1943: Η μαύρη Ναζιστική Κατοχή στη Θράκη

*Ο νομάρχης Έβρου Σταύρος Ευταξίας, με Γερμανούς αξιωματικούς σε δημόσια εκδήλωση (Αρχείο Γιώργου Αγγέλη) 

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

 

Το 1943, ήταν ένας ακόμα χρόνος, που η Θράκη όπως και όλη η Ελλάδα, στέναζε κάτω από την μπότα τριών κατακτητών, Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Ειδικότερα δύο νομοί της Θράκης (Ροδόπης και Ξάνθης) όπως και η Ανατολική Μακεδονίας, παραχωρήθηκαν από τους Γερμανούς στους συμμάχους τους Βουλγάρους, που προσπάθησαν να αλλοιώσουν ην εθνογραφική σύνθεση του πληθυσμού, εποικισμούς και άλλα βίαια μέτρα.

Κορυφαίο γεγονός του 1943  ήταν η άγρια εκτέλεση από τους αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ του καπετάν Οδυσσέα (Γαλεάδη) Καυκάσιου καπνεργάτη από την Ξάνθη, του ταγματάρχη Γεώργιου Σταθάτου, με τρόπο ειδεχθή και παρά το γεγονός ότι ο Σταθάτος είχε συμφωνήσει να συνεργασθεί με τους αντάρτες (Λεπτομέρειες για το θάνατο του Σταθάτου μπορείτε να βρείτε στο https://sitalkisking.blogspot.com/2021/01/1943.html). Η φοβερή και βάρβαρη αυτή δολοφονία έγινε στις 23 Δεκεμβρίου 1943, στα υψώματα της Δαδιάς. Μαζί με το Σταθάτο εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο και άλλα 11 άτομα, που τελικά αποκεφαλίστηκαν και τα κεφάλια τους εκτέθηκαν στο δημόσιο δρόμο Σουφλίου- Αλεξανδρούπολης. Η σορός του αείμνηστου Σταθάτου, δεν βρέθηκε ποτέ!!!

*Η βουλγαρική κατοχή στην Αλεξανδρούπολη

Ταύτιση Γερμανών και Βουλγάρων

 

Οι Βούλγαροι είχαν ταυτιστεί με τους Ναζιστές σε όλα σχεδόν… 

Ένας Βούλγαρος Εβραίος, άγνωστης αξιοπιστίας, που επισκέφθηκε τη Βουλγαρία, τον  Ιανουάριο του 1943 πληροφόρησε τις Αμερικανικές Υπηρεσίες Πληροφοριών, ότι οι Εβραίοι της Ξάνθης, Καβάλας, Δράμας και Δεδέαγατς έχουν σταλεί στην Πολωνία.  Κανένας Βούλγαρος Εβραίος δεν έχει σταλεί μέχρι τότε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Οι Εβραίοι της Φιλιππούπολης (Πλόβντιβ), του Κουστεντίλ και της Ιάμπολης (Γιάμπολ) συγκεντρώθηκαν ένα πρωί και επιβιβάστηκαν σε φορτηγά για να φύγουν, αλλά αργότερα ήρθαν διαταγές να απελευθερωθούν. Λέχθηκε τότε ότι ο Μητροπολίτης της Φιλιππούπολης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωσή τους.

Ο Γερμανός πρέσβης Μπέκερλς, βρίσκονταν πίσω από τον Γκαμπρόφσκι, υπουργό Εσωτερικών, τον Μπέλλεφ επίτροπο για Εβραϊκά Θέματα (ο τελευταίος στάλθηκε στη Γερμανία ειδικά για να μελετήσει τα εβραϊκά «μέτρα» στο αντιεβραϊκό τους κράτος). Ο γνωστός συνταγματάρχης Πάντεφ είναι ένας άλλος Βούλγαρος που είχε διαπράξει πολλές βιαιότητες εναντίον των Εβραίων.

 Ένα μεγάλο εργοστάσιο στο Κάρλοβ, που οι Γερμανοί είχαν αποθηκεύσει υλικά τους κάηκε από σαμποτέρ στις αρχές του 1943.

Από άλλο έγγραφο της συλλογής Vlanton πληροφορούμαστε ότι στις 3 μ.μ. της 3ης Μαρτίου 1943, όλοι οι Εβραίοι της Αλεξανδρούπολης συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε άγνωστους προορισμούς.

Επίσης όλοι οι Έλληνες της Αλεξανδρούπολης ενημερώθηκαν ότι έπρεπε να αναχωρήσουν πριν από το τέλος Μαρτίου. Διαφορετικά θα ήταν υποχρεωμένοι να αποκτήσουν τη βουλγαρική υπηκοότητα!!!

*Βούλγαροι στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης

Χειρότερος και από τους Ναζί…

 

Τον Ιανουάριο του 1943 έφτασε στις Αμερικανικές υπηρεσίες η πληροφορία ότι ο Βούλγαρος νομάρχης της Αλεξανδρούπολης απαλλάχθηκε οριστικά από τη θέση του και μετατέθηκε, λόγω διαφωνίας του για την πολιτική που ακολούθησαν οι Γερμανοί. Ο Βούλγαρος επέμενε στην υιοθέτηση των αυστηρών μέτρων που είχε εφαρμόσει κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Δράμα. Η βουλγαρική μετανάστευση συνεχίζονταν, αλλά σε μικρότερο βαθμό από ό,τι τους τελευταίους μήνες.

Από πηγή άγνωστης αξιοπιστίας, η Αμερικανική Υπηρεσία έλαβε αναφορά, σχετικά με στρατιωτικές υποθέσεις στην Κατεχόμενη Θράκη.

Στις 23 Ιανουαρίου 1943, ένα αυτοκίνητο με τρεις Γερμανούς και δύο Βούλγαρους αξιωματικούς, που προέρχονταν από την κατεύθυνση του Ορτάκιοϊ έφτασε στις Καστανιές, όπου οι αξιωματικοί παρέμειναν για μισή ώρα και στη συνέχεια έφυγαν για το Ορτάκιοϊ.

Στα Μαράσια υπήρχε μια Γερμανική Κομανταντούρ και ένα Βουλγαρικό Αρχηγείο Μυστικής Αστυνομίας. Υπήρξε η ιδέα να σχηματιστούν ομάδες τριάντα χωροφυλάκων υπό έναν Γερμανό αξιωματικό για δράση εναντίον των ανταρτών.

Στον νομό  Έβρου, οι Γερμανοί στρατιώτες βρίσκονταν σε κατάσταση νευρικής ανησυχίας.  Ένας Γερμανός στρατιώτης στο Διδυμότειχο, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από άδεια στη Γερμανία, αυτοκτόνησε επειδή η οικογένειά του είχε πέσει θύμα αεροπορικών επιδρομών και το σπίτι του είχε καταστραφεί.

Στις βουλγαροκρατούμενες περιοχές δεν σταμάτησε η μεταφορά Ελλήνων στα «ντουρντουβάκια» δηλαδή στα καταναγκαστικά έργα της Βουλγαρίας. Έλληνες από 15 έως 60 ετών είχαν κληθεί το Μάιο του 1943 στην Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη με διατάγματα πολιτικής επιστράτευσης. Μεταφέρονταν κυρίως στη Βουλγαρία για κατασκευή δρόμων. Η μεταχείριση των Ελλήνων στην Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη είχε επιδεινωθεί. Δεν τους επιτρέπονταν να αναλαμβάνουν τίποτα άλλο εκτός από χειρωνακτική εργασία. Τους επιτρέπονταν λίγο νερό, οι μερίδες τροφίμων τους είχαν μειωθεί, και καύσιμα και ηλεκτρισμός δεν τους παρέχονταν.

 

*Το Διδυμότειχο κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής

Η Βουλγαρική προπαγάνδα

 

Η Βουλγαρική προπαγάνδα, που διαδίδονταν στα κατεχόμενα στις ελληνικές περιοχές, επαινούσε έντονα τα Βουλγαρικά επιτεύγματα στις κατεχόμενες επαρχίες της Ελλάδας. Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Pariser Zeitung» στις 2 Ιανουαρίου 1943 στο Παρίσι, επαινούσε τις βελτιώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη από την κυβέρνηση της Βουλγαρίας αριθμώντας τα ακόλουθα:

Ίδρυση 2150 σχολείων. Ίδρυση εθνικού θεάτρου στη Δράμα και Καβάλα. Ίδρυση εθνικής βιβλιοθήκης στην Κομοτηνή.  Επέκταση σιδηροδρομικού δικτύου. Βελτίωση του φωτισμού σε πόλεις και χωριά. Βελτίωση στην καλλιέργεια καπνού και άλλων τοπικών προϊόντων. Εγκατάσταση 200.000 Βουλγάρων (που προηγουμένως… εξορίστηκαν από την ελληνική κυβέρνηση πριν από 20 χρόνια) στη νεοπροσαρτημένη επαρχία.

