ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ
*Πορτρέτο του Μάρουλλου Ταρχανιώτη από τον Σάντρο Μποτιτσέλι (1496)
*Ο ερευνητής Νικήτας Σινιόσογλου
επιλέγει επτά πρόσωπα,
αντιπροσωπευτικά του φαινομένου,
που ευφυώς ονομάζει αλλόκοτο Ελληνισμό
Γράφει ο Αναστάσης Βιστωνίτης
Υπάρχουν μορφές της νεοελληνικής
πνευματικής ιστορίας που για τη ζωή και το έργο τους το ευρύ αναγνωστικό κοινό
έχει μια πολύ συγκεχυμένη ιδέα. Επτά τέτοιες μορφές επέλεξε ο νεότερος
ερευνητής Νικήτας Σινιόσογλου, αντιπροσωπευτικές του φαινομένου που ευφυώς
ονομάζει αλλόκοτο Ελληνισμό: τον Κυριακό Αγκωνίτη, εκφραστή της περιπλάνησης,
τον Γεώργιο Γεμιστό (Πλήθωνα) που εκφράζει την ουτοπία, τον Μάρουλλο Ταρχανιώτη
τον εκτοπισμό, τον Χριστόδουλο Παμπλέκη τη βλασφημία, τον Θεόφιλο Καΐρη την
αίρεση, τον Παναγιώτη Σοφιανόπουλο το αλλόκοτο και τον Κωνσταντίνο Σιμωνίδη την
ψευδολογία.
Γνωστότεροι από αυτούς είναι ο
Πλήθων και ο Καΐρης- εν μέρει και ο Σοφιανόπουλος- αν και ο τελευταίος είναι
εκείνος που εισηγήθηκε τους όρους νεοέλληνες και νεοελληνικός. Ο Κυριακός και ο
Πλήθων εμφανίζονται την περίοδο που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βρίσκεται σε βαθιά
παρακμή. Και οι δύο μάλιστα πεθαίνουν το 1452, έναν χρόνο πριν από την Αλωση
της Κωνσταντινούπολης.
