Η ΒΟΥΛΗ ΑΡΧΙΖΕΙ... ΝΕΟ-ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΙΚΑ!!!!

          Η Βουλή που προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές  «φουλάρει» τις μηχανές  της για να παράγει νομοθετικό έργο…        

          Δυστυχώς οι ελπίδες του λαού, είναι περιορισμένες. Κανένας πλέον δεν πιστεύει, πως το έργο της νέας Βουλής θα ανακουφίσει το λαό ο οποίος έχει πληγεί ποικιλότροπα… Το μαρτυρούν άλλωστε τα εκκαθαριστικά της εφορίας, που καταφτάνουν αυτές τις μέρες σωρηδόν στα νοικοκυριά.

          Αντί άλλων σχολίων, θα παραθέσω ένα μέρος από ένα έμμετρο σχόλιο του Π.Π.Πηγαδιώτη, διευθυντή του «Νέου Αριστοφάνη» που δημοσιεύθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1896.

          Προσέξτε ιδιαίτερα τις τελευταίες αράδες του στιχουργήματος αυτού

          Αδέρφια, βοήθειά μας….

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η έξοδος των πολιτικών προσφύγων, το 1949

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/07/2012_489090

*Πολιτικοί πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στην τότε Τσεχοσλοβακία

*Με την ήττα του ΔΣΕ, 56.000,

αντάρτες και άμαχοι,

εγκατέλειψαν την Ελλάδα

και εγκαταστάθηκαν

σε Αν. Ευρώπη και Τασκένδη

Του Χρήστου Xρηστίδη*

Καημένη Αγάθη, πόση λαχτάρα είχε

να γυρίσει πίσω, λέει ο Παρασκευάς.

Μετά εκατό, μετά διακόσια χρόνια,

οι επισκέπτες του νεκροταφείου

θα αναρωτιούνται τίνος είναι αυτοί

οι ξενόγλωσσοι τάφοι...

Μιας γριάς κι ενός μικρού κοριτσιού κοντά της...

Έλλη Αλεξίου, Με τη Λύρα

          Το σύνθετο πλέγμα των σχέσεων μεταξύ νικητών και νικημένων του εμφυλίου πολέμου απετέλεσε αναμφισβήτητα βασικό στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.

          Οι διαιρέσεις και οι αποκλεισμοί στοίχειωσαν μια χώρα και επηρέασαν καταλυτικά τις αντοχές των δεσμών μιας κοινωνίας που προσπαθούσε να αναρρώσει από το τραύμα του νέου διχασμού. Την ίδια στιγμή, ένα διαφορετικό δράμα εκτυλισσόταν εκτός συνόρων: το δράμα των ηττημένων που κλήθηκαν να οργανώσουν τη ζωή τους εκ νέου, και μάλιστα εκτός Ελλάδος.

          Η λήξη του εμφυλίου πολέμου, τον Αύγουστο του 1949, σηματοδότησε την έναρξη του νέου αυτού κεφαλαίου που αφορούσε τη μαζική έξοδο και την προσπάθεια εγκατάστασης δεκάδων χιλιάδων προσφύγων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν. 

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ ΜΑΧΜΟΥΤ Β΄ ΤΟ 1826

*Ο σουλτάνος Μαχμούτ Β', που εξολόθρευσε τους γενίτσαρους το 1826

Λουτρό αίματος στην Κωνσταντινούπολη

που έμεινε στην τουρκική  ιστορία 

ως "Ευοίωνον Γεγονός"

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Τα σώματα των γενιτσάρων, που είχε θεσπίσει η Οθωμανική αυτοκρατορία, αποτελούσαν αφύσικο γεγονός, αφού η στελέχωσή τους βασίστηκε στο απεχθές παιδομάζωμα, ενώ η συνεχής παραχώρηση προνομίων τα κατέστησε αντίπαλο πόλο της σουλτανικής εξουσίας, την οποία αμφισβήτησαν κατ’ επανάληψη.

Η ιστορία του παιδομαζώματος είναι γνωστή στους υπόδουλους Ορθόδοξους λαούς, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 και δεν θα αναφερθούμε σ’ αυτήν. Η ονομασία γενίτσαροι υποδηλώνει την φιλοσοφία αυτών των σωμάτων που τα επάνδρωναν παιδιά από το παιδομάζωμα. Γενίτσαροι σημαίνει «γενί τσερί» δηλαδή «νέα στρατεύματα».

