Άγνωστες πτυχές της ιστορίας και γεγονότα που καθόρισαν τη σύγχρονη Θράκη

Στις 4 Αυγούστου, είχα την τιμή να είμαι προσκεκλημένος του Thrakinet και του δημοσιογράφου Σταύρου Παπαδόπουλου. Μιλήσαμε για ιστορίες του παρελθόντος, τότε που χάσαμε την Ανατολική Θράκη...

Οι Θράκες της Γαλλίας βροντοφώναξαν το 1919, τα δίκαια της Θράκης, που περίμενε να ελευθερωθεί

*Οι Θράκες της Γαλλίας κινητοποιούνται

 

 

*Ονόματα απόδημων Θρακών

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

          Μια ακόμα σελίδα από την κινητοποίηση των απόδημων Θρακών για να έρθει το «ποθούμενον» όταν έληξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1918 και η Ευρώπη άλλαζε το χάρτη της από το 1919.

Όταν τερματίσθηκε ο αιματηρός εκείνος πόλεμος, η Ελλάδα ενέτεινε τις προσπάθειές της για να κατοχυρώσει τα εθνικά της δίκαια, κυρίως έναντι των Βουλγάρων και των Οθωμανών, που είχαν συμμαχήσει με τις δυνάμεις των Κεντρικών Αυτοκρατοριών, δηλαδή είχαν συνταχθεί με τους ηττημένους τελικά Γερμανούς.

Ακριβώς εκείνο το διάστημα, προδιαγράφηκε και η τύχη της Θράκης, που η Διάσκεψη του Βουκουρεστίου το 1913 είχε παραδώσει το δυτικό της τμήμα στην ηττημένη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου Βουλγαρία, ενώ η Ελλάδα την είχε απελευθερώσει. Ταυτόχρονα η Οθωμανική Αυτοκρατορία των Νεοτούρκων δεν έπαυε να έχει βλέψεις επί της Δυτικής Θράκης.

Η διπλωματική ατμόσφαιρα την επομένη του μεγάλου πολέμου όπως ήταν φυσικό, είχε κινητοποιήσει τους Θράκες, απανταχού της γης. Ειδικότερα κινητοποιήθηκαν όσοι ζούσαν στην ελεύθερη Ελλάδα πραγματοποιώντας το μεγάλο Πανθρακικό Συνέδριο του 1918 (βλέπετε σχετικά στη θέση   https://sitalkisking.blogspot.com/2018/10/1918.html#more) που είχε θέσει ως κορυφαίο, το αίτημα της ένωσης της Θράκης με την Ελλάδα.

Οι εφημερίδες στις 22 Οκτωβρίου 1918 μετέφεραν το διεθνές κλίμα δημοσιεύοντας τηλεγραφικές πληροφορίες από το Παρίσι, ότι ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος έθεσε επίσημα στο Συμμαχικό Συμβούλιο των Βερσαλλιών, το ζήτημα της τύχης της Θράκης.

Οι πολεμικοί ανταποκριτές των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913

*Σκηνή από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Προετοιμασία του γεύματος 

 

*Ένα εκπληκτικό αρχείο

στο Υπουργείο Εξωτερικών

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

        Οι Βαλκανικοί πόλεμοι 1912-13, ήταν οι ενδοξότεροι πόλεμοι μετά την Επανάσταση του 1821, γιατί ήταν νικηφόροι και εξασφάλισαν στην Ελλάδα διπλασιασμό των εδαφών της και σχεδόν διπλασιασμό του πληθυσμού της. Και το σημαντικότερο ήταν ότι τα εδάφη αυτά ιστορικά ήταν ελληνικά και οι πληθυσμοί που απελευθερώθηκαν ήταν αλύτρωτοι Έλληνες.     

Στους πολέμους αυτούς εκτός από την ηγεσία του τόπου έδωσε την ικμάδα του ο ελληνικός λαός, δείχνοντας ύψιστα δείγματα πατριωτισμού.

Στους πολέμους αυτούς, που αφορούσαν πέντε κράτη της Βαλκανικής (Ελλάς, Τουρκία, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο) έδωσαν το παρόν τους και οι Έλληνες δημοσιογράφοι είτε ως στρατευμένοι Έλληνες από την πρώτη γραμμή του πυρός, είτε ως πολεμικοί ανταποκριτές. Ως πολεμιστές πρώτης γραμμής αναφέρονται ενδεικτικά μεταξύ άλλων οι Πέτρος Καλαμίδας, που έχασε τη ζωή του, ο Σταμάτης Σταματίου γνωστός ως Σταμ. Σταμ. που έφερε ως λάφυρο μια βουλγαρική σημαία, ο δημοσιογράφος και ποιητής Ρώμος Φιλλύρας, ο Δ. Γ. Χατζηγιαννάκογλους, ο Ανδρέας Τσαμόπουλος, ο Κώστας Μιχαλόπουλος, ο Βασίλεος Κατωπόδης, ο Διονύσιος Κόκκινος, ο Γεώργιος Κιτσόπουλος κ.ά. (Λεπτομέρειες βλέπετε στο  https://sitalkisking.blogspot.com/2017/07/blog-post_23.html#more).

Σήμερα θα δούμε και τους πολεμικούς ανταποκριτές, οι οποίοι με τις περιγραφές τους διέσωσαν μια μεγάλη πλευρά της ιστορίας των Βαλκανικών Πολέμων, ίσως την πιο ανθρώπινη και την πιο ηρωική. Το άρθρο αυτό γράφεται  με αφορμή την ανακάλυψη στο Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών των αιτήσεων διαπίστευσης που υπέβαλαν τότε πολλοί δημοσιογράφοι αλλά και διευθυντές των εφημερίδων τους, που στήριζαν τους συντάκτες τους. Μεγάλα ονόματα της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Άγνωστες εκκλήσεις Ανατολικοθρακιωτών προς τον Γεώργιο Βιζυηνό για καλά σχολεία, από το κληροδότημα Ξενοκράτη

*Ο Γεώργιος Βιζυηνός

 

 

*Ο Χαρίλαος Τρικούπης έχτισε

περίλαμπρο σχολείο στο Μεσολόγγι.

*Σαμμάκοβο, Βιζύη, Μήδεια,  

περίμεναν βοήθεια για σχολεία

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

 

Ο πόθος των αλύτρωτων Ελλήνων κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα για ποιοτική Παιδεία των παιδιών τους ήταν διαρκής και άσβεστος, αλλά χαρακτηριστική ήταν και η προθυμία των φιλογενών Ελλήνων να συνδράμουν ώστε να υπάρξουν καλά σχολεία  και άξιοι δάσκαλοι σε όλα τα μικρά χωριά της Θράκης, της Μακεδονίας και της Ηπείρου κυρίως.

Ένα τέτοιο  χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αδελφοί Ξενοκράτες από το Σαμμάκοβο της Ανατολικής Θράκης. Αλλά και η επίκληση των κατοίκων της επαρχίας της Βιζύης προς τον Γεώργιο Βιζυηνό, να τους βοηθήσει εξασφαλίζοντας χρήματα από το κληροδότημα των αδελφών Ξενοκράτη, από το οποίο φαίνεται ότι εξυπηρετήθηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης, που εξασφάλισε για την εκλογική του περιφέρεια το Μεσολόγγι, ενός περικαλλούς εκπαιδευτηρίου, που σώζεται ως σήμερα.

Ο Κωνσταντίνος Ξενοκράτης και οι αδελφοί του Αθανάσιος και Θεόδωρος, που κληροδότησαν την περιουσία τους, είναι σπάνιες ευγενείς μορφές της Θράκης, που διακρίθηκαν για το απέραντο φιλανθρωπικό έργο τους και τον παραδειγματικό πατριωτισμό τους.

Γεννήθηκαν στο Σαμμάκοβο της περιφέρειας των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης. Ο Κωνσταντίνος ειδικά γεννήθηκε το 1803. Από την παιδική τους ηλικία εγκαταστάθηκαν τα αδέλφια Πασχάλης, Θεόδωρος, Κωνσταντίνος και Αθανάσιος στο Βουκουρέστι. Εκεί στα κατοπινά χρόνια ασχολήθηκαν με τις επιχειρήσεις, το εμπόριο και τη γεωργία και απέκτησαν μεγάλη περιουσία.

Η κρίση του «Χόρα» στο Αιγαίο

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ    https://www.kathimerini.gr/politics/561437338/i-krisi-toy-chora-sto-aigaio-k/

*Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Sismik 1», πρώην «Χόρα» πλέει στο βορειοανατολικό Αιγαίο. Το 1976 εκτυλίχθηκε η πρώτη από τις τρεις μεγάλες ελληνοτουρκικές κρίσεις, που αφορούσαν διαφορετικές όψεις του διεθνούς καθεστώτος του Αιγαίου.

 

 

*Η έξοδος του τουρκικού σκάφους

για έρευνες στην υφαλοκρηπίδα

φέρνει στα πρόθυρα σύγκρουσης 

τα δύο κράτη

 

 

 

 

Γράφει ο κ. ΣΩΤΗΡΗΣ ΡΙΖΑΣ*

 

Η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις τον Αύγουστο του 1976 αποτέλεσε την πρώτη μιας σειράς ανάλογων κρίσεων. Ακολούθησαν αυτές του Μαρτίου του 1987, του Ιανουαρίου του 1996 και του θέρους του 2020 που αφορούσαν διάφορες όψεις του διεθνούς καθεστώτος του Αιγαίου.

Το 1976, όπως και το 1987 και το 2020, επίδικο αντικείμενο ήταν η ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα, στην τελευταία και η αποκλειστική οικονομική ζώνη. Οι θέσεις των δύο χωρών είχαν ήδη παγιωθεί τόσο ως προς την ουσία όσο και ως προς τη διαδικασία πιθανής επίλυσης. Η ελληνική πλευρά υποστήριζε ότι, σύμφωνα με το εξελισσόμενο Δίκαιο της Θάλασσας, τα νησιά δικαιούνταν ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας όπως ακριβώς και τα ηπειρωτικά εδάφη.  Η Τουρκία από την πλευρά της ισχυριζόταν ότι το Αιγαίο ήταν μια θάλασσα «ειδικών περιστάσεων», ότι ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν δικαιώματα ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας σε χιλιάδες διάσπαρτα νησιά και νησίδες, καθώς έτσι θα αποκλειόταν στην ουσία από την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου του Αιγαίου η Τουρκία, μια παράκτια αλλά κατεξοχήν ηπειρωτική χώρα. Η Άγκυρα ζητούσε στο πλαίσιο αυτό τη διανομή του Αιγαίου στη βάση μιας μέσης γραμμής, από βορρά προς νότο, η οποία θα αγνοούσε πλήρως τα νησιά και τα δικαιώματά τους στις θαλάσσιες ζώνες. Οι διαφωνίες επεκτείνονταν και στη διαδικασία επίλυσης. Η Αθήνα, βέβαιη για την υπεροχή της στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας, προέκρινε την από κοινού προσφυγή των δύο χωρών, μόνος αποδεκτός τρόπος από το καταστατικό του Δικαστηρίου προκειμένου να εκδικαστεί η διαφορά, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ενώ, αντίθετα, η Τουρκία ζητούσε διμερείς διαπραγματεύσεις πολιτικής φύσης. 

Όταν ο τέως βασιλιάς συνωμοτούσε για την «εξουδετέρωση του Καραμανλή»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ https://www.kathimerini.gr/politics/561437569/otan-o-teos-vasilias-synomotoyse-gia-tin-exoydeterosi-toy-karamanli/

 *O Κωνσταντίνος Καραμανλής συνομιλεί με τον βασιλιά Παύλο υπό το βλέμμα του νεαρού Κωνσταντίνου. «Από σεβασμό προς τη μνήμη του πατρός του», ο Καραμανλής δεν δημοσιοποίησε τη συνωμοτική δραστηριότητα του τέως βασιλιά.

 

*Έγγραφα από το Αρχείο

Κωνσταντίνου Καραμανλή

ρίχνουν φως στις ζυμώσεις

της περιόδου 1975-1978

για την ανατροπή

του τότε πρωθυπουργού,

σχέδιο που προέβλεπε

ακόμη και τη δολοφονία του

 

 

Γράφει ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ

 

Μία εκπληκτική ιστορία με πρωταγωνιστές τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο, τον πιστό του υπασπιστή συνταγματάρχη Μιχαήλ Αρναούτη και τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες βρίσκεται στα αρχεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Πρόκειται για σχέδιο δολοφονίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ανατροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος μέσα από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα.

Όταν εκδόθηκαν τα 12τομα «Αρχεία Καραμανλή» το 1997 συμπεριελήφθη η πληροφορία, ότι ο Καραμανλής ενημερώθηκε το 1975 για σχεδιαζόμενο βασιλικό πραξικόπημα εναντίον του από τον διοικητή του στόλου αντιναύαρχο Σπύρο Κονοφάο. Δύο χρόνια αργότερα, το 1999, εκδόθηκε το βιβλίο του Λεωνίδα Παπάγου «Σημειώσεις 1967-1977». Ο πρέσβης και υιός του Αλέξανδρου Παπάγου, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον βασιλιά Κωνσταντίνο, σημείωνε ότι ο Αρναούτης σχεδίαζε πραξικόπημα κατά του Καραμανλή το 1975 και στη συνωμοσία αυτή είχε επιχειρήσει ανεπιτυχώς να μυήσει τον ναύαρχο Ι. Βασιλειάδη. Ο Βασιλειάδης, που δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή, όπως άλλωστε και ο Παπάγος, είχε επιβεβαιώσει αυτή την πληροφορία το 1999, αμέσως μετά την έκδοση του βιβλίου του Παπάγου.

