Ο Βενιζέλος δεν επένδυσε στην τύχη, το 1919

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_23/09/2012_496502

*Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ομιλεί στη Βουλή

          Μια σημαντική επιστολή του ακαδημαϊκού 

κ. Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου, στην οποία αναλύεται 

η πολιτική του Ελευθέριου Βενιζέλου στη ΜΙκρά Ασία, δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 23ης Σεπτεμβρίου. Θεωρώ ότι η επιστολή αυτή περιέχει σημαντική, σύντομη και κατανοητή ανάλυση, για τα γεγονότα που σχετίζονται με την πορεία της Ελλάδας στη Μικρά Ασία, που κατέληξε στην μεγαλύτερη καταστροφή των εθνικών οραμάτων. 

Tου K. I. Δεσποτόπουλου*

          Στο φύλλο σας της 14ης Σεπτεμβρίου 2012 είναι δημοσιευμένη επιστολή, περιεκτική γνωμών «εγκρίτων ανδρών», για τη Mικρασιατική Eκστρατεία και την παρεπόμενή της Kαταστροφή. 
          Σμυρναίος εγώ, εύλογα ενδιαφέρομαι για το θέμα. Eξάλλου και πρόσφατα έχω ασχοληθεί με αυτό, σε βιβλιοκρισία μου του βιβλίου του ακαδημαϊκού Σβολοπούλου «H απόφαση για επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στη Mικρά Aσία» (βλ. σελ. 259-270 του βιβλίου μου «Iστορικά»). Aς μου επιτραπεί, λοιπόν να σχολιάσω κάπως την επιστολή.
          H παρατιθέμενη γνώμη καθηγητού Iστορίας, ότι «ο Eλευθέριος Bενιζέλος συμπεριφέρθηκε ως “παίκτης” και “επένδυσε” στον μοναδικό διαθέσιμο παράγοντα, την τύχη, όπως έκανε και στους Bαλκανικούς Πολέμους», είναι, πιστεύω, διπλά σφαλερή, δηλαδή ως προς την πολιτική του Bενιζέλου και το 1919 και το 1912.

Οταν το Σίτι δεν έπαιξε με το χρέος

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=476182&wordsinarticle=

*Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ευάγγελος Αβέρωφ

*Οι πιέσεις ΗΠΑ- Βρετανίας,

οι όροι της Αθήνας και το κλειδί

της συμφωνίας με τους

αμερικανούς ομολογιούχους

Της κ. Φωτεινής Τομαή

          Η αγωνία της ελληνικής κυβέρνησης, πριν ακριβώς από 50 χρόνια, να ξεπεράσει τις δυσκολίες που ο ασφυκτικός κλοιός των ξένων είχε προκαλέσει σε μια κρίσιμη για τη χώρα περίοδο ανόρθωσης της οικονομίας της, η οποία συνέπιπτε με την υπογραφή της συμφωνίας συνδέσεώς της με την τότε ΕΟΚ, έχει ασφαλώς λησμονηθεί.

          Τότε, η αναβίωση της συζήτησης για το δημόσιο χρέος, που στοίχειωνε το ελληνικό κράτος από συστάσεώς του, συνέβαλε στο να γίνει ένα νοικοκύρεμα των οικονομικών του υποχρεώσεων που είχαν παγώσει μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

          Το δυσανάλογο του όγκου των εγγράφων της κρίσιμης διετίας 1962-1964 και του χώρου ενός άρθρου κλεφτές μόνο ματιές επιτρέπει στις εικόνες ενός παρελθόντος με συστατικά του παρόντος και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα μας, με διαφορετική έστω συνταγή ή αλλιώς μείγμα πολιτικής, τα αποτελέσματα της οποίας μονάχα ο χρόνος μπορεί να κρίνει.

ΚΟΡΑΗΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε'

*Το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

         «Για τον ελληνισμό των αρχών του 19ου αιώνα, υπόδουλο και παροικιακό, το ερώτημα για την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων, δεν μπορούσε παρά να υποκατασταθεί από το αίτημα για εθνικό κράτος.  Οι αυτονομήσεις των οικονομικών δραστηριοτήτων των υποδούλων, λόγω της αδυναμίας του Οθωμανικού κράτους να τις ενσωματώσει στις λογικές του, δεν είχαν μεγάλα περιθώρια επιτυχίας, κυρίως όταν, κατά τη δεύτερη δεκαετία του αιώνα, οι οικονομικές δραστηριότητες βυθίστηκαν σε βαθειά κρίση».

          Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, το παραπάνω απόσπασμα που αποδίδει την Επανάσταση του ’21 στην οικονομική κρίση και στην αδυναμία των Οθωμανών να ενσωματώσουν «στις λογικές τους» την οικονομική δραστηριότητα των ελλήνων εμπόρων, δεν προέρχεται από κάποιο περιθωριακό έντυπο μαρξιστικής ή νεοφιλελεύθερης απόκλισης. Προέρχεται από τον εισαγωγικό τόμο στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Σπυρίδωνα Τρικούπη, με τίτλο «από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη στο σήμερα», γραμμένο από τον Βασίλη Κρεμμυδά και σε έκδοση της Βουλής των Ελλήνων του 2007.

ΟΙ ΜΠΕΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ

*H προκήρυξη της Μεσσηνιακής Γερουσίας προς "τις ευρωπαϊκές αυλές" με την υπογραφή του Πετρόμεπη Μαυρομιχάλη. Εναπόκειται στα αρχεία του Βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών.

*Η θρακική καταγωγή

των Μαυρομιχαλαίων

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Οι Μπέηδες της Μάνης, υπήρξαν ένας θεσμός, που παραχωρήθηκε άτυπα σχεδόν από την Οθωμανική εξουσία για λόγους σκοπιμότητας, αλλά λειτούργησε θετικά υπέρ των υπόδουλων Ελλήνων.

          Η φιλοσοφία της παραχώρησης τίτλων σε επιφανείς Μανιάτες, στηρίχθηκε σε φεουδαρχικούς ή τιμαριωτικούς θεσμούς ανατολικού τύπου. Η αιτία όμως αυτών των παραχωρήσεων ήταν αρχικά η ασφάλεια  της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κυρίως από τις επιθέσεις των Ενετών.

          Η Υψηλή Πύλη παραχώρησε το καθεστώς "Μπεηλικίου" στη Μάνη για πρώτη φορά το 1688 στη διάρκεια του τέταρτου Τουρκοενετικού πολέμου και τη δεύτερη μετά την εγκατάλειψη των Μανιατών από τους Ρώσους, το 1776.

          Την πρώτη φορά οι Τούρκοι απέβλεπαν να αποσπάσουν τους ισχυρούς Μανιάτες από τους επικίνδυνους στη Μεσόγειο Ενετούς και να αποκτήσουν νέες βάσεις στη Μάνη, αλλά και τη συμμαχία των κατοίκων της.

ΖΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ 1974!!!

*Το πλήρωμα του αεροσκάφους ΄΄ΝΙΚΗ 8΄΄(Κυβερνήτης Τζανάκος Νικ.) μετράει τρύπες 

από βλήματα στη δεξιά πτέρυγα.

          Στον ιστότοπο αυτό είχε δημοσιευθεί πριν από καιρό από τον ιστορικό Αθανάσιο Γκαρίπη, ένα χρονικό για την τύχη της Α’ Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο το 1974 κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την κατάρριψη ενός ελληνικού αεροσκάφους που μετέφερε καταδρομείς, επάνω από το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

          Το χρονικό αυτό, είχε μεγάλη αναγνωσιμότητα, όπως φαίνεται από τα στατιστικά στοιχεία.

          Η ουσία όμως του κειμένου αυτού ήταν, ότι εξαιτίας λαθών, αλλά και κατοπινής σκόπιμης περιφρόνησης του κράτους προς τους αγωνιστές εκείνων των ημερών, όλοι αυτοί που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα εκείνα ρισκάροντας τη ζωή τους, εξακολουθούν να νιώθουν προδομένοι.

          Επιπλέον, τα γεγονότα που περιγράφονται στο χρονικό αυτό αποδεικνύουν την διάλυση και καλή λειτουργία του επιστρατευτικού συστήματος της χώρας, γεγονός που βαρύνει τη δικτατορία της εποχής εκείνης.