Η ανείπωτη λύπη αυτών που έχαναν τα παιδιά τους στο μισητό παιδομάζωμα (ντεβσιρμέ) έχει καταγραφεί σε ένα δημοτικό τραγούδι της Ηπείρου, που αξίζει να το αναφέρουμε εδώ:

Η λήξη του ελληνικού Εμφυλίου, το 1949

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_08/07/2012_488352

*Σκηνές από τις μάχες που έδινε ο εθνικός στρατός

*Στις 28 Αυγούστου 1949 ο Ζαχαριάδης

έδωσε τη διαταγή

για γενική υποχώρηση του ΔΣΕ

στην Αλβανία 63 χρόνια πριν

Του Βασιλείου Kόντη*

          Τον χειμώνα του 1948 στην ελληνική κυβέρνηση επικρατούσε μεγάλη απογοήτευση, ιδιαίτερα μετά τις επιτυχίες που είχε ο Δημοκρατικός Στρατός την περίοδο αυτή. Μάλιστα ο βασιλιάς Παύλος επιθυμούσε μια κυβέρνηση, της οποίας θα ηγείτο ο Αλέξανδρος Παπάγος και θα περιλάμβανε τον Σπύρο Μαρκεζίνη, που θα κυβερνούσε εξ ονόματός του, χωρίς αναγκαστικά να έχει τη συγκατάθεση ή την υποστήριξη της Βουλής και πίστευε ότι η αμερικανική κυβέρνηση ήταν σύμφωνη.

          Οι πρεσβευτές όμως των ΗΠΑ και Βρετανίας αντιτάχθηκαν στην ιδέα μιας κυβέρνησης Παπάγου- Μαρκεζίνη και ο βασιλιάς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό του. Βέβαια ο φόβος μιας δικτατορίας ανάγκασε τους πολιτικούς αρχηγούς να ξεπεράσουν τα κομματικά και προσωπικά συμφέροντα και, στις 20 Ιανουαρίου 1949, σχημάτισαν κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας υπό τον Σοφούλη με τη συμμετοχή όλων των μη αριστερών κομμάτων. Την ίδια στιγμή ο Παπάγος οριζόταν αρχιστράτηγος του Εθνικού Στρατού.

62) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΡΑΚΤΙΒΑΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

*Πορτρέτο του Κωνσταντίνου Ρακτιβάν 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Διαπρεπής νομικός και πολιτικός ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν, αναδείχθηκε Πρόεδρος της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1924. Ακολούθησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, υπηρέτησε ως υπουργός σε διάφορα υπουργεία και υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν γεννήθηκε το 1865 στο Μάντσεστερ, όπου είχε επεκτείνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα ο πατέρας του Δημήτριος, εύπορος έμπορος υφασμάτων από τη Βέροια, αλλά εγκατεστημένος στην Κωνσταντινούπολη.

Το «ζήτημα των παιδιών» στον Εμφύλιο

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_01/07/2012_487564

 *Ατελείωτες πορείες παιδιών για να περάσουν τα σύνορα...

*Το «παιδομάζωμα» από το ΚΚΕ

και το «παιδοφύλαγμα» της Φρειδερίκης

Του Λουκιανού Χασιώτη*

          Ο ρόλος των παιδιών στον ελληνικό Εμφύλιο δεν αποτελεί άγνωστο θέμα για όσους έζησαν ή μελέτησαν τα γεγονότα της εποχής, μολονότι απασχόλησε συστηματικά την ιστοριογραφία μόλις τις τελευταίες δεκαετίες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε αποτελέσει αντικείμενο της εκατέρωθεν προπαγανδιστικής εκστρατείας.

          Το «ζήτημα των παιδιών» αναδείχθηκε σε συστατικό στοιχείο της εθνικοφροσύνης, της οποίας η ορολογία στην περίπτωση αυτή τελικά επικράτησε: η επιχείρηση του ΚΚΕ για τη μετακίνηση Ελληνόπουλων στις Λαϊκές Δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης έμεινε γνωστή ως «παιδομάζωμα», ενώ η αντίστοιχη εκστρατεία του κυβερνητικού στρατοπέδου για τη συγκέντρωση παιδιών από τις εμπόλεμες περιοχές στις «παιδοπόλεις» της βασίλισσας Φρειδερίκης ως «παιδοφύλαγμα». 

Η πορεία της Θράκης ανά τους αιώνες μέσα από ψηφιοποιημένους χάρτες

*Σημαντική έκθεση από σήμερα

στην Κομοτηνή, έως 9 Ιουλίου

       Η ευρύτερη Θράκη είναι σήμερα μοιρασμένη ανάμεσα στην Ελλάδα, την Βουλγαρία και την Τουρκία. Στην επικράτειά της πληθυσμοί βρήκαν καταφύγιο, ήκμασαν και πολλές φορές ξεριζώθηκαν και αναγκάστηκαν να στήσουν και πάλι τη ζωή τους στην καινούργια πατρίδα.

          Την πορεία της Θράκης ανά τους αιώνες, τις αλλαγές στα γεωγραφικά όρια, τα ιστορικά γεγονότα, αλλά και την περιπλάνηση των ανθρώπων αποτυπώνουν οι ψηφιοποιημένοι χάρτες της έκθεσης «Από τον Στρυμόνα ως τον Εύξεινο Πόντο», που εγκαινιάζεται σήμερα στην Κομοτηνή και διοργανώνεται από τον Σύλλογο Εβριτών Ροδόπης και την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης.

1879: Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

*Ο Διονύσιος, θύμα του φανατισμού των Βουλγάρων 

*Βουλγαρική επίθεση και κατά

του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου 
Μεθόδιου Αρώνη

Γράφει ο Παντελής Στεφ Αθανασιάδης

          Η λήξη της περιπέτειας του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1878 υπήρξε άκρως δραματική για τους Έλληνες της Θράκης.

          Η νίκη του «ξανθού γένους» των Ρώσων στον πόλεμο αυτό, είχε αναπτερώσει τις ελπίδες των Ελλήνων για πολιτική απελευθέρωση και απόκτηση δικαιωμάτων. Οι ελπίδες τους σύντομα διαψεύσθηκαν γιατί οι Ρώσοι εφαρμόζοντας την πολιτική του πρεσβευτή τους στην Κωνσταντινούπολη ναύαρχου Ιγνάτιεφ για επιβολή Πασλαβισμού, έδωσαν προβάδισμα στα αιτήματα των Βουλγάρων, οι οποίοι ήδη εκινούντο δραστήρια σε όλα τα επίπεδα, θρησκευτικά και κοινωνικά, εκτοπίζοντας τους Έλληνες. Είχε επέλθει ήδη από το 1872 και το εκκλησιαστικό βουλγαρικό σχίσμα, γεγονός που φανάτιζε τα πλήθη.

          Οι αποφάσεις του συνεδρίου του Βερολίνου για αποχώρηση των Ρώσων από τα κατακτημένα Οθωμανικά εδάφη, προκάλεσε φόβους στους Βουλγάρους, ότι οι Τούρκοι επανερχόμενοι θα προέβαιναν σε πράξεις αντεκδίκησης εις βάρος τους, γιατί είχαν συνταχθεί με της Ρώσους κατακτητές.

Η διαχείριση του τέλους του Εμφυλίου από το ΚΚΕ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_24/06/2012_486749

*Οι εφημερίδες αναγγέλουν το τέλος του εμφυλίου πολέμου

*Η εντολή Στάλιν για λήξη των επιχειρήσεων

και η απόφαση για «το όπλο παρά πόδα»

Του Νίκου Mαραντζίδη*

Στις 27 Αυγούστου 1948, μετά δηλαδή τις μάχες στον Γράμμο και την υποχώρηση στο Βίτσι, η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση δημιούργησε με τον υπ’ αριθμ. 17 νόμο, το Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο του ΔΣΕ, που: «εξετάζει τη στρατιωτικο-πολιτική κατάσταση και τα ζητήματα της οργάνωσης και διοίκησης του Στρατού και αποφασίζει για τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων».

