Tέλος εποχής: Η κηδεία του πρίγκιπα Φίλιππου, δούκα του Εδιμβούργου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ https://www.kathimerini.gr/opinion/561335317/telos-epochis-16/

*Η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισσάβετ και ο σύζυγός της πρίγκιπας Φίλιππος

Γράφει ο Κώστας Ιορδανίδης

 

Ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου, ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος, που ήρθε στον κόσμο σε μια ταραχώδη εποχή. Γεννήθηκε το 1921, βασιλικός πρίγκιπας της Ελλάδος και της Δανίας, στο Μον Ρεπό στην Κέρκυρα. Αλλά τα πρώτα χρόνια της ζωής του κάθε άλλο παρά τα πέρασε «πριγκιπικά».

Ο πατέρας του, πρίγκιπας Ανδρέας, γιος του βασιλέα των Ελλήνων Γεωργίου Α΄ διέφυγε με τη σύζυγό του, πριγκίπισσα Αλίκη, και τα πέντε παιδιά τους, χάρις στην παρέμβαση του βασιλέως της Αγγλίας Γεωργίου Ε΄ για να σωθεί από τη μανία των βενιζελικών μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Η μοίρα τα έφερε και έμεινε μόνος δίχως χρήματα σε ηλικία επτά χρόνων. Η πρώτη γλώσσα που διδάχτηκε ήταν η γαλλική, όταν εφιλοξενείτο στο Παρίσι, έως ότου τελικά κατέληξε στην οικογένεια της μητέρας του, στους Μαουντμπάτεν, στο Λονδίνο. Και ήταν χάρη στον θείο του, τον «Ντίκι» Μαουντμπάτεν που γνώρισε και παντρεύτηκε την πριγκίπισσα και μετέπειτα βασίλισσα Ελισάβετ Β΄.

Το βρετανικό κατεστημένο τον θεωρούσε παρείσακτο, φτωχό και ξένο. Το γεγονός ότι οι τέσσερις αδελφές του παντρεύτηκαν Γερμανούς ευγενείς φιλοναζιστές δυσχέραινε ακόμη περισσότερο τα πράγματα, αν και ο Φίλιππος ως αξιωματικός του βρετανικού Ναυτικού πολέμησε εναντίον του Άξονος.

Νέα Ορεστιάδα: Μέρες ελευθερίας το 1944…

*Μια σπάνια φωτογραφία. Είναι 29 Αυγούστου 1944. Ο λαός της Νέας Ορεστιάδας, κρατώντας ελληνικές σημαίες, πανηγυρίζει για την απελευθέρωσή του,

 

*Η μαρτυρία του έπαρχου Ορεστιάδας

Δημήτριου Ζαφειρόπουλου

*Η περιοδεία του Γ. Ιορδανίδη

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

        Η Νέα Ορεστιάδα, έζησε όπως και όλη η Ελλάδα τη φρίκη της Ναζιστικής Κατοχής, με εκτελέσεις και συλλήψεις πολιτών της. Και με λαχτάρα το καλοκαίρι του 1944 αντίκρισε τη λευτεριά! Εκείνες τις στιγμές της λευτεριάς θα δούμε σήμερα, που ήταν γεμάτες χαρές, αλλά είχαν και σπέρματα του εθνικού διχασμού, που προμήνυε, όσα ακολούθησαν μετά την απελευθέρωση με τον αιματηρό και καταστρεπτικό Εμφύλιο, που ακολούθησε.

        Για τα δραματικά χρόνια της Κατοχής να θυμίσουμε μόνο, ότι η Ορεστιάδα και η γύρω περιοχή της είχε καταστεί κόμβος διαφυγής Ελλήνων, που περνούσαν κρυφά στην Τουρκία για να καταφύγουν στη Μέση Ανατολή ώστε να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον των Γερμανών. Η βοήθεια που έδιναν οι κάτοικοι της Ορεστιάδας στους διαφεύγοντες, είχε τραγικές συνέπειες, με εκτελέσεις και φυλακίσεις. Έτσι οι πρώτες ώρες και οι μέρες της απελευθέρωσης έφεραν τεράστια ανακούφιση στους Ορεστιαδίτες.

Έχει διασωθεί στο Ιστορικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών, η έγγραφη μαρτυρία του Έπαρχου Ορεστιάδας Δημήτριου Ζαφειρόπουλου. Κατάγονταν από τις Σέρρες και υπηρέτησε στην Νέα Ορεστιάδα κατά την Κατοχή. Η μαρτυρία του έγινε εγγράφως στο ελληνικό προξενείο της Αδριανούπολης στις 3 Σεπτεμβρίου 1944, αμέσως μετά τα γεγονότα της απελευθέρωσης.

        Την αφήγησή του επιβεβαίωσαν ο οικονομικός έφορος Ορεστιάδας Αναστάσιος Αλεξίου, ο δημοσιογράφος Αθανάσιος Παριανός, ο υπάλληλος της εφορίας Σταύρος Γκουρτσίδης, η γραμματέας εισαγγελίας Καλλιόπη Πάρλου, ο έμπορος Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης και ο κοινοτικός Μπλατσούκας (χωρίς άλλα στοιχεία) που διέφυγαν στην Τουρκία, όταν είχαν φύγει και οι Γερμανοί!!!

Η επανέκδοση της «Καθημερινής»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ https://www.kathimerini.gr/1074450/gallery/epikairothta/ellada/h-epanekdosh-ths-ka8hmerinhs

*Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Ελένη Βλάχου στην «αίθουσα Βλάχου» κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στα γραφεία της «Κ». Από αριστερά: Λίτσα Παπαβασιλείου, Μαρία Καραβία, Ελένη Μπίστικα, Κυριάκος Κορόβηλας, Νίκος Καραμούζης, Γεώργιος Ράλλης, Βαγγέλης Μπίστικας, Μίμης Παπαναγιώτου, Αλέξανδρος Κοτζιάς, Τάκης Λαμπρίας, Κωνσταντίνος Καλλιγάς, Ντίνος Τσαλόγλου.

Γράφει ο κ. ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ

Η αναστολή της εκδόσεως της «Κ» την 21η Απριλίου 1967 και η άρνηση της Ελένης Βλάχου να συνεχίσει την κυκλοφορία των εντύπων της, παρά τις απειλές και «φιλικές» συστάσεις, ήταν μία απόφαση πολιτική. Ήταν μία ηχηρότατη αποδοκιμασία εκείνης της οικτρής δικτατορίας επίορκων αξιωματικών. Και είχε ιδιαιτέρα σημασία, διότι η «Κ» υπήρξε πάντα η αυθεντική αλλά και η ανεξάρτητη φωνή της συντηρητικής παρατάξεως, στις πλέον ταραχώδεις στιγμές της Ιστορίας μας.
Ωστόσο, όταν το καθεστώς κατέρρευσε εντέλει, σε αντίθεση με τις θορυβώδεις αφίξεις ηγετών, πολιτικών, διανοουμένων από την ξένη στην Ελλάδα, η επάνοδος της Ελένης Βλάχου στην Αθήνα– ένα βραδάκι τον Αύγουστο του 1974– υπήρξε αθόρυβη και διόλου θριαμβική. «Δεν γνωρίσαμε καμιά χαρμόσυνη υποδοχή, πάντως όχι από συναδέλφους», όπως θα γράψει η ίδια.
Αυτή η «ιδιόρρυθμη» μεγάλη Κυρία της ελληνικής δημοσιογραφίας δημιουργούσε πάντα αμηχανία. Απόμακρη, όταν το επέλεγε. Δεξιά στις πεποιθήσεις της, αλλά ενίοτε άκρως αντισυμβατική. Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση άτομο που θα μπορούσε να χειραγωγηθεί. Και αυτό δεν βόλευε κανέναν– πρωτίστως τους πολιτικούς, βεβαίως, που όμως πάντα την αντιμετώπιζαν εκόντες άκοντες με σεβασμό.

Παύλος, ο βασιλιάς πίσω από τους μύθους- Δύο άρθρα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ   http://www.kathimerini.gr/756876/article/epikairothta/ellada/paylos-o-vasilias-pisw-apo-toys-my8oys

 *Ο Παύλος έφιππος στην πλατεία Συντάγματος

             Η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής" δημοσίευσε δύο σημαντικά άρθρα, που βοηθούν στην κατανόηση μιας ιστορικής περιόδου της χώρας μας, που ήταν γεμάτη από πολιτικά γεγονότα. Η δημοσίευση των άρθρων, δεν σημαίνει προσπάθεια επαναφοράς της βασιλείας. Το Πολιτειακό, που καταταλαιπώρησε και δίχασε τη χώρα μας έχει κριθεί οριστικά με Δημοψήφισμα. Είναι καιρός λοιπόν να δούμε τις αναδρομές μας στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος, χωρίς παρωπίδες. Η δημοσίευση έγινε με αφορμή την προβολή ενός ντοκιμαντέρ για τη ζωή του βασιλέως Παύλου.

Γράφει ο δημοσιογράφος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

            Πράος και διαλλακτικός χαρακτήρας, ο βασιλιάς Παύλος ανέβηκε στον ελληνικό θρόνο σε μία από τις πιο φορτισμένες ιστορικές περιόδους του ελληνικού 20ού αιώνα. Έφυγε πρόωρα από τη ζωή στις 6 Μαρτίου, αφού λίγες ημέρες νωρίτερα είχε ορκίσει, βαριά άρρωστος, την κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου στο Τατόι.

            Τι θα είχε συμβεί στην Ελλάδα αν ο βασιλιάς Παύλος δεν είχε προσβληθεί από μία επιθετική μορφή καρκίνου στο στομάχι και δεν πέθαινε πρόωρα πριν από ακριβώς 50 χρόνια; Αυτή η συναρπαστική υπόθεση πλανάται πάνω από την ιστορική βιογραφία «Παύλος, ένας ασυνήθιστος βασιλιάς» του Νίκου Πολίτη που προβλήθηκε για πρώτη φορά στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη το βράδυ της Τετάρτης μπροστά στα τρία του παιδιά, τις οικογένειές τους και άλλους εστεμμένους της Ευρώπης. Γιατί ο Παύλος (1901 - 1964) ανέβηκε στον ελληνικό θρόνο στην κορύφωση του Εμφυλίου Πολέμου, το 1947, και έφυγε λίγες εβδομάδες μετά τη σαρωτική επικράτηση της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν ο Παύλος ήταν παρών τους επόμενους μήνες στην πολιτική ζωή του τόπου. Ο ιστορικός Κώστας Μ. Σταματόπουλος που ήταν ο επιστημονικός σύμβουλος του ντοκιμαντέρ μας μεταφέρει τη δική του εκτίμηση, σύμφωνα με την οποία «η παρουσία του Παύλου πιθανότατα θα απέτρεπε τα Ιουλιανά του 1965 και ακόμα περισσότερο τη δικτατορία της 21ης Απριλίου». Την ίδια ακριβώς άποψη εκφράζει, μιλώντας στη διάρκεια της ταινίας, και ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Το επαναλαμβάνει, μάλιστα, δύο φορές.

Πέντε σουλτάνοι στη Θεσσαλονίκη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_01/12/2013_541379

*Το βιβλίο του Κώστα Ιορδανίδη *Η ιστορία της πόλης  και του οθωμανικού κράτους  από το 1354 μέχρι το 1924 ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ "Στη σκιά των σουλτάνων. Περιδιάβαση στη Θεσσαλονίκη και ελληνο-οθωμανικά παράλληλα" εκδ. Καστανιώτης Του Άγγελου Στάγκου           Στο προλογικό σημείωμα ο συγγραφέας τονίζει ότι το πόνημά του δεν αποτελεί «ιστορική πραγματεία μιας οποιασδήποτε μορφής». Δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν είναι όντως ένα βιβλίο προϊόν έρευνας και μελέτης με συνέχεια μιας συγκεκριμένης εποχής.            Από την άλλη πλευρά πρόκειται για περιγραφή πλήρως βασισμένη σε ιστορικά στοιχεία των εξελίξεων και των συνθηκών που επικρατούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και στον χριστιανικό κόσμο που ερχόταν σε επαφή μαζί της, σε διαφορετικές περιόδους.

Η 4η Αυγούστου, ο Μεταξάς και οι νέοι κάπηλοί του

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_04/08/2013_529019

*Ο Ιωάννης Μεταξάς

*Για τους Έλληνες ο φασισμός και ο ναζισμός 

είναι μωρία, σύμφωνα με όσα γράφει 

τις τελευταίες μέρες της ζωής του

Του Μιχάλη Ν. Κατσίγερα

          Επέτειος της 4ης Αυγούστου 1936 (και της άλλης, του 1789 βέβαια) και οι κάπηλοι του Ιωάννη Μεταξά βγήκαν στο μεϊντάνι να πουλήσουν την πραμάτεια τους.

          Το καθεστώς που προέκυψε από το ανακτορικό πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου 1936 ασφαλώς δεν ήταν ολοκληρωτικό, όπως το χιτλερικό και το σταλινικό. Άλλωστε ολοκληρωτικό χαρακτήρα δεν είχε ούτε καν το φασιστικό κράτος του Μουσολίνι στο απόγειό του, κι ας ήταν αυτός ο ίδιος που είχε επινοήσει τον όρο stato totalitario. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν μια συντηρητική δικτατορία του Βασιλέως Γεωργίου Β’. Η πολιτική διαχείρισή της είχε ανατεθεί στον παλαιόθεν αντικοινοβουλευτικό Μεταξά. Έναν στρατιωτικό ο οποίος, διαθέτοντας ως υπόβαθρο την παιδεία των μορφωμένων και ανοικτών στην Εσπερία Ελλήνων του μεταιχμίου του 19ου προς τον 20ό αιώνα ήταν προικισμένος με τον ρεαλισμό του επιτελικού αξιωματικού που τον είχε στερεώσει μέσα του η οδυνηρή επαλήθευση των αρνητικών εκτιμήσεών του για την τύχη της Μικρασιατικής Εκστρατείας.