Η συνολική Βουλγαρική πολιτική απέβλεπε στην εθνογραφική αλλοίωση των περιοχών που είχαν καταλάβει Έτσι στις 19 Μαΐου 1943 όλοι οι Έλληνες στην Αλεξανδρούπολη ενημερώθηκαν ότι μέχρι το τέλος Μαρτίου 1944  θα θεωρούνται ως έχοντες λάβει τη βουλγαρική υπηκοότητα!!!

Στην Ξάνθη και την Κομοτηνή, περίπου 800 νέοι Έλληνες είχαν συλληφθεί με την αιτιολογία ότι είναι κομμουνιστές. Αναφέρθηκε ότι θα κρατηθούν ως όμηροι. Παρόμοιες συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν και στην Αλεξανδρούπολη σε μικρότερη κλίμακα. Στα χωριά κοντά στην Αλεξανδρούπολη η κυκλοφορία απαγορεύεται μετά τις 7 μ.μ.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1943, Γερμανοί και Βούλγαροι εξέτασαν την περιοχή Δεδέ Κόσιου, που βρίσκεται ανάμεσα στις Καστανιές και στα Ρίζια. Σε αυτή τη θέση οι Βούλγαροι είχαν οχυρώσεις κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων. Οι ίδιοι Γερμανοί και Βούλγαροι εξέτασαν τη θέση Καρτάλ-Τεπές, ανάμεσα στα χωριά Στέρνα και Ρίζια. Μετά την αναγνώριση  των οχυρώσεων, οι Βούλγαροι έφυγαν με οχήματα προς Διδυμότειχο. Οι Βούλγαροι φορούσαν πολιτικά ρούχα. Την ίδια μέρα, άλλοι Γερμανοί αξιωματικοί, έφτασαν στις  Καστανιές. Εξέτασαν τον δρόμο ανάμεσα στο πρώην Ελληνικό στρατιωτικό φρουραρχείο και το περιβάλλον έξω από το χωριό.

Στις 15 Φεβρουαρίου, τρεις Γερμανοί αξιωματικοί μαζί με τρεις Βούλγαρους έφτασαν στις Καστανιές με πολιτικά ρούχα. Με επικεφαλής τον πρόεδρο του χωριού, επιθεώρησαν διάφορα κτίρια της κοινότητας, όπως και το τελωνείο, το οποίο διέθετε τέσσερα δωμάτια σε καλή κατάσταση. Σε αυτό το τελωνείο είχαν ήδη επισκευάσει παράθυρα και πόρτες που είχαν αφαιρεθεί από τους κατοίκους. Στις 19 Φεβρουαρίου 1943, Γερμανοί αξιωματικοί έφιπποι μαζί με τρεις Βούλγαρους έφτασαν στη θέση Χασάν Τεπέ, όλοι τους με πολιτικά ρούχα. Πέρασαν μισή ώρα εξετάζοντας τη θέση. Η θέση Χασάν Τεπέ βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Καβύλη και Νέα Βύσσα. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Αδριανούπολης από τους Έλληνες, το 1920, αυτή η θέση χρησιμοποιήθηκε από το Ελληνικό βαρύ Πυροβολικό για τον βομβαρδισμό της πόλης.

*Αντάρτες του ΕΛΑΣ Έβρου

Οι Γερμανοί ενοχοποιούσαν τους  Έλληνες

 

Σε κάποια φάση έγινε γνωστό ότι έχουν αναφερθεί διάφορα πατριωτικά σαμποτάζ στη Θράκη. Αυτά προέρχονταν από ανεξάρτητη πηγή η οποία ήταν σε στενή επαφή με την Νομαρχία Έβρου. Οι Αμερικανοί πληροφοριοδότες έμαθαν ότι ο νομάρχης Έβρου κλήθηκε στο Kreis-Kommandantur στο Διδυμότειχο. Η συνομιλία διήρκεσε δύο ώρες και αφορούσε κυρίως τις συχνές πράξεις σαμποτάζ στην περιοχή του Έβρου. Οι Γερμανοί επέμειναν ότι αυτές οι πράξεις σαμποτάζ διαπράχθηκαν από Έλληνες πατριώτες, αλλά ο νομάρχης υποστήριξε ότι ήταν έργο χυδαίας προπαγάνδας με σκοπό την ενοχοποίηση των Ελλήνων. Οι Γερμανοί παραπονέθηκαν επίσης ότι οι Έλληνες έδειχναν παθητική στάση απέναντί ​​τους. Ο νομάρχης έφυγε με την αίσθηση ότι αν συνέβαινε κάτι σε οποιονδήποτε από τους Γερμανούς στον Έβρο, δεν θα ήθελε να είναι υπεύθυνος για τα αποτελέσματα. Προφανώς όλοι φοβούνταν τα βάρβαρα αντίποινα των Ναζί…

 

*Από τα έγγραφα της συλλογής Vlanton (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ)

Τους ενδιέφεραν τα γουρούνια!!!

 

Από πηγή που την  θεωρούσαν αξιόπιστη οι Αμερικανοί, άντλησαν περί τις 16 Φεβρουαρίου 1943, τις πληροφορίες ότι στην περιοχή του Έβρου, οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να επιτάσσουν βοοειδή και χοίρους, τα οποία μεταφέρονταν με φορτηγά στο Διδυμότειχο. Στις Καστανιές για παράδειγμα επιτάχθηκαν τριάντα βόδια και πολλά γουρούνια. Δέκα γουρούνια τουλάχιστον επιτάχθηκαν από κάθε χωριό. Πολλά από αυτά επρόκειτο να σταλούν στη Μυτιλήνη και τη Θεσσαλονίκη.

Στα Μαράσια, η επίταξη πραγματοποιήθηκε από την Ελληνική Χωροφυλακή, αλλά οι Βούλγαροι κάτοικοι της περιοχής αντιστάθηκαν στην Γερμανική εντολή με τσεκούρια και άλλα εργαλεία διαθέσιμα. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι Βούλγαροι αγρότες διέφυγαν στη Βουλγαρία και άλλοι συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και στάλθηκαν στη Θεσσαλονίκη Η τιμή των γερμανικών μάρκων του Ράιχ στην περιοχή του Έβρου μειώθηκε από 400 δραχμές σε 60 δραχμές.

Στον  Ίασμο, κοντά στην Ξάνθη, εγκαταστάθηκαν 173 βουλγαρικές οικογένειες. Οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για τους έποικους και δεν τους επιτράπηκε να πάρουν τα υπάρχοντά τους ή τρόφιμα. Στη συνέχεια, έπρεπε να βρουν χώρο σε άλλα ελληνικά νοικοκυριά. Όλοι οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να σπείρουν τη γη τους, ακόμα και εκείνοι που δεν είχαν βόδια.

Οι Έλληνες λάμβαναν μόνο 200 γραμμάρια καλαμποκίσιου ψωμιού την ημέρα, εκτός από τις Τρίτες, όταν η μερίδα μειώνονταν στα 100 γραμμάρια. Άλλα τρόφιμα που μειώνονταν στη  αγορά καθημερινά, διανέμονταν αποκλειστικά στους Βουλγάρους μέσω καρτών.

*Μάιος 1943. Οι Εβραίοι του Διδυμοτείχου, οδηγούνται στο σιδηροδρομικό σταθμό για να μεταφερθούν με τρένα στα ναζιστικά  στρατόπεδα συγκέντρωσης

Το Ολοκαύτωμα «φτάνει» και στον  Έβρο

 

Στις 20 Φεβρουαρίου ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής του Σουφλίου, με τους αξιωματικούς του, έκαναν ειδική σύσκεψη. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, έγινε κατανοητό ότι σύντομα οι  Εβραίοι  του νομού Έβρου θα συγκεντρωθούν για μεταφορά στη Θεσσαλονίκη. Αναμένονταν διαταγή από το αρχηγείο του Αιγαίου.

Στις 3 Μαρτίου 1943, στην Αλεξανδρούπολη, κατά τις Αμερικανικές πληροφορίες,  συνελήφθησαν όλοι οι Εβραίοι και τα μέλη των οικογενειών τους. Ο Βούλγαρος νομάρχης Αλεξανδρούπολης έλαβε μέτρα και κατά του ελληνικού πληθυσμού. Από τις 3 Μαρτίου 1943, δεν επιτρεπόταν η είσοδος Ελλήνων ή Αρμενίων στα μεγαλύτερα καφέ ή εστιατόρια. Ο νομάρχης διέταξε επίσης οι Έλληνες να υποβάλουν γραπτή αίτηση εγκατάλειψης της περιοχής. Έφυγαν τότε πολλοί Έλληνες κυρίως προς τον γερμανοκρατούμενο νομό Έβρου. Η ημερομηνία απόκτησης βουλγαρικής υπηκοότητας για τους «Έλληνες υπηκόους» στην Αλεξανδρούπολη έχει παραταθεί έως τις 5  Νοεμβρίου 1943. Οι λίγοι εναπομείναντες Έλληνες στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης στρατολογούνταν για καταναγκαστική εργασία.

Σε πόλεις του νομού Έβρου, έπιπλα και είδη οικιακής χρήσης επιτάσσονταν και συγκεντρώνονταν στην Ορεστιάδα. Υπήρχε στον κόσμο η πληροφορία ότι αυτά τα έπιπλα θα σταλούν στη Γερμανία για διανομή στον πληθυσμό σε βομβαρδισμένες περιοχές και ότι παρόμοια μέτρα έχουν ληφθεί σε όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης.

Πριν από μερικές ημέρες έγινε γνωστό ότι  ο Βούλγαρος νομάρχης Αλεξανδρούπολης, Ιβάνοφ, ανακλήθηκε στη Σόφια. Το ηθικό των Βουλγάρων σε πτωτική τροχιά διαπίστωναν οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών και γνωστοποιούσαν  στην Ουάσιγκτον στις 22 Απριλίου 1943, τα ακόλουθα για ύπαρξη Βουλγαρικών στρατιωτικών δυνάμεων:

-Ορτάκιοϊ.  Ένα σύνταγμα.

-Μανδρίτσα.  Ένα τάγμα.

-Μικρό Δέρειο. Ένας λόχος.

-Αισύμη. Περίπου 6000 Βούλγαροι νεοσύλλεκτοι συγκεντρώθηκαν σε αυτήν την περιοχή.

Το Βουλγαρικό ηθικό κατέπεσε. Δάσκαλοι και διανοούμενοι περιφέρονταν στα χωριά για να ενθαρρύνουν τον λαό και να ανυψώσουν το ηθικό του.

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1943, έγινε γνωστό στους Αμερικανούς ότι διέφυγαν δύο σημαντικά άτομα από τον Έβρο προς την Τουρκία για να φτάσουν στη Μέση Ανατολή. Επρόκειτο για πηγές και συνεργάτες των συμμαχικών δυνάμεων. Ο ένας ήταν ο Νικόλαος  Βαφειάδης, φαρμακοποιός, ο οποίος ήταν Δήμαρχος Διδυμοτείχου μέχρι την ημερομηνία της απόδρασής του.

Ο δεύτερος ήταν ο Δημήτριος Ζάχος, δημοσιογράφος.

Και οι δύο διέφυγαν από τον Έβρο τον Αύγουστο του 1943 και ανακρίθηκαν από τις αρμόδιες συμμαχικές υπηρεσίες του Χαλεπίου Συρίας.