Στην πραγματικότητα, η συγκρότηση του Ανώτατου Πολεμικού Συμβουλίου ήταν απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, δύο ημέρες νωρίτερα με στόχο την περιθωριοποίηση του Μάρκου Βαφειάδη, την οργανωτική ανασυγκρότηση και τον στενότερο ακόμη έλεγχο της ηγεσίας του κόμματος πάνω στον ΔΣΕ.

1873: ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ

*Παλαιά φωτογραφία του Διδυμοτείχου. Αριστερά ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αθανασίου

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, η παρουσία ενός Μητροπολίτη σε μια επαρχιακή πόλη ήταν σημαντικό γεγονός, λόγω του σημαίνοντος εθναρχικού ρόλου της Εκκλησίας.

          Ο Μητροπολίτης που έπαιζε ταυτόχρονα το ρόλο του Ποιμενάρχη αλλά και του πολιτικού εκπροσώπου των υποδούλων, έχαιρε υπολήψεως από τις τοπικές αρχές και φυσικά είχε την αγάπη του ποιμνίου του.

          Βέβαια τα πράγματα, δεν ήταν πάντα ειδυλλιακά και η Εκκλησία πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος σε πολλές περιπτώσεις, όταν οι κατακτητές έδειχναν το πραγματικό πρόσωπό τους.

          Σήμερα, για χάρη των συμπατριωτών μου Διδυμοτειχιτών θα αφηγηθώ την έλευση ενός νέου Μητροπολίτη στην πόλη το 1873. Πρόκειται για την Μητροπολίτη Σωφρόνιο προερχόμενο από την Μητρόπολη Ικονίου. Η τοποθέτησή του στο Διδυμότειχο έγινε την 1^η Μαΐου 1873, όταν ο Μητροπολίτης Διονύσιος μετατέθηκε στην Αδριανούπολη. Με το όνομα Σωφρόνιος, στον μακρύ κατάλογο των Μητροπολιτών Διδυμοτείχου προϋπήρξαν και άλλοι δύο Ποιμενάρχες  το 1565 και το 1601.

Εγκλωβισμός στα αφηγήματα των ηρώων και του τρόμου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100003_17/06/2012_485833

*Εμφύλιος:Τάφοι παντού...

*«Τι είναι η Ιστορία εκτός από 

ένας συμφωνημένος μύθος»;

Ναπολέων Βοναπάρτης

Του Θανάση Δ. Σφήκα*

          «Αποτιμώντας», και όχι «αποτίμηση», εφόσον η διαδικασία της αποτίμησης ενός ιστορικού φαινομένου συχνά αποδεικνύεται προσαρμοστική στις παρανοήσεις, τις επιθυμίες, τους φόβους και τις ελπίδες όσων έπονται. Για τον λόγο αυτό απαιτεί κάποιες προϋποθέσεις.

           Όμως σε έναν χώρο όπου περισσεύουν οι κανονιστικοί λόγοι, οι προϋποθέσεις εδώ ας εκληφθούν όχι ως άλλη μια απόπειρα κανονάρχησης, αλλά ως δύο απέλπιδα διαβήματα προς διερεύνηση μιας μάλλον ανέφικτης συνεννόησης για το τι, το πού, το πότε, και το γιατί του παρελθόντος.

          Για το πρώτο διάβημα, ας τεθεί έστω ως υπόθεση εργασίας ότι «ιστορίες» του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου γραμμένες από διαφορετικές «οπτικές», ενδεχομένως έχουν διαφορετική δομή και αρκετές αποκλίσεις σε πολλά σημεία. 

Ο Εμφύλιος σε ιστορική τροχιά

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100003_17/06/2012_485833

*Ανταρτικός οπλισμός στη Ροδόπη, που έπεσε στα χέρια του εθνικού στρατού

*Ερευνητικές προσεγγίσεις

της δεκαετίας του 1940

από δύο μελετητές,

σε μια κρίσιμη

για το μέλλον της Ελλάδας συγκυρία

Του Στέφανου Χελιδόνη

          Έχουν περάσει 63 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Πολλές από τις πληγές του έχουν κλείσει, άλλες όμως με τον καιρό έχουν μολυνθεί και πλέον, αν η ασθενής κοινωνία μας δεν λάβει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, απειλούν να την οδηγήσουν σε αργό θάνατο.

          Τώρα σαφώς δεν βρισκόμαστε σε εμφύλιο, παρόλο που η εμφυλιοπολεμική ρητορική έχει εσχάτως φουντώσει. Το πλαίσιο της ελληνικής κρίσης το 2012 είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο της δεκαετίας του 1940 και οι λύσεις της σημείο αναφοράς πρέπει να έχουν το μέλλον και όχι το παρελθόν.

Οι συμμαχικές κυβερνήσεις του Εμφυλίου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_10/06/2012_485021

*Η λήξη του Εμφυλίου Πολέμου

*Οι ΗΠΑ απαίτησαν ευρύτερη

πολιτική συναίνεση με την απειλή

διακοπής της βοήθειας στην Ελλάδα

Της κ. Κωνσταντίνας Ε. Μπότσιου*

          Όταν εξαγγέλθηκε το Δόγμα Τρούμαν, στις 12 Μαρτίου 1947, ήταν εμφανές ότι η Ελλάδα θα κατέρρεε χωρίς ξένη βοήθεια. Κρίσιμο παράγοντα για την αμερικανική στήριξη αποτελούσε η βούληση των ίδιων των Ελλήνων να αντισταθούν στην κομμουνιστική πίεση.

          Αν, αντιθέτως, ο κομμουνισμός αποτελούσε πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα, θα απέβαιναν μάταιες οι οικονομικές θυσίες που απαιτούσε από τους Αμερικανούς πολίτες το πρόγραμμα αρωγής και, άρα, το Κογκρέσο δεν νομιμοποιούνταν να τις εγκρίνει.

          Καθρέφτης της λαϊκής βούλησης ήταν η ελληνική Βουλή. Είχε προέλθει με απλή αναλογική από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 σε συνθήκες αποχής της κομμουνιστικής Αριστεράς και ορισμένων άλλων μικρών κομμάτων. 

Η ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΚΟΙΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ- ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

*Η φωτογραφία είναι του 1922, όταν περνούσαν στη δυτική όχθη του Έβρου οι διωγμένοι άδικα από τις πατρογονικές τους εστίες, Ανατολικοθρακιώτες. 

«Ἕβρος ποταμός ἐστι τῆς Θρᾴκης.

Ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον Ῥόμβος,

τὴν προσηγορίαν εἰληφὼς

ἀπὸ τῆς συστροφῆς τῆς καταφορᾶς τοῦ ὕδατος…»

(Τιμόθεος στο  ΙΑ΄ βιβλίο  «Περὶ Ποταμῶν»).

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Το χειμώνα κάθε χρόνο, όλοι γνωρίζουμε ότι πλημμυρίζει ο ποταμός Έβρος, που κατακλύζει απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις προκαλώντας τεράστιες καταστροφές και απειλώντας πολλά χωριά.

          Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα του ποταμού αυτού. Η διάνοιξη της κοίτης του ώστε τα νερά να μην πλημμυρίζουν, αλλά να ρέουν κανονικά προς τη θάλασσα.

Ο Έβρος που πηγάζει από το όρος Ρίλα της Βουλγαρίας, διατρέχει οριζόντια τη χώρα αυτή και μετά στρέφεται κάθετα προς νότια κατεύθυνση και εκβάλει στο Θρακικό Πέλαγος μεταξύ Αίνου και Αλεξανδρουπόλεως, σχηματίζοντας ένα εκτεταμένο λιμνοβαλτώδες Δέλτα με πλούσια πανίδα.

Το συνολικό μήκος του ποταμού είναι 515 χιλμ. Από αυτά το 203 χιλμ. Αποτελούν σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και τα 15 χιλμ. Σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. 

61) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

*Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μιλώντας στη Βουλή

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μεγάλος πολιτικός ηγέτης που συνέδεσε το όνομά του με ορισμένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, διετέλεσε και Πρόεδρος της Βουλής για βραχύτατο διάστημα, το 1924. 

Είναι άγνωστο στους πολλούς, αλλά ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τιτάνια μορφή του Νέου Ελληνισμού, που κυριάρχησε στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας επί πολλά χρόνια, διετέλεσε για διάστημα μόλις 15 ημερών, τον Ιανουάριο του 1924 και Πρόεδρος της Βουλής. Ειδικότερα παρέμεινε στο αξίωμα του Προέδρου από τις 5 έως τις 20 Ιανουαρίου 1924 και αμέσως μετά τον διαδέχτηκε ο Κωνσταντίνος Ρακτιβάν.

1912: ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ!!!

*Η κορύφωση: Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει τη Θεσσαλονίκη

*Μια σύγκριση του ηρωικού παρελθόντος 

με το παρόν, φυγοστράτων πολιτικών 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Σήμερα μας φαίνεται απίστευτο, αλλά υπήρξαν εποχές, που αρκετοί βουλευτές και οι πρώην βουλευτές, έσπευδαν να καταταγούν εθελοντικά στο στράτευμα όταν η Ελλάδα κινδύνευε!!! ‘Όχι όπως στις μέρες μας με τους πολλούς αστράτευτους κοινοβουλευτικούς άνδρες…

Και αυτό φάνηκε κατά τρόπο μεγαλειώδη στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912- 1913, οι οποίοι διπλασίασαν τότε την Ελλάδα.

Αρκετοί βουλευτές τότε αλλά και πρώην βουλευτές χωρίς να υπολογίζουν τα προβλήματα της ηλικίας τους, έσπευσαν να καταταγούν και να πολεμήσουν δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους όπως για παράδειγμα, ο πρώην βουλευτής Κέρκυρας Λορέντζος Μαβίλης.

Σιωπηλός μάρτυρας της Ιστορίας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_27/05/2012_483429

*Το ταφικό μνημείο της οικογένειας Δηλαβέρη

*Η ξενάγηση στο Νεκροταφείο της Ανάστασης 

γίνεται αφορμή να γνωρίσουμε 

τον Πειραιά του 19ου αιώνα

Της Όλγας Σελλά

Λίγοι τα επιλέγουν, κι όμως, τα κεντρικά νεκροταφεία κάθε πόλης είναι συχνά η καλύτερη διαδρομή για να γνωρίσουμε την ιστορία ενός τόπου και των ανθρώπων που μετείχαν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική του ζωή. Γιατί παρότι είναι χώροι σιωπής, είναι εξαιρετικά εύγλωττοι.

 Αυτή την απλή σκέψη έκαναν ο Δήμος Πειραιά, ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας και το Ιστορικό Αρχείο της πόλης, και αποφάσισαν να ανοίξουν στο κοινό το ιστορικό Νεκροταφείο της Ανάστασης που ιδρύθηκε το 1909. Είναι ένας τόπος που δεν έχει να δείξει μόνο σπουδαία ταφικά μνημεία- εφάμιλλα σε αξία και κάλλος μ' εκείνα του Α΄ Νεκροταφείου της Αθήνας. 

Μέλπω Μερλιέ: Πρωτοπόρος εθνογράφος

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_27/05/2012_483416

*Η Μέλπω Λογοθέτη- Μερλιέ

                                          *Καίρια η συμβολή της Μέλπως Μερλιέ

 στη μελέτη του ελληνισμού της Μικρασίας

Presentation du Centre d’ Etudes d’ Asie Mineure. Recherches d’ Ethnographie
Εισαγωγή: Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης
εκδ. Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών

Της Ιωάννας Πετροπούλου*

Στα χρόνια του Μεσοπολέμου, μετά τη μικρασιατική ήττα, η Ελληνίδα Μέλπω Μερλιέ μαζί με τον φιλέλληνα σύζυγό της, Οκτάβιο Μερλιέ, ιδρύει το 1930 το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, πρωτοπόρο ερευνητική μονάδα για τη μελέτη τού πέραν του Αιγαίου ελληνισμού. 

Γνωστοί από την πολυσχιδή, καίρια συμβολή τους στα δημόσια πράγματα, οι Μερλιέ μπορούν να θεωρηθούν, δικαιωματικά, και εισηγητές της μικρασιολογίας, νεόκοπης τότε επιστήμης στη χώρα μας. Ακριβώς γι’ αυτό, η έκδοση την οποία παρουσιάζουμε εδώ έχει ειδικό ενδιαφέρον: 

Αρχαιολόγοι με ρεβόλβερ!!!

