Σοβιετικοί αντάρτες στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ

*Αντάρτες της Εθνικής Αντίστασης εν δράσει, κατά την Κατοχή

           Σήμερα 7/4/2014 βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να εμπλουτίσω το θέμα αυτό που μπορείτε να διαβάσετε στην συνέχεια, με νεώτερα στοιχεία. Πρόκειται για κατάλογο Σοβιετικών στρατιωτών και αξιωματικών που πολέμησαν 

στις γραμμές του ΕΛΑΣ και έπεσαν πολεμώντας στην Ελλάδα εναντίον των κατακτητών, κατά την κατοχή 1941-1944. Ο πίνακας αυτός έχει συνταχθεί από τον μόνιμο ιστοριογράφο της ΔΙΣ/ΓΕΣ, κ. Νικόλαο Σολ. Δεπάστα.

1)    Τσερκάσοφ Γκεόργκυ, έπεσε στη Στυλίδα στις 6-11-1942

2)    Γκόλικοφ Νικολάϊ, έπεσε στα Κρούσια

3)    Σοκόλοφ Μιχαήλ, από το Λένινγκραντ

4)    Σαουζντάλτσεφ Ανατόλι, από το Χήμκι

5)    Πολίμπιν Ολέγκ , από την Ουκρανία

6)    Μαρτίνοφ Ολέγκ, από το Λένινγκραντ

7)    Αμπράμοφ Αλεξάντερ, από το Λένινγκραντ

8)    Καζακόφ Πιότρ, Διοικητής του ρωσικού λόχου του 30^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ

9)    Παραμόνοφ Ιβάν, από το Σμολένσκ

10)                       Κριβένκο Ιβάν, από το Κίεβο

11)                       Ναζαρένκο Γιούρι Ντμιτρίεβιτς, από την Πολτάβα

12)                       Νοβιζίλοφ Πάβελ, από το Ιζέβσκ

13)                       Γκάνιν Αλεξέι, από τη Μόσχα

14)                       Γιούντιν Νικολάι, από την Καρέλια

15)                       Μπελαβνίτσεφ Ιάκοβ, από την Τούλα

16)                       Λιβάτοφ Βασίλη, από το Μαρλαμπτήλ- Ρωσία

17)                       Αμπάτοδ Αλεξέι, από το Ροστόβ

18)                       Μιχαΐλοβιτς Ιβάν, έπεσε στην Αγία Τριάδα Καλοσκοπής

19)                       Ζιμαγκόρεφ Αλεξέι,  έπεσε στην Αγία Τριάδα Καλοσκοπής

20)                       Νικολάι, άλλο στοιχείο δεν υπάρχει, παρά μόνο ότι έπεσε στην Άνω Υδρούσα

21)                       Νικίτιν, έπεσε στην μάχη της Φλώρινας

22)                       Άγνωστος. Αναγράφεται η θυσία του στο μνημείο της Στυμφαλίας σαν Σοβιετικός Κομσομόλ

23)                       Σέβελ Νικολάι, είναι θαμμένος στο βρετανικό νεκροταφείο του

24)                       Σοροκόφ Πιότρ, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

25)                       Πανόφ Ιβάν, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

26)                       Πατόκα Πάβελ, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

27)                       Ποπόφ Πάβελ, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

28)                       Στουκατσεόφ Ντμίτρι, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

29)                       Αρχίποφ Πιότρ,  είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

30)                       Εφρέμοφ Κούζμου, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

31)                       Πανίτκιν Σεγκέι, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

32)                       Τσερβερκόφ Ιβάν,  είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

33)                       Ρατούσνι Βασίλη- Ρομάνοβιτς, είναι θαμμένος στο σερβικό νεκροταφείο Θεσσαλονίκης

34)                       Ορλαμένκο Αλεξέι

35)                       Μπαρσούκοφ Ιβάν

36)                       Γκολένκοφ Νικολάι, πέθανε από τραύματα στο χωριό Αξιούπολη.  

*Λόχοι Ρώσων αυτομόλων

σε Πελοπόννησο και Μακεδονία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         Η εθνική μας Αντίσταση, είναι εν πολλοίς χαρτογραφημένη και καταγεγραμμένη. Ορισμένες πτυχές της ωστόσο, μένουν ακόμα άγνωστες στο ευρύ κοινό, είτε διότι οι αναμνήσεις των πρωταγωνιστών της δεν εστιάστηκαν επάνω τους, είτε διότι το κλίμα της εποχής, δεν ευνοούσε την ανάδειξή τους. Μια τέτοια πτυχή, είναι και η συμμετοχή Ρώσων στρατιωτών στον ΕΛΑΣ.