Κριτική της δράσης του Τούρκου Ολυμπιονίκη, που έδρασε ως κομιτατζής στη Θράκη

 
*Ο Φουάτ Μπαλκάν, με τους συνεργάτες του Ραΐκ Εφέντη από τη Δράμα και Χασάν Εφέντη από την Ξάνθη

 

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

               Η δράση του Τούρκου Ολυμπιονίκη της ξιφασκίας, Φουάτ Μπέη, που έδρασε ως κομιτατζής στη Θράκη, συνεργαζόμενος με τους Βουλγάρους , εναντίον των Ελλήνων, απασχόλησε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, σε δύο προηγούμενα άρθρα.

               Στην Τουρκία όπου η δράση του υπήρξε πολυποίκιλη, ο Φουάτ Μπέης, που έλαβε λόγω της δράσης του το όνομα Φουάτ Μπαλκάν, θεωρείται ήρωας. Επιπλέον θαυμάζεται γιατί υπήρξε ιδρυτής της γνωστής αθλητικής ομάδας Μπεσίκτας και πολιτικός. Ο Φουάτ Μπαλκάν λειτούργησε ως κατάσκοπος της μυστικής οργάνωσης των Νεότουρκων Teşkîlât-ı Mahsûsa. Η μυστική αυτή παρακρατική οργάνωση ιδρύθηκε από τον Εμβέρ Πασά στο πλαίσιο της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου των Νεοτούρκων. Στόχος της ήταν να πραγματοποιεί, αναταραχές, προπαγάνδα και δολοφονίες στην Τουρκία και στο εξωτερικό. Δραστηριοποιήθηκε από το 1911.

               Ωστόσο η υπονομευτική αποστολή του στη Θράκη, δεν θεωρείται ότι πέτυχε γενικά. Όπως έχει εξηγηθεί και στα προηγούμενα άρθρα  ο Φουάτ Μπέης στο τελευταίο στάδιο της δράσης του ήρθε στη Θράκη για να οργανώσει μορφή αντίστασης, ώστε να απασχολούνται στρατιωτικές δυνάμεις εκεί και να μην αποστέλλονται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Ο στόχος αυτός δεν επιτεύχθηκε και η ελληνική ήττα του 1922, οφείλεται σε εντελώς διαφορετικούς παράγοντες.

               Μια άλλη αποτυχία των στόχων του Φουάτ Μπέη ήταν η αδυναμία συνένωσης των Μουσουλμάνων της Θράκης, οι οποίοι διασπάστηκαν, όπως έδειξε η εκλογή του Εμμανουήλ Δουλά ως προέδρου του Πολιτικού Συμβουλίου της Διασυμμαχικής Θράκης το 1919, με υποστήριξη Μουσουλμάνων, που δεν πειθάρχησαν στα κελεύσματα του Φουάτ και των άλλων. Η διάσπαση φάνηκε και λίγο  αργότερα, όταν άρχισε η προέλαση του ελληνικού στρατού που απελευθέρωσε τη Δυτική Θράκη το Μάιο και την Ανατολική Θράκη τον Ιούλιο του 1920. Με άλλα λόγια φάνηκε η αδυναμία του Φουάτ Μπέη στη Δυτική Θράκη όπως και του Τζαφέρ Ταγιάρ στην Ανατολική Θράκη να οργανώσουν έστω και μια ελάχιστη αντίσταση στον ελληνικό στρατό, που ολοκλήρωσε την απελευθερωτική αποστολή του χωρίς σοβαρή μάχη. Ο Ταγιάρ μάλιστα, όπως είναι γνωστό συνελήφθη αιχμάλωτος από ένα τσομπανόπουλο! (βλέπε σχετικά στο https://sitalkisking.blogspot.com/2016/05/1920.html

               Μερική αποτυχία είχε και στην παρασκηνιακή προσπάθειά του να αντιδράσουν οι Μουσουλμάνοι στην εγκατάσταση προσφύγων στα χωριά τους.