Ο μαζικός πνιγμός προσκυνητών στον ποταμό Έβρο, το 1888

*Το δημοσίευμα της εφημερίδας "Βυζαντίς" στις 18 Ιουνίου 1888

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Από μικρό παιδί, άκουγα στο Διδυμότειχο για τον μαζικό πνιγμό 40 έως 50 ατόμων στον ποταμό Έβρο, στα τέλη του 19^ου αιώνα, κατά τη διάρκεια του πανηγυριού που γίνεται στη γενέτειρά μου τη μέρα της Πεντηκοστής. Στο λεγόμενο και Καλέ Παναΐρ, στο τοπικό ιδίωμα. Και πάντα θεωρούσα ότι γύρω από το δραματικό αυτό γεγονός, είχαν πλεχθεί και μύθοι, αφού δεν έβλεπα πουθενά τεκμηρίωση.

                Το πανηγύρι αυτό τελείται εις ανάμνηση ενός γεγονότος της εποχής των σταυροφοριών. Τότε οι Δυτικοί σταυροφόροι (στην πραγματικότητα κακοποιά στοιχεία από τη Δυτική Ευρώπη, με τις ευλογίες του Πάπα) ήθελαν να ελευθερώσουν τους Αγίου Τόπους από τους Άραβες κατακτητές. Αλλά στην πορεία έπεφταν στα εδάφη της χριστιανικής βυζαντινής αυτοκρατορίας και σκότωναν, έκαιγαν, έκλεβαν… Μέχρι που το 1204 κατέκτησαν και την ίδια την Κωνσταντινούπολη.

Το Μάιο μάλλον του 1205 τα στρατεύματα των Λατίνων με αρχηγό τον Ερρίκο της Φλάνδρας, αδελφό του Βαλδουίνου Α΄ και διάδοχό του, έχοντας λεηλατήσει την ευρύτερη περιοχή της Θράκης, επιχείρησαν να καταλάβουν το ισχυρό φρούριο του Διδυμοτείχου, στην περιοχή του οποίου άρχισε να εκδηλώνεται η πρώτη αντίσταση κατά της Λατινοκρατίας.

ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΣΥΝΩΜΟΤΩΝ ΣΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ

*Πανοραμική άποψη του Διδυμοτείχου, σε παλαιά φωτογραφία

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

            Είναι γνωστό, ότι το Διδυμότειχο από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπήρξε τόπος ειρκτής και εκτελέσεων,  για όσους συνωμοτούσαν κατά της κεντρικής εξουσίας.

          Η παράδοση αυτή, φαίνεται πως συνεχίσθηκε και επί Τουρκοκρατίας. Γνωρίζουμε σήμερα, πως οι εκτελέσεις συνωμοτών συνεχίσθηκαν από τους Οθωμανούς κατακτητές. Στο Διδυμότειχο διασώζεται ως τις μέρες μας η τουρκική λέξη «Ζιντάν» που υποδηλώνει την σκοτεινή, την ανήλιαγη τρομερή φυλακή.

          Θα αναφερθούμε σήμερα, σε δύο τρανταχτές περιπτώσεις, αιματοβαμμένων πασάδων, που μεθυσμένοι από πρόσκαιρες νίκες τους κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, συνωμότησαν αργότερα κατά του Σουλτάνου.