*Ο ηρωικός ταγματάρχης Αγησίλαος Παπαδήμας
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Στις στρατιωτικές σχολές, αλλά και στην
εκπαίδευση ακόμα των νεοσυλλέκτων πάντα ετίθετο
το δίλημμα. Σε μια μάχη εκ του συστάδην ο επικεφαλής αξιωματικός πρέπει
να μπαίνει μπροστά για να ενθαρρύνει τους άνδρες του ή πρέπει να τους ακολουθεί
για να μπορεί να διευθύνει την κίνησή τους αποφασιστικά; Διότι και η απώλεια
του επικεφαλής στη διάρκεια της μάχης, μπορεί να κρίνει την έκβασή της προς το
χειρότερο.
Για το
ζήτημα αυτό εκφράστηκαν πολλές απόψεις κατά καιρούς. Προσωπικά δεν έχω
καταλήξει οριστικά. Πιστεύω ότι οι εκάστοτε συνθήκες της μάχης διαμορφώνουν
κάθε φορά την απόφαση του επικεφαλής αξιωματικού ή και υπαξιωματικού. Και
κυρίως οι εποχές, γιατί σήμερα η δραστικότητα των όπλων, δεν επιτρέπει άσκοπους
ηρωισμούς.
Το
δίλημμα αυτό ήταν πάντοτε προ οφθαλμών, κυρίως των κατώτερων αξιωματικών, που
ηγούντο δυνάμεων επίθεσης (λόχοι, διμοιρίες) σε παλαιότερες εποχές. Σήμερα
έχουν αλλάξει οι συνθήκες των πολεμικών συγκρούσεων.
Σε
παλαιότερους πολέμους έχουμε πολλά παραδείγματα ηρωικών θανάτων αξιωματικών,
που με την αυταπάρνησή τους έγραψαν δοξασμένες σελίδες στους ελληνικούς
πολέμους. Σήμερα θα θυμηθούμε τον ηρωικό θάνατο του ταγματάρχη Αγησίλαου
Παπαδήμα, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