          Από τις ελληνικές αντιστασιακές ομάδες, δεν έλειψε η επαφή με το εξωτερικό. Από την αρχή της γερμανοχιτλερικής Κατοχής, ο ελληνικός λαός έκρυψε, φιλοξένησε και φυγάδευσε Άγγλους στρατιώτες, που είχαν βρεθεί αγωνιζόμενοι στο ελληνικό έδαφος. Δίκτυα αποστολής εθελοντών στη Μέση Ανατολή χρησιμοποιήθηκαν και γι' αυτόν το σκοπό, ενώ παρόντες υπήρξαν αργότερα, Άγγλοι και Αμερικανοί στρατιωτικοί που συμβούλευαν, καθοδηγούσαν ή και υποδείκνυαν στόχους στις ελληνικές οργανώσεις Αντίστασης. 

             Πλέον γνωστές είναι οι περιπτώσεις του Κρις Γουντχάους και του Έντυ Μάγιερς στην Κεντρική Ελλάδα, του Πάτρικ Λη Φέρμορ στην Κρήτη, του ταγματάρχη Μίλερ (Guy Micklethwait) στην Ανατολική Μακεδονία, του αντισυνταγματάρχη Χιλς (Leslie Frederic Sheppard) στη Θεσσαλία, του Ελληνοαμερικανού Τζιμ Κέλλυς στον νομό Έβρου κ.ά. αλλά και του Ρώσου συνταγματάρχη Ποπώφ, επικεφαλής σοβιετικής αποστολής, χωρίς όμως ουσιώδη δράση. Σαμποτέρ διεκπεραίωσαν κρίσιμες ανατινάξεις γεφυρών και σιδηροδρομικών γραμμών, με την στήριξη των Ελλήνων ανταρτών.

Η κρίση στις σχέσεις Παπάγου- Μαρκεζίνη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ   http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/09/2013_533452

*Από αριστερά: Στέφανος Στεφανόπουλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, 

Αλέξανδρος Παπάγος, Παναγιώτης Πουλίτσας (υπηρεσιακός πρωθυπουργός) Σπυρίδων Μαρκεζίνης

*Ποιες ήταν οι συνέπειες της διαφωνίας τους

και πόσο επηρεάστηκαν η οικονομική

και η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας

59 χρόνια πριν

Του Σωτήρη Ριζά*

          Η διαφωνία και εν συνεχεία η ρήξη στις σχέσεις μεταξύ του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπάγου και του υπουργού Συντονισμού Σπύρου Μαρκεζίνη τον Απρίλιο του 1954 δεν είχε τόσο άμεσες πολιτικές συνέπειες, όπως η διαφωνία του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τους Παναγή Παπαληγούρα και Γεώργιο Ράλλη το 1958, που οδήγησε σε νέες εκλογές, ή η ρήξη του Γεωργίου Παπανδρέου με ισχυρά στελέχη της Ένωσης Κέντρου το 1965, που οδήγησε στην ανατροπή της κυβέρνησης του Κέντρου και σε μια μακρά πολιτική κρίση.

          Ο στρατάρχης Παπάγος διατήρησε την πρωθυπουργία έως τον θάνατό του, τον Οκτώβριο του 1955, και το κυβερνών κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία παρά την αποχώρηση 25 βουλευτών, οι οποίοι συντάχθηκαν με τον Μαρκεζίνη το 1954. Πιο ενδιαφέρον ήταν το προσωπικό υπόβαθρο της διαφωνίας καθώς και πολιτικές προεκτάσεις που αφορούσαν την οικονομική και εξωτερική πολιτική, οι οποίες όμως δεν διαλευκάνθηκαν πλήρως.

Πώς ήταν η Ακρόπολη το 1834!

*Παλαιό χαρακτικό που απεικονίζει την Ακρόπολη με τον οθωμανικό μιναρέ.

*Μια αυθεντική περιγραφή

από τον Γάλλο λόγιο

Thomas Abbet- Graccet

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Η Ακρόπολη διαχρονικά, αποτέλεσε πάντοτε μαγνήτη για όλους τους επισκέπτες της Αθήνας, πολλοί από τους οποίους την ζωγράφισαν ή έκαναν σχέδια για σπουδαίες γκραβούρες, ενώ άλλοι μας έδωσαν λεπτομερείς περιγραφές του σπουδαιότερου μνημείου της κλασσικής Αρχαιότητας.      

                Ο Thomas Abbet- Graccet υπήρξε σημαντικός Γάλλος λόγιος και περιηγητής του 19^ου αιώνα. Περί το έτος 1900, βρέθηκαν επιστολές που είχε στείλει στον κόμη Durcis με σημαντικές πληροφορίες για γεγονότα της εποχής του και για περιοχές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Επρόκειτο μάλλον για αντίγραφα επιστολών του, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου τη σημασία τους.

                Σε μία από τις επιστολές αυτές, περιγράφει την επίσκεψή του στην Ακρόπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 1834. Η εικόνα που δίνει, έχει την αξία της, για να κατανοήσουμε σήμερα, με τόσα σημαντικά έργα που έγιναν, την κατάσταση του σημαντικού αυτού βράχου για τον παγκόσμιο πολιτισμό, λίγα χρόνια μετά την διεξαγωγή του απελευθερωτικού αγώνα του 1821 και δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους. Η επιστολή του αυτή δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αρμονία» το 1901.

Ποιος ήταν ο πραγματικός Ανδρέας Παπανδρέου;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/09/2013_532661

*Ο Ανδρέας Παπανδρέου

Του Θεόδωρου Κουλουμπή*

          Έχουν περάσει τριάντα εννέα χρόνια από την 3η του Σεπτέμβρη 1974, την ημέρα της γέννησης του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Καθώς το κόμμα αυτό, σήμερα υπό την ηγεσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, συνεδριάζει και προβληματίζεται για τα έργα και τις ημέρες του, το ερώτημα που εγείρεται είναι αν οι σχετικές διαβουλεύσεις θα αποτελέσουν μια επιστημονική νεκροψία ή μια σωτήρια επέμβαση αλλαγής της αορτικής του βαλβίδας.

          Η απάντηση θα εξαρτηθεί, κυρίως, από την αποτίμηση της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του πολυδιάστατου ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου. Με άλλα λόγια, ήταν το ΠΑΣΟΚ ένα προσωποπαγές κόμμα, μια οντότητα της οποίας ο βίος φθίνει μετά την αποχώρηση του ιδρυτή του από την εξουσία ή ένα θεσμικό μόρφωμα που θα αντέξει στις εναλλαγές των αρχηγών του στην ηγεσία;

Στον αστερισμό της καταστροφής της Σμύρνης...

*Ο "συνωστισμός" στην προκυμαία της Σμύρνης, κατά την άποψη της κ. Μαρίας Ρεπούση

        Οι μέρες αυτές που διανύουμε, είναι οι μέρες των τραγικών γεγονότων της καταστροφής της Σμύρνης το 1922 και της απώλειας της Ανατολικής Θράκης.

        Επειδή στο παρόν ιστολόγιο κατά καιρούς έχουν αναρτηθεί σχετικά άρθρα, παραθέτουμε έναν οδηγό, για όσους αναγνώστες θα ήθελαν να έχουν σφαιρικότερη ενημέρωση ή να ανανεώσουν τη γνώση που είχαν για όσα συνέβησαν τότε. Παρατίθενται οι τίτλο των άρθρων και οι διευθύνσεις που μπορούν με ένα κλικ να σας ανοίξουν το άρθρο που επιλέξατε.

 

ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΟΡΤΑΚΙΟΪ ΘΡΑΚΗΣ

*Το παλαιό Ορτάκιοϊ

 *Βουλγαρικές ωμότητες

 με στόχο τον αφελληνισμό

της Θράκης το 1913-1919

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Το Ορτάκιοϊ , που θα μας απασχολήσει σήμερα, είναι σήμερα μια μικρή βουλγαρική πόλη με τη σημερινή ονομασία Ιβαΐλοβγκραντ. Στο παρελθόν όμως ήταν μια μεγάλη κωμόπολη με ανθούσα ελληνική παρουσία και έδρα μητρόπολης. Βρίσκεται κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, ακριβώς απέναντι από το ελληνικό χωριό Δοξιπάρα, όπου ανακαλύφθηκαν σε τύμβο μέσα, άμαξες και σκελετοί. Απέχει περίπου 38 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Διδυμοτείχου.

                Κατά το 1790 το Ορτάκιοϊ καταστράφηκε από τους Κιρτζαλήδες ληστές (Για το φαινόμενο των Κιρτζαλήδων ληστών βλέπε στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2012/05/blog-post_17.html#more  . Αργότερα και στα τέλη του 19ου αιώνα με αρχές του 20ου η πόλη αριθμούσε περισσότερους από 3.000 Έλληνες κατοίκους. Από το 1859, το Ορτάκιοϊ έγινε η έδρα της Μητρόπολης Λιτίτζης. Στην πόλη υπήρχε μια αστική σχολή, ένα παρθεναγωγείο και ένα νηπιαγωγείο.

Η επίσκεψη Αντενάουερ στην Ελλάδα, το 1954

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_08/09/2013_532702

*Ο Αντενάουερ, επισκέπτεται την Σαντορίνη. 

Ο αρχαιολόγος παππούς του υπήρξε ο πρώτος ανασκαφέας του νησιού 

*Στο τραπέζι η εξωτερική πολιτική

και η οικονομική συνεργασία

υπό τη βαριά σκιά

του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου 59 χρόνια πριν

Του Δημήτρη Κ. Αποστολόπουλου*

          Με δεδομένη την «ιστορική υποθήκη» της ναζιστικής κατοχής ξεκινούσε η επανασύναψη των σχέσεων Ελλάδας και Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

          Παρά τις μεγάλες απώλειες του πληθυσμού, που ήλθαν ως αποτέλεσμα των βίαιων αντιποίνων και του λιμού, αλλά και τις τεράστιες υλικές καταστροφές σε υποδομές, πόλεις και χωριά, οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της χώρας θα έδειχναν καλή πίστη, πιστεύοντας ότι η νέα Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας διέφερε ριζικά από το Τρίτο Ράιχ. Ηδη τον Οκτώβριο του 1950 ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, Γεώργιος Παπανδρέου, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη Δυτική Γερμανία με στόχο- πέρα από τις γενικότερες οικονομικές επαφές- να ξανακερδίσουν τα ελληνικά καπνά την παραδοσιακή τους θέση στη γερμανική αγορά, στόχος που επιτεύχθηκε με την υπογραφή σχετικής συμφωνίας.

Ελληνική τηλεόραση: Δεσποινίς, ετών πενήντα!

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=527240&wordsinarticle=

*Το εμβληματικό κτίριο της ελληνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης

*Άργησε αλλά ιδρύθηκε 

ως ισχυρός αντίπαλος

στην αγαπημένη συνήθεια των Ελλήνων 

να... πολιτικολογούν!

Της κ. Φωτεινής Τομαή

            Ποιος θα μπορούσε σήμερα να πιστέψει ότι η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα της Ευρώπης που ως τα μέσα της δεκαετίας του ’60 παρέμενε χωρίς κρατική τηλεόραση; Είναι γι’ αυτό ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στην ίδρυσή της και που ασφαλώς συνδέονταν με την άσκηση πολιτικής επιρροής στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων.
            Αν και δεν συμπεριλαμβανόταν στις άμεσες προτεραιότητες οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας μετά τον πόλεμο η ίδρυση ελληνικής κρατικής τηλεόρασης, η ανάγκη της προέκυψε, προσλαμβάνοντας μάλιστα επιτακτικό χαρακτήρα, τη δεκαετία έξαρσης του Ψυχρού Πολέμου, όταν ακόμη και τα Σκόπια έφτασαν να διαθέτουν τηλεοπτικό σταθμό στις πόλεις Μοναστήρι και Πρίλεπ, όπως πληροφορούσε με έγγραφό του ο τότε διευθύνων το γενικό προξενείο μας Κ. Ζαχαρόπουλος (ΑΠ 2287, Σκόπια, 4 Νοεμβρίου 1959).  

ΠΑΣΟΚ: Η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_01/09/2013_531882

*Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ανακοινώνει τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη 1974

*Μια μαρτυρία για τους μύθους 

και τις αλήθειες

που συνοδεύουν την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ

από τον Ανδρέα Παπανδρέου

Του Κώστα Χρ. Ανδρουτσόπουλου*

          Χρόνια τώρα έχει «κατασκευαστεί» η βεβαιότητα ότι η ίδρυση νέου κόμματος μετά τη μεταπολίτευση ήταν αναγκαία και αναπόφευκτη και ότι χάρη στη δημιουργία του ΠΑΣΟΚ ενώθηκε εν συνεχεία η «Δημοκρατική Παράταξη» και το 1981 ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που είχε διαμορφωθεί τις μέρες της μεταπολίτευσης. 

          Η 3η του Σεπτέμβρη του 1974 δεν προέκυψε όμως από παρθενογένεση. Προϋπήρξαν γεγονότα, πολλές φορές φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, που οδήγησαν στη δημιουργία κατά τη μεταπολίτευση νέου κόμματος (Κινήματος για να είμαι σύμφωνος με την επαναστατική ορολογία της εποχής εκείνης).