πάνω από 2.000 άτομα και να κάψει ορισμένα χωριά (μεταξύ αυτών ανέφεραν το Αχυροχώρι).

                Άλλα λάθη που καταλογίστηκαν στον Οδυσσέα ήταν τα σφυροδρέπανα στα δίκωχα των ανταρτών, οι κόκκινες τεράστιες σημαίες, τα κόκκινα περιβραχιόνια κ.λπ. που απωθούσαν τον συντηρητικό μικροαστικό κόσμο του Έβρου. Επίσης τρόμο και απέχθεια προκαλούσαν στον πληθυσμό, οι πολλές εκτελέσεις που διέταζε ο Οδυσσέας στις πλατείες των χωριών.

*Ο Αθηνόδωρος Κατσαβουνίδης

Ο Αθηνόδωρος στον Έβρο, "για να ξεδοντιάσει τον προβοκάτορα"

Το κρίσιμο λάθος του Οδυσσέα είναι, ότι όταν έγιναν οι εκτελέσεις του Σταθάτου και των άλλων, με εντολή του κόπηκαν τα κεφάλια των εκτελεσμένων και τοποθετήθηκαν στο δημόσιο δρόμο για παραδειγματισμό!!! Οι Γερμανοί τα φωτογράφισαν και έκαναν μεγάλες αφίσες, κατηγορώντας τους αντάρτες για εγκληματικές πράξεις εις βάρος αθώων. Γέμισε η Θεσσαλονίκη με τις αφίσες αυτές. Το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ, που γνώριζε ότι το κόμμα δεν είχε επαφή με το αντάρτικο του Έβρου ανησύχησε, θεωρώντας ότι υπάρχει πράκτορας του εχθρού με στόχο να συκοφαντηθεί η Αντίσταση. Έτσι το κόμμα ανέθεσε στο μέλος του Αθηνόδωρο Κατσαβουνίδη, χημικό σπουδασμένο στη Γαλλία, από τις Φέρες και δραπέτη των φυλακών της Ακροναυπλίας, να μεταβεί επειγόντως στον Έβρο «για να ξεδοντιάσει τον προβοκάτορα που τόσο άσκοπα ρίχνει κεφάλια και δίνει όπλα στους Γερμανούς και ντόπιους συνεργάτες τους να μας παρουσιάζουν σαν σφάχτες του λαού» κατά την έκφραση του Βαγγέλη Κασάπη (Τόμος Β΄, σελ. 132).

*Ο τάφος του Αθηνόδωρου Κατσαβουνίδη στο Σουφλί 

(Αρχηγός Εθνικής Αντίστασης Έβρου. γράφει...) 

Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή των αρχείων της OSS, η σύζυγος του Σουφλιώτη δικηγόρου Λεωνίδα Τιάκα, ο οποίος είχε επαφή με τους αντάρτες, ασθένησε και χρειάστηκε να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη για θεραπεία. Εκεί ενημέρωσε το γιατρό της για όσα συνέβαιναν στον  Έβρο. Ο γιατρός της όμως ανήκε στην ηγεσία του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ. Έτσι το κόμμα έμαθε τα καθέκαστα και έστειλε στον Έβρο τον Αθηνόδωρο Κατσαβουνίδη. Πιθανότερη όμως φαίνεται η εκδοχή του καπετάν Κρίτωνα.

*Ο Οδυσσέας στα βουνά του Έβρου

Η δίκη και η εκτέλεση του Οδυσσέα

Η έλευση του Αθηνόδωρου στον Έβρο, οδήγησε στη σύλληψη, τον αφοπλισμό του Οδυσσέα και στην παραπομπή του σε ανοιχτή λαϊκή δίκη, στο χωριό Λευκίμη, με παρόντες αντάρτες, αντιπροσώπους κομματικών οργανώσεων, αλλά και κατοίκους του χωριού. Στην εξουδετέρωση του Οδυσσέα πήραν μέρος οι παλαιοί αντάρτες Κρίτων, Μοράβας, Πάνος και Λυκούργος, που αφόπλισαν και έδεσαν τον Οδυσσέα με ταχύτητα, ανέφερε ο Αλέκος Γεωργιάδης. Δυο μέρες αργότερα συνελήφθη και ο υπαρχηγός του Τηλέμαχος. Την οργάνωση της δίκης είχαν αναλάβει οι δικηγόροι Λεωνίδας Τιάκας και Παναγιώτης Τζιβελέκης, που προδικαστικά πήραν καταθέσεις από αντάρτες και μέλη των κομματικών οργανώσεων.

                Η δίκη άρχισε στο τέλος του δεύτερου δεκαήμερου Φεβρουαρίου 1944 και έληξε στις 27 του μήνα. Συγκατηγορούμενοι του Οδυσσέα ήταν ο Διαμαντής Παγιώτας (Μίμης), ο Βασίλης Ποδάρας (Κώστας) ο Βαΐτσης Καραπαναγιώτης (Τηλέμαχος) και ο Σταύρος Σαμουρίδης (Μπάμπης).

