ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ?

*Αρχαία ελληνικά ερείπια στην Αίνο

*Οι αγώνες του Θρακικού Ελληνισμού 

και ο ρόλος του Νικόλαου Χατζόπουλου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

'Όπως έχουμε αναφέρει και άλλη φορά σ' αυτό το ιστολόγιο, στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, εναπόκειται ένας φάκελος με ποικίλα ντοκουμέντα για τη Θράκη. Τα περισσότερα από αυτά είναι αναφορές και εκθέσεις του Ν. Γ. Χατζόπουλου. Ακάματος εργάτης του πνεύματος, περιέτρεχε ως εθναπόστολος τη Θράκη και με τα γραπτά του, αφύπνιζε συνειδήσεις μεταξύ των πατριωτών της Κωνσταντινούπολης, που διέθεταν τον πλούτο τους για την Παιδεία των υπόδουλων.

Λεπτομερή βιογραφικά του, δεν είναι γνωστά. Η καταγωγή του ήταν από την Ήπειρο. Ωστόσο από μια αναφορά του ίδιου, του έτους 1882, προκύπτει ότι ήταν εκπαιδευτικός, διετέλεσε διπλωματικός, αλλά και εμποροϋπάλληλος.

Τάγματα Ασφαλείας: Το φαινόμενο πέρα από τον μύθο

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_17/12/2010_426085

*Ταγματασφαλίτες. Φωτογραφία από τα γερμανικά αρχεία

 Η σχέση τους  με τους Γερμανούς κατακτητές  ήταν αμφίδρομη
Του Στάθη Ν. Καλύβα*

'Ολοι ξέρουν τις Σπέτσες, το πανέμορφο αυτό νησί του Αργοσαρωνικού. Πόσοι όμως γνωρίζουν πως το περίφημο «Ποσειδώνιο» που θαυμάζουν οι επισκέπτες μόλις φθάσουν στο λιμάνι και η εξίσου γνωστή πλατεία της, η Ντάπια, υπήρξαν, μόλις εξήντα έξι χρόνια πριν, το τραγικό σκηνικό ενός απίστευτου δράματος με δημόσιους απαγχονισμούς, τουφεκισμούς και λιντσαρίσματα;
Ο Στέλιος Περράκης, στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα («Φαντάσματα του Εμφυλίου»), ερεύνησε και περιγράφει λεπτομερώς τον απαγχονισμό από γερμανικό απόσπασμα επτά ανθρώπων την Παρασκευή 9 Ιουνίου 1944 στην Ντάπια και τον τουφεκισμό έξι άλλων μπροστά στο Ποσειδώνιο. Τα θύματα είχαν κατηγορηθεί για συμμετοχή στο ΕΑΜ. Αλλη μια βάρβαρη ενέργεια των κατακτητών, άλλη μια θυσία αντιστασιακών, σκέφτεται αυτόματα κανείς.

1876: ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΓΡΑΦΙΚΗΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ

*Γραμματόσημα της Οθωμανικής εποχής με σφραγίδα Διδυμοτείχου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Θυμάμαι, έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960 στο  τηλεγραφείο της πόλης μας, αλλά και στον σιδηροδρομικό σταθμό, υπήρχαν ακόμα εν χρήσει τηλέγραφοι με σήματα Μορς. Άλλωστε ο τηλέγραφος αυτός, αποτελούσε και ιδιαίτερο μάθημα στη Φυσική. Εμείς πάλι σαν παιδιά κατασκευάζαμε αυτοσχέδιους τηλέγραφους με μπαταρίες, οι οποίοι αντί να στέλνουν σήματα Μορς, αναβόσβηναν ένα λαμπάκι μικρό δίκην τηλεγραφικών σημάτων. 

ΡΟΥΠΕΛ: ΠΡΟΜΑΧΩΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

*Το μνημείο στο οχυρό Ρούπελ

Γράφει ο ιστορικός Αθανάσιος Γκαρίπης

               

          Το οχυρό Ρούπελ είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα της οχυρωμένης τοποθεσία κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ονόματι γραμμή Μεταξά, με συνολικό ανάπτυγμα καταφυγίων 1.849 μέτρα και μήκος στοών 4.251 μέτρα. Βρίσκεται βόρεια του Σιδηροκάστρου(πρωτεύουσα της επαρχίας Σιντικής, του Ν. Σερρών) και σε απόσταση 17 χιλιομέτρων  περίπου. Το Ρούπελ κατασκευασμένο στις Δυτικές αντηρίδες του όρους Τσιγκέλι στο ποταμό Στρυμόνα, μαζί με το οχυρό Παλιουριώνες  εξασφάλιζαν τη στενωπό Ρούπελ.

   Το Ρούπελ είναι το ίδιο το Ρουπέλιον των αρχαίων, εκεί που σταμάτησαν  οι Μακεδόνες τους Σκύθες, είναι η ίδια θέση που αναφέρεται και από τους βυζαντινούς χρονογράφους όπου ο Θεόδωρος  Β` Λάσκαρης νίκησε το 1256 τον βουλγαρικής καταγωγής στρατηγό Δραγωτά, ο οποίος είχε στασιάσει. Η στενωπός του Ρούπελ είναι υψίστης στρατιωτικής σημασίας γιατί από εκεί περνάει ο ποταμός Στρυμόνας και  αποτελεί την μοναδική διάβαση προς την πεδιάδα του Ν. Σερρών και από εκεί προς Θεσσαλονίκη.

Α)  Η κατασκευή του οχυρού

Η οχύρωση πρίν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

   Η οχύρωση ξεκίνησε την περίοδο 1913- 14 έπειτα από εισήγηση του Ιωάννη Μεταξά Αντισυνταγματάρχη τότε του Μηχανικού και διευθυντή της Β` Επιτελικής Διευθύνσεως, για τη δημιουργία μιας οχυρωματικής γραμμής. Τα οχυρά που κατασκευάστηκαν ήταν εννέα: Ρούπελ, Φαιά Πέτρα, Περιθώρι, Λίσσε, Τούλουμπαρ, Παρανέστιο, Παράδεισος, Δόβα Τεπέ. Τέλος οχυρώθηκε η Καβάλα ως δεύτερη τοποθεσία άμυνας.

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΓΚΑΓΚΑΒΟΥΖΗΔΩΝ

Ο φίλος Γκαγκαβούζης-Gagavouzis (Χρήστος Κοζαρίδης) μου έστειλε μια απάντηση σε ένα νέο σχόλιο που διατύπωσε Ανώνυμος Φίλος, σχετικά με την εθνική καταγωγή των Γκαγκαβούζηδων. Η δική μου απάντηση ήταν πως δεν το συζητώ, ότι οι Γκαγκαβούζηδες παρά το ότι τουρκοφώνησαν, έχουν ελληνική καταγωγή. Ο Χρήστος Κοζαρίδης συγγραφέας του εξαίρετου βιβλίου "Εμείς οι Γκαγκαβούζηδες" δίνει μια πληρέστερη απάντηση την οποία πιστεύω θα διαβάσει με προσοχή ο Ανώνυμος Φίλος και θα λύσει όλες τις απορίες του.

Ευχαριστώ πάντως και τους δύο για τη συμμετοχή τους στο διάλογο. Και όποιο; άλλος επιθυμεί μπορεί να εκφράσει την άποψή του.

Ιδού η απάντηση του Χρήστου Κοζαρίδη:

50.000 ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ!!! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ!!!

Θέλω να ευχαριστήσω 

όλους τους φίλους και τις φίλες, 

που επισκέπτονται το ιστολόγιό μου 

και το διαβάζουν. 

Σήμερα, συμπλήρωσα 50.000 επισκέψεις. 

Η επιτυχία οφείλεται σε όλους εσάς. 

Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά!!!

******************************

I want to thank all friends, 

who visit my blog and read it. 

Today, filling 50,000 visits. 

The success is due to all of you. 

Merry Christmas and Happy New Year!!! 

Όταν ναυάγησε το σχέδιο Άτσεσον

Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=372659&dt=12/12/2010

*Γ. Παπανδρέου- Λ. Τζόνσον- Στ. Κωστόπουλος

*Η «πύρρειος νίκη» του Γ. Παπανδρέου 

και της ελληνικής διπλωματίας 

με τον πρόεδρο Τζόνσον στην Ουάσιγκτον

Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*

ΤΟ ΚΟΙΝΟ ανακοινωθέν που εκδόθηκε στην Ουάσιγκτον μετά τη λήξη των συνομιλιών 
Παπανδρέου- Τζόνσον μπορεί να μιλούσε για κλίμα «φιλίας και ενθέρμου εγκαρδιότητος», μακράν όμως απείχε από την πραγματικότητα. Η ελληνοαμερικανική συνεννόηση άλλωστε ελάχιστες φορές κινήθηκε σε αυτό το μήκος κύματος. Αντίθετα, θύμιζε διάλογοόμοιο με αυτούς που αποδίδονται στο χάσμα γενεών:η μικρή Ελλάς είχε ορθοποδήσει μετά τον πόλεμο και επεδίωκε στη δεκαετία του 1960 να διαθέτει τη δική της αυτονομία στην εξωτερική πολιτική της. Αυτό δεν μπορούσαν να το ανεχθούν οι ΗΠΑ που είχαν την κηδεμονία της,όχι μόνο γιατί η πρόοδος της μικρής αυτής χώρας είχε συντελεσθεί με αμερικανική οικονομική βοήθειααλλά επειδή η γεωστρατηγική θέση της ήταν τέτοια που λειτουργούσε ως ανάχωμα στον από Βορράν κίνδυνο.Η φράση «Αντέστητε και ενικήσατε» στην απόρρητη έκθεση του έλληνα πρεσβευτή Αλ.Μάτσα μετά το πέρας της επίσκεψης Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον θα αποδεικνυόταν προφητική,προαναγγέλλοντας την πύρρειο νίκη του έλληνα πρωθυπουργού που γνώριζε ότι οι μεγάλοι δεν συγχωρούν στους μικρούς τέτοιες νίκες. 

Η Διάσκεψη της Τεχεράνης το 1943

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_12/12/2010_425437

 *Τσώρτσιλ, Στάλιν και Ρούσβελτ 

αποφάσισαν την απόβαση στη Νορμανδία 

και χάραξαν με αδρές γραμμές 

τον μεταπολεμικό κόσμο 67 χρόνια πριν
Επιμέλεια: Νίκος Xρυσολωράς


Στα μέσα του 1943, η ροή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε πλέον αλλάξει υπέρ των Συμμάχων. Ωστόσο, τίποτε δεν είχε ακόμη κριθεί οριστικά. Στο Ανατολικό μέτωπο, ο Σοβιετικός Στρατός αναζητούσε ακόμη εναγωνίως στηρίγματα, υπό τη μορφή αντιπερισπασμού από την πλευρά της Δύσης. Ταυτόχρονα, καθώς διαφαινόταν ότι η πλάστιγγα θα γείρει αργά ή γρήγορα εις βάρος των ναζιστικών δυνάμεων, ξεκίνησαν και οι πρώτες ζυμώσεις για τη μορφή που θα ελάμβανε ο μεταπολεμικός κόσμος. Στις 28 Νοεμβρίου 1943, ξεκίνησε στην Τεχεράνη του Ιράν η πρώτη διάσκεψη «κορυφής» ανάμεσα στους ηγέτες των τριών μεγάλων δυνάμεων που πρωταγωνίστησαν στον πόλεμο εναντίον του Γ΄ Ράιχ. Στόχος της ιστορικής αυτής συνάντησης μεταξύ του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, του Ιωσήφ Στάλιν και του Ουίνστον Τσώρτσιλ ήταν να οριστικοποιηθεί η στρατηγική των Συμμάχων για την τελική φάση του Πολέμου και ιδιαίτερα ο χρόνος της απόβασης στο Δυτικό μέτωπο, η οποία θα ελάφρυνε το βάρος του Κόκκινου Στρατού και θα σήμαινε την έναρξη της πορείας προς το Βερολίνο. Οι «τρεις μεγάλοι», όπως έμειναν γνωστοί στην ιστορία, αποφάσισαν τελικά ότι η απόβαση στη Νορμανδία θα πραγματοποιείτο τον ερχόμενο Μάιο. Με τη συμφωνία αυτή, επιβεβαίωσαν ότι στο εξής θα συνεργάζονταν στενά με σκοπό την οριστική και αποφασιστική ήττα της Γερμανίας. Συμβολικό επισφράγισμα της συμφωνίας τους ήταν και το «ξίφος του Στάλινγκραντ» το οποίο δώρισε ο Τσώρτσιλ στον Σοβιετικό ηγέτη, σε ένδειξη αναγνώρισης και σεβασμού του βρετανικού λαού για τη γενναιότητα που επέδειξαν οι κάτοικοι και οι στρατιώτες που υπερασπίστηκαν τη μαρτυρική ρωσική πόλη. Το σημαντικότερο ίσως όλων, όμως, ήταν ότι οι συμμετέχοντες στη διάσκεψη άρχισαν να σχεδιάζουν σε αδρές γραμμές την εικόνα που θα ελάμβανε ο κόσμος μετά την ήττα των ναζί.

Οι «τρεις μεγάλοι» συζητούν μαζί 

για πρώτη φορά

Του Θάνου Bερέμη*


Η εισβολή του Χίτλερ στη Σοβιετική Ενωση και η ταχεία προέλαση των γερμανικών δυνάμεων έκανε απαραίτητο τον ανεφοδιασμό του Ερυθρού Στρατού από την Ανατολή. Οι εξελίξεις αυτές έφεραν τους συμμάχους στο Ιράν, τον Αύγουστο του 1941. 
Η διπλή κατοχή του Ιράν εξασφάλισε στους Ρώσους τον έλεγχο των πέντε βόρειων επαρχιών και στους Βρετανούς την υπόλοιπη χώρα. Ο Ιρανός μονάρχης Ρέζα Σαχ αναγκάστηκε σε παραίτηση και τον θρόνο του σάχη ανέλαβε ο γιος του, Μοχάμεντ Ρέζα. Ο νέος σάχης υπέγραψε το 1942 συνθήκη συμμαχίας με τις κατοχικές δυνάμεις και το 1943 κήρυξε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Οι Σοβιετικοί, έτσι, απέκτησαν σίγουρη οδό ανεφοδιασμού από την Ανατολή και οι Βρετανοί εγγύηση προστασίας των ιρανικών πετρελαιοπηγών σε περίπτωση κατάρρευσης του ρωσικού μετώπου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ: ΤΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ!!!

*Το Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής

Η Βουλή σχεδόν καθημερινά ψηφίζει νόμους. Μερικές φορές όμως ψηφίζει και πράγματα που είτε έχουν ιστορικό ενδιαφέρον, είτε μας φαίνονται περίεργα και ασυνήθιστα. 

Ας αρχίσουμε τους συμπαθείς κυρ- Μέντιους. Στις 31 Ιανουαρίου 1857 η Βουλή ψήφισε νόμο, ο οποίος όριζε μεταξύ άλλων, ότι τα γαϊδούρια φορολογούνται 0,50 λεπτά της δραχμής, έκαστον!!! Σήμερα κανένα γαϊδούρι δίποδο ή τεράποδο δεν φορολογείται... Τα δίποδα ειδικά φοροδιαφεύγουν!!!

ΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ "ΠΛΗΡΩΝΑΝ" ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ- ΑΡΘΡΟ 3ο

 *Τούρκοι αξιωματικοί

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         Μια από τις μεγαλύτερες και αιματηρότερες επιθέσεις Κιρκασίων σημειώθηκε στη Βιζύη, μόλις υποχώρησαν οι Τούρκοι υπό τον στρατηγό Μεχμέτ Αλή Πασά, προ των προελαυνόντων Ρώσων. Έχουν καταγραφεί φόνοι, βιασμοί γυναικών, διαρπαγές, βεβηλώσεις ναών, και πυρπόληση της Μητρόπολης.

          Οι ορδές των Κιρκασίων μετά τη Βιζύη πήγαν στα χωριά Άγιος Γεώργιος, Άγιος Ιωάννης, Πινακά, Τζακλί, Καβάκι, Σεράγι, Γιοβαλί, Μαγκριώτισσα, Άσβουγα κλπ. όπου συνέχισαν το ληστρικό τους έργο.

          Όμως ένα πραγματικό ολοκαύτωμα συνέβη με τους ατυχείς κατοίκους του χωριού Άγιος Γεώργιος. Περίπου 1.000 άτομα κατέφυγαν σε μια σπηλιά στην τοποθεσία Καρά Ντερέ. Οι Κιρκάσιοι ανακάλυψαν το κρησφύγετό τους, αλλά δεν μπορούσαν να συλλάβουν τους έγκλειστους Χριστιανούς επειδή εκείνοι αντιστέκονταν σθεναρά. Η εφημερίδα «Παλιγγενεσία» των Αθηνών τη 1 Φεβρουαρίου 1878, δημοσιεύει μια συνταρακτική ανταπόκριση, σύμφωνα με την οποία οι Κιρκάσιοι κατέφυγαν σε ένα πανούργο και βάρβαρο τέχνασμα. Άνοιξαν με μοχλούς τρύπες στο θόλο της σπηλιάς και έριξαν μέσα θειάφι και πίσσα. Μετά άρχισαν να πυροβολούν. Το μίγμα πήρε φωτιά και οι ατυχείς Χριστιανοί πέθαναν από ασφυξία. Γλίτωσαν μόνο 18 άτομα.

Η Ιταλική Εκστρατεία των Συμμάχων και η ελληνική συμμετοχή

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_05/12/2010_424618

*Στο ελληνικό στρατιωτικό νεκροταφείο του Ριτσιόνε ο διοικητής της ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας συνταγματάρχης Θρασύβουλος Τσακαλώτος και τιμητικό άγημα, 

αποδίδουν τιμές σε Έλληνες μαχητές, που έπεσαν στη μάχη του Ρίμινι

 *Λαμπρή η δράση της ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας 

στη μάχη του Ρίμινι 67 χρόνια πριν
Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης


Μετά την επικράτησή τους στη Β. Αφρική, οι Σύμμαχοι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις ακτές της ως εφαλτήριο για μια εισβολή στην Ιταλία. Αυτό ήθελε από την αρχή ο Τσόρτσιλ, όχι όμως και οι Αμερικανοί οι οποίοι, ωστόσο, τελικά συμφώνησαν να πλήξουν τον Αξονα στο μαλακό του υπογάστριο -όπως αποκαλούσε ο Βρετανός πρωθυπουργός την Ιταλία- πριν από τη μεγάλη εισβολή στη ΒΔ Ευρώπη που σχεδίαζαν, αλλά για την οποία δεν ήταν έτοιμοι το 1943. 
Η εισβολή των Συμμάχων στη Σικελία άρχισε στις 10 Ιουλίου 1943. Στις 17 Αυγούστου έφυγαν από τη νήσο και οι τελευταίοι Γερμανοί και Ιταλοί στρατιώτες. Ακολούθησε η εισβολή στον Νότο της ιταλικής χερσονήσου. Η προέλαση στον Βορρά δεν θα αποδεικνυόταν εύκολη υπόθεση. Οι γερμανικές δυνάμεις στην Ιταλία συνθηκολόγησαν στις 29 Απριλίου 1945. Στην Ιταλική Εκστρατεία συνέδραμε και η Ελλάς, με την ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, η οποία έκτοτε θα έμενε γνωστή ως Ταξιαρχία Ρίμινι.

*Οι μάχες

Η πρώτη απόβαση κατά του Άξονα 

σε ευρωπαϊκό έδαφος

Της Αρετής Tούντα -Φεργάδη*


Στις υποσημειώσεις ή στα κενά των άπειρων σελίδων που συνθέτουν την ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου περιλαμβάνεται και μια μάχη η οποία συνέβαλε αποφασιστικά στην τελική νίκη των Συμμάχων εναντίον των δυνάμεων του Αξονα. 
Πρόκειται για τη μάχη του Ρίμινι, η οποία έλαβε χώρα στις 21 Σεπτεμβρίου του 1944 και η νικηφόρα έκβασή της οφείλεται, εν πολλοίς, στη συμμετοχή της Ελληνικής ΙΙΙ Ορεινής Ταξιαρχίας. 

ΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ "ΠΛΗΡΩΝΑΝ" ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ- ΑΡΘΡΟ 2ο !

*Οθωμανοί στρατιώτες της εποχής εκείνης

Γράφει  ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

            Ο βαρόνος Χιρς ήταν ο ξένος μεγαλοεπενδυτής, που είχε αναλάβει την κατασκευή των σιδηροδρόμων και άλλων έργων στην Ευρωπαϊκή Τουρκία. 

Πρόσφυγες στην Καλλίπολη περιέθαλψε και ο Αντωνάκης Σιδερίδης πρόξενος της Αυστρίας και πράκτορας του Λόυδ.

          Αξίζει να σημειωθεί, ότι εξ αιτίας των κακών συνθηκών που επικρατούσαν στις πόλεις και την ύπαιθρο, στις αρχές Μαρτίου 1878 ενέσκηψε στην Αδριανούπολη επιδημία τυφοειδούς πυρετού, από τον οποία πέθαιναν κάθε μέρα 10-15 άτομα. Στο Ορτάκιοϊ έπεσε δυσεντερία, εξανθηματικός πυρετός και τύφος. Επιδημία τύφου έπεσε και στη Ραιδεστό.

ΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ "ΠΛΗΡΩΝΑΝ" ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ!! ΑΡΘΡΟ 1ο!

«Αρχίνισε ο πόλεμος, έρχονται και οι Ρώσοι,

φεύγει ο τούρκικος στρατός, χαλάει η Ρωμυλία

κι ο κόσμος πήρε είδηση, φεύγουνε στα μπαλκάνια».

Δημοτικό τραγούδι της Βόρειας Θράκης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Οι Θρακιώτες υπήρξαν μεγάλα εξιλαστήρια θύματα των πολέμων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι μόνο εξαιτίας των αιματηρών συγκρούσεων, αλλά και εξαιτίας των έμμεσων συνεπειών, που είχε μια κινητοποίηση της τουρκικής πολεμικής μηχανής. 

          Οι Τούρκοι μαζί με τα τακτικά στρατεύματα κινητοποιούσαν και στίφη άτακτων, οι οποίοι κατά τη διάβασή τους ή τη διαμονή τους καταλήστευαν και κατατυραννούσαν τους Χριστιανικούς πληθυσμούς.

*Τουρκική μονάδα Πυροβολικού στην περιοχή της Αδριανούπολης

ΝΙΚΟΥ ΓΚΟΤΣΗ: "ΒΗΡΑ- ΦΕΡΕΤΖΙΚ- ΦΕΡΡΕ, ΕΡΩΣ ΠΟΛΕΩΣ ΑΥΤΗΣ"

*Η φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο της εκλεκτής έκδοσης

       Ο Νίκος Γκότσης είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση της περιφέρειας. Εξ ιδίων έστησε ένα ολόκληρο Λαογραφικό Μουσείο στις Φέρρες του Έβρου και τώρα παρουσίασε ένα ογκώδες λεύκωμα 680 σελίδων με σπάνιο ιστορικό υλικό. Πρόκειται για το "ΒΗΡΑ- ΦΕΡΕΤΖΙΚ- ΦΕΡΡΕ, ΕΡΩΣ  ΠΟΛΕΩΣ ΑΥΤΗΣ". Η παρουσίασή του έγινε στην κατάμεστη αίθουσα της Παλαιάς Βουλής. 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ: ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

*Ο Αρχιστράτηγος Εμμανοήλ Παπάς

 Γράφει ο ιστορικός Αθανάσιος Γκαρίπης

   Ο Εμμανουήλ Παπάς γεννήθηκε στο χωριό Δοβίστα το 1773,ένα  χωριό κοντά στις Σέρρες που σήμερα έχει το όνομα του. Ο πατέρας του Δημήτριος πλούσιος προύχοντας της περιοχής, νεότατος χειροτονήθηκε ιερέας και τιμήθηκε με το εκκλησιαστικό αξίωμα του Οικονόμου. Με την γυναίκα του Φαίδρα απέκτησε 11 παιδιά, 8 αγόρια και 3 θυγατέρες. 

   Ο γιός του Ιωάννης σκοτώθηκε με τον Παπαφλέσα στο Μανιάκι, ο Νικόλαος σκοτώθηκε στο Καματερό πολεμώντας με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, ο  Αναστάσιος αγωνίσθηκε στην άμυνα του Μεσολογγίου, ενώ  ο Αθανάσιος, ο μεγαλύτερος υιός του, αποκεφαλίσθηκε στη Χαλκίδα.

  Ξεκίνησε με πολύ λίγες γραμματικές γνώσεις, όπως φαίνεται από τις ιδιόχειρες σημειώσεις του καθώς και με λίγα χρηματικά μέσα, όπως γενικά όλοι οι Έλληνες της εποχής. Ίσως η πρώτη αρχή να ήταν το μπακάλικο της Δοβίστας που είχε αγοράσει ο αδερφός του Γιωργάκης Οικονόμου. Ευφυής και τολμηρός γρήγορα εξελίχθηκε σε μεγαλέμπορος των Σερρών με καταστήματα στην Κωνσταντινούπολη και στη Βιέννη, κατάφερε να αποκτήσει σημαντική περιουσία, κινητή και ακίνητη, να γίνει δανειστής των τούρκων αγάδων και μπέηδων της περιοχής, να συνάψει στενές σχέσεις μαζί τους  και να τους επηρεάζει πολύ, προ πάντων τον πανίσχυρο τοπάρχη Ισμαήλ Μπέη, που ήταν στη Μακεδονία ο αντίποδας του Αλή-Πασά της Ηπείρου.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Η ΒΙΖΥΗ ΠΕΡΙ ΤΟ 1886

*Τα τείχη της Βιζύης σήμερα

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ανάμεσα στα πολύτιμα έγγραφα της Βιβλιοθήκης της Βουλής για τη Θράκη, υπάρχει και μια άγνωστη μελέτη του 1886, για τη Βιζύη.

          Συντάκτης της μελέτης αυτής, είναι ο Σάββας Ιωαννίδης δάσκαλος, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος γράφοντας:

          «Από ενός ήδη και επέκεινα έτους λαχών διδάσκαλος της εν Βιζύη Ελλ. Σχολής εύρισκον  παρηγορίαν εις την περιήγησιν και την έρευναν ταύτης τε και της περί αυτήν χώρας».

          Πρόκειται για μια εργασία 21 πυκνογραμμένων χειρόγραφων σελίδων.

          Ο Ιωαννίδης, που η εργασία του έχει ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 1886 περιγράφει την ευρύτερη περιοχή της Βιζύης αναφέροντας, ότι ουσιαστικά αποτελείται «από τρεις αυχένας ων ο εις από ετέρου απέχουσιν αλλήλων 20 λεπτά της ώρας και ο μεν ύπερθεν και ΒΑ καλείται Κιοζ- Τεπές ο δε διάμεσος Δάματα, ο δε τρίτος αυτή αύτη η Βιζύη, επικρεμάμενοι ουτωσίν άπαντες επί της προς την Προποντίδα πεδιάδος».

Αμερικανοί... τουρίστες του ΄60!

*Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις 

στην πέτρινη δεκαετία 

με φόντο τις σπίθες του Κυπριακού, 

τους φόβους και τις προεκλογικές επισκέψεις

Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*

Oι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν υπήρξαν ποτέ εύκολες ή ανέφελες. Αιτία, η γεωστρατηγική θέση του δίδυμου Ελλάδας Τουρκίας στον χάρτη του μεταπολεμικού κόσμου. Οι δύο χώρες, ανάχωμα στην κομμουνιστική διείσδυση στον χώρο της Μεσογείου και των πετρελαιοπηγών της Μέσης Ανατολής,βρέθηκαν στο επίκεντρο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ανάσχεση αυτής της απειλής, γνωστής ως containment,στάθηκε θεμελιώδης αρχή επάνω στην οποία βασίστηκε η χάραξη της στρατηγικής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και, βεβαίως, από την εφαρμογή της δεν μπορούσε να εξαιρεθεί ούτε η Κύπρος. 
Στα σχέδια «νατοποίησης» της νήσου και μετατροπής του Κυπριακού από διεθνές ζήτημα σε μία ακόμη ελληνοτουρκική διαφορά, αντέδρασαν δυναμικά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Σήμερα θα σταθούμε στα γεγονότα του 1964 που προηγήθηκαν της επίσκεψης του Γεωργίου Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο του ιδίου έτους για κατ΄ ιδίαν συνομιλίες του με τον πρόεδρο Τζόνσον προς αποφυγήν μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης, που οσημέραι διαφαινόταν περισσότερο ορατή από ποτέ. 
Αναμφίβολα η δεκαετία του 1960 υπήρξε η δραματικότερη όλων όσες βίωσε στη νεότερη Ιστορία του ο τόπος που, σημειωτέον, διατηρούσε ακόμη νωπές τις σκληρές αναμνήσεις ενός αδυσώπητου εμφυλίου πολέμου. Με την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων λόγω αδυναμίας της Βρετανίας- η οικονομία της οποίας επίσης παρέπαιε- να τα συντηρήσει, η κηδεμονία της χώρας πέρασε στις ΗΠΑ.

Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ ΤΟ 1943

*Μπροστά στον τάφο του Παλαμά ο Άγγελος Σικελιανός

 και αριστερά η ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη

 *Η νεκρώσιμος ακολουθία για τον μεγάλο ποιητή 

έλαβε χαρακτήρα πάνδημης εκδήλωσης διαμαρτυρίας  για τα δεινά της κατοχής 67 χρόνια πριν

Επιμέλεια: Νίκος Xρυσολωράς

Αμέσως, σχεδόν, μετά την ήττα των ελληνικών και συμμαχικών δυνάμεων από τον γερμανικό στρατό και την επιβολή τριπλής κατοχής στη χώρα μας, άρχισαν και οι πρώτες εκδηλώσεις αντίστασης. Ξεκινώντας από παράτολμες συμβολικές πράξεις, όπως η καταβίβαση της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη, στις 31 Μαΐου 1941, από τους Γλέζο και Σάντα, η αντίσταση πήρε σύντομα ένοπλη μορφή. Ωστόσο, το αντάρτικο δεν ήταν μεταξύ των διαθέσιμων επιλογών για τους περισσότερους κατοίκους της δοκιμαζόμενης από την πείνα και τις κακουχίες πρωτεύουσας. Πολλοί από αυτούς, όμως, άρπαζαν τις ελάχιστες ευκαιρίες που τους δίνονταν, για να εκδηλώσουν την οργή τους απέναντι στους κατακτητές. Μία από αυτές, ίσως η συγκλονιστικότερη, ήταν η κηδεία του μεγάλου ποιητή, Κωστή Παλαμά, στις 28 Φεβρουαρίου 1943. Η πάνδημη συμμετοχή στη νεκρώσιμο ακολουθία και ο χαρακτήρας αντιστασιακής εκδήλωσης που της δόθηκε, ήταν άλλωστε το πιο ταιριαστό τέλος για τον επιφανέστερο εκπρόσωπο της γενιάς του 1880, στην ποίηση του οποίου συνδιαλέγονται η αρχαία και η βυζαντινή γραμματεία, τα εκκλησιαστικά κείμενα, η δημοτική παράδοση, ο νεοελληνικός διαφωτισμός και τα πρωτοποριακά ευρωπαϊκά ρεύματα του 19ου αιώνα. Με το έργο του, ο Παλαμάς προσπάθησε να θεμελιώσει το ιδεολογικό αφήγημα της αδιάλειπτης ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού. Με τον θάνατό του, ένωσε τους Ελληνες υπό το αίτημα της απελευθέρωσης από τον φασισμό. Στις φωτογραφίες, το βουβό πλήθος φαίνεται να συλλογίζεται τους στίχους από τον Τέταρτο Λόγο, στον Δωδεκάλογο του Γύφτου: «Ω το υπέρτατο τανάσασμα, ω, το ανάκρασμα της νίκης, ύστερ' από κάτεργα σκλαβιάς κι από χρόνια καταδίκης!»

*Η σορός του Παλαμά

Ηχήστε οι σάλπιγγες - Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!

Του Μανόλη Kούμα*

«Χτες βράδυ μια είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μια είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» – γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου...