ΚΑΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ ΘΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΜΙΚΡΟΝΟΙΑΣ

*Ο σεμνός και απέριττος τάφος του Κωνσταντίνου Κανάρη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μπορεί η κρατική (και πολιτική) μικρόνοια να σταθεί εμπόδιο, να τιμηθεί από ιδιώτες ένας διακεκριμένος πολίτης, ένας μοναδικός ήρωας, ένας ανιοδοτελής πολιτικός οικουμενικής αποδοχής;

          Ένα τέτοιο άγνωστο περιστατικό του 1861- 62, με κεντρική προσωπικότητα τον Κωνσταντίνο Κανάρη, θα αφηγηθούε σήμερα.

          Περί τα μέσα του Δεκεμβρίου του 1861 κάποιοι διακεκριμένοι Αθηναίοι, συνέτρωγαν στο «Ξενοδοχείο του Στέμματος». Εκεί ένaς από αυτούς, έρριξε την ιδέα να τιμηθεί ο υπέργηρος  ήρωας Κωνσταντίνος Κανάρης την  Πρωτοχρονιά του 1862 με ένα λεύκωμα τιμής. Όλοι ομόφωνα είπαν το «ναι» και συναποφάσισαν να κάνουν ένα άτυπο έρανο, βάζοντας κάθε πολίτης που θα το επιθυμούσε, ένα δεκάλεπτο. Στόχος ήταν να υπάρχει μεγαλύτερη λαϊκή συμμετοχή στο τιμητικό λεύκωμα, που θα ετοίμαζαν.

Η ΑΙΝΟΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ

*Ο Άγιος Εύπλους της Αίνου σε παλιά φωτογραφία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Σήμερα, 11 Αυγούστου, γιορτάζει ο Άγιος Εύπλους.  Πρόκειται για μάλλον άγνωστη γιορτή, αλλά για τους Θράκες έχει ιδιαίτερη σημασία.

Εύπλους σημαίνει τον «καλό πλου», το καλό θαλασσινό ταξίδι. Τον Άγιο Εύπλου τιμούσαν στην Αίνο της Ανατολικής Θράκης, που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τα πλοία της υπήρξαν σημαντική ναυτική δύναμη, γιατί και πλούτο συσσώρευαν αλλά και όταν κηρύχθηκε ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας, αρκετοί καπεταναίοι της αλλά και μεμονωμένα παλληκάρια της, έσπευσαν τότε στην επαναστατημένη Ελλάδα και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους. Όπως είναι ο Φιλικός Χατζή Αντώνης Βιζβίζης και η σύζυγός του Δόμνα, ο Χατζή Φραντζής Κούταβος και ο γιός του Μαργαρίτης, ο Δημήτριος Χαρίλαος και τόσοι άλλοι .

34) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

*Ο Στυλιανός Κασιμάτης σε σκίτσο εποχής

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Με ολιγοήμερη θητεία Προέδρου Βουλής, σε περίοδο έντονων πολιτικών παθών, καταγράφεται ο Στυλιανός Κασιμάτης, από τα Κύθηρα, ο οποίος εμφανίζει και σημαντικό συγγραφικό έργο.

          Ο Στυλιανός Κασιμάτης, γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1818. Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δικηγορία. Στον Τύπο της εποχής του υπάρχουν αρκετά σκίτσα του Στυλιανού Κασιμάτη.

          Εξελέγη βουλευτής Κυθήρων το 1874-1875, το 1879-1881 και το 1881-1885. Στους πολιτικούς κύκλους της εποχής έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο «Το νοόμετρον» γιατί είχε προτείνει δημόσια, να μετράται η νοημοσύνη όσων ήθελαν να εισέλθουν στην πολιτική!!!

Ο Νίκος Ζαχαριάδης επέστρεψε μετά από 55 χρόνια στο ΚΚΕ

Από το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=414225&wordsinarticle=

*Το ΚΚΕ αποκατέστησε πλήρως 

πολιτικά και κομματικά τον ηγέτη του

*Ο Νίκος Ζαχαριάδης (καθιστός) με στελέχη του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ 

λίγο μετά την επιστροφή του από το Νταχάου.

Γράφει ο Λάμπρος Σταυρόπουλος

Η πλήρης πολιτική και κομματική αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη, στην οποία προέβη εσχάτως το ΚΚΕ, πενήντα πέντε χρόνια μετά την αποκαθήλωσή του από το ανώτατο αξίωμα του γενικού γραμματέα του κόμματος (6η Ολομέλεια 1956) και τριάντα οκτώ χρόνια από την αυτοκτονία του στην εξορία του παγωμένου Σουργκούτ της Σιβηρίας (1η Αυγούστου 1973), όπου είχε εκτοπιστεί από τη μετασταλινική σοβιετική ηγεσία, ολοκληρώθηκε την περασμένη Δευτέρα, επέτειο του τραγικού τέλους του, με την τελετή που διοργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος στον τάφο του στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Πολυμελής αντιπροσωπεία της νεοσυγκροτειθήσας «Καλλικρατικής» Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ με επικεφαλής τον γραμματέα της κ. Κ. Παρασκευά, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και στελέχη της ΚΝΕ, τίμησαν τη μνήμη του ισχυρού και αδιαφιλονίκητου «τιμονιέρη» του ΚΚΕ επί 25 χρόνια (από το 1931 ως το 1956), ο οποίος «σφράγισε» το κομμουνιστικό κίνημα της Ελλάδας στην κρισιμότερη και τραγικότερη φάση της ιστορικής διαδρομής του, που κορυφώθηκε με την ήττα του εμφυλίου πολέμου τον Αύγουστο του 1949. 

Η Δέσποινα της Aντίστασης

Από το ΒΗΜΑ

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=409694&h1=true

*Το βιβλίο- μαρτυρία της Δέσποινας Χονδροδήμου- Δεκαβάλλα

*Η συγκλονιστική μαρτυρία 

της Δέσποινας Χονδροδήμου- Δεκαβάλλα 

από τη σφαγή των Καλαβρύτων

Του Γρηγόρη Μπέκου

«Τα πτώματα ήταν πεσμένα το ένα πάνω απ' τ' άλλο, άλλα μπρούμυτα, άλλα ανάσκελα, και 'μεις ζωντανές πέσαμε και τα σκεπάσαμε με τα σώματά μας. Δεν ψάχναμε για τους δικούς μας, όλοι τους ήταν ολονών μας». 

Την συγκλονιστική αυτή εικόνα μάς τη μεταφέρει ηΔέσποινα  Χονδροδήμου- Δεκαβάλλα (1922-2008) που έμεινε με την ομάδα βοήθειας του Ερυθρού Σταυρού στα ρημαγμένα και καμένα Καλάβρυτα σχεδόν για τρεις βδομάδες, μετά την τρομερή σφαγή επτακοσίων περίπου ανδρών στα 1943 απ' τους Γερμανούς. Έμεινε εκεί με τις μαυροφορεμένες γυναίκες περιθάλποντας, ακούγοντας, παρηγορώντας.

33) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

*Ο Ιωάννης Δεληγιάννης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Βουλευτής Κορινθίας με μακρά πολιτική δράση, ήταν ο Ιωάννης Δεληγιάννης του Νικολάου, ο οποίος εξελέγη πρόεδρος της Βουλής το 1873. 

        Ο Ιωάννης Δεληγιάννης του Νικολάου, εξελέγη βουλευτής Κορινθίας το 1859 και το 1861, αλλά παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα στις 23 Μαρτίου 1861. Το 1862, διετέλεσε πληρεξούσιος Κορινθίας στη Β΄ Εθνοσυνέλευση. Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής Κορινθίας και Αργολιδοκορινθίας το 1872, το 1873, το 1875, το 1879 και το 1890.

          Δεν έχουν διασωθεί επαρκή βιογραφικά στοιχεία του. Ο Ιωάννης Δεληγιάννης του Νικολάου, δεν πρέπει να συγχέεται με τον Ιωάννη Δεληγιάννη του Αναγνώστη, διπλωμάτη, βουλευτή Γορτυνίας και πεζογράφο.

Όταν το φάντασμα του ΔΝΤ, επλανάτο επάνω από την Τουρκία

Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=408087

*Αντνάν Μεντέρες και Τζελάλ Μπαγιάρ. Στιγμιότυπο από τη δίκη τους

*Σήµερα ο Ερντογάν φιλοδοξεί 

να καταστήσει τη χώρα του υπερδύναµη. 

Ωστόσο πέντε δεκαετίες πριν 

ο τότε πρωθυπουργός Μεντερές 

πλήρωσε µε απαγχονισµό την αποτυχία 

της οικονοµικής πολιτικής της κυβέρνησής του

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

Οι τελευταιες εθνικές εκλογές στην τουρκία, οι οποίες ανέδειξαν τον πρωθυπουργό ερντογάν και το κόµµα του θριαµβευτικά νικητές κατά τρίτη συνεχή θητεία, αποτελούν αναµφίβολα παράγοντα σταθερότητας τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην ευρύτερη περιοχή, επηρεάζοντας θετικά και τις σχέσεις της µε την ελλάδα. ςήµερα θα παρακολουθήσουµε τα δεινά της γείτονος πέντε δεκαετίες πριν, όταν η κυβέρνηση Μεντερές, εξαιτίας της αποτυχίας τής οικονοµικής της πολιτικής, οδήγησε την Τουρκία στον αναπόφευκτο εξωτερικό δανεισµό και τον ίδιον τον τότε πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του στην περίφηµη δίκη της Πλάτης και, εν τέλει, στον απαγχονισµό του µε αφορµή τον δυσµενή για τη χώρα απόηχο που είχαν τα θλιβερά γεγονότα του 1955, µε το πογκρόµ κατά του ελληνικού στοιχείου σε Κωνσταντινούπολη και Σµύρνη. 

Μαζί µε τον Μεντερές οδηγήθηκαν στην αγχόνη οι δύο υπουργοί της κυβέρνησής του Φατίν Ζορλού και Χασάν Πολατκάν, Εξωτερικών και Οικονοµικών αντιστοίχως. 

Αθήνα για πάντα…

Αθήνα για πάντα… Μια ενδιαφέρουσα οπτική καταγραφή του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος της Αθήνας, από το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο. Είναι η καταγραφή της μικρής ιστορίας της αθηναϊκής καθημερινότητας.
Σκοπός του Εθνικού Οπτικοακουστικού Αρχείου είναι η διάσωση και διατήρηση οπτικοακουστικών και πρωτογενώς ψηφιακών έργων, προκειμένου να παρέχει σε κάθε ενδιαφερόμενο πρόσβαση στην ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Το Αρχείο συλλέγει, αρχειοθετεί, φυλάσσει, διαχειρίζεται, συντηρεί, επεξεργάζεται, παρέχει πρόσβαση και αξιοποιεί το οπτικοακουστικό και πρωτογενώς ψηφιακό υλικό με ενημερωτικό– ειδησεογραφικό, ιστορικό – πολιτικό και εν γένει κοινωνικό– πολιτισμικό περιεχόμενο σχετικά με την Ελλάδα και τον ελληνισμό. 


Κάντε κλικ στα γράμματα του τίτλου...


For Foreigners... 
Video from older Athens... Click on the title.

Greek- Bulgarian Relations in the Age of National Identity Formation/Relations

 *Ο αδριάντας του Βοεβόδα Πέτκο (για τον οποίο δεν έγιναν εισηγήσεις) στο Χάσκοβο

Edited by P. M. Kitromilides and Anna Tabaki

INR/NHRF, Athens 2010, 340 pp.

Κυκλοφόρησε ο τόμος που περιέχει τα πρακτικά του δεύτερου Ελληνο- Βαλκανικού Συμποσίου το οποίο διοργάνωσε το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ), στις 2 και 3 Οκτωβρίου 2008, επιθυμώντας να διευρύνει αλλά και να εξειδικεύσει τον διάλογο μεταξύ ελλήνων και βουλγάρων μελετητών των διαπολιτισμικών σχέσεων κατά την περίοδο της εθνικής ανασυγκρότησης και της διαμόρφωσης των εθνικών ταυτοτήτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. 

