Greek- Bulgarian Relations in the Age of National Identity Formation/Relations

 *Ο αδριάντας του Βοεβόδα Πέτκο (για τον οποίο δεν έγιναν εισηγήσεις) στο Χάσκοβο

Edited by P. M. Kitromilides and Anna Tabaki

INR/NHRF, Athens 2010, 340 pp.

Κυκλοφόρησε ο τόμος που περιέχει τα πρακτικά του δεύτερου Ελληνο- Βαλκανικού Συμποσίου το οποίο διοργάνωσε το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ), στις 2 και 3 Οκτωβρίου 2008, επιθυμώντας να διευρύνει αλλά και να εξειδικεύσει τον διάλογο μεταξύ ελλήνων και βουλγάρων μελετητών των διαπολιτισμικών σχέσεων κατά την περίοδο της εθνικής ανασυγκρότησης και της διαμόρφωσης των εθνικών ταυτοτήτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. 

Για τον σκοπό αυτό το ΙΝΕ απευθύνθηκε σε συναδέλφους από το Ινστιτούτο Βαλκανικών Σπουδών της Σόφιας, με το οποίο συνδέεται με παλαιούς δεσμούς πνευματικών ανταλλαγών και συνεργασίας, αλλά και σε άλλους ακαδημαϊκούς φορείς και ειδικούς μελετητές από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Δυτική Ευρώπη. Η διάρθρωση του βιβλίου ακολουθεί τους θεματικούς άξονες του Συμποσίου που, μετά την εναρκτήρια ομιλία του Α. Ε. Ταχιάου, ήσαν τέσσερις: 

Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_24/07/2011_450152

*Η κατάληψη του Ράιχσταγκ από τους Σοβιετικούς

*Οι ασύμπτωτες ιδεολογικές προσεγγίσεις και 

στρατηγικές προτεραιότητες ΗΠΑ και ΕΣΣΔ 

οδήγησαν σύντομα στον Ψυχρό πόλεμο 

66 χρόνια πριν

Του Ευάνθη Xατζηβασιλείου*

Οπως όλα τα κοσμογονικά γεγονότα, το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έφερνε μαζί του μεγάλες ελπίδες και εκπλήξεις. Σίγουρα, έφερνε την προσδοκία ενός καινούργιου κόσμου: κατά απαράβατο κανόνα, οι μαχητές που μετέχουν σε μια τέτοια σύγκρουση δεν πολεμούν ποτέ απλώς και μόνον για την επιστροφή σε μια προπολεμική «ομαλότητα». Μάχονται, πάνω από όλα, για ένα καλύτερο αύριο.

Πώς όμως θα ήταν οργανωμένη η ανθρώπινη κοινωνία σε αυτόν τον «καλύτερο κόσμο»; Στο επίπεδο αυτό, μεταξύ των τριών νικητριών δυνάμεων- ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και Βρετανία- δεν υπήρχε, και δεν μπορούσε να υπάρξει, συμφωνία.

Η «Μεγάλη Συμμαχία», που είχε καταβάλει τον Αξονα, είχε διαμορφωθεί αναγκαστικά, λόγω γερμανικών και ιαπωνικών πρωτοβουλιών- κυρίως της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ενωση και της ιαπωνικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ. 

32) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΜΗΛΙΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

*Ο Σπύρος Μήλιος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Σπύρος Μήλιος από τη Χιμάρα είναι από τους πιο γνωστούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές, που πολέμησε σε κρίσιμες μάχες της Επανάστασης του 1821. Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε αξιωματούχος σε διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις στο ελληνικό κράτος και το 1872 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.

          Ο Σπύρος Μήλιος ή γνωστότερος ως Σπυρομήλιος. γεννήθηκε το 1800  στη Χιμάρα. Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή της Νάπολης στην Ιταλία και έμαθε την ιταλική, τη λατινική και τη γαλλική γλώσσα. 

ΔΙΑΚΟΠΕΣ...

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ...

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΙ...

ΤΕΛΟΣ... 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΌΤΗΤΑ 

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!

*Αλοπρόνοια Σικίνου

Από Τετάρτη σε διακοπές...

Θα επανέλθω σύντομα.

Καλό καλοκαίρι σε όλους

τους φίλους αναγνώστες

και αναγνώστριες!!!

