ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ, ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ

*Χάρτης της Αρχαίας Θράκης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Ας επιχειρήσουμε σήμερα, ένα μακρύ νοερό ταξίδι στο βάθος του χρόνου της ιστορίας, με την παρουσίαση ορισμένων ιστορικών Θρακικών πόλεων και σημαντικών χωριών, όπου άνθισε ο Ελληνισμός, κατά τον 19^ο αιώνα, παρά τις ιδιαίτερα δυσχερείς και αντίξοες συνθήκες, όπως περιγράφονται στον αρχειακό φάκελο της Βιβλιοθήκης της Βουλής για τη Θράκη και σε άλλες πηγές, που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα εργασία.

Τα στοιχεία  που παρατίθενται αποσπασματικά, αποτελούν θα μπορούσε να πει κανείς ένα Πανόραμα των Θρακικών Πόλεων, έστω και με την μερική χρησιμοποίησή τους εδώ. Γιατί πράγματι, δεν αφορούν όλες τις πόλεις της ενιαίας Θράκης. Η έλλειψη αναφοράς σε ορισμένες πόλεις σημαίνει απλά, ότι δεν βρήκα στην έρευνά μου σχετικές αναφορές γι’ αυτές. Αυτό δεν μειώνει καθόλου την ιστορική παρουσία τους και το σημαντικό ρόλο που έπαιξαν.

Κατ’ αρχήν, σ’ αυτό το φανταστικό ταξίδι στη Θράκη του περασμένου αιώνα, από μια «Στατιστική Κατάσταση της Ραιδεστού και των Πέριξ»[1] που συνέταξε στις 25 Σεπτεμβρίου 1881, ο Θρακικός Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Ραιδεστού, αντλούμε στοιχεία, για την πρώτη ομάδα πόλεων και χωριών. Το ιστορικό κείμενο υπογράφουν ο Πρόεδρος Γρ. Λαζίδης και ο Γεν. Γραμματέας  Παπαδόπουλος Δ.

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941: Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_27/06/2010_405905

*Η σημαία των οχυρών Ρούπελ μετά τις μάχες με τους Ναζί 

 *Παρά την ήττα, η χώρα μας έγινε σύμβολο

 της αποφασιστικότητας της ανθρωπότητας

να αντιπαρατεθεί στον ναζισμό 69 χρόνια πριν

Επιμέλεια: Νίκος Χρυσολωράς



Τον χειμώνα του 1940 και ενώ σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη έχει υποταχθεί στις δυνάμεις του ναζισμού, η Ελλάδα καταφέρνει να αποκρούσει με επιτυχία την εισβολή της Ιταλίας στην επικράτειά της, αναπτερώνοντας το ηθικό όσων κρατών απέμεναν ακόμη να αντιστέκονται. 
Θορυβημένος από την ήττα του Μουσολίνι στην Ήπειρο, ο Χίτλερ αποφασίζει να παρέμβει. Ο ήδη εξαντλημένος από τις πολύμηνες μάχες στην Πίνδο ελληνικός στρατός δεν ήταν σε θέση να αντιπαρατεθεί με τις αριθμητικά πολλαπλάσιες δυνάμεις της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Βουλγαρίας, μολονότι 60.000 Βρετανοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί, Κύπριοι και Παλαιστίνιοι στρατιώτες προσέφεραν πολύτιμη βοήθεια. Πάντως, ο απελπισμένος αγώνας που δόθηκε μέχρι να σβήσει και η τελευταία εστία αντίστασης, στην Κρήτη, αποτέλεσε μία από τις συγκλονιστικότερες στιγμές του 20ού αιώνα. Από τους Ελληνες υπερασπιστές των οχυρών της γραμμής Μεταξά, που συνέχισαν να πολεμούν ακόμη και όταν όλα είχαν τελειώσει, μέχρι τους απαράμιλλης ανδρείας Νεοζηλανδούς, από τους οποίους ζητήθηκε να δώσουν και την τελευταία ρανίδα του αίματός τους, στον Πλαταμώνα, η μάχη της Ελλάδας ανέδειξε τα όρια του ανθρώπινου θάρρους. Παρά τα λάθη των Συμμάχων, η Γερμανία χρειάστηκε περισσότερες ημέρες για να θέσει υπό τον έλεγχό της ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, απ' ό,τι χρειάστηκε για να καταλάβει τη Γαλλία. Εντούτοις, απέδειξε -σε όσους ακόμη αμφέβαλλαν- ότι διαθέτει την αρτιότερη πολεμική μηχανή που είχε εμφανιστεί έως τότε στην ιστορία και θα χρειαζόταν χρόνια για να νικηθεί.

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΘΡΑΚΙΩΤΗ (ΑΙΝΙΤΗ) ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΥ 1821

*Το κάστρο της Αίνου, σήμερα

*Μαργαρίτης Κούταβος, ναυμάχος του 1821.

*Η Αίνος με 300 καράβια, στην Επανάσταση.

*Με το πλοίο «Ποσειδών» στον Αγώνα.

*Έσωσε Χιώτες από τη σφαγή.

*Φροντιστής του στρατοπέδου της Αθήνας.

*«Αν ήμην Πελοποννήσιος ή Στερεοελλαδίτης…»

Γράφει ο Παντελής Αθανασιάδης 

          Η Αίνος, μια σημαντική ελληνική πόλη στα παράλια του Θρακικού Πελάγους, έδωσε πολλούς αγωνιστές, στην Επανάσταση του 1821. Ναυτικοί οι περισσότεροι, επάνδρωσαν τα πλοία του Αγώνα και έδωσαν το αίμα τους και το βιος τους για να ελευθερωθεί η πατρίδα. Αλλά πριν φύγουν για το μεγάλο Αγώνα, στα τέλη Απριλίου- αρχές Μαΐου 1821 κατάφεραν να καταλάβουν το κάστρο της πόλης τους και να κάνουν αισθητή την αντίθεσή τους στη Σουλτανική σκλαβιά. Μετά την ανακατάληψή του όμως από τους Τούρκους δεν είχαν πολλά περιθώρια να μείνουν εκεί. Έτσι μπήκαν στα καράβια τους και τράβηξαν για το Νοτιά, εκεί που τους καλούσε η φωνή του καθήκοντος.

Το 1821, όταν ξέσπασε η Επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής κυριαρχίας η Αίνος, αριθμούσε 300 πλοία περίπου, τα οποία όργωναν τη Μεσόγειο, κουβαλώντας όλα τα αγαθά. Ο Γάλλος πρόξενος στην Πάτρα και ιστορικός της εποχής του, έχει γράψει ότι νωρίτερα, το 1813, η Αίνος είχε μόνο τέσσερα μεγάλα καράβια και 60 σακολέβες.

Την ναυτοσύνη της Αίνου, δηλαδή τους φημισμένους εφοπλιστές της, τους ηρωικούς ναύτες, τους δεξιοτέχνες ναυπηγούς, αλλά και τις υπομονετικές Αινίτισες, ύμνησε η δημοτική μούσα: 

«...Έχει η Αίνος ξακουστές

πλεούμενες φεργάδες,

έχει καραβοκύρηδες

και καραβοκυράδες,

έχει καραβομαραγκούς

καράβια π’ αρματώνουν,

που φεύγουν στην Ανατολή

και πάνε και στη Δύση,

φέρνουν χρυσό κι ασημικό

και κεντητά μαντήλια,

τα βάζουν οι νοικοκυρές

και παν στην εκκλησία…».

          Ορισμένοι μάλιστα διακεκριμένοι καραβοκύρηδες, πρόσφεραν τα πλοία τους και τις  τεράστιες περιουσίες τους, με πρωτοφανή ανιδιοτέλεια και όταν η Πατρίδα ελευθερώθηκε, η αμοιβή τους ήταν η περιφρόνηση, ο κατατρεγμός και η φτώχεια.

ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑΣ: Η ΑΓΡΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ

*Τούρκοι στρατιωτικοί, εκπαιδεύονται στην Αδριανούπολη. 

Υπήρξαν φόβος και τρόμος για τους υπόδουλους Έλληνες

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης     

          Η ιστορία της Θράκης κατά το ΙΘ΄ αιώνα, ιστορία που μπορεί να τεκμηριωθεί με έγγραφα, είναι η ιστορία της σκληρής και άγριας καθημερινότητας των υπόδουλων Θρακών. 

          Είναι θα μπορούσα να πω, η μικροϊστορία, η οποία εμπλουτίζει την μεγάλη Ιστορία με λεπτομέρειες και περιστατικά, χωρίς να αμβλύνει τις διαπιστώσεις της, να διαστρεβλώνει τα συμπεράσματά της, να «σουλουπώνει» τις ετυμηγορίες της και να στηρίζει την εθνική μνήμη, του κόσμου αλλά και τους μικρόκοσμού της, που ζει στο πετσί του κάθε άγρια καθημερινότητα, όταν η Ιστορία γεννοβολάει εξελίξεις.

          Ποια ήταν αυτή η άγρια καθημερινότητα; Την περιγράφει λιτά και άκρως παραστατικά, ένα γράμμα των Ελλήνων κατοίκων της Αίνου προς τον υπουργό Εξωτερικών Πέτρο Δεληγιάννη, με ημερομηνία 14 Απριλίου 1868[1].

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ....

        

          Με μεγάλη χαρά σας αναγγέλω, ότι συμπληρώθηκαν 20.000 επισκέψεις στο ιστολόγιο αυτό, με αναγνώστες προερχόμενους από 80 διαφορετικές χώρες.

          Ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες, που με τις επισκέψεις και τα σχόλιά τους στήριξαν την προσπάθεια αυτή.

          Με τις ευχές σας και την αγάπη σας,  συνεχίζω την προσπάθεια!

ΒΟΥΛΗ: Εγκαίνια της έκθεσης για τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα

Ο Πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος στα εγκαίνια της έκθεσης. 

Δεξιά ο δήμαρχος Μαραθώνα κ. Σπ. Ζαγάρης. 

          Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος εγκαινίασε την έκθεση που διοργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, με τίτλο «Η Μάχη του Μαραθώνα: Ιστορία και Θρύλος», στο νέο εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος που βρίσκεται στη Λεωφόρο Αμαλίας 14.

          Η έκθεση διοργανώνεται με αφορμή τη συμπλήρωση (τον Σεπτέμβριο του 2010) 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα.

Στα εγκαίνια παρέστησαν ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής κ. Θάνος Παπαϊωάννου, ο Γενικός Γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, καθηγητής Ευάγγελος Χρυσός και ο Δήμαρχος Μαραθώνα κ. Σπύρος Ζαγάρης.

          Ο Πρόεδρος της Βουλής στο χαιρετισμό του αναφέρθηκε στη σημασία της Mάχης του Μαραθώνα, το αποτέλεσμα της οποίας «αποτέλεσε σημείο αναφοράς κατά την αρχαιότητα και προσδιόρισε σε μεγάλο βαθμό την ιστορία της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης».

          Ο κ. Πετσάλνικος υπογράμμισε πως «η ιστορική αυτή αναμέτρηση έμεινε στην ιστορία διότι σηματοδότησε τη σύγκρουση δύο τελείως διαφορετικών πολιτισμών και κόσμων.

Από τη μία πλευρά, υπήρχε η επεκτατική δύναμη που στην προσπάθειά της να εξαπλώσει την παγκόσμια κυριαρχία της, επεδίωκε να εξασφαλίσει ένα σημαντικό προγεφύρωμα προς δυσμάς. Κάτω από τη δύναμη και την απολυταρχική εξουσία του «Μεγάλου Βασιλέα» συγκεντρώνονταν φυλές της Ανατολής που είχαν υποταχθεί στην παντοδυναμία του.

Από την άλλη πλευρά, παρά τη διαφορετικότητα στις αντιλήψεις και στις απόψεις των στρατηγών, παρά τις διαφορές στα άτομα που συγκροτούσαν το στρατό, υπερίσχυε η θέληση του συνόλου να αποκρούσει την εισβολή μίας τυραννικής δύναμης που ήθελε να επιβάλλει δια της βίας την εξουσία της πάνω σε ελεύθερους πολίτες».

«Θα ήταν διαφορετικό το μέλλον του δυτικού κόσμου» 

Ο Πρόεδρος της Βουλής έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη χρονική συγκυρία της Μάχης του Μαραθώνα τονίζοντας πως «πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν διαχρονικά ότι εάν σε εκείνη τη μάχη του Μαραθώνα είχαν επικρατήσει οι στρατιές του Πέρση μονάρχη το μέλλον του σημερινού δυτικού κόσμου θα ήταν διαφορετικό. Η ήττα των Ελλήνων θα σηματοδοτούσε την οπισθοδρόμηση, η δημοκρατία δεν θα καλλιεργούσε τις αξίες της, η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και η επιστήμη θα εμποδίζονταν να αναπτυχθούν τα πολιτιστικά μνημεία του χρυσού αιώνα του Περικλή δεν θα πραγματοποιούνταν ποτέ. Ο σημερινός πολιτισμένος κόσμος αναγνωρίζει ότι μόνο μέσα από τη δημοκρατία που γεννήθηκε στην Ελλάδα, μόνο μέσα από τους θεσμούς της, κατοχυρώνονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και σφυρηλατούνται η δικαιοσύνη και ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου».

Η έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής που θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου παρουσιάζει μέσα από ψηφιακές αναπαραγωγές, αντίγραφα αρχαίων αντικειμένων, οπτικοακουστικό υλικό και διαδραστικές εφαρμογές, τους δύο αντίπαλους κόσμους – τον κόσμο των ελληνικών πόλεων και της περσικής αυτοκρατορίας- τόσο στις παραμονές της Mάχης του Μαραθώνα όσο και στην ίδια τη Μάχη.

Ξενάγηση στην έκθεση

ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

*Η αίθουσα Ελευθερίου Βενιζέλου, πρώην αίθουσα Τροπαίων

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

           Η Βουλή, με την φημισμένη Βιβλιοθήκη της αλλά και το Ίδρυμα για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, είναι μια πνευματική κυψέλη, καθώς με τις κατά καιρούς μνημειώδεις και άλλες εκδόσεις τους υπηρετούν τις επιστήμες, την ιστορία αλλά και την τέχνη. 

          Αυτές τις εκδόσεις, που έχουν γράψει ήδη τη δική τους ιστορία, θα θυμηθούμε σήμερα.

           Μια από τις τελευταίες μνημειώδεις εκδόσεις είναι η "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ" του Τζωρτζ Φίνλευ. Το έργο εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1861 και έκτοτε υπέστη πολλές αναθεωρήσεις. 

ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ- ΚΑΡΑΓΑΤΣ- ΝΕΑ ΟΡEΣΤΙΑΔΑ

*Μια εξαιρετική φωτογραφία του Γρηγόρη Αζορίδη από το κτίριο του Παλαιού Δημαρχείου Αδριανούπολης. Διακρίνεται στη μαρκίζα η υποδοχή για τοποθέτηση της ελληνικής σημαίας, 

όταν απελευθερώθηκε Αδριανούπολη.

          Μια ιδιαίτερα σημαντική έκδοση, παρουσιάστηκε στις 13 Ιουνίου στην Νέα Ορεστιάδα. Η παρουσίαση έγινε στο Πολιτιστικό Πολυκέντρο της ΔΚΕΠΑΟ. Η παρουσίαση αυτή επαναλαμβάνεται στις 20 Ιουνίου στο ξενοδοχείο GRECOTEL, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Νομαρχίας Έβρου "Τρένο Πολιτισμού".  Ομιλητής και στις δύο παρουσιάσεις ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Θεοφάνης Μαλκίδης.
          Η έκδοση αυτή έχει τίτλο "ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ- ΚΑΡΑΓΑΤΣ- ΝΕΑ ΟΡEΣΤΙΑΔΑ". Συγγραφείς είναι οι κ. Κιηγμάς Ν. Δημήτριος και Ρυζιώτης Β. Γεώργιος.
          Πρόκειται για το μοναδικό μέχρι τώρα βιβλίο, όπως γράφει και η εφημερίδα ΜΕΘΟΡΙΟΣ, που με επιστημονικό τρόπο καταγράφει την ιστορία της Αδριανούπολης και την εξέλιξη της ως ιστορία της Νέας Ορεστιάδας.
          "Το βιβλίο αυτό- όπως αναφέρεται στον πρόλογό του- είναι αποτέλεσμα μιας προηγηθείσης πολύχρονης έρευνας και ενασχόλησης των συγγραφέων με την ιστορία του τόπου. Αφού έγινε μια μεγάλη συγκέντρωση σχετικών πηγών, δημιουργήθηκε η ανάγκη να γραφεί ένα βιβλίο, που να περιλαμβάνει οργανωμένα όλα τα στοιχεία που καταδεικνύουν την ιστορική συνέχεια των κατοίκων της Νέας Ορεστιάδας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου γίνεται καταρχάς μια προσπάθεια να αναδειχτεί η σημαντικότητα της Θράκης γιά όλο τον Ελληνισμό και τους γειτονικούς λαούς και στη συνέχεια να γίνει φανερή η ιστορική και πολιτιστική καταγωγή των κατοίκων της Νέας Ορεστιάδας από το Καραγάτς, την Αδριανούπολη, τα υπόλοιπα προάστιά της, αλλά και τα άλλα χωριά της ευρύτερης περιοχής και ακτινοβολίας της. Στόχος του βιβλίου δεν ήταν η εξαντλητική παράθεση στοιχείων για την Νέα Ορεστιάδα από την ίδρυσή της έως σήμερα, κάτι που αποτελεί φυσικά στόχο και υλικό ενός άλλου ξεχωριστού βιβλίου".
          Η εκτύπωση και η βιβλιοδεσία υλοποιήθηκε στη Νέα Ορεστιάδα από την εταιρία ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ ΧΡΥΣΗ Α.Ε. "ΜΕΘΟΡΙΟΣ" με τη συμπαράσταση της Νομαρχίας Έβρου και του Συλλόγου Απογόνων Καραγατσιανών- Αδριανουπολιτών "Η ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ". 

*Ο παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός της Αδριανούπολης. 

Αρχείο Γρηγόρη Αζορίδη.

          Με την ευκαιρία αυτή, διαβάστε στο ιστολόγιο αυτό το θέμα που είχαμε αναρτήσει στις  17 Νοεμβρίου 2009, με τίτλο "Η Αδριανούπολη του ΙΘ΄ αιώνα, μέσα από διπλωματικά ντοκουμέντα".

http://sitalkisking.blogspot.com/2009/11/blog-post_17.html

*Αριστερά το κτίριο του Δημαρχείου της Αδριανούπολης στις αρχές του 20ου αιώνα.

 Δεξιά το ίδιο κτίριο σήμερα, διατηρημένο, σε φωτογραφία του Γρηγόρη Αζορίδη

*Το κτίριο του παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού της Αδριανούπολης. 

Σήμερα στεγάζει το Πανεπιστήμιο της πόλης

*Φανταστική απεικόνιση της Αδριανούπολης στο αρχοντικό της οικογένειας Τζώνου 
στη Σιάτιστα

*Το προάστειο της Αδριανούπολης Κιρισχανέ.

Ο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ, ΤΙ ΘΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ.

*Οι τάφοι των Βενιζέλων στο Ακρωτήρι Χανίων

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

            Έξω από τα Χανιά, στην μαγευτική τοποθεσία Ακρωτήρι, βρίσκονται οι τάφοι των δύο Βενιζέλων, που διετέλεσαν πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Του Ελευθέριου Βενιζέλου και του γιου του Σοφοκλή Βενιζέλου. Στο πλάι των τάφων αυτών υπάρχει ένα κείμενο. Το κείμενο αυτό, είναι το σημερινό μας αντικείμενο.

           Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, υπήρξε μεγάλος πολιτικός και κατ’ εξοχήν ρεαλιστής. Το ρεαλισμό του, τον απέδειξε όχι μόνο στην καθημερινή πολιτική πρακτική του, αλλά και σε άλλα ζητήματα, όπως είναι η περίφημη αυτονεκρολόγησή του στις 28 Απριλίου 1932.

Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100006_13/06/2010_404375

* Η απόκρουση 

των στρατευμάτων του Μουσολίνι 

αποτέλεσε την πρώτη νίκη  κατά μιας χώρας του Άξονα

Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης


          Την επαύριο του τορπιλισμού της «Έλλης» η ελληνική κυβέρνηση αποσιώπησε ότι η επίθεση ήταν έργο των Ιταλών. Παρά τα αδιάσειστα στοιχεία και τις υποψίες του λαού για τους ενόχους, η Ελλάδα απέφυγε τη σύρραξη. Ετσι, ο Ιωάννης Μεταξάς κέρδιζε κι άλλον χρόνο προκειμένου να προετοιμάσει τη χώρα του ενάντια σε μια μεγάλη ιταλική εισβολή την οποία ανέμενε από καιρό. 
          Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε στον Μεταξά τελεσίγραφο της ιταλικής κυβέρνησης. Με αυτό, η Ρώμη ζητούσε να επιτραπεί η ελεύθερη διέλευση ιταλικών στρατευμάτων, τα οποία θα κατελάμβαναν απροσδιόριστα «στρατηγικά σημεία» εντός της ελληνικής επικράτειας. Ο Μεταξάς αρνήθηκε, απαντώντας στα γαλλικά: «Alors, c' est la guerre» («Λοιπόν, έχουμε πόλεμο»). Με το «ΟΧΙ» άρχισε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος. Οι εντυπωσιακές νίκες των Ελλήνων κατά των Ιταλών θα έφερναν εν καιρώ τους Γερμανούς στην Ελλάδα, οι οποίοι θα έσπευδαν σε βοήθεια των συμμάχων τους που αποτύγχαναν στην επίθεσή τους από την Αλβανία. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η αναγκαστική γερμανική επέμβαση στα Βαλκάνια επηρέασε την έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς καθυστέρησε την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα στην ΕΣΣΔ. Αλλοι ιστορικοί διαφωνούν με αυτήν τη θέση. Το βέβαιο είναι πως η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη κατά μιας χώρας του Αξονα. Το ηθικό παράδειγμα από το «Επος του '40» τονιζόταν τότε στους διθυραμβικούς επαίνους για τη μικρή Ελλάδα. Οπως είχε πει και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Εφεξής δεν θα λέμε ότι οι Ελληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες».

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ: Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ

*Το Μεσολόγγι σε παλιά καρτ ποστάλ

          Το Μεσολόγγι από τις αρχές του εθνικού πολιτικού βίου, πρωταγωνίστησε με κάθε τρόπο στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Είτε με τη συμμετοχή των Μεσολογγιτών στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, είτε με τη συμμετοχή τους στην πολιτική, αλλά και πνευματική ζωή της χώρας.

          Το Μεσολόγγι, γεννά ήρωες, πρωθυπουργούς και ποιητές. Η μικρή αυτή πόλη της Ρούμελης, που άφησε κατάπληκτη την Ευρώπη με τις δραματικές πολιορκίες της από τους Οθωμανούς και την ηρωική έξοδο των κατοίκων της, «ετούτο τ’ αλωνάκι», όπως την αποκαλούσε ο Διονύσιος Σολωμός στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», γέννησε πέντε πρωθυπουργούς, αριθμός σημαντικός, ανάλογα και με τον πληθυσμό της πόλης.

ΑΙΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΕΔΕΑΓΑΤΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥH ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟ ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑ

*Η Αίνος το 1902

*Αναδρομές στην ιστορία της Θράκης

*Άγρια πολεμική δια του Τύπου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Διάβαζα πρόσφατα, μια νέα μετάφραση της «Αντιγόνης» του Σοφοκλέους, που παρουσίασε με επιτυχία σε ένα τόμο, ο συνάδελφός μου Ανδρέας Ζούλας. Το μάτι μου έπεσε σε δύο αναφορές του κειμένου για τις δύσκολες Θρακικές θάλασσες και τις αλίμενες ακτές της και θυμήθηκα άθελά μου την παλαιά «κόντρα» που είχε ξεσπάσει τον ΙΘ΄ αιώνα μεταξύ της Αίνου και του νεοσύστατου τότε Δεδέαγατς. Μια κόντρα, για την οποία έχω αρθρογραφήσει και παλαιότερα.

          Η Αίνος ήταν μια πόλη με μεγάλη ναυτική παράδοση. Ανέδειξε θρυλικούς καπεταναίους στη θάλασσα και έμειναν οι ηρωικές μορφές του καπετάν Χατζή Αντώνη Βιζβίζη, της γυναίκας του Δόμνας Βιζβίζαινας, και των άλλων αγωνιστών.

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

        Στις φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις στην Ιστορία της Θεωρητικής Κατεύθυνσης, ζητήθηκε από τoυς διαγωνιζόμενους, μεταξύ άλλων, να  δώσουν το περιεχόμενο του όρου: "Ομάδα των Ιαπώνων". 
        Στο ιστολόγιο αυτό πάντως, είχαμε την χαρά να γράψουμε για τους Ιάπωνες της Βουλής των Ελλήνων από τις 22 Ιανουαρίου 2010.
        Επαναφέρουμε σήμερα το θέμα αυτό, για να το θυμηθούν οι φίλοι αυτού του ιστολογίου.

ΟΙ ΙΑΠΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

*Σχόλιο από την "Ακρόπολη" την εφημερίδα του Βλάση Γαβριηλίδη

          Μια άτυπη και πολιτικά ετερόκλητη ομάδα βουλευτών, με ξενική ονομασία, έγραψε τη δική της πολιτική ιστορία, στις αρχές του 20^ου αιώνα, όταν η χώρα προσπαθούσε να απαλλαγεί από τις παλαιοκομματικές νοοτροπίες και να βρει τον κατάλληλο βηματισμό στο νέο περιβάλλον, που δημιουργούσαν οι ανάγκες του εκσυγχρονισμού της.

          Τους ονόμασαν Ιάπωνες, αλλά ήταν Έλληνες. Τους παρομοίωσαν με τους Ιάπωνες στρατιώτες, αλλά ήταν βουλευτές, με πάθος για την αποστολή τους και όραμα για τη χώρα. 

          Ήταν το έτος 1906, όταν ένα πυρήνας βουλευτών με ταυτόσημες απόψεις σε καίρια ζητήματα, έκανε την εμφάνισή του στην Ελληνική Βουλή, χωρίς ωστόσο να αποτελέσει κόμμα.

ΨΗΦΙΔΕΣ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ (και μη...) ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

   

*Εδώ έρριχναν τα σφαιρίδια, επιλέγοντας το "μαύρο" ή το "άσπρο" τμήμα της κάλπης αυτής

         Έστω και χωρίς πάθος, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι, που έλεγαν, πως… θα το ρίξουν  δαγκωτό! Εννοώντας ότι θα ψηφίσουν με πάθος και ένταση. Είναι μια φράση, που επέζησε έως τις ημέρες μας και τείνει να εκλείψει. 

        Κατάλοιπο της ψηφοφορίας, που γίνονταν με τα σφαιρίδια, τα οποία έριχναν μέσα από ένα σωλήνα (στον οποίο έμπαινε το χέρι του ψηφοφόρου) που οδηγούσε σε δύο κουτιά, το άσπρο για τις θετικές ψήφους και το μαύρο για τις αρνητικές. Από εκεί μας έμεινε η φράση: «Τον μαύρισα!!!». Όμως μιλούσαμε για το «δαγκωτό». Αυτή η φράση προέκυψε από το πάθος των ψηφοφόρων που πριν ρίξουν το μολύβδινο σφαιρίδιο στο κουτί… το δάγκωναν με μανία! Αντίστοιχα έχουμε και τη φράση "τον έβγαλα ασπροπρόσωπο"!!!

          Μια άλλη φράση από την ανύπαρκτη επιστήμη της… Λαογραφίας των εκλογών (άραγε δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένας τέτοιος κλάδος, ανάμεσα στην Πολιτική Ιστορία και Συνταγματική Ιστορία;) που έχει ήδη ξεχαστεί, είναι η φράση για τους «βουλευτές του ρεφενέ».

Ο τορπιλισμός της «Έλλης» στην Τήνο το 1940

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_06/06/2010_403530

*Το ιστορικό πολεμικό πλοίο

*Ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο του 1940 

η Ελλάδα συγκλονίζεται

από μία απρόκλητη επίθεση 

της φασιστικής Ιταλίας

Επιμέλεια: Νίκος Χρυσολωράς


Τον Αύγουστο του 1940, η Γερμανία είχε θέσει ήδη υπό τον έλεγχό της το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και η Luftwaffe βομβάρδιζε ανηλεώς (αλλά χωρίς αποτέλεσμα) την τελευταία εστία αντίστασης που είχε απομείνει στις Βρετανικές Νήσους. Παράλληλα, ο Χίτλερ κατέστρωνε το πλέον μεγαλεπήβολο από τα σχέδιά του - την εισβολή στη Σοβιετική Ενωση. Το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας όμως δεν είχε ανάλογες επιτυχίες να επιδείξει. Ο Μουσολίνι χρειαζόταν επειγόντως μια γρήγορη και αποφασιστική νίκη, ώστε να ενισχύσει το κύρος του. Η Ελλάδα φάνταζε ιδανικός στόχος, καθώς θα εξυπηρετούσε και τα ιταλικά σχέδια για απόλυτη κυριαρχία στη Μεσόγειο.

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΤΟΥ ΙΘ΄ ΑΙΩΝΑ

*Πομάκοι. Φωτό από το Blog Ε.Μ.ΠΡΟ.Σ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

*Ηρωικές αντιστάσεις των Πομάκων

*Άγνωστα στοιχεία

*Διεθνείς παρεμβάσεις

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

     Η ιστορία των εξεγέρσεων στη Θράκη, είναι εν πολλοίς αδιερεύνητη ιστορικά. Έχει πολλές δραματικές σελίδες από τις καταπιέσεις που υπέστη ο Χριστιανικός πληθυσμός της και οι Πομάκοι, από τους Τούρκους και από τους Βούλγαρους.

          Στην εποχή που εξετάζουμε δηλαδή τον ΙΘ΄ αιώνα, σημειώθηκαν εξεγέρσεις των Πομάκων, τόσο εναντίον των Τούρκων, όσο και εναντίον των Βουλγάρων.

          Η μεγαλύτερη ίσως εξέγερση σημειώθηκε την άνοιξη του 1878 και προκάλεσε την ανάμειξη ακόμα και των ξένων δυνάμεων και διεθνές ενδιαφέρον. 

ΤΑ 90α "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

*Η κατάθεση στεφάνων στον Άγνωστο Στρατιώτη

          Στις 29 και 30 Μαΐου γιορτάσθηκαν στην Αθήνα, τα 90α "Ελευθέρια" της Θράκης από τα Θρακικά σωματεία της Αθήνας, με επικεφαλής την Ομοσπονδία.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η αρχή της δεδηλωμένης, αποτελεί το βάθρο του κοινοβουλευτισμού. Είναι η αρχή που επιβάλει να δίδεται από τον Ανώτατο Άρχοντα, η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στα κόμματα ή στους συνασπισμούς κομμάτων, που διαθέτουν την πλειοψηφία της Βουλής, με βάση την ψήφο εμπιστοσύνης, που παρέχουν οι εκπρόσωποι του Έθνους  στη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Οι αγώνες του Χαρίλαου Τρικούπη και η αρθρογραφία του, του στοίχησαν ακόμα και φυλάκιση, αλλά οδήγησαν στην θέσπιση της αρχής της δεδηλωμένης στη χώρα μας από το 1875.

          Αυτά τα γεγονότα, θα θυμηθούμε σήμερα εδώ. 

          Υπήρξαν εποχές, στην ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία, που η  αυθαιρεσία του Ανωτάτου Άρχοντος, επέτρεπε τον σχηματισμό κυβερνήσεων ακόμα και μειοψηφικών, γεγονός που δημιουργούσε εντάσεις και δυσλειτουργίες στην ομαλή λειτουργία του Πολιτεύματος.

Η Πολεμική Ιστορία του Ελληνικού Στρατού

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_23/05/2010_401691

*Πόλεμος. Η ιαχή "Αέρα" δονεί την ατμόσφαιρα

 *Ενενήντα τόμοι με αρχειακό υλικό, 

που έχει ψηφιοποιηθεί, 

από το 1897 έως τις μέρες μας

Του Ηλία Mαγκλίνη

Βαρύ πράγμα η πατρική κληρονομιά. Ελάχιστο, αλλά σημαντικό, μέρος της βρίσκεται στη βιβλιοθήκη: μια σειρά από ογκώδεις, φθαρμένους τόμους σε άπταιστη καθαρεύουσα με θέμα τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Παρατακτική αφήγηση, ξερή μα πυκνή, με χάρτες και σχεδιαγράμματα. Διαβάζω σε ένα εξώφυλλο: «Τα προ της Τουρκικής Επιθέσεως γεγονότα. Σεπτέμβριος 1921 - Αύγουστος 1922». Τόμος έκτος, Αθήναι 1960. Εκδοσις Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού, Γενικόν Επιτελείον Στρατού – ή αλλιώς, ΔΙΣ/ΓΕΣ. Ελάχιστο τμήμα από τους ενενήντα τόμους ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας που έχει εκδώσει η ΔΙΣ/ΓΕΣ.
Ομως, δεν είναι μόνον αυτό: αν επισκεφθεί κανείς το ιστορικό κτίριο της υπηρεσίας, απέναντι από την Πύλη του Αδριανού και πίσω από πολυκατοικία διάτρητη με σφαίρες των Δεκεμβριανών, θα διαπιστώσει ότι έχει πρόσβαση σε ένα τεράστιο ιστορικό αρχείο το οποίο μάλιστα έχει ψηφιοποιηθεί.

ΑΓΓΕΛΑ ΕΛΛΑΣ: Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΜΠΑΛΕΤΟΥ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΑΓΓ. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

Γράφει ο Ιωάννης Παν. Λεκατσάς

          Μία φωτογραφία της μητέρας μου στον τοίχο της τραπεζαρίας ανάμεσα σε δεκάδες άλλες οικογενειακές, που κοσμούν τον τοίχο της με ενδυμασία χορεύτριας κλασσικού χορού και οι σποραδικές αναφορές της όταν ζούσε ότι από μικρό κοριτσάκι σπούδαζε κλασσικό χορό μέχρις ότου τελειώνοντας το σχολείο χόρεψε με το ρωσικό μπαλέτο, είναι τα μόνα πράγματα που είχα στο μυαλό μου σχετικά με το θέμα αυτό μέχρι το θάνατο της. 

          Τι ακριβώς χόρεψε η μητέρα μου κατά την εκπαίδευση της, με το ρωσικό μπαλέτο η αλλού δεν τα θυμόμουνα. Όπως είπα και παραπάνω κατά καιρούς είχε αναφερθεί σ’αυτά, αλλά κάτι το ότι δεν είχα ιδιαίτερες γνώσεις για το μπαλέτο, κάτι το ότι δεν ήταν τότε από τα θέματα που με ενδιέφεραν ιδιαίτερα, ξεχάστηκαν. 

Το «Κρυφό Σχολειό» στην υπόδουλη Θράκη

*Ο γνωστός πίνακας του Γύζη, το "Κρυφό Σχολείο"

          Αυτό που συνηθίσαμε να λέμε σχηματικά «Κρυφό Σχολειό», είναι όσα φέρνει στο νου μας, ο γνωστός πίνακας του Νικ. Γκύζη με τον παπά, που σε κάποιον νάρθηκα διδάσκει τα μικρά Ελληνόπουλα χρησιμοποιώντας το Ψαλτήρι και την Οκτώηχο.

           Στα Αρχεία της Βιβλιοθήκης της Βουλής διασώθηκαν ορισμένες περιγραφές, που οδηγούν κατευθείαν τη σκέψη μας, στον πίνακα αυτό. Ειδικότερα σε μια ανυπόγραφη και χωρίς ημερομηνία «Στατιστική έκθεση» για την εκπαίδευση στα χωριά της Θράκης, υπάρχουν δραματικές διαπιστώσεις για την ελληνική εκπαίδευση, έξω από τα αστικά κέντρα, δεδομένου ότι στις πόλεις, υπήρχαν αξιόλογα εκπαιδευτήρια χάρη στις προσπάθειες των Ελλήνων. Ειδικότερα, η έκθεση γράφει:

          «Η δημοτική εκπαίδευσις εν τη Θράκη είναι τοσούτον οικτρά, ώστε δύναται να θεωρηθεί ως μη υπάρχουσα. Εις πολλά μεν των χωρίων ουδέν υπάρχει περί των γραμμάτων διδασκαλίαν. Εις πλείστα η δημοτική εκπαίδευσις συνίσταται εις την υπό αγραμμάτων ιερέων ή ψαλτών ή κανδηλαναπτών διδασκαλίαν της Οκτωήχου και του Ψαλτηρίου».