                Η απολογία του Οδυσσέα κράτησε τρεις ώρες (ή κατ' άλλους τέσσερις ώρες) και συγκίνησε το ακροατήριο.

                Τα επιχειρήματά του όμως ανέτρεψε ο πρόεδρος και λαϊκός επίτροπος του ανταρτοδικείου Βαγγέλης Κασάπης ή Κρίτων. Η απόφαση βγήκε δια βοής από τους παριστάμενους αντάρτες, τους αντιπροσώπους των κομματικών οργανώσεων και τους κατοίκους, μετά την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας και επέβαλε την ποινή του θανάτου στον Οδυσσέα και την αθώωση για τους υπόλοιπους.

*Ο χώρος εκτέλεσης και ταφής του καπετάν Οδυσσέα (σ.σ.Ευχαριστώ το φίλο Νίκο, για την αποστολή της φωτογραφίας)

*O τάφος του καπετάν Οδυσσέα στη Λευκίμη 

(σ.σ. Ευχαριστώ το Νίκο Μ. για την αποστολή της φωτογραφίας)

Ο Οδυσσέας οδηγήθηκε αυθημερόν έξω από τη Λευκίμη. Εκεί, κατά την αφήγηση του Κρίτωνα «ζήτησε και κάπνισε δυο τσιγάρα. Έπειτα τον ρωτήσανε ποια ήταν η τελευταία επιθυμία του. Η απάντησή του ήταν συγκινητική.

           -Σύντροφοι, είπε, κάντε γνωστό στο λαό, ότι πεθαίνω ευχαριστημένος από το δίκαιο χέρι του Κόμματος. Την ζωή μου υποσχέθηκα να τη διαθέσω για το λαό και το Κόμμα και κράτησα την υπόσχεσή μου και τον όρκο μου. Κι αν έβλαψα, κι όπως αποδείχτηκε έβλαψα το Κόμμα και την υπόθεση του λαού, δεν τόκανα θεληματικά, αλλά από λάθος μου. Πεθαίνω σαν κομμουνιστής και όχι παραπονεμένος. Ζήτω το πρωτοπόρο κόμμα του λαού, το ΚΚΕ. Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση!...

           Τα τελευταία λόγια του κάλυψε η ομοβροντία των όπλων του εκτελεστικού αποσπάσματος που έβαλε τέρμα στη δεκάμηνη δράση του Οδυσσέα στον Έβρο και τελειώνει τόσο τραγικά στις 27 Φλεβάρη 1944, ημέρα της εκτέλεσής του».

*Ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας της OSS Αλέκος Γεωργιάδης 

και ο Βαγγέλης Κασάπης ή καπετάν Κρίτων 

                Ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας της OSS, Αλέκος Γεωργιάδης, που έδρευε με την κάλυψη του Ελληνικού του ονόματος στο Ελληνικό προξενείο της Αδριανούπολης εισέρχονταν κρυφά στον κατεχόμενο νομό Έβρου και είχε συναντήσεις με τον καπετάν Οδυσσέα. Σε αναφορές του στην υπηρεσία του, γνωστοποιούσε ότι τον εντυπωσίασε βαθιά ο ηγέτης των ανταρτών, ο οποίος, αν και έχει μικρή εκπαίδευση, είναι έξυπνος και έχει μυαλό σε συνεχή εγρήγορση. Τρώει και κοιμάται πολύ λίγο. Οι άνδρες τον αγαπούν και αυτό βοηθάει στην αυτοπειθαρχία τους. «Στις τρεις μέρες που πέρασα εκεί δεν παρατήρησα ούτε μια καταγγελία, μεταξύ των ανδρών» ανέφερε ο πράκτορας.

Ο Γεωργιάδης φαίνεται επίσης, ότι θαύμαζε τις δυναμικές μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Οδυσσέας για να αντιμετωπίσει τους προδότες. Αργότερα όμως, όπως προκύπτει από τα ανοιγμένα πλέον αρχεία της OSS, ήταν ικανοποιημένος με τις εξελίξεις αυτές, ειδικά μάλιστα επειδή ο Αθηνόδωρος έδειξε διάθεση συνεργασίας. Έγραψε  στον προϊστάμενό του Ρόντνεϋ Γιανγκ στο Κάιρο (ψευδώνυμο Περιστέρι, αργότερα έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνιας)  «Λυπάμαι, αλλά ο ενθουσιασμός μου είναι πολύ μεγάλος λόγω των νέων εξελίξεων ανάμεσα στους Antartes», έγραφε χαρακτηριστικά. Σε μια άλλη έκθεσή του προς τον Γιανγκ, που γράφτηκε προφανώς λίγες μέρες μετά τη σύλληψη του Οδυσσέα, ο Γεωργιάδης δεν έκρυβε την ικανοποίησή του, επειδή συνέβαλε στη σύλληψη του ηγέτη του ανταρτών. "Βλέπετε, νιώθω καλά επειδή έπαιξα ένα ρόλο σε αυτό όσο μικρός κι αν ήταν" έγραφε.

                Η κατοχή υπήρξε ιδιαιτέρως σκληρή για όλο τον ελληνικό λαό. Αφαίρεσε άκριτα μερικές φορές,  ζωές αθώων. Διέλυσε τις υποδομές της χώρας. Μας εξανάγκασαν οι κατακτητές να πληρώσουμε για τη συντήρηση των κατοχικών δυνάμεων με το περίφημο αναγκαστικό δάνειο. Ήταν ένας τρομερός εφιάλτης, που δεν θα διαγραφεί ποτέ από την συλλογική μνήμη όλων των λαών της Ευρώπης.

*Εικόνα από τα αντάρτικα του Έβρου. Αριστερά ο πράκτορας της OSS Αλέκος Γεωργιάδης. Δεξιά ο γιατρός Αποστολάκης. Στο κέντρο καθιστός ο Κρίτων 

Η ανέκδοτη προκήρυξη των ανταρτών

                Έτσι περίπου εξελίχθηκαν τα γεγονότα στα βουνά του νομού Έβρου και έγινε η αλλαγή της ηγεσίας των ανταρτών μετά την εκτέλεση του καπετάν Οδυσσέα. Επικεφαλής των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ αναδείχτηκε ο φανοποιός από την Αλεξανδρούπολη, Μικρασιάτης στην καταγωγή, Βαγγέλης Κασάπης, γνωστός με το ψευδώνυμο Κρίτων.

                Η ημερομηνία εκτέλεσης του Οδυσσέα ήταν η 27^η Φεβρουαρίου 1944. Την επομένη εκδόθηκε από το αρχηγείο των ανταρτών Έβρου η ακόλουθη προκήρυξη προς το λαό της Θράκης, εξ ονόματος του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ με τη σύνταξη και την ορθογραφία της:

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΎ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΕΑΜ) ΚΑΙ

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΛΑΪΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (ΕΛΑΣ)

Π ρ ο ς

Τ ο  Λ α ό  τ η ς  Θ ρ ά κ η ς

                Ύστερα από εξονυχιστική ανάκριση, στις 27 του Φλεβάρη ε.έ. έγινε η δίκη του τέως «καθοδηγητή» των ανταρτών Έβρου Οδυσσέα και των συνεργατών του. Η δίκη έγινε από την Ολομέλεια των ανταρτών και μπροστά σε αντιπροσώπους των πολιτικών οργανώσεων. Κατά τη δίκη αποδείχτηκε ότι ο Οδυσσέας δεν ήταν ο καθοδηγητής απεσταλμένος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος όπως παρουσιάζονταν αλλά ένας απαταιώνας που επωφελήθηκε από μια ανώμαλη κατάσταση ένας αιμοχαρής κακούργος, ένας προβοκάτορας εξωφρενικός τύπος που χρησιμοποιούσε το όνομα του κομμουνιστού ακριβώς για να συκοφαντήσει το ΚΚΕ απέναντι σε σκοπούς εγκληματικούς και κυρίως στο να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του καταχτητή. Τη προδοτική αυτή πολιτική του, επέβαλε με ένα  σατανικό πρωτοφανή τρομοκρατικό τρόπο στους αντάρτες Έβρου και σε λίγους καθυστερημένους που από την πρώτη στιγμή τον αναγνώρισαν και τον παρουσίαζαν «καθοδηγητή» του Κόμματος, χωρίς αυτό να είναι αληθινό όπως και ο ίδιος ομολόγησε στις τελευταίες του στιγμές. Αποδείχτηκε ακόμα πως οι πολιτικές οργανώσεις από τις 24 Απρίλη 1943 που ήρθε ίσαμε τις 10 του Φλεβάρη ε.έ. που συνελήφθηκε από τον προς τούτο απεσταλμένο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος, δεν τον αναγνώρισαν και δεν του παράδωσαν τα κομματικά ιδιαίτερα, παρά τις απειλές του, παρά τις κοπτάτσιες του, δηλαδή εκ των άνω διορισμό οργάνων του και παρά τις καταδίκες των αντιπροσώπων των πολιτικών οργανώσεων σε θάνατο. Το γεγονός αυτό τιμάει τις πολιτικές οργανώσεις και αποδείχνει την πολιτική ωριμότητα των στελεχών μας, που κατά το διάστημα της λιγόμηνης εξουσίας του στο αντάρτικο, με πραγματικό κίνδυνο της ζωής τους πάλευαν από τη μια μεριά ενάντια στον  καταχτητή και από την άλλη ενάντια στα χτυπήματα του δόλιου αυτού εξωφρενικού βοηθού του που παρ’ όλα τα σατανικά σχέδιά του και την σύγχιση, που  δημιούργησε μέσα στο Νομό, δεν κατόρθωσε να δώσει τα καίρια χτυπήματα στις οργανώσεις, στα οποία κυρίως απέβλεπε. Οι εκτελέσεις αθώων πατριωτών, ανταρτών και συντρόφων, τα πλιατσικολογήματα , οι εγκληματικές του διατιμήσεις , οι καταδίκες σε θάνατο των αντιπροσώπων των οργανώσεων, οι προβοκάτσιες του προς όφελος του καταχτητή και γενικά τα χτυπήματα του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα  κατ’ ανάγκη επέβαλαν την εις θάνατον καταδίκην του. Η εκτέλεσή του έγινε το ίδιο βράδυ ύστερα από ομόφωνη απόφαση της ολομέλειας των ανταρτών. Οι στενοί συνεργάτες του παραπέμφθηκαν σε άλλο Δικαστήριο.

                Ύστερα από το ξεκαθάρισμα του κακούργου αυτού εφιάλτη του τόπου μας καλούμε το λαό της Θράκης ανεξάρτητα από κόμματα, από ιδέες, θρησκείες και από φύλο να συσπειρωθεί το συντομώτερο γύρο από τις πολιτικές μας οργανώσεις, το ΕΑΜ, το ΕΛΑΣ την ΕΠΟΝ και την Εθνική Αλληλεγγύη για τον παλλαϊκό ξεσηκωμό μας και για το σιγουρότερο διώξιμο του καταχτητή. Τίποτα δεν μας χωρίζει. Όλοι έχουμε τον ίδιο σκοπό. Να ρίξουμε το ζυγό του καταχτητή με τη βοήθεια των δυνατών συμμάχων μας Άγγλων, Ρώσσων, και  Αμερικανών και να δώσουμε τις πιο πολιτισμένες λύσεις στα όποια μας προβλήματα που απασχολούν το λαό μας. Γι’ αυτό τώρα κάθε αδιαφορία και αποχή είναι αδικαιολόγητη. Κάθε δισταγμός, κάθε διένεξη και κάθε αντίδραση είναι εγκληματικιά που αποτρέπει την απελευθέρωση του σκλάβου λαού μας. Πιαστείτε λοιπόν όρθιοι να κερδίσουμε το χρόνο που χάσαμε. Δώστε το χέρι και ενωθείτε όλοι μέσα στις παλλαϊκές οργανώσεις, τις οποίες κάντε τις φρούρια και ορμητήρια και μαζύ του Εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα μας. Εξόν από τις αλυσίδες μας τίποτε άλλο δεν έπαυσε να χάσουμε. Κι έχουμε να κερδίσουμε την τιμή του λαού μας, τη λευτεριά, τη σωτηρία  του Λαού μας. Τη Λαϊκή Δημοκρατία. Έχουμε να κερδίσουμε αληθινά ένα κόσμο ολόκληρο.

Ζήτω ΤΟ Ε.Α.Μ!

Ζήτω το Ε.Λ.Α.Σ.

Θάνατος στον καταχτητή.

Βουνά Έβρου 28 του Φλεβάρη 1944

Η Π. Ε. ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

*Έγγραφο από τα αρχεία της OSS. Απαγόρευση του ψαρέματος στον ποταμό Έβρο, και απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τις 8 μ.μ. σε ολόκληρο το νομό,  
για να περιορίσουν τη διαφυγή στη Μέση Ανατολή μέσω Τουρκίας

            Ο καπετάν Οδυσσέας είναι θαμμένος στη Λευκίμη Έβρου. Ο Γεώργιος Σταυρόπουλος από τον Κορνοφωλιά πρόσφερε το 2017 ποσό 3.000 ευρώ για να στηθεί ένα απέριττο μνημείο στο χώρο της εκτέλεσής του (σ.σ. τα χρήματα προσφέρθηκαν και στη μνήμη 80 συγχωριανών του, ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου). Η δωρεά αυτή είχε δημοσιευθεί στο «Ριζοσπάστη». Η μνήμη του Οδυσσέα όμως παραμένει συνδεδεμένη με μια σκληρή εποχή, στην οποία πέρα από τον αγώνα εκδίωξης του κατακτητή Γερμανού, περίσσεψε το ταξικό μίσος και χύθηκε άδικα πάρα πολύ αίμα. Ας είναι η περίπτωσή του, οδυνηρή υπόμνηση για την αποφυγή ανάλογων λαθών στο μέλλον.  

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης