Για τους Θρακιώτες που ασχολούνται με την ποίηση: Κώστας Θαλλίδης

Ο Κώστας Θαλλίδης είναι ένας μάλλον άγνωστος ποιητής, αλλά ένα ποίημά του έγινε πανελληνίως γνωστό κάποτε.

Γεννήθηκε στη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας το 1816 και το οικογενειακό του όνομα ήταν Μαστρονικολάκογλου.

Ποικίλοι κίνδυνοι για τη ζωή του, τον ανάγκασαν να καταφύγει στην Αθήνα και στον Πειραιά. Όταν ανακαλύφθηκε το ταλέντο του στη μουσική και στην ποίηση η βασίλισσα Αμαλία τον έστειλε στην Ιταλία, όπου ο Θαλλίδης σπούδασε εφτά χρόνια μουσική, από το 1840 έως το 1847. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, προσελήφθη ως γραμματέας και μουσικός στα Ανάκτορα του Όθωνα, όπου υπηρέτησε δώδεκα χρόνια. Παράλληλα έγραφε ποιήματα και τα μελοποιούσε ο ίδιος. Μελοποιούσε επίσης εκκλησιαστικά άσματα, γιατί γνώριζε και βυζαντινή μουσική.

Τελικά τον συκοφάντησαν ότι τα ποιήματά του αφορούσαν την βασίλισσα.  Έτσι ο Θαλλίδης αναγκάσθηκε να φύγει από τα Ανάκτορα. Προσβλήθηκε από στηθικό νόσημα και αποφάσισε να επιστρέψει στη Σωζώπολη, όπου μετά από 33 ημέρας, την παραμονή των Χριστουγέννων του 1861 πέθανε και ετάφη στο νεκροταφείο του Αγίου Ζωσίμου.

Για να γνωρίσετε τον Κώστα Θαλλίδη παραθέτω και ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ της 19^ης Ιουνίου 1936.

Οι Θρακιώτες πάντα, ήθελαν Ελλάδα!

*Το Διδυμότειχο με το κάστρο του Καλέ.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Παρουσιάζει ειδικό και αξιοσημείωτο ενδιαφέρον, η ζέση με την οποία οι υπόδουλοι Θράκες, σε κάθε περίπτωση διακήρυσσαν την επιθυμία του να ελευθερωθούν και να ενσωματωθούν στον ελληνικό εθνικό κορμό. Οι εκδηλώσεις αυτής της επιθυμίας τους, εντάθηκαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όταν άρχισε η διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ο σχηματισμός εθνικών κρατών. Μερικά τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα, θα δούμε σήμερα, με το κείμενο, που ακολουθεί:

          Οι κάτοικοι της περιοχής του Έβρου, με συγκινητικό ζήλο, όταν επήλθε η ρωσική κατοχή μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο, του 1878, ζήτησαν με υπογραφές των προκρίτων, να μην υπαχθούν υπό Βουλγαρική διοίκηση, όταν διαπίστωσαν, ότι οι Ρώσοι με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, επιχειρούν να αποκαταστήσουν τους Βουλγάρους, ως επικυρίαρχους της περιοχής.