Mε τριχαίς και τζικούρια το έκαμαν γης Μαδιάμ...

*Το πρωτότυπο της αναφοράς του Αδριανουπολίτη Χατζή Γεώργιου

*Η αγωνία ενός Αδριανουπολίτη αγωνιστή

και οι ανάξιες πράξεις  

τακτικών στρατιωτών

στο επαναστατημένο Ναύπλιο

Γράφει ο  Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Επανάσταση του 1821 δεν έπαψε ποτέ, να είναι ένα λαμπρό και ένδοξο γεγονός στην μακραίωνη ιστορία του ελληνικού Έθνους.

          Ωστόσο πέρα από τις εξαίρετες ηρωικές πράξεις που οδήγησαν στο αίσιο πέρας αυτού του μεγάλου αγώνα, δεν έπαψαν να υπάρχουν επιμέρους πράξεις, αντιηρωικές, ταπεινές και ανάξιες.

          Στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, έχουν διασωθεί κάποια έγγραφα, που δείχνουν είτε το ενδιαφέρον κάποιων ταπεινών αγωνιστών να διασωθεί η εθνική περιουσία είτε την αμεριμνησία άλλων και τη διάθεσή τους για λεηλασία όχι των αντιπάλων, αλλά της εθνικής περιουσίας. Γιατί υπήρξαν και τέτοιοι. Το έγγραφο αυτό, που το συνέταξε ένας αγωνιστής από την μακρινή Αδριανούπολη στις 4 Μαΐου 1825 στο Ναύπλιο και το απηύθυνε στο υπουργείο Πολέμου, δείχνει ακριβώς αυτές τις δύο τάσεις μεταξύ των αγωνιζόμενων Ελλήνων. 

Μια αξιοσημείωτη πρωτοβουλία στη Βέροια.

*Το Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα στο μέτωπο της Μακεδονίας, γιορτάζει στη Βέροια 

την 14η Ιουλίου, εθνική γιορτή των Γάλλων

          Μια αξιοσημείωτη πρωτοβουλία αναπτύσσεται στη Βέροια, αποσκοπώντας να διατηρήσει κειμήλια και να τα φέρει κοντά στο λαό, με την οργάνωση μιας έκθεσης, που οι συντελεστές της φιλοδοξούν να εξελιχθεί σε ένα μουσείο.

          Η διαρκής έκθεση με την ονομασία «Ιστορικό Πανόραμα» ξεκίνησε τη λειτουργία της στις 16 Οκτωβρίου 2009. Η ιδέα της δημιουργίας της ξεκίνησε με αφορμή τον εορτασμό από το Δήμο Βέροιας το 2009, των ενενήντα χρόνων από την ίδρυσή του. Τότε έγινε σαφές ότι πολλά από τα τεκμήρια που συνθέτουν και θεμελιώνουν την ιστορική μνήμη της πόλης, αλλά και της ιστορίας μας γενικότερα, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τους νεότερους χρόνους με το πέρασμα των χρόνων εκλείπουν.

Το ρουσφέτι βαθειά ριζωμένο στους πολιτικούς!!!

*Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλόπουλος

*Μια κυνική ιστορική παρότρυνση

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Το ρουσφέτι είναι διαχρονικά, μια από τις ανοιχτές πληγές της ελληνικής κοινωνίας και αυτό το ομολογούν όλοι, αλλά ποτέ δεν καταβλήθηκαν προσπάθειες για να εξαλειφθεί το φαινόμενο αυτό.

          Η λέξη ετυμολογικά έχει τουρκική προέλευση. Η λέξη ρουσφέτι, που έχει ενσωματωθεί στο νεοελληνικό λεξιλόγιο, προέρχεται από την τουρκική rüşvet η οποία βασικά σημαίνει "δωροδοκία" και αναφέρεται στην πρακτική, της συνήθως αναξιοκρατικής εύνοιας προς ορισμένους εις βάρος κάποιων άλλων, με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών.

          Η ιστορία έχει αποδείξει, ότι η έννοια του ρουσφετιού είναι βαθειά ριζωμένη και στις λαϊκές μάζες, αλλά και στις ιθύνουσες τάξεις. Βασικά στην τάξη των πολιτικών, που εμφανίζονται ως διαμεσολαβητές μεταξύ των πολιτών και ενός κακώς διοικούμενου κράτους. Μπορεί κανείς να πεί ότι το ρουσφέτι είναι εγκατεστημένο στο DNA των πολιτικών.

          Μια εκπληκτική ιστορία, αφηγείτο ο καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωάννης Τριανταφυλλόπουλος για τον πατέρα του Κωνσταντίνο Τριανταφυλλόπουλο καθηγητή του Ρωμαϊκού Δικαίου στον Πανεπιστήμιο των Αθηνών. 