*Ο Σταύρος Ευταξίας στο Διδυμότειχο (αριστερά). Αρχείο Γιώργου Αγγέλη)

Ποιος ήταν ο νομάρχης Ευταξίας

 

Οι Αμερικανοί ενδιαφέρθηκαν και για τον νομάρχη Έβρου Σταύρο Ευταξία. Ο Ευταξίας έγραφαν σε μια αναφορά τους, χωρίς να παραθέτουν έγκυρα ντοκουμέντα παρά μόνο φημολογίες, είναι ένας από τους πολυάριθμους  Έλληνες αξιωματούχους που είχαν σπουδάσει στη Γερμανία. (Σημείωση των Αμερικανών. Οι Γερμανοί, όπως είναι γνωστό, πολλά χρόνια πριν από τον πόλεμο επιδοτούσαν Έλληνες φοιτητές στη Γερμανία, τους αντιμετώπιζαν με μεγάλη ευγένεια και κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να τους κερδίσουν ως πιθανούς πεμπτοφαλαγγίτες.)

Έως το 1941, ο Ευταξίας  ήταν αξιωματούχος του Υπουργείου Τύπου και Τουρισμού. Κατά τη γερμανική κατοχή διορίστηκε διευθυντής λογοκρισίας του Τύπου. Ήταν συγγραφέας αρκετών άρθρων στην εφημερίδα των Αθηνών «Καθημερινή», επιτιθέμενος στους Βρετανούς και την Ελεύθερη Ελληνική Κυβέρνηση. Ήταν σε στενή επαφή με την Γερμανική Πρεσβεία, με έναν ανώτερο Ιταλό αξιωματικό και με τον στρατηγό Δεμέστιχα, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να διοριστεί νομάρχης Έβρου. Ενώ βρισκόταν στον  Έβρο, φέρεται από μια πηγή (Σημείωση: Και από πολλές άλλες πηγές) ότι ενδιαφερόταν κυρίως για τον πλουτισμό του μέσω συμπαιγνίας με εμπόρους της μαύρης αγοράς, στους οποίους εξέδιδε άδειες εξαγωγής σιταριού στην Αθήνα, έναντι αμοιβής και επίσης ότι είχε κάνει δημοσιεύσεις υπέρ του Άξονα, και ότι είχε παραμελήσει τις πιθανότητες να βοηθήσει στην απόδραση πατριωτών καταδικασμένων σε εκτέλεση. Τον Μάρτιο του 1943, εισήχθη, κατόπιν επιθυμίας του Ελληνικού Προξενείου στην Αδριανουπόλεως, στην τοπική Πατριωτική Οργάνωση. Σε αυτό, αμέσως, σύμφωνα με την πηγή "1", άρχισε να προσπαθεί να σχηματίσει ένα δικό του προσωπικό κόμμα και η πηγή τον υποψιαζόταν ότι επιθυμούσε κυρίως να εξασφαλίσει για τον εαυτό του όσο το δυνατόν περισσότερα από την αναγνώριση για το έργο που έκαναν άλλοι άνδρες σε αυτήν την οργάνωση. Η πηγή "2" προσέθετε ότι από τότε και στο εξής έγινε επίσης πιο απερίσκεπτος στις «αταξίες» του, νιώθοντας σίγουρος για την αποδοχή του στο υπουργείο Εσωτερικών εάν η κυβέρνηση των Αθηνών  τον ανακαλούσε.

Όσον αφορά τις συμπάθειες και τις  δραστηριότητες του Ευταξία πριν από το 1941, μια αξιόπιστη γνώμη θα μπορούσε να ληφθεί από τον κ. Γεώργιο Σεφεριάδη νυν διευθυντή του Ελληνικού Υπουργείου Πληροφοριών (σ.σ. πρόκειται για τον γνωστό ποιητή Γιώργο Σεφέρη).

Ο Σεφεριάδης ήταν επικεφαλής του Τμήματος Ξένου Τύπου στο Υπουργείο Τύπου την εποχή που ο Ευταξίας ήταν επίσης σε αυτό το Υπουργείο. Ήταν γνωστός ως αγγλόφιλος, σε αξιωματούχους της Βρετανικής Πρεσβείας. Η πηγή «11», ο οποίος ήταν αξιωματούχος της νομαρχίας, κατονόμασε τρεις Γερμανούς αξιωματικούς ως έχοντες αντιβουλγαρικά αισθήματα: τον Στρατηγό Φον Κλάιστ, τον Επιτελάρχη Βοήθειας, που στάθμευε στον Έβρο, και τον υπολοχαγό Πέτσκλιτ στην Αστυνομία της περιοχής. Λέγεται ότι ο τελευταίος είχε προειδοποιήσει τον Ευταξία πότε να διαφύγει στην Τουρκία. 

