Ένα νέο σημαντικό ιστορικό πόνημα για την Ξάνθη, από τον κ. Πέτρο Γεωργαντζή

 *Το εξώφυλλο του βιβλίου

                «Χρονικό Ελευθερίων Ξάνθης και λοιπής Δυτικής Θράκης (1912-1920)» είναι ο τίτλος του νέου και ενδιαφέροντος βιβλίου του πολυγραφότατου και πολυβραβευμένου εκπαιδευτικού Πέτρου Α. Γεωργαντζή. Πρόκειται για έκδοση 320 σελίδων της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης με την ευκαιρία εφέτος των 100 ετών απελευθέρωσης της Ξάνθης.

                Για τους εκτός Θράκης φίλους θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η περιοχή της Ξάνθης απελευθερώθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1919, εξ ού και η συμπλήρωση της Εκατονταετίας. Η υπόλοιπη Δυτική Θράκη απελευθερώθηκε το Μάιο του 1920.

                Το νέο πόνημα του κ. Γεωργαντζή αναφέρεται στην κρίσιμη οκταετία 1912-1920, τότε που οι κάτοικοι της Ξάνθης και της λοιπής Δυτικής Θράκης, είδαν στους Βαλκανικούς Πολέμους τα ελληνικά στρατεύματα να ελευθερώνουν τις πόλεις και τα χωριά, αλλά και σύντομα να σβήνει το όνειρο αιώνων με την άδικη συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, που επεδίκασε την ελληνικότατη αυτή περιοχή στην ηττημένη Βουλγαρία, η οποία δεν άργησε να προσχωρήσει στους Γερμανούς κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο νέο βιβλίο του κ. Γεωργαντζή υπάρχουν πολλά πρωτοδημοσιευμένα στοιχεία, που δίνουν ανάγλυφα την εικόνα των βασάνων που δοκίμασαν οι Θράκες. Επτά κεφάλαια και ένα επίμετρο, αποτελούν την διάρθρωση του βιβλίου, το οποίο κοσμείται με πάρα πολλές ενδιαφέρουσες φωτογραφίες.

Θράκες της Θεσσαλονίκης κατά των πολιτικών διακρίσεων στις εκλογές του 1915

*Η επιστολή των Θρακών στην εφημερίδα "Φως" Θεσσαλονίκης

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Οι εκλογές της 31^ης Μαΐου 1915, ήταν οι πρώτες εκλογές που διεξήχθησαν μέσα στη νέα πολιτική πραγματικότητα, την οποία άρχισε να διαμορφώνει από τότε ο καταστροφικός Εθνικός Διχασμός. Τότε σημειώθηκε και η πρώτη προσπάθεια αποκλεισμού των Θρακών προσφύγων της Θεσσαλονίκης, να αναδείξουν εκπροσώπους στη Βουλή, γιατί ήταν κατά πλειοψηφία βενιζελικοί.

Εκείνες οι εκλογές έγιναν από την κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ήταν ότι σε αυτές ψήφισαν για πρώτη φορά και οι περιοχές που πρόσφατα είχαν απελευθερωθεί κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους κυρίως. Δηλαδή η Ήπειρος, η Μακεδονία και τα νησιά του Αιγαίου. Τις εκλογές εκείνες της 31ης Μαΐου 1915 κέρδισε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με το κόμμα των Φιλελευθέρων, λαμβάνοντας 186 από τις 316 έδρες, και σχηματίζοντας νέα κυβέρνηση στις 10 Αυγούστου, που όμως παραιτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου λόγω διαφωνίας με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄. Τα πάθη ήδη ήταν εξημμένα, ενώ η Ευρώπη σπαράσσονταν από τον Α’  Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η κατάληψη της Νομικής Σχολής, το 1973

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
https://www.kathimerini.gr/1034905/article/epikairothta/ellada/h-katalhyh-ths-nomikhs-sxolhs

*Φοιτητές με πανό και συνθήματα στην ταράτσα της Νομικής.

