Και άλλο αποκαλυπτικό έγγραφο για τη συμπεριφορά του Τουρκικού όχλου κατά την εκδίωξη των Ελλήνων από την Ανατολική Θράκη

*Η περιγραφή επιθέσεων κατά τρένων και σιδηροδρομικών σταθμών

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

 

Η ιστορική έρευνα συνήθως είναι ανεξάντλητη και πολύ συχνά φέρνει στο φως πάντα νέα στοιχεία, που πλουτίζουν τις δέλτους της, αλλά και την δική μας γνώση. Η περιπέτεια που έζησε η Ανατολική Θράκη το 1922, όταν παραδόθηκε αμαχητί στους Τούρκους από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Αντάντ, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Διότι η περίπτωση αυτής της ιστορικής περιοχής του Ελληνισμού δεν μελετήθηκε εξαντλητικά από τους ιστορικούς.

Έσχατο παράδειγμα η δημοσιοποίηση αναφορών των μεγάλων στρατιωτικών σχηματισμών, που έδρευαν τότε στην Ανατολική Θράκη και διατάχτηκαν να περάσουν δυτικά του ποταμού Έβρου, δηλαδή στη Δυτική Θράκη. Οι αναφορές αυτές αποτελούν σημαντικά αυθεντικά ντοκουμέντα.

Ντοκουμέντα με μεγάλο ενδιαφέρον, αποτελούν και τα δημοσιογραφικά κείμενα αν και ενίοτε μπορούν να εντοπισθούν υπερβολές για λόγους εντυπωσιασμού ή αποκρύψεις πτυχών των γεγονότων για λόγους πολιτικούς ή άλλους. Ντοκουμέντα μπορούν να χαρακτηρισθούν και ορισμένα λογοτεχνικά κείμενα που περιγράφουν την ατμόσφαιρα κάποιας εποχής, αλλά και εκεί μπορούν να εντοπισθούν ανακρίβειες και υποκειμενισμοί. Τα υπηρεσιακά έγγραφα και ιδίως τα στρατιωτικά συνήθως αποτελούν αυθεντικότερες πηγές. Οι αξιωματικοί που τα υπογράφουν οφείλουν να είναι ακριβείς κατά το δυνατόν, τόσο γιατί έχουν καθήκον, όσο και γιατί οι αναφορές τους αποτελούν και αυτές στοιχεία της περαιτέρω προαγωγής. Πόσο μάλιστα όταν, πρόκειται για αναφορές που σχετίζονται με κρίσιμα γεγονότα…

        Η συνεχής έρευνα λοιπόν, έχει τώρα να παρουσιάσει κάποιες δραματικές πτυχές του Ελληνισμού, όταν το 1922 εκδιώχθηκε βίαια από την Ανατολική Θράκη, όπου ήταν ριζωμένος από χιλιάδες χρόνια. Στις 23 Φεβρουαρίου η ιστοσελίδα αυτή δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Λεπτομερειακή περιγραφή εγκλημάτων του Τουρκικού όχλου κατά των διωγμένων Ελλήνων, τον Οκτώβριο του 1922, στην Ανατολική Θράκη». Νέα έρευνα αποκαλύπτει ένα επί πλέον έγγραφο προερχόμενο από το ΙΙΙ Επιτελικό Γραφείο της Στρατιάς Θράκης. Το έγγραφο αυτό αναφέρεται σε επιθέσεις Τούρκων ατάκτων κατά των συγκοινωνιών, σιδηροδρομικών σταθμών κ.λπ. από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι 14 Νοεμβρίου 1922. Από την ανάγνωση της έκθεσης αυτής προκύπτει ότι σε ορισμένες επιθέσεις, συνέπρατταν και Βούλγαροι κομιτατζήδες.

        Η έκθεση αυτή, που συντάχθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1922, προφανώς στην Αλεξανδρούπολη, όπου είχε εγκατασταθεί η Στρατιά Θράκης, με διοικητή τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Νίδερ, βρίσκεται σήμερα στο Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών. 

*Εικόνα της βίαιης εκκένωσης της Ανατολικής Θράκης

        Το πλήρες περιεχόμενό της, άγνωστο μέχρι σήμερα, είναι το ακόλουθο:  

 

ΣΤΡΑΤΙΑ ΘΡΑΚΗΣ

ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΝ

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΙΙΙον           

Ε Κ Θ Ε Σ Ι Σ

Των γενομένων υπό Τούρκων ατάκτων προσβολών κατά συγκοινωνιών, σιδ/κών συρμών κ.λπ. από αρχών Σ/βρίου μέχρι 14 Ν/βρίου ε.έ.

-----

9^ην Σεπτεμβρίου. Επιβατική αμαξοστοιχία Αδριανουπόλεως – Δεδέαγατς επυροβολήθη  παρά 200μελούς συμμορίας μεταξύ Σουφλίου και σιδ/κού σταθμού Μπιντικλί (χιλ. 59, σ.σ. πρόκειται για το σημερινό Τυχερό). Ετραυματίσθησαν 7 πολίται, 1 στρατιώτης. Εις χιλ. 59.500 ανευρέθησαν δύο βόμβαι τοποθετημέναι επί σιδηροδρομικής γραμμής και παραπλεύρως χειροβομβίδες και Τουρκικαί εφημερίδες.

*Αναχώρηση στρατού και λαού από το Αλπουλού Ανατολικής Θράκης

9^ην Σεπτεμβρίου. Νύκτα 20 συμμορίται επετέθησαν καθ’ ημετέρου φυλακίου  σιδ/κής γραμμής Αν. Καρίκιοϊ μεταξύ Κούλελη και Αλπουλού. Εφονεύθη είς των συμμοριτών (καταγόμενος εκ Χαριουπόλεως) ετραυματίσθη ελαφρώς είς στρατιώτης.

10^ην Σεπτεμβρίου. 11^ην ώραν άμαξα  ταχυδρομική Ανακτορίου - Μηδείας συνοδευομένη υπό 7 χωρικών, 4 οπλιτών υπέστη αιφνιδιαστικήν επίθεσιν ενεδρευόντων κομιτατζήδων Αν. Ανηλίου. Εις βοήθειαν προσέτρεξαν φυλάκιον Ανηλίου και Αστυνομική δύναμις  Σουλτάν Μπακτσέ. Αποτέλεσμα αιφνιδιασμού φόνος ενός χωροφύλακος, τραυματισμός δύο και εξαφάνισις τετάρτου και ενός διόπου. Δύναμις επιτεθέντων 35 ένοπλοι ομοιομόρφων ενδεδυμένοι., οίτινες μετά επίθεσιν κατηυθύνθησαν προς όγκον Στράγγα Βαλκά.

16^ην Σεπτεμβρίου. Άγνωστοι επυροβόλησαν δια κυνηγετικού όπλου σκοπόν μας παρά χιλ. 12.200 σιδ/κής γραμμής Δεδέαγατς - Αδριανουπόλεως άνευ αποτελέσματος. Αντιπυροβοληθέντες ετράπησαν εις φυγήν.

20^ην Σεπτεμβρίου. Απόσπασμα 61^ου Συντάγματος συνεπλάκη προς τετραμελή συμμορίαν περί το χωρίον  Μπουρουνσούζ (10 χιλ. Β. του Παυλίκοϊ). Αποτέλεσμα φόνος δύο , σύλληψις αρχηγού και ενός συμμορίτου εισέτι. Είς των συλληφθέντων απέθανεν είτα εκ των τραυμάτων του.

22^αν Σεπτεμβρίου. Συμμορία 50 ανδρών ενεδρεύουσα 4 περίπου χιλιόμετρα Β.Α. Σουλτάν Μπαξέ (Μηδείας) επετέθη  κατά αμάξης εφ΄ ής επέβαινον δύο στρατιώται. Ετραυμάτισε τον ένα και εφόνευσε δύο Οθωμανούς και ένα Έλληνα.

*Έφευγαν όπως- όπως!!!

29^ην Σεπτεμβρίου. Δεκαμελής περίπου ομάς κομιτατζήδων επετέθη κατά ημετέρου φυλακίου σιδ/κής γραμμής 5 χιλ. Ανατ. Κίρκα. Μετά συμπλοκήν μιας περίπου ώρας ομάς απεσύρθη. Ετραυματίσθη είς στρατιώτης. Κάτοικοι χωρίου Καρά Καγιά απουσίαζον άπαντες κατά συμπλοκήν. Μετά μεσονύκτιον 29^ης εικοσαμελής συμμορία Κομιτατζήδων επεδόθη εις υπονόμευσιν γραμμής και τραβερσών παρά γέφυραν  5 χιλ. Αν. σταθμούς Κίρκα. Σκοπός φυλακίου γεφύρας αντιληφθείς κρότον σκαπάνης έσπευσεν προς τα εκεί, οπόθεν πυροβοληθείς αντεπυροβόλησε.

30^ην Σεπτεμβρίου. Νύκτα ημέτερον φυλάκιον σιδ/κής γραμμής 6 χιλ Ν.Α. Ποροΐων συνεπλάκη προς τριμελή συμμορίαν. Αποτέλεσμα τραυματισμός συμμορίτου.

3^ην Οκτωβρίου. Οθωμανοί επετέθησαν κατά Ελλήνων  προσφύγων και απεπειράθησαν να καταστρέψωσι ξυλίνην γέφυραν παρά χωρίον Δογατζέ (Β. Σιδ/κής Γραμμής).

2^αν ώραν φυλάκιον σιδ/κής γραμμής μεταξύ Αλπουλού και Παυλίκιοϊ επυροβολήθη παρ’ αγνώστων, οίτινες αντιπυροβοληθέντες ετράπησαν εις φυγήν.

5^ην Οκτωβρίου. Κάτοικοι χωρίου Τσερκέζ Μουσελίμ (10 χιλ. Β. Χαιρεπόλεως) προσέβαλον κινουμένους πρόσφυγας φονεύσαντες τινάς εξ αυτών.

6^ην Οκτωβρίου. Εις Μακράν Γέφυραν αφίκετο αστυνομικός σταθμάρχης Τσερκέζ Μουσελίμ μετά δύο χωροφυλάκων άπαντες τραυματισμένοι παρά κατοίκων Οθωμανών, απελευθερωθέντες παρ’ αδειούχων στρατιωτών,

7^ην Οκτωβρίου. Φάλαγξ αυτοκινήτων μεταβαίνουσα εκ 40 Εκκλησιών εις Βιζύην επυροβολήθη παρά χωρίον Πυργιαλί υπό κατοίκων άνω χωρίου.

11^ην Οκτωβρίου, 11^ην ώραν ομάς ενόπλων επιχειρήσασα εισέλθη χωρίον  Σκοπόν συνεπλάκη μετά εκεί Αστυνομικού σταθμού. Απώλεια αυτής είς νεκρός, δύο τραυματίαι και 4 αιχμάλωτοι.

12^ην Οκτωβρίου. Εξαμελής ομάς επετέθη κατά του υπ΄ αριθμ. 30 φυλακίου σιδ/κης γραμμής μεταξύ Κίρκα και Μπόντιμα.

*Ο φοβερός Οκτώβριος του 1922, στην Ανατολική Θράκη

13^ην Οκτωβρίου. 5^ην ώραν ομάς διακοσίων περίπου ατάκτων επετέθη κατά του φυλακίου σιδ/κης γραμμής  παρά το 236 χιλ. Δυτ. Μάνδρας. Αποσταλείσα ενίσχυσις εβλήθη εκ του  χωρίου Κατράτζας.

23^ην Οκτωβρίου. Περί 20^ην ώραν άγνωστοι ένοπλοι επετέθησαν κατά ανδρών 37^ου φυλακίου 307 σιδ/κής γραμμής. Επηκολούθησε συμπλοκή άνευ αποτελέσματος.

Δέκα άγνωστοι επετέθησαν κατά φυλακίου σήραγγος σιδ. γραμμής 4 χιλ. Δυτ. Μπουκίων αποκρουσθέντες.

2^αν Νοεμβρίου. Ημέτερα φυλάκια υπ΄ αρ. 37 και 38 από Κιρκά προς Ποταμόν προσεβλήθησαν υπό 50μελούς συμμορίας ώραν 22^αν  ως και σοδ/κον σταθμόν Κιρκά. Διερχομένη αμαξοστοιχία προσεβλήθη φονευθέντος ενός πρόσφυγος και τραυματισθέντων επτά.

15^ην Νοεμβρίου 24^ην ώραν βόμβα εκραγείσα  επί σιδ/κής γραμμής 2 χιλ. Βορ. Φερρών κατέστρεψε  ράβδους επί μήκους τριών μέτρων ανορυχθείσης τάφρου βάθους ενός μέτρου.

Εν Στρατηγείω τη 17^η Νοεμβρίου 1922

Το

ΙΙΙον Γραφείον Στρατιάς

(Υπογραφή δυσανάγνωστη)

*Το τέλος του ιστορικού εγγράφου της Στρατιάς Θράκης

        Συμπέρασμα: Βασικά το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης, αλλά και όλοι οι άλλοι θεσμικοί φορείς της περιοχής, οφείλουν να ενθαρρύνουν και ειδικά μέσω των νέων επιστημόνων και ιστορικών, την συνεχή, εντατική και εις βάθος έρευνα της ιστορίας της ενιαίας Θράκης και την διάχυση αυτών των εργασιών σε σχολεία, μουσεία και συλλόγους, αλλά και στις βιβλιοθήκες των σπιτιών. Η ιστορία της Θράκης, στο παρελθόν δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε από την εθνική ιστοριογραφία, τώρα πρέπει να σπάσει τα κελύφη, που την κρατούσαν αγνοημένη και να γίνει κοινό κτήμα.

 

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η ΧΙΙ Μεραρχία για τον διωγμό των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης. «…ίνα διασώσωσιν την ζωήν και την τιμήν των»!!!

*Η μνημειώδης έκθεση της ΧΙΙ Μεραρχίας 

*Μακρές οδοιπορίες, γυμνοί και νήστεις

*Η τρομερή Οδύσσεια της Ανατολ. Θράκης 

*Η αγαπημένη Μεραρχία των Θρακών  

 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης  

 

 

               H ιστορική XII Μεραρχία, που υφίσταται και σήμερα με την ονομασία ΧΙΙ Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού «Έβρου» και εδρεύει στην Αλεξανδρούπολη, είναι ο μεγάλος στρατιωτικός σχηματισμός, που από το 1920 και μετά, συνδέθηκε με ακατάλυτους δεσμούς με τη Θράκη και το λαό της, τόσο σε καιρούς πολέμου, όσο και σε καιρούς της ειρήνης.

          Το Μάιο του 1920, αρχίζει η μεγάλη αγάπη και η σύνδεση της ΧΙΙ Μεραρχίας με τη Θράκη. Η Μεραρχία αυτή που προϋπήρχε από το 1913, συμμετείχε στην της Δυτικής Θράκης, μετά από σκλαβιά περίπου 550 ετών.

            Τον Ιούνιο του 1920 η Μεραρχία μεταφέρθηκε στη Μικρά Ασία και πήρε μέρος σε επιχειρήσεις εναντίον Τούρκων ατάκτων. Τον επόμενο μήνα μεταφέρθηκε στην Θράκη. Από τις 23 Απριλίου 1920 είχε πλέον έδρα την Ξάνθη με διοικητή τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μαζαράκη- Αινιάν και συμμετείχε μαζί με άλλες μονάδες του ελληνικού στρατού στην απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης. Τότε- μήνας Ιούλιος- ήταν που εισήλθε θριαμβευτικά στην Αδριανούπολη ο Ελληνικός στρατός και ο βασιλεύς των Ελλήνων Αλέξανδρος. Αμέσως μετά την απελευθέρωση άρχισαν να στατεύονται και οι Θράκες. Η ΧΙΙ Μεραρχία είχε επανδρωθεί κυρίως με Θράκες οπλίτες.

          Γρήγορα όμως, ως ετοιμοπόλεμη επαναφέρθηκε στη Μικρά Ασία και πήρε μέρος  σε πολλές μάχες, φθάνοντας έως τον ποταμό Σαγγάριο. Το Μάιο του 1921 (από 29 Μαΐου έως τις 10 Ιουλίου 1921) η Μεραρχία είχε διοικητή τον πρίγκιπα Ανδρέα, παππού του σημερινού βασιλιά της Αγγλίας Κάρολου.

Μετά την άδοξη εγκατάλειψη της Μικράς Ασίας, η ΧΙΙ Μεραρχία διασπάσθηκε και ένα τμήμα της έφθασε στην Ανατολική Θράκη και κυρίως στις περιοχές της Χαιρέπολης (Χαϋράμπολου σήμερα) και της Τυρολόης (Τσορλού σήμερα). Από εκεί, έφτασε στις Φέρες όπου ανασυγκροτήθηκε και παρέμεινε εκεί μέχρι της υπογραφής της συνθήκης Ειρήνης, το 1923. Στη συνέχεια ανέλαβε τον τομέα προκάλυψης στη ζώνη του Διδυμοτείχου. Αργότερα και μέχρι το έτος 1940, αλλά και μέχρι σήμερα η ΧΙΙ Μεραρχία παρέμεινε στη Θράκη.