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΔΕΚΑ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

          Τα πορτρέτα των δέκα πρώτων Προέδρων της Βουλής τών Ελλήνων, με πρώτο τον Πανούτσο Νοταρά (1843). Ακολουθούν οι Κανέλλος Δεληγιάννης, Ρήγας Παλαμήδης, Δημήτριος Καλλιφρονάς, Δημήτριος Χατζίσκος, Αντώνιος Γεωργαντάς, Λάζαρος Γιουρδής, Ευστράτιος Παρίσης, Παναγιώτης Βάρβογλης και Θρασύβουλος Ζαΐμης (1854). Πρόκειται για παλαιότερη τηλεοπτική εργασία μου, που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής. 

Ένα σχόλιο για τον δωσιλογισμό στη Μακεδονία

1944: Εφεδροελασίτες παρελαύνουν στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Σχολιάζει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης

          Είναι εξαιρετικά δύσκολο να χειριστεί κανείς ένα θέμα σαν τον δωσιλογισμό στη Μακεδονία, όταν επιχειρεί να βρει μια μέση οδό ανάμεσα στις δύο εχθρικές επιχειρηματολογίες («Υπερασπιστές του ελληνικού Βορρά» - «Προδότες, όργανα του Χίτλερ»). 

          Το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθειά του να χαράξει κάποιες «κόκκινες γραμμές» που να κρατούν το μεγάλο όγκο της εθνικής αντίστασης ενιαίο, προσδιόρισε ως διαχωριστική γραμμή τη συνεργασία ή όχι με τον κατακτητή. Ήταν μια εύλογη πρωτοβουλία προκειμένου να επουλωθούν πληγές μισού αιώνα, η οποία δεν έφτασε μέχρι τη βάση των αντιστασιακών οργανώσεων: Οι «εθνικές» αντιστασιακές οργανώσεις, απέφυγαν και εξακολουθούν να αποφεύγουν τον συγχρωτισμό τους με τις ΕΑΜικές- και τούμπαλιν. Μάλιστα οι πρώτες, σε σχετικά πρόσφατη έκδοσή τους, δικαιώνουν και τα Τάγματα Ασφαλείας, θεωρώντας πως στην πλειοψηφία τους απαρτίστηκαν από ανθρώπους, που είχαν πληγεί από τον ΕΛΑΣ.

Δωσίλογοι και συναινούντες στη Βόρεια Ελλάδα

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=482128

*Τάγματα εργασίας, που οργάνωσαν οι Βούλγαροι στην Καβάλα

*Το παζλ των εθνικιστικών οργανώσεων στη Βόρεια Ελλάδα

στη διάρκεια της τριπλής κατοχής της (1941-1944)

και οι σχέσεις των αντιστασιακών 

και μη ομάδων με τους κατακτητές

Του κ. Γιάννη Μπασκόζου

          Το πολιτικό παζλ στη Μακεδονία την περίοδο της Κατοχής παραμένει ως σήμερα ένας δυσεπίλυτος γρίφος. Μια περιοχή υπό τριπλή κατοχή, με πολλά φαινόμενα δωσιλογισμού, συνεργασίας, παθητικής αντίστασης και ένοπλης κομμουνιστικής και αντικομμουνιστικής αντίστασης δίνει ένα εκρηκτικό υλικό στον ιστορικό.

          Ο Βάιος Καλογρηάς στο βιβλίο του «Το αντίπαλο δέος. Οι εθνικιστικές οργανώσεις αντίστασης στην κατεχόμενη Μακεδονία» (University Studio Press), που αποτελείται από το υλικό του διδακτορικού του, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τις περίπλοκες σχέσεις πολιτικής, ιδεολογίας, γεωγραφικών και εθνικών συμφερόντων που συνδιαμόρφωσαν τον μακεδονικό χώρο και έσυραν τους κατοίκους του σε τραγικές περιπέτειες. Ο Βάιος Καλογρηάς παρουσιάζει την τριπλή κατοχή, ιταλική, γερμανική και βουλγαρική, στην περιοχή και τις επιδιώξεις κάθε δύναμης. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά την εκδίωξη των οθωμανικών στρατευμάτων από τα Βαλκάνια το 1912-1913 η περιοχή της Μακεδονίας ήταν ένα μωσαϊκό εθνοτήτων, όπου ένα τμήμα της είχε προσαρτηθεί στη Σερβία και τη Βουλγαρία τροφοδοτώντας αυτονομιστικές διαθέσεις. 

Οι εκλογές του 1950 και η ΕΠΕΚ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ   http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_27/10/2012_500032

*Ο Νικόλαος Πλαστήρας 

*Η πρώτη καταγραφή της λαϊκής θέλησης

μετά τον Εμφύλιο έγινε με απλή αναλογική

και ανέδειξε το κόμμα του Ν. Πλαστήρα

Του κ. Σωτήρη Ριζά*

Οι εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 απετέλεσαν την πρώτη ευκαιρία για την καταγραφή της λαϊκής θέλησης μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Στη νέα εκλογική αναμέτρηση, σε αντίθεση με τις εκλογές του 1946, θα συμμετείχε και η ηττημένη κομμουνιστική Αριστερά μέσω ενός σχήματος εκλογικής συνεργασίας μικρών κομμάτων, καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) παρέμενε παράνομο.

