*Η αγωνία ενός Αδριανουπολίτη αγωνιστή
και οι ανάξιες πράξεις
τακτικών στρατιωτών
στο επαναστατημένο Ναύπλιο
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Η Επανάσταση του 1821
δεν έπαψε ποτέ, να είναι ένα λαμπρό και ένδοξο γεγονός στην μακραίωνη ιστορία του ελληνικού Έθνους.
Ωστόσο
πέρα από τις εξαίρετες ηρωικές πράξεις που οδήγησαν στο αίσιο πέρας αυτού του
μεγάλου αγώνα, δεν έπαψαν να υπάρχουν επιμέρους πράξεις, αντιηρωικές, ταπεινές
και ανάξιες.
Στα
Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής,
έχουν διασωθεί κάποια έγγραφα, που δείχνουν είτε το ενδιαφέρον κάποιων ταπεινών
αγωνιστών να διασωθεί η εθνική περιουσία είτε την αμεριμνησία άλλων και τη
διάθεσή τους για λεηλασία όχι των αντιπάλων, αλλά της εθνικής περιουσίας. Γιατί
υπήρξαν και τέτοιοι. Το έγγραφο αυτό, που το συνέταξε ένας αγωνιστής από την μακρινή
Αδριανούπολη στις 4 Μαΐου 1825 στο Ναύπλιο και το απηύθυνε στο υπουργείο
Πολέμου, δείχνει ακριβώς αυτές τις δύο τάσεις μεταξύ των αγωνιζόμενων Ελλήνων.