          Επανέρχομαι στο θέμα αυτό γιατί έλαβα την ακόλουθη χαρακτηριστική επιστολή του κ. Τάσου Τσερκέζη, απόστρατου αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας:

Ένα ιστορικό βιβλίο που δείχνει άγνοια ιστορίας

*Το βιβλίο του Ανδρέα Λοβέρδου

Ο καθηγητής Ανδρέας Λοβέρδος, δεν έκανε άνω- κάτω μόνο το χώρο της Δημόσιας Υγείας, ως αρμόδιος υπουργός, δεν συνετέλεσε μόνο στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων ως υπουργός Εργασίας ξεχνώντας τα περίφημα προεκλογικά "τρία δεν" για συντάξεις, μισθούς, όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση κ.λπ. τώρα αποδεικνύεται πως κάνει άνω- κάτω και τον χώρο της Πολιτικής Ιστορίας της χώρας. Η "Αυγή" της 13ης Σεπτεμβρίου 2012 με ένα κείμενο του δημοσιογράφου Κώστα Πουλακίδα αποδεικνύει τραγικά λάθη σε βιβλίο του πρώην υπουργού...

Απλά διαβάστε το κείμενο αυτό.  

*Κριτική στο… άλλο βιβλίο 

του Ανδρέα Λοβέρδου

Tου Κώστα Πουλακίδα

Όποιος θέλει να γράψει για την ιστορία, πρέπει να ξέρει ιστορία. Αυτό πρέπει να ισχύει και για όσους ασχολούνται συγγραφικά και επιστημονικά με την ιστορία και για πολιτικούς. 

Ισχύει διπλά για τον Α. Λοβέρδο, ο οποίος πριν αναλάβει συγγραφικά τη "Νέα Ελληνική Ανόρθωση" συνέγραψε ένα ιστορικό βιβλίο με τίτλο: "Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας 1828- 1975" (εκδόσεις Σάκκουλα, 2000).

66) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΣ

*Ο Δημήτριος Γόντικας

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μακρά πορεία στην πολιτική και τη δικηγορία είχε ο Ηλείος πολιτικός Δημήτριος Γόντικας, ο οποίος αναδείχθηκε πέντε φορές Πρόεδρος της Βουλής.

          Ο Δημήτριος Γόντικας, γεννήθηκε το 1888 στα Μαγούλιανα Γορτυνίας και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

          Ασχολήθηκε με τη δικηγορία στον Πύργο Ηλείας από το 1915 έως το 1948.

Εξελέγη βουλευτής Ηλείας με το Κόμμα των Φιλελευθέρων κατά την περίοδο 1932-1933 και αργότερα στη Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή που προέκυψε τον Ιανουάριο του 1936 και διαλύθηκε στις 4 Αυγούστου του ιδίου έτους, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς, επέβαλε τη δικτατορία του. Επανεξελέγη στη Δ΄ Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1946-1950 και κατόπιν στις εκλογές του 1950, 1951, 1956 και 1958, πάντοτε με το Κόμμα των Φιλελευθέρων στην Ηλεία. Το 1961 αναδείχθηκε βουλευτής με την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Οι Συνθήκες των Βαλκανικών Πολέμων

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_09/09/2012_494938

*Βενιζέλος και Κωνσταντίνος στις τελετές απελευθέρωσης της Κρήτης

*Τα περί «ανεξαρτησίας» της Κρήτης

ή νησιών του Αιγαίου είναι φληναφήματα,

καθώς οι σχετικές διεθνείς συμφωνίες

δεν λήγουν ποτέ

Του Άγγελου Μ. Συρίγου*

          Το 2012 συμπληρώνονται 100 χρόνια από την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, κατά τους οποίους η Ελλάδα διπλασίασε την εδαφική της έκταση και ενσωμάτωσε στον εθνικό κορμό προαιώνιες κοιτίδες Ελλήνων. Με αφορμή αυτήν την επέτειο, έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου τρία χρόνια, διαδικτυακά, μία θορυβώδης προπαγάνδα που εστιάζεται κυρίως στο εδαφικό καθεστώς της Κρήτης. Πρόσφατα, δημοσίευμα λαϊκίστικης αυστριακής εφημερίδας ενέπλεξε και την Ικαρία.

          Τα διαδικτυακά φληναφήματα αναφέρουν δύο σημεία: είτε την ενεργοποίηση κάποιας ανύπαρκτης ρήτρας στις συνθήκες του 1913 για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικώς με το μέλλον της Κρήτης είτε τη δήθεν λήξη των συνθηκών λόγω παρελεύσεως εκατονταετίας από τη συνομολόγησή τους, που ξαναθέτει επί τάπητος το εδαφικό καθεστώς τους.

1950: Το ενωτικό δημοψήφισμα στην Κύπρο

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_02/09/2012_494183

*Η Κυπριακή αντιπροσωπεία, παραδίδει στον Πρόεδρο της Βουλής Δημήτριο Γόντικα, 

τους τόμους με τις υπογραφές των Κυπρίων

*Αποτέλεσε την πρώτη

ουσιαστική προσπάθεια

της Λευκωσίας

για διεθνοποίηση του αιτήματος

της Ένωσης με την Ελλάδα

62 χρόνια πριν

Του Νίκου Χριστοδουλίδη*

          Το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 1950, βάσει του οποίου οι Ελληνες της Κύπρου εκλήθησαν να τοποθετηθούν ως προς την επιθυμία τους ή μη για Ένωση με την Ελλάδα αποτέλεσε γεγονός- σταθμό στη σύγχρονη ιστορία της Μεγαλονήσου.

          Στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα αποτέλεσε την πρώτη ουσιαστική προσπάθεια της Λευκωσίας για διεθνοποίηση του αιτήματος της Ένωσης, αποτελώντας συνέχεια προηγούμενων προσπαθειών όπως τα γεγονότα του Οκτωβρίου 1931. Την ίδια στιγμή το δημοψήφισμα αποτέλεσε και προϊόν απογοήτευσης των Ελλήνων του νησιού οι οποίοι, μετά και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις διακηρύξεις των νικητών περί ελευθερίας, για άλλη μια φορά αντιμετώπιζαν την άρνηση του Λονδίνου σε σχέση με το αίτημά τους για Ένωση. 

Η Λερναία Ύδρα του χρέους

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=472967&wordsinarticle=

* Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΕΡΕ. 

Το τέλος της οκταετούς διακυβέρνησης της χώρας από τις κυβερνήσεις Καραμανλή 

συνέπεσε με μία ακόμη προσπάθεια της χώρας να αναζητήσει ερείσματα 

τόσο στις χρηματοπιστωτικές αγορές και στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων 

όσο και στους εταίρους της εντός των κόλπων της νατοϊκής συμμαχίας.

*Οι διεθνείς πιέσεις

στην κυβέρνηση Καραμανλή

το 1963 για διευθέτηση οφειλών

από την εποχή της Ανεξαρτησίας

Της κ. Φωτεινής Τομαή

          Το τέλος της λεγόμενης δημιουργικής οκταετίας (1956-1963) των κυβερνήσεων Καραμανλή, παραμονές συνδέσεως της Ελλάδας με τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, συνέπεσε με μία ακόμη προσπάθεια της χώρας να αναζητήσει ερείσματα τόσο στις χρηματοπιστωτικές αγορές και στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων όσο και στους εταίρους της εντός των κόλπων της νατοϊκής συμμαχίας.

          Η αναμενόμενη έξωθεν βοήθεια ωστόσο μετατράπηκε σε εφιάλτη, αφού ο συνασπισμένος αγγλοσαξονικός άξονας έθεσε αιφνιδιαστικά, με αφορμή το ελληνικό αίτημα, ζήτημα διευθέτησης του Δημόσιου Χρέους της χώρας από εποχής δανείων της Ανεξαρτησίας!

ΤΑΝΖΙΜΑΤ: ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ

*Ο σουλτάνος Αβδούλ Μετζήτ Α΄ ανακοινώνει στα διάφορα "Μιλλέτ" το Χάτι Χουμαγιούν

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η λέξη Τανζιμάτ συνδέθηκε στενά με την Οθωμανική Αυτοκρατορία του 19^ου αιώνα. Αναφέρεται σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονιστικές απόπειρες, με στόχο την αναδιοργάνωσή της σε επίπεδο διοίκησης, οικονομίας και σχέσεών της με τους υπηκόους της.    

          Οι προσπάθειες αυτές εξελίχθηκαν χρονικά στο διάστημα 1839-1876. Η λέξη Τανζιμάτ, στην τουρκική γλώσσα σημαίνει αναδιοργάνωση, ενώ για τους δυτικούς, ερμηνεύτηκε ως εκσυγχρονισμός. Τα Τανζιμάτ στο διάστημα αυτό, υπήρξαν η ελπίδα των υπόδουλων λαών, αν και δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

          Σουλτάνοι που συνέδεσαν το όνομά τους  με τις μεγάλες εκείνες μεταρρυθμίσεις των Τανζιμάτ θεωρούνται οι Σελήμ Γ΄, Μουσταφά Δ΄, ο Μέγας Βεζίρης Μουσταφά Ρεσήτ πασάς, επίσης ο Αμπντούλ Μετζίτ Α΄ κ.λπ. Βασικά διατάγματα (φιρμάνια) των Τανζιμάτ ήταν το Αυτοκρατορικό Διάταγμα του Ροδώνα (Γκιουλχανέ Χατ-ι Σερίφ του 1839, και το Διάταγμα της Εμπέδωσης των Μεταρρυθμίσεων (Ισλαχάτ Φεμανί ή Χαττ-ι-Χουμαγιούν) του 1856.

Η καπνική εποποιία του Παπαστράτου

 ΑΠΟΤΟ ΒΗΜΑ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=470355

*

 *Ο Ευάγγελος Παπαστράτος

*Ο καινοτόμος ιδρυτής

της πρώτης ευρωπαϊκών προδιαγραφών

ελληνικής καπνοβιομηχανίας

αφηγείται την πολυκύμαντη ζωή του

Του Γιάννη Μπασκόζου

          Οι ιστορίες ελλήνων επιχειρηματιών έχουν πάντα ένα ενδιαφέρον, καθώς παρουσιάζουν ταυτόχρονα και την εικόνα της περίπλοκης και αντιφατικής οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας.

          Η αυτοβιογραφία του Ευάγγελου Α. Παπαστράτου με τίτλο Η δουλειά και ο κόπος της (εκδόσεις Gema) είναι μια ελεγεία αλλά και ένας προαναγγελθείς επιτάφιος για την άνοδο και την πτώση της ελληνικής καπνοβιομηχανίας και του ελληνικού καπνεμπορίου.

          Ο Ευάγγελος, ένα από τα πέντε παιδιά της οικογένειας Παπαστράτου, γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1884, σε μια εποχή που το ελληνικό κράτος προσπαθούσε ακόμη να οργανωθεί. Οι σελίδες των παιδικών του χρόνων αποτελούν μια μαρτυρία για την επαρχιακή Ελλάδα. Λίγοι έμποροι, περισσότεροι αγρότες και βοσκοί και αρκετοί μεροκαματιάρηδες ήταν το εργατικό δυναμικό της περιοχής. Ταυτόχρονα το Αγρίνιο λυμαίνονταν οι ληστές αλλά και οι κομματάρχες των δύο μεγάλων κομμάτων.

65) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ ΜΟΥΤΖΟΥΡΙΔΗΣ

*Ο Πραξιτέλης Μουτζουρίδης 

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Ο Πραξιτέλης Μουτζουρίδης, που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής για βραχύβια θητεία το 1949, υπήρξε νομικός, συνδικαλιστής και στέλεχος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο Ναύπλιο.

Γεννήθηκε το 1885 και ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά, που απέκτησε ο πατέρας του. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και εργάσθηκε ως δικηγόρος.

Διετέλεσε κατ’ επανάληψη πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ναυπλίου, ενώ επί 35 χρόνια υπηρέτησε δημοτικός σύμβουλος, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ναυπλίου.