Παναγιώτης Κεφάλας: Σεμνός αγωνιστής του 1821

*Ο Παναγιώτης Κεφάλας υψώνει τη σημαία της Επανάστασης 

στην απελευθερωμένη Τριπολιτσά

*Ύψωσε τη σημαία στην Τριπολιτσά.

Σκοτώθηκε το 1825 στο Μανιάκι.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης 

         Ο Παναγιώτης Κεφάλας, υπήρξε μια αγνή και ηρωική μορφή της Επανάστασης του 1821. Πολέμησε ηρωικά, όπου τον κάλεσε το χρέος προς την πατρίδα. Και καθαγιάσθηκε με τον ένδοξο θάνατό του στο Μανιάκι, όπου μαζί με τον Παπαφλέσσα, επιχείρησαν να αναχαιτίσουν τις ορδές των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ.

          Γεννήθηκε στο Δυρράχι της επαρχίας Αρκαδίας.

          Ο συγκεκριμένος αγωνιστής απεικονίστηκε από τον Γερμανό ζωγράφο Πέτερ Φον Ες και μάλιστα σε μια άκρως ηρωική στιγμή. Όταν ανέβηκε στα τείχη της Τριπολιτσάς κατά την απελευθέρωσή της και ύψωσε τη σημαία των Ελλήνων. Είναι μια από τις κλασσικές απεικονίσεις των ελληνικών στρατιωτικών κατορθωμάτων. Όσο για την πραγματική μορφή του, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ο Γερμανός ζωγράφος, δεν γνώρισε ποτέ αυτοπροσώπως τον Κεφάλα, γιατί ήρθε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωσή της.

"ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ" ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

*Η Ιστορία του 1808

*Το σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας του Πατριαρχείου, 

13 χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821

Γράφει ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μακρίδης*

«Τα εν τη Αμερική προς βοήθειαν των Αγγλοαμερικάνων σταλέντα στρατεύματα, επανελθόντα εις Φράντζαν, έφεραν τας ιδέας της ελευθερίας και τας μετέδωσαν (...) Κατ’ αυτόν τον καιρόν, η γενική συνέλευσις ακύρωσε τα δικαιώματα των ευγενών και διέταξε την δήμευσιν των εκκλησιαστικών κτημάτων διαμοιράσασα την Φράντζαν (...) Εν τούτοις, οι δύο αδελφοί του βασιλέως και οι πρώτιστοι του βασιλείου καταφυγόντες εις ξένας αυλάς, ενησχολούντο να διεγείρωσιν αυτάς εις πόλεμον κατά της ιδίας πατρίδος των, ελπίζοντες δήθεν να αποκαταστήσωσιν έπειτα την εξουσίαν των απόλυτον. Έως τόσον, μετά την εις Παρίσι άφιξιν του βασιλέως, με το να εμετρίασε η υπερβολική πείνα, οπωσούν εφησύχασεν ο λαός. Έπειτα συνεκροτήθη εις θέατρον εις τον κάμπον (πεδίον του Άρεως ονομαζόμενον) όπου παρήσαν ο βασιλεύς, ο στρατός και τα παριστώντα τον λαόν πρόσωπα και έκαμαν όρκον να φυλαχθή η νεοσυσταθείσα διοίκησις. Και ο λαός ένοπλος, ωρκίσθησαν να ζήσωσιν ελεύθεροι ή να αποθάνωσι...»

Το σχολικό εγχειρίδιο που φυλάσσεται επιμελώς στη συλλογή πολυτίμων και σπανίων εντύπων της Βιβλιοθήκης της Βουλής, δεν είναι μία τυχαία έκδοση. Εμπεριέχει ένα αναλυτικό αφιέρωμα στη Γαλλική Επανάσταση– 10 σελίδες σε σύνολο 253– προτροπές στους Έλληνες μαθητές να γνωρίσουνε την ιστορία των προγόνων τους, ακριβείς περιγραφές των άλλων θρησκευμάτων και πολιτισμών που θα ξένιζαν τον αναγνώστη του ακόμα και σήμερα. Και όμως: Παρότι η έκδοση πραγματοποιήθηκε επί Τουρκοκρατίας στα 1808 από το ίδιο το Πατριαρχείο, η ιστορική έρευνα την έχει προσπεράσει.

Ποιοι ήθελαν νεκρό τον Ελευθέριο Βενιζέλο;

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=502213&wordsinarticle=

*Ελευθέριος Βενιζέλος και Ισμέτ Ινονού. Οι δύο πρωταγωνιστές της Συνθήκης της Λωζάνης σε μεταγενέστερη φωτογραφία τους στην Αθήνα.

*Άγνωστες πτυχές από το παρασκήνιο 

της περιόδου των συνομιλιών 

ως την υπογραφή 

της Συνθήκης της Λωζάννης

Γράφει η κ. Φωτεινή Τομαή*

          Συμπληρώνονται εφέτος 90 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, σημείο καμπής αναμφισβήτητα της νεότερης ιστορίας της χώρας μας όσο και της γείτονος Τουρκίας.

          Για τις μακράς διαρκείας διαπραγματεύσεις που συχνά ελάμβαναν οξύτατο χαρακτήρα λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, με αποτέλεσμα τη διακοπή τους μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου 1923, έχουν γραφεί κατά καιρούς πολλά. Όπως και για τη διαπραγματευτική ικανότητα του Ελευθέριου Βενιζέλου, που σήκωσε μόνος, με τη βοήθεια του έλληνα πρεσβευτή στο Λονδίνο Δημητρίου Κακλαμάνου, τη βαριά ευθύνη ολοκληρώσεως των συνομιλιών ως την υπογραφή της Συνθήκης στο ιστορικό κτίριο Palais de Rumine του Πανεπιστημίου της Λωζάννης.

Γεώργιος Στανωτάς: 'Ενας πιστός και φιλότιμος στρατιώτης

Χρήστου Νοταρίδη

«ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ- 

Γεώργιος Στανωτάς (1888-1965)»

          Ένα βιβλίο με ιστορικό ενδιαφέρον, κυκλοφορεί εντός των ημερών. Πρόκειται για την βιογραφία του Στρατηγού Γεωργίου Στανωτά, ο οποίος περνώντας «δια πυρός και σιδήρου» έθεσε την προσωπική του σφραγίδα στην σύγχρονη ιστορία, παραμένοντας όμως μέχρι σήμερα ένας αφανής πατριώτης.

          Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους, διακρίθηκε στην Μικρασιατική Εκστρατεία, συνέβαλε στην έκβαση του Κινήματος του 1935, ηγήθηκε της Μεραρχίας Ιππικού στο Έπος του πολέμου 1940-41, έδρασε στη Μέση Ανατολή το 1943-44 και στην αδελφοκτόνο σύρραξη του 1946-49.

          Στις 380 σελίδες του βιβλίου, που έγραψε ο Χρήστος Νοταρίδης, μετά από έρευνα 6 ετών, περιλαμβάνεται πρωτότυπο αρχειακό υλικό (έγγραφα- φωτογραφίες- χάρτες), αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές της πρόσφατης ιστορίας και εκτίθεται το δραματικό σκηνικό των γεγονότων, τα οποία καθόρισαν αποφασιστικά την μετέπειτα πορεία της χώρας και την διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας.

          Προλογίζει ο ιστορικός- συγγραφέας ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι. ΚΑΡΓΑΚΟΣ τονίζοντας μεταξύ άλλων: «…Ὁ Γεώργιος Στανωτᾶς ἀπό ἁπλός στρατιώτης τό 1909, τερμάτισε τή στρατιωτική του πορεία το 1948 μέ τό βαθμό τοῦ ἀντιστρατήγου. Εἶναι ἀπό τούς πλέον παρασημοφορημένους ἀξιωματικούς ἐπ’ ἀνδραγαθίᾳ τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ. Κι ὅμως εἶναι ἄγνωστος στό σημερινό εὐρύ κοινό...».

          Επίσης, σημειώνει ο ΣΤΑΘΗΣ Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου YALE : « ....Η ανασύνθεση της ιστορικής πορείας του στρατηγού Στανωτά, που επιχειρεί με τρόπο επιτυχημένο και συστηματικό ο Χρήστος Νοταρίδης, μας δίνει την ευκαιρία να ξαναζήσουμε την διαδρομή της Ελλάδας στον 20ο αιώνα, μέσα από την ζωή και την δράση ενός ανθρώπου που συμμετέχει σε κομβικά γεγονότα....».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ * Βιβλιοπωλείο Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα Χαρ. Τρικούπη 14, τ.κ. 106 79 ΑΘΗΝΑ 

* Τηλ. 210 3628976 - 210 6440 021 και 210 3638435

www.hellasbooks.gr και e-mail: acroceramo@hellasbooks.gr

Το Σύνταγμα του 1952

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  
 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_10/03/2013_513879

*Η δημοσίευση του νέου Συντάγματος την Πρωτοχρονιά του 1952, 

στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως

*Ψηφίστηκε δεκαεπτά χρόνια

μετά την εξαγγελία του

και διήρκεσε μόλις δεκαπέντε,

μέχρι τη δικτατορία του 1967

Του κ. Σπύρου Βλαχόπουλου*

          Το Σύνταγμα του 1952 παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη πρωτοτυπία, ίσως και σε διεθνές επίπεδο: Εξαγγέλθηκε περίπου 17 χρόνια πριν από την ψήφιση και την έναρξη ισχύος του.

          Το ημερολόγιο έγραφε 10 Οκτωβρίου του 1935 όταν ο Γ. Κονδύλης, αντιπρόεδρος και ισχυρός άνδρας της κυβέρνησης Π. Τσαλδάρη, συνεργάσθηκε με τα ηγετικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (Αλ. Παπάγο, Δ. Οικονόμου, Γ. Ρέππα) και ανέτρεψε τον πρωθυπουργό του. Την ίδια ημέρα, μια μειοψηφία 82 μόλις πληρεξουσίων της Ε΄ Εθνοσυνέλευσης (οι υπόλοιποι είχαν αποχωρήσει διαμαρτυρόμενοι) ψηφίζουν την κατάργηση του πολιτεύματος της Αβασίλευτης Δημοκρατίας και του Συντάγματος του 1927, την ψήφιση νέου Συντάγματος Βασιλευομένης Δημοκρατίας και την «προσωρινή» μέχρι τότε επαναφορά του Συντάγματος του 1864/1911.

Η ανακομιδή των οστών του Καραϊσκάκη και η προίκα στην κόρη του

*Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, έφιππος

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, υπήρξε ένας ανεπανάληπτος ήρωας της Επανάστασης του 1821 και μια σημαντική προσωπικότητα, που μέσα από τον αδρό, ακατέργαστο και βωμολόχο χαρακτήρα του, ήξερε να εμπνέει τους πολεμιστές του και να επιτυγχάνει σημαντικές στρατιωτικές νίκες.

          Υπήρξε ονομαστός κλέφτης του Κατσαντώνη, δυναμικός αρματολός των Αγράφων, και νικηφόρος αρχιστράτηγος της Ρούμελης. Ταυτόχρονα έμεινε στη συλλογική λαϊκή μνήμη ως γνήσιος και λαοφιλής λαϊκός ηγέτης.

          Γεννήθηκε το 1782 στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στη Σκουληκαριά της Άρτας. Μάνα του ήταν μια καλογριά.

          Ο θάνατός του παραμένει ως σήμερα ένα άλυτο μυστήριο, καθώς οι ιστορικοί είναι διχασμένοι, θεωρώντας άλλοι πως ήταν ένα τυχαίο γεγονός και άλλοι πως ο Καραϊσκάκης χτυπήθηκε από όργανο είτε των Άγγλων φιλελλήνων, είτε Ελλήνων πολιτικών αντιπάλων του.

70) ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΗΣ: ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ- ΝΟΒΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

*Ο Γεώργιος Αθανασιάδης- Νόβας

         Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Πολιτικός, και ποιητής, υπήρξε ο ακαδημαϊκός Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας, ο οποίος εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής το 1964. Τον Ιούλιο του 1965, εν μέσω της πολιτικής κρίσης, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον βασιλέα Κωνσταντίνο, αλλά απέτυχε να εξασφαλίσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Η επιλογή του αυτή επικρίθηκε έντονα από την πλευρά του Γεωργίου Παπανδρέου.

           Ο Γεώργιος Αθανασιάδης Νόβας, γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1893. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη δικηγορία, αλλά και με τη δημοσιογραφία επί 25 χρόνια. Υπήρξε συντάκτης στης εφημερίδες «Ακρόπολις», «Αθηναϊκή» «Πολιτεία» κ.λπ. και συνεκδότης κατά τα έτη 1933-1936 στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος».

Κ. Καραμανλής: Η στρατηγική της πολιτικής ηγεσίας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_03/03/2013_513137

 *Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

Του κ. Πασχάλη Μ. Κιτρομηλίδη*

          Πολύ λίγοι πολιτικοί ηγέτες μισήθηκαν τόσο πολύ από τους συγχρόνους τους όσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Συγχρόνως πολύ λίγοι πολιτικοί θα μπορούσαν να αισθανθούν τόσο δικαιωμένοι σε σχέση προς τις στρατηγικές επιλογές που έθεσαν για τη χώρα τους, μετέχοντας σε μια μοναδική τριάδα στην ελληνική πολιτική ιστορία, πλάι στον Ιωάννη Καποδίστρια και τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

          Χωρίς σοβαρή δόση υπερβολής θα μπορούσε να λεχθεί ότι οι τρεις αποτελούν τους σημαντικότερους πολιτικούς ηγέτες της νεότερης Ελλάδος, τους οποίους συνδέει μια κοινή στρατηγική επιλογή: η μεταμόρφωση της Ελλάδος σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτεία. Από τους τρεις ο Καποδίστριας πλήρωσε με τη ζωή του τον οραματισμό του, ο Ελ. Βενιζέλος προκάλεσε τα πιο ακραία πάθη των πολιτικών του αντιπάλων και πέθανε εξόριστος, ο Καραμανλής μόνον κατόρθωσε να επιβάλει και να επιτύχει τη στόχευση διά της οποίας επιχείρησε να διασφαλίσει τον εκσυγχρονισμό και την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας, την ένταξή της στους θεσμούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η νέα Δεξιά και ο Ελληνικός Συναγερμός

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_24/02/2013_512290

*Η κεντρώα εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για τον εκλογικό θρίαμβο του Αλέξανδρου Παπάγου, 
τον Νοέμβριο του 1952

*Η κάθοδος του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου

στην πολιτική, είχε στόχο

την αναμόρφωση της συντηρητικής παράταξης

Του κ. Χρήστου Χρηστίδη*

          Αν ένα από τα κύρια αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας, κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, ήταν η αποτελεσματική διακυβέρνηση, ο συσχετισμός δυνάμεων που είχε προκύψει από τις εκλογές του Μαρτίου του 1950 σίγουρα δεν παρείχε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ικανοποίησή του.

          Η φθορά του Λαϊκού Κόμματος και του Κόμματος των Φιλελευθέρων, σε συνδυασμό με τον κατακερματισμό των πολιτικών παρατάξεων, δημιούργησε εύλογους φόβους ακυβερνησίας. Πράγματι, το διάστημα που ακολούθησε τις εκλογές χαρακτηρίστηκε από συνεχείς κυβερνητικές μεταβολές, συγκροτήσεις βραχύβιων κοινοβουλευτικών συμμαχιών και έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ των εκάστοτε κυβερνητικών εταίρων. Παράλληλα, το ρευστό πολιτικό κλίμα ενέτειναν και οι διαρκείς παρεμβάσεις από πλευράς τόσο των Ανακτόρων όσο και των Αμερικανών.

ΠΩΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ «ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ» ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ!!!

*Εμπνεόταν από την Αρχαία Ελλάδα, αλλά ρήμαξε την σύγχρονη Ελλάδα όταν την κατέκτησε.

*Θαύμαζε την αρχαία Ελλάδα, αλλά

κατέστρεψε την Ελλάδα της εποχής του

Γράφει ο Απόστολος Τσομπάνης- Νότιος

          «[…] δ) Μόνο ένας γνήσιος Γερμανός μπορεί να έχει το δικαίωμα της υπηκοότητας. Γνήσιος Γερμανός μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που έχει γερμανική καταγωγή, ανεξαρτήτως θρησκείας. Συνεπώς, κανένας Εβραίος δε μπορεί να θεωρηθεί γνήσιος Γερμανός, ε) Όσοι δεν έχουν δικαίωμα υπηκοότητας μπορούν να θεωρούνται μόνο φιλοξενούμενοι στη Γερμανία και πρέπει να υπάγονται στους νόμους περί αλλοδαπών, στ) Μόνο οι πολίτες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για την ηγεσία και τους νόμους του κράτους. Έτσι, απαιτούμε μόνο όσοι έχουν δικαίωμα υπηκοότητας να πρέπει να έχουν πρόσβαση στην εργασία σε οποιαδήποτε δημόσια θέση, είτε σε εθνικό είτε τοπικό επίπεδο – είμαστε αντίθετοι στο διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό σύστημα στο οποίο οι άνθρωποι εργάζονται με βάση το κόμμα στο οποίο ανήκουν και όχι σύμφωνα με τον χαρακτήρα και την ικανότητά τους […]».

          Αυτές οι προτάσεις περιέχονται αυτούσιες στο πρόγραμμα των εικοσιπέντε σημείων του Κόμματος των Γερμανών Εργατών και εκφωνήθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και Υπεύθυνος του Τομέα Προπαγάνδας, σε συγκέντρωση του κόμματος στις 24 Φεβρουαρίου 1920.