Για τον σκοπό αυτό το ΙΝΕ απευθύνθηκε σε συναδέλφους από το Ινστιτούτο Βαλκανικών Σπουδών της Σόφιας, με το οποίο συνδέεται με παλαιούς δεσμούς πνευματικών ανταλλαγών και συνεργασίας, αλλά και σε άλλους ακαδημαϊκούς φορείς και ειδικούς μελετητές από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Δυτική Ευρώπη. Η διάρθρωση του βιβλίου ακολουθεί τους θεματικούς άξονες του Συμποσίου που, μετά την εναρκτήρια ομιλία του Α. Ε. Ταχιάου, ήσαν τέσσερις: 

Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_24/07/2011_450152

*Η κατάληψη του Ράιχσταγκ από τους Σοβιετικούς

*Οι ασύμπτωτες ιδεολογικές προσεγγίσεις και 

στρατηγικές προτεραιότητες ΗΠΑ και ΕΣΣΔ 

οδήγησαν σύντομα στον Ψυχρό πόλεμο 

66 χρόνια πριν

Του Ευάνθη Xατζηβασιλείου*

Οπως όλα τα κοσμογονικά γεγονότα, το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έφερνε μαζί του μεγάλες ελπίδες και εκπλήξεις. Σίγουρα, έφερνε την προσδοκία ενός καινούργιου κόσμου: κατά απαράβατο κανόνα, οι μαχητές που μετέχουν σε μια τέτοια σύγκρουση δεν πολεμούν ποτέ απλώς και μόνον για την επιστροφή σε μια προπολεμική «ομαλότητα». Μάχονται, πάνω από όλα, για ένα καλύτερο αύριο.

Πώς όμως θα ήταν οργανωμένη η ανθρώπινη κοινωνία σε αυτόν τον «καλύτερο κόσμο»; Στο επίπεδο αυτό, μεταξύ των τριών νικητριών δυνάμεων- ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και Βρετανία- δεν υπήρχε, και δεν μπορούσε να υπάρξει, συμφωνία.

Η «Μεγάλη Συμμαχία», που είχε καταβάλει τον Αξονα, είχε διαμορφωθεί αναγκαστικά, λόγω γερμανικών και ιαπωνικών πρωτοβουλιών- κυρίως της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ενωση και της ιαπωνικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ. 

32) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΜΗΛΙΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

*Ο Σπύρος Μήλιος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Σπύρος Μήλιος από τη Χιμάρα είναι από τους πιο γνωστούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές, που πολέμησε σε κρίσιμες μάχες της Επανάστασης του 1821. Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε αξιωματούχος σε διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις στο ελληνικό κράτος και το 1872 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

          Ο Σπύρος Μήλιος ή γνωστότερος ως Σπυρομήλιος. γεννήθηκε το 1800  στη Χιμάρα. Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή της Νάπολης στην Ιταλία και έμαθε την ιταλική, τη λατινική και τη γαλλική γλώσσα. 

ΔΙΑΚΟΠΕΣ...

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ...

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΙ...

ΤΕΛΟΣ... 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ 

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!

*Αλοπρόνοια Σικίνου

Από Τετάρτη σε διακοπές...

Θα επανέλθω σύντομα.

Καλό καλοκαίρι σε όλους

τους φίλους αναγνώστες

και αναγνώστριες!!!

*Πόρος

Από την πτώχευση του 1893 στο Γουδί

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_02/07/2011_447956

*Ο Χαρίλαος Τρικούπης  *Η φούσκα του δανεισμού,  η καταστροφική ήττα του 1897,  ο διεθνής οικονομικός έλεγχος  και οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού Του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου* Η ιστορική παραδοχή του Χαρίλαου Τρικούπη «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» στις 10 Δεκεμβρίου 1893 σηματοδοτεί ανάγλυφα τη θλιβερή κατάληξη μιας οικονομικής πολιτικής μεγάλων φιλοδοξιών και αγαθών προαιρέσεων, τα διδάγματα της οποίας δεν έχουν ακόμα, έναν αιώνα αργότερα, συζητηθεί ευρέως.  Η πολιτική αυτή ανάγκασε το 1898 την Ελλάδα στην αποδοχή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ) ο οποίος υποχρέωσε τη χώρα σε πολιτική αυστηρότατης λιτότητας, ως το 1910 τουλάχιστον, για να καταργηθεί τυπικά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τρικούπης κυβέρνησε τη χώρα λίγους μήνες το 1875 και το 1880, λίγες μέρες το 1878, καθώς και μεταξύ 1882-85 και 1886-90. Διετέλεσε πρωθυπουργός και μεταξύ Ιουνίου 1892-Μαΐου 1893 και μεταξύ Νοεμβρίου 1893-Ιανουαρίου 1895, για να αποσυρθεί στη συνέχεια από την πολιτική, λίγο πριν από τον θάνατό του. Ο κύριος πολιτικός του αντίπαλος Θεόδωρος Δηλιγιάννης κυβέρνησε στις περιόδους 1885-86, 1890-92 και 1895-97 καθώς και για μικρότερα διαστήματα το 1903 και το 1905, για να δολοφονηθεί στις 31 Μαΐου 1905 από έναν χαρτοπαίκτη.

31) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΛΟΜΒΑΡΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

*Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος, Ζακύνθιος ριζοσπάστης πολιτικός, με έντονη δράση στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, πρωτοστάτησε στο κίνημα για την 'Ένωσή τους με την Ελλάδα και συνέχισε την πολιτική του καριέρα στην Ελλάδα από τη θέση του βουλευτή Ζακύνθου, συχνά του υπουργού, αλλά και του Πρόεδρου της Βουλής το 1870-1871.

          Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1820. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο νησί του και περάτωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στη Αθήνα. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1847 συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Γαλλία και την Ιταλία.  Επανήλθε στη Ζάκυνθο, όπου άσκησε την ιατρική.

Το Ιστορικό Νόημα του Ελληνικού Έθνους

Τον Σεπτέμβριο του 1966, επτά μήνες πριν από το πραξικόπημα του 1967, ο Π.  Κανελλόπουλος επισκέφτηκε την Κύπρο ως επίσημος προσκεκλημένος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Εκτός από τις πολιτικές συνομιλίες που είχε στη Μεγαλόνησο, κατά την ολιγοήμερη διαμονή του, ο Π. Κανελλόπουλος ανέπτυξε και δραστηριότητα πνευματική. Στα πλαίσια της δραστηριότητας αυτής επισκέφθηκε το Παγκύπριο Γυμνάσιο, όπου και μίλησε επί πολύ στους μαθητές. Και την 27.9.1966 έδωσε διάλεξη στην παιδαγωγική Ακαδημία της Κύπρου ενώπιων όλης της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας της νήσου. Θέμα της διαλέξεως «Το Ιστορικό Νόημα του Ελληνικού Έθνους».

Η διάλεξη αυτή, παρατίθεται ολόκληρη:

*Χάρτης της Μεγάλης Ελλάδας

Του Παναγιώτη Κανελλόπουλου

Πολλές φορές είχα σκεφθεί ότι θα ‘πρεπε να αναζητήσω το νόημα που έχει το «Ελληνικόν». Μέσα μου το αναζητώ ή μάλλον το ζω αδιάκοπα, όπως το ζουν όλοι οι Έλληνες, χωρίς καν να το αναζητούν. Υπάρχει αυτονόητο μέσα μας, όπως υπάρχουν στους καρπούς ενός δένδρου- και στους χυμούς των καρπών- οι ρίζες του. Το σιωπηλό, όμως, τούτο βίωμα πρέπει να παίρνει κάθε τόσο και τη μορφή του Λόγου. 
Αισθάνομαι την ανάγκη να αναζητήσω και με το Λόγο, σε προφορική επικοινωνία με άλλους, το νόημα που έχει το «Ελληνικόν». Όχι η Ελλάς ως κράτος ή ο Ελληνικός Λαός ως φυσική ομαδική παρουσία, αλλά το «Ελληνικόν», όπως έλεγε ο Ηρόδοτος, το «Γένος» όπως είπαν πολύ αργότερα, ύστερ’ από πολλές δοκιμασίες και βαρύτατες εμπειρίες, οι προγονοί μας, εκείνοι που, όταν δεν υπήρχε πια ούτε γωνιά ελεύθερης γης, είχαν την ηθική δύναμη να ιδρύσουν ακριβώς τότε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Ενώπιόν σας, Έλληνες της Κύπρου, ενόμισα ότι θα ‘πρεπε να πράξω ό,τι δεν έχω πράξει ως τώρα. 

Παναγιώτης Κανελλόπουλος: Ο Πολιτικός και Διανοούμενος

*Φωτογραφία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου

Ο απολογισμός της πρώτης συμμετοχής του Π. Κανελλόπουλου στο δημόσιο βίο δομείται πάνω σε επιτεύγματα, που συντελέστηκαν στο πεδίο, κατά κύριο λόγο, της επιστήμης. Το 1919, εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά υπό την πίεση των πολιτικών γεγονότων που επιβάρυναν δραματικά τη ζωή της οικογένειάς του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Χαϊδελβέργη, το 1923. Εκεί, είκοσι μόλις ετών, αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Δικαίου. Στην Ελλάδα, έκτοτε, χωρίς να αποστρέψει το βλέμμα από τις δραματικές εξελίξεις που συντελούνταν στο πολιτικό πεδίο, ενέκυψε συστηματικά στη μελέτη και την έρευνα. Το έτος 1929 έγινε υφηγητής και τέσσερα χρόνια αργότερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Του Κ. Σβολόπουλου**

Ανάδειξη πρώιμη που προοιωνιζόταν μια λαμπερή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, αλλά και, επιπλέον, μία προέχουσα θέση στο πνευματικό στερέωμα!

Έχοντας στην Πάτρα, γενέτειρά του, εισχωρήσει από την εφηβική ήδη ηλικία στον κόσμο των γραμμάτων και της διανόησης, ο Π. Κανελλόπουλος επιδόθηκε στην άντληση και την αξιοποίηση κάθε πηγής που προσφερόταν για να δώσει απάντηση στις βαθύτερες ανησυχίες που ολοένα και εντονότερα τον διακατείχαν. 

Ο πολιτικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος

Το 14^ο τεύχος της περιοδικής έκδοσης του Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας «ΑΠΟΨΕΙΣ», κυκλοφόρησε με επιλεγμένη ελληνική και διεθνή αρθρογραφία.

Στην ενότητα «Ιδέες» το περιοδικό «ΑΠΟΨΕΙΣ» εγκαινιάζει από αυτό το τεύχος, μια σειρά αφιερωμάτων σε σημαντικές προσωπικότητες του σύγχρονου πολιτικού, κοινωνικού και επιστημονικού βίου της χώρας. Πρώτο στη σειρά αφιέρωμα είναι αυτό στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον μεγάλο αυτόν πολιτικό, διανοούμενο και άνθρωπο, που έβαλε καθοριστική σφραγίδα στην πολιτική και πνευματική ζωή της Ελλάδας κατά τον 20ο αιώνα. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό κείμενο του ίδιου του Κανελλόπουλου με τίτλο «Το ιστορικό νόημα του ελληνικού έθνους», καθώς και τρία κείμενα των Κ. Μ. Καλλία, Τάσου Αθανασιάδη και Κ. Σβολόπουλου για τον Π. Κανελλόπουλο. 

Το παρόν ιστολόγιο θα αναδημοσιεύσει σταδιακά, τα κείμενα για τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, με στόχο να τον γνωρίσουν οι νεώτεροι.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 *Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος απεικονίζεται σε γραμματοσημο

Του Κωνσταντίνου Μ. Καλλία**

1. Πρίν από 52 χρόνια στον πολιτικό ορίζοντα της Ελλάδος άρχισε να

διαγράφεται μια νέα φωτεινή μορφή, ένας νέος πολιτικός. Καταγόταν από οικογένεια πολιτική, αλλά ή προέλευσή του ήταν από το χώρο του πνεύματος.

Είχε αρνηθή τον έτοιμο πλούτο μιας σημαντικής κληρονομίας που τον

περίμενε, είχε ξεφύγει από τη γραμμή του παρελθόντος και είχε χαράξει

δική του τροχιά. Η λάμψη του πρώτου καιρού, εκτίμηση, προσδοκία καί

έκπληξη μαζί, προκάλεσε τη γενική προσοχή και δημιούργησε πολλές

ελπίδες, ιδίως μεταξύ των νέων. Έκτοτε διήνυσε μια μεγάλη τροχιά, κάπου μισόν αιώνα, και πρόσφατα τράβηξε προς το χώρο της ιστορίας. Οι ακτίνες όμως της φωτεινής μορφής εξακολουθούν να φωτίζουν τον πολιτικό μας ορίζοντα. Ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.