Θα συμμετείχαν επίσης κόμματα και ομάδες του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς που είχαν επίσης απόσχει από τις εκλογές του 1946 εν όψει της αναμφισβήτητης τότε κυριαρχίας της βασιλόφρονος Δεξιάς.

Ο Γεώργιος Α' και ο δολοφόνος του

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=480309&wordsinarticle=

*Κρητικοί χωροφύλακες μεταφέρουν τον Αλέξανδρο Σχινά, που δολοφόνησε 
από μικρή απόσταση τον βασιλιά Γεώργιο Α’ στη Θεσσαλονίκη

*Τι ήξεραν οι πρίγκιπες,

ποιος όπλισε το χέρι του Σχινά,

τι μετέδιδαν οι διπλωμάτες

μέσω των τηλεγραφημάτων τους

Της κ. Φωτεινής Τομαή*

          Ακόμα και αν δεχθεί κανείς την απουσία σχέσεως μεταξύ αιτίου και αιτιατού στην Ιστορία, σήμερα, εκατό χρόνια μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, είναι αδύνατο να αποφύγει τον συλλογισμό ότι, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η δολοφονία του Γεωργίου Α΄ τον Μάρτιο του 1913 στην απελευθερωμένη από τα ελληνικά στρατεύματα Θεσσαλονίκη, ίσως και να είχε αποφευχθεί ο εθνικός διχασμός όταν εξερράγη ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

          Ο μακροβιότερος όλων, επί πεντηκονταετία (1863-1913) μονάρχης και ιδρυτής της δυναστείας των Γκλύξμπουργκ που ηγεμόνευσε στην Ελλάδα, δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα και μετέπειτα βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ΄, ήταν ένας εξαιρετικά συμπαθής στο εξωτερικό και, όπως απεδείχθη, συνετός για τα ελληνικά πράγματα βασιλέας.

28.000 παιδιά στο «Παραπέτασμα»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=480023

*Fehervascurgo Ουγγαρίας. Παιδιά από το Κεράσοβο. Ανάμεσά τους η Φώφη Βασιλείου (πέμπτη από αριστερά στη δεύτερη σειρά, με τα λευκά ρούχα), 
μητέρα του κύπριου προέδρου Γ. Βασιλείου, 1950

*Νέες προσεγγίσεις

για το παιδομάζωμα ή παιδοσώσιμο.

Η ιστορική έρευνα

και οι ανθρώπινες μαρτυρίες

Του Γιάννη Ν. Μπασκόζου

          «Ποιος μου δίνει εμένα τα παιδικά μου χρόνια; Ποιος; Κανένας. Μόνο η Ιστορία»αναρωτιέται μια ηλικιωμένη γυναίκα, τότε 14 χρόνων κορίτσι από το χωριό Λια, που συνόδευσε μικρότερα από εκείνη παιδιά στη αναγκαστική φυγή τους στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Η ερώτηση αυτή ίσως δεν έχει ακόμη απάντηση. Προκαλεί μόνο προβληματισμό σχετικά με την ανάγκη ή όχι, την εκμετάλλευση ή μη της μετακίνησης 28.000 περίπου παιδιών από φτωχές οικογένειες και σχεδόν έρημα χωριά προς τις χώρες του πρώην «υπαρκτού».

          Παιδομάζωμα ή παιδοσώσιμο; Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε στο επίκεντρο το διεθνές συνέδριο που έγινε τον Οκτώβριο του 2003 στον πύργο Κάροϊ στο Φεχιρβαρτσούγκο της Ουγγαρίας με θέμα «Τα παιδιά- πρόσφυγες από την Ελλάδα στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο». 

ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΗΤΑΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ....

*Το ιστορικό έγγραφο για πολιτογράφηση ως Ελλήνων, διακεκριμένων Γερμανών Φιλελλήνων

*Ιστορικό έγγραφο του 1823 

για πολιτογραφήσεις ως Ελλήνων

Γερμανών  Φιλελλήνων  

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Είναι γνωστό στις μέρες μας, ότι η κοινή γνώμη της Ελλάδος, που είχε ξεπεράσει τα δραματικά σύνδρομα του παρελθόντος, επανήλθε πάλι στο κλίμα αντιπάθειας προς κάθε τι το γερμανικό. Αιτία, είναι η στάση της γερμανικής ηγεσίας προς το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας.

          Η Γερμανία με καρότο και μαστίγιο προς την Ελλάδα, επιχειρεί να κατοχυρώσει τον ηγετικό της ρόλο στην Ευρώπη, να εξασφαλίσει με όρους τοκογλυφικούς τα οικονομικά της συμφέροντα και να κυριαρχήσει σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.

          Η στάση των Γερμανών ιθυνόντων, συνήθως σκληρή και ανελέητη, αναρριπίζει τις οδυνηρές μνήμες του παρελθόντος, όταν η χώρα τους, εξαπέλυσε μέσα σε ένα αιώνα δύο Παγκόσμιους Πολέμους, που διακρίθηκαν ιδιαίτερα για τη βαρβαρότητά τους και το άδικα χυμένο αίμα των λαών. Ειδικά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος...