ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ- ΑΡΘΡΟ 3ο

*Η Θράκη

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η προπαγάνδα των Βουλγάρων, ήταν ένα στοιχείο έντονο, που προηγήθηκε των γεγονότων του Σχίσματος και της δημιουργίας Βουλγαρικής Εξαρχίας. Αυτοί όμως που σχεδίασαν τις εξελίξεις, βάσισαν την επιτυχία τους, στην προπαγάνδα. Και μάλιστα σε βάθος χρόνου, γιατί η προπαγάνδα ήταν στα χέρια τους ένα δυνατό εργαλείο που λειτούργησε για πολλά χρόνια μετά το Σχίσμα και η μεγάλη έξαρσή της σημειώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.

Τον περασμένο αιώνα, ήταν σε έξαρση η προσπάθεια της Βουλγαρίας να ελέγξει τα ελληνικά χωριά, με παπάδες και δασκάλους, ώστε να προσαρτηθούν στη Σχισματική Βουλγαρική Εξαρχία. Και η Οθωμανική εξουσία έκανε τα «στραβά μάτια» στις διενέξεις μεταξύ των υπόδουλων λαών της, όταν δεν τις υποδαύλιζε.

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ- ΑΡΘΡΟ 2ο

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Συνεχίζουμε σήμερα, με την περιγραφή των άγνωστων αγώνων του Θρακικού Ελληνισμού κατά του Πανσλαβιστικού κινδύνου στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. 
Την περίοδο του Πάσχα 1873 σημειώθηκαν κατά τα δημοσιεύματα του ομογενειακού Τύπου της Κωνσταντινούπολης πολλοί ξυλοδαρμοί Ελλήνων, που αρνήθηκαν να προσχωρήσουν στους σχισματικούς Βουλγάρους.

*Το Χάσκιοϊ, σημερινό Χάσκοβο

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ- ΑΡΘΡΟ 1ο

«Αν τους Σλάβους προτιμήσω

παρά την συνείδησίν μου

εύχομαι στην κεφαλήν μου

κεραυνός να πέσει ευθύς»

Άσμα στα σχολεία της Θράκης, το 1890

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Μοιραία, όποιος μελετά την ιστορία της Θράκης των τελών του περασμένου αιώνα, συναντά τον έντονο ελληνοβουλγαρικό ανταγωνισμό, εξαιτίας της πολιτικής που άσκησε η Βουλγαρία, ιδιαίτερα μετά το συνέδριο του Βερολίνου, όταν υποχρεώθηκε να χάσει, αυτά που τόσο απλόχερα, αλλά και τόσο άδικα, της πρόσφερε εις βάρος των άλλων σύνοικων εθνοτήτων η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. 

          Τότε η Ρωσία, νικήτρια του Ρωσοτουρκικού πολέμου 1877-78 είχε επιβάλει ουσιαστικά την δημιουργία του κράτους της Μεγάλης Βουλγαρίας με διέξοδο προς το Αιγαίο και κατοχή μεγάλου μέρους της Μακεδονίας.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΕΒΟΔΑ ΠΕΤΚΟ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ

*Η προσπάθεια του Πανσλαβισμού

για έξοδο στο Αιγαίο.

*Αιματηρές ληστείες στη Θράκη.

*Το ολοκαύτωμα της Μαρώνειας.

*Η κάθοδος των Ρώσων το 1878.

*Ο Πέτκο στην Κρήτη.

Γράφει  ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

O Βοϊβόδα Πέτκο, ήταν Βούλγαρος εθνικιστής, που έδρασε στη Θράκη τον ΙΘ΄ αιώνα, με στόχο να κατοχυρώσει τις βλέψεις της πατρίδας του στα εδάφη της Θράκης, ώστε να αποκτηθεί η πολυπόθητη έξοδος στο Αιγαίο. 

         Η περίπτωση του Πέτκο, αποτελεί σήμερα ένα ιστορικό αίνιγμα, καθώς από μια πλευρά ιστοριογράφων, παρουσιάζεται ως επαναστάτης, ακόμα και ελευθερωτής, ενώ από τις προξενικές αναφορές της εποχής και από τα δημοσιεύματα του Τύπου , σκιαγραφείται και ως φοβερός λήσταρχος. Είναι γεγονός, ότι ο Πέτκο έκανε επιθέσεις εναντίον των Οθωμανών, αλλά από τη μελέτη διαφόρων στοιχείων προκύπτει, ότι δεν παρέλειπε να εξοντώνει και ελληνικά χωριά και μάλιστα σε περιοχές, στις οποίες απέβλεπε να κυριαρχήσει ο βουλγαρικός εθνικισμός, αλλοιώνοντας τη σύνθεση του πληθυσμού. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, είναι τα όσα υπέστησαν η Μαρώνεια και τα χωριά πέριξ της Αλεξανδρούπολης (τότε Δεδέαγατς).

Ίσως την εγκυρότερη απάντηση για τους σκοπούς και επιδιώξεις του Πέτκο, δίνει ο εκπαιδευτικός Ν. Γ. Χατζόπουλος, λίγα χρόνια μετά την έξαρση της δράσης του Βούλγαρου ληστή, αν δεχθούμε ότι ο Πέτκο είχε μόνο επαναστατικές ιδέες. Οι στόχοι του, ήταν ουσιαστικά, η ανατροπή του πληθυσμιακού καθεστώτος της περιοχής και η δημιουργία συμπαγών βουλγαρικών θυλάκων, έως τη θάλασσα του Θρακικού Πελάγους. Άλλωστε τα μέλη της οικογένειας των Καλογιάννωφ ή Καλογιάννογλου είχαν διακριθεί στο Δουάν Ασάρ (στη σημερινή δηλαδή Αισύμη του Έβρου) «επί βουλγαρισμώ» όπως επεσήμαινε ο Χατζόπουλος. Ο Πέτκο είχε γεννηθεί στο Δουάν Ασάρ και η πανίσχυρη οικογένειά του διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στις τοπικές υποθέσεις.

1873: Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΟΚΡΙΤΟΥ ΧΑΤΖΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΡΙΜΟΥ ΣΤΟ ΧΑΣΚΙΟΪ

*Η αναγγελία του θανάτου του Χατζή Σταύρου Πρίμου, στον "Νεολόγο" της Κωνσταντινούπολης στις 7 Μαΐου το 1875

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η δεκαετία του 1870-1880 υπήρξε άκρως δυσχερής για τον Θρακικό Ελληνισμό εξαιτίας του ανερχόμενου βουλγαρικού εθνικισμού και των πανασλαβιστικών σχεδίων της Ρωσίας κατά την εποχή εκείνη. Ο κύριος άξονας των γεγονότων τότε υπήρξε το βουλγαρισμό σχίσμα, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Χαρακτηριστικά ο υποπρόξενος της Ελλάδας στη Φιλιππούπολη Μιχ. Ταταράκης με έγγραφό του χωρίς ημερομηνία προς τον Έλληνα πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Ε. Σίμο, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου γράφοντας προειδοποιητικά το 1872[1]:

«Η θέσις του ενταύθα Ελληνισμού προϊόντος του χρόνου καθίσταται λίαν δυσχερής και επισφαλής, ένεκα της οσημέραι αναπτύξεως μεγίστης δραστηριότητος και των χρηματικών μέσων της πανσλαβιστικής προπαγάνδας.

Είς ουδέν άλλον μέρος της Τουρκίας ο Πανσλαβισμός δεν συνεκέντρωσε τόσην την προσοχήν του εις δραστήριον ενέργειαν αυτού, όσον εν τη προξενική ταύτη περιφερεία».