Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Η οικογένεια είναι το κύτταρο της
κοινωνίας. Μέσα στην οικογένεια, διαμορφώνονται οι χαρακτήρες των παιδιών.
Διδάσκονται αρχές και αξίες, ώστε τα παιδιά μεγαλώνοντας να γίνονται χρήσιμοι
πολίτες. Και όλοι μαζί οι χρηστοί πολίτες να στηρίζουν ένα έθνος ή ένα κράτος.
Μέσα από την οικογένεια, σμιλεύονται οι χαρακτήρες και καλλιεργείται ο καλώς
εννοούμενος πατριωτισμός.
Στην
ιστορική πορεία των Ελλήνων υπήρξαν στιγμές, που ανέδειξαν σημαντικά
παραδείγματα πατριωτών. Δεν θέλω εδώ να μιλήσω για επιφανή παραδείγματα
οικογενειών, που τα κατέγραψε η ιστορία. Στόχος μου είναι να ασχοληθώ με
ταπεινούς ανθρώπους του λαού, που σε στιγμές δύσκολες για την πατρίδα έδωσαν
πρόθυμα τη ζωή τους ή θυσίασαν την σωματική τους ακεραιότητα και τελικά έμειναν
ξεχασμένοι.
Ο
αιώνας που πέρασε, ο 20ος, πότε με τις νίκες και πότε με τις ήττες,
μας κληρονόμησε τέτοια παραδείγματα, που τα σκέπασε πλέον η σκόνη της Ιστορίας.
Για τέτοια παραδείγματα θα μιλήσουμε σήμερα, τινάζοντας τα σύννεφα σκόνης, που
έχουν κατακαθίσει στους παλαιούς τόμους των εφημερίδων. Το θέμα αυτό δεν είναι
δυνατόν να ολοκληρωθεί. Όμως και τα όσα σταχυολόγησα, βροντοφωνάζουν από το
παρελθόν, την αξία της οικογένειας και του πατριωτισμού. Είναι αξιόλογα
παραδείγματα, που αξίζει ακόμα και να διδάσκονται στις νεώτερες γενιές.