*Επιτύμβια στήλη με τα ονόματα εκτελεσθέντων από τους Ναζί στο Διδυμότειχο

Εκτελέσεις και συλλήψεις

 

Η ζωή στον Έβρο κυλούσε με όλες τις δυσκολίες της Κατοχής. Στις 20 Οκτωβρίου 1943, στον Κέραμο της περιοχής Ορεστιάδας, οι αντάρτες συνέλαβαν τον Ιωάννη Αλεξιάδη. Τον έδεσαν και τον οδήγησαν στο κέντρο της πόλης, όπου συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι της πόλης. Οι αντάρτες ρώτησαν τους ανθρώπους αν είχαν παράπονα εναντίον αυτού του ανθρώπου και όταν οι άνθρωποι εξέφρασαν τα συναισθήματά τους, ο συλληφθείς εκτελέσθηκε επί τόπου!!!

Στον Κέραμο, ένας δασοφύλακας από το Διδυμότειχο εκτελέσθηκε από τους αντάρτες, γιατί ενημέρωνε τους Γερμανούς για τις κινήσεις των ανταρτών.

Στις 25 Οκτωβρίου, οι αντάρτες συνέλαβαν έναν άνδρα μαυραγορίτη που έμπαινε στην Τουρκία. Μετά από ένα ξυλοδαρμό, παραδέχτηκε ότι είχε σκοτώσει πάνω από 40 άνδρες, που προσπαθούσαν να περάσουν μέσω Έβρου στην Τουρκία και έκλεβε τα χρήματά τους. (σ.σ. μάλλον πρόκειται για κάτοικο της Λυκόφης, που η περίπτωση του έγινε αργότερα μυθιστόρημα από τον Νίκο Κυτόπουλο, το οποίο αρχικά είχε κυκλοφορήσει στην Ουγγαρία).

Στις 18 Οκτωβρίου, ο Γερμανός κυβερνήτης του Έβρου πήγε σε μια επιθεώρηση με έναν άνδρα με πολιτικά, ο οποίος κατά τις φήμες ήταν Βούλγαρος ταγματάρχης που έκανε δουλειά στις Βουλγαρικές μυστικές υπηρεσίες στον  Έβρο.

*Τον εκτέλεσαν γιατί προσπαθούσε να διαφύγει στη Μέση Ανατολή

Στο μικρό χωριό Νεοχώρι κοντά στην Ορεστιάδα, ολόκληρη η οικογένεια του Δρόσου Δροσίδη, ιδιοκτήτη αλευρόμυλου και κατοίκου της πόλης, δολοφονήθηκε για άγνωστους λόγους!!!

Στις 23 και 24 Οκτωβρίου, οι γερμανικές αρχές του Διδυμοτείχου συνέλαβαν τους πολίτες, Νικόλαο Καλογιανίδη και Βασίλη Πάγκαλο, καθώς και ένα νεαρό άνδρα ονόματι Τζιμ, για άγνωστους λόγους.

Τη νύχτα της 29ης προς 30ή Οκτωβρίου, μια ομάδα ανθρώπων σε ένα κάρο που επέστρεφε από το Διδυμότειχο, στη διασταύρωση δρόμου Καστανεών και Ριζίων, ξαφνικά σταματήθηκε από τέσσερις ένοπλους άνδρες. Δήλωσαν ότι είναι από την «ομάδα Π» των Ελλήνων ανταρτών. Τελικά δεν παρενόχλησαν κανέναν. Δύο ένοπλοι άνδρες αναγνωρίστηκαν από τα μέλη της ομάδας στο κάρο, ως Βούλγαροι πράκτορες, που δρούσαν στον  Έβρο. Από αυτούς τους τέσσερις, ο ένας ονομάζονταν Παύλος, ο άλλος ονομάζεται Γιώργος και ο τρίτος ήταν γιος ενός άνδρα ελληνικής καταγωγής από τα Μαράσια. Το όνομα του τέταρτου άνδρα δεν έγινε γνωστό.

 

Ο τρίτος νομάρχης Έβρου στο Διδυμότειχο

 

Στις 6 Νοεμβρίου, ένας νέος Έλληνας Νομάρχης ονόματι Γεώργιος Φλωρίδης, έφτασε στο  Διδυμότειχο από την Αθήνα. Προηγουμένως ήταν γραμματέας στο Ελληνικό υπουργείο Εσωτερικών. Ο Γερμανός νομάρχης  Έβρου που αντικαθιστούσε προσωρινά τον διαφυγόντα στη Μέση Αναστολή Σταύρο Ευταξία, είχε πλέον εγκατασταθεί στο Σουφλί και έπαψε να «ασκεί τις εξουσίες του ως νομάρχης». Ήταν ο τρίτος νομάρχης. Ο πρώτος ο Ιωάννης Φραγκούλης δολοφονήθηκε από τον ΕΛΑ, το 1942, ο δεύτερος ο Σταύρος Ευταξίας διέφυγε το 1943 στη Μέση Ανατολή.

Οι Γερμανοί περιπολούσαν τακτικά στην περιοχή Γκιαούρ Αντά κοντά στις Φέρες.

Οι αντάρτες του Έβρου εκτέλεσαν δύο άτομα, από το Δορίσκο.

Στις 20 Νοεμβρίου 1943, οι Αμερικανοί είχαν πληροφορίες ότι στην Αλεξανδρούπολη υπήρχαν  Βούλγαροι στρατηγοί. Ο συνολικός αριθμός των Βούλγαρων αξιωματικών στην Αλεξανδρούπολη ήταν 500, οι περισσότεροι μεγαλύτερης ηλικίας. Υπήρχαν μόνο τρεις Γερμανοί αξιωματικοί εκεί.

Βούλγαροι στρατιώτες  νεότερων κλάσεων είχαν κληθεί στην Αλεξανδρούπολη, όπου τους έδωσαν στολές και ελαφρύ οπλισμό και στη συνέχεια αποστέλλονταν αμέσως στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.

Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν απαγορευμένες οι ραδιοφωνικές συσκευές. Ως αποτέλεσμα πρόσφατης γερμανικής διαταγής, οι ραδιοφωνικοί  δέκτες  στην Αλεξανδρούπολη απαγορεύονταν στους κατοίκους, συμπεριλαμβανομένων των Βουλγάρων και των Γερμανών. Ο προσωπικός ραδιοφωνικός δέκτης, που ανήκε στον Βούλγαρο νομάρχη Αλεξανδρούπολης είχε αποσυρθεί από τους Γερμανούς.

Στις 24 Νοεμβρίου 1943 Γερμανική δύναμη ενός λόχου (άγνωστης ταυτότητας) έφτασε στον Έβρο για να υπηρετήσει ως πρόσθετη συνοριακή φρουρά προς την πλευρά της Τουρκίας. Ήταν οπλισμένοι με αυτόματα όπλα. Την συνόδευε η φήμη ότι αυτή η δύναμη έκαψε πολλά χωριά στην Ήπειρο, από όπου είχαν έρθει απευθείας. Οι αντάρτες του  Έβρου  εν τω μεταξύ ελέχθη ότι είχαν αποκτήσει σημαντικό κύρος μεταξύ του λαού της επαρχίας ως αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων τους εναντίον των τοπικών Γερμανών πληροφοριοδοτών, διαπίστωναν οι Αμερικανοί.

Οι πληροφορίες αυτές ασφαλώς δεν είναι πλήρεις και από τις κεραίες των Αμερικανών πρακτόρων διέφευγαν και πολλά άλλα γεγονότα. Ωστόσο και με αυτές μόνο τις πληροφορίες επιχειρήσαμε να ανασυστήσουμε το κλίμα της δύσκολης εκείνης εποχής, στη Θράκη.

Το δραματικό έτος 1943, έκλεισε με την δολοφονία του ταγματάρχη Γεώργιου Σταθάτου, όπως προαναφέραμε στην αρχή, με εντολή του καπετάν Οδυσσέα, επικεφαλής του ΕΛΑΣ . Αλλά και το τέλος του Οδυσσέα δεν άρχισε να έρθει. (Διαβάστε σχετικά στο https://sitalkisking.blogspot.com/2019/05/1944.html#more)

   Ήταν μια από τις μελανότερες σελίδες της Κατοχής στη Θράκη…

 

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

 ΠΗΓΗ

Συλλογή Vlanton (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ)