Πεινούσαν… αλλά πολεμούσαν, το 1821!!!

*Η μάχη της Αθήνας, του Georg Perlberg (1807-1884).

 

*Η έκκληση του Καραϊσκάκη

για να μην πέσει 

η Ακρόπολη λόγω πείνας!!!

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

 

        Γιορτάζουμε εφέτος τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821, τότε που φτωχοί χωρικοί, ξυπόλητοι, άοπλοι και πεινασμένοι ξεσηκώθηκαν και κατάφεραν να απελευθερώσουν την Ελλάδα, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Μελετώντας κανείς τα αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας που εναπόκεινται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, διαπιστώνει ότι σταθεροί σύντροφοι εκείνων των ταπεινών αγωνιστών ήταν η πείνα, αλλά και η πίστη στην τελική νίκη.

        Η πείνα μπορούσε να οδηγήσει σε αποτυχία το μέγιστο πατριωτικό εγχείρημα, σε κάθε φάση στα σχεδόν δέκα χρόνια του αγώνα.

        Το Φεβρουάριο του 1827 προέκυψε ένα τέτοιο ζήτημα και ανέλαβε να το λύσει ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Εδώ να θυμίσουμε ότι μετά από πολιορκία  που  κράτησε ως τον Ιούνιο του 1822, οι Τούρκοι παρέδωσαν αυτό το σημαντικό οχυρό, υπογράφοντας συνθήκη παράδοσης με τους Έλληνες πρόκριτους Παναγιώτη Ζαχαρίτσα, Σπύρο Πατούσα, Διονύσιο Πετράκη και Ανδρέα Καλαμογδάρτη. 

Τα πράγματα άλλαξαν όταν το 1827 πολιόρκησαν την Ακρόπολη οι Τούρκοι Κιουταχής και Ομέρ Πασάς της Καρύστου, θέλοντας να την πάρουν από τους Έλληνες.

ΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

*Το έγγραφο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που διασώθηκξε στα Αρχεία της ΔΙΣ/ΓΕΣ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο μαυραγοριτισμός κατά την διάρκεια της Κατοχής, υπήρξε ένα από τα πλέον απεχθέστερα φαινόμενα, που συνδέθηκε με την προσπάθεια εύκολου κέρδους πάση θυσία, όταν πολλοί Έλληνες και κυρίως παιδιά πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα.

          Οι δυνάμεις της τριπλής Κατοχής, άρπαζαν με τη βία τους πόρους της κατεχόμενης χώρας μας. Σε συνδυασμό με τα πολεμικά γεγονότα, τους αποκλεισμούς κ.λπ.  πολύ σύντομα η αγορά εμφάνισε σημαντικές ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης, γεγονός που επέτρεψε σε διάφορα άτομα ρευστής συνείδησης να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενα τις αδήριτες ανάγκες των συμπολιτών τους. Από τα χρόνια της κατοχής η λέξη μαυραγορίτης σημαίνει τον αδίστακτο κερδοσκόπο, χωρίς συνειδησιακούς φραγμούς, χωρίς νοιάζεται για τις παρενέργειες των πράξεών τους, αρκεί να αποκομίσει κέρδος με κάθε τρόπο, ακόμα και αθέμιτο.

          Οι παλαιότεροι, που έζησαν τα μαύρα χρόνια της Κατοχής είχαν να αφηγηθούν πολλές ιστορίες με τα ελεεινά κατορθώματα των μαυραγοριτών, η μετακίνηση των οποίων γινόταν βασικά με τα τρένα  Οι μαυραγορίτες είχαν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αναίδειας που ταξίδευαν ακόμα και…. χωρίς εισιτήριο. Και όταν δεν εύρισκαν θέση ανέβαιναν στην σκεπή των βαγονιών με τα τσουβάλια του εμπορεύματός τους,  μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.

Καταδίκη σε «θάνατο εξ ασιτίας»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=490816&wordsinarticle=Τομαή

*Ο φοβερός χειμώνας του 1941, εξόντωνε τα Ελληνόπουλα...

*«Η αιμάσσουσα Ελλάς...»

στο πληροφοριακό δελτίο διπλωματών

και το «ζήτημα μέλλοντος της φυλής»

*«Αι λιποθυμίαι εξ ασιτίας είναι

καθημερινόν θέαμα εις τας οδούς των Αθηνών,

η δε κατάστασις των παιδιών είναι ανεκδιήγητος»

         

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

          Ο μέγας λιμός στον οποίο καταδικάστηκε από τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής ο ελληνικός πληθυσμός, ιδιαιτέρως τις χρονιές 1941-1942, όταν επεκράτησε ένας ασυνήθιστος για τα ελληνικά δεδομένα δριμύς χειμώνας, περιγράφεται ανάγλυφα στα μηνιαία δελτία πληροφοριών που συνέτασσε η πρεσβεία μας στην Άγκυρα ως πλησιέστερη Αρχή στην κατεχόμενη Ελλάδα.

          «Τίθεται ζήτημα μέλλοντος φυλής» έγραφε ο έλληνας πρέσβης Ραφαήλ Ραφαήλ και συμπλήρωνε πως «πάσα παρερχομένη ημέρα πληγώνει βαθύτερον την αιμάσσουσαν Ελλάδα» (Δελτίο υπ’ αρ. 5, Νοέμβριος 1941).

          Η εκτίμηση ότι κινδύνευε από αφανισμό «η ελληνική φυλή», όπως αναγράφεται σε ένα από τα Δελτία Πληροφοριών της Άγκυρας, δεν είναι υπερβολική αν ενδιατρίψει κανείς στο πλήθος των στοιχείων που επιπίπτουν καταιγιστικώς στον αναγνώστη. Η εικόνα στο κέντρο της Αθήνας ζοφερή: 

Ο επισιτισμός της Ελλάδας στην Κατοχή

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_18/12/2011_466566

*Δραματική εικόνα από την πείνα της ναζιστικής Κατοχής


*Στοιχεία από το αρχείο του Σπύρου Σκούρα

Του Ηλία Χρυσοχοΐδη*


Η κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και η άμεση πτώση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων Ελλήνων φέρνει στη μνήμη την Κατοχή. 
Οι νεότεροι βεβαίως δεν ενθυμούνται τον λιμό του 1941, αλλά και όσοι βίωσαν τις κακουχίες της περιόδου αγνοούν μέχρι σήμερα γεγονότα καθοριστικά για την επιβίωση της χώρας. Ενα από αυτά ήταν η σωτήρια παρέμβαση μιας ομάδας Ελληνοαμερικανών για τον επισιτισμό της κατεχόμενης Ελλάδας. 

Μια ζωή, για μισή οκά ζυμαρικά! Η τρομερή πείνα της Κατοχής.

ΑΠΟ το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=362740&dt=24/10/2010

*Νήπια νεκρά από την πείνα

*Ο μεγαλος λιμος 

που θερισε τον αμαχο πληθυσμο 

και η απελπιστικη πραγματικοτητα 

μεσα απο μια κατοχικη διαταξη 

για τους εργαζομενους 

σε βομβοπληκτες περιοχες

Της κ.ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ* 

Το μεγάλο τίμημα που πλήρωσε ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της τριπλής ξενικής κατοχής της χώρας από τις δυνάμεις του Άξονα, η οποία διήρκεσε τριάμισι χρόνια, δεν οφειλόταν μόνο στις απώλειες στα πεδία των μαχών. 
Ο μεγάλος λιμός είχε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, καθώς εξαιτίας του, όπως και εξαιτίας των ασθενειών που ακολούθησαν, έχασαν τη ζωή τους 760.000 άμαχοι, στην πλειονότητά τους παιδιά, ο ανθός δηλαδή της νέας γενιάς που η χώρα χρειαζόταν για να σταθεί στα πόδια της μετά τον πόλεμο. Από επίσημες στατιστικές προκύπτει ότι οι απώλειες σε έμψυχο δυναμικό άγγιξαν τις 880.000, αν υπολογισθούν οι 13.479 αξιωματικοί και οπλίτες του αλβανικού μετώπου, οι 1.823 αγνοούμενοι και όσοι τελικά έχασαν τη μάχη για τη ζωή από τις 25.000 παγόπληκτους και τις 63.266 τραυματίες.