*Πόρος

Από την πτώχευση του 1893 στο Γουδί

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_02/07/2011_447956

*Ο Χαρίλαος Τρικούπης  *Η φούσκα του δανεισμού,  η καταστροφική ήττα του 1897,  ο διεθνής οικονομικός έλεγχος  και οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού Του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου* Η ιστορική παραδοχή του Χαρίλαου Τρικούπη «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» στις 10 Δεκεμβρίου 1893 σηματοδοτεί ανάγλυφα τη θλιβερή κατάληξη μιας οικονομικής πολιτικής μεγάλων φιλοδοξιών και αγαθών προαιρέσεων, τα διδάγματα της οποίας δεν έχουν ακόμα, έναν αιώνα αργότερα, συζητηθεί ευρέως.  Η πολιτική αυτή ανάγκασε το 1898 την Ελλάδα στην αποδοχή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ) ο οποίος υποχρέωσε τη χώρα σε πολιτική αυστηρότατης λιτότητας, ως το 1910 τουλάχιστον, για να καταργηθεί τυπικά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τρικούπης κυβέρνησε τη χώρα λίγους μήνες το 1875 και το 1880, λίγες μέρες το 1878, καθώς και μεταξύ 1882-85 και 1886-90. Διετέλεσε πρωθυπουργός και μεταξύ Ιουνίου 1892-Μαΐου 1893 και μεταξύ Νοεμβρίου 1893-Ιανουαρίου 1895, για να αποσυρθεί στη συνέχεια από την πολιτική, λίγο πριν από τον θάνατό του. Ο κύριος πολιτικός του αντίπαλος Θεόδωρος Δηλιγιάννης κυβέρνησε στις περιόδους 1885-86, 1890-92 και 1895-97 καθώς και για μικρότερα διαστήματα το 1903 και το 1905, για να δολοφονηθεί στις 31 Μαΐου 1905 από έναν χαρτοπαίκτη.

31) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΛΟΜΒΑΡΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

*Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος, Ζακύνθιος ριζοσπάστης πολιτικός, με έντονη δράση στα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, πρωτοστάτησε στο κίνημα για την 'Ένωσή τους με την Ελλάδα και συνέχισε την πολιτική του καριέρα στην Ελλάδα από τη θέση του βουλευτή Ζακύνθου, συχνά του υπουργού, αλλά και του Πρόεδρου της Βουλής το 1870-1871.

          Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1820. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο νησί του και περάτωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στη Αθήνα. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1847 συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Γαλλία και την Ιταλία.  Επανήλθε στη Ζάκυνθο, όπου άσκησε την ιατρική.

Το Ιστορικό Νόημα του Ελληνικού Έθνους

Τον Σεπτέμβριο του 1966, επτά μήνες πριν από το πραξικόπημα του 1967, ο Π.  Κανελλόπουλος επισκέφτηκε την Κύπρο ως επίσημος προσκεκλημένος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Εκτός από τις πολιτικές συνομιλίες που είχε στη Μεγαλόνησο, κατά την ολιγοήμερη διαμονή του, ο Π. Κανελλόπουλος ανέπτυξε και δραστηριότητα πνευματική. Στα πλαίσια της δραστηριότητας αυτής επισκέφθηκε το Παγκύπριο Γυμνάσιο, όπου και μίλησε επί πολύ στους μαθητές. Και την 27.9.1966 έδωσε διάλεξη στην παιδαγωγική Ακαδημία της Κύπρου ενώπιων όλης της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας της νήσου. Θέμα της διαλέξεως «Το Ιστορικό Νόημα του Ελληνικού Έθνους».

Η διάλεξη αυτή, παρατίθεται ολόκληρη:

*Χάρτης της Μεγάλης Ελλάδας

Του Παναγιώτη Κανελλόπουλου

Πολλές φορές είχα σκεφθεί ότι θα ‘πρεπε να αναζητήσω το νόημα που έχει το «Ελληνικόν». Μέσα μου το αναζητώ ή μάλλον το ζω αδιάκοπα, όπως το ζουν όλοι οι Έλληνες, χωρίς καν να το αναζητούν. Υπάρχει αυτονόητο μέσα μας, όπως υπάρχουν στους καρπούς ενός δένδρου- και στους χυμούς των καρπών- οι ρίζες του. Το σιωπηλό, όμως, τούτο βίωμα πρέπει να παίρνει κάθε τόσο και τη μορφή του Λόγου. 
Αισθάνομαι την ανάγκη να αναζητήσω και με το Λόγο, σε προφορική επικοινωνία με άλλους, το νόημα που έχει το «Ελληνικόν». Όχι η Ελλάς ως κράτος ή ο Ελληνικός Λαός ως φυσική ομαδική παρουσία, αλλά το «Ελληνικόν», όπως έλεγε ο Ηρόδοτος, το «Γένος» όπως είπαν πολύ αργότερα, ύστερ’ από πολλές δοκιμασίες και βαρύτατες εμπειρίες, οι προγονοί μας, εκείνοι που, όταν δεν υπήρχε πια ούτε γωνιά ελεύθερης γης, είχαν την ηθική δύναμη να ιδρύσουν ακριβώς τότε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Ενώπιόν σας, Έλληνες της Κύπρου, ενόμισα ότι θα ‘πρεπε να πράξω ό,τι δεν έχω πράξει ως τώρα. 

Παναγιώτης Κανελλόπουλος: Ο Πολιτικός και Διανοούμενος

*Φωτογραφία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου

Ο απολογισμός της πρώτης συμμετοχής του Π. Κανελλόπουλου στο δημόσιο βίο δομείται πάνω σε επιτεύγματα, που συντελέστηκαν στο πεδίο, κατά κύριο λόγο, της επιστήμης. Το 1919, εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά υπό την πίεση των πολιτικών γεγονότων που επιβάρυναν δραματικά τη ζωή της οικογένειάς του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Χαϊδελβέργη, το 1923. Εκεί, είκοσι μόλις ετών, αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Δικαίου. Στην Ελλάδα, έκτοτε, χωρίς να αποστρέψει το βλέμμα από τις δραματικές εξελίξεις που συντελούνταν στο πολιτικό πεδίο, ενέκυψε συστηματικά στη μελέτη και την έρευνα. Το έτος 1929 έγινε υφηγητής και τέσσερα χρόνια αργότερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Του Κ. Σβολόπουλου**

Ανάδειξη πρώιμη που προοιωνιζόταν μια λαμπερή ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, αλλά και, επιπλέον, μία προέχουσα θέση στο πνευματικό στερέωμα!

Έχοντας στην Πάτρα, γενέτειρά του, εισχωρήσει από την εφηβική ήδη ηλικία στον κόσμο των γραμμάτων και της διανόησης, ο Π. Κανελλόπουλος επιδόθηκε στην άντληση και την αξιοποίηση κάθε πηγής που προσφερόταν για να δώσει απάντηση στις βαθύτερες ανησυχίες που ολοένα και εντονότερα τον διακατείχαν. 

Ο πολιτικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος

Το 14^ο τεύχος της περιοδικής έκδοσης του Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας «ΑΠΟΨΕΙΣ», κυκλοφόρησε με επιλεγμένη ελληνική και διεθνή αρθρογραφία.

Στην ενότητα «Ιδέες» το περιοδικό «ΑΠΟΨΕΙΣ» εγκαινιάζει από αυτό το τεύχος, μια σειρά αφιερωμάτων σε σημαντικές προσωπικότητες του σύγχρονου πολιτικού, κοινωνικού και επιστημονικού βίου της χώρας. Πρώτο στη σειρά αφιέρωμα είναι αυτό στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον μεγάλο αυτόν πολιτικό, διανοούμενο και άνθρωπο, που έβαλε καθοριστική σφραγίδα στην πολιτική και πνευματική ζωή της Ελλάδας κατά τον 20ο αιώνα. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό κείμενο του ίδιου του Κανελλόπουλου με τίτλο «Το ιστορικό νόημα του ελληνικού έθνους», καθώς και τρία κείμενα των Κ. Μ. Καλλία, Τάσου Αθανασιάδη και Κ. Σβολόπουλου για τον Π. Κανελλόπουλο. 

Το παρόν ιστολόγιο θα αναδημοσιεύσει σταδιακά, τα κείμενα για τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, με στόχο να τον γνωρίσουν οι νεώτεροι.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 *Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος απεικονίζεται σε γραμματοσημο

Του Κωνσταντίνου Μ. Καλλία**

1. Πρίν από 52 χρόνια στον πολιτικό ορίζοντα της Ελλάδος άρχισε να

διαγράφεται μια νέα φωτεινή μορφή, ένας νέος πολιτικός. Καταγόταν από οικογένεια πολιτική, αλλά ή προέλευσή του ήταν από το χώρο του πνεύματος.

Είχε αρνηθή τον έτοιμο πλούτο μιας σημαντικής κληρονομίας που τον

περίμενε, είχε ξεφύγει από τη γραμμή του παρελθόντος και είχε χαράξει

δική του τροχιά. Η λάμψη του πρώτου καιρού, εκτίμηση, προσδοκία καί

έκπληξη μαζί, προκάλεσε τη γενική προσοχή και δημιούργησε πολλές

ελπίδες, ιδίως μεταξύ των νέων. Έκτοτε διήνυσε μια μεγάλη τροχιά, κάπου μισόν αιώνα, και πρόσφατα τράβηξε προς το χώρο της ιστορίας. Οι ακτίνες όμως της φωτεινής μορφής εξακολουθούν να φωτίζουν τον πολιτικό μας ορίζοντα. Ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.

30) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

*Ο Δημήτριος Χρηστίδης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Αγωνιστής της Εθνεγερσίας και πολιτικός με μεγάλη δράση, υπήρξε ο Δημήτριος Χρηστίδης, που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1869 και μεταξύ άλλων ανέλαβε επτά φορές το υπουργείο Οικονομικών σε διάφορες κυβερνήσεις. 

          Ο Δημήτριος Χρηστίδης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1795. Σπούδασε στο Ιάσιο της Μολδαβίας και συμπλήρωσε τις σπουδές του σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Σουνίτες, Σιίτες, Μπεκτασήδες. Τι σημαίνουν οι όροι αυτοί

*Χάρτης της εξάπλωσης του ισλαμικού κόσμου. Οι σιίτες απαντώνται κυρίως στο Ιράν. 
Από την WIKIPAEDIA

          Οι πρόσφατες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, έφεραν στο προσκήνιο, τις μεγάλες θρησκευτικές διαιρέσεις του Ισλάμ, πέρα από τις πολιτικές διαφορές των λαών με τις ηγεσίες τους.

          Συνήθως ακούμε για σουνίτες και σιίτες και δεν γνωρίζουμε τι σημαίνουν οι όροι αυτοί. Ευκαιρία λοιπόν, να αποκτήσουμε κάποιες γνώσεις για λαούς που ανήκουν στον ευρύτερο γεωστρατηγικό μας περίγυρο.

29) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΔΡΟΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

*Το Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, όπου προήδρευε ο Δημήτριος Δρόσος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Τήνος, εκτός από τον Ευστράτιο Παρίση και τον Ιάκωβο Παξιμάδη, που αναδείχθηκαν πρόεδροι του Κοινοβουλίου το 1852 και το 1876, αντίστοιχα, (τα πορτρέτα τους έχουν ήδη παρουσιαστεί από ιστολόγιο αυτό) έχει και τρίτο τέκνο, που τίμησε το σπουδαίο αυτό αξίωμα το 1868. Πρόκειται για τον Δημήτριο Δρόσο. Πορτρέτο του δεν έχει διασωθεί.

          Ο Δημήτριος Δρόσος, γεννήθηκε στην Τήνο το 1806.  Σε πολλή νεαρή ηλικία, πήρε μέρος στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας και μετέσχε στην εκστρατεία που έγινε για την απελευθέρωση της Καρύστου, όπου τραυματίσθηκε και αργότερα πήρε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου.

Η πρώτη καταδίκη υπουργών στη νεοελληνική ιστορία

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_18/06/2011_446216

*Μέρος από στήλη της εποχής των "Στηλιτικών" με ονόματα βουλευτών

Του Γιάννη Δ. Αδαμόπουλου*

Tην περίοδο 1874-1875 η Αθήνα συνταράσσεται από τα επονομαζόμενα «στηλιτικά» πολιτικά επεισόδια, με αποκορύφωμα τους προπηλακισμούς κυβερνητικών βουλευτών από εξεγερμένους πολίτες λόγω επαναλαμβανόμενων συνταγματικών παραβάσεων οι οποίες συνίστανται στη λήψη κοινοβουλευτικών αποφάσεων- και ιδίως στην ψήφιση του προϋπολογισμού- χωρίς την ύπαρξη της απαρτίας που επιβάλλει το Σύνταγμα του 1864. 
Τις μεθοδεύσεις αυτές καταδικάζει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και η Νομική Σχολή Αθηνών, με τις αντιπολιτευόμενες εφημερίδες να ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη δημοσιεύοντας σε πρωτοσέλιδες ατιμωτικές «στήλες» τα ονόματα των βουλευτών που υπερψηφίζουν τα αντίστοιχα νομοσχέδια.

28) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΛΑΖΑΡΕΤΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ

*Ο Τριαντάφυλλος Λαζαρέτος

 Γράφει  ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Με το τουφέκι και το λόγο, υπηρέτησε την πατρίδα ο Τριαντάφυλλος Λαζαρέτος, που αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής το 1868. Αγωνιστής του 1821, αξιωματικός καριέρας και αργότερα πολιτικός, ο Λαζαρέτος διακρίθηκε για τη μετριοπαθή πολιτική του.

          Στρατιωτικός και πολιτικός με συμμετοχή στον Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1821 και στην μετέπειτα πολιτική ζωή της χώρας, ο Τριαντάφυλλος Λαζαρέτος γεννήθηκε στην Κέα το 1800.

Η Μεγάλη Ιδέα της εθνικής ολοκλήρωσης

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_12/06/2011_445603

*Ο Χάρτης που αποτυπώνει την έννοια της Μεγάλης Ιδέας, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών

 *Προέβλεπε την απελευθέρωση 

και την ενσωμάτωση  όλων των ιστορικών ελληνικών χωρών  μετά την Επανάσταση.



Του Ιωάννη Σ. Κολιόπουλου*



Η Μεγάλη Ιδέα υπήρξε ένα από τα πιο μεγαλόπνοα προγράμματα εθνικής ολοκληρώσεως και αναπτύξεως στη Ν. Βαλκανική: προέβλεπε την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση όλων των ιστορικών ελληνικών χωρών, δηλαδή της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Θράκης, των Επτανήσων, των Δωδεκανήσων, της Κρήτης, της Κύπρου, της Μικράς Ασίας και του Πόντου σε μια «Ελληνική Αυτοκρατορία». 
Παράλληλα και ταυτόχρονα υπήρξε ένα άλλο ελληνικό ρεύμα που συνέδεε την απελευθέρωση των ιστορικών ελληνικών χωρών, το οποίο προϋπήρξε της Μεγάλης Ιδέας. Ηταν ο φωτισμός της Ανατολής διά των φώτων της Δύσεως. Στον φωτισμό αυτό, η Ελλάς θα είχε τον ρόλο του «φάρου» της Δύσεως στην Ανατολή. 

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΑΤΡΙΚ ΛΗ ΦΕΡΜΟΡ, Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΚΡΑΪΠΕ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, ΤΟ 1944

*Αριστερά ο Στάνλεϋ Μοςς και δεξιά ο Πάτρικ Λη Φέρμορ ντυμένοι με γερμαντικές στολές, 

λίγο πριν από την απαγωγή του Κράιπε

Ο μεγάλος φίλος της Ελλάδας , ο διακεκριμένος αντιστασιακός και συγγραφέας Πάτρικ Λι Φέρμορ. απεβίωσε ύστερα από μακρά ασθένεια σε ηλικία 96 ετών. 

Ο διακεκριμένος βρετανός συγγραφέας άγγιξε τα όρια του θρύλου, εξαιτίας της δράσης του στην Κρήτη, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως για τη συμμετοχή του στην απαγωγή του γερμανού στρατηγού Χάινριχ Κράιπε, το 1944. 

Στη φωτογραφία εδώ, ο Φέρμορ είναι δεξιά. Ο άλλος είναι ο Βρετανός Αξιωματικός Μόςς,  υπαρχηγός του Φέρμορ κατά την απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράιπε στη κατεχόμενη Κρήτη. 

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΦΟΡΟΙ... ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΙ

*Η πυραμίδα της Οθωμανικής εξουσίας

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Για τη νέα καταιγίδα φόρων, που μας ετοιμάζει η κυβέρνηση, χωρίς μάλιστα αναπτυξιακή προοπτική, με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, έχετε διαβάσει. Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο λαός εξουθενώνεται με την επιβολή φόρων. 

Οι Οθωμανοί στα χρόνια της σκλαβιάς, είχαν συλλάβει και είχαν εφαρμόσει ένα σχέδιο οικονομικής εξόντωσης των υπόδουλων, ώστε να τους εξαναγκάσουν ή να εξισλαμισθούν ή να μην έχουν δυνατότητα "να σηκώσουν κεφάλι" παραμένοντας ραγιάδες. 

27) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΠΑΞΙΜΑΔΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ

*Ο Ιάκωβος Παξιμάδης

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Τήνος, εκτός από τον Ευστράτιο Παρίση που εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1852 (το πορτρέτο του έχει ήδη δημοσιευθεί στο ιστολόγιο αυτό) ανέδειξε και δεύτερο Πρόεδρο, το 1876, τον Ιάκωβο Παξιμάδη.

          O Ιάκωβος Παξιμάδης γεννήθηκε στην Τήνο το 1789. Είχε συμμετοχή στην Επανάσταση του 1821 και αργότερα ασχολήθηκε με εμπορικές επιχειρήσεις στην Τεργέστη και στην Αλεξάνδρεια. Στα Αρχεία της Ελληνικής Επανάστασης, είναι συχνές οι αναφορές στη δράση του.