Βρήκαμε τα... Κύθηρα!!!

Τα Κύθηρα, αψηφώντας το γνωστό τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού, τελικά τα βρήκα!!! Χωρίς χάρτες, χωρίς GPS… Μόνο με το πλοίο «Ιονίς» ξεκινώντας από τον Πειραιά. Διάρκεια ταξιδιού επτά ώρες.

Και τελικά αποφάσισα να κάνω εκεί όψιμες διακοπές. Φεύγω φίλοι μου, Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου και γυρίζω Κυριακή 23 του μηνός. Εύχομαι σε όλους να περνάτε καλά. Μέχρι τότε εσείς διαβάζετε ιστορικά θέματα εδώ. Υπάρχουν 1276 άρθρα. 

Δ. Εφραιμίδης: Ένας ευπατρίδης της Αλεξανδρούπολης τον 19ο αιώνα

*Από το δημοσίευμα της εφημερίδας "Αρμονία" της Σμύρνης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η σημερινή υπέροχη πόλη Αλεξανδρούπολη, που ξεκίνησε την αναπτυξιακή πορεία της περίπου από το 1870, κυριάρχησε στην οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική ζωή της περιοχής και ανέδειξε σημαντικές προσωπικότητες, που σήμερα τις καλύπτει η λήθη. Είναι γνωστό ότι η Αλεξανδρούπολη, η νέα αυτή πόλη, από τη στιγμή που απέκτησε η περιοχή σιδηροδρομικό δίκτυο, αναδείχθηκε σε σημαντική κυψέλη του Ελληνισμού.

Στη Βιβλιοθήκη της Βουλής υπάρχουν ορισμένα έγγραφα Θρακικού ενδιαφέροντος. Ένα από αυτά το έγγραφα, είναι έκθεση  του Ν. Γ. Χατζόπουλου, διακεκριμένου εκπαιδευτικού με εθνική δράση, που αναφέρεται στην Αλεξανδρούπολη του 1883, τότε που ήταν μια μικρή κωμόπολη, ένα ψαροχώρι. Στην έκθεση αυτή, υπογραμμίζεται, ότι υπερισχύει ο Ελληνισμός, παρά την πανσπερμία των φυλών, που κατοικούσαν εκεί. Γράφει ειδικότερα:           

ΔΕΔΕΑΓΑΤΣ: «Αρτισύστατος κωμόπολις εμπορική παράλιος και ο τελευταίος των εν τη Νοτιοδυτική Θράκη Σιδηροδρόμων σταθμός. Έχει τανύν 450-500 νεοδμήτους οικοδομάς και περί τας 1500-2000 ψυχάς.

          Οικογενείας δε μονίμους οικούσας εις Δεδέαγατς περί τας 100-120 προερχομένας εκ διαφόρων μερών και εθνικοτήτων και διαφόρων ιδεών ηθών και εθίμων. Τανύν υπερισχύει εκείσε ο Ελληνισμός. Διότι ου μόνον εκ των ως άνω είρηται οικογενειών τα 3/4 εισίν ομογενείς, αλλά και το εμπόριον ενεργείται υπό Ελλήνων είτε ως εμπόρων ή εργατοϋπαλλήλων και μεσιτών είτε τεχνιτών ή εργατών.

          Έχει νυν η εν Δεδέαγατς Ελληνική Κοινότης Εκκλησίαν ξυλίνης οικοδομής, λιθόκτιστον Δημοτικήν Σχολήν, εν ή φοιτώσι περί τα 100-120 παιδία, εν οίς και 20-25 θήλεα. Ανήγειρε δε και έτερον ευρύ κτίριον λίθινον προορισμένον δια Παρθεναγωγείον....».

Η Ξάνθη το 1913 εκλιπαρεί: Όχι στη βουλγαρική κατοχή

*Το καλλιγραφικό ψήφισμα προς τον βασιλέα Κωνσταντίνο

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η Ξάνθη με ψηφίσματα του λαού της, προσπαθούσε έως την έσχατη ώρα της συμφωνίας στο Βουκουρέστι, αν αποφύγει την τραγική υποδούλωσή της στους ηττημένους Βουλγάρους του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, το 1913. Ένα από τα ψηφίσματα, που δημοσιεύουμε εδώ, δείχνει την απελπισία του λαού της πόλης και των περιχώρων, μόλις άρχισαν να φτάσουν οι κακές ειδήσεις. Υπενθυμίζουμε ότι η Ξάνθη έζησε την απελευθέρωσή της από τον ελληνικό στρατό το 1913 σχετικά λίγες μέρες. Από τις νίκες των Βουλγάρων στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο του 1912 η Ξάνθη περιήλθε σε πρώτη φάση υπό Βουλγαρική κατοχή. 

                Φαίνεται πώς στην Ξάνθη τον Ιούλιο του 1913 έγιναν δύο πάνδημα συλλαλητήρια. Το ένα οργανώθηκε από το Δήμο της πόλης και το άλλο από επιτροπή κατοίκων. Το ψήφισμα της επιτροπής κατοίκων, εκπληκτικά καλλιγραφημένο, απευθύνθηκε στο Βασιλέα Κωνσταντίνο, που βρίσκονταν ακόμα στην Ανατολική Μακεδονία και ετοιμάζονταν να επιστρέψει στην Αθήνα λόγω της ανακωχής, που επέβαλλαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, ανακόπτοντας την ορμή του ελληνικού στρατού, ο οποίος προήλαυνε ακατανίκητος και με δυνάμεις να εισέλθει ακόμα και στη Σόφια.

                Το ψήφισμα του λαού της Ξάνθης, που οργάνωσε επιτροπή Ξανθιωτών στις 28 Ιουλίου 1913, είναι το ακόλουθο:

Ψήφισμα

Λαού Ξάνθης και περιχώρων

Προς την Α. Μεγαλειότητα τον

Βασιλέα Ημών Κωνσταντίνον τον ΙΒ΄

                Απέλπιδες και περίτρομοι επί τω απαισίω αγγέλματι της επαναφοράς της πλουσιωτάτης πλην δυστήνου και πολυπαθούς ημών επαρχίας υπό τον απαίσιον Βουλγαρικόν ζυγόν τον επί οκτάμηνον δηώσαντα, λεηλατήσαντα και τρομοκρατήσαντα αυτήν, του οποίου τα ίχνη πρόσφατα επί της περιουσίας, τιμής, εθνισμού, θρησκείας και ζωής ημών, συνήλθομεν σήμερον εις αυθόρμητον και πάνδημον συλλαλητήριον, Έλληνες και Μουσουλμάνοι, πόλεως και περιχώρων και ομοφώνως εψηφίσθη όπως παρακληθεί και πάλιν η Υμ. Μεγαλειότης ίνα επέμβη δραστηρίως και επιτύχη προσάρτησιν εις την Ελλάδα, στοιχείον προόδου και πολιτισμού.

                Εξαιτούντες έλεος παρά της Υμετ. Μεγαλειότητος επαναλαμβάνομεν ευσεβάστως ότι άλλως θέλομεν αναγκασθή να καταστρέψωμεν εκ θεμελίων την πόλιν και τας κωμοπόλεις μας παραδίδοντες αυτάς εις το πυρ ίνα μη μιανθώσιν εκ του παρά των απαισίων τυράννων, στιγμάτων του πολιτισμού και της ανθρωπότητος.

Εν Ξάνθη τη 28^η Ιουλίου 1913

Η Επιτροπή

Γ. Χεκίμογλους

Δυσανάγνωστη υπογραφή με την παλαιοτουρκική γραφή

Κ. Α. Ζερβουδάκης

Οι έντιμοι εύζωνοι της Μικρασιατικής Καταστροφής

*Η πυρπολημένη Σμύρνη και οι απελπισμένοι πρόσφυγες, είναι η εικόνα του τέλους 
της Μικρασιατικής Εκστρατείας

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, είχε πολλές πτυχές. Δραματικές, τραγικές, ηρωικές… Είχε πολύ πόνο και δάκρυ… Σφυρηλάτησε τους χαρακτήρες των ανθρώπων που συμμετείχαν σ’ αυτήν. Ανέδειξε μαχητές, αλλά και λιποτάκτες. Κλέφτες, αλλά και έντιμους.

                Η ήττα που υπέστη ο Ελληνισμός παρομοιάζεται με την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Ο ελληνικός στρατός είχε φτάσει λιγότερα από 100 χιλιόμετρα από την Άγκυρα, όταν τα πάντα άλλαξαν. Η πορεία του αναχαιτίσθηκε και υποχρεώθηκε σε επώδυνες συμπτύξεις, που σύντομα τον οδήγησαν στα πλοία των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασία. Ήττα σε όλα τα πεδία. Διάλυση των πάντων, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, όπως η υποχώρηση του 5/42 Συντάγματος του Πλαστήρα, η ανεξάρτητη Μεραρχία του Θεοτόκη, το συγκρότημα Φράγκου κ.λπ.

Ο «μαύρος» Σεπτέμβριος της Θράκης, το 1922

*Αρχίζει η δραματική εκκένωση της Αδριανούπολης. Οκτώβριος 1922

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         Ο Σεπτέμβριος, είναι μήνας τραγικών εθνικών αναμνήσεων, καθώς συνδέεται με την Μικρασιατική Καταστροφή, το κάψιμο της Σμύρνης, το δράμα 1,5 εκ. προσφύγων και την τέλεια αποθράσυνση των Τούρκων από τον Κεμάλ έως τον έσχατο χωρικό. Μέσα από αυτό τα αποκαΐδια, γεννήθηκε η Επανάσταση των Γονατά- Πλαστήρα.      

Η Ανατολική Θράκη, πλήρως προσαρτημένη στην Ελλάδα από το 1920, πρωτίστως, αλλά και η Δυτική, αποτέλεσαν στόχο της πολιτικής της Τουρκίας, γιατί στο διεθνές επίπεδο είχαν μεταστραφεί οι διαθέσεις των συμμάχων μας, οι οποίοι έδειξαν ότι είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τις απαιτήσεις του Κεμάλ, ο οποίος απαιτούσε να πάρει την Ανατολική Θράκη με την Αδριανούπολη, προκειμένου να υπογράψει συνθήκη ειρήνης.  Η Θράκη συνολικά εκείνο το «μαύρο» Σεπτέμβριο ζούσε το δικό της δράμα. Στην Αθήνα, η κυβέρνηση παρέπαιε, στο μέτωπο της Μικράς Ασίας ο στρατός υποχωρούσε και στη Θράκη οι κάτοικοι ζούσαν έντονα το καθεστώς τρόμου των ασύδοτων ληστών, που αλώνιζαν…  
        Οι Θράκες βουλευτές Φίλιππος Μανουηλίδης και Γεώργιος Εξηντάρης αντιπροσωπεύοντες και τους άλλους Θράκες βουλευτές επισκέφθηκαν στο σπίτι του τον πρωθυπουργό Κ. Τριανταφυλλάκο και διαμαρτυρήθηκαν γιατί στην Αδριανούπολη είχαν συλληφθεί οι Φιλελεύθεροι βουλευτές Περικλής Κουρτίδης και Νικόλαος Κωνσταντόπουλος. Ταυτόχρονα εξέφρασαν την αγωνία των Θρακικών πληθυσμών ζητώντας τη λήψη μέτρων. Ο Τριανταφυλλάκος τους διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση «θέλει μεριμνήση επειγόντως και κατά τον προσήκοντα τρόπον»!!!  (Βλέπε σχετικά στο https://sitalkisking.blogspot.com/2016/06/1922_15.html). Τι είχε συμβεί με τους δύο συλληφθέντες βουλευτές; Οι Περικλής Κουρτίδης και Νικόλαος Κωνσταντόπουλος είχαν παρουσιασθεί στο στρατηγό Βλαχόπουλο και ζήτησαν να τους επιτρέψει να στείλουν στο βασιλέα Κωνσταντίνο, τηλεγράφημα με το οποίο να τον παρακαλούν να αναθέσει το σχηματισμό κυβέρνησης στον Ελευθέριο Βενιζέλο και με δεύτερο τηλεγράφημα ζητούσαν ακρόαση από το βασιλέα. Ο Βλαχόπουλος μόλις άκουσε το αίτημα διέταξε αμέσως τη σύλληψη και κράτησή τους!!! Λίγες μέρες αργότερα, στην εφημερίδα «Φως» της Θεσσαλονίκης (8/9/1922) δημοσιεύθηκε το τηλεγράφημα του Θρακικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης «Αλληλοβοήθεια» προς τον βασιλέα, που υπέγραφαν ο πρόεδρος Π. Σ. Τζιρίτης και ο γενικός γραμματέας Κλ. Μίσιος. Με το τηλεγράφημα αυτό ικέτευαν τον Κωνσταντίνο «όπως δια μιας γενναίας και εθνοσωτηρίου χειρονομίας καλέση εφ’ όσον καιρός τον μόνον ενδεδειγμένον υπό των περιστάσεων Ελευθέριον Βενιζέλον προς Σωτηρίαν Πατρίδος». Άλλοι στρατηγοί, άλλη νοοτροπία λογοκριτική…..

Η μάχη των Βρυσικών και η αιχμαλωσία διοικητή τάγματος, το 1948

*Αυτοπρόσωπη αφήγηση της αιχμαλωσίας του αντισυνταγματάρχη διοικητή του 559 Τ.Π.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η δραματική περίοδος του Εμφυλίου Πολέμου, περίοδος αιματοχυσίας και μίσους, κρύβει πολλές ενδιαφέρουσες πτυχές είτε ομαδικές είτε ατομικές. Ο νομός Έβρου, όπου είχε αναπτυχθεί δυναμικό ανταρτικό κίνημα, ταλανίσθηκε ιδιαίτερα, αφού αποτέλεσε θέατρο σκληρών μαχών μεταξύ του στρατού και των ανταρτών.

Η γειτνίαση με τη Βουλγαρία, επέτρεπε στους αντάρτες να έχουν ασφαλή καταφύγια ανασυγκρότησης μετά τις μάχες, να εξασφαλίζουν όπλα και πυρομαχικά και να έχουν κατά περίπτωση και σημαντικές επιτυχίες σε τακτικό επίπεδο.

Η περίπτωση της άγνωστης μάχης των Βρυσικών Διδυμοτείχου, είναι χαρακτηριστική της ατμόσφαιρας που επικρατούσε, γιατί δείχνει και την μαχητικότητα των ανταρτών, αλλά και την σταθερή πεποίθηση στρατιωτών και αξιωματικών να αντιμετωπίσουν την απειλή της ανταρσίας. Επιπλέον η αιχμαλωσία του διοικητή της στρατιωτικής δύναμης, η μεταφορά του στη Βουλγαρία, η δραπέτευσή του και η επάνοδός του στο ελληνικό έδαφος, εν μέσω βουλγαρικών πυρών, δείχνει τις πραγματικές διαστάσεις του αγώνα εκείνης της τραγικής περιόδου. Μιλάμε για γεγονότα, που αφορούσαν το 559 Τάγμα Πεζικού.

Μια συνολική θεώρηση του Εμφυλίου στον Έβρο

*Αξιωματικοί του 559 Τάγματος Πεζικού στον Κυπρίνο. Καθιστός στο κέντρο ο υπολοχαγός Αθ. Χατζηγεωργίου (αρχείο Αθ. Χατζηγεωργίου, Φωτογραφικό Αρχείο ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ  )

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Το τέλος του Αυγούστου, σχετίζεται επετειακά με τον τερματισμό του Εμφυλίου Πολέμου 1946- 1948, που ταλάνισε αφάνταστα την Ελλάδα, οδήγησε σε μια φρικτή αιματοχυσία και καθυστέρησε την πορεία της χώρας προς την πρόοδο και την ανάπτυξη, όταν τα άλλα κράτη με την ολοκληρωτική καταστροφή του Γ’ Ράιχ, έβαζαν τα θεμέλια της ανόδου τους. Επιπλέον δε, ένας νέος διχασμός έριξε τη σκιά του επάνω στους ανθρώπους και στις σχέσεις κράτους- πολιτών.  

                Ο Εμφύλιος ανήκει πλέον στην Ιστορία. Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοούμε την Ιστορία. Οφείλουμε να την μελετούμε, κυρίως για να εντοπίζουμε τα λάθη του παρελθόντος ώστε να τα αποφεύγουμε στο μέλλον.

                Το όραμα του Ελληνισμού πρέπει να βλέπει προς την κατεύθυνση της προόδου, της ανάπτυξης και της ευημερίας, ειδικά μάλιστα μετά τη φοβερή οικονομική κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

                Πολλοί φίλοι και συμπατριώτες μου από τον νομό Έβρο, πολλές φορές μου ζητούν να τους δώσω όσες πληροφορίες έχω για τις πόλεις και τα χωριά τους της εποχής που εκεί διαδραματίζονταν οι φοβερές συγκρούσεις του Εμφυλίου. Έτσι άρχισα να γράφω αποσπασματικά με μορφή Χρονικού αρχικά κατά έτος για τα γεγονότα αυτά, που δεν τα γνωρίζουν οι νεώτεροι ενώ οι συμπατριώτες μου μεγάλης ηλικίας έχουν περιορισμένη εικόνα  μόνο του χωριού τους ή της πόλης τους. Έτσι, προέκυψε ένας ικανός αριθμός άρθρων, που αφορούν το νομό Έβρου είτε κατά έτος είτε κατά μεγάλες και ιδιαίτερες μάχες. Το υλικό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βιβλίο, αλλά ας μην το συζητήσουμε αυτό εδώ.