Γράφει ο κ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ*

Η ελληνική δεκαετία του ’60 χαρακτηρίστηκε από την είσοδο των μαζών στην πολιτική και τις έντονες διεκδικήσεις τους όσον αφορά τόσο δικαιώματα όσο και υλικά αιτήματα. Η εξέλιξη αυτή συνδέεται με τη διαδικασία εκμοντερνισμού της κοινωνίας, εξέλιξη η οποία είχε καταστεί δυνατή χάρη στην αναπτυξιακή μεταμόρφωση της χώρας από τη δεκαετία του ’50 και μετά, τα κέρδη από την οποία, ωστόσο, δεν είχαν κατανεμηθεί δίκαια, ούτε σε κοινωνικό ούτε σε γεωγραφικό επίπεδο.

Αυτή η υλική ανισοκατανομή, μαζί όμως και με την καταπιεστική επιτήρηση των πληθυσμών από το κράτος, για τους γνωστούς πολιτικούς λόγους μετά τον Εμφύλιο, ήταν που θα αποτελούσε κατ’ ουσία τη βάση της ενίσχυσης της Κεντροαριστεράς εν γένει, υπό το πολιτικό όχημα τόσο της ΕΔΑ όσο και της Ένωσης Κέντρου. Και η έντονη πολιτική πόλωση από τον «Ανένδοτο» και μετά (1961), που συνοδεύθηκε από τη συνεχή (και ορισμένες φορές αιματηρή) κινητοποίηση των μαζών έως το 1967, θα δώσει την αφορμή για τη συγκρότηση μεγάλων συλλογικοτήτων όπως η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη ή κινημάτων ειρήνης όπως ο Σύνδεσμος Νέων Μπέρτραντ Ράσσελ, που ήταν συνδεδεμένα με τον χώρο της Αριστεράς. Είναι η περίοδος της ανάδυσης ενός νέου συλλογικού υποκειμένου, εκείνου της «νεολαίας», η οποία θα πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις για ζητήματα που ξεκινούσαν από το Κυπριακό κι έφθαναν μέχρι το άνοιγμα της εκπαίδευσης στις πλατύτερες μάζες (15% για την Παιδεία) ή τη διαφύλαξη του Συντάγματος (η γενιά του «1-1-4»).

Ο Φερδινάνδος Λεσσέψ, περιηγείται στην Ανατολική Θράκη και εμπνέεται από τους αρχαίους συγγραφείς και τη Βίβλο

*Εξώφυλλο γαλλικού περιοδικού με τον Φερδινάνδο Λεσσέψ (Αρχείο Γενναδείου Βιβλιοθήκης)

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Τον Απρίλιο του 1873, περιέτρεχε τη γη της Ανατολικής Θράκης, ο Φερδινάνδος Λεσσέψ, περιβεβλημένος με τη δόξα του μεγάλου εγχειρήματος της διάνοιξης της διώρυγας του Σουέζ, που ένωσε τα νερά τη Μεσογείου με τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας και του Ινδικού Ωκεανού και έδωσε νέα φτερά στην παγκόσμια ναυτιλία. Η διάνοιξη της διώρυγας είχε γίνει νωρίτερα και στις 17 Νοεμβρίου 1869, η διώρυγα δόθηκε στους ναυτιλόμενους. Κάποιοι παρατηρητικοί είδαν ότι η ξενόγλωσση γραφή Suez, αν διαβαστεί αντίστροφα, μας δίνει τη λέξη Zeus (Δίας)!!! Αλλά και το Port Said δίνει πάλι το Δία αν διαβαστεί ανάποδα. Said=Dias!!! Εντυπωσιακές συμπτώσεις....

                Το λεγόμενο «εγιαλέτι» της Αιγύπτου εκείνη την εποχή, ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1867 έλαβε το καθεστώς αυτόνομου υποτελούς κράτους με την ονομασία χεδιβάτο της Αιγύπτου, υπό αντιβασιλέα «χεδίβη». Τα χρόνια εκείνα από το 1839 έως το 1876, ήταν ακόμα εν ισχύει τα λεγόμενα Τανζιμάτ. Δηλαδή η εφαρμογή οδηγιών των δυτικών δυνάμεων προς την Τουρκία για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, προς εκσυγχρονισμό της χώρας. Τότε έγιναν τα μεγάλα έργα, όπως η διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, η ανάπτυξη σιδηροδρομικού δικτύου, στην αχανή αυτοκρατορία κ.λπ.

Γεώργιος Λαμπουσιάδης: Ο σημαντικός λόγιος της Αδριανούπολης

*Η αφίσα της εκδήλωσης του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης με την φωτογραφία 
του Γεώργιου Λαμπουσιάδη 

*Σημαντική η προσφορά του 

προς τη Θράκη

*Ανεκτίμητο το έργο του

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Ο Γεώργιος Λαμπουσιάδης, υπήρξε μια μεγάλη Θρακική μορφή των γραμμάτων, αγνοημένη σήμερα, παρά τον μεγάλο όγκο του έργου του. Λόγιος της Αδριανούπολης, σημαντικός ιστοριοδίφης, έγραψε, δίδαξε σε σχολεία της Θράκης, προσέφερε στον πολιτισμό και την ιστορία και βοήθησε στη διάσωση αρχαιολογικών θησαυρών.

                Υπήρξε ευτύχημα για τη διατήρηση της μνήμης του και την απόδοση της οφειλόμενης τιμής, η εκδήλωση, που οργάνωσε στις 28 Ιουνίου 2019, το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης (ΕΜΘ), στην Αλεξανδρούπολη, με ομιλήτρια, την εγγονή του τιμώμενου κ. Λένα Καρανικολάου. Παράλληλα λειτούργησε έκθεση με χειρόγραφα του Γ.Ι. Λαμπουσιάδη, που αποτελούν μέρος του αρχειακού υλικού του ΕΜΘ, προερχόμενα από δωρεά της κ. Καρανικολάου. Έγινε επίσης προβολή του ντοκιμαντέρ «Ίχνη Στοργής» (παραγωγή ΕΜΘ). Το ντοκιμαντέρ πραγματοποιήθηκε με την ευγενική χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Χαριλάου Κ. Κεραμέως.

Ο Λαμπουσιάδης γεννήθηκε στην Αδριανούπολη το 1858. Η οικογένειά του ήταν εύπορη. Σπούδασε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στη γενέτειρά του και διορίστηκε δάσκαλος. Δίδαξε στο Καβακλή, στο Λουλέ- Μπουργάζ (Αρκαδιούπολη), στη Ραιδεστό, στα Μάλγαρα, στο Σουφλί και τελευταία στο Γυμνάσιο και στο φημισμένο Ζάππειο Παρθεναγωγείο Αδριανουπόλεως, εκπαιδευτικά ιδρύματα μεγάλης ακτινοβολίας.

Η τηλεοπτική μετάδοση της ομιλίας μου στην Νέα Ορεστιάδα, "Οι τελευταίες ελληνικές ημέρες της Αδριανούπολης και του Κάραγατς".

*Στιγμιότυπο από την ομιλία

                Η Δημοτική Τηλεόραση της Ορεστιάδας βιντεοσκόπησε την ομιλία μου στην Ορεστιάδα με θέμα «Οι τελευταίες ελληνικές ημέρες της Αδριανούπολης και του Κάραγατς». Η ομιλία οργανώθηκε από το Σύλλογο Απογόνων Αδριανουπολιτών και Καραγατσιανών, στο πλαίσιο των  «Ορεστείων 2019». Τα «Ορέστεια» είναι οι εκδηλώσεις που τελούνται κάθε χρόνο, για να τιμηθούν τα γενέθλια της νεώτερης πολύς της Ελλάδας, της Νέας Ορεστιάδας.

                 Η ομιλία έγινε στην αίθουσα του ιστορικού «Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανουπόλεως».

                Ευχαριστώ την Δημοτική Τηλεόραση της Ορεστιάδας για την προβολή της ομιλίας μου και ιδιαίτερα την κ. Βικτωρία Τσονίδου, για την βιντεοσκόπηση και την επιμέλειά της. Η διάρκεια της ομιλίας είναι 52’ και 43’’.

«Οι τελευταίες ελληνικές ημέρες της Αδριανούπολης και του Κάραγατς»

*Η αίθουσα του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανουπόλεως, στη Νέα Ορεστιάδα

Οφείλω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο Σύλλογο Αδριανουπολιτών και Καραγατσιανών Ορεστιάδας για την ευγενική του πρόσκληση να μιλήσω στο πλαίσιο των «Ορεστείων 2019». Οι εκδηλώσεις αυτές οργανώνονται από το Δήμο και γίνονται κάθε χρόνο για να γιορτασθεί η επέτειος ίδρυσης της πόλης, που είναι η βορειότερη και η νεώτερη της Ελλάδας. Φέτος γιορτάσθηκε η 96^η επέτειος. Η ομιλία έγινε στην αίθουσα του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Αδριανούπολης, ο οποίος φιλοξενεί την ιστορική βιβλιοθήκη του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου της Αδριανούπολης, η οποία διασώθηκε το 1922. Περιέχει σπάνια βιβλία και ο Σύλλογος σήμερα μαζί με το σύλλογο των Αδριανουπολιτών και των Καραγατσιανών, και το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της πόλης, αποτελούν ισχυρούς πολιτιστικούς βραχίονες, υψηλού επιπέδου.

Το θέμα της ομιλίας μου ήταν «Οι τελευταίες ελληνικές ημέρες της Αδριανούπολης και του Κάραγατς».

*Ομιλία του δημοσιογράφου

Παντελή Στεφ. Αθανασιάδη

στα «Ορέστεια» 28 Ιουνίου 2019

Η Αδριανούπολη και το Κάραγατς, ήταν, είναι και θα είναι, οι πόλεις της καρδιάς μας. Με άδικες αποφάσεις και διαδικασίες, έπαψαν να είναι ελληνικές και τα παιδιά τους ξεριζωμένα, βρέθηκαν εδώ που βρισκόμαστε τώρα, να ατενίζουν, αυτά που οι μεγάλοι της Γης, δυστυχώς, τους στέρησαν.

Οι διαδικασίες αυτές είναι γνωστές και αφορούν δύο σημαδιακές και τραυματικές χρονιές για την Ελλάδα. Το 1922 και το 1923. Κάθε προσπάθεια να εξιστορηθούν με πληρότητα, τα όσα δοκίμασε και υπέστη με βάναυσο τρόπο ο Ελληνισμός της Ανατολικής Θράκης της Μικράς Ασίας και του Πόντου, θα είναι ανεπαρκής. Είναι μαρτύρια χωρίς τέλος.

Ολόκληρη η Θράκη το 1920 άρχισε να ζει στιγμές ελευθερίας. Μα, ήρθαν δίσεκτοι καιροί, ανταριασμένα χρόνια και ανατράπηκαν τα πάντα. Τα γεγονότα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά σε γενικές γραμμές.  Έτσι φτάσαμε στην απόφαση για την παράδοση της Ανατολικής Θράκης στους Τούρκους, που πάρθηκε από τους Συμμάχους στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 στο Παρίσι. Τις μέρες εκείνες δεν υπήρχε κυβέρνηση στην Αθήνα ικανή να αντιδράσει, ενώ στο στράτευμα επωάζονταν η επανάσταση των Γονατά- Πλαστήρα. Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, είχε αρχίζει να ζει το δικό του ανείπωτο δράμα. Η διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών των τριών συμμάχων κρατών με το ανακοινωθέν της έβαζε προκαταβολικά την ταφόπλακα στην υπόθεση της Ανατολικής Θράκης, με την ελεεινή μεταξύ άλλων διατύπωση: