Γράφει ο Κώστας Βαϊράμης
Ο Ιερός Ναός
Αγίου Γεωργίου Μάνης Διδυμοτείχου,
είναι ένα μνημείο,
αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορίας
του χωριού, γεμάτο
μνήμες. Αυτό θα προσπαθήσουμε
να αναδείξουμε και φυσικά τους ανθρώπους που διακόνησαν σε αυτόν, ιερείς ,
ψάλτες , νεωκόρους και εκκλησιαστικές επιτροπές.
Μετά την κατάληψη
της Κωνσταντινούπολης από τους
Οθωμανούς τον Μάιο του 1453 ο Μωάμεθ
Β΄ για να διοικήσει το πολυεθνικό κράτος του, διαχωρίζει τους κατακτημένους λαούς με βάση την θρησκεία (Χριστιανοί,
Αρμένιοι, Εβραίοι, κ.λπ.) και παραχωρεί προνόμια στους υπηκόους του, τα οποία
στο πέρασμα των χρόνων θα παραβιαστούν από τους διαδόχους του. Ο Πατριάρχης ως ηγέτης της θρησκευτικής
κοινότητας των Ρωμιών (έτσι αποκαλούνταν
οι Χριστιανοί κάτοικοι της Ανατολικής
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο όρος Βυζάντιο χρησιμοποιήθηκε από τους ιστοριογράφους αργότερα) ήταν υπόλογος στο Σουλτάνο για την καλή συμπεριφορά
του ποιμνίου του. Ο θεσμός της εκκλησίας εκτός από την θρησκευτική καθοδήγηση
ανέλαβε και διοικητικές αρμοδιότητες που αφορούσαν τους βασικούς τομείς της καθημερινής
διαβίωσης (οικονομικές, φορολογικές, δικαστικές
και της
εκπαίδευσης).
Την εποχή
αυτή, το 1456 σε Οθωμανικά
φορολογικά έγραφα εντοπίζεται
ο οικισμός Καδήκιοϊ η σημερινή Μάνη
Διδυμοτείχου. («Η πρώιμη Οθωμανοκρατία στη Θράκη»
Γ. Βογιατζής).