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=459311

*Η «Πύλη του Σειληνού» στο τείχος της αρχαίας πόλης με ανάγλυφη παράσταση (1913)

*Εκατό χρόνια αρχαιολογικών ερευνών στη Θάσο, 

σε ένα λεύκωμα γεμάτο αρχειακό υλικό, 

συγκεντρωμένο από πολλές γενιές 

επιστημόνων και καλλιτεχνών

Της Μαρίας Θερμού*

Τέσσερα καπέλα και ένα ρεβόλβερ. Ο νεαρός γάλλος αρχαιολόγος που έφθανε στις αρχές του 1920 στη Θάσο φέρνοντας στο μόλις πριν από λίγα χρόνια απελευθερωμένο νησί τις συνήθειες της εποχής, εκτός από τα καπέλα του (το φελλένιο, το ψάθινο, το πάνινο και την τραγιάσκα) είχε κρίνει σκόπιμο να έχει μαζί του και ένα όπλο. 

Στο τετράδιό του το μέλος της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής δεν εξηγεί τους λόγους αυτής της ανάγκης, όμως οι συνθήκες που επικρατούσαν στο φτωχό νησί ίσως και να τον φόβιζαν.

Πριν από λίγα χρόνια, Απρίλιο του 1911, είχαν αρχίσει οι ανασκαφές στη Θάσο χάρη στο τουρκικό φιρμάνι που είχε εξασφαλίσει η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή σε μία εποχή όπου απαιτούνταν αριστοτεχνικές «διπλωματικές» ενέργειες. 

60) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΛΟΜΒΑΡΔΟΣ- ΑΡΓΑΣΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

*Πορτρέτο του Κωνσταντίνου Λομβάρδου- Αργασάρη

Γράφει  ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Συνεχιστής της πολιτικής παράδοσης των Λομβάρδων, μεγάλης οικογένειας της Ζακύνθου, ήταν ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος- Αργασάρης. Αναδείχθηκε Πρόεδρος της Γ΄ Συντακτικής Συνέλευσης το 1921, το έργο της οποίας τερματίσθηκε κατ’ απαίτηση της Επανάστασης του 1922. 

          Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος- Αργασάρης, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1859. Ήταν ανιψιός του άλλοτε Προέδρου της Βουλής και πρωτεργάτη των επτανησιακών αγώνων Κωνσταντίνου Λομβάρδου, ο οποίος τον υιοθέτησε.

          Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Νάπολη της Ιταλίας. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του προσελήφθη σε μεγάλη τράπεζα της Κωνσταντινούπολης.

"Balkan Worlds: Ottoman Past and Balkan Nationalism"

Tο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων και την προσάρτηση της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος διοργανώνει συνέδριο με τίτλο:

"Balkan Worlds: Ottoman Past and Balkan Nationalism".

Το Συνέδριο θα διεξαχθεί στους χώρους του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στις 5-7
Οκτωβρίου 2012. 

Τα εκατό «πλοία της Ελευθερίας»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_13/05/2012_482126

 *Το θρυλικό πλοίο Λίμπερτι

*Η αγορά των αμερικανικών Λίμπερτι

από τους Έλληνες εφοπλιστές

αποτέλεσε τη βάση της αναγέννησης

της ναυτιλίας μας

Της Τζελίνας Χαρλαύτη*

Τον Απρίλιο του 1947 παρελήφθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες από Έλληνες εφοπλιστές τα τελευταία από τα εκατό πλοία Λίμπερτι που πωλήθηκαν από την αμερικανική κυβέρνηση με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.

Πλοία Λίμπερτι ή πλοία της «Ελευθερίας» ναυπηγήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο τέλος του πολέμου, ένα τμήμα από αυτά τα πλοία πωλήθηκαν σε ιδιώτες συμμαχικών δυνάμεων με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Ανάμεσα στους κύριους αγοραστές υπήρξαν οι Έλληνες εφοπλιστές.

Η επιλογή αγοράς των «ευλογημένων πλοίων», όπως τα αποκάλεσαν, έθεσε «τον θεμέλιον λίθον για το μεταπολεμικό ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα».